ในรอยกาล / เพิ่มตอนพิเศษ
“พี่พริษฐ์หยิบหีบใบนั้นให้ชมพู่หน่อย”
ชายหนุ่มขยับเข้ามาทันที พื้นที่แคบๆ ทำให้ต้องยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ในขณะแก้มแหม่มเขย่งก็แล้ว ยืดแขนจนแทบเป็นกระโดดก็แล้ว กลับยังเอาลงมาไม่ได้ แต่พริษฐ์สามารถทำให้หีบไม้ลอยมาอยู่ตรงหน้าเธอได้เพียงแค่ไม่กี่วินาที
หญิงสาวรับมาอย่างลิงโลด รีบก้มลงสำรวจทันใด ทว่าการหันหน้าเข้าหาชั้นวางของทำให้มีเงาพาดผ่าน ไม่สามารถมองลวดลายได้ถนัด แก้มแหม่มทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจจึงกลับหลังหันเข้าหาแสงไฟ แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อ แทนที่จะสว่างกลับมืดหนักเข้าไปอีก เมื่อมีกำแพงร่างกายบังเอาไว้
“พี่พริษฐ์” เธอครางเสียแผ่ว ความใกล้ชิดทำให้ไม่กล้าขยับตัว
เดินไปข้างหน้าก็ชนอกแกร่ง ครั้นจะถอยหลังก็ติดชั้นวางของ และถึงแม้แขนทั้งสองข้างของพริษฐ์ยังตกอยู่ข้างตัว แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนโดนกอดกลายๆ
“ครับ”
เสียงขานรับดังอยู่ใกล้ๆ ราวกับเจ้าตัวโน้มหน้าลงมาคุยชิดกระหม่อมนี่เอง ความชิดใกล้ที่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้แก้มแหม่มเริ่มทำอะไรไม่ถูก หูได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นดังมาก ราวกับวินาทีใดข้างหน้ามันจะหลุดออกมานอกอกประจานตัวเองให้ได้อาย
ใจจึงอยากผลักชายหนุ่มออกไปไกลๆ ให้พ้นตัวจะได้หายใจหายคอสะดวก แต่เสียงเล็กๆ อีกเสียงหนึ่งกลับสั่งห้ามไว้ แก้มแหม่มจึงยืนนิ่งก้มหน้างุดปล่อยให้ชายหนุ่ม ‘กอด’ อยู่อย่างนั้น
“มองพี่ได้ไหม”
นั่นไม่ใช่ประโยคคำถาม เพราะหลังจากนั้นคางมนก็ถูกช้อนขึ้นด้วยนิ้วมือแข็งแรง
ราวกับถูกร่ายมนตร์ ประกายบางอย่างซึ่งสะท้อนผ่านลูกแก้วสีดำคู่นั้นทำให้แก้มแหม่มอยากรู้ว่าคืออะไร จากที่ควรเบือนหลบก็จ้องนิ่งอยู่อย่างนั้น กระทั่งใบหน้าคมค่อยๆ เคลื่อนเข้ามา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เธอก็ยังไม่ถอนสายตา
ตอนระยะห่างระหว่างกันเหลือไม่ถึงนิ้ว พริษฐ์ก็หยุดถามเสียงทุ้ม
“พี่จูบได้ไหม”
แก้มแหม่มน่าจะรู้ว่าคำถามของพริษฐ์ไม่เคยเป็นคำถามสักครั้ง สิ้นคำริมฝีปากอุ่นก็นาบลงมา คลอเคลีย หยอกเย้ากับริมฝีปากอิ่มราวภมรหนุ่มเลาะเล็มดื่มกินความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายสำลักลมหายใจ เขาก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย กระนั้นก็ยังไม่ยอมห่างไปไหน
เหมือนคนขาดอากาศหายใจมานาน พอได้รับอิสระแก้มแหม่มก็สูดลมเข้าปอดหนักๆ มือเล็กยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอย่างเลื่อนลอย
ร่องรอยอ่อนหวานยังคงซ่านอยู่ตรงริมฝีปาก
เมื่อกี้เธอถูกจูบใช่ไหม
- * - * - เรื่องนี้รีอัปให้อ่านอีกรอบ และจะมีตอนพิเศษเพิ่มจากเดิม 3 ตอนค่ะ - * - * -
