คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,
ตอน: ตอน 19[1]
..........ห้องทำงานของคุณยูตะภายในคฤหาสน์ ไทธรรพ์และเพชรน้ำหนึ่งถูกเรียกเข้าพบ
“ป๋าจะให้ไทธรรพ์เรียนบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเอกชน จบออกมาจะได้ช่วยป๋าบริหารงานกลุ่มบริษัทในเครือทาคาดะกรุ๊ปของตระกูลเรา ส่วนเธอเป็นนักเรียนทุนของเรา ฉันจะส่งเรียนโรงเรียนเอกชนจนจบไฮสคูลแล้วให้เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับไทธรรพ์ แต่หลังเลิกเรียนฉันจะจ้างเธอทำงานพิเศษ มีเงินเดือนให้เล็กน้อยพอเป็นค่าขนม เธอยินดีจะรับงานนี้ไหม”
“ยินดีค่ะ”
“เธอจะได้เรียนรู้งานในบริษัทของเรา เริ่มต้นด้วยการเป็นพนักงานระดับล่าง เดินเอกสารเสิร์ฟน้ำในห้องประชุม”
“ป๋าครับ มีอีกเรื่องคือผมจะสนับสนุนหนึ่งให้ขึ้นชกมวยไทยสมัครเล่น”
“แต่เธอดูเป็นเด็กผู้หญิงบอบบางให้ไปชกมวย มันไม่โหดไปหน่อยเหรอสำหรับเด็กผู้หญิงตัวนิดเดียว ถ้าหากเกิดบาดเจ็บเป็นอะไรขึ้นมาพ่อแม่เขาจะว่ายังไง”
“หนึ่งอยากขึ้นชกมวยบนเวที มันเป็นความต้องการของหนึ่งเอง พี่ไทธรรพ์เป็นผู้สนับสนุน ทุกอย่างหนึ่งเต็มใจทำ กรุณาให้หนึ่งได้ชกมวยไทยหญิงเถิดนะคะ” เธอกล่าว พร้อมก้มศีรษะโค้งคำนับเป็นการขอร้องด้วย
“หนึ่งทนเจ็บได้และมวยหญิงสมัยนี้มีอุปกรณ์เซฟตี้ป้องกันการบาดเจ็บระหว่างฝึกซ้อม หนึ่งเชื่อว่าหนึ่งจะไม่เจ็บหนักแน่นอนค่ะ”
“อย่างนั้นรึ” คุณยูตะมองดูเพชรน้ำหนึ่งอย่างพินิจพิจารณา จึงได้เห็นนัยน์ตาฉายแววแน่วแน่ มีความมุ่งมั่นไม่หวั่นกลัวสิ่งใด “งั้นตามใจเธอ”
..........คุณอายูมินึกสนุกอะไรขึ้นมาบางอย่าง จึงโทรไปหา ‘เอมิโกะ’ ซึ่งเป็นอดีตแฟนเก่าของไทธรรพ์ ทั้งที่ตัวเองเกลียดแสนเกลียด ไม่ชอบหญิงสาวคนนี้เลยสักนิด
“ความจริงฉันไม่ได้อยากโทรหาเธอสักเท่าไหร่หรอกนะ แต่เห็นว่าไทธรรพ์กลับมาญี่ปุ่นแล้ว เขาโทรหาเธอบ้างหรือยัง ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอยังเป็นแฟนของไทธรรพ์อยู่หรือเปล่า”
“ไทธรรพ์กลับมาแล้วหรือคะ”
เสียงของหญิงสาวคู่สนทนาฟังดูรู้ว่าเธอดีใจ
“เขาไปอยู่เมืองไทยเป็นปีกลับมาคราวนี้พาผู้หญิงไทยมาด้วย เป็นเด็กสาวสวยน่ารักเชียวล่ะ เธอไม่มาดูหน้าหน่อยหรือ”
“หือ? ใครกันฉันอยากรู้”
“เธอคงต้องมาดูเอง ครั้งนี้ฉันเชิญเธอมาเป็นแขก มาค้างคืนที่บ้านฉัน” หลังจากคุณอายูมิวางสายโทรศัพท์ จึงยิ้มกับตัวเอง
