ฝากรักไว้ในสายหมอก (เปิดจองรูปแบบเล่มพร้อมE-Book)
มวยเกล้าผมวาง บนกล๋างกระหม่อม
แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า
สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้
โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้
บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....
...........................................................................
เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์
ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา
จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก
ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.
ฝากรักไว้ในสายหมอก
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์
ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ
ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ
แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า
สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้
โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้
บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....
...........................................................................
เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์
ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา
จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก
ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.
ฝากรักไว้ในสายหมอก
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์
ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ
ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ
Tags: เกี้ยวเกล้า ไตรศูรย์ เชียงใหม่ ล้านนา โรงแรม ความรัก ความผูกพัน วัยเยาว์ สายหมอก
ตอน: ตอนที่ 27
##เปิดจองนิยายรัก 2 เรื่อง 2 รส##
‘ลิขิตรักเก็บตก’
มี 2 เล่มจบ ราคาเล่มละ 339 บ.
2 เล่มลดเหลือ 670 บ.
‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’
ราคา 369 บ. ลดเหลือ 360 บ.
*สั่งซื้อ 3 เล่ม ในราคาพิเศษเพียง 999 บ. เท่านั้น*
สนใจสามารถสอบถามรายละเอียดได้
ทางอินบ็อกเฟส : pirita ametrine
หรือในเพจ ‘พิริตา อเมทริน นักเขียน’
Email: kanplu@windowslive.com
โทร.0626656247 หรือทางไลน์ ID: pirita-ametrine
วันนี้-20 สิงหาคม นี้ เท่านั้น!!
ตอนที่ 27
ตรงโซฟารับแขกอันหรูหราบ่งบอกถึงรสนิยมของผู้เป็นเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี มีคุณไตรรัตน์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์พลางจิบกาแฟไปพลาง ขณะที่คุณภัทรานั่งเปิดอัลบั้มรูปดูอย่างสนอกสนใจ โดยมีป้าสายคอยนั่งดูอยู่ด้วยบนพื้นข้างๆ
“หนูเกี้ยวนี่สวยจริงๆ นะสาย แต่ฉันว่าไม่ค่อยเหมือนแม่เท่าไหร่ แต่ก็ดูคุ้นๆ นะ” คุณภัทราเปรยกับป้าสายที่ใจจดใจจ่อไม่แพ้กัน
“น้องเกี้ยวเหมือนป้าอิ่นคำน่ะครับคุณป้า” ไตรศูรย์ที่เดินลงมาจากข้างบนได้ยินเข้าพอดีจึงพูดยิ้มๆ
“เออ ใช่ เหมือนคุณอิ่นคำจริงๆ แหล่ะ” คุณภัทราเพ่งมองและเห็นด้วยกับหลานชาย
“ป้าอิ่นคำแกเหมือนยายเอื้อยแม่ของแกน่ะครับ ตัวเพรียวๆ หน้าตาก็เหมือนกัน บ้านนั้นก็มีน้องเกี้ยวที่เหมือนยายอยู่คนเดียว” ชายหนุ่มยังคงบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับคู่หมั้นหมาดๆ ของเขา ด้วยน้ำเสียงและแววตาเปี่ยมสุขจนคนรอบข้างสัมผัสได้ไม่ยาก
“มิน่าล่ะ ป้าว่าน่าจะเป็นลูกสาวคุณอิ่นคำมากกว่านะ เออ...จริงสิ คุณมีอะไรจะคุยกับไตรไม่ใช่เหรอคะ” ท้ายประโยคคุณภัทราหันไปทางสามี ทำให้คุณไตรรัตน์ละสายตาจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้าขึ้นมามองไตรศูรย์แทน
“อ๋อ...เจ้าไตรนั่งสิ เดี๋ยวค่อยเข้าก็ได้ออฟฟิศน่ะ” ว่าพลางพับหนังสือพิมพ์เก็บ
“ครับคุณลุง” ไตรศูรย์นั่งลงข้างคุณไตรรัตน์
“เอากาแฟไหมคะคุณไตร ป้าจะไปในครัวพอดี” ป้าสายถามขณะลุกขึ้น
“ไม่ต้องก็ได้ครับป้าสาย ผมไปกินที่โรงแรมดีกว่าครับ” เมื่อป้าสายออกไปแล้ว คุณภัทรายังง่วนอยู่กับอัลบั้มรูปงานหมั้นของไตรศูรย์กับเกี้ยวเกล้าที่กองอยู่ตรงหน้าเช่นเดิม
“วันก่อนที่แกพาฉันไปดูที่ของแก ฉันว่าถ้าทำตามที่แกแพลนไว้ก็น่าสนใจดี ฉันก็เลยอยากสนับสนุนแก” คุณไตรรัตน์เอ่ยเข้าเรื่องทันทีโดยไม่มีอ้อมค้อม
“คุณลุงหมายความว่า...”
“ที่เหลือฉันจะช่วยเป็นทุนให้แกทำให้เสร็จเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบ้าน หรือของที่แกต้องใช้ทั้งหลายแหล่ แล้วอีกอย่างหากเสร็จขึ้นมาจริงๆ เรื่องจัดแพ็คเก็จท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติอย่างที่แกวางแพลนไว้ก็ดีนะ แขกของเราที่นี่สไตล์นั้นก็มีเยอะ”
“เอ่อ...คุณลุงครับอย่างหลังผมก็ตั้งใจไว้อย่างนั้นอยู่แล้วล่ะครับ แต่ว่าที่คุณลุงจะช่วยเป็นทุนให้นั้น ผมพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้างแล้วครับ ผมว่า...”