ชายหนุ่มขยับเข้ามาทันที พื้นที่แคบๆ ทำให้ต้องยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ในขณะแก้มแหม่มเขย่งก็แล้ว ยืดแขนจนแทบเป็นกระโดดก็แล้ว กลับยังเอาลงมาไม่ได้ แต่พริษฐ์สามารถทำให้หีบไม้ลอยมาอยู่ตรงหน้าเธอได้เพียงแค่ไม่กี่วินาที
หญิงสาวรับมาอย่างลิงโลด รีบก้มลงสำรวจทันใด ทว่าการหันหน้าเข้าหาชั้นวางของทำให้มีเงาพาดผ่าน ไม่สามารถมองลวดลายได้ถนัด แก้มแหม่มทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจจึงกลับหลังหันเข้าหาแสงไฟ แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อ แทนที่จะสว่างกลับมืดหนักเข้าไปอีก เมื่อมีกำแพงร่างกายบังเอาไว้
“พี่พริษฐ์” เธอครางเสียแผ่ว ความใกล้ชิดทำให้ไม่กล้าขยับตัว
เดินไปข้างหน้าก็ชนอกแกร่ง ครั้นจะถอยหลังก็ติดชั้นวางของ และถึงแม้แขนทั้งสองข้างของพริษฐ์ยังตกอยู่ข้างตัว แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนโดนกอดกลายๆ
“ครับ”
เสียงขานรับดังอยู่ใกล้ๆ ราวกับเจ้าตัวโน้มหน้าลงมาคุยชิดกระหม่อมนี่เอง ความชิดใกล้ที่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้แก้มแหม่มเริ่มทำอะไรไม่ถูก หูได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นดังมาก ราวกับวินาทีใดข้างหน้ามันจะหลุดออกมานอกอกประจานตัวเองให้ได้อาย
ใจจึงอยากผลักชายหนุ่มออกไปไกลๆ ให้พ้นตัวจะได้หายใจหายคอสะดวก แต่เสียงเล็กๆ อีกเสียงหนึ่งกลับสั่งห้ามไว้ แก้มแหม่มจึงยืนนิ่งก้มหน้างุดปล่อยให้ชายหนุ่ม ‘กอด’ อยู่อย่างนั้น
“มองพี่ได้ไหม”
นั่นไม่ใช่ประโยคคำถาม เพราะหลังจากนั้นคางมนก็ถูกช้อนขึ้นด้วยนิ้วมือแข็งแรง
ราวกับถูกร่ายมนตร์ ประกายบางอย่างซึ่งสะท้อนผ่านลูกแก้วสีดำคู่นั้นทำให้แก้มแหม่มอยากรู้ว่าคืออะไร จากที่ควรเบือนหลบก็จ้องนิ่งอยู่อย่างนั้น กระทั่งใบหน้าคมค่อยๆ เคลื่อนเข้ามา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เธอก็ยังไม่ถอนสายตา
ตอนระยะห่างระหว่างกันเหลือไม่ถึงนิ้ว พริษฐ์ก็หยุดถามเสียงทุ้ม
“พี่จูบได้ไหม”
แก้มแหม่มน่าจะรู้ว่าคำถามของพริษฐ์ไม่เคยเป็นคำถามสักครั้ง สิ้นคำริมฝีปากอุ่นก็นาบลงมา คลอเคลีย หยอกเย้ากับริมฝีปากอิ่มราวภมรหนุ่มเลาะเล็มดื่มกินความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายสำลักลมหายใจ เขาก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย กระนั้นก็ยังไม่ยอมห่างไปไหน
เหมือนคนขาดอากาศหายใจมานาน พอได้รับอิสระแก้มแหม่มก็สูดลมเข้าปอดหนักๆ มือเล็กยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอย่างเลื่อนลอย
ร่องรอยอ่อนหวานยังคงซ่านอยู่ตรงริมฝีปาก
เมื่อกี้เธอถูกจูบใช่ไหม
- * - * - เรื่องนี้รีอัปให้อ่านอีกรอบ และจะมีตอนพิเศษเพิ่มจากเดิม 3 ตอนค่ะ - * - * -
Tags: ในรอยกาล, เนตรนภัส, พริษฐ์, ชมพู่, แก้มแหม่ม,
ตอน: บทที่ 20 [1/2] + แจ้งข่าว
...๒๐...
ท่าทางยอมอ่อนลงของแก้มแหม่มทำให้พริษฐ์เบาใจ เขาปล่อยหญิงสาวเอาไว้ ให้เวลาเธอสงบจิตใจและได้มีเวลาไตร่ตรอง เพื่อจะได้คุยกันอย่างมีสติ ไม่ใช่สาดอารมณ์ใส่กันแบบนี้
ความสนใจของชายหนุ่มกลับเข้าสู่งานที่ค้างคา พริษฐ์นั่งพิงระเบียงเหยียดขาออกไปจนสุด นานเข้าจึงขยับตัวเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ แล้วอดเหลือบไปมองคนที่เขาใช้ความได้เปรียบทางด้านร่างกายขวางทางออกของหญิงสาวเอาไว้ เผื่อว่าเจ้าหล่อนคิดตกแล้วคงให้คำตอบกับเขาได้ในไม่ช้า ภาพที่เห็นทำให้อดส่ายศีรษะเบาๆ ไม่ได้
เชื่อเขาเลย ท่าแบบนั้นยังหลับได้...
เขาขยับตัวเบาๆ หมายจัดท่านอนใหม่ให้คนสิ้นฤทธิ์ ซึ่งทิ้งกายพิงระเบียงหลับปุ๋ยให้เธอสบายขึ้น เขาเองนั่งทำงานไม่นานยังเมื่อยไปทั้งตัว แล้วแก้มแหม่มซึ่งไม่รู้จะตื่นขึ้นมาตอนไหน รับรองว่าเวลานั้นหญิงสาวต้องบ่นอุบแน่ๆ
พริษฐ์ยังไม่ทันได้ทำอย่างใจคิด โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน เขาจึงต้องละความตั้งใจเดิม คว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมากดรับสาย
“ไอ้พริษฐ์”
แค่ได้ยินเสียงที่กรอกมาตามสายพริษฐ์ก็รู้ได้ในทันทีว่าปลายสายมีจุดประสงค์อะไร เขาเหลือบไปมองแก้มแหม่มแวบหนึ่ง พอเห็นว่าหญิงสาวไม่มีทีท่าจะตื่นขึ้นมาจึงเดินเลี่ยงเข้าไปในบ้าน
“เออ ว่าไง ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง”
“ยังไม่ได้อะไรมาก แต่ตอนนี้ทางคุณทนายเริ่มขยับตัวแล้ว ฉันได้ยินว่าให้นักสืบทำอะไรบางอย่าง คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่เราตามอยู่”
เพื่อนของเขาหูตาเป็นสับปะรด จึงไม่แปลกใจที่ทิวไผ่จะรู้ความเคลื่อนไหวของประเสริฐ เขาคงใช้เครือข่ายเพื่อนร่วมอาชีพให้เป็นประโยชน์ อีกอย่างนักสืบมักมีวิธีการได้มาของข้อมูลที่คนธรรมดาอย่างเขาคาดไม่ถึงเสมอ
ไม่เสียแรงที่ให้ทิวไผ่เปลี่ยนเป้าหมาย เริ่มต้นมองจากคนใกล้ตัวก่อน แทนที่จะเป็นคนแทบไร้ตัวตนอย่างอัญชัน
“นั่นแสดงว่าวิธีการของเราเริ่มได้ผล”
“ไอ้แผนกวนตะกอนให้พ่อนายกลัวใจแกจนต้องเร่งทำอะไรให้เร็วขึ้นนะหรือ ฉันเป็นพ่อนายก็กลัวใจนายว่ะ ทั้งเจ้าเล่ห์ทั้งร้ายแบบนี้ ถ้าไม่กลัวก็ต้องระวังบ้างล่ะ”
พริษฐ์หัวเราะเบาๆ ไม่ถือสากับคำต่อว่าของเพื่อน ด้วยตนตั้งใจทำอย่างนั้นจริงๆ
“มันก็ได้ผลจริงๆ”
“แล้วนี่ทางโน้นเสร็จเรื่องหรือยังล่ะ” ทิวไผ่ถามมาอีก
“ยัง มีอีกหลายอย่างที่ต้องจัดการ” รวมไปถึงคนที่นอนอยู่ตรงเฉลียงด้วย “ถามทำไม จะลงมาช่วยฉันหรือ”
“ถ้ามีอะไรดึงดูดใจก็น่าสนอยู่หรอก”
“อะไรดึงดูดใจของนายน่ะหมายถึงอะไร”
“ก็สาวๆ ไงวะ ไอ้นี่ ทำเป็นนึกไม่ออก...เคยได้ยินไหม สาวเทคนิคตาคมผมยาวน่ะ ของเจริญหูเจริญตาแบบนั้นน่ะมีบ้างไหม”
การร้องมาเป็นเพลงน้ำเสียงทะเล้นทำให้พริษฐ์อดหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ ก่อนเตือนสติเพื่อน
“ถ้านายยังไม่รู้หรือจำไม่ได้ แบบนั้นมันคุกนะเว้ย”
“เฮ้ย...แบบที่บรรลุนิติภาวะแล้วก็มี ว่าไง เจอสาวๆ ตาคมผมยาวสักคนหรือเปล่า จะได้มีอะไรกระปรี้กระเปร่าระหว่างอยู่ที่นั่น”
สาวตาคมผมยาวน่ะมี แต่เขาไม่แน่ใจว่าจะทำให้กระปรี้กระเปร่าหรือว่าปวดหัวหนักกว่าเดิมกันแน่
“พอดีฉันไม่นิยมกินเด็กเหมือนนายว่ะ”
“โธ่...”
