ปริศนาใจ (Yaoi) - จบ
จากความผิดหวังในความรักครั้งแรกของตนเอง ทำให้เกิดความสูญเสียแม่และพี่สาวที่รักไปตลอดกาล ความผิดหวังและการสูญเสียในครั้งนั้นทำให้เขาผู้นี้ ปิดกั้นตัวเองและยอมทิ้งสิ่งที่ตนมี เพื่อสิ่งที่ตนเองยังหลงเหลืออยู่
กับเขาผู้นี้ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนตนเองให้กับความรักครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของเขา
ส่วนอีกคนที่หลอกหัวใจตนเองและปฏิเสธความรักที่เพื่อนมีให้เกินกว่าคำว่าเพื่อนโดยไม่สนใจความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่เขาก็กลับมาเพื่อจะมาทวงและขอโอกาสกลับมาอยู่ในใจของอีกฝ่ายเหมือนเดิม
จะเป็นยังไงเมื่อทุกอย่าง วนกลับมาอีกครั้ง การตัดสินใจของหนุชายวัยกลางคนกับเด็กหนุ่มที่มีชีวิตก้าวหน้าในหน้าที่และการงานจะลงเอยอย่างไร หนุจะเลือกใครระหว่างรักครั้งแรกกับคนที่รักตนเองและพร้อมจะอยู่กับตนในทุกสถานการณ์
กับเขาผู้นี้ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนตนเองให้กับความรักครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของเขา
ส่วนอีกคนที่หลอกหัวใจตนเองและปฏิเสธความรักที่เพื่อนมีให้เกินกว่าคำว่าเพื่อนโดยไม่สนใจความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่เขาก็กลับมาเพื่อจะมาทวงและขอโอกาสกลับมาอยู่ในใจของอีกฝ่ายเหมือนเดิม
จะเป็นยังไงเมื่อทุกอย่าง วนกลับมาอีกครั้ง การตัดสินใจของหนุชายวัยกลางคนกับเด็กหนุ่มที่มีชีวิตก้าวหน้าในหน้าที่และการงานจะลงเอยอย่างไร หนุจะเลือกใครระหว่างรักครั้งแรกกับคนที่รักตนเองและพร้อมจะอยู่กับตนในทุกสถานการณ์
Tags: ปริศนาใจ,นิยายวาย,Yaoi
ตอน: ตลาดปั่นป่วน
"เอ๋!!! คุณ" หนุตกใจกับบุคคลที่เห็นและไม่น่าจะมายืนอยู่ตรงนี้
"ผมกายไงครับ คนที่ขับรถให้คุณรัน จำผมได้ไหมครับ"
"ไอ้จำนะ ผมก็จำได้อยู่หรอกครับ แต่ที่ตกใจ คือคุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง ถ้าคุณกายอยู่แสดงว่าคุณรันก็ต้อง..." หนุยังไม่ทันพูดให้จบ รันก็โผล่มา ตนเลยกลืนคำพูดลงคอหายไปเลย
"ผมต้องอะไรครับ"รันมาจากทางไหนไม่รู้พูดดักหนุ
"!!! "หนุกำลังช็อกนิดหน่อยว่าทำไมตนถึงต้องเจอเด็กคนนี้อีก
เมื่อย้อนเวลากลับไปหลังจากที่รันออกจากบ้านหนุ แล้วตรงกลับที่พักของตน รันก็เหลือบไปเห็นถุงขนมที่เบาะหลัง ตนจำได้ว่าเป็นขนมของหนุเลยหยิบขึ้นมาดู
