นาฬิกาทรายหวนคืน (Yaoi) - จบ
เมื่อคนรักกลับจำเขาไม่ได้จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น แต่อุบัติเหตุนั้นไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดา สิ่งที่แก้ไขได้มีเวลาเพียงสามเดือนเพื่อฟื้นฟูความจำให้กลับมา ซึ่งความทรงจำที่หายไปมาควบคู่กับอาการประหลาดที่เกิดขึ้น และอาจจะไม่มีชีวิตอยู่รอดก่อนที่จะครบสามเดือนความเสี่ยงที่จะย้อนเวลากลับอดีตนั้น จะช่วยให้ความทรงจำกลับมาได้ไหม แล้วคนในอดีตตามมาปัจจุบันทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงมากเพียงใด สิ่งที่ตามจัดการพวกเขาในเงามืดอยู่นั้นเกิดขึ้นเพราะใครทำไมต้องทำเช่นนี้
เรื่องนี้เป็นภาคต่อจาก ช่องว่างเวลาแห่งรัก ความรักที่เกิดจากการข้ามผ่านกาลเวลา
แต่ฟ้ากลับเล่นตลกเหมือนเป็นบททดสอบว่ารักกันจริงหรือไม่
เรื่องนี้เป็นภาคต่อจาก ช่องว่างเวลาแห่งรัก ความรักที่เกิดจากการข้ามผ่านกาลเวลา
แต่ฟ้ากลับเล่นตลกเหมือนเป็นบททดสอบว่ารักกันจริงหรือไม่
Tags: นิยายรัก อดีต ปัจจุบัน อนาคต นาฬิกาทราย นิยายวาย BL Yaoi
ตอน: ผมมีแฟนเป็นผู้ชายเหรอ?
เอกได้ถูกย้ายจากห้องไอซียูไปห้องพิเศษภายในไม่กี่วัน การรักษาทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีเพียงแต่รอให้ฟื้นกลับมาปกติเท่านั้นหลังจากข่าวอุบัติเหตุของเอกกระจายไปทั่วบริษัทรวมถึงเพื่อนรักของเอกด้วยเช่นกัน เธอและแฟนหนุ่มได้มาเยี่ยมเอกแทบทุกวันรวมถึงอินด้วยที่มาอยู่ที่โรงพยาบาลเฝ้าเอกตลอดเวลา
"เอกเมื่อไหร่แกจะฟื้นเสียที"
"ใจเย็นๆ สิจิ๋ว เขาพึ่งพักฟื้นนะ" นนท์แฟนจิ๋วได้พูดขึ้น
"พี่นนท์ เอกหลับไปนานมากแล้วนะคะ นี่ก็เดือนหนึ่งแล้วนะยังไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไปเลย" จิ๋วเป็นห่วงเพื่อนกลัวจะเป็นเจ้าชายนิทราขึ้นมาทำให้ทุกคนในห้องเงียบเพราะคำพูดของจิ๋วกันหมด
"คุณอินครับ"
นนท์ลูกน้องอินเปิดประตูเข้ามาพร้อมอาหารเต็มมือทั้งสองข้าง เขาได้ออกไปซื้อมาให้เจ้านายตนได้ทาน เนื่องจากเห็นว่าอินเหนื่อยจากการเฝ้าเอกมานานจนร่างกายซูบผอมไปมาก นนท์แฟนจิ๋วได้เข้าไปช่วยถือทันทีที่เห็น เนื่องจากคนที่ถือของเข้ามานั้นแทบจะไม่มีมือเปิดประตูเลยด้วยซ้ำ ได้ใช้ตัวดันเข้ามาในห้องแทน เห็นแล้วขัดหูขัดตาจึงต้องเข้าไปช่วย
"ขอบคุณครับ" ถึงจะพบนนท์ที่ชื่อเรียกเหมือนตนเพียงแค่ต่างกันตรงชื่อจริงเท่านั้น เขายังไม่ค่อยชอบหน้าคนคนนี้มากนัก อาจจะเป็นที่สายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเลยทำให้เขารู้สึกอึดอัดแต่ยังไงผู้ชายคนนี้ก็ยังพอมีส่วนดีอยู่บ้างจึงลบล้างกันได้
"ซื้ออะไรมามากมาย" อินมองคนที่ซื้อของมาเต็มมือและถามด้วยความสงสัย
