คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,

ตอน: ตอน 17[1]


..........ไทธรรพ์ยังคงมาหาเพชรน้ำหนึ่งไม่ว่างเว้น แต่คราวนี้ต้องเจอกับท่าทีมึนตึง

“พี่ซื้อขนมมาฝากหนึ่ง ...นี่ไง” ไทธรรพ์ชูถุงขนมให้ดู ยิ้มแย้มหน้าบาน

“วางไว้นั่นแหละ หนึ่งขอตัวก่อน” เธอบอกทำท่าแง่งอน... เอาแต่หนีไทธรรพ์

“อ้าว... ไทธรรพ์มาพอดี” ยุติเอ่ยทักทายก่อน

“ยุติมาทำไมเหรอ”

“เหมือนเคยนั่นแหละแม่ใช้ให้เอาขนมมาให้บ้านนี้ ฉันเอาไปเก็บในตู้เย็นแล้ว” แล้วชี้มือไปที่ชั้นบนก่อนจะถามต่อไป “โกรธกันเหรอ เห็นหนึ่งเดินหนีขึ้นชั้นบน”

“อืม... คงจะงอนนิดหน่อย”

“ไทธรรพ์รู้หรือยัง? พ่อแม่ของหนึ่งไม่อยู่สองสามคืนไปธุระต่างจังหวัดเรื่องโรงไม้ หนึ่งคงต้องอยู่ตึกนี้คนเดียว คุณยายบอกว่าจะมานอนเป็นเพื่อนหนึ่งดันไม่เอาอีก เป็นเด็กแปลกบอกว่ากลัวผี... แต่ชอบนอนคนเดียวน่าเป็นห่วง” ยุติบอกพลางส่ายหน้า

“ฉันว่าเรื่องผีไม่น่ากลัวเท่าไหร่ แต่ถ้าขโมยขึ้นบ้านช่วงนี้หนึ่งแย่แน่”

“นั่นสิฉันเลยว่าจะเตร็ดเตร่แถวตึกนี้ เดินไปเดินมาคุยกับคุณตาคุณยาย แล้วว่าจะเดินมาทางตึกใหญ่นี่บ่อยหน่อย คงกลับบ้านดึกสักเที่ยงคืนกว่า”

“ฉันเองเป็นห่วงหนึ่งเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นขออนุญาตคุณตาคุณยายค้างคืนที่นี่ดีกว่า”

“จะดีเหรอ...” ยุติพูดเหมือนจะคัดค้าน

แต่ไทธรรพ์ไม่ฟัง เดินไปฝั่งกระท่อมตายายเพื่อขออนุญาต... ผลคือตายายยินยอม



..........ไทธรรพ์และยุติสองหนุ่มน้อยร้องเพลงคาราโอเกะกันอยู่ในห้องนั่งเล่น ...จนกระทั่งดึกมาก

“ยุติยังไม่กลับบ้านเหรอนี่เที่ยงคืนแล้ว ป่านนี้หนึ่งคงหลับแล้ว ไม่เห็นเดินลงมาเลย”

“ว่าจะกลับแล้วล่ะ ชักง่วงนอนเหมือนกัน แล้วไทธรรพ์ล่ะจะนอนในห้องนั่งเล่นนี่ได้เหรอ”

“ฉันนอนบนโซฟาได้ ทั้งกว้างและนุ่มสบายมีแอร์เปิดเย็นฉ่ำ ไม่เห็นลำบากตรงไหน”

“ฉันเป็นห่วงอีกอย่างคือ... หนึ่งเพิ่งอายุสิบหกยังไม่พ้นสิบแปด”

“แล้วไง?” ไทธรรพ์ยังไม่รู้ความหมายที่ยุติประสงค์จงใจจะพูด

“ไทธรรพ์อย่าแอบขึ้นห้องหนึ่งทำอะไรไม่ดีไม่งามเชียวนา ฉันเป็นห่วงทั้งหนึ่งและไทธรรพ์ ข้อหาอนาจารลวนลามเด็กหญิงอายุต่ำกว่าสิบแปดมันติดคุกได้นะ”

“เฮ้ย! พูดบ้า... ฉันยังไม่คิดอะไรอย่างว่าเลย”

“ไม่คิดนะดีแล้ว ได้เวลาฉันต้องกลับบ้านพอดี ราตรีสวัสดิ์...” ยุติบอกแล้วโบกมือลา



..........ถึงจะดึกแค่ไหนแต่ไทธรรพ์ยังนอนไม่หลับ อยากพูดคุยกันเหลือเกิน อยากง้อปรับความเข้าใจ ไม่อยากเห็นเพชรน้ำหนึ่งเย็นชาใส่แบบนี้ ประตูทางขึ้นชั้นบนไม่ได้ล็อค ทำให้ไทธรรพ์เดินขึ้นชั้นบนได้ จึงตรงไปยังห้องนอนเพชรน้ำหนึ่ง ใช้มือเคาะประตูเพื่อเรียกเด็กสาว

