สายรัก(ษ์)
'เพราะ 'รัก' จึงปกปักษ์ พิทักษ์ (ใจ) เธอ'
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
Tags: แอบรัก,เพื่อนสนิท,หนีใจ
ตอน: บทที่ ๕ 2/5
“นัฐไปเรียนต่อที่อเมริกาค่ะ เพิ่งกลับมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ นี่พาคุณแม่มาร้านทำผมค่ะ แต่นัฐออกมาเข้าห้องน้ำ”
กรองจิตที่ได้แต่อึ้งมองรู้สึกตัว เธอส่งยิ้มให้กับนัฐฐา
“สวัสดีค่ะพี่นัฐ นี่ก้อยจำพี่นัฐไม่ได้เลยจริงๆ”
ปากพูด สมองก็วางแผน กรองจิตเหลียวมองอิ่มอุ่น และไม่ต้องพูด ทั้งคู่ก็สื่อสารกันได้ สองอาหลานแอบแตะมือกัน ความคิดนั้นแทบจะเป็นหนึ่งเดียว นั่นก็คือถ้าลองกฤษฎ์ได้เจอนัฐฐาคนใหม่แบบนี้ ไม่หวั่นไหวก็ให้รู้ไป งานนี้มีได้เสีย!
นัฐฐายิ้มๆ “ดีใจที่ได้เจอก้อยนะ” เธอนิ่งไปนิด ในดวงตามองเห็นแววหวั่นไหว “แล้วกลางเป็นไงบ้างจ๊ะ”
“สบายดีค่ะ เนี่ย” กรองจิตทำท่าหนักใจ “ห่วงๆ กันว่าพี่กลางคงจะเป็นโสด เพราะป่านนี้ก็ยังไม่มีแฟน”
“ใช่จ้ะ อาก็ห่วงอยู่เห็นทำแต่งาน วันก่อนนะบ่นๆ ว่าอยากได้คนมาช่วยทำงาน อยากได้คู่คิดน่ะงานตอนนี้ล้นมือ แต่ก็หาย้ากยากเพราะอยากได้คนที่ไว้ใจได้น่ะเนอะ” เอ่ยจบก็ตบมือเหมือนนึกขึ้นได้ “หนูนัฐล่ะลูก จะกลับไปเรียนต่ออีกไหม ถ้ายังไงมาช่วยตากลางไหมล่ะ”
“เอ่อ...” นัฐฐาอึกอัก และสองอาหลานก็ไม่ปล่อยเหยื่อให้หลุดมือ
“ตายจริง อย่ามาคุยกันตรงนี้เลยลูก ไปหาที่คุยกันไป จิบกาแฟกันไปดีกว่า”
นัฐฐาถูกรุนหลังโดยอิ่มอุ่น สองอาหลานส่งยิ้มให้แก่กัน และยังไม่วายจะแตะมือกันอย่างเริงรื่น เมื่อนึกได้ว่า บางทีถ่านไฟเก่าอาจจะกลับมาคุก็เป็นได้!
