A castle wall *กำแพงรัก*
ถ้าความรักคือเรื่องของคนสองคน ต้องมนต์ คงไม่นับรวมอยู่ในนั้นเป็นแน่ เพราะการแอบรักคนที่ไม่มีวันเป็นไปได้อย่าง ปัถย์ มันก็เหมือนยืนบนพื้นดินแล้วแหงนคอมองคนบนหอคอย อย่างไรอย่างนั้น...แต่ก็ไม่รู้ทำไม เสียงข้างในจิตใจก็ร่ำร้องถึงเค้าอยู่ร่ำไปสิน่า..
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 8 : เหนือคำบรรยาย - - -50%
บทที่ 8 : เหนือคำบรรยาย- - -50%
มันช่างยากเย็นเหลือเกินในการเสแร้งทำหน้าตาต้อนรับคุณป้า ในขณะที่จิตใจข้างในตอนนี้ร้อนรุ่ม(เอาน้ำมาสาดฉันทีเถอะ) ผู้อาศัยในห้องน้ำก็ทำตัวเจียมเนื้อเจียมตัวมากไม่มีส่งเสียงอะไรให้ระแคะระคายคุณป้าเลย และก่อนที่คุณป้าจะออกจากห้องฉันไปแกก็พูดส่งท้ายให้ฉันอึ้ง....ทึ่ง.....
“หนูแป๋ม...ป้าได้ยินมาว่า แม่หนูแป๋มรู้จักอาจารย์ที่ดูฤกษ์แต่งงานน่ะ...บังเอิญป้าไม่ได้อยู่ที่นี่นาน ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ ยังไงฝากเกริ่นบอกคุณแม่ให้หน่อยนะลูก แล้วเดี๋ยวป้าจะขอโทรไปคุยอีกครั้ง...นอนซะลูก พรุ่งนี้เจอกันนะ” ฉันได้ส่งยิ้มแต่ในใจกรีดร้องก้องกังวาน คุณป้า......คุณป้าย้ำเรื่องนี้ทำไมมมมมมมมมมมม ลูกคุณป้ามันมีแผนนนนนน มันจะไม่แต่งงงงงงงงงงงงงงงงได้ยินหนูม๊ายยยยยยยยยยยย
“คุณปัถย์ค่ะ....ออกมาได้แล้วค่ะ คุณป้าไปแล้ว” ฉันส่งเสียงกระซิบเบาเบาบอกคนข้างใน
“ผมง่วงแล้ว ขอนอนห้องนี้เลยล่ะกัน” โอ้ววววว...เอาเลยจ่ะ....เอามันกันเข้าไป
“..................................” ฉันพยายามควบคุมจิตใจฝ่ายชั่วร้ายให้มันอยู่อย่างสงบเสงี่ยม
“ผมซีเรียส...ง่วงแล้วจริงจริง”
“แป๋มก็ง่วงค่ะ”
“งั้นเราก็นอนด้วยกันเลย”
ทันใดนั้นเค้าก็เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างทันที...ฉันได้แต่ข่มใจบอกตัวเองว่า....เย็นไว้ ทรัพย์สินในห้องนี้ ล้วนแต่เป็นของตระกูลปิลันธบุตร หาได้ใช่ของตัวเองไม่.....เค้ามีสิทธิ์(พุท)....เค้ามีสิทธิ์(โธ)
“ยืนทำไมแป๋ม...ง่วงก็มานอนกัน” เชิญเถอะพ่อเจ้าของทรัพย์สิน
“คุณปัถย์นอนข้างบนแล้วกันค่ะ เดี๋ยวแป๋มนอนข้างล่างก็ได้” จิตใจฝ่ายดีของฉันข่มวจีกรรมได้สำเร็จ
“อะไรนะ...แป๋มชอบอยู่ข้างล่าง แล้วให้ผมอยู่ข้างบนเหรอ”
มันมาอีกแล้ว..........มันมาอีกแล้ววววววววววว ข้างล่าง ข้างบน ข่มใจไว้ เค้าคงพูดถึงเรื่องหวย....ล่าง บน เต็ง โต๊ด..ไม่ใช่เรื่องนั้นนนนน โกรธคือโง่...โมโหคือบ้า
“ยืนทำปากอะไรขมุบขมิบ”.......ไล่แกไง ชิ้ว ชิ้ว
ฉันได้แต่เหล่ตามองคนบนเตียงที่กำลังนอนหงายสบายอารมณ์ ผิวปาก สุนทรีย์กับชีวิตเป็นอย่างมาก
“ตกลงแป๋มจะหมั้นกับผมใช่ไหม”
“แป๋มมีทางเลือกอื่นไหมค่ะ”
“มี” ฉันลุกพรวดขึ้นจากพื้นทันทีทันใด คุณปัถย์ช่างเมตตาเด็กน้อยตาดำดำ
“ก็แต่งงานไง....ข้ามเรื่องหมั้นไปเลย” ขอบใจน้า....ช่วยได้เยอะเลย ปั๊ดโธ่!!!!!!
