ฝากรักไว้ในสายหมอก (เปิดจองรูปแบบเล่มพร้อมE-Book)
มวยเกล้าผมวาง บนกล๋างกระหม่อม

แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า

สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้

โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้

บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....



...........................................................................


เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์

ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้

ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา

จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก

ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.



ฝากรักไว้ในสายหมอก

เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์

ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ

ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ




Tags: เกี้ยวเกล้า ไตรศูรย์ เชียงใหม่ ล้านนา โรงแรม ความรัก ความผูกพัน วัยเยาว์ สายหมอก

ตอน: ตอนที่ 23




##เปิดจองนิยายรัก 2 เรื่อง 2 รส##
‘ลิขิตรักเก็บตก’
มี 2 เล่มจบ ราคาเล่มละ 339 บ.
2 เล่มลดเหลือ 670 บ.
‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’
ราคา 369 บ. ลดเหลือ 360 บ.
*สั่งซื้อ 3 เล่ม ในราคาพิเศษเพียง 999 บ. เท่านั้น*
สนใจสามารถสอบถามรายละเอียดได้
ทางอินบ็อกเฟส : pirita ametrine
หรือในเพจ ‘พิริตา อเมทริน นักเขียน’
Email: kanplu@windowslive.com
โทร.0626656247 หรือทางไลน์ ID: pirita-ametrine
วันนี้-20 สิงหาคม นี้ เท่านั้น!!



เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มในบรรยากาศ เริ่มเร่งจังหวะคึกคักยิ่งขึ้นในยามดึก ทำให้บางโต๊ะลุกขึ้นโยกย้ายส่ายตัวไปตามจังหวะ บางโต๊ะกรี๊ดกร๊าดแข่งกับเสียงอื้ออึงรอบข้าง บางโต๊ะยังนั่งดื่มและพูดคุยกันโขมงโฉงเฉง บรรยากาศดูค่อนข้างวุ่นวาย

ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวดูโดดเด่นอยู่ท่ามกลางเพื่อนพ้องร่วมโต๊ะที่เริ่มแด๊นซ์กัน เขาเต้นคลอเคลียกับหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย มือข้างหนึ่งถือขวดเบียร์ แต่อีกข้างกลับอยู่ไม่สุขแตะนั่นแตะนี่อยู่ตลอดเวลา แต่หญิงสาวในอ้อมอกดูท่าจะชอบใจมากกว่าปัดป่าย จมูกของเขาซุกซนกับซอกคอและใบหูของเธอเหมือนล้อเล่น

ตุลภัทรคลอเคลียหญิงสาวอยู่สักพักจึงกระซิบบอกอะไรบางอย่างกับเธอ ก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำด้านหลัง และเมื่อทำธุระเสร็จเขายังไม่ยอมกลับโต๊ะในทันที แต่กลับเดินไปทางเค้าเตอร์บาร์ที่เป็นทางผ่านไปยังห้องน้ำ

แม้หน้าเคาเตอร์ผู้คนหนาแน่น แต่ตุลภัทรก็พาตัวเองแทรกเข้าไปสั่งเบียร์ขวดเล็กอีกขวดจนได้ ขณะยกขึ้นดื่มสายตาพลันสะดุดกับร่างบางในชุดแซ็คสายเดี่ยวนั่นเข้าอย่างจัง หัวใจของเขาเต้นแรง ผู้หญิงคนนั้น...ใช่แล้ว...ผู้หญิงคนที่เขาเคยเจอที่ร้านอาหารริมทางคนนั้นนี่นา ตุลภัทรจ้องมองไม่วางตาด้วยความตะลึงงันและตื่นเต้น จนเธอเดินฝ่าผู้คน และผ่านหน้าเขาไป จึงได้รู้สึกตัว ขณะที่กำลังจะก้าวเท้าออกตามร่างบางไปนั้น...