“ปีนี้มีติดต่อเข้ามาใหม่บริษัทหนึ่งนะ ฉันให้ยัยนุ้กมันคุย เห็นว่ารู้จักกับฝ่ายบัญชีทางโน้น จดหมายแนะนำตัวที่เราส่งไปผู้ใหญ่ทางนู้นเห็นแล้ว เลยจะนัดวันไปคุยรายละเอียด” ชุดาเอ่ยเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องทำงาน นวพรรษที่นั่งเอานิ้วเขี่ยแก้ม ดูตาล้าๆ พยักหน้ารับก่อนเอนพิงพนัก
ช่วงนี้งานเยอะเพราะเริ่มปีบัญชีใหม่แล้ว พวกเธอได้ลูกค้าใหม่ๆ เยอะขึ้นมากพอที่จะยิ้มได้ เมื่อนึกถึงกำไรตอนปิดงบปีหน้า
นับตั้งแต่เกิดเรื่อง นวพรรษดูจะเลิกสนใจกับหนุ่มในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์กไปเลย ชุดาคิดว่าหล่อนก็คงจะเข็ดอยู่ไม่น้อย เธอทรุดลงนั่งยังเก้าอี้ตัวเอง หยิบกาแฟมาดื่มแล้วจึงได้เอ่ยถาม เมื่อเห็นว่านวพรรษกำลังพักสายตา หล่อนเอนศีรษะพิงพนักเก้าอี้และกำลังหลับตา
“ใกล้งานแต่งยัยนิ่มแล้วนะ สรุปแกจะควงคุณกฤษฎ์ไปงั้นสิ ถึงได้ไม่ค้นฟ้าคว้าดาวหาผู้ชายคนใหม่ นี่ฉันดีใจจริงๆ นะที่แกรู้จักกลัวเสียบ้างน่ะ”
“อื้อ” นวพรรษตอบกลับทั้งๆ ที่หลับตา “ฉันกลัวจริงๆ นะชุดาเรื่องนายตุลาน่ะ กลัวจนคิดๆ เลยนะแกว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ ฉันจะอยู่ยังไง จะทำอะไรกับตัวเองแต่ไม่ใช่ว่าฉันคิดจะตายนะ ใครเจอแบบนี้ก็ต้องกลัวอยู่แล้ว แล้วฉันก็ไม่ใช่คนโลกสวยที่จะมาคิดบวกได้ทุกเรื่อง”
“ดีแล้วที่คิดได้ แต่ฉันทึ่งจริงๆ นะที่แกกล้าไปชี้ตัวนายนั่นด้วย”
“ก็ไม่ได้กล้าอะไรหรอก แต่ที่ฉันไม่ยอมให้เรื่องมันเงียบๆ ผ่านแล้วผ่านเลย ก็เพราะถ้าไอ้ตี๋ตกต้นตาลนั่นไม่ถูกจับ จะมีอีกกี่คนที่เป็นเหมือนฉัน ลูกใครหลานใครบ้างก็ไม่รู้ แล้วเกิดมีใครเกิดคิดฆ่าตัวตายอีกละ แก... บาปก็จะยิ่งมาตกกับฉันที่ไม่จับหมอนั่นโยนเข้าคุก ฉันน่ะยังอยากเกิดอีกนะ แล้วก็อยากสวยๆ เหมือนชาตินี้ด้วย”
ชุดาฟังแล้วก็หัวเราะ ไม่ขัดและปล่อยให้นวพรรษพูดต่อ
“จะว่าไปฉันว่าฉันโชคดีมากนะชุดาที่ไม่โดนมันปู้ยี้ปู้ยำไปก่อน ถ้าโดนแล้วยังถูกอัดคลิปไว้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าจะทำได้เหมือนตอนนี้ไหม แต่ที่ฉันคิดไว้ ไม่ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหนฉันก็จะเอามันเข้าคุกให้ได้... ให้มันไปนอนกินถั่วดำในคุก ตี๋ๆ ขาวๆ หน้าศัลย์แบบนั้นนะ แกเอ๊ย! ตูดบาน!!’
“โธ่! ก็นึกว่านางเอก ที่แท้แกน่ะมันนางร้าย” ชุดาบอกกลั้วหัวเราะ
นวพรรษที่หลับตาอยู่ลืมขึ้นมองอย่างคาดโทษ
“แก... แอร์ไม่เย็นเหรอ ถึงได้บ้าไล่กัดฉันอยู่เนี้ย”
“เออ ยอมให้วันหนึ่งเป็นรางวัลที่คิดได้ เรื่องผู้ชายในเฟสบุ้ค”
นวพรรษหัวเราะบ้าง “ปากจัด”
“เออ เดี๋ยวนะไงๆ แกก็พักละ พรรษ... ฉันมีเรื่องอยากคุยกับแกเรื่องหนึ่งน่ะ” นวพรรษพยักหน้ารับ “วันที่แกเกิดเรื่องน่ะ รู้ไหมคุณกฤษฎ์เขาห่วงแกมากแค่ไหน ฉันไม่อยากเชื่อว่าเขามีปืนด้วยน่ะ”
นวพรรษยิ้ม “เพิ่งรู้เหรอ พี่ข้าวกล้าซื้อไว้ตั้งแต่อายุยี่สิบกว่าแน่ะ มีใบอนุญาตด้วยนะ ฉันเคยไปสนามยิงปืนด้วยครั้งสองครั้งนี่แหละ พี่ข้าวกล้าเคยจะหัดให้ แต่ฉันไม่เอา ดูหน้าฉันสิ จะไปยิงอะไรได้”
ชุดากลอกตา “คือเข้าประเด็นเลยนะ ฉันว่าคุณกฤษฎ์ไม่ใช่เกย์ แกน่ะควรมองเขาใหม่ได้แล้ว บางทีผู้ชายในฝันที่แกตามหาอยู่อาจเป็นเขาก็ได้ เสียดายฉันไม่ได้อัดคลิปไว้ให้แกดู คุณกฤษฎ์น่ะแมนมากทั้งเตะทั้งถีบทั้งต่อย โคตรเท่”
นวพรรษชะงักเหมือนจะฉุกใจคิด ทำให้ชุดาเริ่มมีหวัง เธอลุ้นว่านวพรรษจะพูดอะไรออกมา และ...