"ผมคิดว่าคุณควรทานอาหารให้มากนะครับ ถ้าคุณเอกตื่นขึ้นมาจะได้ไม่เป็นห่วงที่คุณดูซูบผิดปกติไป" นนท์รีบบอกเจ้านายตนทันทีเนื่องจากเขาเป็นห่วงสุขภาพของอิน
"อืม ขอบใจ"
อินพิงโซฟาให้สบายตัวแล้วนั่งมองอาหารตรงหน้าอย่างเหม่อลอย เขากลับคิดว่าตอนนี้ถ้ามีคนรักอยู่ด้วยคงจะดีไม่น้อยอย่างน้อยได้มีเสียงบ่นเล็กๆ เหมือนเมื่อก่อนก็คงจะดี
"ว่าแต่คุณรู้หรือยังว่าใครมันทำเรื่องแบบนี้" นนท์แฟนจิ๋วที่เงียบไปนานได้พูดขึ้น
"จากที่ผมไปถามตำรวจมาเขาบอกว่า ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ได้บอกว่าไม่มีคนขับรถคันนั้น คล้ายกับว่ารถไร้คนขับแต่ออกแบบมาให้บังคับโดยเจ้าของ และตอนนี้ตำรวจกำลังตรวจสอบอยู่ว่าเป็นใคร" อินขมวดคิ้วอธิบายด้วยความตึงเครียดมันนานเกินไปสำหรับเขาที่ต้องคอยเป็นเดือนขนาดนี้โดยที่ไม่สามารถจับคนทำผิดได้
"คุณมีคู่อริที่ไหนหรือเปล่า" นนท์แฟนจิ๋วพูดขึ้นมาขณะกำลังยืนพิงกำแพงห้องมองหน้าอินด้วยสีหน้าที่นิ่ง เขาคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแอบแฝง
"ส่วนใหญ่ไม่มีนะครับ ถ้าจะมีคงเป็นพวกที่ผมไปขัดขาเรื่องธุรกิจอาจจะมีคนไม่พอใจผมอยู่มาก" อินคิดทบทวนช่วงที่เขาทำงานเป็นประธานบริษัทมันต้องมีบ้างที่ไปขัดขวางธุรกิจคนอื่นเข้า
"อืม แต่คนที่ทำแบบนี้ได้คงจิตไม่ปกติแน่และที่สำคัญทำไมถึงมุ่งเป้ามาที่เอกคนเดียวแทนที่จะเป็นคุณ หรือว่าเอกจะมีศัตรูที่อยากเก็บเขาอยู่" นนท์แฟนจิ๋วคิดวิเคราะห์ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จึงทำให้คนในห้องหันไปสนใจสิ่งที่เขาพูด คำถามนี้เป็นคำถามที่น่าสงสัยเหมือนกัน
"แต่จิ๋วฟันธงแน่นอนว่าไม่ใช่เอกที่มีศัตรู จิ๋วรู้ดีค่ะ" จิ๋วมั่นใจว่าเพื่อนรักของเธอไม่มีทางจะไปขัดขาใครหรือทำใครถึงขนาดต้องเอาชีวิตขนาดนี้ จึงทำให้ทุกคนในห้องกลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง จนกระทั่งมีเสียงจากทางประตูกำลังเดินเข้ามา
"ก๊อก ก๊อก"
"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" คุณหมอเเละพยาบาลได้เดินเข้ามาพร้อมกับรับไหว้คนทั้งหมด
"สวัสดีครับ หมอขอตรวจคนไข้หน่อยนะ" หมอเห็นทุกคนในห้องแอบตกใจเล็กน้อยที่มีคนอยู่ในห้องหลายคนและแต่ละคนมีสีหน้าที่ตึงเครียดกันหมด ทุกคนรีบถอยออกมาเพื่อให้คุณหมอและพยาบาลได้ตรวจได้เต็มที่ เมื่อหมอได้ทำการตรวจร่างกายเป็นที่เรียบร้อยจึงหันมาพูดกับทุกคนในห้อง
"ตอนนี้คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงรอให้เขาฟื้น พอฟื้นแล้วอาจจะมีอาการอ่อนแรงเล็กน้อยนะครับ หลังจากนี้ผมจะให้ทำกายภาพบำบัดต่อเพื่อฝึกเดิน"
