เล่ห์รัก..กับดักนายพราน (รีไรท์)
Tags: อิศนะ วรดา ไร่ส้ม เชียงราย
ตอน: ตอนที่ 5.
อิศนะกระชับเอวเล็กไว้มั่นในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งยังคว้านหากุญแจห้องพักในกระเป๋าสะพายใบเล็กของหญิงสาว ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกเมื่อพบสิ่งที่ตนเองต้องการ เขาจัดการเปิดประตูห้องพักจากนั้นจึงประคองร่างบางมาจนถึงกลางห้อง อิศนะค่อยๆวางหญิงสาวลงบนเตียงก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“ที่ไหน...ที่นี่ที่ไหน”
วรดารีบถามเมื่อหลังแตะกับที่นอนนุ่มๆ
“ห้องพักของคุณ คุณเมา ผมก็เลยพาคุณมาส่ง”
“เมา...ใครเมา...ฉันไม่ได้เมา...”
อิศนะมองร่างเล็กๆที่นอนหายใจระทวยอยู่บนเตียงกว้างด้วยความรู้สึกเครียดๆก่ำกึ่งขบขันก่อนจะเหลือบตาดูนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือ เลยเวลาเที่ยงคืนไปนานแล้ว
“ดึกแล้ว ผมเห็นจะต้องขอตัวกลับล่ะ”
“กลับไหน”
“กลับบ้านสิคุณ ไม่งั้นคืนนี้ผมจะไปนอนที่ไหน”
“ไม่…ไม่...ไม่กลับบ้าน...”
เสียงพึมพำจากหญิงสาวฟังดูกระท่อนกระแท่น บางประโยคถูกกลืนหายไปจนยากจะจับใจความได้ถนัด อิศนะยกมือขึ้นกอดอกสีหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยริ้วรอยครุ่นคิด
“หมายความว่ายังไงไม่กลับบ้าน อย่าบอกนะว่าจะให้ผมค้างกับคุณที่นี่ มันจะดีรื๊อ”
ไม่มีเสียงตอบโต้ใดๆมาจากร่างเล็กๆที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนั่นเลย อิศนะถอนหายใจเฮือกเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนเตียงกว้างชะโงกหน้าลงไปมองวรดาใกล้ๆ
หญิงสาวยังคงนอนหลับตาพริ้มไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวใดๆทั้งสิ้น เส้นผมยาวรุ่ยร่ายบางกลุ่มปัดป้องทาบอยู่บนแก้มของหญิงสาวบางๆ อิศนะจึงใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมของหล่อนเบาๆให้พ้นไปจากดวงหน้างามลออนั้น ผิวแก้มของวรดาเนียนนุ่ม จมูกโด่งแหลมเล็กได้รูปสวย ดวงตาหลับสนิทมองเห็นแพขนตายาวงอนทาบทับอยู่บนเปลือกตาทั้งสองข้าง อิศนะยิ้มนิดๆ เมื่อไล้ปลายนิ้วของเขาผ่านผิวที่ริมฝีปากนุ่มของหญิงสาว
“พี่นุ...”
อิศนะชะงักกึก รีบหดมือกลับทันที เมื่อได้ยินเสียงเรียกเบาๆผ่านพ้นออกมาจากริมฝีปากบางนั่น มือเล็กๆที่เปะปะกวาดไปตามที่นอนกว้างเริ่มไต่ขึ้นไปวางบนหัวไหล่ของเขา
“พี่นุ…อย่าแต่งงานเลยนะ”
คิ้วเข้มของอิศนะขมวดมุ่น อะไรกัน ขนาดหล่อนเมามายไร้สติเช่นนี้ยังมีแก่ใจเรียกหาเจ้าน้องเขยตัวดีของเขาอย่างนั้นหรือ ภานุ..ไอ้หน้าขรึมนั่นมันมีดีอะไรของมัน
“วรดา ผมไม่ใช่พี่นุของคุณนะ”
อิศนะไม่แน่ใจว่าหญิงสาวได้รับรู้ในสิ่งที่เขาพูดหรือเปล่า แขนเล็กๆเริ่มโอบสูงไปรอบๆลำคอของเขายึดโยงเอาไว้อย่างเหนียวแน่นก่อนจะพยายามฉุดรั้งโน้มลำตัวของเขาเข้าไปหาจนใบหน้าของอิศนะอยู่ห่างจากใบหน้าของหญิงสาวไม่ถึงคืบเลยด้วยซ้ำ
“อยู่กับเต็นนะคะพี่นุ”