“แน่ใจนะว่าต่อยไม่ใช่ตบ” นวพรรษหัวเราะร่วน “นี่ชุดาเอ๊ย พี่ข้าวกล้าน่ะถึงไงก็ตัวเป็นผู้ชายนะ แรงก็ต้องเยอะกว่าเรา พอเลือดขึ้นหน้าไม่บ้าก็ให้มันรู้ไปสิ”
ชุดาถอนหายใจทีท่าปลงตก
“แต่เขาเป็นห่วงแกมากเลยนะ”
“ห่วงสิแกยังเป็นห่วงฉันเลย”
“เออ คอยดูนะจะร้องไห้โฮๆ เวลาเขาไปมีคนอื่นเข้าจริงๆ”
“อุ้ย! ไม่มีทางย่ะ ขนาดฉันน่ารักขนาดนี้ยังหาไม่ได้เลย แล้วอย่างพี่ข้าวกล้า ผู้ชายที่ไหนเห็นก็เผ่นจนป่าราบแล้ว ตัวออกจะโตจนเทิ่งท่าง” นวพรรษพูดพลางหัวเราะ “จริงสิ วันนี้แกไปเป็นเพื่อนเลือกชุดช่วยฉันหน่อยสิ ฉันยังเลือกไม่ได้เลย”
“อะไรกัน” ชุดานิ่วหน้า “ชุดในตู้นั่นแทบจะเผาแกอยู่แล้วนะนี่ยังจะซื้อใหม่อีกเหรอ ซื้อมาก็ใส่แค่ครั้งเดียวแล้วเก็บ เปลืองเงินจะตาย ทีเงี้ยทำไมแกไม่งก”
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวได้โดนนินทาว่าไม่เหมาะกับพี่ข้าวกล้า”
คำพูดของนวพรรษทำให้ชุดาลอบยิ้ม เธอมองนวพรรษที่อ้าปากหาวอย่างไม่ห่วงสวยพลางโคลงศีรษะ
นวพรรษจะรู้ตัวไหม ว่าแคร์กฤษฎ์มากขนาดไหน
“คุณกฤษฎ์คะ คุณอิ่มอุ่นมาค่ะ” ทันทีที่เสียงปลายสายบอก ประตูห้องทำงานเขาก็เปิดออก กฤษฎ์ผ่อนลมหายใจละสายตาจากจอมคอมพิวเตอร์แบบพกพาแล้วบอกเลขานุการหน้าห้องว่าไม่เป็นไร เขาปิดแฟ้มที่เปิดค้างเลื่อนไปไว้ข้างโต๊ะ
“สวัสดีครับอาอุ่น นั่งตรงโซฟาดีกว่านะครับ เอ อาอุ่นมาถึงนี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”
อิ่มอุ่นรับไหว้หลานชาย “ก็นิดหน่อย โทษทีนะกลางที่อามาไม่บอก” เธอสวมสูทสีหวาน ผมเซ็ตเป็นทรงเรียบร้อย กลิ่นน้ำหอมฟุ้งไปทั่วห้อง “วันนี้อากาศร้อน” บ่นพลางเดินไปทรุดลงนั่งที่โซฟามุมห้องทำงาน กฤษฎ์ลุกขึ้นยืนก้าวออกมาจากโต๊ะทำงานที่อยู่เลยไปครึ่งหลังของห้อง และเพราะตกแต่งด้วยไม้เป็นหลัก ห้องจึงดูขรึมสมกับห้องท่านประธาน เขาทรุดลงนั่งยังโซฟาเดี่ยว
