ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 3 ข้อความ -จบตอน-
“ยังรอบคอบเหมือนเดิมเลยนะ” ดยุคเอ่ยชม “ขอบคุณมากครับอาเธอร์”
“ท่านหญิงโทร.มาเมื่อสักครู่นี้และสอบถามถึงเรื่องการสัมภาษณ์เมื่อช่วงสายของวันนี้ครับ”
“คุณเกรแฮมคงรายงานทุกอย่างหมดเรียบร้อยแล้วสินะครับ”
“ถูกต้องครับ”
“ผมว่าคุณเกรแฮมช่างเป็นคนที่น่าเบื่อ” เอ่ยแล้วสองมือของคริสก็ตีพรายฟองของน้ำวนเล่นด้วยทีท่าเหมือนเด็ก “เขาโหดร้ายมากที่จำกัดอิสระของผม ทำไมครับอาเธอร์ผมถึงต้องถูกจำกัดสิทธิ์โดยฝีมือของเขาด้วย แล้วทำไมแม่จะต้องไว้ใจเขามากขนาดนั้น ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่ได้ทำลงไปเลย แล้วอาเธอร์รู้ไหมครับเขาทำอะไรกับนีล วันนี้เขาเข้าไปคุยกับนีลในห้องทำงานสองต่อสอง สองต่อสองโดยที่ไม่มีใครอยู่ในห้องนั้น--” สีหน้าคริสดูหม่นเศร้า “เขาจะแย่งนีลไปจากผมหรือเปล่าครับอาเธอร์”
อาเธอร์ไม่ตอบเพราะรู้ดีว่านายน้อยไม่ได้ต้องการ เขาเข้าไปรินไวน์ใส่แก้วที่พร่องพร้อมยื่นส่งให้ก่อนปลอบ
“คุณเกรแฮมอาจสอบถามเรื่องอาการของมายลอร์ดให้ความกระจ่าง เพื่อที่จะรายงานให้ท่านหญิงทราบได้โดยละเอียดแบบไม่มีสิ่งใดต้องเป็นกังวล”
“นั่นก็อาจใช่” ชายหนุ่มยอมรับแต่โดยดี “ผมคงจะคิดมากไป แต่ก็อดคิดไม่ได้ ผมรักเธอนะอาเธอร์ นีราเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกมีค่า” คริสหลับตาลงและนึกถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มของนีรา
“คุณหมอพีทจะต้องรับรู้ครับว่ามายลอร์ดรู้สึกเช่นไรต่อเธอ”
อาเธอร์ย้ำขณะก้าวเข้าไปใกล้อ่างน้ำของดยุค คริสลืมตาขึ้นมองและส่งยิ้มให้พ่อบ้านอย่างใสซื่อ
“ปิดประตูเถอะครับอาเธอร์ ผมคิดว่าคงจะแช่น้ำอยู่อย่างนี้อีกสักครู่ และไม่อยากให้ใครรบกวน”
นอกจากผงกศีรษะรับคำแล้ว อาเธอร์ก็เดินไปที่ประตูบานสูงกว้างก่อนจะงับปิดมันลง
ค่ำคืนนั้นสำหรับนีราผ่านไปอย่างไม่ใคร่จะดีนัก เพราะแม้จะรับมือได้กับช่อดอกไม้จากชายโรคจิต แต่เมื่อหลับฝันเธอก็กลับต้องสะดุ้งตื่นตอนเช้ามืด ทั้งๆ ที่นอนไปแค่สองสามชั่วโมง เพราะพบว่าในฝันนั้น ผู้ชายคนนั้นแอบเข้ามาในห้องของเธอ และเฝ้ารอให้เธอหลับเพื่อจะได้จัดการเธอตามที่เขาต้องการ
