ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง

..........ไทธรรพ์ปล้ำเพชรน้ำหนึ่งซ้ำอีก

“พี่ไม่ไว้ใจหนึ่งอีกแล้วเอะอะอะไรก็จะทิ้งพี่ บอกเลิกกันง่ายดายแบบนี้ แต่พี่ไม่ยอมเลิกง่ายหรอก” เขาบอกขณะพาเธอมาส่งในห้องนอน อุ้มร่างของเธอวางลงบนเตียง

“พี่คงต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้หนึ่งหยุดอยู่ที่พี่ ไม่คิดทิ้งพี่ไปไหน”

ฟังแล้วเพชรน้ำหนึ่งให้ตกใจหนัก ทั้งที่คิดว่าไว้ใจได้แล้วกลับหวนคิดหักหลังกัน

“พี่ไทธรรพ์จะทำอะไร?!”

“ทำให้หนึ่งมีลูกกับพี่ เป็นของพี่เถอะหนึ่ง”

“ว้าย! พี่ไทธรรพ์ อย่าทำหนึ่ง” ทั้งร้องทั้งดิ้น แต่ความแข็งแรงอย่างมากของไทธรรพ์ที่บังคับด้วยพละกำลัง ทำให้ดิ้นหนีไม่พ้น

“โอ๊ย!! หยุดไม่อยู่แล้วพี่ไทธรรพ์ ไม่ไหวแล้ว ช่วยหนึ่งด้วย ใครก็ได้ช่วยหนึ่งที ช่วยด้วย” เธอร้องเสียงหลงเรียกหาคนช่วย อีกทั้งดิ้นไม่ค่อยจะออก โดนไทธรรพ์กอดรัดไว้เสียแน่นหนา

“ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของหนึ่งหรอก ตะโกนไปเปล่าประโยชน์ คุณตาคุณยายนอนหลับแล้ว ห้องนอนนี่พี่ล็อคแน่นหนา ปิดประตูหน้าต่างทุกบานจะเสียงดังแค่ไหนไม่ทางเล็ดลอดออกไปภายนอกห้อง”



..........หลังจากไทธรรพ์พาเพชรน้ำหนึ่งกลับไปแล้ว ยุติจึงเริ่มกิจวัตรของเขาจากกล้องส่องดูดาวอันเก่า แล้วได้เรื่อง... เกิดเหตุฉุกเฉินนาทีวิกฤตเข้าจนได้!

“คุณตาช่วยหนึ่งด้วยครับ รีบวิ่งไปที่ห้องนอนของหนึ่งเดี๋ยวนี้เถอะครับ เอ่อ...” ยุติใช้มือถือโทรหาคุณตา น้ำเสียงร้อนรนต้องหยุดชะงัก ไม่กล้าบอกว่าเห็นอะไรบ้าง ขณะส่องกล้องแอบมองคนข้างบ้าน

“สงสัยหนึ่งจะทะเลาะกับไทธรรพ์ใหญ่แล้ว” เขาพูดเลี่ยงไป ทั้งที่เห็นว่าไทธรรพ์กำลังจะปลุกปล้ำขืนใจหญิงสาว

คุณตารีบรุดไปยังห้องที่เกิดเหตุ รีบเคาะประตูเสียงดังพร้อมร้องเรียก...

“หนึ่งเปิดประตู ไทธรรพ์อยู่ข้างในกับหนึ่งใช่ไหม เปิดประตูเดี๋ยวนี้”

ทำให้ไทธรรพ์ชะงัก

‘ยังไงนี่เป็นบ้านของเขาเราไม่มีสิทธิ์ทำตามอำเภอใจ’

ไทธรรพ์คิดเช่นนั้นจึงจำใจปล่อยมือจากเพชรน้ำหนึ่ง

เมื่อถูกปล่อยตัวรอดออกมาได้ เธอจึงรีบวิ่งหนีไปที่ประตูโดยพลัน

“ทะเลาะกันเหรอหนึ่ง” คุณยายถาม

คุณตามองไทธรรพ์ที่เดินสวนออกมา เขาทำสีหน้าเรียบเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“นิดหน่อยค่ะ” เธอตอบไม่เต็มเสียง ใครจะไปกล้าบอกความจริงว่ากำลังจะโดน...

