ฝากรักไว้ในสายหมอก (เปิดจองรูปแบบเล่มพร้อมE-Book)
มวยเกล้าผมวาง บนกล๋างกระหม่อม
แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า
สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้
โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้
บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....
...........................................................................
เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์
ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา
จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก
ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.
ฝากรักไว้ในสายหมอก
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์
ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ
ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ
แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า
สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้
โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้
บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....
...........................................................................
เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์
ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา
จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก
ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.
ฝากรักไว้ในสายหมอก
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์
ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ
ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ
Tags: เกี้ยวเกล้า ไตรศูรย์ เชียงใหม่ ล้านนา โรงแรม ความรัก ความผูกพัน วัยเยาว์ สายหมอก
ตอน: ตอนที่ 15
แม้ล่าสุดนี้พีระจะปรับปรุงตัวเองจนดีขึ้นมาก ทั้งเอาใจเธอสารพัด เพราะตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง และเธอเองก็รู้สึกยินดีเป็นที่สุดแต่ก็ไม่วางใจเสียทีเดียว ตราบใดที่เกี้ยวเกล้ายังลอยไปลอยมาพร้อมสถานภาพโสดสนิทอย่างนี้
อ๋อมแอ๋มพยายามมองเกี้ยวเกล้าด้วยสายตาที่เหมือนจะให้ทะลุปรุโปร่งเข้าไปถึงข้างในหัวใจ แต่ก็เห็นเพียงรอยยิ้มติดเอียงอายและใบหน้าที่แดงระเรื่อ ก่อนอ้อมแอ้มตอบ
“ก็ เอ่อ...ใช่ ฉันกับคุณไตร เราคบกันมาสักพักแล้วล่ะ” อ๋อมแอ๋มหันไปมองไตรศูรย์ ที่ยืนพยักหน้าเก้อเขินเล็กน้อยแต่อารมณ์ดีจนเห็นได้ชัด
“ต้องขอโทษคุณพีทด้วยนะครับที่เคยเข้าใจคุณผิด” ไตรศูรย์หันไปคุยกับพีระ
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมกับอ๋อมและเกี้ยวเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมฯ แล้วครับ” พีระชี้แจงต่อ
“เรื่องนั้นคุณเกี้ยวเคยบอกผมแล้วล่ะครับ อ้อ...เกี้ยวครับ นี่ไง...เพื่อนสมัยเรียนมหา’ ลัย ที่ผมเคยบอก นี่ชื่อวิทย์ หมอนี่ชื่อเก้ง นี่คุณเกี้ยว” ท้ายประโยคหันไปบอกเพื่อนทั้งสองที่ยังอยู่ในอาการอึ้งไม่หาย
“สวัสดีค่ะคุณวิทย์ คุณเก้ง” เกี้ยวเกล้ายกมือไหว้พร้อมรอยยิ้ม
“เอ่อ สวัสดีครับคุณเกี้ยว / คุณเกี้ยวสวัสดีครับ” ทั้งวิทย์และเก้งรีบยกมือรับไหว้รนๆ เกือบพร้อมกัน