"อ้าวคุณรัน นั้นขนมของคุณนุนี่ครับ"
"อืม ใช่"
"ดูมันเละๆ สงสัยจะตอนอุบัติเหตุ น่าเสียดายขนมจังครับ" กายบอกอย่างเสียดาย
"ผมว่าน่าจะทานได้ แค่ดูเละไปนิดหน่อยเอง" ว่าดังนั้นรันก็แกะขนมแล้วตักทาน
"ผมขอมั่งได้ไหมครับ สักชิ้นก็ยังดี อยากลองกิน" เมื่อกายเอ๋ยขึ้นมา ก็มีความรู้สึกเหมือนรังสีอะไรทิ่มหลังอยู่ ตนเลยมองทางกระจกเลยเห็นว่าคุณรันเจ้านายตนกำลังมองตาเขียวปัดอยู่ ช่างน่ากลัวจริงจริง ขนลุกเลยทีเดียว
"ผม จะกิน เอง ทั้งหมด"รันพูดอย่างหนักแน่นและชัดเจนแล้วก็ตักขนมเข้าปากอย่างอารมณ์ดี
"ครับ ครับ" กายรีบตอบรับทันที เงาหัวตูยังอยู่ไหม
'เจ้านายเราดูท่าจะเป็นเอามาก ขนมสักชิ้นก็ไม่แบ่ง ในถุงนี่มีเยอะจะตาย คิดไงจะทานคนเดียวให้หมด ถ้าอ้วนขึ้นมาจะหัวเราะให้' กายนินทาเจ้านายตนในใจ
"พี่กายนินทาอะไรผมหรือเปล่า" รันพูดแต่ตัวยังง่วนอยู่กับถุงขนมของหนุอย่างอารมณ์ดี
"ไม่นี่ครับ ผมกำลังตั้งใจขับรถ ไม่มีแน่นอนครับ" กายรีบปรับสีหน้าและแก้ตัวสุดฤทธิ์
"แล้วไปครับ" รันตอบอย่างอารมณ์ดี
"อืม อร่อยจัง" รันพูดไปกินไป
เมื่อรันและกายเข้าบ้านไปเปลี่ยนชุดเพื่อเข้าประชุมที่บริษัท ซึ่งแน่นอนขนมของหนุถูกเก็บในตู้เย็นอย่างดี โดยที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องเนื่องจากรันเขียนแปะไว้ว่า 'ห้ามกิน ใครกินตาย'
ในระหว่างทางที่ไปบริษัท ก็เห็นหนุกำลังเดินคุยกับชายแปลกหน้าแล้วตรงไปที่ตลาด
"พี่กายพวกเราแวะตลาดนี้ก่อนครับ เดี๋ยวค่อยไปประชุม" รันรีบบอกเพราะเดี๋ยวคาดกับคนตัวเล็กอีก
"ครับ ครับ แต่ทำไมละครับถึงไม่รีบไปประชุม"กายถามอย่างสงสัย
"เถอะครับพี่กาย เดี๋ยวไม่ทันพี่นุเร็วเข้า! พี่กาย" รันเริ่มร้อนรนกลัวไม่ทัน
"ครับ ครับ ตลาดนี่นะครับ"กายรีบทำตามสั่งทันที
พอลงจากรถกัน ทั้งคู่ก็สะกดรอยตามคนทั้งสอง รันเห็นผู้ชายที่คุยกับคนของเขา เขาก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดและอิจฉาขึ้นมา
"มันเป็นใครกัน ถึงมาอยู่ใกล้พี่นุแบบนั้น แถมหัวเราะกันดูสนุกด้วย"รันเห็นแล้วรู้สึกเจ็บใจอยากอยู่ในตำแหน่งนั้นบ้าง ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิด
"ใจเย็นๆ ครับคุณรัน เราคอยดูทีท่าไปก่อน ถ้าไม่ค่อยดีค่อยบุกครับ" กายพูดเหมือนจะออกรบ