“เฮ้อ... โล่งอก ช่วยหนึ่งไว้ได้แล้ว” ยุติถอนหายใจ ค่อยใจชื้นขึ้นมาเมื่อเห็นเหตุการณ์ปลอดภัยจากการส่องกล้องดู



..........เพชรน้ำหนึ่งตั้งใจมาร้องขอความช่วยเหลือกับยุติ แต่กลับกลายเป็นมีเรื่องกัน

“พี่ยุติต้องช่วยหนึ่งนะ”

“จะให้พี่ช่วยยังไง”

“หมั้นกับหนึ่ง ไม่ต้องแต่งก็ได้แค่หมั้นอย่างเดียว แล้วหนีไปอเมริกาด้วยกัน”

“หมั้นทำไม? หนีทำไม? หนีจากใคร? หนีอะไร?” ยุติถามรัวยิบ ไม่ได้เผื่อจังหวะให้คนตอบ ตอบได้ทันเลย

“หนึ่งต้องหนีจากพี่ไทธรรพ์”

“อ้าว... นั่นมันไม่เห็นเกี่ยวกับพี่”

“แต่ถ้าเราหมั้นกันพี่ยุติจะได้เป็นอิสระ ซึ่งหนึ่งมีให้อย่างไม่จำกัด ...อินฟินิตี้ พี่ยุติอยากไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาหนึ่งจะตามไปด้วย ป๋าของหนึ่งมีคฤหาสน์อยู่ที่เมืองคิลลีน มลรัฐเท็กซัส ถ้าพี่ยุติหมั้นกับหนึ่ง พี่ยุติจะสุขสบายราวกับราชา เงินทองมากมายไหลมาเทมา น้าเพ็ญพิศจะให้อิสระทางการเงินกับพี่ยุติ พี่ยุติโดนขู่ตัดออกจากกองมรดกไม่ใช่หรือ” เหล่านั้นล้วนเป็นการสาธยายแบบร่ายยาวเพื่อโน้มน้าวใจยุติ

เล่นเอาเขาตาเบิกโต เงินทองของอยากได้ทั้งนั้น แต่ยังติดขัดข้องอยู่เล็กน้อยตรงที่ว่า

“แต่เราสองคนยังไม่ได้รักกัน ทำแบบนั้นเหมือนหลอกลวงผู้ใหญ่ แบบแต่งงานกันในนามเพื่อหวังมรดก ...ดูไม่ดี พี่ไม่ชอบทำอย่างนั้น จะหมั้นหรือจะแต่งงาน ต้องกับคนที่พี่รักเท่านั้น”

“พี่ยุติรักกลอยใจใช่ไหมล่ะ หนึ่งช่วยให้พี่ยุติสมหวังได้นะ หนึ่งจะไม่ขัดขวางพี่ยุติหากอยากแอบไปแต่งงานกับกลอยใจ แอบพาไปอยู่ด้วยกันที่อเมริกา”

“ฮึ้ย! พูดเบาหน่อยสิเดี๋ยวแม่พี่ได้ยิน” ยุติเข้ามากอด ใช้มือปิดปากเพชรน้ำหนึ่ง

ความใกล้ชิด... ชนิดได้สูดกลิ่นกายของกันและกันอย่างไม่ตั้งใจ ประกอบกับโดนคนหล่อกอด... มีรึหัวใจของหญิงสาวจะไม่รั่วไหล

แม้แต่หัวใจของชายหนุ่มเองมันเริ่มร้อนรุ่มลึกอยู่ภายในอก...