“พี่เอง... เปิดประตูออกมาคุยกันหน่อยสิ หนึ่งได้ยินพี่หรือเปล่าหลับหรือยัง” ไทธรรพ์พยายามเรียก

เพชรน้ำหนึ่งยังนอนไม่หลับเช่นกัน แต่งอน...

“ยังไม่หลับ ...ไม่อยากคุยด้วย”

“ว้า... เสียใจจังหนึ่งไม่อยากคุยกับพี่แล้ว พี่คงไม่กล้ารบกวนเวลานอนของหนึ่ง งั้นพี่ลงชั้นล่างล่ะนะ” ไทธรรพ์แสร้งพูด เขาเดาใจเธอได้ว่าต้องเปิดประตูออกมาดูเขาแน่ จึงยืนรออยู่ข้างประตูห้อง

“พี่ไทธรรพ์ทำไมไปง่ายอย่างนั้นเล่า ไม่ตื้ออีกหน่อยรึไง” เพชรน้ำหนึ่งต่อว่า แล้วรีบเปิดประตูออกมาดู พบหน้าไทธรรพ์ในระยะกระชั้นชิด “พี่ไทธรรพ์...”

“ไง? งอนพี่อยู่ล่ะสิ”

“คืนดีกับคุณครูแล้วจะมาหาหนึ่งอีกทำไม” เด็กสาววัยรุ่นทำน้ำเสียงปั้นปึง

“เพราะหนึ่งเป็นคนที่พี่รัก ไม่มาหาคนรักแล้วจะไปหาใคร” เขาพูดพลางทำหน้าทะเล้น

“เชิญไปหาเมียของพี่ไทธรรพ์โน่น ยังรักเขาเหมือนเดิมไม่ใช่หรือ”

“ไปหามาแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรนี่”

“พี่ไทธรรพ์คงไปนอนกับคุณครูอีกแน่เลย น่าเกลียดน่าขยะแขยงไม่ต้องเข้ามาใกล้หนึ่ง” เธอผลักไสให้เขาออกห่าง จึงโดนเขาคว้าตัวรวบกอดไว้จากทางด้านหลัง

“หึงล่ะสิ น่ารักจังหนึ่งนี่ขอหอมที...” ว่าแล้วก้มลงจมูกดมดอมหอมบริเวณซอกคอ

เล่นเอาหัวใจเด็กสาวหล่นหายวูบ ตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก... ถึงแม้ดิ้นขัดขืนแต่กลับโดนกอดรัดแน่นยิ่งขึ้นไปอีก

“พี่รักหนึ่งนะ รักมากกว่าใคร ...รักที่สุดเลย” เสียงกระเส่าของเขากระซิบแนบข้างใบหู

แล้วโดนหนุ่มวัยรุ่นหอมแก้มอย่างเน้นหนักอีกหลายครั้ง ทำให้ร่างกายเด็กสาวอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงต้านทานขัดขืน ได้เพียงใช้เสียงวิงวอน...

“อย่า... พี่ไทธรรพ์ปล่อยหนึ่งเถอะ”

“ปล่อยก็ได้ พี่จะส่งหนึ่งเข้านอนและจูบราตรีสวัสดิ์” ว่าอย่างนั้นแล้วช้อนอุ้มร่างที่เบาบางและนุ่มนิ่มของเด็กสาวขึ้นอย่างทะนุถนอมพาไปวางลงบนที่นอน ส่วนตัวเองเอนนอนตะแคงเคียงข้างกายเธอ “นอนซะนะเด็กดีของพี่” ฝ่ามือเขาไล้ลูบเรือนผมเธอไปพลาง พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและยิ้มหวานให้

“หนึ่งรักพี่ไทธรรพ์ รักมากเหลือเกิน รักสุดส่วนลึกในหัวใจ” เธอโผเข้ากอดเขาแน่น บอกรักทั้งน้ำตาเริ่มไหลซึมออกมา “ทั้งร่างกายและหัวใจหนึ่งยอมเป็นของพี่ไทธรรพ์” เธอพูดไปไม่คลายอ้อมกอด