“นายตุล” เสียงเรียกดังใกล้หูทำให้เขาชะงักเท้าและหันไป

“พี่ไตร”

“ก็พี่น่ะสิ นายยังชอบมาสิงอยู่ที่นี่อีกเหรอ”

“ที่ประจำของผมน่าพี่ ว่าแต่พี่เถอะมาทำอะไรที่นี่ล่ะฮะ”

“มาเที่ยวกับเพื่อนอยู่โต๊ะด้านโน้น ไปไหม”

“ไม่ล่ะฮะ ผมก็มากับเพื่อน แต่อยู่ด้านโน้นเลย” ตุลภัทรชี้ไปอีกด้านซึ่งตรงกันข้ามกับโต๊ะที่ไตรศูรย์นั่ง

“แล้วนี่ อาทิตย์นี้ใจคอนายจะไม่เข้าออฟฟิศเลยใช่ไหม” ไตรศูรย์ถามแกมประชดน้องชาย

“โธ่!...พี่ไตร ผมไม่เข้าน่ะดีแล้ว ป๋าจะได้หงุดหงิดน้อยลงไง เห็นหน้าผมบ่อยๆ เดี๋ยวไมเกรนก็กำเริบอีกหรอก”

“นายนี่ เฮ้อ! พี่ไม่รู้จะแก้ตัวกับคุณลุงแทนนายยังไงแล้วนะ”

“โธ่! พี่ไตรก็ เลิกบ่นเหอะน่า พรุ่งนี้ผมเข้าไปก็ได้แต่อาจจะสายหน่อยนะ เจอพี่ไตรนี่ซวยชะมัดบ่นซะเสียบรรยากาศกินเหล้าหมดเลย แล้วสาวที่ผมเหล่ก็หายจ้อย” ตุลภัทรบ่นพลางมองไปทางที่คาดว่าเจ้าของร่างบางนั้นหายไปด้วยความเสียดาย

“แต่พี่ว่ายังไงซะนายต้องมากับสาวคนใดคนหนึ่งของนาย ไม่ก็ทั้งฝูงไม่ต้องมาโอดแค่ผู้หญิงคนเดียวหรอก” ไตรศูรย์เดาอย่างรู้นิสัยของตุลภัทรดี

“ก็จริงของพี่ แต่คนที่ถูกตาต้องใจจริงๆ น่ะมันหากันได้ง่ายๆ ซะที่ไหนเล่าพี่ แล้วตอนนี้เป็นไงล่ะผมแห้วรับประทานเลย เจออีกทีเถอะน่า” ตุลภัทรหมายมั่นปั้นมือในท้ายประโยค ไตรศูรย์ได้แต่ส่ายหน้ากับน้องชาย “งั้นพรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ” เขาตบไหล่ตุลภัทรเบาๆ แล้วจึงผละจากไป

ตุลภัทรพยายามมองหาหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง เขารู้สึกเหมือนเป็นบุพเพฯ หรืออะไรสักอย่างทำนองนั้น ที่ทำให้มาพบเจอเธอที่นี่ในคืนนี้ ผู้หญิงที่เขาถูกตาต้องใจตั้งแต่แรกเห็น เขาไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรคืบหน้าเหมือนครั้งแรกที่เจอเธออีก เขาได้แต่หวังว่าเธอคงยังไม่กลับ...

ไตรศูรย์เดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นเกี้ยวเกล้านั่งอยู่ก่อนแล้ว ความจริงเขาตั้งใจไปห้องน้ำและตามหาเธอ แต่คงคลาดกัน และบังเอิญเจอตุลภัทรแทนเสียนี่ ซึ่งเขาคิดว่าหากอยากเจอตัวตุลภัทรให้มาหาตามผับ บาร์แบบนี้ยังพอมีหวังมากกว่าไปหาที่บ้านเสียอีก ส่วนที่ทำงานยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะช่วงหลังมานี้คุณไตรรัตน์เริ่มบ่นว่าตุลภัทรมากขึ้น ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอย่างที่เขากลัว เพราะตุลภัทรเริ่มไม่กลับบ้าน และเกงานมากขึ้น ไตรศูรย์ถอนหายใจหนักหน่วงเมื่อคิดถึงน้องชาย

“พี่ไตรเป็นอะไรไปคะ หน้าเครียดเชียว” เกี้ยวเกล้ากระซิบถามใกล้หูเมื่อสังเกตเห็นท่าทางของชายหนุ่มตั้งแต่กลับมาที่โต๊ะ ไตรศูรย์เอื้อมมือมาจับมือเรียวใต้โต๊ะแล้วยิ้มบางๆ ให้เธอพลางส่ายหน้า

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร” เขากระซิบตอบ บีบมือเธอเบาๆ เป็นการยืนยันคำพูด แล้วจึงหันไปคุยกับเพื่อนๆ ต่อ ที่มาถึงตอนนี้แต่ละคนลิ้นเริ่มพันกันแล้ว อากัปกิริยาเหล่านั้นของไตรศูรย์และเกี้ยวเกล้าอยู่ในสายตาของนิรามัยตลอด เธอเก็บงำความรู้สึกขุ่นขึ้งไม่ให้เล็ดลอดออกมา แต่ก็ต้องใช้ความพยายามมากเหลือเกิน