“แกปฏิเสธฉันมาหลายทีแล้วนะเจ้าไตร ไม่ว่าเรื่องบ้าน ที่ดิน แล้วไหนจะสินสอดทองหมั้นของหนูเกี้ยวอีก ตอนนี้ให้ฉันให้อะไรแกบ้างเถอะ แกอยู่กับฉันมาตั้งแต่เด็กทำงานให้ฉันสายตัวแทบขาด แกก็เหมือนลูกคนหนึ่งของฉันเหมือนกัน แกสมควรจะได้อะไรบ้าง” คุณไตรรัตน์กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่คุณลุงให้ผมเยอะแล้วนะครับ แค่นี้ผมก็...”
“รับไว้เถอะ ไม่แน่บางทีบั้นปลายชีวิตฉันอาจจะไปอยู่กับแกก็ได้ อย่าปฏิเสธเลย เก็บเงินของแกไว้เถอะ อย่าลืมว่าตอนนี้แกไม่ใช่คนตัวเปล่าเล่าเปลือยแล้ว แกหมั้นกับหนูเกี้ยวแล้ว อีกไม่นานก็คงแต่งงานมีลูกหลาน แกต้องสร้างครอบครัว นึกเสียว่าเป็นของขวัญที่แกหมั้นละกัน” เมื่อคุณไตรรัตน์พูดมาถึงตรงนี้ไตรศูรย์ก็ได้แต่นิ่งอึ้งไปชั่วครู่
“ถ้าอย่างนั้นผมคงปฏิเสธไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ” ก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ
“ใช่จ้ะ คิดเสียว่าลุงกับป้ารับขวัญหนูเกี้ยวละกันนะไตร” คุณภัทราที่ละความสนใจจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าหันมาเสริม
“ผมขอขอบพระคุณคุณลุง คุณป้ามากครับ” ชายหนุ่มยกมือไหว้ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของผู้มีพระคุณทั้งสอง
“อย่าคิดมาก” คุณไตรรัตน์โบกมือไล่อย่างไม่ใส่ใจ แล้วเสหยิบแก้วกาแฟมาจิบต่อทั้งที่ใจอิ่มเอมยิ่งนัก เพราะในความรู้สึกของผู้เป็นลุงแล้ว แม้ไตรศูรย์จะเป็นหลานแต่ความที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เขายังเด็ก ทำให้ทั้งคุณไตรรัตน์และคุณภัทรารัก เอ็นดูเขาไม่ต่างจากลูกในไส้ ไตรศูรย์เองก็ไม่เคยทำตัวให้เป็นปัญหา
ตรงกันข้ามกลับกตัญญูรู้คุณ คอยช่วยเหลือทุกอย่างในครอบครัวทั้งเรื่องงาน เรื่องในบ้าน แม้แต่เรื่องของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของทั้งคู่อย่างตุลภัทร ที่มักนำเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจมาให้ครอบครัวอยู่เสมอ ก็มีไตรศูรย์คอยช่วยดูแลใส่ใจเหมือนเป็นน้องชายแท้ๆ
ในขณะเดียวกันก็มีความเจียมเนื้อเจียมตัว ถึงขนาดที่ว่าไม่ยอมรับทรัพย์สมบัติที่ลุงกับป้ายกให้ เขาปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าลุงกับป้าให้ชีวิต การศึกษาและความเป็นอยู่ที่ดีกับเขาอยู่แล้ว เขาสามารถเป็นเขาอยู่ได้ในทุกวันนี้ก็พอใจแล้ว ส่วนทรัพย์สมบัติประดามีของครอบครัวนั้นควรเก็บไว้ให้ตุลภัทรทั้งหมด และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ไตรศูรย์ยอมรับการให้อย่างเป็นกิจลักษณะจากลุงป้า คุณไตรรัตน์คาดว่าหากไม่เอาชื่อเกี้ยวเกล้ามาอ้างไตรศูรย์ก็คงจะปฏิเสธอยู่นั่นแล้ว
เสียงลุงหมานโวยวายมาจากหน้าบ้าน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรับแขกหันไปมองพร้อมกัน ร่างสูงขาวของ
ตุลภัทรเดินเข้ามาในสภาพอิดโรย ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์เปรอะเปื้อน ทำให้เขาดูโทรมสุดขีด มีลุงหมานลากเป้เดินทางใบเป้งตามมาติดๆ จนไตรศูรย์อดรนทนไม่ได้ต้องวิ่งออกไปช่วยลุงหมานอีกแรง
“อ้าว ยังไม่ออกไปทำงานกันเหรอฮะ หวัดดีฮะป๋า หวัดดีคุณแม่ หวัดดีพี่ไตร” เสียงทักทายฟังดูเนือยๆ แบบขอไปที
“ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอแกน่ะ” คุณไตรรัตน์ทักเสียงขุ่นด้วยความรู้สึกไม่พอใจ ตุลภัทรทำหน้าเบ้
“พึ่งกลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะลูก เดี๋ยวลงมากินข้าวกับแม่เร้ว! ” คุณภัทรารีบบอกตุลภัทรเมื่อเห็นท่าไม่ดี หวังคลี่คลายสถานการณ์ที่มีแนวโน้มว่าจะบานปลายในอีกไม่กี่วินาทีนี้ แต่...
“แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมเข้าออฟฟิศล่ะ ฉันให้โอกาสแกครั้งสุดท้ายแล้วนะ ถ้าแกไม่กระตือรือร้นที่จะช่วยงานที่โรงแรมอีก ฉันจะไม่ให้เงินแกใช้แม้แต่แดงเดียว อย่าหาว่าฉันใจดำก็แล้วกัน ไม่เชื่อคอยดู! ” นั่นเป็นข้อตกลงล่าสุดของตุลภัทรที่ให้ไว้ทั้งกับไตรศูรย์และผู้เป็นบิดา
“ผมรู้แล้วน่าป๋า บ่นอยู่ได้ เห็นหน้าก็บ่นๆ ๆ รู้งี้ไม่เข้าบ้านดีกว่า” ตุลภัทรสะบัดเสียงตอบ
“ปกติแกก็ไม่เข้าอยู่แล้วนี่ หัดทำตัวเหมือนพี่เขาบ้างฉันชักจะเหลือทนกับแกเต็มทีแล้วนะ” ก่อนที่บรรยากาศจะระอุขึ้นมากกว่านี้ คุณภัทรากับไตรศูรย์แอบมองสบตาอย่างรู้กัน แล้วไตรศูรย์จึงรีบเอ่ยขึ้น
“เอ่อ...คุณลุงครับสายมากแล้วเราไปทำงานกันเถอะครับ ไม่ต้องให้ลุงหมานไปส่งก็ได้ครับเดี๋ยวผมขับรถให้เอง” คุณไตรรัตน์จึงได้ลุกขึ้น เดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ ไตรศูรย์รีบก้าวตามทันที โดยมีสายตาของตุลภัทรมองตามด้วยความขุ่นขึ้งอยู่ในใจ
“ทำไมต้องไปยั่วพ่อเขาด้วยนะลูก ไปอาบน้ำอาบท่าไป๊ ดูสภาพสิ เฮ้อ! ” คุณภัทราถอนหายใจ แต่ไม่วายโอบไหล่ลูกชายปลอบประโลม
เมื่อตุลภัทรอาบน้ำเสร็จรู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง พอลงมาชั้นล่างเห็นคุณภัทรากับป้าสายยังนั่งดูรูปที่โซฟา จึงเดินเข้าไปหา
“ดูอะไรอยู่ฮะคุณแม่”
“ก็รูปงานหมั้นของพี่ไตรเขาน่ะสิ เสียดายที่วันนั้นลูกไม่ได้ไปด้วย สายไปตั้งโต๊ะได้แล้วไป” คุณภัทราตอบ แล้วหันไปสั่งป้าสายตั้งโต๊ะอาหารเช้า
“ไว้ตอนแต่งละกันฮะ” เขาตอบอย่างขอไปที พลางนั่งลงข้างแม่ แล้วเอนหลังพิงโซฟา ไม่ใส่ใจกับอัลบั้มรูปเหล่านั้น
“นี่...ตาตุลดูซินี่ ลูกเคยเจอหนูเกี้ยวหรือยัง คู่หมั้นพี่ไตรเขาน่ะ” คุณภัทรายื่นอัลบั้มรูปเล่มใหญ่ที่เปิดหราให้ดู ตุลภัทรรับมาเพราะอยากเอาใจแม่มากกว่าสนใจใคร่รู้จริงจัง เขากวาดสายตาผ่านรูปเหล่านั้น แต่แล้วภาพที่ปรากฏในสายตา กลับทำให้เขาชะงักกึกและนิ่งงันอยู่อย่างนั้นไปชั่วครู่ ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรงแน่ว
“คุณแม่ นี่ใครฮะ” เขาชี้ไปยังรูปหญิงสาวในชุดพื้นเมือง เกล้ามวยผม ปักปิ่นระย้าที่อยู่ในรูปด้วยความยินดี
“ก็หนูเกี้ยวคู่หมั้นพี่เขาไง ทำไมลูกเคยเจอมาก่อนเหรอ” คำตอบของคุณภัทรา ทำให้ใบหน้าที่กำลังมีแววยินดีปรากฏชัดเจนนั้น มีอันต้องหุบลงในทันใด
“เอ้อ...เปล่าฮะ”
“ถ้าลูกเข้าไปทำงานที่โรงแรมจริงๆ ก็คงจะเจอกันเองแหล่ะ” ผู้เป็นแม่ยังคงบอกเล่าเรื่อยๆ
“ทำไมฮะ เค้าทำงานที่โรงแรมเราเหรอฮะคุณแม่” แม้ใจฝ่อลง แต่ก็ยังคงอยากรู้ไม่สร่าง
“เปล่าหรอกจ้ะ แต่อยู่ใกล้ๆ นั่นแหล่ะ ร้านป้าเขาอยู่ข้างโรงแรมเราไงลูก ที่เราจัดเป็นโซนร้านค้าน่ะ” คุณภัทราตอบ
ตุลภัทรมองใบหน้าหวานที่ยิ้มแย้มเคียงข้างผู้ที่เป็นพี่ชายแล้วให้หัวใจกระตุก ใบหน้าหวาน สวยที่ตรึงใจเขาตั้งแต่แรกเห็น อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาชอบเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น และไม่เคยลบเลือนไปจากใจนับแต่วันนั้น และการที่ได้เจอเธอที่ผับอีกครั้งก็ทำให้เขาเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเรื่องของบุพเพฯ ไปเสียนี่ หลังจากคืนนั้นทำให้เขาเฝ้าวนเวียนไปที่ผับแห่งนั้นบ่อยๆ หวังว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง แต่กลับไม่เคยเจอ เขาถามไถ่ถึงเธอกับคนที่รู้จักแต่ก็ไม่มีใครรู้จักเธอ ถึงกระนั้นชายหนุ่มยังไม่เคยหมดหวัง