“แล้วหนึ่งไม่คิดจะแต่งงานกับพี่จริงจังหรือ”

“ไม่คิด” ปากตอบไปแต่สายตาเธอชม้ายมองเมียงเลี่ยงหลบสายตาเขา “หนึ่งอยากหมั้นเพื่อป้องกันพี่ไทธรรพ์ออกไป พี่ยุติอยากได้อะไรหนึ่งให้ได้ทุกอย่างที่ปรารถนา” เธอบอก แต่ในความคิดเธอหมายถึงเธอจะช่วยให้เขาสมหวังกับคนรัก

แต่หนุ่มหล่อคนนี้เขาชอบคิดลึก นึกไปในทางอกุศลเก่งอย่าบอกใคร ใจเกิดอยากได้ขึ้นมาอย่างไม่อายจึงบอกไปตามตรง

“พี่... อยากได้...” ยุติมองคนในอ้อมกอด ยังอิดเอื้อนลีลากว่าจะเอ่ย ขณะมองริมฝีปากอิ่มได้รูปน่าจูบของหญิงสาว

แค่เห็นสายตาที่เขามอง เธอถึงกับร้อนวูบวาบ ใบหน้าหล่อเหลาสายตาเจ้าชู้คู่นี้ยิ่งได้อยู่ใกล้ยิ่งเหมือนกระตุ้นให้ใจไหวยวบ หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติไป

“เงื่อนไขการหมั้นพี่ขอสามข้อ ข้อหนึ่งขอกอด ข้อสองขอจูบ ข้อสามขอนอนด้วยกัน ถ้าหนึ่งยอมพี่ พี่ตกลงหมั้นโดยเร็วทันทีวันนี้เลยยังได้”

“เอ่อ... ข้อหนึ่งกับข้อสองโอเค ...พอได้ แต่ลดเหลือแค่สองข้อไม่ได้เหรอพี่ยุติ ข้อสามขอตัดออก” เธอกลัวขาดทุนเลยพูดท่าทีลังเล... ต่อรองราวข้อเสนอของเขาเป็นสินค้าลดราคา

“พี่จะพูดตามตรงคือพี่... อยากได้หนึ่งน่ะ แหะ แหะ... ข้าวของเงินทองยังไงพี่คงจะได้อยู่แล้ว แต่หนึ่งนี่พี่ไม่แน่ใจจะยอมให้พี่ได้หรือเปล่า หยวนน่า... ยังไงหนึ่งเคยแล้วเรื่องกอดจูบ ถ้าจะขอมากกว่านั้นแถมอีกนิดอีกหน่อยจะไปสึกหรออะไรมากมายนะพี่ขอ... ยอม... ยอมพี่เหอะ แค่แป๊บเดียวไม่เจ็บไม่ปวดอะไรนะ นะ นะ...” ยุติพูดเสียงเล็กเสียงน้อยค่อยตื๊อ...

“พี่ยุตินี่เอาเข้าจริงก็กล้า... ด้านหน้ามาขอกันตามตรงซึ่งหน้าอย่างนี้เลย ...ช่างกล้าเนอะ” เธอว่า พลางยิ้มประชดโดยมิได้เอ่ยชื่นชมแต่อย่างใด

“ขอจูบมัดจำไว้ก่อนสักนิด จะจูบล่ะนะ” ยุติยื่นหน้าทะเล้นเข้ามาใกล้ ไม่ใช่แค่พูดเล่น เห็นเหมือนจะเล่นอย่างนี้แต่กล้าทำจริง!

“ดะ... เดี๋ยว หนึ่งยังไม่ทันตั้งรับ ใจเย็นพี่ยุติ ช้าก่อน ...ใจเย็น” ร้องห้ามปรามอย่างติดขัด พร้อมใช้มือยันร่างเขาให้ออกห่างเมื่อโดนวงแขนแกร่งแห่งหนุ่มเนื้อแน่นเหนี่ยวรั้งร่างเล็กของเธอเข้าไปเบียดชิด แค่อีกนิดเดียวจวนจะโดน...