มันทำให้เธอนอนไม่หลับอีกต่อไป ดังนั้นเพื่อสลัดฝันร้ายให้พ้นตัว วันนี้นีราจึงออกไปวิ่งเร็วกว่าทุกวัน
เกือบชั่วโมงกับการวิ่งๆ เดินๆ นีรารู้สึกถึงหัวสมองที่ปลอดโปร่งมากขึ้น และอารมณ์ของเธอก็ดีมากพอที่จะฮัมเพลงที่กำลังฟังอยู่ในตอนนี้ ขณะเดินกลับที่พัก
คุณนายเบอร์มิ่งได้เรียกนีราไว้ตอนที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไปยังห้องพัก
โถงของอพาร์ตเม้นท์เงียบเหงาเพราะยังเป็นช่วงเช้าอยู่มาก คนทำความสะอาดกำลังถูพื้นและหายลับเข้าไปในมุมทางเดินเข้าสู่ห้องครัวส่วนรวม ที่ซึ่งมีแม่ครัวทำอาหารรอบริการในราคารับได้ทั้งคนกินและคนขาย
“ไงคะคุณนายเบอร์มิ่ง วันนี้คุณตื่นแต่เช้าจังเลย”
เจ้าของตึกร่างท้วมดูกระวนกระวาย หล่อนยังสวมชุดนอนและผมก็ยังม้วนโรลอยู่เลย “ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆ นะคะคุณหมอ คือฉัน เมื่อเช้านี้ตอนที่ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงกับโรเจอร์--” ตึกของคุณนายเบอร์มิ่งเป็นตึกแฝด หล่อนปรับปรุงเปิดเป็นอพาร์ตเม้นต์แค่ตึกเดียว ส่วนอีกตึกเป็นบ้านพักส่วนตัวของหล่อนกับสามีและบรรดาหมาของหล่อน “มีคนมากดกริ่งที่หน้าประตู--นานมากๆ จนฉันต้องลุกจากเตียงมาดูและไม่พบใครนอกจากนี่”
มืออวบอูมที่ไขว่ไว้ข้างหลังแต่แรก ตอนนี้ยื่นมาต่อหน้านีรา
“การ์ดถึงคุณค่ะ พร้อมกับของขวัญ” นีราหน้าค่อนข้างซีดเพราะนึกรู้แล้วว่ามันเป็นอะไร เธอรับมาด้วยมืออันสั่นเทาและเปิดออกอ่าน จังหวะนั้นคุณนายเบอร์มิ่งก็พูดต่อ “ฉันขอโทษแต่ฉันถือวิสาสะเปิดดูการ์ดเพราะไม่รู้ว่าส่งให้ใคร และมันส่งถึงคุณ เอ่อ ข้อความในนั้น--”
ผมอยากรักคุณเหลือเกินที่รัก เฝ้าฝันถึงวันที่จะได้ฝังกายไว้ในตัวคุณ
นีราคิดว่าตัวเองตั้งรับมันได้ เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆ ก่อนกลั้นใจเปิดกล่องของขวัญออกดู
“ฉันคิดว่าคนส่งมีอาการทางประสาท”
คุณนายเบอร์มิ่งกุมมืออยู่ระหว่างอกอวบของหล่อนเอง สายตาเป็นกังวลและห่วงใย แต่นีราไม่ได้ตอบ เธอเม้มปากและมือสั่นจนกล่องของขวัญร่วงลงพื้นเมื่อเห็นของในกล่องนั้น เธอถึงกับเผลอขยับก้าวถอยหลังอย่างรังเกียจ
ของที่อยู่ในกล่องคือถุงยางอนามัยใช้แล้ว จากที่เห็นนอกจากคราบน้ำกามแล้วยังมีเลือดเปรอะอยู่อีกด้วย!