“พอๆ ไม่ต้องมาโอดพระอินทร์” พริษฐ์ตัดบทก่อนเพื่อนจะพร่ำพรรณนาถึงสาวๆ ออกมาให้ได้ยินอีก “ฉันจะบอกนายอีกอย่าง นอกจากทนายประเสริฐแล้ว อีกคนที่ไม่ควรประมาทคือพ่อของฉัน ถ้าเป็นไปได้ส่งคนประกบหน่อยก็ดี”
“ฉันรู้แล้วว่านายน่ะได้ความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจมาจากใคร ขนาดกับพ่อตัวเองยังไม่ไว้ใจอีกหรือวะ”
“แล้วสถานการณ์แบบนี้นายยังอยากให้ฉันไว้ใจอีกหรือไง” พริษฐ์โต้ ไม่ได้แก้ความเข้าใจผิดของทิวไผ่ มีแต่คนบอกว่าเขานิสัยเหมือนปู่มากกว่าบิดา
“เออ จริงของนาย แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันให้คนดูความเคลื่อนไหวของพ่อนายอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่เพราะไม่ไว้พ่อนายนะ แต่ฉันไม่ไว้ใจทนายประเสริฐว่ะ สิงห์เฒ่าแบบนั้นเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวไม่น่าวางใจ ไม่รู้จะงัดลูกไม้อะไรมาใช้กับเรา”
เขาเองก็คิดเหมือนกัน ภายนอกประเสริฐดูไม่กล้าหือกล้าอือกับเขานัก เพราะคำว่านายจ้างค้ำคออยู่ แต่จริงๆ เขารู้ว่าเป็นเพียงเปลือกนอก คนที่ประเสริฐทำงานให้จริงๆ คือบิดาของเขาต่างหาก ประสบการณ์หลายสิบปีบนถนนของการเป็นทนายความ ลับเขี้ยวเล็บของประเสริฐจนคมกริบ ไม่มีทางสิ้นลายง่ายๆ นอกจากจะซ่อนเล็บนั้นเอาไว้ รอเวลาที่เหมาะสม กางแล้วตะปบลงมา เท่านี้ ‘เหยื่อ’ ก็สิ้นฤทธิ์
อย่างเขาก็ไม่ยอมเป็น ‘เหยื่อ’ อันโอชะโดนตะปบเอาง่ายๆ เช่นเดียวกัน
“ขอบใจนะทิว”
“ไม่เป็นไร เพื่อนกัน แค่นี้เรื่องเล็กน้อย”
พริษฐ์คุยกับทิวไผ่อีกครู่หนึ่งจึงวางสายไป เขาเดินกลับออกมาทางเก่า ยังไม่พ้นประตูด้วยซ้ำก็ต้องสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อเห็นว่าจุดที่เคยมีคนนั่งพิงระเบียงหลับปุ๋ยอยู่ ตอนนี้ว่างเปล่า
เขาเสียทีแก้มแหม่มจนได้...
----------------------------
อัปเดตข่าวตรงเมนต์แรกนะคะ ^^
เนตรนภัส เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ก.ย. 2560, 13:19:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ก.ย. 2560, 13:19:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1117
| << บทที่ 19 [ครบ] | บทที่ 20 [2/2] ครบจ้า >> |
เนตรนภัส 25 ก.ย. 2560, 13:20:36 น.