“โอ๊ย!!” ยุติร้องอุทานเสียงหลง โดนศอกกระทุ้งเพียงเบาแรงเข้าชายโครง ความจริงไม่ได้เจ็บอะไรมากนักเขาแกล้งร้องเล่น ออกจะดีใจที่เห็นอาการโต้ตอบอย่างนั้น แม้เธอผละหนีไป แต่เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะนึก...

‘อยู่ใกล้พี่แล้วหัวใจไหวหวั่นล่ะซี่’

“ทำไมซวยอย่างนี้นะเราโดนพี่ไทธรรพ์ปล้ำ มาขอให้พี่ยุติช่วยยังเกือบจะโดนจูบเข้าอีก ท่าจะแย่แล้วเรา เฮ้อ... ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครดี” บ่นกับตัวเอง เมื่อหนีจากยุติมาได้



..........เพชรน้ำหนึ่งมาฟ้องถึงสิ่งที่โดนบุตรชายของคุณเพ็ญพิศกระทำ

“คงเป็นเวรเป็นกรรมของหนึ่ง ไม่รู้ทำไมโชคร้ายอย่างนี้”

“หนูหนึ่งเป็นอะไรไปหรือ”

“หนึ่งขอร้องให้พี่ยุติช่วยกันพี่ไทธรรพ์ไม่ให้เข้าใกล้หนึ่งได้ หนึ่งบอกพี่ไทธรรพ์ว่าหนึ่งกับพี่ยุติชอบกัน หนึ่งจะไม่ยอมหมั้นกับพี่ไทธรรพ์เด็ดขาด พี่ไทธรรพ์บอกว่าไม่หมั้นไม่ได้ ป๋าสั่งให้หนึ่งต้องกลับญี่ปุ่นกับพี่ไทธรรพ์ด้วย”

“แต่หนึ่งรักไทธรรพ์มาก นี่สมหวังแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงว่าโชคร้ายล่ะ”

“หนึ่งไม่เอาแค่หมั้น หนึ่งต้องการแต่งงานสถานเดียวเท่านั้น แต่พี่ไทธรรพ์ยืนยันว่ายังแต่งงานไม่ได้ แต่กลับจะปล้ำหนึ่งจะทำให้หนึ่งมีลูก หนึ่งอยากตัดปัญหาพี่ไทธรรพ์เลยมาขอร้องให้พี่ยุติช่วย เอ่อ...” เพชรน้ำหนึ่งอึกอัก ทำท่าจะไม่กล้าพูด

“ให้ยุติช่วยเรื่องอะไรหรือ”

“หนึ่งขอหมั้นพี่ยุติ พี่ยุติบอกว่าถ้าจะหมั้นกันมีเงื่อนไขสามข้อคือ ขอกอด ขอจูบ และขอ... นอนด้วย แล้วเหนี่ยวหนึ่งเข้าไปกอด จะจูบหนึ่งแบบเอาจริงเอาจัง แบบนี้พี่ยุติทำเกินไปนะคะน้าเพ็ญพิศ” เธอฟ้องร้องถึงพฤติกรรมของบุตรชายคนโตของคุณเพ็ญพิศ

...เท่านั้นคุณเพ็ญพิศถึงกับตาเหลือก ไม่พอใจบุตรชายทันที

“ใช่... ยุติทำน่าเกลียด แล้วจะหมั้นกับหนูหนึ่งเข้าไปได้ยังไง ไทธรรพ์รักหนูหนึ่งมาก คงต้องรบกันไม่เลิกรา วุ่นวายกันบ้านแตกแน่”

