ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง

..........บ้านอนัญชนา ในห้องนอนของเพชรน้ำหนึ่งเป็นปกติเหมือนเคยมาที่ไทธรรพ์มักจะมานอนกกกอดเธอ เป็นการราตรีสวัสดิ์ก่อนจะกลับไปเข้านอนที่ห้องของตน แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่อย่างเคย!

“เป็นของพี่นะหนึ่ง” ไทธรรพ์ส่งเสียงอ้อนขอขณะนอนข้างกาย ส่วนช่วงขาก่ายกอดร่างเล็กบางของเธอไว้

ได้ฟังแล้วยังไม่เห็นความผิดแผกแตกต่างจากปกติแต่อย่างใด เพชรน้ำหนึ่งจึงเอ่ยตอบไป

“หนึ่งเป็นของพี่ไทธรรพ์อยู่แล้ว”

“พี่อยากมีลูกกับหนึ่ง หนึ่งเพิ่งเรียนจบปริญญาตรี อย่าเพิ่งเรียนต่อปริญญาโทเลยนะ รีบมีลูกให้พี่ก่อนแล้วค่อยไปเรียนต่อปริญญาโททีหลัง” ว่าแล้ว ไทธรรพ์พลิกตัวขึ้นทาบทับ กอดเธอไว้ให้อยู่ภายใต้อ้อมอกของเขา บรรจงจูบริมฝีปากเนิ่นนาน เธอเองกอดเขาไว้แน่น

“หนึ่งรักพี่ไทธรรพ์มากเหลือเกิน เรารีบแต่งงานกันนะ แต่ก่อนอื่นเราไปจดทะเบียนสมรสกันพรุ่งนี้เลยได้ไหมนะพี่ไทธรรพ์ หนึ่งใจร้อนจะได้รีบมีลูกอย่างสบายใจ ถ้าท้องก่อนพิธีแต่งงานแต่มีทะเบียนสมรสแล้วลูกจะได้ไม่เป็นลูกนอกสมรส กว่าจะจัดพิธีแต่งงานสงสัยคงเตรียมจัดงานกันเป็นเดือนนานเกินรอ”

คำขอร้องจากปากเพชรน้ำหนึ่งเป็นสิ่งซึ่งเขาไม่สามารถทำให้เธอได้ ตะขิดตะขวงใจเลยพูดเลี่ยงไป

“ยังไม่เห็นต้องรีบจดทะเบียนสมรส พี่ว่ามันยุ่งยากยิ่งกว่าการแต่งงานอีกนะ”

“ยุ่งยาก? หมายความว่าพี่ไทธรรพ์จะไม่จดทะเบียนสมรสกับหนึ่งหรือ”

“ทะเบียนสมรสไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับเราหรอก ความรักของเราเป็นความรักที่แท้จริง ไม่มีวันทอดทิ้งกันไปจะอยู่เป็นครอบครัวมีลูกมีหลาน อยู่ด้วยกันไปชั่วชีวิต พี่รักแต่หนึ่งมีแต่หนึ่งคนเดียวในใจพี่”

แม้เขาใช้คำพูดอย่างอ่อนโยน แต่การกระทำตรงข้ามกับน้ำเสียงที่พูดไป ในเมื่อใช้กำลังมือของเขาเข้าโหมหักจับกดท่อนแขนของเธอให้ตรึงอยู่กับฟูกนอน ภายใต้เรือนร่างกำยำของเขา

ความจริงแล้วเธอรู้ดีว่าเขานั้นมีพละกำลังแข็งแรงมาก มากกว่าผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าด้วยซ้ำ ถ้าหากเขาเป็นนักรักเจ้าชู้ยักษ์ชอบหักหาญน้ำใจผู้หญิงด้วยกำลังคงไม่มีทางที่ผู้หญิงคนไหนจะรอดเงื้อมมือไปได้ คงเสร็จเขาทุกรายไป

“ถ้าพี่ไทธรรพ์รักหนึ่งคนเดียวจริง เรื่องจดทะเบียนสมรสไม่เห็นยุ่งยากตรงไหนแค่เซ็นชื่อง่ายแค่นี้ แต่มันจะยากตรงที่พี่ไทธรรพ์มีผู้หญิงอื่นมีเมียแอบไว้ และเขาได้จดทะเบียนสมรสกับพี่ไทธรรพ์ไปแล้ว”