เมื่อทั้งคู่ตามและดูไปตลอดทาง จนกระทั่งทั้งสองคนแยกจากกัน รันก็ให้กายไปทักก่อนคนแรกเพื่อให้เนียนโดยไม่ถูกจับได้
กลับมา ณ ปัจจุบัน ตอนนี้ทั้งคู่กำลังเถียงกันอยู่กลางตลาดที่มีคนเดินไปเดินมา
"คุณรัน คุณจะตามผมมาทำไม"
"ผม ก็จะซื้อของร้านนี้เหมือนกัน"
"ผมจะซื้อแตงโมลูกนี้ คุณจะแย่งผมทำไม"
"ผมก็จะกินลูกนี้เหมือนกัน"
"คุณรัน ผมจะถือเอง คุณนะกลับไปซะที"
"ไม่กลับ ผมอยากช่วยถือนี่ครับ เดี๋ยวคุณเจ็บแขนขึ้นมา"
นี่คือบทสนทนาที่ทั้งสองเถียงกันตลอดการเดินตลาด จนคนที่ผ่านไปมา รวมถึงเจ้าของร้านที่ทั้งคู่แวะไปนั้น มองอย่างงง ขนาดกายที่เดินตามยังแอบหลบๆ ทำเป็นไม่รู้จักคนทั้งคู่
ทุกอย่างก็จบลงเมื่อหนุเดินหนีรันแล้วขึ้นรถประจำทางกลับบ้านทันที
"ผมกายไงครับ คนที่ขับรถให้คุณรัน จำผมได้ไหมครับ"
"ไอ้จำนะ ผมก็จำได้อยู่หรอกครับ แต่ที่ตกใจ คือคุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง ถ้าคุณกายอยู่แสดงว่าคุณรันก็ต้อง..." หนุยังไม่ทันพูดให้จบ รันก็โผล่มา ตนเลยกลืนคำพูดลงคอหายไปเลย
"ผมต้องอะไรครับ"รันมาจากทางไหนไม่รู้พูดดักหนุ
"!!! "หนุกำลังช็อกนิดหน่อยว่าทำไมตนถึงต้องเจอเด็กคนนี้อีก
เมื่อย้อนเวลากลับไปหลังจากที่รันออกจากบ้านหนุ แล้วตรงกลับที่พักของตน รันก็เหลือบไปเห็นถุงขนมที่เบาะหลัง ตนจำได้ว่าเป็นขนมของหนุเลยหยิบขึ้นมาดู
"อ้าวคุณรัน นั้นขนมของคุณนุนี่ครับ"
"อืม ใช่"
"ดูมันเละๆ สงสัยจะตอนอุบัติเหตุ น่าเสียดายขนมจังครับ" กายบอกอย่างเสียดาย
"ผมว่าน่าจะทานได้ แค่ดูเละไปนิดหน่อยเอง" ว่าดังนั้นรันก็แกะขนมแล้วตักทาน
"ผมขอมั่งได้ไหมครับ สักชิ้นก็ยังดี อยากลองกิน" เมื่อกายเอ๋ยขึ้นมา ก็มีความรู้สึกเหมือนรังสีอะไรทิ่มหลังอยู่ ตนเลยมองทางกระจกเลยเห็นว่าคุณรันเจ้านายตนกำลังมองตาเขียวปัดอยู่ ช่างน่ากลัวจริงจริง ขนลุกเลยทีเดียว
"ผม จะกิน เอง ทั้งหมด"รันพูดอย่างหนักแน่นและชัดเจนแล้วก็ตักขนมเข้าปากอย่างอารมณ์ดี
"ครับ ครับ" กายรีบตอบรับทันที เงาหัวตูยังอยู่ไหม
'เจ้านายเราดูท่าจะเป็นเอามาก ขนมสักชิ้นก็ไม่แบ่ง ในถุงนี่มีเยอะจะตาย คิดไงจะทานคนเดียวให้หมด ถ้าอ้วนขึ้นมาจะหัวเราะให้' กายนินทาเจ้านายตนในใจ
"พี่กายนินทาอะไรผมหรือเปล่า" รันพูดแต่ตัวยังง่วนอยู่กับถุงขนมของหนุอย่างอารมณ์ดี
"ไม่นี่ครับ ผมกำลังตั้งใจขับรถ ไม่มีแน่นอนครับ" กายรีบปรับสีหน้าและแก้ตัวสุดฤทธิ์