เขาไม่สนใจใยดีด้วยซ้ำกับประเด็นที่ว่าเธอมีแฟนแล้ว ขอแค่ได้เจอเธออีกครั้งเท่านั้น เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอหลุดมือไปเป็นแน่ ตุลภัทรหมายมั่นเช่นนั้นตลอดมา ไม่เคยนึกเฉลียวใจสักนิดว่าผู้หญิงที่เขาต้องตาต้องใจและเฝ้ารอคอยวันที่จะได้เจออีกครั้งคนนั้น...ได้วนเวียนอยู่ใกล้ๆ นี่เอง ที่ร้ายที่สุดตอนนี้ได้กลายมาเป็นคู่หมั้นพี่ชายเขาเสียแล้ว
เมื่อย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เจอเธอในผับแห่งนั้น เธอคงไปที่นั่นกับไตรศูรย์สินะ และที่พร่ำบอกว่ามีแฟนแล้วนั่นก็คือ ไตรศูรย์พี่ชายของเขา ไม่แคร์ก็ต้องแคร์ ไม่สนใจก็ต้องสนใจ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะรูปที่อยู่ในมือเป็นสิ่งยืนยันได้ดีกว่าอะไรทั้งหมด
ตุลภัทรจ้องมองรูปแต่ละรูปด้วยใจจดจ่อ เหมือนต้องการตอกย้ำในความจริงนี้ เขาเฝ้าตามหาเธอมาตลอดเพียงเพื่อจะพบว่าเธออยู่ข้างๆ พี่ชายเขาอย่างนั้นหรือ? ตุลภัทรยิ้มเยาะตัวเอง ถ้าเพียงแต่รู้เร็วกว่านี้สักนิดเขาคงมีสิทธิ์บ้าง คิดพลางทอดถอนใจด้วยความผิดหวัง
ไตรศูรย์ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า หันไปมองผู้ที่เข้ามาใหม่
“ในที่สุดก็มาได้เสียทีนะ” เขาเอ่ยด้วยความยินดีเมื่อเห็นหน้าน้องชาย
“ป๋าคงบ่นผมมากเลยใช่ไหมฮะพี่” ตุลภัทรถามอย่างไม่จริงจังนัก
“พี่นึกว่านายชินแล้วเสียอีก เอาน่านายก็รับปากแล้วนี่ว่าหลังกลับจากเที่ยวคราวนี้จะตั้งใจเรียนรู้งานเสียที คุณลุงคงดีใจมากกว่า” เขาปลอบไป และไม่วายแอบภาวนาในใจว่าขอให้เป็นอย่างที่พูดด้วยเถิด โดยเฉพาะกรณีที่ตุลภัทรได้รับปากเอาไว้
“ผมก็ตั้งใจอย่างนั้น เออ...จริงสิพี่ ผมต้องขอโทษที่ไม่ได้อยู่ร่วมงานหมั้นพี่”
“ไม่เป็นไรหรอกเรื่องนั้นน่ะ เพราะงานค่อนข้างจะฉุกละหุกนิดนึงน่ะ อีกอย่างพี่เองก็ไม่ได้จัดงานใหญ่โตอะไร แต่งานแต่งพี่นายอย่าพลาดละกัน พี่เอาตายแน่! ” ไตรศูรย์แกล้งขู่ตบท้ายแต่ก็แฝงด้วยรอยยิ้ม
“ได้เลยพี่ผมไม่พลาดแน่ แต่ผมยังไม่รู้จักคู่หมั้นพี่เลยนะฮะเนี่ย อยากเห็นจังว่า ว่าที่พี่สะใภ้ของผมหน้าตาเป็นยังไง”
“ถ้านายมาทำงานทุกวัน เดี๋ยวคงได้เจอกันเองแหล่ะน่า ว่าแต่เรามาเริ่มงานกันเถอะ” ไตรศูรย์วกเข้าเรื่อง
###ตอนนี้อีบุ๊ค ‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’ ลงขายแล้วนะคะ###
ตามลิ้งค์ที่แนบมาค่ะ ใครสนใจอยากเก็บพี่ไตร+น้องเกี้ยวเข้ากรุสมบัติ เข้าไปโหลดกันได้รัวๆเลยจร้า
หรือสนใจนิยายเรื่องอื่นๆในนาม ‘พิริตา’ และ ‘อเมทริน’ ก็สามารถเข้าไปโหลดกันได้นะคะ ทั้งตัวอย่างและอีบุ๊ค
ขอบคุณค่า
meb
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=Y
ToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzEyOT
E2IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc3OTMiO30
hytexts
https://www.hytexts.com/ebook/B012031-ฝากรักไว้ในสายหมอก
ookbee
http://www.ookbee.com/shop/BookInfo?pid=a927a107-7f6d-4c43-9301-a8c03f420109&affiliateCode=1168c15837084f8bbb5cf6fde0ca707d
นายอินทร์ปัณณ์
https://naiin.com/product/detail/214536
ebooks.in.th
http://ebooks.in.th/ebook/45108/%E0%B8%9D%E0%B8%B2%E0%
B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%84%E
0%B8%A7%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA
%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%81/
‘ลิขิตรักเก็บตก’
มี 2 เล่มจบ ราคาเล่มละ 339 บ.