“แต่ว่าหนึ่งชอบพี่ยุติ ถึงจะยังไม่รักเท่าพี่ไทธรรพ์ แต่หนึ่งต้องการหมั้นกับพี่ยุติจริงค่ะน้าเพ็ญพิศ หนึ่งเชื่อว่าพี่ไทธรรพ์ต้องมีผู้หญิงอื่นแน่นอนและผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นภรรยาตัวจริงของพี่ไทธรรพ์ ถึงทำให้พี่ไทธรรพ์ไม่สามารถแต่งงานกับหนึ่งได้ ขอให้หนึ่งได้พ้นจากความรักที่เป็นทุกข์เจ็บปวดจากพี่ไทธรรพ์ไปเสียที ถ้าได้หมั้นกับพี่ยุติเป็นการป้องกันพี่ไทธรรพ์ไม่ให้มายุ่งกับหนึ่งได้ หนึ่งขอน้าเพ็ญพิศ ขออนุญาตหมั้นกับพี่ยุตินะคะน้าเพ็ญพิศ” เธออธิบายเหตุผลจำเป็นโยงเข้ากับยุติ

“แล้วหนูหนึ่งรู้แน่นอนแล้วหรือว่าภรรยาของไทธรรพ์เป็นใคร มีจริงหรือเปล่า”

ที่ถามเพราะไม่อยากจะให้เธอคิดไปเองข้างเดียว เกรงว่าหากได้คืนดีกับไทธรรพ์แล้วเธอจะทิ้งขว้างยุติ

“พี่ไทธรรพ์ปิดเงียบไม่มีทางสืบรู้ได้ คราวนี้หนึ่งไม่รู้เลยค่ะ เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขาเก็บความลับได้เก่งมาก หนึ่งจนปัญญาเหนื่อยล้าที่จะติดตามถามหา ผู้หญิงของพี่ไทธรรพ์จะเป็นใครไม่อยากรู้แล้ว หนึ่งอยากเป็นอิสระจากพี่ไทธรรพ์ แล้วตอนนี้ไม่กล้าเข้าใกล้พี่ไทธรรพ์เขาเป็นอันตรายมากตั้งท่าจะปล้ำหนึ่งอย่างเดียวเลยค่ะ ถ้ามีพี่ยุติเป็นคู่หมั้นจะช่วยคุ้มครองป้องกันหนึ่งจากพี่ไทธรรพ์ได้”

“แต่ฟังจากที่หนูหนึ่งเล่าถึงพฤติกรรมลูกชายน้า ยุติก็ไม่น่าไว้ใจหรอก เป็นอันตรายกับหนูหนึ่งพอกันกับไทธรรพ์นั่นแหละ”

“หนึ่งว่าพี่ยุติดูจะพูดขอร้องกันได้ ไม่เหมือนพี่ไทธรรพ์ เขาเป็นเหมือนจ้าวชีวิตหนึ่งมานาน ถ้าหนึ่งดิ้นไม่หลุดอนาคตหนึ่งจะต้องทนทุกข์อีกไม่รู้เท่าไหร่”

“หนูหนึ่งต้องพูดกับไทธรรพ์ ให้เขายอมรับให้ได้ถ้าจะหมั้นกับลูกชายน้า น้าไม่อยากให้มาทะเลาะ อาละวาดกันให้อายชาวบ้าน ไทธรรพ์ยิ่งชอบว่ายุติแย่งหนูหนึ่งมาจากเขา”

“ถ้าหากหนึ่งสามารถพูดกับพี่ไทธรรพ์ได้ให้ยอมรับและไม่มาอาละวาดกับพี่ยุติ น้าเพ็ญพิศจะยอมให้พี่ยุติหมั้นกับหนึ่งใช่ไหมคะ”

“ใช่... น้ายอมให้ยุติหมั้นกับหนูหนึ่ง”

คุณเพ็ญพิศรับปากไม่นึกรังเกียจว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเพชรน้ำหนึ่งอยู่แล้ว



..........สุดท้ายต้องตากหน้าไปพึ่งยุติทั้งที่ใจวอกแวกและหวาดหวั่นไม่ค่อยไว้วางใจสักเท่าไหร่ ออกจากห้องนอนของตัวเองมาได้ จึงรีบวิ่งแจ้นลงชั้นล่าง

“จะรีบไปไหนหนึ่ง” ไทธรรพ์ร้องทัก สีหน้าขึงขัง

“หนึ่งจะไปหาพี่ยุติ มีธุระส่วนตัวต้องคุยกัน”

“พี่ไม่ให้ไป” นั่นเป็นเสียงตวาดจากไทธรรพ์

แต่ด้วยความไวเธอวิ่งแจ้นหนี...