คำที่เพชรน้ำหนึ่งพูดไปเหมือนจี้ใจดำของไทธรรพ์พอดี ทำให้เขาคิดแต่ว่าต้องตอกย้ำให้เธอเชื่อใจเขาให้ได้

“หือ? หนึ่งสงสัย? ไม่เชื่อใจพี่หรือ พี่ไม่มีใครนอกจากหนึ่ง ...เชื่อพี่สิ” เขาบอก ยิ่งกดแขนเธอและบีบแน่นหนักขึ้นอีกด้วยจงใจไม่อยากปล่อยให้ตัวเธอหลุดรอดเงื้อมมือของเขาไปได้

รู้สึกได้ถึงอันตรายบางอย่าง ชักเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปกติทำให้คิดไม่ยินยอมอย่างง่ายดายอีกแล้ว

“พี่ไทธรรพ์! หนึ่งอึดอัดปล่อยหนึ่งเถอะ” เธอร้องบอกพร้อมกับดิ้นขัดขืน

ไทธรรพ์จึงยอมปล่อยโดยดี ด้วยไม่เคยบังคับขืนใจกันมาก่อนเลยตลอดเวลาที่รักกันมา

“เดี๋ยวนี้หนึ่งเปลี่ยนไป ไม่เคยขัดขืนพี่ ไม่เคยไม่เชื่อใจพี่ พี่เสียความรู้สึกกับหนึ่ง”

“หนึ่งต่างหากที่ควรพูดคำนั้น เสียความรู้สึก... นี่เรารักกันมานานแค่ไหนกี่ปีกี่ชาติแล้ว เรียนจบหวังเต็มเปี่ยมวาดแผนการว่าจะต้องแต่งงานสร้างครอบครัวด้วยกันแน่นอน แต่ดูวันนี้สิเรากลับไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ได้เป็นแค่พี่น้องบุญธรรมกันแค่นั้นเองเหรอ” เธอเดินออกห่างจากเตียงนอน แต่ยังไม่ทันเดินหนีออกจากห้องนั้น

“ต้องจัดพิธีแต่งงาน ต้องจดทะเบียนสมรส ทำไมหนึ่งถึงต้องสร้างเงื่อนไขทำให้มันเป็นปัญหา พี่ไม่เข้าใจ พี่รักหนึ่งมากถ้าหนึ่งเรื่องมากกับพี่ พี่จะ...” เขาว่าโดยหยุดเว้นวรรคชั่วประเดี๋ยว

และแล้วเขาจู่โจมไม่ให้ทันตั้งตัวโดดเข้ามาตะครุบตัวเธอ ใช้วงแขนแกร่งกอดรัดไว้แน่น!

“...ใช้กำลังกับหนึ่งไม่ปล่อยตามใจอีกแล้ว เป็นเมียพี่จริงจังซะทีเถิด แล้วมีลูกให้พี่ในเร็ววัน”

“ว้าย! อย่า... พี่ไทธรรพ์ปล่อยหนึ่ง” เธอดิ้นขัดขืน

ขณะที่เขากอดลากมุ่งตรงไปยังเตียงนอน แล้วผลักจนร่างของเธอล้มลงนอนหงาย

แต่ด้วยความไวกว่า เธอพลิกตัวในฉับพลันรีบลุกขึ้น วิ่งหนีได้ทันท่วงที...