2 เล่มลดเหลือ 670 บ.
‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’
ราคา 369 บ. ลดเหลือ 360 บ.
*สั่งซื้อ 3 เล่ม ในราคาพิเศษเพียง 999 บ. เท่านั้น*
สนใจสามารถสอบถามรายละเอียดได้
ทางอินบ็อกเฟส : pirita ametrine
หรือในเพจ ‘พิริตา อเมทริน นักเขียน’
Email: kanplu@windowslive.com
โทร.0626656247 หรือทางไลน์ ID: pirita-ametrine
วันนี้-20 สิงหาคม นี้ เท่านั้น!!
ตอนที่ 27
ตรงโซฟารับแขกอันหรูหราบ่งบอกถึงรสนิยมของผู้เป็นเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี มีคุณไตรรัตน์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์พลางจิบกาแฟไปพลาง ขณะที่คุณภัทรานั่งเปิดอัลบั้มรูปดูอย่างสนอกสนใจ โดยมีป้าสายคอยนั่งดูอยู่ด้วยบนพื้นข้างๆ
“หนูเกี้ยวนี่สวยจริงๆ นะสาย แต่ฉันว่าไม่ค่อยเหมือนแม่เท่าไหร่ แต่ก็ดูคุ้นๆ นะ” คุณภัทราเปรยกับป้าสายที่ใจจดใจจ่อไม่แพ้กัน
“น้องเกี้ยวเหมือนป้าอิ่นคำน่ะครับคุณป้า” ไตรศูรย์ที่เดินลงมาจากข้างบนได้ยินเข้าพอดีจึงพูดยิ้มๆ
“เออ ใช่ เหมือนคุณอิ่นคำจริงๆ แหล่ะ” คุณภัทราเพ่งมองและเห็นด้วยกับหลานชาย
“ป้าอิ่นคำแกเหมือนยายเอื้อยแม่ของแกน่ะครับ ตัวเพรียวๆ หน้าตาก็เหมือนกัน บ้านนั้นก็มีน้องเกี้ยวที่เหมือนยายอยู่คนเดียว” ชายหนุ่มยังคงบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับคู่หมั้นหมาดๆ ของเขา ด้วยน้ำเสียงและแววตาเปี่ยมสุขจนคนรอบข้างสัมผัสได้ไม่ยาก
“มิน่าล่ะ ป้าว่าน่าจะเป็นลูกสาวคุณอิ่นคำมากกว่านะ เออ...จริงสิ คุณมีอะไรจะคุยกับไตรไม่ใช่เหรอคะ” ท้ายประโยคคุณภัทราหันไปทางสามี ทำให้คุณไตรรัตน์ละสายตาจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้าขึ้นมามองไตรศูรย์แทน
“อ๋อ...เจ้าไตรนั่งสิ เดี๋ยวค่อยเข้าก็ได้ออฟฟิศน่ะ” ว่าพลางพับหนังสือพิมพ์เก็บ
“ครับคุณลุง” ไตรศูรย์นั่งลงข้างคุณไตรรัตน์
“เอากาแฟไหมคะคุณไตร ป้าจะไปในครัวพอดี” ป้าสายถามขณะลุกขึ้น
“ไม่ต้องก็ได้ครับป้าสาย ผมไปกินที่โรงแรมดีกว่าครับ” เมื่อป้าสายออกไปแล้ว คุณภัทรายังง่วนอยู่กับอัลบั้มรูปงานหมั้นของไตรศูรย์กับเกี้ยวเกล้าที่กองอยู่ตรงหน้าเช่นเดิม
“วันก่อนที่แกพาฉันไปดูที่ของแก ฉันว่าถ้าทำตามที่แกแพลนไว้ก็น่าสนใจดี ฉันก็เลยอยากสนับสนุนแก” คุณไตรรัตน์เอ่ยเข้าเรื่องทันทีโดยไม่มีอ้อมค้อม
“คุณลุงหมายความว่า...”
“ที่เหลือฉันจะช่วยเป็นทุนให้แกทำให้เสร็จเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบ้าน หรือของที่แกต้องใช้ทั้งหลายแหล่ แล้วอีกอย่างหากเสร็จขึ้นมาจริงๆ เรื่องจัดแพ็คเก็จท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติอย่างที่แกวางแพลนไว้ก็ดีนะ แขกของเราที่นี่สไตล์นั้นก็มีเยอะ”
“เอ่อ...คุณลุงครับอย่างหลังผมก็ตั้งใจไว้อย่างนั้นอยู่แล้วล่ะครับ แต่ว่าที่คุณลุงจะช่วยเป็นทุนให้นั้น ผมพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้างแล้วครับ ผมว่า...”
“แกปฏิเสธฉันมาหลายทีแล้วนะเจ้าไตร ไม่ว่าเรื่องบ้าน ที่ดิน แล้วไหนจะสินสอดทองหมั้นของหนูเกี้ยวอีก ตอนนี้ให้ฉันให้อะไรแกบ้างเถอะ แกอยู่กับฉันมาตั้งแต่เด็กทำงานให้ฉันสายตัวแทบขาด แกก็เหมือนลูกคนหนึ่งของฉันเหมือนกัน แกสมควรจะได้อะไรบ้าง” คุณไตรรัตน์กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่คุณลุงให้ผมเยอะแล้วนะครับ แค่นี้ผมก็...”
