คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,

ตอน: ตอน 23[2]




..........เกือบเที่ยงคืน ในห้องรับแขกที่บ้านอนัญชนา

“พ่ออัมรินทร์กับแม่อังมาพอดี แม่มีเรื่องเล่าให้ฟัง... พี่ชายบุญธรรมของหนึ่ง จู่ ๆ มาจากญี่ปุ่นเมื่อเย็นนี้เอง หนึ่งดีใจขนาดกระโดดกอดแน่นเลย ส่วนยุติ... วิ่งกลับไปบ้านตัวเองอย่างกับในละครรักสามเส้าแน่ะ” คุณยายเล่าบอกลูกสาวของตน

“ไทธรรพ์นั่นเหรอมาที่นี่” คุณอัมรินทร์เอ่ยถามแม่ยายตน

“นั่นแหละหนึ่งพาขึ้นไปบนห้อง แล้วตักข้าวตักกับพร้อมยกใส่ถาดขึ้นไปกินด้วยกันบนห้อง ทำอย่างกับมีกันสองคนในโลกไม่สนใจใคร แม่ว่ามันดูไม่เหมาะยังไงพิกล หนึ่งจัดห้องให้นอนห้องไหนไม่รู้ แม่อังช่วยขึ้นไปเคาะประตูเรียกทีสิ”

“ได้ค่ะ หนูอยากรู้เหมือนกันทำไมไทธรรพ์ไม่โทรมาบอกล่วงหน้า จะได้เตรียมต้อนรับจัดห้องไว้ให้ทัน”



..........ในห้องนอนของเพชรน้ำหนึ่ง

“ราตรีสวัสดิ์นะหนึ่งของพี่ ...จุ๊บ” ไทธรรพ์กล่าว ขณะก้มลงบรรจงจูบหน้าผากของเพชรน้ำหนึ่งที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข

“อ้าว... ไทธรรพ์ จู่ ๆ มาไม่โทรบอกล่วงหน้าเลย มีเรื่องรีบด่วนอะไรหรือเปล่า” คุณอังคณาเอ่ยทัก แสร้งทำเป็นไม่เห็นไม่สนใจ ทั้งที่ในใจรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องโดยปราศจากการเคาะประตูห้องก่อน จึงทันได้เห็นภาพที่ผ่านมาเมื่อครู่นี้

“ป๋าให้มาตาม อยากให้หนึ่งกลับบ้านที่ญี่ปุ่น เพราะหนึ่งไม่ติดต่อกลับไปที่ญี่ปุ่นนานเป็นเดือนเลย”

“แล้วไทธรรพ์นอนห้องไหนล่ะ หนึ่งจัดห้องให้เรียบร้อยแล้วเหรอ”

“ไม่ต้องห่วงครับ ผมกับหนึ่งนอนด้วยกันได้ ราตรีสวัสดิ์นะครับ” ไทธรรพ์ตอบ พร้อมเอนกายลงนอนเคียงข้าง เพชรน้ำหนึ่ง

“เดี๋ยว! ทำไมไทธรรพ์นอนกับหนึ่ง หนึ่งจัดให้นอนห้องไหน”

“ให้พี่ไทธรรพ์นอนกับหนึ่งดีกว่าค่ะ เพราะหนึ่งชอบนอนกอดพี่ไทธรรพ์ อยู่ที่โน่นเรานอนกอดกันทุกคืนอยู่แล้วอย่างกับผัวเมียเนอะพี่ไทธรรพ์” เธอบอกราวกับเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ไม่ทันนึกว่ามารดาของตนจะรู้สึกเช่นไร ขณะพลิกตัวเข้าหาไทธรรพ์และมือพาดกอดเขาไว้

เป็นคำตอบและภาพที่ขัดตามารดาอย่างแรง

“เพี้ยะ!” เสียงฝ่ามือคุณอังคณาตีแขนบุตรสาว สีหน้าเครียดโกรธจัด จ้องมองตาเขียวที่สองหนุ่มสาวนอนกอดกันอยู่บนเตียง

“แม่รับไม่ได้ ทำไมทำตัวไม่มียางอายอย่างนี้นะหนึ่ง แม่เสียใจ... ยกลูกให้ไปเป็นลูกบุญธรรมบ้านเขา ไม่ได้ยกให้ไปเป็นเมียเก็บหรือนางบำเรอ”

ไทธรรพ์ทนฟังไม่ได้ ต้องชี้แจงเพื่อไม่ให้เข้าใจผิดต่อกัน

“หนึ่งไม่ใช่นางบำเรอ หนึ่งเป็นคนรักที่ผมเตรียมจะแต่งงานด้วย แต่หนึ่งกลับหนีมาไม่บอกผมเลย อยากถามว่าทำไมหนีมา ทำไมไม่ยอมแต่งงานกับผม” เขาผุดลุกขึ้นนั่งและเถียงแทนเพชรน้ำหนึ่ง

“เพราะพี่ไทธรรพ์ไม่ยอมแต่งงานกับหนึ่งก่อน หนีหนึ่งไปเที่ยวรอบโลกคนเดียว” เธอลุกขึ้นนั่งเถียงกับเขาด้วย

“พี่ไปเที่ยวแค่เดือนเดียวเอง แต่เตรียมงานไว้ล่วงหน้าแล้ว ตั้งใจว่ากลับจากไปเที่ยวแล้วจะจัดงานหมั้น แหวนหมั้นตั้งหลายกะรัต ซื้อมาเตรียมไว้สำหรับงานหมั้น แต่จู่ ๆ คู่หมั้นดันหายตัวไป”

“หา! พี่ไทธรรพ์เตรียมงานหมั้น ซื้อแหวนหมั้นให้หนึ่งแล้วจริงหรือ”

“จริงสิ”

“รักพี่ไทธรรพ์คนเดียว รักที่สุดในโลก” เธอกอดคอเขาอย่างดีใจ

“นี่... แม่ยังยืนดูอยู่ด้วยนะ หัดเกรงใจแม่บ้าง ยังไงก็ไม่ให้นอนห้องเดียวกัน ไทธรรพ์ต้องนอนห้องอื่น ยังไม่ได้แต่งงานกัน ห้ามนอนด้วยกันเด็ดขาด” คุณอังคณาสั่งห้าม และจัดการเรื่องห้องนอนให้

ไทธรรพ์ต้องลงมานอนในห้องรับรองแขกชั้นล่าง



..........ในตอนเย็นสองคนพี่น้องบุญธรรม ไทธรรพ์และเพชรน้ำหนึ่งมาบ้านอมตนคราเพื่อเยี่ยมเยืยนคุณเพ็ญพิศ และไทธรรพ์อยากจะแสดงฝีมือทำอาหาร และสังสรรค์กับเพื่อนบ้านที่แสนดี ซึ่งไม่ได้พบกันมาเป็นเวลานาน

แต่ก่อนจะถึงห้องครัวได้เจอคนคุ้นเคยกัน

“อ้าวพี่ยุติไม่เห็นไปที่บ้านเลย” เธอเอ่ยทักทายเขาก่อน

แต่ยุติทำสีหน้าเฉยเมยไม่ตอบและไม่มองหน้า

“ไม่ทักทายกันเลยนะ” ไทธรรพ์ทักทาย และยิ้มให้เพื่อนเก่า

“ไม่อยากพูดกับคนหลอกลวง” เขาหันมองหน้าเธอและว่าอย่างนั้น นั่นพอทำให้รู้ว่าเขาโกรธเธอ

“ทำไมพี่ยุติโกรธล่ะ? หมายความว่าไงหนึ่งไปหลอกลวงอะไรพี่ยุติ”

“รู้ดีอยู่แก่ใจ” ไม่ตอบคำถาม ว่าแล้วเขารีบเดินหนี

“ช่างเถอะหนึ่งอย่าไปสนใจเลย เอากับข้าวเข้าไปในห้องครัวก่อนเถอะ” ไทธรรพ์บอกกับเพชรน้ำหนึ่ง

แต่เธออดเหลียวหลังไปมองยุติไม่ได้



..........ไทธรรพ์เมื่อได้อยู่ในครัว จึงคุยจ้อบอกกับคุณเพ็ญพิศ

“ตอนอยู่ญี่ปุ่นโน่นหนึ่งเขาหวงผม ชอบทำให้สาวที่มาชอบผมเข้าใจผิด บอกว่าเราไม่ใช่พี่น้องแท้จริง แต่เป็นผัวเมียกัน หนึ่งชอบพูดกันท่าอย่างนี้ผมเลยหาแฟนไม่ได้เลย”

“พี่ไทธรรพ์มีหนึ่งอยู่ทั้งคน หนึ่งไม่ยอมให้พี่ไทธรรพ์มีหญิงอื่นอีกเด็ดขาด หึงนะรู้ไหม”