“ก็เห็นจะเป็นอย่างนั้นครับ แดดดีทีเดียววันนี้”
ตึกนี้เป็นสำงานใหญ่ในเครือธาดา มีทั้งหมดสามสิบชั้น ชั้นหนึ่งถึงชั้นสามเปิดให้เช่าช่วงทำร้านฟู้ดคอร์ท ส่วนชั้นสี่ถึงชั้นสิบห้าเปิดให้เช่าเป็นสำนักงาน ส่วนชั้นสิบหกขึ้นมา แบ่งเป็นแผนกของแต่ละกิจการในเครือ แต่ชั้นยี่สิบห้าขึ้นไปเป็นของกิจการหลัก อย่างห้างสรรพสินค้ากับเครื่องจักรกล
“อาไม่เอาน้ำนะบอกเลขากลางไปแล้ว ที่มานี่เพราะมีเรื่องจะคุย”
กรองจิตที่ได้แต่อึ้งมองรู้สึกตัว เธอส่งยิ้มให้กับนัฐฐา
“สวัสดีค่ะพี่นัฐ นี่ก้อยจำพี่นัฐไม่ได้เลยจริงๆ”
ปากพูด สมองก็วางแผน กรองจิตเหลียวมองอิ่มอุ่น และไม่ต้องพูด ทั้งคู่ก็สื่อสารกันได้ สองอาหลานแอบแตะมือกัน ความคิดนั้นแทบจะเป็นหนึ่งเดียว นั่นก็คือถ้าลองกฤษฎ์ได้เจอนัฐฐาคนใหม่แบบนี้ ไม่หวั่นไหวก็ให้รู้ไป งานนี้มีได้เสีย!
นัฐฐายิ้มๆ “ดีใจที่ได้เจอก้อยนะ” เธอนิ่งไปนิด ในดวงตามองเห็นแววหวั่นไหว “แล้วกลางเป็นไงบ้างจ๊ะ”
“สบายดีค่ะ เนี่ย” กรองจิตทำท่าหนักใจ “ห่วงๆ กันว่าพี่กลางคงจะเป็นโสด เพราะป่านนี้ก็ยังไม่มีแฟน”
“ใช่จ้ะ อาก็ห่วงอยู่เห็นทำแต่งาน วันก่อนนะบ่นๆ ว่าอยากได้คนมาช่วยทำงาน อยากได้คู่คิดน่ะงานตอนนี้ล้นมือ แต่ก็หาย้ากยากเพราะอยากได้คนที่ไว้ใจได้น่ะเนอะ” เอ่ยจบก็ตบมือเหมือนนึกขึ้นได้ “หนูนัฐล่ะลูก จะกลับไปเรียนต่ออีกไหม ถ้ายังไงมาช่วยตากลางไหมล่ะ”
“เอ่อ...” นัฐฐาอึกอัก และสองอาหลานก็ไม่ปล่อยเหยื่อให้หลุดมือ
“ตายจริง อย่ามาคุยกันตรงนี้เลยลูก ไปหาที่คุยกันไป จิบกาแฟกันไปดีกว่า”
นัฐฐาถูกรุนหลังโดยอิ่มอุ่น สองอาหลานส่งยิ้มให้แก่กัน และยังไม่วายจะแตะมือกันอย่างเริงรื่น เมื่อนึกได้ว่า บางทีถ่านไฟเก่าอาจจะกลับมาคุก็เป็นได้!