หมอได้อธิบายทุกอย่างให้ทุกคนในห้องฟัง พวกเขาได้ตั้งใจฟังสิ่งที่คุณหมอบอกและพยายามจดจำรายละเอียดทุกอย่าง อินพยักหน้ารับและยกมือไหว้ขอบคุณหมอตรงหน้าเขา ถึงเขาจะห่างเหินจากเรื่องเหล่านี้เขาก็เข้าใจดีถึงการดูแลผู้ป่วย เมื่อหมอเดินออกจากห้องไปอินได้เดินตรงเข้าไปหาเอกที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่ เขาได้จับมือเอกขึ้นมาแต่ทว่าอินได้เห็นนิ้วของเอกขยับได้
"คุณเอก"
ความรู้สึกดีใจและตื่นเต้นที่เกิดขึ้นทำให้เขาเขย่าตัวเอกให้ฟื้นขึ้นมามองหน้าของเขา เอกกลับขมวดคิ้วและค่อยๆ ลืมตามองคนที่เขย่าตัวของเขาอยู่
"เดี๋ยวจิ๋วไปตามคุณหมอให้"
จิ๋วพูดพร้อมกับวิ่งออกไปตามคุณหมออย่างที่เธอบอก แล้วกลับมาพร้อมกับคุณหมอและพยาบาลคนเดิม ส่วนอินมองเอกที่กำลังมึนงงมองทุกคนด้วยดวงตาที่ปรืออย่างคนที่ยังฟื้นไม่เต็มที่ หมอได้ตรงเข้าไปตรวจคนไข้ที่เตียงอย่างรวดเร็วพร้อมกับตรวจร่างกายอีกครั้ง หลังจากการตรวจร่างกายของเอกผ่านพ้นไป หมอได้ถามคำถามที่ทำให้เอกมึนหนักกว่าเดิมและสิ่งที่เขาสงสัยเกี่ยวกับตัวเองว่า ตนมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้อย่างไร รวมถึงแผลที่ศีรษะที่ทำให้เขาปวดหัวหนักกว่าคำถามของหมอตรงหน้า ทุกคนกลับสงสัยว่าเอกทำไมถึงตอบคำถามหมออย่างคนจำอะไรไม่ได้
"คุณเอกคุณจำอะไรได้บ้างไหมครับ" อินได้ตรงเข้าไปถามเอกด้วยสีหน้าที่กังวล เขาไม่อยากคิดอะไรมากไปกว่านี้
"เออ..." เอกมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัยและตอบไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเองทำไมเขาจำอะไรไม่ได้เลย
"เอกนายจำอะไรได้บ้าง" จิ๋วเดินเข้ามาใกล้ตัวเอกมากขึ้น
"เอ๋! จิ๋วใช่ไหม" จิ๋วดูสาวและสวยขึ้นกว่าเดิม ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าจิ๋วดูโตขึ้นแบบผู้ใหญ่
"ใช่สิ" จิ๋วขมวดคิ้วสงสัยเพื่อนของตนว่าทำไมทำสีหน้าเหมือนแปลกใจขนาดนี้
"แล้วคนพวกนี้เป็นใครกัน" เอกชี้ไปหาทุกคนที่ยืนมองเขาอยู่ด้วยสีหน้าที่ตึงเครียดเขารู้จักแค่จิ๋วคนเดียวเท่านั้น ทุกคนมองหน้ากันอย่างสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"เอกนี่แฟนฉันชื่อนนท์ ส่วนคนนี้ชื่อนนท์เหมือนกันเป็นลูกน้องของคุณอินไง นายจำไม่ได้เหรอ" จิ๋วค่อยๆ อธิบายเธอเริ่มรู้สึกว่าเอกมีอะไรแปลกไป
"คุณอิน" เอกขมวดคิ้วมากกว่าเดิมทำไมชื่อที่จิ๋วพูดมารวมถึงคนที่จิ๋วแนะนำทำไมเขากลับรู้สึกว่าไม่คุ้นเลยสักนิด โดยเฉพาะชื่อนี้ไม่คุ้นเลยสักนิด พอคิดแผลที่ศีรษะของเขาก็เหมือนมีเสียงตุ๊บ ตุ๊บขึ้นมาทันที ยิ่งทำหัวสมองหนักอึ้งกว่าเดิม
"ใช่คุณอินคนนี้ไง เขาชื่ออิน เป็นแฟนนาย" จิ๋วพยายามอธิบายเพิ่มพร้อมกับชี้ไปทางอิน ที่กำลังยืนมองมาด้วยสีหน้าที่นิ่ง
"ฟ...แฟนฉัน" เอกมึนหัวหนักกว่าเดิม
"ใช่แฟนนาย" จิ๋วย้ำให้
"ทำไมผมถึงมีแฟนเป็นผู้ชาย" เอกมองหน้าอินด้วยสีหน้าเหมือนมีคำถามพร้อมกับพิจารณาคนตรงหน้าทุกตารางนิ้ว เขาไม่เข้าใจว่าจิ๋วพูดเรื่องอะไร
"คุณจำอะไรไม่ได้จริงเหรอ"
อินรู้สึกเหมือนตนเองโดนกระชากวิญญาณออกไปจากร่าง เขารู้สึกถึงความว่างเปล่าและไม่เคยคิดว่าเอกจะจำเขาไม่ได้เลยแม้แต่ชื่อก็ไม่คุ้นหู เหมือนกับตัวของเขาโดนดึงตัวตนออกไปจากตัว เขาจึงอยากถามเอกให้แน่ใจอีกครั้ง
"ผมจำได้ว่าผมไม่รู้จักคุณนะ"
"เอกเมื่อไหร่แกจะฟื้นเสียที"
"ใจเย็นๆ สิจิ๋ว เขาพึ่งพักฟื้นนะ" นนท์แฟนจิ๋วได้พูดขึ้น
"พี่นนท์ เอกหลับไปนานมากแล้วนะคะ นี่ก็เดือนหนึ่งแล้วนะยังไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไปเลย" จิ๋วเป็นห่วงเพื่อนกลัวจะเป็นเจ้าชายนิทราขึ้นมาทำให้ทุกคนในห้องเงียบเพราะคำพูดของจิ๋วกันหมด
"คุณอินครับ"
นนท์ลูกน้องอินเปิดประตูเข้ามาพร้อมอาหารเต็มมือทั้งสองข้าง เขาได้ออกไปซื้อมาให้เจ้านายตนได้ทาน เนื่องจากเห็นว่าอินเหนื่อยจากการเฝ้าเอกมานานจนร่างกายซูบผอมไปมาก นนท์แฟนจิ๋วได้เข้าไปช่วยถือทันทีที่เห็น เนื่องจากคนที่ถือของเข้ามานั้นแทบจะไม่มีมือเปิดประตูเลยด้วยซ้ำ ได้ใช้ตัวดันเข้ามาในห้องแทน เห็นแล้วขัดหูขัดตาจึงต้องเข้าไปช่วย
"ขอบคุณครับ" ถึงจะพบนนท์ที่ชื่อเรียกเหมือนตนเพียงแค่ต่างกันตรงชื่อจริงเท่านั้น เขายังไม่ค่อยชอบหน้าคนคนนี้มากนัก อาจจะเป็นที่สายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเลยทำให้เขารู้สึกอึดอัดแต่ยังไงผู้ชายคนนี้ก็ยังพอมีส่วนดีอยู่บ้างจึงลบล้างกันได้
"ซื้ออะไรมามากมาย" อินมองคนที่ซื้อของมาเต็มมือและถามด้วยความสงสัย
"ผมคิดว่าคุณควรทานอาหารให้มากนะครับ ถ้าคุณเอกตื่นขึ้นมาจะได้ไม่เป็นห่วงที่คุณดูซูบผิดปกติไป" นนท์รีบบอกเจ้านายตนทันทีเนื่องจากเขาเป็นห่วงสุขภาพของอิน
"อืม ขอบใจ"
อินพิงโซฟาให้สบายตัวแล้วนั่งมองอาหารตรงหน้าอย่างเหม่อลอย เขากลับคิดว่าตอนนี้ถ้ามีคนรักอยู่ด้วยคงจะดีไม่น้อยอย่างน้อยได้มีเสียงบ่นเล็กๆ เหมือนเมื่อก่อนก็คงจะดี
"ว่าแต่คุณรู้หรือยังว่าใครมันทำเรื่องแบบนี้" นนท์แฟนจิ๋วที่เงียบไปนานได้พูดขึ้น
"จากที่ผมไปถามตำรวจมาเขาบอกว่า ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ได้บอกว่าไม่มีคนขับรถคันนั้น คล้ายกับว่ารถไร้คนขับแต่ออกแบบมาให้บังคับโดยเจ้าของ และตอนนี้ตำรวจกำลังตรวจสอบอยู่ว่าเป็นใคร" อินขมวดคิ้วอธิบายด้วยความตึงเครียดมันนานเกินไปสำหรับเขาที่ต้องคอยเป็นเดือนขนาดนี้โดยที่ไม่สามารถจับคนทำผิดได้
"คุณมีคู่อริที่ไหนหรือเปล่า" นนท์แฟนจิ๋วพูดขึ้นมาขณะกำลังยืนพิงกำแพงห้องมองหน้าอินด้วยสีหน้าที่นิ่ง เขาคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแอบแฝง
"ส่วนใหญ่ไม่มีนะครับ ถ้าจะมีคงเป็นพวกที่ผมไปขัดขาเรื่องธุรกิจอาจจะมีคนไม่พอใจผมอยู่มาก" อินคิดทบทวนช่วงที่เขาทำงานเป็นประธานบริษัทมันต้องมีบ้างที่ไปขัดขวางธุรกิจคนอื่นเข้า
"อืม แต่คนที่ทำแบบนี้ได้คงจิตไม่ปกติแน่และที่สำคัญทำไมถึงมุ่งเป้ามาที่เอกคนเดียวแทนที่จะเป็นคุณ หรือว่าเอกจะมีศัตรูที่อยากเก็บเขาอยู่" นนท์แฟนจิ๋วคิดวิเคราะห์ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จึงทำให้คนในห้องหันไปสนใจสิ่งที่เขาพูด คำถามนี้เป็นคำถามที่น่าสงสัยเหมือนกัน
"แต่จิ๋วฟันธงแน่นอนว่าไม่ใช่เอกที่มีศัตรู จิ๋วรู้ดีค่ะ" จิ๋วมั่นใจว่าเพื่อนรักของเธอไม่มีทางจะไปขัดขาใครหรือทำใครถึงขนาดต้องเอาชีวิตขนาดนี้ จึงทำให้ทุกคนในห้องกลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง จนกระทั่งมีเสียงจากทางประตูกำลังเดินเข้ามา
"ก๊อก ก๊อก"
"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" คุณหมอเเละพยาบาลได้เดินเข้ามาพร้อมกับรับไหว้คนทั้งหมด
"สวัสดีครับ หมอขอตรวจคนไข้หน่อยนะ" หมอเห็นทุกคนในห้องแอบตกใจเล็กน้อยที่มีคนอยู่ในห้องหลายคนและแต่ละคนมีสีหน้าที่ตึงเครียดกันหมด ทุกคนรีบถอยออกมาเพื่อให้คุณหมอและพยาบาลได้ตรวจได้เต็มที่ เมื่อหมอได้ทำการตรวจร่างกายเป็นที่เรียบร้อยจึงหันมาพูดกับทุกคนในห้อง
"ตอนนี้คนไข้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงรอให้เขาฟื้น พอฟื้นแล้วอาจจะมีอาการอ่อนแรงเล็กน้อยนะครับ หลังจากนี้ผมจะให้ทำกายภาพบำบัดต่อเพื่อฝึกเดิน"
หมอได้อธิบายทุกอย่างให้ทุกคนในห้องฟัง พวกเขาได้ตั้งใจฟังสิ่งที่คุณหมอบอกและพยายามจดจำรายละเอียดทุกอย่าง อินพยักหน้ารับและยกมือไหว้ขอบคุณหมอตรงหน้าเขา ถึงเขาจะห่างเหินจากเรื่องเหล่านี้เขาก็เข้าใจดีถึงการดูแลผู้ป่วย เมื่อหมอเดินออกจากห้องไปอินได้เดินตรงเข้าไปหาเอกที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่ เขาได้จับมือเอกขึ้นมาแต่ทว่าอินได้เห็นนิ้วของเอกขยับได้
"คุณเอก"
ความรู้สึกดีใจและตื่นเต้นที่เกิดขึ้นทำให้เขาเขย่าตัวเอกให้ฟื้นขึ้นมามองหน้าของเขา เอกกลับขมวดคิ้วและค่อยๆ ลืมตามองคนที่เขย่าตัวของเขาอยู่
"เดี๋ยวจิ๋วไปตามคุณหมอให้"