“รับไว้เถอะ ไม่แน่บางทีบั้นปลายชีวิตฉันอาจจะไปอยู่กับแกก็ได้ อย่าปฏิเสธเลย เก็บเงินของแกไว้เถอะ อย่าลืมว่าตอนนี้แกไม่ใช่คนตัวเปล่าเล่าเปลือยแล้ว แกหมั้นกับหนูเกี้ยวแล้ว อีกไม่นานก็คงแต่งงานมีลูกหลาน แกต้องสร้างครอบครัว นึกเสียว่าเป็นของขวัญที่แกหมั้นละกัน” เมื่อคุณไตรรัตน์พูดมาถึงตรงนี้ไตรศูรย์ก็ได้แต่นิ่งอึ้งไปชั่วครู่
“ถ้าอย่างนั้นผมคงปฏิเสธไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ” ก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ
“ใช่จ้ะ คิดเสียว่าลุงกับป้ารับขวัญหนูเกี้ยวละกันนะไตร” คุณภัทราที่ละความสนใจจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าหันมาเสริม
“ผมขอขอบพระคุณคุณลุง คุณป้ามากครับ” ชายหนุ่มยกมือไหว้ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของผู้มีพระคุณทั้งสอง
“อย่าคิดมาก” คุณไตรรัตน์โบกมือไล่อย่างไม่ใส่ใจ แล้วเสหยิบแก้วกาแฟมาจิบต่อทั้งที่ใจอิ่มเอมยิ่งนัก เพราะในความรู้สึกของผู้เป็นลุงแล้ว แม้ไตรศูรย์จะเป็นหลานแต่ความที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เขายังเด็ก ทำให้ทั้งคุณไตรรัตน์และคุณภัทรารัก เอ็นดูเขาไม่ต่างจากลูกในไส้ ไตรศูรย์เองก็ไม่เคยทำตัวให้เป็นปัญหา
ตรงกันข้ามกลับกตัญญูรู้คุณ คอยช่วยเหลือทุกอย่างในครอบครัวทั้งเรื่องงาน เรื่องในบ้าน แม้แต่เรื่องของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของทั้งคู่อย่างตุลภัทร ที่มักนำเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจมาให้ครอบครัวอยู่เสมอ ก็มีไตรศูรย์คอยช่วยดูแลใส่ใจเหมือนเป็นน้องชายแท้ๆ
ในขณะเดียวกันก็มีความเจียมเนื้อเจียมตัว ถึงขนาดที่ว่าไม่ยอมรับทรัพย์สมบัติที่ลุงกับป้ายกให้ เขาปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าลุงกับป้าให้ชีวิต การศึกษาและความเป็นอยู่ที่ดีกับเขาอยู่แล้ว เขาสามารถเป็นเขาอยู่ได้ในทุกวันนี้ก็พอใจแล้ว ส่วนทรัพย์สมบัติประดามีของครอบครัวนั้นควรเก็บไว้ให้ตุลภัทรทั้งหมด และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ไตรศูรย์ยอมรับการให้อย่างเป็นกิจลักษณะจากลุงป้า คุณไตรรัตน์คาดว่าหากไม่เอาชื่อเกี้ยวเกล้ามาอ้างไตรศูรย์ก็คงจะปฏิเสธอยู่นั่นแล้ว
เสียงลุงหมานโวยวายมาจากหน้าบ้าน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรับแขกหันไปมองพร้อมกัน ร่างสูงขาวของ
ตุลภัทรเดินเข้ามาในสภาพอิดโรย ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์เปรอะเปื้อน ทำให้เขาดูโทรมสุดขีด มีลุงหมานลากเป้เดินทางใบเป้งตามมาติดๆ จนไตรศูรย์อดรนทนไม่ได้ต้องวิ่งออกไปช่วยลุงหมานอีกแรง
“อ้าว ยังไม่ออกไปทำงานกันเหรอฮะ หวัดดีฮะป๋า หวัดดีคุณแม่ หวัดดีพี่ไตร” เสียงทักทายฟังดูเนือยๆ แบบขอไปที
“ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอแกน่ะ” คุณไตรรัตน์ทักเสียงขุ่นด้วยความรู้สึกไม่พอใจ ตุลภัทรทำหน้าเบ้
“พึ่งกลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะลูก เดี๋ยวลงมากินข้าวกับแม่เร้ว! ” คุณภัทรารีบบอกตุลภัทรเมื่อเห็นท่าไม่ดี หวังคลี่คลายสถานการณ์ที่มีแนวโน้มว่าจะบานปลายในอีกไม่กี่วินาทีนี้ แต่...
“แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมเข้าออฟฟิศล่ะ ฉันให้โอกาสแกครั้งสุดท้ายแล้วนะ ถ้าแกไม่กระตือรือร้นที่จะช่วยงานที่โรงแรมอีก ฉันจะไม่ให้เงินแกใช้แม้แต่แดงเดียว อย่าหาว่าฉันใจดำก็แล้วกัน ไม่เชื่อคอยดู! ” นั่นเป็นข้อตกลงล่าสุดของตุลภัทรที่ให้ไว้ทั้งกับไตรศูรย์และผู้เป็นบิดา
“ผมรู้แล้วน่าป๋า บ่นอยู่ได้ เห็นหน้าก็บ่นๆ ๆ รู้งี้ไม่เข้าบ้านดีกว่า” ตุลภัทรสะบัดเสียงตอบ
“ปกติแกก็ไม่เข้าอยู่แล้วนี่ หัดทำตัวเหมือนพี่เขาบ้างฉันชักจะเหลือทนกับแกเต็มทีแล้วนะ” ก่อนที่บรรยากาศจะระอุขึ้นมากกว่านี้ คุณภัทรากับไตรศูรย์แอบมองสบตาอย่างรู้กัน แล้วไตรศูรย์จึงรีบเอ่ยขึ้น
“เอ่อ...คุณลุงครับสายมากแล้วเราไปทำงานกันเถอะครับ ไม่ต้องให้ลุงหมานไปส่งก็ได้ครับเดี๋ยวผมขับรถให้เอง” คุณไตรรัตน์จึงได้ลุกขึ้น เดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ ไตรศูรย์รีบก้าวตามทันที โดยมีสายตาของตุลภัทรมองตามด้วยความขุ่นขึ้งอยู่ในใจ
“ทำไมต้องไปยั่วพ่อเขาด้วยนะลูก ไปอาบน้ำอาบท่าไป๊ ดูสภาพสิ เฮ้อ! ” คุณภัทราถอนหายใจ แต่ไม่วายโอบไหล่ลูกชายปลอบประโลม
เมื่อตุลภัทรอาบน้ำเสร็จรู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง พอลงมาชั้นล่างเห็นคุณภัทรากับป้าสายยังนั่งดูรูปที่โซฟา จึงเดินเข้าไปหา
“ดูอะไรอยู่ฮะคุณแม่”
“ก็รูปงานหมั้นของพี่ไตรเขาน่ะสิ เสียดายที่วันนั้นลูกไม่ได้ไปด้วย สายไปตั้งโต๊ะได้แล้วไป” คุณภัทราตอบ แล้วหันไปสั่งป้าสายตั้งโต๊ะอาหารเช้า
“ไว้ตอนแต่งละกันฮะ” เขาตอบอย่างขอไปที พลางนั่งลงข้างแม่ แล้วเอนหลังพิงโซฟา ไม่ใส่ใจกับอัลบั้มรูปเหล่านั้น
“นี่...ตาตุลดูซินี่ ลูกเคยเจอหนูเกี้ยวหรือยัง คู่หมั้นพี่ไตรเขาน่ะ” คุณภัทรายื่นอัลบั้มรูปเล่มใหญ่ที่เปิดหราให้ดู ตุลภัทรรับมาเพราะอยากเอาใจแม่มากกว่าสนใจใคร่รู้จริงจัง เขากวาดสายตาผ่านรูปเหล่านั้น แต่แล้วภาพที่ปรากฏในสายตา กลับทำให้เขาชะงักกึกและนิ่งงันอยู่อย่างนั้นไปชั่วครู่ ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรงแน่ว
“คุณแม่ นี่ใครฮะ” เขาชี้ไปยังรูปหญิงสาวในชุดพื้นเมือง เกล้ามวยผม ปักปิ่นระย้าที่อยู่ในรูปด้วยความยินดี
“ก็หนูเกี้ยวคู่หมั้นพี่เขาไง ทำไมลูกเคยเจอมาก่อนเหรอ” คำตอบของคุณภัทรา ทำให้ใบหน้าที่กำลังมีแววยินดีปรากฏชัดเจนนั้น มีอันต้องหุบลงในทันใด
“เอ้อ...เปล่าฮะ”
“ถ้าลูกเข้าไปทำงานที่โรงแรมจริงๆ ก็คงจะเจอกันเองแหล่ะ” ผู้เป็นแม่ยังคงบอกเล่าเรื่อยๆ
“ทำไมฮะ เค้าทำงานที่โรงแรมเราเหรอฮะคุณแม่” แม้ใจฝ่อลง แต่ก็ยังคงอยากรู้ไม่สร่าง
“เปล่าหรอกจ้ะ แต่อยู่ใกล้ๆ นั่นแหล่ะ ร้านป้าเขาอยู่ข้างโรงแรมเราไงลูก ที่เราจัดเป็นโซนร้านค้าน่ะ” คุณภัทราตอบ
ตุลภัทรมองใบหน้าหวานที่ยิ้มแย้มเคียงข้างผู้ที่เป็นพี่ชายแล้วให้หัวใจกระตุก ใบหน้าหวาน สวยที่ตรึงใจเขาตั้งแต่แรกเห็น อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาชอบเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น และไม่เคยลบเลือนไปจากใจนับแต่วันนั้น และการที่ได้เจอเธอที่ผับอีกครั้งก็ทำให้เขาเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเรื่องของบุพเพฯ ไปเสียนี่ หลังจากคืนนั้นทำให้เขาเฝ้าวนเวียนไปที่ผับแห่งนั้นบ่อยๆ หวังว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง แต่กลับไม่เคยเจอ เขาถามไถ่ถึงเธอกับคนที่รู้จักแต่ก็ไม่มีใครรู้จักเธอ ถึงกระนั้นชายหนุ่มยังไม่เคยหมดหวัง
เขาไม่สนใจใยดีด้วยซ้ำกับประเด็นที่ว่าเธอมีแฟนแล้ว ขอแค่ได้เจอเธออีกครั้งเท่านั้น เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอหลุดมือไปเป็นแน่ ตุลภัทรหมายมั่นเช่นนั้นตลอดมา ไม่เคยนึกเฉลียวใจสักนิดว่าผู้หญิงที่เขาต้องตาต้องใจและเฝ้ารอคอยวันที่จะได้เจออีกครั้งคนนั้น...ได้วนเวียนอยู่ใกล้ๆ นี่เอง ที่ร้ายที่สุดตอนนี้ได้กลายมาเป็นคู่หมั้นพี่ชายเขาเสียแล้ว
เมื่อย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เจอเธอในผับแห่งนั้น เธอคงไปที่นั่นกับไตรศูรย์สินะ และที่พร่ำบอกว่ามีแฟนแล้วนั่นก็คือ ไตรศูรย์พี่ชายของเขา ไม่แคร์ก็ต้องแคร์ ไม่สนใจก็ต้องสนใจ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะรูปที่อยู่ในมือเป็นสิ่งยืนยันได้ดีกว่าอะไรทั้งหมด
ตุลภัทรจ้องมองรูปแต่ละรูปด้วยใจจดจ่อ เหมือนต้องการตอกย้ำในความจริงนี้ เขาเฝ้าตามหาเธอมาตลอดเพียงเพื่อจะพบว่าเธออยู่ข้างๆ พี่ชายเขาอย่างนั้นหรือ? ตุลภัทรยิ้มเยาะตัวเอง ถ้าเพียงแต่รู้เร็วกว่านี้สักนิดเขาคงมีสิทธิ์บ้าง คิดพลางทอดถอนใจด้วยความผิดหวัง
ไตรศูรย์ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า หันไปมองผู้ที่เข้ามาใหม่
“ในที่สุดก็มาได้เสียทีนะ” เขาเอ่ยด้วยความยินดีเมื่อเห็นหน้าน้องชาย
“ป๋าคงบ่นผมมากเลยใช่ไหมฮะพี่” ตุลภัทรถามอย่างไม่จริงจังนัก
“พี่นึกว่านายชินแล้วเสียอีก เอาน่านายก็รับปากแล้วนี่ว่าหลังกลับจากเที่ยวคราวนี้จะตั้งใจเรียนรู้งานเสียที คุณลุงคงดีใจมากกว่า” เขาปลอบไป และไม่วายแอบภาวนาในใจว่าขอให้เป็นอย่างที่พูดด้วยเถิด โดยเฉพาะกรณีที่ตุลภัทรได้รับปากเอาไว้
“ผมก็ตั้งใจอย่างนั้น เออ...จริงสิพี่ ผมต้องขอโทษที่ไม่ได้อยู่ร่วมงานหมั้นพี่”
“ไม่เป็นไรหรอกเรื่องนั้นน่ะ เพราะงานค่อนข้างจะฉุกละหุกนิดนึงน่ะ อีกอย่างพี่เองก็ไม่ได้จัดงานใหญ่โตอะไร แต่งานแต่งพี่นายอย่าพลาดละกัน พี่เอาตายแน่! ” ไตรศูรย์แกล้งขู่ตบท้ายแต่ก็แฝงด้วยรอยยิ้ม
“ได้เลยพี่ผมไม่พลาดแน่ แต่ผมยังไม่รู้จักคู่หมั้นพี่เลยนะฮะเนี่ย อยากเห็นจังว่า ว่าที่พี่สะใภ้ของผมหน้าตาเป็นยังไง”
“ถ้านายมาทำงานทุกวัน เดี๋ยวคงได้เจอกันเองแหล่ะน่า ว่าแต่เรามาเริ่มงานกันเถอะ” ไตรศูรย์วกเข้าเรื่อง
###ตอนนี้อีบุ๊ค ‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’ ลงขายแล้วนะคะ###
ตามลิ้งค์ที่แนบมาค่ะ ใครสนใจอยากเก็บพี่ไตร+น้องเกี้ยวเข้ากรุสมบัติ เข้าไปโหลดกันได้รัวๆเลยจร้า
หรือสนใจนิยายเรื่องอื่นๆในนาม ‘พิริตา’ และ ‘อเมทริน’ ก็สามารถเข้าไปโหลดกันได้นะคะ ทั้งตัวอย่างและอีบุ๊ค
ขอบคุณค่า
meb
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=Y
ToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzEyOT
E2IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc3OTMiO30
hytexts
https://www.hytexts.com/ebook/B012031-ฝากรักไว้ในสายหมอก
ookbee
http://www.ookbee.com/shop/BookInfo?pid=a927a107-7f6d-4c43-9301-a8c03f420109&affiliateCode=1168c15837084f8bbb5cf6fde0ca707d
นายอินทร์ปัณณ์
https://naiin.com/product/detail/214536
ebooks.in.th
http://ebooks.in.th/ebook/45108/%E0%B8%9D%E0%B8%B2%E0%
B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%84%E
0%B8%A7%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA
%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%81/
กานพลู เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ก.ค. 2560, 10:38:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ก.ค. 2560, 10:38:09 น.
จำนวนการเข้าชม : 838
| << ตอนที่ 26 | ตอนที่ 28 >> |
แว่นใส 22 ก.ค. 2560, 16:31:57 น.
อย่ามาแย่งแฟนพี่นะ
อย่ามาแย่งแฟนพี่นะ