“ปีนี้มีติดต่อเข้ามาใหม่บริษัทหนึ่งนะ ฉันให้ยัยนุ้กมันคุย เห็นว่ารู้จักกับฝ่ายบัญชีทางโน้น จดหมายแนะนำตัวที่เราส่งไปผู้ใหญ่ทางนู้นเห็นแล้ว เลยจะนัดวันไปคุยรายละเอียด” ชุดาเอ่ยเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องทำงาน นวพรรษที่นั่งเอานิ้วเขี่ยแก้ม ดูตาล้าๆ พยักหน้ารับก่อนเอนพิงพนัก
ช่วงนี้งานเยอะเพราะเริ่มปีบัญชีใหม่แล้ว พวกเธอได้ลูกค้าใหม่ๆ เยอะขึ้นมากพอที่จะยิ้มได้ เมื่อนึกถึงกำไรตอนปิดงบปีหน้า
นับตั้งแต่เกิดเรื่อง นวพรรษดูจะเลิกสนใจกับหนุ่มในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์กไปเลย ชุดาคิดว่าหล่อนก็คงจะเข็ดอยู่ไม่น้อย เธอทรุดลงนั่งยังเก้าอี้ตัวเอง หยิบกาแฟมาดื่มแล้วจึงได้เอ่ยถาม เมื่อเห็นว่านวพรรษกำลังพักสายตา หล่อนเอนศีรษะพิงพนักเก้าอี้และกำลังหลับตา
“ใกล้งานแต่งยัยนิ่มแล้วนะ สรุปแกจะควงคุณกฤษฎ์ไปงั้นสิ ถึงได้ไม่ค้นฟ้าคว้าดาวหาผู้ชายคนใหม่ นี่ฉันดีใจจริงๆ นะที่แกรู้จักกลัวเสียบ้างน่ะ”
“อื้อ” นวพรรษตอบกลับทั้งๆ ที่หลับตา “ฉันกลัวจริงๆ นะชุดาเรื่องนายตุลาน่ะ กลัวจนคิดๆ เลยนะแกว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ ฉันจะอยู่ยังไง จะทำอะไรกับตัวเองแต่ไม่ใช่ว่าฉันคิดจะตายนะ ใครเจอแบบนี้ก็ต้องกลัวอยู่แล้ว แล้วฉันก็ไม่ใช่คนโลกสวยที่จะมาคิดบวกได้ทุกเรื่อง”
“ดีแล้วที่คิดได้ แต่ฉันทึ่งจริงๆ นะที่แกกล้าไปชี้ตัวนายนั่นด้วย”
“ก็ไม่ได้กล้าอะไรหรอก แต่ที่ฉันไม่ยอมให้เรื่องมันเงียบๆ ผ่านแล้วผ่านเลย ก็เพราะถ้าไอ้ตี๋ตกต้นตาลนั่นไม่ถูกจับ จะมีอีกกี่คนที่เป็นเหมือนฉัน ลูกใครหลานใครบ้างก็ไม่รู้ แล้วเกิดมีใครเกิดคิดฆ่าตัวตายอีกละ แก... บาปก็จะยิ่งมาตกกับฉันที่ไม่จับหมอนั่นโยนเข้าคุก ฉันน่ะยังอยากเกิดอีกนะ แล้วก็อยากสวยๆ เหมือนชาตินี้ด้วย”
ชุดาฟังแล้วก็หัวเราะ ไม่ขัดและปล่อยให้นวพรรษพูดต่อ
“จะว่าไปฉันว่าฉันโชคดีมากนะชุดาที่ไม่โดนมันปู้ยี้ปู้ยำไปก่อน ถ้าโดนแล้วยังถูกอัดคลิปไว้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าจะทำได้เหมือนตอนนี้ไหม แต่ที่ฉันคิดไว้ ไม่ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหนฉันก็จะเอามันเข้าคุกให้ได้... ให้มันไปนอนกินถั่วดำในคุก ตี๋ๆ ขาวๆ หน้าศัลย์แบบนั้นนะ แกเอ๊ย! ตูดบาน!!’
“โธ่! ก็นึกว่านางเอก ที่แท้แกน่ะมันนางร้าย” ชุดาบอกกลั้วหัวเราะ
นวพรรษที่หลับตาอยู่ลืมขึ้นมองอย่างคาดโทษ
“แก... แอร์ไม่เย็นเหรอ ถึงได้บ้าไล่กัดฉันอยู่เนี้ย”
“เออ ยอมให้วันหนึ่งเป็นรางวัลที่คิดได้ เรื่องผู้ชายในเฟสบุ้ค”
นวพรรษหัวเราะบ้าง “ปากจัด”
“เออ เดี๋ยวนะไงๆ แกก็พักละ พรรษ... ฉันมีเรื่องอยากคุยกับแกเรื่องหนึ่งน่ะ” นวพรรษพยักหน้ารับ “วันที่แกเกิดเรื่องน่ะ รู้ไหมคุณกฤษฎ์เขาห่วงแกมากแค่ไหน ฉันไม่อยากเชื่อว่าเขามีปืนด้วยน่ะ”
นวพรรษยิ้ม “เพิ่งรู้เหรอ พี่ข้าวกล้าซื้อไว้ตั้งแต่อายุยี่สิบกว่าแน่ะ มีใบอนุญาตด้วยนะ ฉันเคยไปสนามยิงปืนด้วยครั้งสองครั้งนี่แหละ พี่ข้าวกล้าเคยจะหัดให้ แต่ฉันไม่เอา ดูหน้าฉันสิ จะไปยิงอะไรได้”
ชุดากลอกตา “คือเข้าประเด็นเลยนะ ฉันว่าคุณกฤษฎ์ไม่ใช่เกย์ แกน่ะควรมองเขาใหม่ได้แล้ว บางทีผู้ชายในฝันที่แกตามหาอยู่อาจเป็นเขาก็ได้ เสียดายฉันไม่ได้อัดคลิปไว้ให้แกดู คุณกฤษฎ์น่ะแมนมากทั้งเตะทั้งถีบทั้งต่อย โคตรเท่”
นวพรรษชะงักเหมือนจะฉุกใจคิด ทำให้ชุดาเริ่มมีหวัง เธอลุ้นว่านวพรรษจะพูดอะไรออกมา และ...
“แน่ใจนะว่าต่อยไม่ใช่ตบ” นวพรรษหัวเราะร่วน “นี่ชุดาเอ๊ย พี่ข้าวกล้าน่ะถึงไงก็ตัวเป็นผู้ชายนะ แรงก็ต้องเยอะกว่าเรา พอเลือดขึ้นหน้าไม่บ้าก็ให้มันรู้ไปสิ”
ชุดาถอนหายใจทีท่าปลงตก
“แต่เขาเป็นห่วงแกมากเลยนะ”
“ห่วงสิแกยังเป็นห่วงฉันเลย”
“เออ คอยดูนะจะร้องไห้โฮๆ เวลาเขาไปมีคนอื่นเข้าจริงๆ”
“อุ้ย! ไม่มีทางย่ะ ขนาดฉันน่ารักขนาดนี้ยังหาไม่ได้เลย แล้วอย่างพี่ข้าวกล้า ผู้ชายที่ไหนเห็นก็เผ่นจนป่าราบแล้ว ตัวออกจะโตจนเทิ่งท่าง” นวพรรษพูดพลางหัวเราะ “จริงสิ วันนี้แกไปเป็นเพื่อนเลือกชุดช่วยฉันหน่อยสิ ฉันยังเลือกไม่ได้เลย”
“อะไรกัน” ชุดานิ่วหน้า “ชุดในตู้นั่นแทบจะเผาแกอยู่แล้วนะนี่ยังจะซื้อใหม่อีกเหรอ ซื้อมาก็ใส่แค่ครั้งเดียวแล้วเก็บ เปลืองเงินจะตาย ทีเงี้ยทำไมแกไม่งก”
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวได้โดนนินทาว่าไม่เหมาะกับพี่ข้าวกล้า”
คำพูดของนวพรรษทำให้ชุดาลอบยิ้ม เธอมองนวพรรษที่อ้าปากหาวอย่างไม่ห่วงสวยพลางโคลงศีรษะ
นวพรรษจะรู้ตัวไหม ว่าแคร์กฤษฎ์มากขนาดไหน
“คุณกฤษฎ์คะ คุณอิ่มอุ่นมาค่ะ” ทันทีที่เสียงปลายสายบอก ประตูห้องทำงานเขาก็เปิดออก กฤษฎ์ผ่อนลมหายใจละสายตาจากจอมคอมพิวเตอร์แบบพกพาแล้วบอกเลขานุการหน้าห้องว่าไม่เป็นไร เขาปิดแฟ้มที่เปิดค้างเลื่อนไปไว้ข้างโต๊ะ
“สวัสดีครับอาอุ่น นั่งตรงโซฟาดีกว่านะครับ เอ อาอุ่นมาถึงนี่มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”