แจ้งข่าวค่ะ
เนื่องจากปลายสัปดาห์นี้ เนตรนภัสจะไปต่างจังหวัดนะคะ แล้วก็ติดธุระยาวเลยจนถึงช่วงปลายพ.ย.โน่น (จะพยายามมาอัพนิยายตามปกตินะ) ทำให้ปีนี้เค้าไม่ได้ไปงานหนังสือน้าาาา ใครที่รอเจอกันเหมือนทุกๆ ปี ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แต่จะมีหนังสือไปฝากขายที่ สนพ.รักษ์วลี บูธ N05 โซน C ชั้น 1 ค่ะ คือเรื่อง กลเล่ห์รัก ตอนนี้หนังสือเหลืออยู่แค่ 2 แพ็คนะคะ เนตรนภัสจะส่งเข้าไปในงานเท่านั้น ถ้าขายหมดในงานก็หมดเลยค่ะ ใครเล็งๆ ไว้ รบกวนไปรับจากในงานได้เลยนะคะ เพราะไม่มีโครงการพิมพ์เพิ่มเร็วๆ นี้ (เพราะถ้ายอดน้อยมาก เนตรนภัสพิมพ์ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ แล้วขายราคานี้ไม่ได้ด้วย ราคาจะพุ่งปรี๊ดจนน่าตกใจเลย แง)
โดยกลเล่ห์รัก จะร่วมอยู่ในโปรโมชั่นของสนพ.รักษ์วลีด้วยนะคะ ซื้อครบ 600 และ 1200 บาท มี 2 โปรค่ะ เข้าไปดูรายละเอียดโปรโมชั่นได้ที่นี่ https://goo.gl/PMPhNk (แอบกระซิบว่าน้องแฟรี่งานแฮนด์เมดน่ารักมากเลย เห็นแล้วตาวาว อยากได้มาก)
ส่วนถ้าใครอยากสั่งออนไลน์ จะมีเหลือที่บ้านนราธิวาสประมาณ 5 เล่ม (ขอไปเช็กอีกทีนะคะ น่าจะเหลือเท่านี้แหละ) อันนี้สามารถอินบ็อกในแฟนเพจได้เลยจ้า นี่จะส่งจากปลายด้ามขวานเลยนะเออ ^^
มีอะไรอีกนะ ตอนนี้ยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกแล้วจะมาบอกเนอะ เกาะแฟนเพจไว้ข่าวจะไวกว่านะคะ จุ๊บๆ รักนะตัวเอง
แจ้งข่าวค่ะ
เนื่องจากปลายสัปดาห์นี้ เนตรนภัสจะไปต่างจังหวัดนะคะ แล้วก็ติดธุระยาวเลยจนถึงช่วงปลายพ.ย.โน่น (จะพยายามมาอัพนิยายตามปกตินะ) ทำให้ปีนี้เค้าไม่ได้ไปงานหนังสือน้าาาา ใครที่รอเจอกันเหมือนทุกๆ ปี ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แต่จะมีหนังสือไปฝากขายที่ สนพ.รักษ์วลี บูธ N05 โซน C ชั้น 1 ค่ะ คือเรื่อง กลเล่ห์รัก ตอนนี้หนังสือเหลืออยู่แค่ 2 แพ็คนะคะ เนตรนภัสจะส่งเข้าไปในงานเท่านั้น ถ้าขายหมดในงานก็หมดเลยค่ะ ใครเล็งๆ ไว้ รบกวนไปรับจากในงานได้เลยนะคะ เพราะไม่มีโครงการพิมพ์เพิ่มเร็วๆ นี้ (เพราะถ้ายอดน้อยมาก เนตรนภัสพิมพ์ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ แล้วขายราคานี้ไม่ได้ด้วย ราคาจะพุ่งปรี๊ดจนน่าตกใจเลย แง)
โดยกลเล่ห์รัก จะร่วมอยู่ในโปรโมชั่นของสนพ.รักษ์วลีด้วยนะคะ ซื้อครบ 600 และ 1200 บาท มี 2 โปรค่ะ เข้าไปดูรายละเอียดโปรโมชั่นได้ที่นี่ https://goo.gl/PMPhNk (แอบกระซิบว่าน้องแฟรี่งานแฮนด์เมดน่ารักมากเลย เห็นแล้วตาวาว อยากได้มาก)
ส่วนถ้าใครอยากสั่งออนไลน์ จะมีเหลือที่บ้านนราธิวาสประมาณ 5 เล่ม (ขอไปเช็กอีกทีนะคะ น่าจะเหลือเท่านี้แหละ) อันนี้สามารถอินบ็อกในแฟนเพจได้เลยจ้า นี่จะส่งจากปลายด้ามขวานเลยนะเออ ^^
มีอะไรอีกนะ ตอนนี้ยังนึกไม่ออก ถ้านึกออกแล้วจะมาบอกเนอะ เกาะแฟนเพจไว้ข่าวจะไวกว่านะคะ จุ๊บๆ รักนะตัวเอง