จนกระทั่งผับใกล้ปิด อ้วนกับแฟนสาวขอตัวกลับก่อน จากนั้นเพื่อนๆ ต่างทยอยกันกลับบ้าง

“น้องเกี้ยวจะเข้าห้องน้ำก่อนไหมครับ พี่ไตรจะไปห้องน้ำพอดี” ไตรศูรย์ถามเมื่อออกมาถึงหน้าร้าน

“ไม่ดีกว่าค่ะ เกี้ยวรอพี่ไตรอยู่ตรงนี้ละกันนะคะ”

หญิงสาวยืนอยู่ตรงหน้าร้าน สายตามองไปยังกลุ่มนักเที่ยวที่พากันเดินออกมาในสภาพเมามายเป็นส่วนมาก เธอกับไตรศูรย์ไม่ได้ดื่มมากจึงไม่เมา และเธอเองก็ไม่ค่อยชอบดื่มของมึนเมามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วจึงสั่งแค่แก้วเดียว หลังจากนั้นก็เน้นหนักไปทางน้ำผลไม้มากกว่า

“สวัสดีครับ มาคนเดียวเหรอฮะ” เกี้ยวเกล้ารู้สึกตกใจกับเสียงที่ดังใกล้ตัว แต่เมื่อหันไปมองเธอถึงกับผงะกับใบหน้าขาวที่เอียงมาใกล้ ดวงตาเป็นประกายหวานเชื่อม กลิ่นเหล้าคละคลุ้งปะปนกับลมหายใจที่รดใบหน้าเธอ

“ค...คุณ” หญิงสาวถอยกรูดในทันทีที่ได้สติ

“ผมเห็นคุณตั้งแต่ข้างในแล้ว จำผมไม่ได้เหรอฮะ เราเคยเจอกันที่อำเภออะไรนะ...ผมชนคุณไง ผมตุล” ชายหนุ่มเท้าความแต่ก็ด้วยท่าทางอ้อแอ้เต็มที ขณะที่เกี้ยวเกล้าพยายามคิด

“อ๋อ...ค่ะ” เธอรับคำอย่างเสียมิได้เมื่อนึกออก นั่นทำให้อีกฝ่ายยิ้มทั้งปากและตา

“คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าชื่ออะไร ผมขอเบอร์คุณหน่อยสิ”

“คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันมีแฟนแล้ว กำลังรอแฟนอยู่” เธอหวังว่าคำตอบนั้นจะทำให้อีกฝ่ายเลิกตอแย แต่...

“งั้นเหรอ ไม่เห็นเป็นไรผมไม่แคร์” เขายักไหล่ และใบหน้านั้นยิ่งเคลื่อนเข้ามาใกล้ “ตอนนี้ผับก็จะปิดแล้ว หากคุณยังอยากสนุกต่อเราไปต่อกันดีไหม” แล้วจึงเอ่ยเชิญชวน

“ไม่ค่ะ ฉันขอตัว” เกี้ยวเกล้าตอบพลางถอยหลังจะหลบไป แต่ข้อมือกลับถูกดึงไว้ในทันที

“ว้าย!! ปล่อยฉันนะ” ร่างบางเซเกือบปะทะกับร่างสูงนั้น แต่เธอใช้มือข้างที่เป็นอิสระผลักอกเขาไว้ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาคงคิดว่าเขากับเธอเป็นแฟนกัน และกำลังทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติสำหรับสถานที่แบบนี้ประกอบกับอยู่ในอาการมึนเมาเป็นส่วนใหญ่จึงไม่มีใครสนใจใคร อีกฝ่ายย่ามใจใช้มืออีกข้างจับปอยผมหยักของเธอขึ้นมาจรดจมูก เกี้ยวเกล้าออกแรงสะบัดแขนดิ้นรนด้วยความตกใจ และขยะแขยงในคราเดียวกัน

“คุณน่ารักมาก จนผมอดใจไม่ไหว ผมไม่สนด้วยว่าคุณจะมีแฟนแล้ว”