อิ่มอุ่นรับไหว้หลานชาย “ก็นิดหน่อย โทษทีนะกลางที่อามาไม่บอก” เธอสวมสูทสีหวาน ผมเซ็ตเป็นทรงเรียบร้อย กลิ่นน้ำหอมฟุ้งไปทั่วห้อง “วันนี้อากาศร้อน” บ่นพลางเดินไปทรุดลงนั่งที่โซฟามุมห้องทำงาน กฤษฎ์ลุกขึ้นยืนก้าวออกมาจากโต๊ะทำงานที่อยู่เลยไปครึ่งหลังของห้อง และเพราะตกแต่งด้วยไม้เป็นหลัก ห้องจึงดูขรึมสมกับห้องท่านประธาน เขาทรุดลงนั่งยังโซฟาเดี่ยว
“ก็เห็นจะเป็นอย่างนั้นครับ แดดดีทีเดียววันนี้”
ตึกนี้เป็นสำงานใหญ่ในเครือธาดา มีทั้งหมดสามสิบชั้น ชั้นหนึ่งถึงชั้นสามเปิดให้เช่าช่วงทำร้านฟู้ดคอร์ท ส่วนชั้นสี่ถึงชั้นสิบห้าเปิดให้เช่าเป็นสำนักงาน ส่วนชั้นสิบหกขึ้นมา แบ่งเป็นแผนกของแต่ละกิจการในเครือ แต่ชั้นยี่สิบห้าขึ้นไปเป็นของกิจการหลัก อย่างห้างสรรพสินค้ากับเครื่องจักรกล
“อาไม่เอาน้ำนะบอกเลขากลางไปแล้ว ที่มานี่เพราะมีเรื่องจะคุย”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 เม.ย. 2560, 09:42:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 เม.ย. 2560, 09:42:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 1221
| << บทที่ ๕ 1/5 + แจ้งข่าววางขาย 'สายรัก(ษ์)' | บทที่ ๕ 3/5 >> |
ดังปัณณ์ 26 เม.ย. 2560, 09:47:30 น.
ดีจ้า
พายัยพรรษมาส่งค่า
แต่ก่อนอื่น อุอิ ตอนนี้ยัยพรรษมีให้ดาวน์โหลดในแบบอีบุ้กแล้วนะค้า
ตามลิงก์ไปได้เลยจ้า https://goo.gl/Rkb1Oq
คุณแว่นใส มาแล้วค่ะเป็นระลอกๆ ยัยพรรษจะรับมือยังไงมาลุ้นกัน อิๆ
คุณkaelek นั่นจิคะ นางจะรับมือยังไงล่ะเนี่ย
คุณgoldensun คนในอดีตกลับมาแล้ว มาลุ้นกันค่ะ ยัยพรรษจะทำยังไงดี
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ ค่า
เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะคะ วันนี้ไปแล้วจ้า
ดีจ้า
พายัยพรรษมาส่งค่า
แต่ก่อนอื่น อุอิ ตอนนี้ยัยพรรษมีให้ดาวน์โหลดในแบบอีบุ้กแล้วนะค้าตามลิงก์ไปได้เลยจ้า https://goo.gl/Rkb1Oq
คุณแว่นใส มาแล้วค่ะเป็นระลอกๆ ยัยพรรษจะรับมือยังไงมาลุ้นกัน อิๆ
คุณkaelek นั่นจิคะ นางจะรับมือยังไงล่ะเนี่ย
คุณgoldensun คนในอดีตกลับมาแล้ว มาลุ้นกันค่ะ ยัยพรรษจะทำยังไงดี
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ ค่า
เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะคะ วันนี้ไปแล้วจ้า
แว่นใส 26 เม.ย. 2560, 11:41:08 น.
ยังไม่รู้ตัวเนอะ
ยังไม่รู้ตัวเนอะ
goldensun 26 เม.ย. 2560, 20:14:24 น.
สรุปแล้ว พรรษรู้จักเกย์มั้ยเนี่ย เฮ้อ
ทำไมใช้ถ่านไฟเก่าคุคะ ในเมื่ออดีต นัฐดูเป็นสาวห้าว ออกแนวเพื่อนสนิทมากกว่าจะเป็นแฟนกฤษฎ์
สรุปแล้ว พรรษรู้จักเกย์มั้ยเนี่ย เฮ้อ
ทำไมใช้ถ่านไฟเก่าคุคะ ในเมื่ออดีต นัฐดูเป็นสาวห้าว ออกแนวเพื่อนสนิทมากกว่าจะเป็นแฟนกฤษฎ์