..........เพชรน้ำหนึ่งวิ่งหนีชนิดจ้ำอ้าว... เข้าไปในเขตบ้านอมตนคราที่นี่มีระบบโทรศัพท์ภายใน แล้วรีบโทรหายุติให้ออกมารับ

...ยุติจึงรีบออกมาพบเพชรน้ำหนึ่งยังบริเวณหน้าตึก ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลาตีสี่ แล้วเขาอดจะตกใจไม่ได้ที่ได้เห็นเธออยู่ในชุดนอนผ้าเนื้อบางโดยปราศจากเสื้อคลุมอย่างนั้น

แล้วจู่ ๆ เธอโผเข้ากอดเขาแน่น

“พาหนึ่งไปนอนด้วยคน พี่ยุติเร็ว... เดี๋ยวนี้เลย”

ตกใจอย่างมากกับคำขอร้องของสาวสวยหุ่นสุดหวิวยั่วใจชายหนุ่มยิ่งนัก

“หา! นอนด้วย! กับพี่นี่นะ? มันเรื่องอะไรกัน หนึ่งถึงให้พี่ออกมาหาหน้าตึกดึกดื่นป่านนี้”

“หนึ่งไปกอดยุติอย่างนั้นทำไม กลับบ้านเราเดี๋ยวนี้” ไทธรรพ์ตะโกนถาม เขาเดินอย่างเร็วจนตามมาทัน

“ไม่เอาพี่ไทธรรพ์ พี่ไทธรรพ์จะปล้ำหนึ่ง” เธอบอก และรีบผละจากการกอดยุติ เปลี่ยนเป็นหลบข้างหลังโดยอาศัยร่างสูงใหญ่นั้นเป็นที่กำบัง เพื่อไม่ให้ไทธรรพ์ได้เข้าใกล้

“ตลกแล้วหนึ่ง ทำไมไม่ยอมพี่ เราสองคนเป็นผัวเมียกันมาตั้งนานแล้วจะหวงเนื้อหวงตัวอะไร แปลกจริง”

“ไม่... ต่อไปหนึ่งจะไม่เป็นเมียพี่ไทธรรพ์ หนึ่งเลิกกับพี่ไทธรรพ์แล้ว”

“หนึ่งไม่มีสิทธิ์เลิก ป๋าสั่งให้เราแต่งงานกัน ทำไมไม่ยอมแต่งงานกับพี่” ไทธรรพ์ว่าเสียงดัง

จนขนาดได้ยินไปถึงเรือนพักคนงาน ต่างคนต่างแอบดูกัน

ส่วนคนบนตึกใหญ่กำลังหลับสนิทและไม่มีใครได้ยินเสียงดัง

“งั้นจดทะเบียนสมรสและแต่งงานกันเดี๋ยวนี้สิ แต่งแล้วต้องอยู่กับหนึ่ง ไม่ใช่ทิ้งหนึ่งให้รออีกสองปีแบบนั้นไม่เอาหรอก”

เพชรน้ำหนึ่งลองท้าทาย ถ้าหากเขายอมทำตามข้อเรียกร้องของเธอทั้งสามข้อได้ทั้งการแต่งงานการจดทะเบียนสมรสพร้อมทั้งยอมอยู่ด้วยกันไม่ทิ้งไปไหน เธอจึงจะยอมเชื่อใจชายเจ้าชู้อย่างเขา

“พี่รักหนึ่งคนเดียวเลือกหนึ่งคนเดียว ให้เวลาส่วนตัวพี่บ้าง รอพี่สักนิดเถอะน่าอย่าทำใจร้อนไปเลย”

ไทธรรพ์ได้แต่ยืนยันย้ำคำบอกรัก แต่ไม่สามารถทำตามคำขอร้องของเธอได้ด้วยจนใจจริง นอกจากขอให้เธอรอต่อไป

“พอป๋าสั่งให้เราแต่งงานกัน พี่ไทธรรพ์รู้ไหมหนึ่งดีใจมากแค่ไหน แต่ไม่นึกเลยพี่ไทธรรพ์ไม่ยอมแต่งงานกับหนึ่ง ทำให้หนึ่งผิดหวังอย่างแรง แล้วพี่ไทธรรพ์ยังทิ้งหนึ่งไปเที่ยวรอบโลก ความฝันอะไรของพี่ไทธรรพ์นั่น หนึ่งไม่มีวันเข้าใจ โลกส่วนตัวของพี่ไทธรรพ์ไม่มีหนึ่งอยู่ หนึ่งไม่รับรู้หรอก”

“พี่จะทำพิธีหมั้นให้ หนึ่งจะได้แน่ใจว่าพี่จะต้องแต่งงานกับหนึ่งแน่นอนในอีกสองปีนี้”