“ปละ ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ!! ” เกี้ยวเกล้าตะโกนสุดเสียง แต่ก่อนที่ผู้คนที่เดินผ่านไปมาจะเฉลียวใจ ก็มีคนหนึ่งที่เดินโงนเงนมาทางเขาและเธอ ในสภาพที่เมาไม่ต่างกัน

“ไอ้ตุล มัวมาทำอะไรของมึงอยู่วะ เข้าไปข้างในได้แล้ว เช็คบิลแล้วไปจ่ายเลยมึง” เสียงอ้อแอ้ของคนเมาคนนั้นดังขึ้นด้านหลัง เหมือนระฆังช่วยโดยไม่ตั้งใจ เพื่อนที่ออกมาตามตุลภัทรเดินโงนเงนมากอดคอและดึงตัวเขาออกไป โดยไม่สนใจใยดีด้วยซ้ำว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ หญิงสาวจึงได้โอกาสสะบัดมือหลุดจากมือแข็งแรงนั่นอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งมาทางห้องน้ำด้วยความตื่นกลัว ก่อนจะชนกับร่างสูงอีกร่างที่คว้าตัวเธอไว้ในทันใด!

“น้องเกี้ยว เป็นอะไรไป วิ่งหนีอะไรมาน่ะ” ไตรศูรย์ยิ้มขำกับท่าทางของเธอ แต่เมื่อเห็นหน้าตาตื่นตระหนกกลับทำให้รอยยิ้มจางไปจากริมฝีปากเขาในทันที

“พี่ไตรขา ช่วยเกี้ยวด้วยค่ะ” เธอละล่ำละลักบอกเขาปนเหนื่อยหอบ

“น้องเกี้ยว มีอะไรบอกพี่ไตรซิครับ” ไตรศูรย์ถามอย่างร้อนใจ พลางโอบร่างที่กำลังสั่นเทานั้นไว้

“คนเมาค่ะ คนเมามาทำรุ่มร่ามกับเกี้ยว”

“แล้วน้องเกี้ยวเป็นอะไรหรือเปล่า มันทำอะไรน้องเกี้ยว” เขาถามรัวเร็ว ก่อนจะมองสำรวจใบหน้าที่เงยสบตากับเขาอยู่นั่น ตอนนี้ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความตื่นกลัว

“ปละ เปล่าค่ะ เกี้ยวไม่เป็นไร เขาแค่จับมือ เกี้ยวแค่ตกใจ” น้ำเสียงยังคงสั่นไม่หาย

“ไม่ต้องกลัวนะครับพี่ไตรอยู่นี่ แล้วน้องเกี้ยวจำหน้ามันได้ไหม ตอนนี้มันอยู่ที่ไหน” ประโยคหลังที่ขึ้งเครียดดูเหมือนเอาเรื่องนั้น ทำให้เกี้ยวเกล้าค่อยคลายความตื่นกลัวลง หญิงสาวมองไปยังหน้าร้าน ที่ผู้คนยังทยอยกันออกมาประปราย แต่ไม่มีแม้เงาของขี้เมาคนนั้น แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับอารมณ์ของคนข้างๆ เธอตอนนี้ เกี้ยวเกล้าจึงแตะแขนเขาเบาๆ

“เขาไปแล้วล่ะค่ะ แค่คนเมาช่างมันเถอะค่ะพี่ไตร เกี้ยวก็ไม่ได้เป็นอะไรแค่ตกใจเท่านั้นเอง เรากลับกันเถอะค่ะ เกี้ยวอยากกลับบ้านแล้ว” ไตรศูรย์ถอนสายตาจากหน้าร้าน ก่อนจะมองสบตาเธอแล้วพยักหน้า และจูงมือเธอไปยังลานจอดรถ

เขาจอดรถหน้าบ้านป้าอิ่นคำ ก่อนเอื้อมมือมาจับมือเกี้ยวเกล้าไว้อีกครั้ง

“แย่จัง พี่ไตรชวนน้องเกี้ยวไปเจออะไรก็ไม่รู้ พี่ไตรขอโทษนะครับ น้องเกี้ยวคงไม่ค่อยสนุก” เขาเปรย มองหน้าเธอด้วยความรู้สึกผิด

“อย่าคิดมากสิคะ เกี้ยวไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย แล้วก็ไม่ใช่ความผิดของพี่ไตรด้วย” เธอยิ้มให้เขาอ่อนหวาน “ไม่ต้องลงไปส่งเกี้ยวหรอกค่ะ พี่ไตรรีบกลับไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้เราต้องทำงานนะคะ แล้วก็...ปล่อยมือเกี้ยวได้แล้วค่ะ” เกี้ยวเกล้าหยิกมือใหญ่นั่นเบาๆ