“พระเจ้า!” เป็นคุณนายเบอร์มิ่งที่อุทานเสียงลั่น หล่อนยกมือขึ้นปิดปาก “คุณหมอ”
นีรามีเวลาให้ตกใจอยู่ไม่กี่นาที เธอตั้งสติได้หลังจากนั้นและรีบรวบของลงในกล่องให้เรียบร้อยก่อนจะมีใครมาเห็นมากกว่านั้น และกำชับทั้งๆ ที่ยังหายใจกระเพื่อมจนมองเห็นหน้าอกใต้เสื้อออกกำลังกายขยับขึ้นลงชัดเจน
“อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ออกไปกับใครนะคะคุณนายเบอร์มิ่ง ฉันจะจัดการเรื่องนี้และหาตัวคนทำให้เร็วที่สุด แต่ก่อนหน้านั้นเราต้องเก็บไว้เป็นความลับ เพราะไม่รู้ว่าคนส่งเป็นใคร และเขาก็อาจจะเฝ้าดูเราอยู่ในตอนนี้ และถ้าเรากระโตกกระตากเขาอาจจะไหวตัวทันและเราจะจับตัวเขาไม่ได้”
คุณนายเบอร์มิ่งพยักหน้ารับหงึกหงัก
“เอาละ ฉันขอให้คุณทำตัวเป็นปกติ ส่วนฉันจะกลับขึ้นห้องไปเพื่อปรึกษากับไค” นีรามองเจ้าของตึกที่ยังตัวสั่นและตกใจไม่หาย เธอเอื้อมมือไปกุมมืออวบอูมและบีบเบาๆ “มันไม่มีอะไรน่ากลัวค่ะ ขอแค่เราเข้มแข็ง”
จิตแพทย์สาวยืนรอจนคุณนายเบอร์มิ่งก้าวพ้นไปจากตรงนั้น เธอสูดลมหายใจเข้าลึก และพยายามไม่ให้ขาสั่นเมื่อเดินตรงไปที่ลิฟต์ นีรามองซ้ายมองขวาอย่างระแวง ก่อนก้าวเข้าลิฟต์ไปด้วยความโล่งใจเล็กๆ เธอมองกล่องที่บรรจุของสกปรกนั่นและคิดไว้ว่าจะต้องทำยังไงกับมันต่อไป
หญิงสาวเอนพิงกับผนังลิฟต์ขณะที่มันกำลังเคลื่อนตัว ตอนนี้เธอทั้งเสียขวัญและก็กลัว ที่ยังคุมสติได้อยู่นี่ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว หน้าเธอยุ่ง คิ้วก็ผูกโบว์เป็นปมที่แก้ไม่ได้ เมื่อคิดหาคำตอบ
ใคร... คนที่ทำเรื่องน่ากลัวนี่เป็นใครกัน
“ท่านหญิงโทร.มาเมื่อสักครู่นี้และสอบถามถึงเรื่องการสัมภาษณ์เมื่อช่วงสายของวันนี้ครับ”
“คุณเกรแฮมคงรายงานทุกอย่างหมดเรียบร้อยแล้วสินะครับ”
“ถูกต้องครับ”
“ผมว่าคุณเกรแฮมช่างเป็นคนที่น่าเบื่อ” เอ่ยแล้วสองมือของคริสก็ตีพรายฟองของน้ำวนเล่นด้วยทีท่าเหมือนเด็ก “เขาโหดร้ายมากที่จำกัดอิสระของผม ทำไมครับอาเธอร์ผมถึงต้องถูกจำกัดสิทธิ์โดยฝีมือของเขาด้วย แล้วทำไมแม่จะต้องไว้ใจเขามากขนาดนั้น ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่ได้ทำลงไปเลย แล้วอาเธอร์รู้ไหมครับเขาทำอะไรกับนีล วันนี้เขาเข้าไปคุยกับนีลในห้องทำงานสองต่อสอง สองต่อสองโดยที่ไม่มีใครอยู่ในห้องนั้น--” สีหน้าคริสดูหม่นเศร้า “เขาจะแย่งนีลไปจากผมหรือเปล่าครับอาเธอร์”
อาเธอร์ไม่ตอบเพราะรู้ดีว่านายน้อยไม่ได้ต้องการ เขาเข้าไปรินไวน์ใส่แก้วที่พร่องพร้อมยื่นส่งให้ก่อนปลอบ
“คุณเกรแฮมอาจสอบถามเรื่องอาการของมายลอร์ดให้ความกระจ่าง เพื่อที่จะรายงานให้ท่านหญิงทราบได้โดยละเอียดแบบไม่มีสิ่งใดต้องเป็นกังวล”
“นั่นก็อาจใช่” ชายหนุ่มยอมรับแต่โดยดี “ผมคงจะคิดมากไป แต่ก็อดคิดไม่ได้ ผมรักเธอนะอาเธอร์ นีราเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกมีค่า” คริสหลับตาลงและนึกถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มของนีรา
“คุณหมอพีทจะต้องรับรู้ครับว่ามายลอร์ดรู้สึกเช่นไรต่อเธอ”
อาเธอร์ย้ำขณะก้าวเข้าไปใกล้อ่างน้ำของดยุค คริสลืมตาขึ้นมองและส่งยิ้มให้พ่อบ้านอย่างใสซื่อ
“ปิดประตูเถอะครับอาเธอร์ ผมคิดว่าคงจะแช่น้ำอยู่อย่างนี้อีกสักครู่ และไม่อยากให้ใครรบกวน”
นอกจากผงกศีรษะรับคำแล้ว อาเธอร์ก็เดินไปที่ประตูบานสูงกว้างก่อนจะงับปิดมันลง
ค่ำคืนนั้นสำหรับนีราผ่านไปอย่างไม่ใคร่จะดีนัก เพราะแม้จะรับมือได้กับช่อดอกไม้จากชายโรคจิต แต่เมื่อหลับฝันเธอก็กลับต้องสะดุ้งตื่นตอนเช้ามืด ทั้งๆ ที่นอนไปแค่สองสามชั่วโมง เพราะพบว่าในฝันนั้น ผู้ชายคนนั้นแอบเข้ามาในห้องของเธอ และเฝ้ารอให้เธอหลับเพื่อจะได้จัดการเธอตามที่เขาต้องการ
มันทำให้เธอนอนไม่หลับอีกต่อไป ดังนั้นเพื่อสลัดฝันร้ายให้พ้นตัว วันนี้นีราจึงออกไปวิ่งเร็วกว่าทุกวัน
เกือบชั่วโมงกับการวิ่งๆ เดินๆ นีรารู้สึกถึงหัวสมองที่ปลอดโปร่งมากขึ้น และอารมณ์ของเธอก็ดีมากพอที่จะฮัมเพลงที่กำลังฟังอยู่ในตอนนี้ ขณะเดินกลับที่พัก
คุณนายเบอร์มิ่งได้เรียกนีราไว้ตอนที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไปยังห้องพัก
โถงของอพาร์ตเม้นท์เงียบเหงาเพราะยังเป็นช่วงเช้าอยู่มาก คนทำความสะอาดกำลังถูพื้นและหายลับเข้าไปในมุมทางเดินเข้าสู่ห้องครัวส่วนรวม ที่ซึ่งมีแม่ครัวทำอาหารรอบริการในราคารับได้ทั้งคนกินและคนขาย
“ไงคะคุณนายเบอร์มิ่ง วันนี้คุณตื่นแต่เช้าจังเลย”
เจ้าของตึกร่างท้วมดูกระวนกระวาย หล่อนยังสวมชุดนอนและผมก็ยังม้วนโรลอยู่เลย “ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆ นะคะคุณหมอ คือฉัน เมื่อเช้านี้ตอนที่ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงกับโรเจอร์--” ตึกของคุณนายเบอร์มิ่งเป็นตึกแฝด หล่อนปรับปรุงเปิดเป็นอพาร์ตเม้นต์แค่ตึกเดียว ส่วนอีกตึกเป็นบ้านพักส่วนตัวของหล่อนกับสามีและบรรดาหมาของหล่อน “มีคนมากดกริ่งที่หน้าประตู--นานมากๆ จนฉันต้องลุกจากเตียงมาดูและไม่พบใครนอกจากนี่”
มืออวบอูมที่ไขว่ไว้ข้างหลังแต่แรก ตอนนี้ยื่นมาต่อหน้านีรา
“การ์ดถึงคุณค่ะ พร้อมกับของขวัญ” นีราหน้าค่อนข้างซีดเพราะนึกรู้แล้วว่ามันเป็นอะไร เธอรับมาด้วยมืออันสั่นเทาและเปิดออกอ่าน จังหวะนั้นคุณนายเบอร์มิ่งก็พูดต่อ “ฉันขอโทษแต่ฉันถือวิสาสะเปิดดูการ์ดเพราะไม่รู้ว่าส่งให้ใคร และมันส่งถึงคุณ เอ่อ ข้อความในนั้น--”
ผมอยากรักคุณเหลือเกินที่รัก เฝ้าฝันถึงวันที่จะได้ฝังกายไว้ในตัวคุณ
นีราคิดว่าตัวเองตั้งรับมันได้ เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆ ก่อนกลั้นใจเปิดกล่องของขวัญออกดู
“ฉันคิดว่าคนส่งมีอาการทางประสาท”
คุณนายเบอร์มิ่งกุมมืออยู่ระหว่างอกอวบของหล่อนเอง สายตาเป็นกังวลและห่วงใย แต่นีราไม่ได้ตอบ เธอเม้มปากและมือสั่นจนกล่องของขวัญร่วงลงพื้นเมื่อเห็นของในกล่องนั้น เธอถึงกับเผลอขยับก้าวถอยหลังอย่างรังเกียจ
ของที่อยู่ในกล่องคือถุงยางอนามัยใช้แล้ว จากที่เห็นนอกจากคราบน้ำกามแล้วยังมีเลือดเปรอะอยู่อีกด้วย!