“คุณปัถย์ค่ะ...แป๋มขออนุญาติถามจริงจริงนะ ทำไมต้องเป็นแป๋มค่ะ” เค้าเงียบไปนานมาก นานจนฉันคิดว่าเค้าคงจะไม่ตอบ
“ผมไม่รู้....ผมรู้แค่ว่าแป๋มตลกดี และผมก็มั่นใจว่าแป๋มชอบผม และที่สำคัญผมคงสบายใจกว่าอยู่กับตี้แน่แน่”
“แค่นี้เหรอค่ะ”
“อื้ม...อยากได้แค่ไหนล่ะครับ แม่มด” อย่าเรียกอย่างนี้สิ...มันสยิวอ้ะ
“แล้วแป๋มต้องทำยังไงต่อค่ะ”
“ก็ไม่ต้องทำอะไรนี่...เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่บ้านเปิดมาเจอเรา....เรื่องก็จบแล้ว”
ว๊าวววววววววววววววววววววว............ฉันไม่ตลกนะย่ะอีตาบ้า
“ฮ่า...ดูทำหน้าเข้า” อารมณ์คุณปัถย์นี่ช่างครื้นเครงเหลือล้น
“ผมจะจีบแป๋มพรุ่งนี้เป็นต้นไป”
โอ้วแม่เจ้า...............คราวนี้หน้าตาฉันช็อคแบบหาอะไรเปรียบไม่ได้ ฉันล้มตัวลงนอนแบบตาค้าง ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย
“แป๋มนอนข้างบนได้ไหม....ผมอยากกอด”
หมอนข้างมีก็กอดไปเส่!!!! ต่อไปฉันคาดว่าระดับการเต้นของหัวใจฉันคงลดหลั่นตามลำดับ หากว่าฉันได้ยินคำพูดทำนองนี้จากปากคุณปัถย์บ่อยบ่อย
“ไม่รู้ทำไมอยู่ใกล้แป๋มทีไร อยากหอม อยากกอดตลอดเลย”
ปีศาจหื่นสิงแกไง...
ฉันได้แต่เฝ้าเวทนาตัวเอง ฉันเหมือนที่ขิงพูดไว้ไม่มีผิด ฉันเป็นแมงเม่าที่บินรอบกองไฟ เพียงเพราะเห็นแสงสว่างจากมัน หาได้รู้ไม่ว่า ตัวเองกำลังจะมอดไหม้ในบัดดล ฉันเดาใจคุณปัถย์ไม่ออกเลยก็ว่าได้ อยากจะเบิกตัวช่วยจริงจริง ได้แต่ภาวนาว่า ขอให้พรุ่งนี้มีปาฏิหาริย์ แล้วเรื่องที่เกิดวันนี้ก็เป็นเพียงแค่ฝันเท่านั้น
ฉันเผลอหลับไปนอนไหนไม่รู้...แต่ตอนตื่นมา จิตใต้สำนึกก็ให้สำรวจความปลอดภัยในดินแดนส่วนล่างของตัวเอง มันยังไม่เสียอธิปไตย...ขอบคุณสวรรค์ อดแปลกใจไม่ได้เพราะบนเตียงก็ไม่มีแขกคนเมื่อคืนแล้ว ไปแล้วแทนที่จะปลุกให้ไปนอนบนเตียงก็ไม่ได้....