อิศนะถอนหายใจแผ่วๆ พยายามจะขุดสำนึกฝ่ายดีของตนเองขึ้นมาสุดฤทธิ์สุดเดช ถึงแม้ชายหนุ่มจะจัดตัวเองเข้าประเภทเจ้าชู้วายร้ายแต่เขาก็มีกฎเหล็กประจำใจอยู่สองข้อ
ข้อแรกเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่ไม่เต็มใจกับเขา
ข้อที่สองเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่เมามายไร้สติเสียจนไม่รู้ว่าตนเองกำลังนอนอยู่กับผู้ชายคนไหน ผู้ชายคนใหม่หรือว่าคู่ขาคนเก่า
แต่ผู้หญิงเมาตรงหน้า ก็ช่างน่ารัก น่าลอง น่าลิ้มรสเป็นบ้า จะไม่แตะต้องเอาเสียเลย อิศนะก็รู้สึกเสียดาย จะจัดการรวบหัวรวบหางทั้งๆที่เจ้าหล่อนยังเมามายขาดสติเช่นนี้มันก็ไม่ใช่วิสัยของเขา
มือไม้ของหญิงสาวเริ่มอยู่ไม่สุขคลำเปะปะไปตามใบหน้าและเนื้อตัวของเขาก่อนจะย้อนกลับมาลูบๆคลำๆอยู่ที่บริเวณทรวงอกกว้าง อิศนะเริ่มหายใจติดๆขัดๆ กลิ่นหอมจางๆจากกายสาว เนื้ออุ่นๆอกนุ่มๆที่พยายามจะเบียดบดอยู่กับแผงอกกว้างกระตุ้นเลือดในกายของเขาให้ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ต้องการแบบนี้จริงๆหรือวรดา”
น้ำเสียงแตกพร่าของชายหนุ่มบ่งบอกได้ถึงอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะมั่นคงของผู้เป็นเจ้าของ วรดาแหงนเงยใบหน้าขึ้นมองอิศนะตามเสียงเรียก ตาสองคู่สบกันนิ่ง คู่หนึ่งงวยงงสงสัย อีกคู่หนึ่งเต็มไปด้วยแววปรารถนา อิศนะมองริมฝีปากเย้ายวนที่กำลังเผยอค้างรอรับจุมพิตของเขาอยู่ตรงหน้าอย่างพยายามยับยั้งชั่งใจ แต่สุดท้ายเขาก็แพ้ใจตนเองต้องก้มลงไปจูบริมฝีปากนุ่มของหญิงสาวอย่างอดใจเอาไว้ไม่อยู่
มันเริ่มต้นมาจากจุมพิตบางเบาผ่านแผ่วก่อนที่จูบของเขาจะทวีความเร่าร้อนหนักหน่วงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ อิศนะบดขยี้ริมฝีปากนุ่มของหญิงสาวด้วยริมฝีปากร้อนรุ่มของตนเองอย่างหิวกระหาย ไม่มีอาการต่อต้านขัดขืนใดๆจากวรดาทั้งนั้น สองแขนของหญิงสาวยังคงโอบล้อมอยู่รอบๆลำคอแข็งแรงยินยอมให้อิศนะจูบเคล้าเว้าวอนหล่อนเอาตามแต่ใจ
อิศนะถอนหายใจลึกรุนแรง ร่างกายของเขาเริ่มส่งสัญญาณว่าพรักพร้อมเหลือเกินที่จะปฏิบัติภารกิจรัก ชายหนุ่มนึกถึงกฎเหล็กสองข้อที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้นมาแล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจ
ช่างหัวกฎมันเถอะ ในเวลานี้อิศนะไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว ฝนจะตก พระจะศึก ผู้ชายจะมีเมีย ใครเขารู้กันทั้งนั้นว่ามันห้ามกันได้ยาก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ท่ามกลางความรู้สึกมึนงงสับสน วรดารู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่สาดรดอยู่แถวๆซอกคอ รู้สึกได้ว่าทั้งริมฝีปาก ทั้งแก้มและคางกำลังถูกเจ้าของลมหายใจร้อนๆนั้นรุกรานเสียจนสากระคายไปทั่วทั้งหน้า
วรดากำลังถูกเขาจูบ จูบแก้ม จูบปาก จูบแล้วจูบเล่า
นี่หล่อนคงกำลังฝันอยู่กระมัง..