“ตามสบายนะครับ ผมต้องขอตัวไปทำงานก่อน ไว้เจอกันใหม่ครับ” เขากล่าวลา ก่อนหันไปทางเกี้ยวเกล้าด้วยรอยยิ้มและประกายตาหวานล้ำ จนคนถูกมองยิ่งเขินหนักเข้าไปอีก
“ต้องการอะไรเพิ่มเติมก็สั่งได้เลยนะคุณ เรื่องบิลเดี๋ยวผมจัดการเอง ผมไปก่อนนะ” ก่อนเดินนำเพื่อนทั้งสองออกไปจากร้าน
พอคล้อยหลังไตรศูรย์ไปไม่เท่าไหร่
“พีทเคยบอกว่าเธอมีแฟนแล้วฉันไม่คิดว่าจะจริง ที่เจอเธอกับคุณไตรคราวก่อนฉันก็คิดว่าเธอแค่แกล้งทำใส่ฉัน นี่ถ้าไม่เห็นกับตาวันนี้ฉันก็คงยังเข้าใจเธอผิดอยู่ ยังไงฉันต้องขอโทษด้วยนะที่คอยแต่ระแวงเธอ” อ๋อมแอ๋มขอโทษอย่างรู้สึกผิด แล้วจึงหันไปทางพีระพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน “พีท...อ๋อมขอโทษพีทด้วยนะ” พีระดูทั้งโล่งใจและดีใจในคราเดียวกัน จึงเอื้อมมือไปกุมมือแฟนสาว
“ช่างมันเหอะอ๋อม พีทเองก็ผิดเหมือนกัน ต้องขอบคุณเกี้ยวด้วยที่ช่วยให้เรามาคืนดีกันได้” พีระพยักพเยิดมาทางเกี้ยวเกล้าที่นั่งมองทั้งสองด้วยรอยยิ้ม
“ฉันขอบคุณเธอมากนะเกี้ยว แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องคุณไตรกับฉันนะ ไม่มีอะไรหรอกเราแค่คุยเรื่องที่ดินกัน แล้วตอนนั้นฉันเลิกกับพีท พอเจอเธอฉันก็คิดว่าเธอกับพีทคงคบกันก็เลยแกล้งสวีทคุณไตรให้เธอเห็น ฉันก็แค่กลัวเสียหน้าที่เลิกกับพีทแค่นั้นเอง” มาตอนนี้อ๋อมแอ๋มทั้งขอบคุณและสารภาพ
“หา...นี่อ๋อมเคยไปสนิทกับคุณไตรด้วยเหรอ” พีระคำราม แต่สองสาวมองหน้ากันแล้วกลับหัวเราะขำ
“เกือบสนิทมากกว่า ถ้ายัยเกี้ยวไม่มาฉกไปต่อหน้าต่อตาซะก่อน” อ๋อมแอ๋มแกล้งว่า พีระเอื้อมมือไปเขกหัวให้เบาๆ เป็นการลงโทษ แต่อ๋อมแอ๋มกลับแกล้งโวยวายเสียงดังลั่นร้าน
เกี้ยวเกล้าได้แต่หัวเราะพลางมองเพื่อนทั้งสองหยอกล้อกันด้วยความสุขใจ เธอรู้ดีว่าอ๋อมแอ๋มนั้นเป็นคนตรงไปตรงมา คิดอย่างไรก็แสดงออกอย่างนั้น แม้บางทีออกจะ’เว่อร์ๆ เกินๆ น่าหมั่นไส้ไปบ้าง แต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีได้ ก่อนกลับยังไม่วายบอกเธอว่า...
“ฉันมาหาพีทคราวหน้าจะโทร.บอกเธอล่วงหน้านะเกี้ยว เผื่อเธออยากได้อะไรที่บ้านจะได้บอกป้าอ่อนฝากมาให้ คราวหน้าฉันขอเลี้ยงข้าวเธอกับคุณไตรเอง”
ระหว่างที่เดินกลับร้าน แม้เกี้ยวเกล้าจะรู้สึกดีใจไปกับเพื่อนคู่นั้น แต่กลับโหวงๆ ในใจเมื่อคิดถึงเรื่องของตัวเอง เฮ้อ*! โกหกทั้งเพ โมเมทั้งนั้น เหมือนแสดงละครยังไงยังงั้น* แต่ทำไมการสมอ้างเป็นแฟนเขาในครานี้กลับไม่คล่องเหมือนที่แกล้งหวานใส่เขาเมื่อคราวก่อนนะ หนำซ้ำหน้าเธอยังร้อนผ่าวไปด้วย แม้แต่ตอนนี้ที่แค่คิดถึงรอยยิ้มและสายตาคู่นั้น ก็รู้สึกวูบวาบขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เกี้ยวเกล้านึกโมโหตัวเองอยู่ในใจ
แต่ถ้ามองอีกแง่ก็ดีอยู่เหมือนกัน เพราะเธอแทบไม่ต้องพูดจาอธิบายอะไรกับอ๋อมแอ๋มให้มากความ แถมยังไม่รู้ว่าคนที่คอยแต่คิดระแวงเธอจนฝังใจยิ่งกว่าแค้นฝังหุ่นขนาดนั้น จะยอมฟังเธอแต่โดยดีหรือไม่ แม้จะเตรียมคำพูดมาเป็นอย่างดีแล้วก็ตาม เมื่อครู่เธอเพียงแต่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่มันอยากจะเป็น และผลที่ได้กลับเกินความคาดหมายเสียนี่ คิดได้ดังนั้นก็ทำให้ความโมโหคลายลงไปได้บ้าง...
“กลับมาแล้วเหรอ” หญิงสาวชะงักเท้าทันทีเมื่อเห็นคนที่ยืนรออยู่หน้าร้าน หน้าตาคมเข้มนั้น บ่งบอกอารมณ์โมโหกรุ่นๆ
“คือ เอ่อ...” เธออึกอัก เสียวสันหลังเพราะนึกไปถึงครั้งที่แกล้งเขาเล่นคราวก่อน แล้วถูกเขาอาฆาตไว้ และเอาคืนจนได้เรื่อง
“ฉันขอโทษด้วยนะคะ สำหรับเรื่องเมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่า...” แล้วก็อธิบายไม่ออกเสียอย่างนั้น
“ผมคิดว่าคุณบอกความจริงคุณพีทไปแล้วเสียอีก” ตอนนี้น้ำเสียงเขาเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
“เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้บอกอะไรพีทเลยตั้งแต่คราวก่อน เพราะอยากให้เข้าใจอย่างนั้น เอ่อ...รวมทั้งวันนี้ด้วย” หญิงสาวจำใจต้องสารภาพเสียงอ่อย หลบสายตาคมที่จ้องอย่างไม่วางตานั่น
“เหตุผล? ”
“คือ...พีทเคยชอบฉันมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่อ๋อมชอบพีทอีกที แล้วสองคนนั่นก็มาเป็นแฟนกัน แต่อ๋อมระแวงฉันกับพีทมาตลอดจนเลิกรากันไป ฉันก็เลย...”
“คุณไม่ดีใจเหรอที่เขาเลิกกัน คุณจะได้คบกับคุณพีทเขาจริงๆ ไง” เขาถาม ดวงตาคู่คมหรี่มองเธอเหมือนประเมินสถานการณ์
“บ้าเหรอ ฉันไม่ได้ชอบพีทอย่างนั้นซักหน่อย ถ้าฉันชอบคงไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอก” แว่บหนึ่งคลับคล้ายว่าเธอเห็นคนหน้าเข้มเผลอยิ้มกับคำตอบนั้น แต่ก็เพียงแว่บเดียว
“มาถึงตอนนี้คุณก็เลยอยากช่วยสองคนนั่นให้กลับมารักกัน โดยไม่ต้องคอยระแวงระวังคุณงั้นสิ” เขาเดาทางซึ่งก็ถูกเผง หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างลำบากใจ
“แต่ถ้ามันทำให้คุณเดือดร้อน หรือทำให้แฟนคุณเข้าใจผิดฉันต้องขอโทษด้วย” เกี้ยวเกล้าคิดไปว่าที่เขามีทีท่าไม่พอใจเป็นเพราะเหตุนี้มากกว่าเหตุผลอื่น
“หือ...แฟน!? ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วทวนคำอย่างงงๆ
“ใช่ ก็คนที่ฉันเคยเจอที่โรงแรมเวียงคำแก้วตอนนั้นแฟนคุณไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดเรื่องถึงหูเธอ และเธอไม่เชื่อที่คุณปฏิเสธ ให้ฉันอธิบายให้เธอฟังได้นะ”
“ไม่จำเป็นหรอก เพราะผมกับนีร่าไม่มีอะไรกัน เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น”
“แต่ว่า....”