“จะวิ่งหนีพี่ไปแบบนี้ไม่ได้ นึกรึว่าจะหนีพ้น” ยังมีเสียงตะโกนไล่หลังตามไปให้ได้ยินอีก

“พี่ยุติ... น้าเพ็ญพิศอนุญาตให้พี่ยุติหมั้นกับหนึ่ง” เพชรน้ำหนึ่งรีบพูดอุ๊บอิ๊บเอาเอง

“หา! ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นแม่บอกอย่างนั้น”

“หนึ่งต้องเป็นเมียพี่คนเดียว พี่ไม่อนุญาตให้หมั้นกับผู้ชายอื่น” ไทธรรพ์ตามหลังมาติดอย่างกระชั้นชิด

“หนึ่งบรรลุนิติภาวะแล้ว โตเป็นผู้ใหญ่พอจะตัดสินชีวิตตัวเองได้ หนึ่งกับพี่ยุติเราสองคนชอบกัน เราจะเริ่มต้นด้วยกัน หนึ่งจะหมั้นกับพี่ยุติ พี่ไทธรรพ์ปล่อยหนึ่งไปเถอะ พี่ไทธรรพ์จะได้เป็นอิสระจะรักจะชอบใครได้ตามใจจะได้ไม่ต้องคอยแอบหลบซ่อน” เธอพูด พร้อมฉวยกอดแขนคนข้างกาย

“บอกแล้วไงพี่ไม่มีใคร พี่รักหนึ่งคนเดียว พี่ไม่เชื่อว่าหนึ่งจะรักยุติ ปล่อยมือจากมันเดี๋ยวนี้” ไทธรรพ์พูดพร้อมจะเข้าไปดึงตัวเธอ

แต่ยุติถลันเขาแทรกเอาตัวเองเข้าบัง ขวางกั้นไว้

“นี่ยุติระหว่างฉันกับแกรู้ไหมใครแรงเยอะกว่ากัน ฉันหมัดหนักนะขอบอกไว้ก่อน ถึงฉันจะเตี้ยกว่านิดหน่อยแต่ผอมแห้งแรงน้อยอย่างแกไม่คณามือฉันหรอก หลีกไปไม่ต้องมาขวาง” ไทธรรพ์ใช้มือผลักอกยุติ

“ฉันเป็นพวกใช้สมองไม่ชอบใช้กำลัง มีอารมณ์สุนทรีย์กว่าไทธรรพ์เยอะ และฉันสงสารหนึ่ง ความสุขของหนึ่งฉันไม่เคยเห็นมี แกยังไม่เคยเห็นหนึ่งตอนเหม่อเศร้าเหงาหงอย ฉันเคยเห็นหนึ่งแอบร้องไห้ไม่รู้มากมายเท่าไหร่ รักมากแล้วเจ็บปวดมากเพราะแก หนึ่งไม่มีวันมีความสุขหรอกถ้าปล่อยให้รอแกกลับมาแต่งงาน แล้วจะกลับมาแต่งงานด้วยจริงหรือเปล่าไม่รู้ แกจะทิ้งหนึ่งให้เหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายถึงสองปีเชียวหรือ ทั้งที่รักกันมานานแล้วแต่สุดท้ายต้องให้รอ ฉันเองยังคิดเหมือนหนึ่งเลยว่าแกคงมีผู้หญิงอื่นที่สำคัญสำหรับแก และเขาคงสำคัญยิ่งกว่าหนึ่งแหงใช่ไหม”

