ชุลมุนแผนร้าย ... ป่วนใจ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเธอจะต้องมารับรู้เรื่องปวดหัวพวกนี้ด้วย!
ทั้งคนเล่นตลกกับเธอ ผีก็ยังมาเอ็นดูหลอกเธออีก
กอกานต์อยากจะกรีดร้อง หลังจากรู้ว่าเธอถูกหลอกทั้งจากคน และผี!
ในความวุ่นวายที่เธอต้องช่วยตามหาความจริง
อยู่ๆ เธอก็รักคนที่ไม่ควรรักขึ้นมา
เธอจะตัดใจจากตัวยุ่งอย่างดี??
ทั้งคนเล่นตลกกับเธอ ผีก็ยังมาเอ็นดูหลอกเธออีก
กอกานต์อยากจะกรีดร้อง หลังจากรู้ว่าเธอถูกหลอกทั้งจากคน และผี!
ในความวุ่นวายที่เธอต้องช่วยตามหาความจริง
อยู่ๆ เธอก็รักคนที่ไม่ควรรักขึ้นมา
เธอจะตัดใจจากตัวยุ่งอย่างดี??
Tags: ผี ฆาตกรรม ปิ่นนลิน
ตอน: ตอนที่ 15 - 35%
ตอนที่ 15
(35%)
“หยุดนะ แกเป็นใคร! คิดจะทำอะไร ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!” ภาสวินท์ตะโกนพร้อมพุ่งไปคว้าตัวชายแปลกหน้าในแจ็คเก็ตสีดำที่กำลังจะลักพาตัวพี่ชายเขาไป พลันกัดฟันกรอดเมื่อเหลือบไปเห็นเลือดตรงขมับของพี่ชาย ความโกรธจัดพุ่งพล่านไปทั่วร่าง
“เฮ้ย! อย่ามาเสือกน่า” คนร้ายพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากชายหนุ่ม แต่เพราะต้องพยายามพาเป้าหมายกลับไปหาคนจ้างตามคำสั่งจึงขยับตัวได้ไม่ถนัด สุดท้ายก็ต้องปล่อยร่างอันไร้สติของเป้าหมายลงบนพื้น แล้วหันมาชกคนขัดขวางอย่างแรง
ภาสวินท์เซล้มไปกลิ้งบนพื้น รู้สึกถึงคาวเลือดในปากแต่ก็ไม่ยอมให้ใครลักพาพี่ชายเขาไปจึงรีบลุกไปซัดคนร้ายกลับบ้าง
เสียงชกต่อยกันดังระงม ณ ลานด้านหลังตึกสำนักงานของห้างวัสวา คงเพราะเป็นวันหยุดจึงไม่มีคนสัญจรไปมามากเท่าวันทำงาน แม่บ้านก็ไม่ได้มาทำงานด้วย แถมที่แถวนี้มีเรื่องผีเลื่องลือเลยมักจะไม่มีใครกล้าเดินผ่านเป็นทุนเดิม
“มึงไม่หยุดใช่ไหม ตายซะ”
คนร้ายชักปืนออกมาจากแจ็คเก็ตก้าวเข้ามาหา ทำให้ภาสวินท์ชะงักตัว เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นข้างแก้มกับการถูกปืนจ่อหน้า
ขณะนั้นเอง อยู่ๆ คนหมดสติก็ยื่นมือมาจับข้อเท้าสองข้างของคนร้าย ทำให้คนร้ายเสียหลักล้มหน้าคว่ำกับพื้น
“อย่าหวังจะทำอะไรน้องชายกู!” ภาสวัสร์กัดฟันทั้งที่ปวดขมับตุบๆ
“มึง!! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!” คนร้ายถีบเจ้าของมือเหนียวหนึบไปมา เป็นเพราะได้รับคำสั่งมาว่าจะต้องพาเป้าหมายกลับไปเป็นๆ จึงลังเลจะยิงปืนใส่ ทำได้แค่ออกแรงถีบเพื่อให้หลุดจากมือเหนียวหนึบอย่างกับตุ๊กแก
จังหวะคนร้ายมัวแต่วุ่นวายดิ้นรนนั้น ภาสวินท์รีบพุ่งมาเตะปืนออกจากมือคนร้าย จนปืนกระเด็นไปค่อนข้างไกล คนร้ายตกใจจึงออกแรงถีบภาสวัสร์ที่จับข้อเท้าอย่างแรง ภาสวัสร์กระเด็นไปชนกับกำแพงต้นไม้
“พี่วัสร์!” ภาสวินท์โมโหจนหน้าแดง พุ่งเข้าไปต่อยคนร้ายที่หน้าเสียงดังตุ่บตับ ทั้งเขาและคนร้ายกลิ้งไปมากับพื้นก่อนจะหลุดออกจากกัน คนร้ายพุ่งตัวไปคว้าปืนมาจ่อหน้าภาสวินท์อีกครั้ง
“มึงตายซะเถอะ!” มันตวาดลั่น
ภาสวัสร์มองภาพตาค้าง แต่จะให้ลุกไปช่วยน้องชายก็ไม่ไหว ตอนนั้นนั่นเองมีเสียงผู้หญิงตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
“ทางนี้ค่ะ มีคนร้ายอยู่ทางนี้ค่ะ!”