“โอ๊ย! พี่ไตรเจ็บนะครับน้องเกี้ยว ขอจับต่ออีกนิดก็ไม่ได้ ไล่จัง น้องเกี้ยวใจร้าย” เขาแกล้งร้องลั่นและบ่นอุบอิบให้เธอหมั่นไส้เล่น

เกี้ยวเกล้ามองตามรถที่เคลื่อนตัวออกไปจากหน้าบ้าน คืนนี้เธอคงต้องยอมรับว่าไม่สนุกอย่างที่เขาพูดจริงๆ ทั้งที่ตั้งใจจะไปพบเจอเพื่อนสนิทของเขา และนั่นกลับทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อนึกถึงคำพูด สายตา ท่าทางของนิรามัย และเหตุการณ์ที่หน้าผับกับคนเมาคนนั้นก็ทำให้เธอตกใจแทบช็อค แล้วอย่างนี้จะให้เธอสนุกอย่างไรไหว

ปกติเรื่องกินเหล้าเข้าผับกับเธอก็ห่างไกลกันมากอยู่แล้ว และคืนนี้หากคนชวนไม่ใช่เขาเธอก็คงไม่ไป เขาเท่านั้นที่เธอแคร์และเขาเองก็คงจะรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เพราะทุกครั้งที่เขาเกาะกุมมือของเธอมันไม่ได้บ่งบอกแค่ความรู้สึกของหัวใจที่มีต่อกันเท่านั้น แต่มันยังรวมไปถึงอารมณ์ ความรู้สึกที่กำลังเป็นอยู่ในขณะนั้นด้วย

ยามที่หวั่นไหวก็ทำให้รู้สึกมั่นคง ยามเหนื่อยก็ทำให้มีพลัง ยามกลัวก็ทำให้ความกลัวหายไปและรู้สึกปลอดภัย เธอคิดว่าเขาเองคงรู้สึกไม่ต่างกัน เพราะในยามที่เขารู้สึกแย่เป็นเขาเองที่จับมือเธอเพื่อเพิ่มพลังใจให้ตัวเอง อาจเพราะความผูกพันในวันเก่าจึงทำให้เธอและเขาเข้าใจ สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของกันและกันอย่างนี้ หญิงสาวหวังเพียงแต่ว่าสิ่งเหล่านี้จะคงอยู่ตลอดไป แต่มันจะเป็นไปได้แค่ไหนนั้น...เธอไม่รู้เลย


###ตอนนี้อีบุ๊ค ‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’ ลงขายแล้วนะคะ###
ตามลิ้งค์ที่แนบมาค่ะ ใครสนใจอยากเก็บพี่ไตร+น้องเกี้ยวเข้ากรุสมบัติ เข้าไปโหลดกันได้รัวๆเลยจร้า
หรือสนใจนิยายเรื่องอื่นๆในนาม ‘พิริตา’ และ ‘อเมทริน’ ก็สามารถเข้าไปโหลดกันได้นะคะ ทั้งตัวอย่างและอีบุ๊ค
ขอบคุณค่า
meb
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=Y
ToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzEyOT
E2IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc3OTMiO30
hytexts
https://www.hytexts.com/ebook/B012031-ฝากรักไว้ในสายหมอก
ookbee
http://www.ookbee.com/shop/BookInfo?pid=a927a107-7f6d-4c43-9301-a8c03f420109&affiliateCode=1168c15837084f8bbb5cf6fde0ca707d
นายอินทร์ปัณณ์
https://naiin.com/product/detail/214536

ebooks.in.th
http://ebooks.in.th/ebook/45108/%E0%B8%9D%E0%B8%B2%E0%
B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%84%E0
%B8%A7%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA%
E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%81/





กานพลู
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 มิ.ย. 2560, 10:56:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 มิ.ย. 2560, 10:56:42 น.

จำนวนการเข้าชม : 773





<< ตอนที่ 22   ตอนที่ 24 ​ >>
แว่นใส 29 มิ.ย. 2560, 17:25:05 น.
น้องจะแย่งแฟนพี่ไหมนะ


กานพลู 5 ก.ค. 2560, 20:46:47 น.
นั่นจินะ ติดตามกันต่อไปจ้าาา อิอิ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account