“บอกว่าไม่มีไงล่ะ ฟังไม่รู้เรื่องรึไง” ไทธรรพ์ว่าอย่างหัวเสีย

“บอกให้ก็ได้ หนึ่งจะหมั้นกับพี่ยุติเพื่อกันพี่ไทธรรพ์ แต่หนึ่งจะไม่แต่งงานกับพี่ยุติภายในสองปี ถ้าพี่ไทธรรพ์กลับมาหาหนึ่งจริง หนึ่งจะแต่งงานกับพี่ไทธรรพ์ แต่ตอนนี้หนึ่งไม่ยอมเป็นเมียเก็บ ไม่ยอมมีลูกกับพี่ไทธรรพ์แน่และจะไม่ยอมให้พี่ไทธรรพ์เข้าใกล้หนึ่งอีก”

“ใช่... ฉันจะหมั้นกับหนึ่งเพื่อปกป้องคุ้มครอง เพราะสงสารไม่อยากเห็นหนึ่งต้องทนทุกข์เจ็บปวดเพราะแกอีกไทธรรพ์”

“พี่ไทธรรพ์หนึ่งขอคืนแหวนหมั้น” เธอถอดแหวนออกจากนิ้วนางข้างซ้ายส่งให้ยุติ

“ฝากส่งคืนให้พี่ไทธรรพ์ด้วยพี่ยุติ”

“เอาแหวนหมั้นของแกคืนไป หนึ่งต้องสวมแหวนหมั้นของฉัน” ยุติจับมือไทธรรพ์ แล้วนำแหวนนั้นยัดใส่ฝ่ามือ

ไทธรรพ์เห็นท่าทีแน่วแน่ของเพชรน้ำหนึ่ง และมียุติคอยหนุนหลังถึงรู้สึกว่ายากจะหักหาญทำตามใจตัวเองในตอนนี้ เขาลังเลหากคิดจะปล่อยไปก่อน

“หนึ่งจะยังไม่แต่งงานกับยุติภายในสองปีนี้แน่หรือ”

“แน่นอนที่สุด หนึ่งกะจะไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา พี่ยุติจะไปเรียนต่อปริญญาโทด้วยเหมือนกัน”

“หนึ่งจะหมั้นกับยุติเพื่อป้องกันตัวเองจากพี่เท่านั้นใช่ไหม”

“ใช่” เพชรน้ำหนึ่งตอบห้วนมาก

“ยุติ... แกต้องการปกป้องคุ้มครองหนึ่ง เพราะสงสารหนึ่งใช่ไหม”

“ใช่... หนึ่งควรได้พักใจบ้าง อยู่กับฉันหนึ่งสบายใจมากกว่า เพราะฉันให้ความเป็นเพื่อน ไม่ได้คิดจะข่มเหงรังแกหนึ่ง ฉันจะไม่ทำเหมือนที่แกทำกับหนึ่ง คิดจะทำให้ผู้หญิงเขามีลูกโดยยังไม่พร้อมจะแต่งงานด้วย ฉันไม่ทำหรอก” ยุติช่วยพูดยืนยันหนักแน่น

“ให้มันจริงอย่างปากว่านะยุติ ฉันยอมก็ได้ยอมให้หนึ่งหมั้นกับแก แต่อีกสองปีหลังจากนี้ฉันต้องกลับมาหาหนึ่งแน่ แกนะทำใจไว้ล่วงหน้าได้เลย อย่าเผลอรักหนึ่งของฉันเข้าล่ะ เพราะว่าจะต้องน้ำตกในขมขื่นเมื่อถึงวันที่ฉันกลับมา”

เป็นอันว่าทางสะดวก ไทธรรพ์ยอมตามใจเพชรน้ำหนึ่ง อย่างน้อยยังวางใจได้ว่าคนรักของเขาจะได้รับการปกป้องคุ้มครองดูแลจากยุติแน่นอน

ไตรติมา

จำนวนการเข้าชม : 1068

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery