ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 2 ความใน (1/5)
เหมือนนานชั่วกัปชั่วกัลป์ ทั้งๆ ที่ความจริงแค่ไม่กี่วินาทีที่นีราอึ้งกับการอยู่ในห้องหรู ที่มีผู้ชายหน้าตาดีรุมล้อมถึงสามคน เธอกะพริบตา กระแอมเบาๆ เรียกสติกลับคืนมาเมื่อได้ยินเสียงโดโลแวนดังแว่วๆ
“คุณหมอพีท นี่คุณเกรแฮมครับ”
ผู้ชายหล่อคนนั้นมายืนอยู่ต่อหน้าเธอ เขาดูอึ้งไปเหมือนกัน สีหน้าขึงตึงนั่นสิ่งเดียวที่บ่งว่าประหลาดใจคือคิ้วที่ขมวดย่นเข้าหากันน้อยๆ ขณะที่มองสบตากับเธอ หญิงสาวได้สติกลับมา นึกรู้ว่าการอึ้งของเขาคือคงนึกว่าเธอเป็นผู้ชาย เพราะชื่อที่คนทั่วไปเรียกขานเธอ
พีท ย่อมาจากนามสกุล พิชาธรณ์ของเธอ ส่วนสาเหตุที่ต้องตัดย่อลงมาก็เพราะ...
“บอสครับ นี่คุณหมอพีท นีรา พิ-ชา-ถอน”
ถอน... นีราถอนหายใจ นามสกุลในภาษาไทยเป็นปัญหาใหญ่กับคนต่างชาติมากจริงๆ!
“สวัสดี ยินดีที่ได้เจอคุณ คุณหมอพีท” คำทักทายเสมือนคำเร่ง นีรายื่นมือออกไปเขย่ากับเขาอย่างเงอะงะ หญิงสาวหน้าร้อนวาบๆ กับการอึ้งของตัวเองก่อนหน้านี้ยามได้เห็นคนหล่อ
ก็ไม่ได้จะแก้ตัวน่ะนะ แต่แบบ ใครไม่อึ้งไม่ตะลึงบ้างล่ะ ตอนเจอผู้ชายหล่อๆ มายืนจ้องตาแบบนี้!
“สวัสดีค่ะ คุณเกรแฮม ยินดีที่ได้เจอคุณเช่นกันค่ะ” เมื่อสติกลับมา อาการตะลึงตาค้างที่เห็นผู้ชายหล่อก็หายไป นีราสวมหน้ากากคุณหมอที่กำลังส่งยิ้มให้คนไข้ และยิ้มค้างเพราะเธอจะดึงมือกลับแต่เขาดันไม่ปล่อย แถมตาสีฟ้านี่ยังจ้องเธอแบบไม่กะพริบอีกด้วย
จิตแพทย์สาวกลอกตามองโดโลแวนที่ยืนอยู่ด้านขวาของเธอ หวังใจอยากให้เขาช่วยอธิบายเรื่องในตอนนี้ที ก่อนเบนสายตามองไปยังดิมิทรีที่ยืนอยู่ทางฝั่งซ้ายของซีอีโอเกรแฮมพาวเวอร์ฯ
“อะแฮ่ม” เป็นดิมิทรีที่กระแอม แต่... ไม่ได้ผล
“เอ่อ” เธอเอ่ย กระตุกมือสองสามครั้งและใช้สายตาแทนคำพูด นั่นแหละเจ้าของห้องหนุ่มหล่อถึงได้ปล่อยมือ ไม่มีคำขอโทษ ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีคำแก้ตัวกับการที่เขาจับมือเธอไว้นานสองนาน เพราะเขาหันไปแนะนำคนหน้าเหมือนโดโลแวนให้เธอรู้จักแทน เออ แบบนี้ก็ได้แหะ!