“สนุกแน่งานนี้รถไฟชนกัน อยากรู้ซะจริง ใครจะอยู่ใครจะไป”
“ยิ้มอะไรเหรอคุณอายูมิ แล้วเมื่อกี้โทรหาใคร” คุณยูตะทักขึ้นเมื่อมาเห็นเข้าพอดี
“โทรหาแฟนเก่าของไทธรรพ์ เชิญมาค้างที่บ้านเรา อยากให้มาทำความรู้จักกับเด็กใหม่ของไทธรรพ์”
“ผมว่ามันจะยุ่งนะคุณ ไทธรรพ์เลิกกับเอมิโกะแล้วถึงตัดสินใจไปเมืองไทย แล้วนี่คุณไปญาติดีกับแฟนเก่าของไทธรรพ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นแต่ก่อนนี้เคยมีเรื่องกันใหญ่โต”
“เปล่านี่คะฉันไม่ได้ญาติดีอะไร ยังไงสักวันเพชรน้ำหนึ่งต้องรู้ว่าไทธรรพ์เคยมีใครมาก่อน”
“เข้าทำนองแม่ผัวลูกสะใภ้จะชาติไหนภาษาไหน ไม่เคยญาติดีกัน ผมไม่อยากยุ่งด้วยเรื่องของพวกผู้หญิง” คุณยูตะส่ายหน้า พูดตัดบท
..........เอมิโกะ สำคัญตนว่าได้รับเกียรติ์ให้มาเป็นแขกรับเชิญ จึงย่างเท้าเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลทาคาดะอย่างมั่นใจ
“เอากระเป๋าฉันไปเก็บในห้องรับรองแขกให้ที” เธอเรียกใช้คนในบ้าน วางท่าราวกับเป็นเจ้านายคนหนึ่งของบ้าน
“เอมิโกะ...” ไทธรรพ์เอ่ยทักอย่างแปลกใจ เพราะแม่ของเขาไม่ชอบแฟนเก่าคนนี้จึงดูไม่น่าเป็นไปได้ที่เธอจะได้เข้ามาเดินเล่นที่นี่ได้โดยง่าย
“ไทธรรพ์... ดีใจที่สุดได้เจอคุณ” ว่าแล้ว เธอวิ่งเข้ามากอดชายหนุ่มเต็มรัก
ส่วนเพชรน้ำหนึ่งเดินตามหลังมาได้เผชิญหน้ากันอย่างเต็มตา
ภาพเหตุการณ์เหล่านี้มีสายตาผู้ใหญ่ทั้งสองคนมองดูอยู่ เป็นผู้สังเกตการณ์อยู่บนระเบียงชั้นสอง
“ไม่ได้เจอกันนานเป็นปีฉันคิดถึงคุณเหลือเกิน” เธอกล่าว ทั้งที่ยังกอดคอไทธรรพ์ไม่ยอมวางมือ
“แล้วเด็กนี่เป็นใครกัน” เธอสะบัดเสียงเอ่ยถาม เมื่อมองหน้าเพชรน้ำหนึ่งแล้วให้รู้สึกขัดหูขัดตาขึ้นมา
“อ๋อ... เป็นนักเรียนทุนของป๋า แล้วเธอล่ะมาที่นี่ได้ยังไงเดี๋ยวแม่ฉันว่าเอาหรอก” ไทธรรพ์เปลี่ยนเรื่องพูดคุย ไม่อยากถูกเอมิโกะซักถามมากเรื่อง
“คุณแม่ไม่มีทางว่าแน่นอนเพราะเป็นคนโทรไปเชิญฉันเอง บอกให้มาค้างคืนที่นี่” เอมิโกะพูดกับไทธรรพ์ แล้วหันมาจ้องหน้าเพชรน้ำหนึ่งอย่างจะเอาเรื่อง
“เธอชื่ออะไร”
“ชื่อเพชรน้ำหนึ่ง เป็นเด็กไทยไม่ใช่คนญี่ปุ่นเหมือนเรา เธออย่าไปพูดคุยด้วยเลย เขายังไม่ค่อยเข้าใจภาษาญี่ปุ่น” ไทธรรพ์ตอบให้แทน และพยายามพูดตัดบทเนื่องจากไม่อยากให้เกิดเรื่องวิวาทะระหว่างสองสาว ซึ่งคาดเดาไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่น? งั้นภาษาอังกฤษคงพอได้ เพราะเป็นนักเรียนทุนคงไม่โง่ขนาดไม่รู้ภาษาอังกฤษหรอกใช่ไหมเธอน่ะ” ประโยคหลังนี้เอมิโกะพูดในภาษาอังกฤษ