“แต่หนึ่งหึงได้น่ารักถูกใจผม ความจริงผมไม่เคยเจ้าชู้กับผู้หญิงอื่น แค่มีเพื่อนผู้หญิงเยอะไปหน่อยเท่านั้น หนึ่งคิดมากไปเอง”

“หนึ่งรักพี่ไทธรรพ์มาก รักมากย่อมต้องหึงหวงมากเป็นธรรมดา” เพชรน้ำหนึ่งพูดออกมาตามตรง

คุณเพ็ญพิศรู้สึกเสียดายที่เคยหมายใจอยากได้เป็นลูกสะใภ้ ณ ตอนนี้ไร้ความหวังเสียแล้ว

“ตอนก่อนหน้านี้หนูหนึ่งยังบอกน้าอยู่เลยว่าอกหักถูกคนรักทิ้งไป”

“ค่ะ... พี่ไทธรรพ์ไปเที่ยวรอบโลกตั้งนานไม่ติดต่อกลับบ้านเลย หนึ่งคิดว่าพี่ไทธรรพ์ทิ้งหนึ่งไปไม่กลับมาแล้ว เพราะเราอยู่ด้วยกันทุกคืนทุกวันตัวแทบจะติดกันไม่เคยห่าง แล้วเงียบหายกันไปเป็นเดือน มันทำให้คิดไปได้นะคะว่าเขาทิ้งเรา”

“นี่ไทธรรพ์... หนูหนึ่งยังบอกน้าเลยว่าจะหาแฟนใหม่แต่งงานด้วย น้าหลงแนะนำแฟนใหม่ให้ เฮ้อ... เสียดาย”

“นี่หนึ่งคิดจะนอกใจพี่เรอะ ไม่น่ารักเลย แล้วแฟนใหม่ที่คุณน้าแนะนำให้เป็นใครกันครับ”

“ลิลิต...” เพชรน้ำหนึ่งตอบเสียงเบา

“ฮะ ฮะ ฮะ... เด็กเกินไป หนึ่งไม่มีทางชอบลิลิตหรอก เพราะหนึ่งชอบคนอายุมากกว่า ชอบผู้ชายแก่แต่สมบัติเยอะ เราเคยพูดเล่นกัน ผมนึกว่าจะแนะนำยุติให้หนึ่งซะอีก เคยเห็นยุติชอบมองหนึ่งอยู่ เออ... แล้วนี่ยุติมีแฟนหรือยังครับ”

“พี่ยุติมีแฟนแล้ว ชื่อ กลอยใจ” เพชรน้ำหนึ่งเป็นคนตอบคำถามนั้นแทนคุณเพ็ญพิศ

“ผู้หญิงคนนั้นน้าไม่ยอมรับเป็นสะใภ้แน่นอน อย่าเอ่ยชื่อให้แสลงหูน้าเลยหนูหนึ่ง”



..........ไทธรรพ์ชอบเล่นอะไรแปลกประหลาดแบบที่ผู้ชายไทยเขาไม่เล่นกัน นั่นคือแต่งชุดผู้หญิงแล้วถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่น

สองหนุ่มพี่น้อง ยุติกับลิลิตถูกมารดาใช้ให้นำขนมและกับข้าวมาให้คุณตาคุณยาย

“ทำไมแกจะต้องให้พี่มาด้วยนะ ถือของแค่นี้”

“อ้าว... เห็นเคยชอบมาบ้านนี้ประจำ มากินมานอนบ้านเขาเป็นเดือน แล้วจู่ ๆ เป็นอะไรไม่อยากมาเฉยเลยอย่างนั้น” ลิลิตว่า ขณะมือถือกล่องขนม

ส่วนยุติถือชามแกงใบใหญ่ ต่างเดินเถียงกันมาจนกระทั่งเข้าเขตบ้านอนัญชนา แต่แล้ว...

“เฮ้ย! พี่ยุตินั่นอะไร ผู้หญิงที่ไหนแต่งตัวสวยยังกะจะไปเล่นละคร” ความสวยของไทธรรพ์โดดเด่นเห็นชัดแต่ไกล

ส่งผลให้ลิลิตเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิง

ยิ่งเล่นแต่งตัวอยู่ในชุดเจ้าหญิงสโนไวท์แต่งหน้าสวยเนียน ทั้งโครงหน้าบางคางเล็กเรียวรับกันอย่างลงตัว ช่างดูไม่แตกต่างจากใบหน้าหญิงสาวสวยเลย แต่พอเดินเข้ามาใกล้ ลิลิตจึงพอจำเค้าหน้าไทธรรพ์ได้