ตัวเขาเองได้ฟังดังนั้นให้ใจเริ่มสั่นไหว ทั้งที่ตัวเองคิดถนอมนวลสาวน้อยไว้อย่างดี ยังต้องพยายามกัดฟันหักห้ามจิตใจที่มันร้อนรุ่มใคร่อยากได้ในเรือนร่างเด็กสาว

“อย่าเลยหนึ่งยังเด็กมันไม่ดีไม่งาม พี่อยากทะนุถนอมหนึ่งให้บริสุทธิ์ผุดผ่อง รอคอยจนกว่าจะถึงเวลาเหมาะสม”

“หนึ่งไม่สนใจจะดีไม่ดียังไงช่างมัน หนึ่งอยากเป็นเมียพี่ไทธรรพ์ รักพี่ไทธรรพ์จนทนไม่ไหวแล้ว” เธอยังคงพูดยั่วยุปลุกปั่นใจหนุ่มวัยรุ่นต่อไป ดำเนินตามแผนการลองใจเขา

เขาฟังคำย้ำว่ารัก... เริ่มอดใจอยู่ไม่ไหวเหมือนกัน พลิกกายขึ้นเบื้องบนทาบทับเรือนร่างเล็กของเด็กสาว บรรจงจูบแผ่วเบาทะนุถนอมสัมผัสกลีบปากอันอ่อนนุ่มและอบอุ่นลึกซึ้งถึงใจ... เมื่อเขาถอนจูบแล้วมองตาเธอ

เธอจึงหลับตาลงเหมือนจงใจจะให้จูบซ้ำ ซึ่งได้สมดังหวัง...

จูบซ้ำแล้วซ้ำอีกที่ค่อยทยอยเพิ่มความหนักหน่วงโลมเล้าเคล้าคลึง ก่อนที่จิตใจจะเตลิดไปไกลเกินกว่าจะกู่กลับ

เธอกลับทำให้ต้องชะงัก!

“เลิกกับคุณครูได้ไหม ถ้าพี่ไทธรรพ์รักหนึ่ง ถ้าหนึ่งเป็นที่สุดของหัวใจ ขอให้มีแต่หนึ่งคนเดียวอย่ามีใครอื่น”

“หนึ่งเป็นที่สุดของหัวใจพี่แน่นอน แต่พี่ได้เขาเป็นเมียแล้วจะทิ้งเขาไม่ได้ พี่ต้องรับผิดชอบเขา”

“เขาไม่ยอมหรอกถ้าพี่ไทธรรพ์จะมีเมียถึงสองคน หนึ่งเองคงยอมไม่ได้เหมือนกัน พี่ไทธรรพ์ต้องเลือกไว้เพียงคนเดียวไม่อย่างนั้นไม่มีทางได้อยู่สงบสุขแน่ จะปล่อยให้ผู้หญิงฆ่ากันตายไปข้างหนึ่งหรือไง” เธอเริ่มทำน้ำเสียงไม่พอใจ

“ถึงกับจะฆ่ากันทำไมเล่า ถ้ารักพี่นะช่วยอยู่กันไปอย่างนี้เถอะ อย่ายุ่งเกี่ยวเกะกะระรานกัน ต่างคนต่างอยู่คงไม่มีปัญหา หนึ่งห้ามไปวุ่นวายกับคุณครูเขา ถ้ารักพี่ต้องเชื่อฟังพี่ได้หรือเปล่า”

“ให้หนึ่งเชื่อฟังพี่ไทธรรพ์คนเดียวเหรอ แล้วคุณครูเขาจะเชื่อฟังพี่ไทธรรพ์ด้วยหรือเปล่า หนึ่งว่าเขาคงไม่เชื่อฟังแน่เอาหัวเป็นประกันได้”

“ถ้าเขารักพี่จริงเขาต้องเชื่อฟังพี่ พี่จะสั่งห้าม ไม่ให้เขามายุ่งวุ่นวายกับหนึ่ง” ไทธรรพ์บอก

ในสมองเริ่มตึงเครียดสับสน ตัวเองมีคนรักถึงสองคนและอยากเก็บไว้ทั้งสองคน แต่มันหนักใจเรื่องจะไม่ให้กระทบกระทั่งกันมันเป็นไปได้ยาก! คิดมากจนนอนไม่หลับ พาลหมดอารมณ์จะทำอะไรกุ๊กกิ๊ก



..........รายนี้เช่นกันหานอนหลับไม่ ไม่เชื่อใจไทธรรพ์เลยแม้แต่คำเดียว ยุติจึงเดินขึ้นบันไดไปห้องใต้หลังคาซึ่งเป็นห้องส่วนตัวเฉพาะสำหรับเขา ที่นั้นมีกล้องส่องดูดาวตั้งอยู่ มันถูกปรับโฟกัสไปยังห้องนอนของเพชรน้ำหนึ่ง ถึงได้เห็นเลิฟซีนวาบหวิว... เร่าร้อน!