ฉันรีบกดโทรศัพท์หาขิงอย่างเร่งด่วนหลังจากแปรงฟันเสร็จ
“ยังไงแมงเม่า...โดนไปกี่รอบ” คำทักทายมันอวยพรฉันใช่ไหม
“เดี๋ยวแกจะโดนไม่ใช่น้อย”
“มีอะไรว่ามา ข้าพร้อมพิทักษ์เจ้าแล้ว...ต้องมนต์”
“ซีเรียสโหมด”
“เออ...มามา จริงจัง ตกลงว่าไง มีอะไรจะเล่าให้ฉันฟัง”
ฉันเอ่ยเล่าเท้าความตั้งแต่ย่างก้าวเข้าบ้านปิลันธบุตรเมื่อวาน จวบจนเรื่องงานหมั้นของคุณปัถย์กับคุณตี้
“ว่าล่ะ....ก็งี้แหละแก คนรวยได้กะคนรวย เรือล่มในหนองทองจะไปเสีย แต่เค้าก็เหมาะกันนะ กิ่งทองใบหยกชัดชัด” นี่มันแอบไปเป็นเพื่อนกับคุณตี้แน่แน่
หลังจากฟังมันบรรยายออกรสออกชาติถึงความเหมาะสมของคู่กิ่งทองใบหยก ฉันก็ต้องเล่าเรื่องของตัวเองซึ่งเป็นคู่กิ่งทองใบหนาด(หลังจากเล่าเสร็จมันบอกว่าใบหนาดกะฉัน....อาจจะหรูไป)
“อะไรนะ!!!!!!!!!!!!!!!!! คุณปัถย์จะหมั้นกะแก มันเป็นไปได้ไงว่ะ เค้าไม่ได้รักแกนี่ แล้วทำไมเค้าถึงแบบนี้....โอ๊ยยยผู้ชายอะไรห่วย ห่วยแตก” ดีมาก...ด่าเลยด่าเลย เอาให้สาแกฉัน
“เค้าบอกว่าฉันตลก แล้วประหลาด”
“อ่อ...งั้นก็เข้าใจแหละ แล้วทำไมคุณปัถย์เค้าไม่เลือกคนว่ะ ทำไมถึงมาเลือกสัปประหลาดแบบแก”
“อ่าวเฮ้ย....” นี่มันด่ากันนี่หว่า
“ล้อเล่นๆ...ชีวิตแกนี่มันมีอะไรเหนือธรรมชาติจริงจริง เมื่อวันก่อนโดนจูบ วันนี้หมั้น อีกอาทิตย์สงสัยแต่ง เดือนหน้าแกต้องมีลูกชัวร์”
กำลังใจจากมันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยพบจริงจริง
“ฉันเครียดนะ”
“รู้...พยายามพูดไม่อยากให้แกเครียดไง” ฉันก็เข้าใจมันนะที่มันพยายามไม่อยากให้ฉันคิดมาก แต่บางอารมณ์ฉันก็อยากร้องไห้นะ
“ฉันไม่รู้ว่าคุณปัถย์คิดยังไง...โดยเฉพาะกับแก แกรู้สึกว่าเค้าคิดอะไรกะแกไหมล่ะ”
“ไม่รู้อ่ะ”
“เออ..ลืมไป แกไม่มีต่อมรับความรู้สึก”
ฉันไร้ข้อโต้แย้งจริงจริง เรื่องพวกทำนองนี้ฉันไม่กล้าคิดหรอก ได้แต่เดาสุ่มสุ่มไปวันวัน
“เฮ้อ....ฉันสงสารแกจริงจริงว่ะแป๋ม เอาจริงจริงนะไม่ได้บั่นทอน แต่ขอพูดตามความรู้สึกเลยว่า เรื่องหมั้นหมายของแกกับเค้ามันไม่น่าจะง่ายว่ะ ทั้งฐานันดร...สกุลรุนชาติ...ฐานะทางสังคม วิถีชีวิต การเติบโต แถมยังมีพวกลูกเพื่อนผู้มีอันจะกินที่หมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่เพิ่งปฏิสนธิอีก โอ๊ยยยยยย จิปาถะ”
“ก็รู้....แต่เมื่อวานเหตุการณ์มันบังคับมาก ถ้าแม่เค้าเข้ามาเห็นฉันนะ คราวนี้แกเอ๊ยยยย...บรรลัยของแท้”
