คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,
ตอน: ตอน 31[2]
..........เพชรน้ำหนึ่งนอนหลับกระสับกระส่าย ฝันซ้ำกันอีกแล้ว ทั้งน่ากลัวและสลดหดหู่ ช่วงก่อนสิ้นใจของผู้ชายฝรั่งคนนั้น มือเปรอะเปื้อนชุ่มโชกเลือด ชูสร้อยคอขึ้นมีจี้สลักชื่อ โยฮันแอนด์อแมนดาแล้วจี้นั้นแกว่งหมุนกลับอีกด้าน สลักชื่อภาษาอังกฤษ
“เอมิล... ชื่อใครกันนะ” เพชรน้ำหนึ่งตื่นนอนลุกขึ้นพร้อมความสงสัย เปิดหน้าห้องนอน มองออกไปที่สระในสวน ห่านคู่ลอยเล่นน้ำ ไซ้ขนให้กันอย่างเสน่หาอาทรในคู่ของมัน
“เฮ้อ... มาคิดดูแล้วต่างคนต้องมีชีวิตของตัวเอง” เธอรำพันอยู่คนเดียว นั่นจุดประกายความหวังเรื่องเนื้อคู่
‘เนื้อคู่ของเรา คนรักเก่าเมื่อชาติก่อน ตอนนี้เขาเป็นใคร อยู่ที่ไหน อยากเจอเหลือเกิน เขาอาจเป็นคนเดียวที่เราจะรักและช่วยลบความทรงจำเจ็บช้ำใจจากพี่ไทธรรพ์และพี่ยุติ อยากออกตามหา หากเป็นเนื้อคู่กันจริงต้องได้เจอ’
นึกอย่างนั้นทำให้คิดตัดสินใจบางอย่างทันทีแล้วเข้ามาในห้องของตัวเอง จัดการเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางแล้วลากกระเป๋าเดินทางเดินออกมาจากตึกอย่างเงียบเชียบ หันมองกลับหลังพร้อมเอ่ยอำลาในใจ...
‘ลาก่อนพี่ยุติกับกลอยใจ ถ้าหากปล่อยให้อยู่กันสองคน คนเคยรักคงกลับมารักกันอีกได้ มีเราอยู่เหมือนขวางกั้นความรักของพวกเขา ถ้าไม่มีเราสักคนทุกอย่างคงลงเอยด้วยดี’
“จะไปไหนครับคุณหนึ่ง ให้ผมขับรถไปส่งที่ไหนครับ” คนขับรถเห็นจึงเข้ามาถาม เพื่อทำตามหน้าที่
“ไม่ต้องขับรถไปส่งหรอก หนึ่งจะขึ้นเครื่องบินไปธุระต่างเมืองจะไปแท็กซี่” เธอบอกแล้วเดินออกประตูใหญ่ไป
“ผมจะไปเรียกรถแท็กซี่ให้ครับ” คนขับรถรีบตามมาอำนวยความสะดวก
“ขอบใจมากนะ คงไม่ได้เจอกันอีกนาน หนึ่งไปล่ะ” เมื่อรถแท็กซี่มาจอดตรงหน้า เธอจึงขนกระเป๋าขึ้นรถและกล่าวลา
จากนั้นมา... เพชรน้ำหนึ่งหายไป ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอไปไหน
..........ขณะเดียวกัน แม่บ้านได้รับฝากของบางอย่างไว้แล้วนำมายื่นให้ยุติ
“คุณหนึ่งบอกว่าจะไปธุระด่วนค่ะคุณยุติ ฝากโน้ตนี้เอาไว้ให้กับกล่องใส่แหวนค่ะ” แม่บ้านมาบอก
“คืนแหวนหมั้นนี้ให้พี่ยุติ ขออวยพรให้มีความสุขอยู่กับกลอยใจ ครอบครัวอบอุ่นมีลูกมีหลานและอยู่ที่นี่ได้ตราบนานเท่านานอย่างที่ใจต้องการ ไม่ต้องตามหาหนึ่ง หนึ่งมีทางชีวิตของตัวเอง ลาก่อนค่ะ เพชรน้ำหนึ่ง” ยุติอ่านออกเสียงภาษาไทยเพราะข้อความที่เขียนเป็นภาษาไทย ซึ่งแม่บ้านอ่านไม่ออก
“ไม่มีใครเห็นหนึ่งบ้างเหรอ จริงสิน่าจะมีคนเห็น” ยุติคิดได้ ...รีบวิ่งไปถามคนขับรถ “เห็นคุณหนึ่งบ้างไหม ไม่รู้หายไปไหน”
“อ้าว... คุณหนึ่งไม่ได้บอกคุณยุติหรือครับ เมื่อกี้เพิ่งลากกระเป๋าเดินทางออกจากบ้านไป บอกจะไปธุระต่างเมือง”
“แล้วเขาไปยังไง”
“ผมไปเรียกแท็กซี่ให้ครับ คุณหนึ่งมีเรื่องอะไรหรือครับ”
“คุณหนึ่งหนีออกจากบ้านนะสิ เดี๋ยวผมจะโทรแจ้งตำรวจ เอ่อ...แล้วรู้หมายเลขทะเบียนรถแท็กซี่คันนั้นไหม”
“จำได้ครับ ผมยังจดหมายเลขทะเบียนไว้เลย ว่าจะเอาไปเล่นหวย ไม่นึกว่าจะเกิดเรื่อง ...นี่ครับ” คนขับรถยื่นสมุดโน้ตเล่มเล็ก ซึ่งจดหมายเลขทะเบียนรถนั้นให้ยุติดู
“คุณตำรวจช่วยจับคนต่างชาติ หลบหนีออกจากเมืองด่วนครับเป็นสาวไทยหน้าตาดี ขึ้นรถแท็กซี่ทะเบียน...” ยุติอธิบายรายละเอียด
“ได้ครับ ทางเราจะตั้งด่านสกัดจับ เพิ่งออกจากบ้านไม่นาน ช่วงนี้รถติดด้วย คงยังไปได้ไม่ไกล” ...แต่ผลสุดท้ายคือ “เราพบรถแท็กซี่คันนั้นแล้ว แต่คนขับบอกว่ารถติด ผู้โดยสารทนรอไม่ไหว ลงจากแท็กซี่แล้วเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า ตอนนี้ทางเรากำลังสืบหา แต่ยังไม่พบครับ” ตำรวจรายงานกลับมา
..........จนแล้วจนรอดหลายวันผ่านไป ตำรวจยังไม่พบตัวเพชรน้ำหนึ่ง
“หนึ่งหายออกจากบ้าน? ไปอยู่ที่ไหน” คุณยูตะทราบเรื่อง เมื่อโทรมาหาเพชรน้ำหนึ่งและยุติรับโทรศัพท์ เขาต้องบอกความจริง เรื่องเธอหายตัวไปจากบ้าน
“ไม่ทราบครับ ผมแจ้งตำรวจให้ตามสืบหา แต่ตอนนี้ยังไม่เจอตัวเลย ผมลงโฆษณาตามหาในอินเตอร์เน็ตด้วย ยังไม่มีใครพบเจอเหมือนกัน ผมเปิดเน็ตรออยู่ตลอด เผื่อมีใครเจอแล้วบอกข่าวเข้ามา”
“ทำไมหนึ่งหายตัวไป มันมีปัญหาอะไร”
“เราไม่มีปัญหาทะเลาะกันเลย แต่ไม่รู้ทำไมหนึ่งถึงออกจากบ้านไป” ยุติบอกไปตามความจริง
“ถ้าได้ข่าวคืบหน้าหรือไม่ได้ข่าวยังไงคอยรายงานฉันผ่านอีเมล์ทุกระยะนะยุติ”
“ได้ครับ” ยุติรับปาก
พวกผู้ใหญ่ได้รับรู้ต่างเป็นห่วง ทุกฝ่ายช่วยกันค้นหา จนเวลาผ่านไป...จากหนึ่งสัปดาห์เป็นหนึ่งเดือน
ตำรวจพยายามสืบค้นจากการเบิกถอนเงินสดตามตู้เอทีเอ็มกลับไม่มีร่องรอยการเบิกถอนเงินเลย
ยุติเฝ้ารอคอยอยากได้ข่าวของเพชรน้ำหนึ่งบ้าง แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานความหวังยิ่งเลือนราง
...บ่อยครั้งยุติทอดถอนใจอย่างเหนื่อยล้าท้อแท้ แม้จะมีกลอยใจอยู่เคียงข้าง แต่ในใจเขากลับเหงาราวกับคนที่ไม่มีใคร ทุกค่ำคืนจะเข้ามาในห้องนอนของเพชรน้ำหนึ่งและเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เฝ้าคิดถึงแต่คนที่ห่างหาย... ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน
..........และแล้วกลอยใจได้เกิดความคิดอยากคลายความเหงาเศร้าของยุติ ประกอบกับเพชรน้ำหนึ่งเคยบอกไว้เสมอให้พยายามแต่งงานกับยุติให้ได้ และด้วยใจรักเพียงเขาคนเดียวจึงยอมทุ่มเททำทุกอย่างแม้มันอาจไม่สุจริต
กลอยใจไปตามหาโจชัว คนที่ใครก็รู้...เป็นเจ้าตำรับครอบครองยาสารพัดนึกครอบจักรวาล แต่ยาทั้งหลายเหล่านั้นเป็นยาเถื่อนที่รับประกันได้ว่าอย. ไม่กล้ารับรอง!
“มียาที่ทำให้สมหวังในความรักไหม แบบว่าใช้แล้วได้แต่งงานสมใจ”
“เอ... จะได้แต่งงานหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ยาที่ทำให้อยากเมคเลิฟกันมีแน่ ว่าแต่จะเอาไปใช้กับใคร” โจชัวถามอย่างคลางแคลง เขาไม่กล้าปล่อยยาไปอย่างสุ่มสี่สุ่มห้ากลัวจะหลุดไปถึงตำรวจแล้วตัวเขาอาจซวย!
“พี่ยุติเป็นคู่รักของฉัน”
“เอ๊ะ!... แต่เขาเป็นคู่หมั้นหนึ่งแล้วเขาจะแต่งงานกับเธอได้หรือ”
“แต่คุณหนึ่งยกให้ฉันเพราะไม่อยากแต่งงานกับพี่ยุติ แต่พี่ยุติเป็นสุภาพบุรุษและเป็นลูกที่กตัญญูต่อพ่อแม่ เขาไม่ยอมถอนหมั้นกับคุณหนึ่ง ฉันรักพี่ยุติ ไม่อยากปล่อยให้เขาเปลี่ยวเหงาโดนทอดทิ้ง ถ้าฉันได้มีอะไรกับเขา เชื่อว่าเขาพร้อมรับผิดชอบด้วยการแต่งงานแน่นอน”
“อืม... ได้... ฉันจะให้ยากับเธอ” โจชัวกล่าว
..........โจชัวทำตามความประสงค์ของกลอยใจ พร้อมร่วมสมคบคิดวางแผนจัดงานสังสรรค์ปาร์ตี้ วางยาปลุกเซ็กส์ยุติ
...ตอนค่ำบริเวณสนามหญ้าข้างบ้าน
“ขอให้มีความสุขสุดยอดนะยุติจะได้แต่งงานเสียที” โจชัวกล่าวเสียงเบา ยิ้มอย่างรู้กันสองคนกับกลอยใจ ขณะนั่งดื่มกินรวมกลุ่มอยู่กับโรแลนด์ เดวิด จิมมี่ โจเซฟและโจชัวในงานปาร์ตี้บาร์บีคิว
“เห็นนายไม่ชอบดื่มพวกแอลกอฮอล์ ฉันเลยเอากาแฟมาให้” โจชัวยื่นแก้วกาแฟให้ยุติ แน่นอนว่าในนั้นใส่ส่วนผสมที่เกินกว่ากาแฟโดยยุติไม่ล่วงรู้เลย!
“ขอบคุณโจชัว” ยุติกล่าวแล้วรับมาดื่ม ไม่ช้านานยาได้เริ่มออกฤทธิ์
“พี่ยุติเมาเหรอหน้าแดงมาก ไปพักผ่อนดีกว่าไหม” กลอยใจแสร้งเข้ามาถาม แถมลงนั่งเบียดชิดใกล้
“พี่ไม่ได้ดื่มเหล้า ไม่ได้เมา แต่มันร้อนยังไงพิกล”
“งั้นไปพักผ่อนเถิด เดี๋ยวฉันไปเปิดแอร์ในห้องนอนให้” กลอยใจบอก พร้อมรีบไปเปิดแอร์ในห้องนอนของยุติ
ไม่นานเกินรอยุติจึงเข้ามาในห้อง
“พี่ยุติมีเหงื่อออก ฉันเช็ดตัวให้” กลอยใจปรนนิบัติ ใช้ผ้าขนหนูผืนน้อยชุบน้ำสะอาดเช็ดซอกคอ ซึ่งบัดนี้มีเหงื่อออกชุ่มแล้วแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก เหลือแต่เสื้อกล้ามตัวใน
“พี่รู้สึกไม่ค่อยดี พอแล้วกลอยใจ กลับออกไปก่อนเถอะ” ยุติบอก ด้วยเริ่มเกิดอาการปั่นป่วน ใจสั่นหวั่นไหวอย่างยากควบคุมจิตใจ
“ฉันอยากอยู่ใกล้ คอยดูแลในยามที่พี่ยุติไม่มีใคร จะให้ฉันทำอะไรให้ฉันยอมทุกอย่าง พี่ยุติอย่าไล่ฉันไปจากห้องเลยนะ” กลอยใจกอดแขนเขาแน่นทั้งที่ยุติพยายามแกะออก เธอกลับเข้าสวมกอดอย่างแนบแน่นบดเบียดเนื้อหนังนุ่มนิ่มอบอุ่นอันยั่วยวนชวนใจให้ยิ่งเกิดอารมณ์กำหนัดอย่างถึงที่สุด จนกระทั่งยุติหยุดยั้งใจตนไว้ไม่ได้ที่จะทำ... ล่วงเกินกลอยใจ
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.ย. 2560, 16:04:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.ย. 2560, 16:04:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 760
| << ตอน 31[1] | ตอน 32[1] >> |