ซึ่งแน่นอนนักเรียนโรงเรียนเอกชนที่เรียนเก่งภาษาอังกฤษอย่างเพชรน้ำหนึ่งมีหรือจะฟังไม่รู้เรื่อง
“แน่นอนฉันไม่โง่” เพชรน้ำหนึ่งตาขึงหายอมใครไม่แม้จะยังไม่รู้ใครเป็นใคร เธอตอบไปเป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน สองสาวท่าทีเหมือนแม่เสือสองตัวที่กำลังเข่นเขี้ยวคำรามใส่กัน คงอยู่ร่วมถ้ำเดียวกันไม่ได้แน่นอน
“เป็นแฟนใหม่ของไทธรรพ์รึไง รู้ไหมว่าฉันมาก่อนและเป็นมากกว่าแฟน ฉันเป็นเมียเขา อย่ามายุ่งกับผัวฉัน ทางที่ดีไสหัวกลับบ้านเกิดเธอไปไม่อย่างนั้นฉันเอาเธอตายแน่”
“ฉันไม่ใช่แฟนของพี่ไทธรรพ์ ฉันมาที่นี่เพื่อเรียนต่อและได้รับสิทธิ์ให้อยู่ที่นี่อย่างถูกต้อง เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ เพราะเธอไม่ใช่คนในครอบครัวของพี่ไทธรรพ์ เท่าที่ฉันรู้มาพี่ไทธรรพ์บอกกับฉันว่าเลิกแฟนเก่าหมดทุกคนแล้ว”
“ไม่ได้เลิก เราแค่ทะเลาะกันไม่นาน ถ้าเธอไม่ใช่แฟนของไทธรรพ์ช่วยไปอยู่ให้ห่างไกลผัวฉัน”
“ฉันไม่ใช่แฟน แต่ฉันเป็นคนรักของพี่ไทธรรพ์” พูดด้วยท่าทางเชิดหน้าชูคออย่างมั่นใจไม่เกรงกลัว
“คนรัก? อย่างนั้นเธอคงเป็นเมียใหม่ไทธรรพ์ล่ะสิ มิน่าล่ะถึงไล่ไม่ยอมไป เพราะเสียตัวให้เขาแล้วนั่นเอง”
“เพชรน้ำหนึ่งไม่เคยเสียตัวให้ผม ผมไม่เคยล่วงเกินเธอ ผมให้เกียรติ์เพราะผมรักจริง”
เมื่อเอมิโกะได้ฟังคำว่ารักจริงจากเขานั่นทำให้เธอยิ่งโกรธขึ้งหึงหวง ความอิจฉาผุดขึ้นมามากมาย หมั่นไส้คู่แข่งทางความรักยิ่งนัก
“รักจริงอย่างงั้นเหรอ แต่ก่อนคุณเคยบอกรักฉันมาก ขาดฉันไม่ได้เหมือนกัน” เอมิโกะพูดเสียงสูงว่าเสียดสีไทธรรพ์
“เธอควรทำใจยอมรับความจริง ผู้ชายเขาทิ้งเขาไม่คิดจริงจังยังหน้าด้านมาทวงสิทธิ์แสดงตัวเป็นเจ้าของอยู่ได้” เมื่อไทธรรพ์อยู่ข้างเธอ ทำให้เธอกล้าพูดกับอดีตคนเคยรักของเขาอย่างนั้น
“แล้วเธอคิดว่าตัวเองมีดีวิเศษอะไร คงคิดว่าเอาเขาอยู่ล่ะสิ ตอนนี้เธอเป็นคนรักใหม่เขายังเห่อเลยทำดีด้วย พอเก่าไปเธอคงต้องเสียตัวให้เขาแน่ พอเขาเบื่อเธอนั่นแหละจะถูกทิ้ง”
“ถ้าฉันจะเสียตัว ฉันเก็บไว้เสียในวันแต่งงาน ไม่ร่านร้อนรีบใจเร็วด่วนได้ ฉันรู้จักรักนวลสงวนตัวให้เป็นสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องดูดีมีคุณค่ากว่าเธอเยอะ”
“เฮอะ เฮอะ เฮอะ...” เสียงเอมิโกะหัวเราะเยาะเพชรน้ำหนึ่ง