จิ๋วพูดพร้อมกับวิ่งออกไปตามคุณหมออย่างที่เธอบอก แล้วกลับมาพร้อมกับคุณหมอและพยาบาลคนเดิม ส่วนอินมองเอกที่กำลังมึนงงมองทุกคนด้วยดวงตาที่ปรืออย่างคนที่ยังฟื้นไม่เต็มที่ หมอได้ตรงเข้าไปตรวจคนไข้ที่เตียงอย่างรวดเร็วพร้อมกับตรวจร่างกายอีกครั้ง หลังจากการตรวจร่างกายของเอกผ่านพ้นไป หมอได้ถามคำถามที่ทำให้เอกมึนหนักกว่าเดิมและสิ่งที่เขาสงสัยเกี่ยวกับตัวเองว่า ตนมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้อย่างไร รวมถึงแผลที่ศีรษะที่ทำให้เขาปวดหัวหนักกว่าคำถามของหมอตรงหน้า ทุกคนกลับสงสัยว่าเอกทำไมถึงตอบคำถามหมออย่างคนจำอะไรไม่ได้
"คุณเอกคุณจำอะไรได้บ้างไหมครับ" อินได้ตรงเข้าไปถามเอกด้วยสีหน้าที่กังวล เขาไม่อยากคิดอะไรมากไปกว่านี้
"เออ..." เอกมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัยและตอบไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเองทำไมเขาจำอะไรไม่ได้เลย
"เอกนายจำอะไรได้บ้าง" จิ๋วเดินเข้ามาใกล้ตัวเอกมากขึ้น
"เอ๋! จิ๋วใช่ไหม" จิ๋วดูสาวและสวยขึ้นกว่าเดิม ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าจิ๋วดูโตขึ้นแบบผู้ใหญ่
"ใช่สิ" จิ๋วขมวดคิ้วสงสัยเพื่อนของตนว่าทำไมทำสีหน้าเหมือนแปลกใจขนาดนี้
"แล้วคนพวกนี้เป็นใครกัน" เอกชี้ไปหาทุกคนที่ยืนมองเขาอยู่ด้วยสีหน้าที่ตึงเครียดเขารู้จักแค่จิ๋วคนเดียวเท่านั้น ทุกคนมองหน้ากันอย่างสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"เอกนี่แฟนฉันชื่อนนท์ ส่วนคนนี้ชื่อนนท์เหมือนกันเป็นลูกน้องของคุณอินไง นายจำไม่ได้เหรอ" จิ๋วค่อยๆ อธิบายเธอเริ่มรู้สึกว่าเอกมีอะไรแปลกไป
"คุณอิน" เอกขมวดคิ้วมากกว่าเดิมทำไมชื่อที่จิ๋วพูดมารวมถึงคนที่จิ๋วแนะนำทำไมเขากลับรู้สึกว่าไม่คุ้นเลยสักนิด โดยเฉพาะชื่อนี้ไม่คุ้นเลยสักนิด พอคิดแผลที่ศีรษะของเขาก็เหมือนมีเสียงตุ๊บ ตุ๊บขึ้นมาทันที ยิ่งทำหัวสมองหนักอึ้งกว่าเดิม
"ใช่คุณอินคนนี้ไง เขาชื่ออิน เป็นแฟนนาย" จิ๋วพยายามอธิบายเพิ่มพร้อมกับชี้ไปทางอิน ที่กำลังยืนมองมาด้วยสีหน้าที่นิ่ง
"ฟ...แฟนฉัน" เอกมึนหัวหนักกว่าเดิม
"ใช่แฟนนาย" จิ๋วย้ำให้
"ทำไมผมถึงมีแฟนเป็นผู้ชาย" เอกมองหน้าอินด้วยสีหน้าเหมือนมีคำถามพร้อมกับพิจารณาคนตรงหน้าทุกตารางนิ้ว เขาไม่เข้าใจว่าจิ๋วพูดเรื่องอะไร
"คุณจำอะไรไม่ได้จริงเหรอ"
อินรู้สึกเหมือนตนเองโดนกระชากวิญญาณออกไปจากร่าง เขารู้สึกถึงความว่างเปล่าและไม่เคยคิดว่าเอกจะจำเขาไม่ได้เลยแม้แต่ชื่อก็ไม่คุ้นหู เหมือนกับตัวของเขาโดนดึงตัวตนออกไปจากตัว เขาจึงอยากถามเอกให้แน่ใจอีกครั้ง
"ผมจำได้ว่าผมไม่รู้จักคุณนะ"
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2560, 13:59:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2560, 13:59:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 614
| << เริ่มต้น | คิดยังไงก็จำไม่ได้ >> |