คนร้ายหันไปมอง นอกจากหญิงสาวตัวเล็ก ยังมีพนักงานรักษาความปลอดภัยวิ่งกรูกันตรงมาอีก มันเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งไปชนให้ภาสวินท์เสียหลักล้มแล้ววิ่งหนีไปอย่างว่องไว
พนักงานรักษาความปลอดภัยกรูตามคนร้ายไปเช่นกัน
ภาสวินท์จะลุกตามไปจัดการด้วย หากเขากลับถูกร่างเล็กๆ เจ้าของกลิ่นลูกอมหวานๆ สวมกอดแน่น เรี่ยวแรงที่มีกลับหายไปเพียงเพราะกลิ่นหอมแสนคุ้นเคย
“แก้ม คุณมาได้ยังไง” ภาสวินท์แปลกใจกับการเจอกอกานต์
“แก้มตามลุงศรมาค่ะ ลุงศร … อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ” กอกานต์ผละตัวออก หันมองไปทางที่เธอเพิ่งวิ่งเข้ามา
“ลุงศร … พ่อหรือ” ภาสวินท์ขมวดคิ้วพึมพำ เพราะ ศร คือชื่อเล่นของบิดา แถวนี้ไม่น่าจะมีคนชื่อ ศร คนอื่น
“คุณวินท์! คุณวินท์ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” เธอมองหน้าเจ้านายหนุ่ม เห็นรอยช้ำก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “แก้มเห็นพวกคุณสู้กันเลยวิ่งไปตามพวกรปภ. มาค่ะ แต่พอกลับมาก็เห็นมันมีปืนด้วย”
“ผมไม่เป็นอะไร” ภาสวินท์มองหน้าคนตัวเล็ก แม้เจ็บที่มุมปากแต่ก็อดยิ้มไม่ได้ เธอห่วงเขามากขนาดนี้เชียวหรือ
ก่อนจะหันไปมองร่างของพี่ชายที่นอนกุมท้องอยู่ไม่ไกลกัน “แต่พี่วัสร์”
“จริงสิคะ คุณภาสวัสร์!!” กอกานต์คลายแรงยึดจากเจ้านาย หันมองตามก็ตกใจรีบพุ่งตัวไปดูภาสวัสร์
เมื่อเห็นภาพ ภาสวินท์มั่นใจทันทีว่าพี่ชายกับพนักงานสาวของเขารู้จักกันแน่นนอน หากเขาตัดสิ่งกวนใจออกหมด ไม่คิดถึงเรื่องส่วนตัว เพราะตอนนี้ภาสวัสร์หมดสติมีอาการน่าเป็นห่วงมากกว่า
-------
นำนิยายมาส่งค่า
คุณ kaelek - ท่าทางจะมีคนหวังปองร้ายสองพี่น้องอยู่นะคะๆ
คุณ พอใจ - พี่วินท์แกทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งเสียใจที่พี่ชายไม่ยอมบอกความจริงค่า
พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ ^^
(35%)
“หยุดนะ แกเป็นใคร! คิดจะทำอะไร ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!” ภาสวินท์ตะโกนพร้อมพุ่งไปคว้าตัวชายแปลกหน้าในแจ็คเก็ตสีดำที่กำลังจะลักพาตัวพี่ชายเขาไป พลันกัดฟันกรอดเมื่อเหลือบไปเห็นเลือดตรงขมับของพี่ชาย ความโกรธจัดพุ่งพล่านไปทั่วร่าง