“พระเจ้า!” เป็นคุณนายเบอร์มิ่งที่อุทานเสียงลั่น หล่อนยกมือขึ้นปิดปาก “คุณหมอ”
นีรามีเวลาให้ตกใจอยู่ไม่กี่นาที เธอตั้งสติได้หลังจากนั้นและรีบรวบของลงในกล่องให้เรียบร้อยก่อนจะมีใครมาเห็นมากกว่านั้น และกำชับทั้งๆ ที่ยังหายใจกระเพื่อมจนมองเห็นหน้าอกใต้เสื้อออกกำลังกายขยับขึ้นลงชัดเจน
“อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ออกไปกับใครนะคะคุณนายเบอร์มิ่ง ฉันจะจัดการเรื่องนี้และหาตัวคนทำให้เร็วที่สุด แต่ก่อนหน้านั้นเราต้องเก็บไว้เป็นความลับ เพราะไม่รู้ว่าคนส่งเป็นใคร และเขาก็อาจจะเฝ้าดูเราอยู่ในตอนนี้ และถ้าเรากระโตกกระตากเขาอาจจะไหวตัวทันและเราจะจับตัวเขาไม่ได้”
คุณนายเบอร์มิ่งพยักหน้ารับหงึกหงัก
“เอาละ ฉันขอให้คุณทำตัวเป็นปกติ ส่วนฉันจะกลับขึ้นห้องไปเพื่อปรึกษากับไค” นีรามองเจ้าของตึกที่ยังตัวสั่นและตกใจไม่หาย เธอเอื้อมมือไปกุมมืออวบอูมและบีบเบาๆ “มันไม่มีอะไรน่ากลัวค่ะ ขอแค่เราเข้มแข็ง”
จิตแพทย์สาวยืนรอจนคุณนายเบอร์มิ่งก้าวพ้นไปจากตรงนั้น เธอสูดลมหายใจเข้าลึก และพยายามไม่ให้ขาสั่นเมื่อเดินตรงไปที่ลิฟต์ นีรามองซ้ายมองขวาอย่างระแวง ก่อนก้าวเข้าลิฟต์ไปด้วยความโล่งใจเล็กๆ เธอมองกล่องที่บรรจุของสกปรกนั่นและคิดไว้ว่าจะต้องทำยังไงกับมันต่อไป
หญิงสาวเอนพิงกับผนังลิฟต์ขณะที่มันกำลังเคลื่อนตัว ตอนนี้เธอทั้งเสียขวัญและก็กลัว ที่ยังคุมสติได้อยู่นี่ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว หน้าเธอยุ่ง คิ้วก็ผูกโบว์เป็นปมที่แก้ไม่ได้ เมื่อคิดหาคำตอบ
ใคร... คนที่ทำเรื่องน่ากลัวนี่เป็นใครกัน
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 พ.ย. 2560, 19:49:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 พ.ย. 2560, 19:49:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 900
| << Chapter 3 ข้อความ (4/5) | Chapter 4 ผู้ต้องสงสัย (2/5) >> |