“หนึ่งไม่เอาเพียงแค่หมั้นอย่างเดียว พี่ไทธรรพ์กลับบ้านไปเถอะ หนึ่งยังไม่กลับคืนนี้หนึ่งจะนอนที่นี่” เธอบอกกับไทธรรพ์

“ยุติส่งตัวหนึ่งมาให้ฉัน ฉันจะพากลับบ้าน” ไทธรรพ์สั่ง

เมื่อยุติยังยืนขวางกั้นอยู่ ทำให้ไทธรรพ์เข้าไปจับดึงตัวเธอไม่ได้

“พี่ยุติช่วยหนึ่งด้วยหนึ่งกำลังเดือดร้อน ให้หนึ่งนอนด้วยนะพี่ยุติ คืนนี้หนึ่งไม่กลับบ้าน” เธอยังคงหลบข้างหลัง เห็นเขายังเฉยเมยเธอเลยโอบกอดเอวเขาเต็มแรง พร้อมซบหน้าแนบแน่นกับแผ่นหลังของเขา

...แล้วไม่รู้ทำไมทำให้ใจของยุติอ่อนไหวรวยริน เมื่อตกอยู่ภายในอ้อมกอดของสาวสวยอย่างเพชรน้ำหนึ่ง เริ่มเห็นใจในความเดือดเนื้อร้อนใจของเธอ

ไทธรรพ์เห็นอย่างนั้นจึงจะเข้ามาคว้าข้อมือของเธอ

แต่ยุติจับมือไทธรรพ์ไว้ทันก่อนจะเอื้อมถึงตัวเธอ

“ไทธรรพ์กับหนึ่งกำลังมีปัญหากัน ตอนนี้คงพูดกันไม่รู้เรื่องหรอก ให้หนึ่งพักผ่อนที่บ้านฉันก่อนดีกว่า รอให้หนึ่งใจเย็นลงกว่านี้ค่อยกลับมาพูดคุยกันทีหลังนะไทธรรพ์ เราบ้านอยู่ติดกันหนึ่งไม่หนีหายไปไหนได้หรอก คืนนี้ปล่อยให้หนึ่งอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ”

ไทธรรพ์มองดูเธอสักครู่ เห็นยังคงกอดเอวของยุติแน่น ความหงุดหงิดโมโหหึงจึงเกิดขึ้นเลยต้องต่อว่า

“หนึ่งเลิกกอดยุติได้แล้วพี่ไม่ชอบ ถ้าคืนนี้ไม่อยากกลับบ้านจะนอนที่นี่ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องกลับบ้าน” ไทธรรพ์บอก

เพชรน้ำหนึ่งจึงปล่อยมือจากยุติ มองหน้าไทธรรพ์ และไม่พูดโต้ตอบด้วย เธอมองจนเขาหันหลังเดินกลับไปทางรั้วข้างบ้าน

“หนึ่งเข้าไปในบ้านก่อนเถอะ ไปนอนในห้องนอนของพี่ ส่วนพี่จะลงมานอนในห้องรับแขก” ยุติบอก และพาเพชรน้ำหนึ่งเดินเข้าบ้าน แล้วขึ้นไปยังห้องนอนของเขา



..........ห้องนอนของยุติเป็นห้องกว้าง มีโซฟาข้างเตียงเป็นแบบปรับเอนนอนได้ คล้ายโซฟาของห้องรับแขกในกระท่อมตายาย มีโต๊ะตู้เตียงแกะสลักดูเป็นของเก่าโบราณ บ่งบอกว่าเป็นเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง โดยเฉพาะเตียงมีเสาและหลังคาประดับด้วยม่านลูกไม้โปร่งบางสีขาว

“ชุดนอนที่หนึ่งใส่อยู่นี่มันโป๊มาก สวมเสื้อคลุมของพี่ซะ” ยุติหยิบเสื้อคลุมมาจากในตู้เสื้อผ้าของเขา นำมายื่นส่งให้โดยไม่ได้มองดูเธอ ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนเขาเคยชอบแอบมองเธออยู่บ่อยครั้ง