“เฮ้ย! อย่ามาเสือกน่า” คนร้ายพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากชายหนุ่ม แต่เพราะต้องพยายามพาเป้าหมายกลับไปหาคนจ้างตามคำสั่งจึงขยับตัวได้ไม่ถนัด สุดท้ายก็ต้องปล่อยร่างอันไร้สติของเป้าหมายลงบนพื้น แล้วหันมาชกคนขัดขวางอย่างแรง
ภาสวินท์เซล้มไปกลิ้งบนพื้น รู้สึกถึงคาวเลือดในปากแต่ก็ไม่ยอมให้ใครลักพาพี่ชายเขาไปจึงรีบลุกไปซัดคนร้ายกลับบ้าง
เสียงชกต่อยกันดังระงม ณ ลานด้านหลังตึกสำนักงานของห้างวัสวา คงเพราะเป็นวันหยุดจึงไม่มีคนสัญจรไปมามากเท่าวันทำงาน แม่บ้านก็ไม่ได้มาทำงานด้วย แถมที่แถวนี้มีเรื่องผีเลื่องลือเลยมักจะไม่มีใครกล้าเดินผ่านเป็นทุนเดิม
“มึงไม่หยุดใช่ไหม ตายซะ”
คนร้ายชักปืนออกมาจากแจ็คเก็ตก้าวเข้ามาหา ทำให้ภาสวินท์ชะงักตัว เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นข้างแก้มกับการถูกปืนจ่อหน้า
ขณะนั้นเอง อยู่ๆ คนหมดสติก็ยื่นมือมาจับข้อเท้าสองข้างของคนร้าย ทำให้คนร้ายเสียหลักล้มหน้าคว่ำกับพื้น
“อย่าหวังจะทำอะไรน้องชายกู!” ภาสวัสร์กัดฟันทั้งที่ปวดขมับตุบๆ
“มึง!! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!” คนร้ายถีบเจ้าของมือเหนียวหนึบไปมา เป็นเพราะได้รับคำสั่งมาว่าจะต้องพาเป้าหมายกลับไปเป็นๆ จึงลังเลจะยิงปืนใส่ ทำได้แค่ออกแรงถีบเพื่อให้หลุดจากมือเหนียวหนึบอย่างกับตุ๊กแก
จังหวะคนร้ายมัวแต่วุ่นวายดิ้นรนนั้น ภาสวินท์รีบพุ่งมาเตะปืนออกจากมือคนร้าย จนปืนกระเด็นไปค่อนข้างไกล คนร้ายตกใจจึงออกแรงถีบภาสวัสร์ที่จับข้อเท้าอย่างแรง ภาสวัสร์กระเด็นไปชนกับกำแพงต้นไม้
“พี่วัสร์!” ภาสวินท์โมโหจนหน้าแดง พุ่งเข้าไปต่อยคนร้ายที่หน้าเสียงดังตุ่บตับ ทั้งเขาและคนร้ายกลิ้งไปมากับพื้นก่อนจะหลุดออกจากกัน คนร้ายพุ่งตัวไปคว้าปืนมาจ่อหน้าภาสวินท์อีกครั้ง
“มึงตายซะเถอะ!” มันตวาดลั่น
ภาสวัสร์มองภาพตาค้าง แต่จะให้ลุกไปช่วยน้องชายก็ไม่ไหว ตอนนั้นนั่นเองมีเสียงผู้หญิงตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
“ทางนี้ค่ะ มีคนร้ายอยู่ทางนี้ค่ะ!”
