คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,
ตอน: ตอน 18[2]
..........ไทธรรพ์คุยกับเพชรน้ำหนึ่งที่หน้าห้องพักบนตึกใหญ่
“หนึ่งกลัวคุณแม่ของพี่ไทธรรพ์จังเลย เป็นอย่างที่คาดเดาจริงด้วย ดูท่าทางท่านรังเกียจหนึ่ง”
“คงเป็นเพราะแม่รักพี่มากเลยทั้งหวงห่วง พาลมีอคติกับผู้หญิงทุกคนที่เป็นคนรักของพี่ แต่ความจริงแล้วแม่พี่น่าสงสารนะ สาเหตุที่รักและหวงพี่มากเพราะไม่เหลือใครแล้วนอกจากเหลือพี่เป็นลูกชายคนเดียว พี่เคยเล่าให้หนึ่งฟัง... หลังจากพ่อแท้จริงของพี่ตายไม่นานแม่ได้แต่งงานใหม่กับมหาเศรษฐีอย่างคุณยูตะ แต่หลังจากนั้นเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้น้องสาวน้องชายของพี่เสียชีวิตพร้อมกัน ตอนนั้นแม่เสียใจมากร้องไห้ทุกวัน ...นานเป็นเดือน”
“นั่นสิ... คิดดูแล้วน่าสงสารหัวอกของคนเป็นแม่ ทั้งรักลูกอุตส่าห์เลี้ยงดูมา เมื่อต้องสูญเสียลูกไปคงเป็นทุกข์ใจมาก”
“หนึ่งดูช่างอ่อนไหวนะนี่... พอฟังพี่เล่าไปดูสิเหมือนมีน้ำตาคลอ” เขาหยอกเย้า เชยคางมนของคนรัก
“พี่ไทธรรพ์ล่ะก็... หนึ่งนึกสงสารวูบขึ้นมานิดหน่อย พอจะเข้าใจความรู้สึกของคุณแม่พี่ไทธรรพ์”
“และอีกสาเหตุหนึ่งที่คุณแม่หวงพี่มากเป็นเพราะมีผู้หญิงมาติดพันพี่ตั้งแต่เริ่มวัยรุ่น พวกประเภทหวังรวยทางลัด”
“นั่นไม่ใช่หนึ่ง เพราะหนึ่งไม่ใช่ผู้หญิงที่สิ้นไร้ปัญญา” ว่าอย่างนั้นและเชิดหน้าชูคอ “หนึ่งเลือกรักคนที่คู่ควรกับหนึ่งนั่นคือพี่ไทธรรพ์เพียงคนเดียว พี่ไทธรรพ์เป็นราวกับเจ้าชายในฝันของผู้หญิงข้อนั้นนะจริงอยู่ แต่เมื่ออนาคตมาถึงหนึ่งจะทำให้ทุกคนได้เห็น... ผู้หญิงที่ทรงพลังอำนาจเป็นใหญ่เหนือผู้คนทั้งปวง และหนึ่งจะปกครองอาณาจักรของตัวเองให้มีแต่ความร่มเย็นเป็นสุข อย่างหนึ่งต้องเปรียบเทียบกับนางพญาผู้เลอโฉมงามสง่าอย่างพระนางคลีโอพัตรา”
“หนึ่งนี่หลงตัวเองขนาดนั้น ฟังพูดเข้า ฮะ ฮะ ฮะ... ” ไทธรรพ์หัวเราะขบขัน
“หนึ่งพูดจริงนะไม่ใช่พูดเล่น เพราะหนึ่งจะยิ่งใหญ่ด้วยตัวเอง และจะไม่ยอมให้ใครมาดูหมิ่นเหยียดหยาม ใครจะมองหนึ่งต่ำต้อยด้อยค่าเพียงไหน แต่หนึ่งวางตัวเองไว้สูงส่งจะไม่มีทางตกต่ำตามคนมอง เหมือนคำคมว่าไว้ ‘ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว’ ”
“คารมคมจริง พี่ชอบท่าทางอย่างนี้ ‘อหังการ’ ยิ่งดูยิ่งเท่ห์เข้มแข็งท้าทายมันช่างชวนให้พี่รัก... รักจับหัวใจจริงจัง”
“จะรักกันไปถึงไหนเหรอ” เสียงเฉียบขาดของมารดาทำให้คู่รักผละจากกันด้วยเกรงใจผู้หลักผู้ใหญ่ “ตามฉันไปที่ห้องนั่งเล่น ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอตามลำพัง ส่วนไทธรรพ์ไม่ต้องตามมา”
..........ห้องนั่งเล่นส่วนตัวของคุณอายูมิ
“เธอช่วยเก็บข้าวของของเธอให้หมด ฉันจะให้เธอย้ายไปอยู่เรือนพักคนงาน คงรู้ตัวนะว่าตัวเองไม่ใช่คนในครอบครัวเขา ฉันไม่ต้องการให้เธออยู่บนตึกนี้”
“ค่ะหนึ่งจะไปเก็บของเดี๋ยวนี้” เพชรน้ำหนึ่งกล่าวชัดถ้อยชัดคำไม่มีอิดเอื้อนช้าร่ำไร และลุกเดินออกมา
ออกจะเป็นที่น่าแปลกใจสำหรับคุณอายูมิ ซึ่งแต่แรกคาดเดาไว้ว่าเธอจะไม่ยอม อาจใช้จริตมารยาทำตัวให้ดูน่าสงสารเห็นใจอย่างเช่นร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนขอร้อง และหาทางยื้อที่จะอยู่บนตึกใหญ่ให้ได้
ส่วนไทธรรพ์ยืนรออยู่หน้าห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นเพชรน้ำหนึ่งเดินออกมาจึงเข้าไปถาม
“คุณแม่พี่ว่าอะไรบ้าง”
“ท่านบอกให้หนึ่งเก็บของแล้วย้ายไปอยู่เรือนพักคนงาน หนึ่งกำลังจะไปเก็บของตามคำสั่งท่านค่ะ”
“อะไรกันยอมง่ายดายอย่างนี้ได้ไงพี่ไม่ยอม ยังไงหนึ่งต้องอยู่ที่ตึกใหญ่นี่กับพี่ พี่จะไปขอร้องคุณแม่”
“พี่ไทธรรพ์อย่าไปขอร้องท่านเลยค่ะ หนึ่งอยู่เรือนพักคนงานได้ หนึ่งไม่สมควรอยู่ตึกใหญ่นี่เพราะหนึ่งไม่ใช่คนในครอบครัว”
“แต่พี่พาหนึ่งมา สัญญากับคุณพ่อคุณแม่และคุณตาคุณยายของหนึ่งว่าจะปกป้องคุ้มครองดูแลอย่างดี ถ้าคุณแม่ไม่อยากให้หนึ่งอยู่ที่นี่จริงพี่จะพาหนึ่งไปอยู่ข้างนอกกับพี่”
..........ไทธรรพ์เข้าไปพูดกับมารดาของตน
“แม่ครับผมรักคุณแม่ที่สุดเลย” ไทธรรพ์เข้าไปกอด พูดออดอ้อน
“ถ้ารักแม่จริง อย่าจากแม่ไปไหนอีกเลยนะ แม่มีลูกคนเดียวเวลาลูกไม่อยู่แม่เหงาเหลือเกิน”
“แม่ครับเรื่องหนึ่งที่ผมพามาเพื่อให้ศึกษาต่อที่ญี่ปุ่นนี่... ป๋าให้ทุนการศึกษาเขาแล้วจะส่งเสียให้เรียนจนจบปริญญาตรี”
“เรื่องทุนการศึกษาที่ให้ไปแม่ไม่เสียดาย เขายังเป็นเด็กอายุน้อยสมควรเรียนให้จบ แต่แม่ไม่ชอบให้มาใกล้ชิดสนิทสนมกับลูกแม่ ถึงเด็กคนนั้นจะรักลูกมากแค่ไหน ขนาดยอมตายแทนลูกได้ก็ไม่สำคัญ ยังมีผู้หญิงอีกมากมายคิดจะจับลูกแม่”
“แต่หนึ่งไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะครับ”
“ผู้หญิงไม่เห็นมีใครเหมือนใครกันเลยสักคน ต่างชอบคิดว่าตัวเองดีเด่นไม่เหมือนคนอื่น แม่เห็นลูกรักผู้หญิงคนโน้นรักผู้หญิงคนนี้ แม่ไม่รู้เลยว่าอีกกี่วันลูกจะเบื่อแล้วเห็นเป็นของเล่นถ้าลูกได้เจอกับผู้หญิงถูกใจคนใหม่”
“ผมไม่คิดจะรักผู้หญิงคนไหนอีก ผมเจอคนที่ผมรักจริงแล้ว ผมรักหนึ่งคนเดียวเท่านั้น”