“น่าขำ... เธอมีคุณค่าอยู่แค่ความบริสุทธิ์เท่านั้นหรือ ดูจากสารรูปแล้วหน้าตาจืดชืดไร้รสชาติขาดสีสัน การแต่งตัวมอซอแฟชั่นอินเทรนต์เป็นไงคงไม่รู้จัก ดูฉันสิทั้งสวย... เซ็กซี่... เย้ายวนใจชาย คุณสมบัติของฉัน ทำอาหารอร่อย ไทธรรพ์ยังเคยชมฉันออกบ่อย แต่เธอดูท่าทางคงทำอะไรไม่เป็นเลย อีกอย่างเรื่องสำคัญมาก... เธอไร้เดียงสาเรื่องบนเตียงคงไม่รู้จักเทคนิคลีลาสวาทมัดใจชาย อย่างนี้นะเหรอเธอจะสู้ฉันได้ วันใดเสียตัวไปเธอคงไม่เหลือคุณค่าเหมือนสูญเสียหมดสิ้นทุกสิ่ง เพราะสิ่งที่มีคุณค่าของเธอมีอยู่แค่สิ่งเดียวแค่นั้นนะแหละเด็กไม่ประสีประสา เฮอะ เฮอะ เฮอะ...”
“นี่...” เพชรน้ำหนึ่งเถียงไม่ออก ถึงกับอ้ำอึ้ง
‘ที่โดนว่ามาทั้งหมดมันจริงทีเดียว เราไม่ได้เรื่องเลยสักอย่าง ทั้งไม่รู้จักแต่งตัว ทำกับข้าวไม่เป็น เรื่องเอาใจผู้ชาย การกามโลกีย์ยิ่งไร้เดียงสา ขายหน้าคู่แข่งทางความรัก’
“ไม่เป็นไรนี่ผมสามารถสอนให้ได้ทุกเรื่อง ...ทุกเรื่องขอย้ำ สำหรับเพชรน้ำหนึ่งแล้วผมยินดีสอนให้” ไทธรรพ์ออกรับแทนและใช้ฝ่ามือบีบไหล่เพชรน้ำหนึ่ง ส่งสัญญาณให้ความเชื่อมั่น
“ใช่พี่ไทธรรพ์พูดถูก ทุกเรื่องสามารถเรียนรู้ฝึกฝนให้เท่าทันกันได้ ฉันไม่กลัวเธอหรอกเธอไม่ใช่บุคคลสำคัญสำหรับพี่ไทธรรพ์แล้ว มาทางไหนกลับไปทางนั้น อย่ามาอยู่ให้มันเกะกะเหมือนขยะถูกทิ้ง”
“เพี้ยะ!” เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้า เอมิโกะตบหน้าเพชรน้ำหนึ่งด้วยความโมโหอย่างเหลืออดเหลือทน
ไทธรรพ์รีบเข้ามาจับข้อมือเอมิโกะยื้อไว้
เพชรน้ำหนึ่งมีหรือจะยอมเจ็บตัวฟรี แต่ยังไม่ตอบโต้อะไร วิ่งหนีไปตั้งหลักก่อน
“อย่าหนีนะ เก่งจริงหนีทำไมล่ะ” เอมิโกะว่า พยายามสลัดให้หลุดจากไทธรรพ์ หวังจะตามไปตบซ้ำ
“ปล่อยนะไทธรรพ์ ถ้าไม่ได้ตบตีเอาเลือดปากมันออก ฉันไม่หายแค้นแน่”
ระหว่างยึดยื้อกันอยู่นั้นไทธรรพ์ถูกผลักออก แล้วเอมิโกะหันมาเจอกะละมังพลาสติกที่ใส่น้ำและน้ำแข็งยูนิตซึ่งเพชรน้ำหนึ่งถือมา และโดยไม่ทันระวังตัวจึงถูกเทราด... ตั้งแต่ศีรษะอาบทั่วทั้งร่าง
“กรี๊ดดด...” เสียงกรีดร้องของเอมิโกะดังลั่นอย่างกับโดนราดน้ำกรด แต่เปล่าหรอกแค่น้ำแข็งเย็นจัดและก้อนน้ำแข็งหล่นกระทบศีรษะ เธอรีบผลักเพชรน้ำหนึ่งออกและเงื้อง่าหมายจะตบตีต่อสู้ แต่ทำไม่ได้ดังใจเพราะไทธรรพ์เข้ามาจับยึดยื้อไว้อีก
“หนึ่ง! ไม่ควรทำร้ายเอมิโกะ” ไทธรรพ์ร้องห้าม