คนร้ายหันไปมอง นอกจากหญิงสาวตัวเล็ก ยังมีพนักงานรักษาความปลอดภัยวิ่งกรูกันตรงมาอีก มันเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งไปชนให้ภาสวินท์เสียหลักล้มแล้ววิ่งหนีไปอย่างว่องไว
พนักงานรักษาความปลอดภัยกรูตามคนร้ายไปเช่นกัน
ภาสวินท์จะลุกตามไปจัดการด้วย หากเขากลับถูกร่างเล็กๆ เจ้าของกลิ่นลูกอมหวานๆ สวมกอดแน่น เรี่ยวแรงที่มีกลับหายไปเพียงเพราะกลิ่นหอมแสนคุ้นเคย
“แก้ม คุณมาได้ยังไง” ภาสวินท์แปลกใจกับการเจอกอกานต์
“แก้มตามลุงศรมาค่ะ ลุงศร … อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ” กอกานต์ผละตัวออก หันมองไปทางที่เธอเพิ่งวิ่งเข้ามา
“ลุงศร … พ่อหรือ” ภาสวินท์ขมวดคิ้วพึมพำ เพราะ ศร คือชื่อเล่นของบิดา แถวนี้ไม่น่าจะมีคนชื่อ ศร คนอื่น
“คุณวินท์! คุณวินท์ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” เธอมองหน้าเจ้านายหนุ่ม เห็นรอยช้ำก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “แก้มเห็นพวกคุณสู้กันเลยวิ่งไปตามพวกรปภ. มาค่ะ แต่พอกลับมาก็เห็นมันมีปืนด้วย”
“ผมไม่เป็นอะไร” ภาสวินท์มองหน้าคนตัวเล็ก แม้เจ็บที่มุมปากแต่ก็อดยิ้มไม่ได้ เธอห่วงเขามากขนาดนี้เชียวหรือ
ก่อนจะหันไปมองร่างของพี่ชายที่นอนกุมท้องอยู่ไม่ไกลกัน “แต่พี่วัสร์”
“จริงสิคะ คุณภาสวัสร์!!” กอกานต์คลายแรงยึดจากเจ้านาย หันมองตามก็ตกใจรีบพุ่งตัวไปดูภาสวัสร์
เมื่อเห็นภาพ ภาสวินท์มั่นใจทันทีว่าพี่ชายกับพนักงานสาวของเขารู้จักกันแน่นนอน หากเขาตัดสิ่งกวนใจออกหมด ไม่คิดถึงเรื่องส่วนตัว เพราะตอนนี้ภาสวัสร์หมดสติมีอาการน่าเป็นห่วงมากกว่า
-------
นำนิยายมาส่งค่า
คุณ kaelek - ท่าทางจะมีคนหวังปองร้ายสองพี่น้องอยู่นะคะๆ
คุณ พอใจ - พี่วินท์แกทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งเสียใจที่พี่ชายไม่ยอมบอกความจริงค่า
พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ ^^
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ย. 2560, 12:17:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ย. 2560, 12:17:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 860
| << ตอนที่ 14 | ตอนที่ 15 - 80% >> |
แว่นใส 11 ก.ย. 2560, 12:54:21 น.
เป็นเรื่องเลย ใครทำนะ
เป็นเรื่องเลย ใครทำนะ
kaelek 11 ก.ย. 2560, 15:04:14 น.
ดีนะลุงศรไปตามทัน ไม่งั้น ดราม่าเกิดกะคนอ่านแน่
ดีนะลุงศรไปตามทัน ไม่งั้น ดราม่าเกิดกะคนอ่านแน่
พอใจ 12 ก.ย. 2560, 23:34:06 น.
คุณวิน ก็เชื่อใจพี่วัส ซักทีนะ สงสารพี่หมีแย่แล้ว ดีนะที่พี่หมีคุยกับลูกอมได้
คุณวิน ก็เชื่อใจพี่วัส ซักทีนะ สงสารพี่หมีแย่แล้ว ดีนะที่พี่หมีคุยกับลูกอมได้