“เฮ้ย! เอาแล้วไงไทธรรพ์ แกนี่มันเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางซะจริง ถ้าคุณตาคุณยายรู้เข้ามีหวัง...” ยุติพูดอยู่คนเดียว นัยน์ตามองจ้องภาพในกล้องที่กำลังส่องดู “ตายละวาหนึ่งโดนขึ้นคร่อมทับแถมโดนกอดโดนจูบขนาดนั้น... มันทำให้เสียตัวได้นา หนึ่งนี่ไม่ขัดขืนเขาเลยเหรอ โอ๊ย!ตาย! เสียวไส้ไม่อยากดู ดูไม่ไหวแล้ว ลองเป็นแบบนี้จะรอดรึ? สงสัยได้เสียกันแน่! ยิ่งคิดยิ่ง... ว้าย! ไม่กล้าดู”

ยุติวี้ดว้ายตื่นเต้นตกใจอยู่กับตัวเอง เพราะอย่างนั้นจึงละสายตาไม่ส่องกล้องอีก จากภาพที่เห็นทำให้ปั่นป่วน อารมณ์เด็กวัยรุ่นหนุ่มอ่อนไหวร้อนรุ่ม... ในใจเต้นระส่ำจนหัวใจแทบจะระเบิด

“จะทำไงดีวะเราจะวิ่งไปห้ามตอนนี้จะทันไหม?” เขาบ่น และเดินวนไปวนมาในห้องใต้หลังคานั้น

“เอ... ไม่กล้าเข้าไปห้ามด้วย เฮ้อ... เรื่องนี้มันห้ามยาก เสียสาวแน่หนึ่งเอ๊ย คงต้องปล่อยไปทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น อย่างเราจะไปทำอะไรได้ เรามันคนนอกไม่ใช่ญาติพี่น้องกันเสียหน่อย เฮ้อ...” ยุติได้แต่ถอนหายใจอีกหลายเฮือก แล้วได้แต่ปลง...

เพราะคิดว่าเพชรน้ำหนึ่งคงต้องเสียตัวแน่ เลยไม่กล้าส่องกล้องดูเหตุการณ์ต่อจากนั้น นั่นทำให้ไม่เห็นว่าแท้จริงต่อจากนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่เขาคิดคาดเดา



..........ในตอนบ่ายสี่โมงเย็น คุณเพ็ญพิศมาบ้านอนัญชนา กำลังนั่งคุยกับคุณยายและเพชรน้ำหนึ่ง

“ไม่มีผู้ชายอยู่บนตึกใหญ่เลย มีหนูหนึ่งอยู่คนเดียวน่าเป็นห่วงขโมยขโจร นี่ฉันว่าจะสั่งคนงานผู้ชายที่บ้านมาเดินตรวจบริเวณบ้านให้ตอนดึก ตั้งแต่ตีหนึ่งไปจนเช้ามืด คุณยายว่าดีไหม” คุณเพ็ญพิศเอ่ยถาม

“เกรงใจคุณนาย เมื่อคืนยุติมาอยู่เป็นเพื่อนยันดึก เที่ยงคืนกว่าถึงกลับบ้าน”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เราเพื่อนบ้านสนิทกัน ต้องช่วยเป็นหูเป็นตากันถึงจะถูก ยิ่งตอนนี้หนูหนึ่งเริ่มเป็นสาว ยิ่งต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ โตขึ้นเป็นสาวสวยคงมีแต่หนุ่มมารุมจีบ”

“ไม่มีใครมาจีบหนึ่งหรอกคุณนาย หนึ่งไม่ชอบคบเพื่อนทั้งผู้ชายและผู้หญิง ไม่เห็นเคยพาเพื่อนมาบ้านเลย ค่อนข้างเป็นเด็กเก็บตัวอยู่แต่บ้านไม่ชอบไปเที่ยวไหน” คุณยายพูดแทน

“เรียบร้อยน่ารักอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน แหม... ถ้าหนึ่งโตเป็นสาวเต็มตัว บ้านไหนได้ไปเป็นลูกสะใภ้คงดีงาม” คุณเพ็ญพิศพูด เอ็นดูเพชรน้ำหนึ่งมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยจนถึงเดี๋ยวนี้

“อ้าว... ไทธรรพ์กับยุติมาด้วยกันพอดี” คุณยายเอ่ยทัก

“สวัสดืครับ คุณน้า คุณยาย” ไทธรรพ์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตามมารยาท

“พี่ไทธรรพ์ไปไหนมา” เพชรน้ำหนึ่งเอ่ยถาม

คุณเพ็ญพิศมองดูทั้งไทธรรพ์และเพชรน้ำหนึ่งท่าทางสนิทสนมยิ้มแย้มเข้าหากัน ออกจะสะดุดใจอยู่บ้าง แม้รู้ว่าเขาเป็นคนในค่ายมวยที่เพชรน้ำหนึ่งไปฝึกซ้อม แล้วตอนนี้กลายเป็นเพื่อนสนิทลูกชายของตน

“พี่กับยุติพากันไปหาซื้อคาราโอเกะเพลงใหม่ ว่าจะเอาไว้ร้องด้วยกัน”

...ขณะเดียวกันนั้น มีเสียงกดออดหน้าประตูใหญ่

“ใครกดออดหน้าบ้าน เดี๋ยวหนึ่งไปดูให้” เพชรน้ำหนึ่งรีบเดินไปที่ประตูใหญ่ แล้วต้องหยุดมองด้วยความลังเลว่าจะเปิดประตูให้หรือไม่

“คุณครูมาทำไม”

“เปิดประตูให้ครูเข้าไปเดี๋ยวนี้” เสียงตะโกนสั่งอย่างเฉียบขาด

เพชรน้ำหนึ่งจำใจเปิดประตูให้

ทันทีนั้นวิชุดาเข้ามาผลักอก

โดนเข้าแบบนี้เด็กสาวจึงตกใจ วิ่งหนีเข้าไปหาผู้ใหญ่ซึ่งนั่งกันอยู่บริเวณหน้ากระท่อมตายาย โดยมีคู่กรณีเดินตามมา

“ครูให้คนสะกดรอยตามไทธรรพ์ถึงรู้ว่าเขาแอบนอกใจ เธอไม่น่ามาเป็นลูกศิษย์ครู เสียแรงที่สอนวิชามวยให้ ...ลูกศิษย์คิดล้างครู”

“มีเรื่องอะไรกันเหรอคะคุณครู” คุณยายถาม เห็นท่าทางไม่ดี

“คุณยายช่วยดูแลหลานคุณยายให้ดีหน่อย ไม่อายชาวบ้านเขาหรือปล่อยให้หลานสาวเอาผัวเขามานอนกกอยู่ได้ทั้งคืน รู้เห็นกันหรือเปล่า หลานสาวคุณยายน่ะทำไมหน้าด้านแย่งผัวเขา ยังไม่ทันโตเป็นสาวกลัวหาผัวไม่ได้รึไง” วิชุดาด่าว่าเพชรน้ำหนึ่งไม่เกรงใจผู้หลักผู้ใหญ่

ทุกคนมองเพชรน้ำหนึ่งเป็นตาเดียว ซึ่งเจ้าตัวเอาแต่ส่ายหน้า

ยุติรู้เห็นจากกล้องที่ส่องดูเมื่อคืน เขาได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าพูดอะไร

“หนึ่งเปล่าแย่งของใคร พี่ไทธรรพ์เป็นของหนึ่งต่างหากเขารักหนึ่งมากกว่า คุณครูไม่มีสิทธิ์มาว่า”

“ผมกับหนึ่งเราไม่ได้มีอะไรกันอย่าว่าหนึ่งอย่างนั้น คุณครูคงเข้าใจอะไรผิด สงสัยเราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง กลับไปกับผมเถอะคุณครู” ไทธรรพ์ลุกออกมาหาวิชุดา ทั้งฉุดดึงกึ่งลากแฟนของตัวกลับออกไป

ส่วนเพชรน้ำหนึ่งไม่กล้าสู้หน้าใคร ไม่อยากพูดหรือตอบคำถามใดทั้งสิ้น รีบวิ่งหนีขึ้นตึกใหญ่ไป





ไตรติมา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ก.ค. 2560, 16:32:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ก.ค. 2560, 16:32:42 น.

จำนวนการเข้าชม : 1196





<< ตอน 16 [2]   ตอน 17[2] >>
ไตรติมา 31 ก.ค. 2560, 18:25:34 น.
มีให้โหลดอีบุ๊กแล้วค่ะ https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50709
หาอ่านเพิ่มได้ >>
https://writer.dek-d.com/aunnan/writer/view.php?id=1354376
http://www.tunwalai.com/story/126612
โหลดฟรีอีบุ๊ก >> https://www.mebmarket.com/ebook-51222-คู่หมั้นคืนเหงาใจ-ฉบับพิเศษ

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account