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น” สุ้มเสียงของเขายังดูหงุดหงิดไม่จาง เธอจึงคิดว่าคงดีกว่าหากหลบฉากไปในตอนนี้
“ถ้างั้น ฉันขอตัวค่ะ”
“เดี๋ยว! ” เขาขัดขึ้นมา ทำให้หญิงสาวถอนหายใจ เริ่มไม่พอใจขึ้นมาบ้างแล้ว
“แล้วคุณจะเอาอะไรกับฉันอีกล่ะคะ ฉันก็สารภาพไปหมดแล้วนี่ว่าฉันไม่ได้แกล้งคุณ ฉันขอโทษ แต่...อ้อ! ฉันลืมขอบคุณ ขอบคุณนะคะที่ทำให้การแสดงเมื่อกี้ดูสมบูรณ์ขึ้น และค่าอาหารด้วย โอเค.นะคะ”
“ผมไม่ได้ต้องการคำขอบคุณ แต่ต้องการความรับผิดชอบจากคุณต่างหาก”
“รับผิดชอบ? ” เกี้ยวเกล้ามองใบหน้าเข้มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“อื้อฮึ...” เขารับคำอยู่ในคอก่อนอธิบาย “พวกเพื่อนๆ ผมเข้าใจผิดไปแล้วว่าคุณเป็นแฟนผม แล้วพวกมันยังอยากให้ผมพาคุณไปแนะนำตัวกับเพื่อนในกลุ่มอย่างเป็นทางการด้วย หวังว่าคุณคงไม่ปฏิเสธ” ขณะที่เธอยังอ้าปากค้าง คาดไม่ถึงว่าเขาจะเรียกร้องอะไรเช่นนี้ ไตรศูรย์ก็รีบสำทับอีกว่า
“ไม่ต้องตกใจ ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้หรอก คงอีกนานที่พวกผมจะมารวมตัวสังสรรค์กันได้ แต่ตอนนี้จะนึกซะว่าเป็นแฟนผมจริงๆ ก็ได้นะ เมื่อถึงเวลานั้นขึ้นมาจะได้ชินไง โอเค.สัญญาตามนี้นะ ผมไปล่ะ”
ชายหนุ่มเดินตัวลอยจากมาด้วยรอยยิ้ม เขาคิดไปถึงตอนที่ออกมาจากร้านอาหารเมื่อครู่ พร้อมเพื่อนทั้งสองของตัวแอง ทั้งวิทย์และเก้งต่างแย่งกันยิงคำถามใส่และกัดเขาอยู่ตลอด
‘ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้? ’ เก้งฉงน
‘ทำไมแกไม่บอกพวกฉันตั้งแต่แรกวะ? ’ วิทย์ถามด้วยความข้องใจเหลือแสน
‘ดีนะที่มันไม่รับคำท้า ไม่งั้นเจอกันคราวหน้าฉันกับแกอ่วมแน่’ เก้งหันไปพูดกับวิทย์
‘แกลืมแล้วเหรอเมื่อก่อน ฉายามัน ‘ไอ้เสือซุ่ม’ นะโว้ย’ วิทย์
‘เออ น้องเค้าหน้าแดงแปร้ดเลยวะ น่ารักฉิบ! ไม่นึกว่าจะเสร็จแกได้ ไอ้ไตรแกทำยังไงวะ’ เก้งยังไม่หยุดล้วงความลับ แต่ไตรศูรย์กลับตอบทุกคำถามของเพื่อนด้วยรอยยิ้มเพียงอย่างเดียว
‘แต่นั่นแหล่ะ รอไอ้อ้วนมา แกพาน้องเค้าไปเจอพวกฉันด้วยนะโว้ย! หวังว่าเค้าคงไม่ทิ้งแกไปในระยะเวลาไม่กี่เดือนหรอกนะ’ วิทย์พูดออกแนวสบประมาทบวกแช่งนิดๆ
‘เฮ้ย! ไอ้วิทย์ปากเหรอนั่นไปแช่งมัน ถ้าเป็นงั้นจริงก็ดีสิ บอกด้วยนะโว้ยฉันจะได้จีบต่อ ฮ่าๆ ๆ ๆ ’ เก้งเก็บอาการหัวงูไม่อยู่