“อ้าว... ทีเขาตบหน้าหนึ่งล่ะ”
“ผู้หญิงที่เจ็บปวดเพราะความรักผิดหวังไม่สมควรถูกซ้ำเติมทำร้าย”
“เขาเริ่มเรื่องก่อนไม่ใช่เหรอไง” เพชรน้ำหนึ่งเถียงไทธรรพ์
“ใครจะเริ่มก่อนไม่สำคัญ พี่ขอร้องอย่ามีเรื่อง น่าจะรู้ตัวนะว่าพี่ไม่ชอบผู้หญิงอารมณ์ร้ายมาก พี่ถึงได้ตัดใจเลิกรากับเอมิโกะ” ไทธรรพ์บอก
เมื่อนั้นเพชรน้ำหนึ่งจึงยอมลดราลงอย่างเกรงใจ และคิดได้ว่าไม่ควรทำรุนแรงแสดงความร้ายกาจ
“ค่ะหนึ่งพอจะเข้าใจ งั้นหนึ่งขอโทษ” เธอพูดกับไทธรรพ์ แล้วจึงหันมาพูดกับเอมิโกะ
“ฉันเสียใจที่ราดน้ำแข็งใส่หัวคุณ ขอโทษค่ะคุณเอมิโกะ”
“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ไม่ต้องมาเสแสร้งแสดงตัวเป็นผู้ดีมีมารยาท ฉันจะฆ่าเธอ” เอมิโกะตะโกนโวยวาย ...อาละวาดไม่เลิกราราวกับคนเสียสติ
“ปล่อยฉันนะไทธรรพ์ ...มันต้องตาย”
“ใครก็ได้ไปเก็บกระเป๋าของคุณเอมิโกะที เอาไปใส่รถผมนะ ผมจะไปส่งเอมิโกะ” ไทธรรพ์สั่งคนรับใช้
ขณะนั้นมีหลายคนยืนมุงดูอยู่ เมื่อได้รับคำสั่งจึงรีบทำตาม
และไทธรรพ์หันไปสั่งคนขับรถ
“คุณลุงจุนช่วยขับรถให้ผมหน่อย”
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ส.ค. 2560, 17:14:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ส.ค. 2560, 17:14:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 1070
| << ตอน 18[2] | ตอน 19[2] >> |
ไตรติมา 5 ส.ค. 2560, 17:15:32 น.
มีให้โหลดอีบุ๊กแล้วค่ะ https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50709
หาอ่านเพิ่มได้ >>
https://writer.dek-d.com/aunnan/writer/view.php?id=1354376
http://www.tunwalai.com/story/126612
http://www.niyayrak.com/novels/khuuhmankhuuenehngaaaicch
โหลดฟรีอีบุ๊ก >> https://www.mebmarket.com/ebook-51222-คู่หมั้นคืนเหงาใจ-ฉบับพิเศษ
ติดตามอัพเดท-กดไลค์เพจ >> https://www.facebook.com/oranamarinlove
มีให้โหลดอีบุ๊กแล้วค่ะ https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50709
หาอ่านเพิ่มได้ >>
https://writer.dek-d.com/aunnan/writer/view.php?id=1354376
http://www.tunwalai.com/story/126612
http://www.niyayrak.com/novels/khuuhmankhuuenehngaaaicch
โหลดฟรีอีบุ๊ก >> https://www.mebmarket.com/ebook-51222-คู่หมั้นคืนเหงาใจ-ฉบับพิเศษ
ติดตามอัพเดท-กดไลค์เพจ >> https://www.facebook.com/oranamarinlove