“ถูกกกกกกก...ฉันว่าทั้งแม่และพ่อเค้า วางฐานะให้แกเป็นแค่ลูกจ้างที่เค้านึกเอ็นดูไปแล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องที่แกจะผันสภาพมาเป็นลูกสะใภ้ มันยากยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง”
“โอ๊ยยยย....ชีวิต”
“หรือคุณปัถย์ชอบแกจริงจริงว่ะ ชอบเพราะแกแปลก” คำชมใช่ไหมนั่น
“ไม่รู้”
“ปัญหาแกเยอะว่ะ....เยอะจนฉันเหนื่อยแทนเลย ฉันจนปัญญามาก ตอนนี้กลายเป็นว่าฉันเครียดกับแกมากเลยนะเนี่ย แต่มันติดอยู่ตรงคุณปัถย์ของแกคนเดียวเลย โอ๊ยย....แม่ยอดขมองอิ่มของวิชุดา” ฉันไปเป็นของมันแต่เมื่อไหร่
“เออ...แค่นี้ล่ะกัน”
“ยังไงฉันก็รักแกนะ...พ่อแม่แกก็มี จะทำอะไรก็คิดเรื่องนี้ไว้ให้มากมาก” ทิ้งท้ายเป็นคำคมเลยเพื่อนฉัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มาแล้วววววววววววววว ป๋อมแป๋มกำลังทุกข์หนัก ในขณะที่คุณปัถย์ก็รุกจนแป๋มไม่มีที่ยืน งานนี้ต้องลุ้นค่ะว่าจะยังไงต่อไป
ขอบคุณทุกคนอ่านเลยยยยยยยยย เพิ่มขึ้นเยอะเลยยยยยยยยย
คุณิณพัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ส.ค. 2554, 14:04:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ส.ค. 2554, 14:04:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 2388
| << บทที่ 7 : ศึกชิงนางและคำแถลงการณ์จากสวรรค์ - - -(40%)ครบ | บทที่ 8 : เหนือคำบรรยาย - - - (50%)หลัง >> |
chadum 13 ส.ค. 2554, 15:22:24 น.
สวัสดีค่ะ ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกเลย
สนุกมากกก ชอบคุนปัถย์ เปงกำลังใจหั้ยนะค่ะ สู้ๆๆๆ
(รออ่านทุกวัน)
สวัสดีค่ะ ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกเลย
สนุกมากกก ชอบคุนปัถย์ เปงกำลังใจหั้ยนะค่ะ สู้ๆๆๆ
(รออ่านทุกวัน)
คุณิณพัณณ์ 13 ส.ค. 2554, 15:35:23 น.
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยยยยยย...
@คุณ รอให้เป็นเล่ม - อีฟจะพยายามอัพทุกวันนะค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดจะบอกคุณผู้อ่านที่น่ารักก่อนค่ะ
@คุณ chadum - นานๆจะมีคนรักคุณปัถย์นะเนี่ย (คุณปัถย์ยิ้มแก้มปริแล้วมั้ง)
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยยยยยย...
@คุณ รอให้เป็นเล่ม - อีฟจะพยายามอัพทุกวันนะค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดจะบอกคุณผู้อ่านที่น่ารักก่อนค่ะ
@คุณ chadum - นานๆจะมีคนรักคุณปัถย์นะเนี่ย (คุณปัถย์ยิ้มแก้มปริแล้วมั้ง)
pretty 13 ส.ค. 2554, 18:30:55 น.
จะเป็นไงต่อน๊า
จะเป็นไงต่อน๊า