“นั่นไทธรรพ์กับเพชรน้ำหนึ่งนี่ ทำอะไรอย่างนั้น ...พิลึก”

“เฮ้! ยุติ... ลิลิต... มาทางนี้สิ” ไทธรรพ์ตะโกนเรียกสองหนุ่มพี่น้อง

“มาถ่ายรูปเล่นกัน พี่ไทธรรพ์เขาขนชุดสวยมาเพียบเลย” เพชรน้ำหนึ่งส่งเสียงตะโกนเรียกบ้าง

“ทำอะไรกันแต่งตัวแปลก” ลิลิตเอ่ยถาม

ยุติไม่หยุดฟังและไม่ทักทายใคร รีบเดินเข้าตึกใหญ่ นำชามแกงที่ตนถือเข้าไปไว้ในห้องครัว ตั้งใจจะรีบเดินกลับไปให้พ้นจากเขตบ้านอนัญชนา

“จะรีบไปไหนยุติอยู่คุยกันก่อน ช่วยถ่ายรูปให้พวกเราด้วย เนี่ยพวกเรายังหาตัวเจ้าชายไม่ได้เลย ลิลิตไม่ยอมเล่นด้วย”

“ผมไม่กล้าแต่งตัวแปลกประหลาดอย่างนี้ถ่ายรูปหรอก ถ้าเก็บรูปไว้ดูแล้วใครมาเห็นเข้าคงหาว่าผมบ้า ...อายเขา”

“ไม่รู้จักเสียแล้วที่ญี่ปุ่นไม่มีใครเขาว่าบ้ากันเลย มีแต่จะบอกว่าน่ารัก เขาเรียกแต่งคอสเพลย์ที่โน่นเขามีประกวดแต่งตัวแบบนี้กันด้วย”

“อ๋อ... เรื่องนั้นผมพอรู้ เคยได้ยินมาเหมือนกัน แต่ผมว่าคนที่สมควรแต่งเป็นเจ้าชายน่าจะต้อง หล่อ สูง ขาวอย่างพี่ยุตินี่ล่ะเหมาะ พี่ยุติหล่อกว่าผมให้พี่ยุติแต่งเป็นเจ้าชายดีกว่า”

“เออใช่... พี่ยุติหล่อกว่าใครเพื่อน แต่งชุดเจ้าชายคงจะขึ้นน่าดู” เพชรน้ำหนึ่งสนับสนุน

พอมีคนเอ่ยชื่นชมความหล่อเหลาเอาการของเขา เขาเลยลืมเรื่องขุ่นข้องหมองใจไปทันที เรียกได้ว่าเหมือนคนบ้ายอประมาณนั้น ใครให้ทำอะไรยอมทำตามเขาเลย

“ใช่... ยุติหล่อมาก เหมาะสมกับชุดเจ้าชายจริงด้วย เดี๋ยวฉันแต่งตัวให้เอง” ไทธรรพ์ดึงแขนยุติ ลากเข้าไปแต่งตัวในห้องรับแขก หยิบชุดเจ้าชายมาให้ใส่ ติดกระดุมให้เสร็จ แล้วสวมมงกุฎและให้ส่องดูกระจก “โปะแป้งให้หน้านวลผ่องอีกหน่อย แต้มปากด้วยลิปมันอีกนิด” บอกแล้วจัดการแต่งหน้าให้

“โอ้โฮเจ้าชายหนุ่มรูปงาม แต่งเสร็จแล้วไปถ่ายรูปกันเถอะ” ไทธรรพ์ชักชวนให้เดินตามกันออกมา

“กระจกวิเศษบอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปฐพี อ๋อ... ใช่ สโนไวท์น่ะซี ไม่มีใครงามเกิน” เพชรน้ำหนึ่งแกล้งพูดเสียงเล็กเสียงน้อย เธออยู่ในชุดแม่มดสีดำกำลังหยิบกระจกส่อง

ไทธรรพ์ในชุดเจ้าหญิงสโนไวท์ยิ้มและเกาะแขนยุติซึ่งอยู่ในชุดเจ้าชาย ฝ่ายลิลิตทำหน้าที่ช่างภาพไปโดยปริยาย เล่นถ่ายรูปกันไปหลายรูปจนพอใจ




ไตรติมา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ส.ค. 2560, 17:34:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ส.ค. 2560, 17:34:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 1041





<< ตอน 23[1]   ตอน 24[1] >>


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account