“นี่ดิมิทรี เลขาส่วนตัวของผมอีกคน หวังว่าโดโลแวนจะสุภาพกับคุณในระหว่างมาที่นี่นะครับ”
“ค่ะ” นีรารีบตอบในทันใด “ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้รับเชิญมาที่นี่ในวันนี้ เวลานี้” แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังอดจิกกัดซีอีโอหนุ่มหล่อตรงหน้าไม่ได้ เมื่อเขาชิงเวลาวันศุกร์ของเธอมาแบบหน้าด้านๆ
แต่ก็เหมือนอีกฝ่ายจะไม่รับรู้เพราะ... “ยินดีครับ แต่ก่อนที่เราจะพูดคุยกัน เชิญคุณหมอที่โซฟาด้านโน้นดีกว่า” เขาเอ่ยและขยับออกเดินแต่ไม่วายจะพูดกับเลขาฯ ข้างตัวว่า “ขอชา กาแฟ น้ำเปล่ากับน้ำส้มนะ”
ดิมิทรีรับคำด้วยท่าทีสุภาพอย่างเหลือเชื่อ หนุ่มแว่นยังยืนอยู่แม้คลินตันจะหันไปพูดกับโดโลแวนแล้ว
“โดโลแวน คุณโอลิเวอร์มาถึงหรือยัง เพราะมีเรื่องอีกหลายเรื่องที่เราต้องตกลงกับคุณหมอ อย่าช้าเพราะจะเสียมารยาทมากถ้าแขกของเราต้องรอ”
สองหนุ่มแขกขาวสลายตัวไปในทันใดราวกับควัน นีราเดินเข้าไปทรุดลงนั่งยังโซฟาสีน้ำตาลดำตัวที่ คลินตัน แอล. เกรแฮมเข้าไปหยุดยืนเป็นเชิงบอกให้เธอนั่งที่ตรงนั้นได้ การกระทำของเขาเปี่ยมไปด้วยมารยาทแบบผู้ดี๊ ผู้ดี ที่ต้องบริการสุภาพสตรีก่อนเป็นอันดับแรก เขาขยับสูทที่สวมและเดินไปทรุดลงนั่งตัวตรงกันข้ามกับเธอ มุมปากเหยียดเป็นรอยยิ้มนิดๆ แบบปลอมๆ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกถึงความคล้ายระหว่างเขากับดยุคแห่งซอเมอร์เซ็ต ความเป็นผู้ดีที่คล้ายกันเปี๊ยบ แต่กับผู้ชายคนนี้ คลินตัน แอล.เกรแฮม เธอรู้สึกถึงความกดดันสูงสุดเท่าที่เคยเจอมา
ให้ตาย! เธอไม่เคยเกร็งต่อหน้าผู้ชายคนไหนมากเท่าผู้ชายคนนี้เลย!!
“เอ่อ ที่นี่ดูดีมากเลยนะคะ”
เมื่อเขาไม่พูดสักทีทั้งๆ ที่นั่งลงนานแล้ว นีราจึงเป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาก่อน และเธอยอมรับมันเป็นการเริ่มต้นที่ห่วยแตกมาก แต่เธอก็ต้องทำ!
“ครับ ขอบคุณ”
จบ...
“เอ่อ คุณครูเซแจ้งว่าคุณต้องการปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องของคุณเบลลาทิส”
“ครับ” เขายิ้มมากขึ้น แต่... เป็นยิ้มเย็นคล้ายๆ แสยะ! “ใช่ครับ และผมคงต้องแย้งคำว่าปรึกษาของคุณหมอ เพราะการเชิญคุณหมอมาที่นี่ไม่ใช่ปรึกษา แต่เป็นการแจ้งให้ทราบถึงการวางตัวในการให้สัมภาษณ์วันพรุ่งนี้น่ะครับ”
อ๋อ... คำสั่ง!
เธอเป็นจิตแพทย์ เคยแต่ได้บอกคนไข้ว่าให้ทำตัวตามสบายไม่ต้องเกร็ง พอมาวันนี้... นีรากลับต้องมาบอกตัวเองว่าใจเย็นๆ และทำตัวตามสบายเพื่อรอรับคำสั่งแทน!
แต่ขอโทษ...
นีรา พิชาถอน เอ๊ยไม่ใช่ ธรณ์ เป็นหมอ และหมอมีจรรยาบรรณ ในเมื่อวันพรุ่งนี้การพูดความจริงคือหน้าที่ของเธอก็ไม่มีอะไรจะมาเปลี่ยนแปลงมันได้ เธอกล้าพูด และเอาเกียรติของจิตแพทย์เป็นประกัน ไม่ว่าคลินตัน แอล. เกรแฮมจะสั่งให้เธอพูดอะไร ก็อย่าได้หวัง คอยดูถึงเขาจะเอาทนายมาขู่ เธอก็บ่ยั่นจะฟ้องกลับให้ดู!
คิดแล้ว ใคร่ครวญแล้ว จิตแพทย์สาวก็หน้าเชิด คอแข็งไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ
แต่ท่าทางแบบนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ เธอคงไม่ยอมทำตามที่เขาบอกแต่โดยดี คลินตันมองผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงหน้าที่เหมือนลูกไก่แล้วก็นึกขำ เธอทำตัวราวกับแม่ไก่เสียเองตอนที่มีคนล้วงมือเข้าไปในรัง
แต่แรกเขายอมรับที่อึ้งเพราะจากชื่อเขานึกว่าหมอคนนี้เป็นผู้ชาย ดังนั้นพอถูกแนะนำว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาหวานๆ ชาวเอเชียคนนี้คือคุณหมอพีทคนนั้น มันก็ทำให้เขานึกทึ่งอยู่ไม่น้อย แต่ที่ทำให้เขาอึ้งยิ่งกว่าคือเสียงของเธอ
เสียงของเธอมันคล้าย มันทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนที่... ช่างเถอะ!
“ลองอ่านดูก่อนครับถึงข้อตกลงที่ผมเอ่ยไปเมื่อสักครู่นี้”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ต.ค. 2560, 19:44:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ต.ค. 2560, 19:44:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 839
| << Chapter 1 หมอโรคจิต & สุภาพบุรุษ (หลุด) (4/4 ) | Chapter 2 ความใน (2/5) >> |