‘ฉันจะฟ้องเมียแก ทั้งสองคนเลย’ ไตรศูรย์ขู่ ถึงทำให้เพื่อนทั้งสองสงบปากสงบคำไปได้
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรในตอนนั้น และเขาก็รู้ว่าตัวเองแสดงได้สมบทบาทเกินคาด เป็นเพราะอะไร? ถ้าไม่ใช่ว่าสิ่งเหล่านั้นออกมาจากความรู้สึกของเขาจริงๆ และเธอเองก็ใช่ย่อย ท่าทีเอียงอาย หน้าแดงระเรื่อนั้น...มันคืออะไรกันแน่นะ? มาถึงตรงนี้เขาชักไม่แน่ใจแล้วสิ ว่าสิ่งที่เธอแสดงออกมานั้นเป็นแค่การแสดงโดยไม่มีความรู้สึกอื่นเจือปน
เพราะมันดูจริงจังจนเขารู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ออกมาจากใจ จากความรู้สึกลึกๆ อย่างแท้จริง เป็นไปได้ไหม? ที่เธอจะรู้สึกเหมือนเขา แต่ที่แน่ๆ ผลกระทบที่ส่งมาถึงเพื่อนของเขาเป็นผลพลอยได้ที่ไม่เลว แต่ผลพลอยได้ที่ยอดเยี่ยมกว่านั้นกลับเป็นสิ่งที่เขาพึ่งไปต่อยอดมาเมื่อครู่นี้ต่างหาก
ชายหนุ่มเดินผ่านพนักงานที่ทำหน้างงๆ กับท่าทีของเจ้านายที่ปกติจะทำหน้าตาเฉยๆ แต่วันนี้กลับโปรยยิ้มตั้งแต่หน้าประตู เผื่อเหลือไปยังความว่างเปล่านั่นอีกด้วย เออ...นะ คนเราช่างเป็นไปได้
ตอนนี้อีบุ๊ค ‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’ ลงขายแล้วนะคะ
ตามลิ้งค์ที่แนบมาค่ะ ใครสนใจอยากเก็บพี่ไตร+น้องเกี้ยวเข้ากรุสมบัติ เข้าไปโหลดกันได้รัวๆเลยจร้า
หรือสนใจนิยายเรื่องอื่นๆในนาม ‘พิริตา’ และ ‘อเมทริน’ ก็สามารถเข้าไปโหลดกันได้นะคะ ทั้งตัวอย่างและอีบุ๊ค
ขอบคุณค่า
meb
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6
InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzEyOTE2IjtzOjc
6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc3OTMiO30
hytexts
https://www.hytexts.com/ebook/B012031-ฝากรักไว้ในสายหมอก
ookbee
http://www.ookbee.com/shop/BookInfo?pid=a927a107-7f6d-4c43-9301-a8c03f420109&affiliateCode=1168c15837084f8bbb5cf6fde0ca707d
นายอินทร์ปัณณ์
https://naiin.com/product/detail/214536
กานพลู เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 พ.ค. 2560, 20:33:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 พ.ค. 2560, 20:33:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 916
| << ตอนที่14 | ตอนที่ 16 >> |
แว่นใส 21 พ.ค. 2560, 07:31:49 น.
คนกำลังมีความสุขเนอะ
คนกำลังมีความสุขเนอะ