บ้าจริง ฝันบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้ก็ไม่รู้
วรดาพยายามจะปรือตาขึ้นมาช้าๆมองเห็นโคมไฟระย้าบนฝ้าเพดานสว่างไสว รับรู้ต่อมาของหญิงสาวคือหล่อนกำลังนอนอยู่บนที่นอนหนานุ่ม ร่างหนาใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวเชื่องช้าอยู่เหนือร่างของหล่อน ผู้ชายคนนี้นี่เองที่เป็นเจ้าของฝ่ามือหยาบกระด้างที่กำลังเคลื่อนไหวสำรวจตรวจตราไปทั่วทุกซอกทุกมุมบนร่างกายของหล่อน
ริมฝีปากร้อนๆที่จูบระอยู่แถวๆซอกคอค่อยๆเคลื่อนย้ายกลับขึ้นมาครอบครองริมฝีปากนุ่มของหล่อนอีกครั้ง วรดาสะท้านเยือกเมื่อปลายลิ้นหนาๆร้อนๆซอกซอนเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นนุ่มของหล่อนอย่างหยอกเอินก่อนจะดูดดื่มมันอย่างหนักหน่วงจนหญิงสาวสั่นไหวไปทั้งร่างเพราะความรู้สึกสยิวซาบซ่านแปลกๆชนิดที่หญิงสาวเองก็ไม่เคยได้รู้จักกับมันมาก่อน
หญิงสาวพยายามจะมองหน้าผู้ชายคนที่กำลังทำให้หล่อนต้องสั่นสะท้านไปทั้งเนื้อตัวอยู่นี้ว่าคือผู้ใด วรดาเห็นหน้าเขาแล้ว นี่มัน นายอิศนะคนนั้น เขาตามหล่อนมาถึงในความฝันเชียวหรือนี่
จู่ๆวรดาก็รู้สึกหนาวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก สำนึกอย่างเบลอๆบอกหล่อนแค่ว่าเสื้อผ้าของหล่อนกำลังถูกปลดเปลื้องออกไปจากร่าง จะด้วยเหตุผลใดวรดามิอาจรู้ รู้ก็แต่เพียงว่าหล่อนไม่ได้หนาวเหน็บนานนัก เพราะไม่กี่นาทีต่อจากนั้นก็เหมือนมีกระแสอบอุ่นบางอย่างโอบล้อมไปทั่วร่าง
เริ่มแรกมันอบอุ่น อุ่นขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงตอนนี้วรดารู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่างแทบละลาย นี่มันเป็นความฝันแบบไหนกันนะ ทำไมมันเหมือนจริงเสียจนน่ากลัว
ตื่นเถอะวรดา ตื่นได้แล้ว..
หญิงสาวพยายามจะปลุกตนเองให้ตื่นขึ้นจากความฝันอันแสนจะพิลึกพิลั่นนั่น ครั้นแล้วหล่อนก็ได้ตื่นขึ้นมาจริงๆ ตื่นขึ้นเพราะความรู้สึกเจ็บบริเวณพื้นที่ต้องห้ามส่วนสำคัญ
วรดาสะดุ้งเฮือกสุดตัวก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ดวงตาคู่สวยเปิดกว้างรับรู้ได้ในทันทีว่าทุกสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตนเองในขณะนี้มันคือความจริงมิใช่ความฝัน
“อย่า...ฉันเจ็บ...”
วรดาละล่ำละลักบอก สองมือรีบยกขึ้นผลักไสร่างใหญ่ที่ทาบทับอยู่เหนือร่างของหล่อนออกไปให้พ้นแต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเพราะร่างแข็งแกร่งราวหินผาที่กำลังกระทำการป่าเถื่อนกับหล่อนในยามนี้ไม่อยู่ในสภาวะที่จะควบคุมตนเองได้อีกแล้ว
วรดาสะอื้นไห้เบาๆเมื่อนึกถึงความสาวที่ทะนุถนอมมันมากว่ายี่สิบห้าปีแต่สุดท้ายมันก็ต้องมาจบลงด้วยน้ำมือของผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่งอย่างสิ้นค่าไร้ราคา เมื่อหมดหนทางที่จะช่วยเหลือตนเองให้รอดพ้น หญิงสาวก็หลับตาลงช้าๆทอดแขนและขาแน่นิ่งปล่อยทุกสิ่งให้ดำเนินไปตามวิถีทางของมัน
อารมณ์พลุ่งพล่านของอิศนะทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดในเวลาต่อมา ความรู้สึกอิ่มเอมแผ่กระจายไปทั่วร่างแกร่ง ชายหนุ่มครางลึกอย่างสุขสมก่อนจะนาบริมฝีปากร้อนจัดจูบเคล้าไปทั่วทั้งใบหน้าของสาวงามผู้ได้มอบความหฤหรรษ์อย่างสุดซึ้งให้แก่เขากระทั่งได้ลิ้มรสหยาดน้ำตาที่เปียกชุ่ม
นั่นแหละ อิศนะจึงเหมือนเพิ่งได้สติ ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของคนที่นอนแน่นิ่งอยู่เบื้องล่างอย่างพิศวง ความรู้สึกอิ่มเอมชนิดนั้นหายวับไปกับตา
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
โอชิน77.
โอชิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ย. 2560, 22:55:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ย. 2560, 22:55:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 1011
| << ตอนที่ 4. | ตอนที่ 6. >> |