“แต่แม่ไม่อนุญาตให้เขาพักอยู่ตึกใหญ่นี่ แม่สั่งให้ย้ายไปอยู่เรือนพักคนงานแล้ว”
“ผมทราบครับ และผมกำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยอยากย้ายไปอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย ผมจะไปขออนุญาตป๋า เรื่องนี้ป๋าไม่ขัดข้องแน่ครับ ผมเลยจะมาลาคุณแม่ แล้วผมจะหมั่นมาเยี่ยมคุณแม่ให้บ่อยนะครับ”
“ลูกจะไปไหนอีกแม่ไม่ให้ไป อยู่ที่นี่ให้คนขับรถรับส่งไปมหาวิทยาลัยได้ ที่จริงมันไม่ได้ไกลกันมากนี่ลูกอย่าย้ายออกไปอยู่ที่อื่นเลย แล้วเด็กนั่นลูกจะทิ้งไว้ที่นี่เหรอ”
“ไม่ครับ ผมจะพาหนึ่งไปอยู่กับผมด้วย”
“แบบนี้ไม่ได้นะ แม่จะบอกป๋าไม่ให้อนุญาต”
“แต่ผมไม่ยอมให้หนึ่งย้ายไปอยู่รวมกับคนงาน กลางค่ำกลางคืนจะหลับนอนยังไง เรือนพักคนงานมีแต่ผู้ชายอยู่ ผมเห็นว่าไม่ปลอดภัยไม่ใช่ที่พักพิงของเด็กสาวอย่างหนึ่ง เกิดมีใครทำอะไรหนึ่งทางเราจะรับผิดชอบยังไง ลูกสาวเขาทั้งคนนะครับแม่ หนึ่งไม่ใช่เด็กกำพร้าข้างถนน เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน มีทั้งคุณพ่อคุณแม่และคุณตาคุณยายคอยเป็นห่วง ผมสัญญากับคุณพ่อคุณแม่และคุณตาคุณยายของหนึ่งไว้ว่าจะส่งเสียเลี้ยงดูอย่างดี ไม่พาลูกสาวเขามาลำบากและจะดูแลปกป้องคุ้มครอง พวกเขาอุตส่าห์ไว้วางใจเชื่อใจในตัวผมเชื่อใจป๋า และเพื่ออนาคตที่ดีของตัวหนึ่งเองพวกเขาถึงอนุญาตให้มาอยู่ในความดูแลของบ้านเรา ถ้าแม่ไม่สนใจว่าลูกคนอื่นจะเป็นอะไรไป ถ้าผมปกป้องคุ้มครองลูกสาวเขาไม่ได้ ทั้งที่เราร่ำรวยเงินทองเอาคนมาอุปถัมภ์เลี้ยงดูแต่ทำไม่ดีกับเขา ผมว่าแบบนี้มันแย่มาก ในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่งมันเป็นความภาคภูมิใจหากได้ทำอย่างดีที่สุดเพื่อคนที่ตัวเองรัก หนึ่งยังบริสุทธิ์ผุดผ่องสมควรได้รับการปกป้องที่ดีที่สุด”
“บริสุทธิ์? ตลกมาก ผู้หญิงของลูกมีคนไหนที่ยังบริสุทธิ์บ้าง เห็นลูกได้เขาไปทุกคน”
“ถ้าแม่ไม่เชื่อผมจะตามหนึ่งมายืนยัน” ไทธรรพ์ว่า แล้วออกไปจากห้องครู่หนึ่ง พาเพชรน้ำหนึ่งเข้ามา
“ฉันขอถามเธอตามตรงเธอต้องกล้าตอบตามตรง เธอมีอะไรกับลูกชายฉันแล้วหรือยัง” คุณอายูมิสีหน้าเคร่งเครียดเอ่ยถาม
“ไม่มีค่ะ ถ้าพี่ไทธรรพ์รักจริงต้องรอได้ เก็บไว้วันแต่งงานหลังเรียนจบแล้วจะดีกว่า เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ยังไงหนึ่งไม่หนีไปไหนแน่ แต่ถ้าพี่ไทธรรพ์จะแอบไปมีคนอื่นแล้ววันหน้าเราไม่ได้แต่งงานกัน หนึ่งจะได้ไม่เสียตัวเสียใจฟรี นี่เป็นความคิดของหนึ่ง” เพชรน้ำหนึ่งกล่าวอย่างแน่วแน่
“อืม... นับว่าเธอไม่เหมือนใคร แต่ว่าเธอไม่คิดจับลูกชายฉันเหมือนผู้หญิงคนอื่นแน่หรือ”
“หนึ่งรักพี่ไทธรรพ์มาก แต่ก็รักศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงด้วย เรื่องเสียเนื้อเสียตัวก่อนแต่งงานให้ผู้ชายเขามาดูถูก ‘ของที่ได้มาง่าย ย่อมไร้ค่า’ หนึ่งไม่ยอมเด็ดขาด” เพชรน้ำหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะเชิดหน้าพูดต่อไป
“อีกอย่างเป้าหมายสำคัญในชีวิตหนึ่งไม่ใช่การจับผู้ชายรวยแต่งงานเพื่อให้ตัวเองสุขสบายไปตลอดชาติ แต่เป้าหมายของหนึ่งคืออำนาจความยิ่งใหญ่เหนือคนทั้งปวง แต่หนึ่งไม่ได้หวังเป็นใหญ่เพื่อใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงคนอื่นตามอำเภอใจอยากได้อะไรต้องได้แบบนั้นไม่ใช่หนึ่ง หนึ่งจะยิ่งใหญ่เพื่อปกครองให้ทุกคนอยู่เย็นเป็นสุข เปรียบเหมือนต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาอาศัยเป็นที่พึ่งหล่อเลี้ยงหลายชีวิตให้อยู่ดีมีสุข”
“ฝันเฟื่อง... แปลกจริงเธอนี่... เด็กผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวอย่างเธอจะไปทำอะไรได้”
“แต่ผมเชื่อมั่นศรัทธาในตัวหนึ่ง และผมนี่ล่ะจะเป็นคนหนุนหลังช่วยสนับสนุนทุกอย่าง เพื่อให้หนึ่งประสบความสำเร็จสมหวังดังตั้งใจ วันข้างหน้าผมอยากยืนอยู่เคียงข้างคนที่ยิ่งใหญ่คนนี้”
“เลอะเทอะ ...ฝันเฟื่องพอกันทั้งคู่” คุณอายูมิส่ายหน้าและแค่นยิ้มเยาะ
“ให้หนึ่งเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเราให้อยู่ที่ตึกใหญ่นี่ ผมจะได้ไม่ต้องย้ายออกไปอยู่ข้างนอกนะครับแม่”
“นี่ไทธรรพ์จะมาต่อรองกับแม่อย่างนี้ไม่ได้นะ” คุณอายูมิตวาดลูกชาย จ้องมองหน้าอย่างชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง
“นะครับแม่” ไทธรรพ์ทำเสียงออดอ้อน “ผมขอร้อง คุณแม่ไม่รักผมอย่างที่ผมรักคุณแม่เหรอครับ นี่เป็นความสุขของผมนะครับแม่” ไทธรรพ์พูดพร้อมแตะไหล่เพชรน้ำหนึ่ง เป็นการสื่อภาษากายบอกเป็นนัยกับแม่ของเขาว่า...
‘เพชรน้ำหนึ่งเป็นความสุขของผม’
มารดาจนใจจะขับไล่ไสส่งคนรักของผู้เป็นลูก ในเมื่อเขารักของเขาเลยต้องยินยอม ไม่อยากพลัดพรากจากบุตรสุดรักแห่งตน
“ได้... ให้เพชรน้ำหนึ่งอยู่ที่นี่ก็ได้”
“ไชโย... ขอบคุณครับแม่ ผมรักแม่ที่สุด” ไทธรรพ์เข้าไปกอดรัดมารดาแสดงความดีใจ
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ส.ค. 2560, 18:38:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ส.ค. 2560, 18:38:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 845
| << ตอน 18[1] | ตอน 19[1] >> |