"แล้วไปครับ" รันตอบอย่างอารมณ์ดี
"อืม อร่อยจัง" รันพูดไปกินไป
เมื่อรันและกายเข้าบ้านไปเปลี่ยนชุดเพื่อเข้าประชุมที่บริษัท ซึ่งแน่นอนขนมของหนุถูกเก็บในตู้เย็นอย่างดี โดยที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องเนื่องจากรันเขียนแปะไว้ว่า 'ห้ามกิน ใครกินตาย'
ในระหว่างทางที่ไปบริษัท ก็เห็นหนุกำลังเดินคุยกับชายแปลกหน้าแล้วตรงไปที่ตลาด
"พี่กายพวกเราแวะตลาดนี้ก่อนครับ เดี๋ยวค่อยไปประชุม" รันรีบบอกเพราะเดี๋ยวคาดกับคนตัวเล็กอีก
"ครับ ครับ แต่ทำไมละครับถึงไม่รีบไปประชุม"กายถามอย่างสงสัย
"เถอะครับพี่กาย เดี๋ยวไม่ทันพี่นุเร็วเข้า! พี่กาย" รันเริ่มร้อนรนกลัวไม่ทัน
"ครับ ครับ ตลาดนี่นะครับ"กายรีบทำตามสั่งทันที
พอลงจากรถกัน ทั้งคู่ก็สะกดรอยตามคนทั้งสอง รันเห็นผู้ชายที่คุยกับคนของเขา เขาก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดและอิจฉาขึ้นมา
"มันเป็นใครกัน ถึงมาอยู่ใกล้พี่นุแบบนั้น แถมหัวเราะกันดูสนุกด้วย"รันเห็นแล้วรู้สึกเจ็บใจอยากอยู่ในตำแหน่งนั้นบ้าง ยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิด
"ใจเย็นๆ ครับคุณรัน เราคอยดูทีท่าไปก่อน ถ้าไม่ค่อยดีค่อยบุกครับ" กายพูดเหมือนจะออกรบ
เมื่อทั้งคู่ตามและดูไปตลอดทาง จนกระทั่งทั้งสองคนแยกจากกัน รันก็ให้กายไปทักก่อนคนแรกเพื่อให้เนียนโดยไม่ถูกจับได้
กลับมา ณ ปัจจุบัน ตอนนี้ทั้งคู่กำลังเถียงกันอยู่กลางตลาดที่มีคนเดินไปเดินมา
"คุณรัน คุณจะตามผมมาทำไม"
"ผม ก็จะซื้อของร้านนี้เหมือนกัน"
"ผมจะซื้อแตงโมลูกนี้ คุณจะแย่งผมทำไม"
"ผมก็จะกินลูกนี้เหมือนกัน"
"คุณรัน ผมจะถือเอง คุณนะกลับไปซะที"
"ไม่กลับ ผมอยากช่วยถือนี่ครับ เดี๋ยวคุณเจ็บแขนขึ้นมา"
นี่คือบทสนทนาที่ทั้งสองเถียงกันตลอดการเดินตลาด จนคนที่ผ่านไปมา รวมถึงเจ้าของร้านที่ทั้งคู่แวะไปนั้น มองอย่างงง ขนาดกายที่เดินตามยังแอบหลบๆ ทำเป็นไม่รู้จักคนทั้งคู่
ทุกอย่างก็จบลงเมื่อหนุเดินหนีรันแล้วขึ้นรถประจำทางกลับบ้านทันที
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.ค. 2560, 15:20:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2560, 16:27:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 547
| << เปิดเทอม | ห้องทำงานและแขกที่มาเยือน >> |