“ขอบคุณพี่ยุติมาก พี่ยุติช่างเป็นสุภาพบุรุษมาก ขอบคุณอีกครั้งนะพี่ยุติ”

“ไม่เป็นไร ถ้าพี่ช่วยอะไรหนึ่งได้พี่ต้องช่วยอยู่แล้ว” เขาพูดไปตามมารยาท แต่สุดท้ายแล้วได้บ่นออกมา “เฮ้อ... จู่ ๆ ต้องมาดูแลเมียชาวบ้าน เรื่องมันยุ่งจริง”

“หนึ่งยังไม่ได้ตกเป็นเมียพี่ไทธรรพ์อย่างแท้จริง ขอโทษที่รบกวนพี่ยุติ หนึ่งนอนก่อนนะคะ” เธอปฏิเสธ พลางล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความง่วง...

ยุติปิดม่านให้ หลังจากนั้นจึงปิดประตูห้อง แล้วเดินออกจากห้องนอนของตน ลงไปนอนในห้องรับแขก



..........วันเสาร์ในตอนสาย เป็นกิจวัตรประจำวัน แม่บ้านต้องเข้ามาในห้องนอนของยุติเพื่อนำเสื้อผ้าไปซัก

“คุณผู้หญิงเมื่อกี้ในห้องของคุณยุติ บนเตียงฉันเห็นผู้หญิงนอนอยู่ เข้าไปดูใกล้ถึงเห็นเป็นคุณหนึ่งนอนอยู่บนเตียงคุณยุติ ไม่เห็นคุณยุติเลยแปลกจังค่ะ คุณหนึ่งมานอนด้วยได้ยังไงคะ” แม่บ้านถามอย่างไม่รู้เรื่องราวมาก่อน เช่นเดียวกันกับคุณเพ็ญพิศ ...จึงเดินขึ้นไปดูในห้องนอนของลูกชาย แต่ไม่กล้าปลุกเพชรน้ำหนึ่ง

“ตายแล้วยุติทำอย่างนี้ได้ไง พาเมียเขามานอนในห้องของตัวเองไม่งามเลย แล้วยุติไปไหนล่ะเห็นไหม”

“ไม่เห็นค่ะไม่รู้อยู่ไหน หรือว่าอยู่ห้องคุณลิต” แม่บ้านว่าอย่างนั้น

ทั้งนายและบ่าวจึงเดินไปดูด้วยกัน แต่ไม่พบใครเลย ลงมาชั้นล่างผ่านห้องรับแขกจึงเห็นทั้งสองพี่น้อง

“อ้าว... ลิตมานั่งกับพื้นดูหนังอยู่นี่เอง แล้วยุติทำไมมานอนในห้องรับแขก”

“ถึงว่าสิแม่ เกะกะผมเลยนั่งโซฟาไม่ได้เลย ห้องตัวเองมีทำไมไม่ไปนอน” ลิลิตผู้เป็นน้องบ่น

“คนจะนอน ง่วง... อย่าเสียงดัง ...รำคาญ” ยุติทำเสียงงัวเงีย หงุดหงิดปนด้วยความง่วงนอน

“ไปนอนที่ห้องพี่ยุติสิไป” น้องชายเอ่ยปากไล่

ส่วนมารดาอยากจะถามอะไรกับยุติก็ไม่ถนัด เพราะรู้ดีว่ายามที่ง่วงมากอย่างนี้เขาพูดไม่รู้เรื่องแน่นอน

จู่ ๆ ยุติลุกขึ้นทั้งยังหลับตาอยู่ เดินหลับตาบ้างลืมตาบ้าง เดินไม่ตรงทางยังอุตส่าห์ขึ้นบันไดถูก ตรงกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง

เพราะความเป็นห่วง มารดาเลยเดินตามขึ้นไปดู เห็นลูกชายลงนอนบนโซฟาข้างเตียงนอน ส่วนเพชรน้ำหนึ่งนั้นยังคงนอนหลับนิ่งอยู่บนเตียงของยุติ จึงจำใจต้องปล่อยให้ทั้งสองคนหลับพักผ่อนกันไปก่อน

ไตรติมา

จำนวนการเข้าชม : 1003

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery