ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 4 ผู้ต้องสงสัย (2/5)
คุณหมอสาวยื่นรออย่างนั้น เกือบสิบนาทีมันจึงถูกรับไป
ผู้ชายคนนั้นเป็นคนเอเชียที่หน้าสวย ดูรูปร่างอ้อนแอ้น แต่พอเลื่อนภาพถัดไป ก็เป็นภาพที่แคปจากทวิตเตอร์ ผู้ชายในรูปโชว์ซิกแพ็กตามเนื้อตัวมีหยดน้ำเกาะดูเซ็กซี่ชวนหัวใจจะวาย และรูปนี้มีชื่อด้วย
Peck Palitchoke My Husband ประโยคหลังเป็นข้อความภาษาไทย สามีแห่งชาติ
“เขาชื่อเป๊ก และที่เป็นภาษาไทยนั่นน่ะถ้าแปลเป็นภาษาอังกฤษก็คือผัว-ขา”
นีราต้องกลั้นขำเมื่อลอบสังเกตและเห็นว่าเด็กสาวมีท่าทีอิหลักอิเหลื่อ เธอเสริม
“เขาเป็นผู้ชายที่เคยโดดเด่น แล้วอยู่ๆ มาวันหนึ่งก็ไม่มีใครสนใจเขาอีก แต่จู่ๆ เขาก็กลับมาเป็นที่สนใจอีกครั้ง กลายเป็นหนุ่มที่ฮอตสุดๆ เขาชอบร้องเพลง และฉันก็ตกหลุมรักเขามาตั้งแต่ได้ฟังเสียงเพลงจากโน้ตตัวแรกที่เขาร้องออกมา ฉันติดตามข่าวคราวของเขาทุกอย่าง และเสียดายเหลือเกินที่ฉันอยู่ที่นี่แต่เขาอยู่เมืองไทย ซึ่งอันนี้ฉันก็แอบเสียใจอยู่หน่อยๆ แต่ไม่เป็นไร ฉันซื้อของส่งไปให้เขา ของกิน ของที่ระลึก ส่งข้อความให้กำลังใจให้เขาตลอด”
“เขาก็คงไม่สนใจและคิดว่าคุณมันโรคจิต แล้วก็จะประจานคุณทำให้คุณกลายเป็นแค่ขยะหรือตัวอะไรสักตัวที่เขารังเกียจ ขยะแขยง!” น้ำเสียงของเด็กสาวเอาเรื่องปนเยาะ “คุณก็เลยเสียใจและจะบอกว่าเข้าใจฉันใช่ไหมล่ะ เฮอะ! มันไม่ใช่ ไอ้ความรู้สึกของคุณมันเทียบไม่ได้กับฉัน!” คนไข้ของเธอกราดเกรี้ยวและเงยมองเธอเป็นครั้งแรก ทำท่าว่าปาโทรศัพท์มือถือของเธอทิ้งด้วยซ้ำ แต่...
“อ๊ะ! อย่านะคะ” เด็กสาวยิ้มเยาะมุมปาก เงื้อมือเตรียมปาเต็มที่ นีราจึงต้องรีบพูดเร็วปรื๋อ “นั่นฉันต้องเก็บเงินอยู่เป็นเดือนๆ เชียวนะคะกว่าจะซื้อมาได้ อย่าปาเลยขอฉันคืนนะ!”
เด็กสาวชะงักตีสีหน้าไม่ถูก “คุณเป็นหมอ”
“โอ้ให้ตายสิ! ทำไมถึงได้คิดกันว่าเป็นหมอแล้วจะรวยนะ”
นีราแสร้งสบถก่อนยกมือขึ้นปิดปาก แล้วทำตาเว้าวอน
“ไดแอน” เธอเพิ่มความสนิทสนมเข้าไปโดยไม่ให้เด็กสาวทันสังเกต “อย่าบอกใครได้ไหมว่าฉันพูดจาหยาบคาย ไม่งั้นฉันต้องถูกตำหนิแน่ๆ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเตือนฉันหลายครั้งแล้วด้วย เรื่องการสบถ ไม่งั้นฉันต้องถูกเรียกเข้าไปพบ ถูกสอบสวนและทำทัณฑ์บน ถ้าถึงตอนนั้นฉันต้องถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลแน่ๆ”
“คุณนี่” เด็กสาวอ้าปากแล้วหุบ ลดมือลงในทันที เหมือนคิดหาคำพูดไม่เจอ “แค่สบถ!”
“ใช่สิ ก็เหมือนกับแค่-สตอล์กเกอร์” นีราเอ่ยพร้อมกับยิ้ม “คุณไม่ได้ผิดแปลกอะไรไดแอน คุณแค่ชอบเขา แต่คุณไม่กล้าบอกเขา และคุณหวังดีอยากให้เขาได้รับในสิ่งดีๆ แต่เผอิญการสื่อสารของคุณมันไม่ชัดเจนเท่านั้นเอง”
เด็กสาวเม้มปากแน่น ท่าทางอัดอั้น
“อยากฟังเรื่องของฉันอีกไหมว่าหนุ่มหน้าสวยของฉันเขามีปฏิกิริยายังไงกับสิ่งที่ฉันทำให้เขา” เธอเลิกคิ้วขึ้นรออย่างใจจดจ่อ กระทั่งเด็กสาวช้อนตามองเพียงน้อย “เขาขอบคุณฉัน และตอบกลับมาว่าดีใจกับสิ่งที่ฉันทำให้ และเราก็ปฏิบัติต่อกันแบบนี้มาเรื่อยๆ มีอีกหลายคนที่ทำให้เขาเหมือนกับฉัน รอบตัวเขามีแต่สาวสาวทั้งที่สวยและไม่สวย และพวกเราที่รักเขาก็กลายเป็นเพื่อนกัน”
“ฉันไม่เชื่อ พวกผู้หญิงน่ะมีแต่จะน่าขยะแขยง พวกหล่อนทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วเพื่อกำจัดคู่แข่ง”
“คุณก็เป็นผู้หญิง” นีราแย้งและคนไข้ของเธอก็มองตาเขียวปั๊ด “ไดแอน คนบนโลกนี้มีตั้ง--” จิตแพทย์สาวเสิร์จกูเกิ้ลหาจำนวนประชากรโลกปัจจุบัน และคนไข้ก็ทำหน้าเอือม
“ไม่รู้ก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะ ถ้าจะถึงกับเสิร์จหาขนาดนั้น”
“ก็ได้ เอาเป็นว่ามีคนอยู่เยอะแยะมากมายและผู้หญิงก็มากกว่าผู้ชาย พูดจริงๆ คุณเจอพวกหล่อนซึ่งเป็นคนแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นในประชากรโลก ทำไมคุณตัดสินว่าผู้หญิงบนโลกทุกคนเป็นแบบนั้นหมดล่ะ”
คำตอบที่ได้มาคือความเงียบ
“โอเค เอาเป็นว่าหนุ่มหน้าสวยของฉันไม่ได้คิดว่าฉันเป็นโรคจิต และผู้หญิงรอบตัวเขาก็รู้ว่าเขาไม่ใช่ของใคร ไม่มีใครเป็นเจ้าของเพราะเขายังไม่ได้รักใคร แต่เราก็ยังเต็มใจจะทำให้เขา รู้ไหมทำไม นั่นเพราะฉันเปิดเผยตัวเองทุกอย่างให้เขารู้ และคนอื่นๆ ก็รู้ด้วย ว่าฉันเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำอะไรให้กับเขา รู้สึกยังไงกับเขา จนสุดท้ายเดี๋ยวนี้เรากลายเป็นเพื่อนแสนดีต่อกัน” เด็กสาวชะงักและเงยมองเธอเต็มตาครั้งแรกโดยที่ไม่ได้เผลอ “แน่นอนเดี๋ยวนี้ฉันก็ยังปวารณาตัวเป็นเมีย-ขา อยู่ในฮาเร็มของเขาอยู่นะ” เธอเอ่ยติดตลก แล้วนิ่งไปอึดใจ “ไดแอน การอยู่ในเงามืดถึงเราทำดีแทบตายเขาก็ไม่รู้หรอกค่ะ โดยเฉพาะความรู้สึกถ้าคุณไม่เปิดเผย อีกคนก็จะไม่รับรู้และตีความรู้สึกของคุณไปในทางที่ผิด เพราะเขาจะกลัวเนื่องจากความไม่รู้ค่ะ ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้ทำเพื่ออะไร มาจากใคร”
หยดน้ำตาคนฟังหยดแหมะ
“ความรักสำหรับคนเรามันไม่ได้มีได้แค่ครั้งเดียวนะคะไดแอน ข้างนอกนั้น นอกประตูนั่นยังมีผู้ชายอีกมากให้คุณเดินออกไปเจอและตกหลุมรักนะ”
เด็กสาวยกมือขึ้นปิดหน้าและร้องไห้โฮ นีราไม่พูดไม่ทำอะไรนอกจากหยิบกล่องทิชชู่และคอยยื่นมันส่งให้หล่อนซับน้ำตา
สองชั่วโมงหลังจากนั้นไม่มีอะไรคืบหน้าสักเท่าไหร่ แต่แค่เท่าที่เด็กสาวได้ร้องไห้เพื่อระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา สำหรับนีราถือว่ามันดีมากเกินพอแล้ว นัดครั้งต่อไปอีกหนึ่งอาทิตย์ระหว่างนี้นีราสั่งยาบางตัวให้กับคนไข้ และขอเวลาพูดคุยกับคนเป็นแม่อีกสิบนาที เธอหวังอาทิตย์หน้าเมื่อเราเจอกัน หล่อนจะดีขึ้นมากกว่านี้
“เราจะเจอกันอีกไหมคะ ไดแอน”
นีราเอ่ยถามหลังเดินออกมาส่งแม่ลูกที่หน้าประตูห้อง คนไข้ของเธอยังหน้านิ่งกระนั้นก็ยังได้ยินคำตอบแสนเบา
“ก็ถ้าคุณมาทำงานยังไงก็ต้องได้เจอ”
นีรายิ้มกว้าง มารดาของเด็กสาวดูดีใจจนน้ำตาไหล หล่อนยกมือขึ้นปาดน้ำตาเอ่ยขอบคุณเธออีกครั้งก่อนที่ทั้งสองจะเดินจากไป เมื่อพอส่งคนไข้เรียบร้อยนีราก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง เคสนี้ทำให้เธออดนึกถึงตัวเองไม่ได้ว่า ‘คนที่ทำ’ เรื่องที่มันเป็นสตอล์กเกอร์กับเธอ ซึ่งต่างกันมากกับที่เด็กสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นทำจะเป็นคนเช่นไร ถูกเลี้ยงดู และอยู่ในสภาวะสังคมแบบไหน และเขาต้องการอะไร เนื่องจากมันผ่านมาสองสามวันแล้ว แน่นอนว่าเธอยังได้รับของขวัญประหลาด รวมถึงช่อดอกไม้ในทุกๆ วัน รวมถึงถ้อยคำที่หนักข้อขึ้นทุกที
หนักขนาดไหนก็ถึงขั้นที่ว่า... เธอรวบรวมของเหล่านั้นและเริ่มอยากไปแจ้งความขึ้นมาแล้วเหมือนกัน เพราะหากปล่อยไว้แบบนี้ เธอคงเป็นบ้าเพราะความระแวงเข้าจริงๆ
ผู้ชายคนนั้นเป็นคนเอเชียที่หน้าสวย ดูรูปร่างอ้อนแอ้น แต่พอเลื่อนภาพถัดไป ก็เป็นภาพที่แคปจากทวิตเตอร์ ผู้ชายในรูปโชว์ซิกแพ็กตามเนื้อตัวมีหยดน้ำเกาะดูเซ็กซี่ชวนหัวใจจะวาย และรูปนี้มีชื่อด้วย
Peck Palitchoke My Husband ประโยคหลังเป็นข้อความภาษาไทย สามีแห่งชาติ
“เขาชื่อเป๊ก และที่เป็นภาษาไทยนั่นน่ะถ้าแปลเป็นภาษาอังกฤษก็คือผัว-ขา”
นีราต้องกลั้นขำเมื่อลอบสังเกตและเห็นว่าเด็กสาวมีท่าทีอิหลักอิเหลื่อ เธอเสริม
“เขาเป็นผู้ชายที่เคยโดดเด่น แล้วอยู่ๆ มาวันหนึ่งก็ไม่มีใครสนใจเขาอีก แต่จู่ๆ เขาก็กลับมาเป็นที่สนใจอีกครั้ง กลายเป็นหนุ่มที่ฮอตสุดๆ เขาชอบร้องเพลง และฉันก็ตกหลุมรักเขามาตั้งแต่ได้ฟังเสียงเพลงจากโน้ตตัวแรกที่เขาร้องออกมา ฉันติดตามข่าวคราวของเขาทุกอย่าง และเสียดายเหลือเกินที่ฉันอยู่ที่นี่แต่เขาอยู่เมืองไทย ซึ่งอันนี้ฉันก็แอบเสียใจอยู่หน่อยๆ แต่ไม่เป็นไร ฉันซื้อของส่งไปให้เขา ของกิน ของที่ระลึก ส่งข้อความให้กำลังใจให้เขาตลอด”
“เขาก็คงไม่สนใจและคิดว่าคุณมันโรคจิต แล้วก็จะประจานคุณทำให้คุณกลายเป็นแค่ขยะหรือตัวอะไรสักตัวที่เขารังเกียจ ขยะแขยง!” น้ำเสียงของเด็กสาวเอาเรื่องปนเยาะ “คุณก็เลยเสียใจและจะบอกว่าเข้าใจฉันใช่ไหมล่ะ เฮอะ! มันไม่ใช่ ไอ้ความรู้สึกของคุณมันเทียบไม่ได้กับฉัน!” คนไข้ของเธอกราดเกรี้ยวและเงยมองเธอเป็นครั้งแรก ทำท่าว่าปาโทรศัพท์มือถือของเธอทิ้งด้วยซ้ำ แต่...
“อ๊ะ! อย่านะคะ” เด็กสาวยิ้มเยาะมุมปาก เงื้อมือเตรียมปาเต็มที่ นีราจึงต้องรีบพูดเร็วปรื๋อ “นั่นฉันต้องเก็บเงินอยู่เป็นเดือนๆ เชียวนะคะกว่าจะซื้อมาได้ อย่าปาเลยขอฉันคืนนะ!”
เด็กสาวชะงักตีสีหน้าไม่ถูก “คุณเป็นหมอ”
“โอ้ให้ตายสิ! ทำไมถึงได้คิดกันว่าเป็นหมอแล้วจะรวยนะ”
นีราแสร้งสบถก่อนยกมือขึ้นปิดปาก แล้วทำตาเว้าวอน
“ไดแอน” เธอเพิ่มความสนิทสนมเข้าไปโดยไม่ให้เด็กสาวทันสังเกต “อย่าบอกใครได้ไหมว่าฉันพูดจาหยาบคาย ไม่งั้นฉันต้องถูกตำหนิแน่ๆ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเตือนฉันหลายครั้งแล้วด้วย เรื่องการสบถ ไม่งั้นฉันต้องถูกเรียกเข้าไปพบ ถูกสอบสวนและทำทัณฑ์บน ถ้าถึงตอนนั้นฉันต้องถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลแน่ๆ”
“คุณนี่” เด็กสาวอ้าปากแล้วหุบ ลดมือลงในทันที เหมือนคิดหาคำพูดไม่เจอ “แค่สบถ!”
“ใช่สิ ก็เหมือนกับแค่-สตอล์กเกอร์” นีราเอ่ยพร้อมกับยิ้ม “คุณไม่ได้ผิดแปลกอะไรไดแอน คุณแค่ชอบเขา แต่คุณไม่กล้าบอกเขา และคุณหวังดีอยากให้เขาได้รับในสิ่งดีๆ แต่เผอิญการสื่อสารของคุณมันไม่ชัดเจนเท่านั้นเอง”
เด็กสาวเม้มปากแน่น ท่าทางอัดอั้น
“อยากฟังเรื่องของฉันอีกไหมว่าหนุ่มหน้าสวยของฉันเขามีปฏิกิริยายังไงกับสิ่งที่ฉันทำให้เขา” เธอเลิกคิ้วขึ้นรออย่างใจจดจ่อ กระทั่งเด็กสาวช้อนตามองเพียงน้อย “เขาขอบคุณฉัน และตอบกลับมาว่าดีใจกับสิ่งที่ฉันทำให้ และเราก็ปฏิบัติต่อกันแบบนี้มาเรื่อยๆ มีอีกหลายคนที่ทำให้เขาเหมือนกับฉัน รอบตัวเขามีแต่สาวสาวทั้งที่สวยและไม่สวย และพวกเราที่รักเขาก็กลายเป็นเพื่อนกัน”
“ฉันไม่เชื่อ พวกผู้หญิงน่ะมีแต่จะน่าขยะแขยง พวกหล่อนทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วเพื่อกำจัดคู่แข่ง”
“คุณก็เป็นผู้หญิง” นีราแย้งและคนไข้ของเธอก็มองตาเขียวปั๊ด “ไดแอน คนบนโลกนี้มีตั้ง--” จิตแพทย์สาวเสิร์จกูเกิ้ลหาจำนวนประชากรโลกปัจจุบัน และคนไข้ก็ทำหน้าเอือม
“ไม่รู้ก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะ ถ้าจะถึงกับเสิร์จหาขนาดนั้น”
“ก็ได้ เอาเป็นว่ามีคนอยู่เยอะแยะมากมายและผู้หญิงก็มากกว่าผู้ชาย พูดจริงๆ คุณเจอพวกหล่อนซึ่งเป็นคนแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นในประชากรโลก ทำไมคุณตัดสินว่าผู้หญิงบนโลกทุกคนเป็นแบบนั้นหมดล่ะ”
คำตอบที่ได้มาคือความเงียบ
“โอเค เอาเป็นว่าหนุ่มหน้าสวยของฉันไม่ได้คิดว่าฉันเป็นโรคจิต และผู้หญิงรอบตัวเขาก็รู้ว่าเขาไม่ใช่ของใคร ไม่มีใครเป็นเจ้าของเพราะเขายังไม่ได้รักใคร แต่เราก็ยังเต็มใจจะทำให้เขา รู้ไหมทำไม นั่นเพราะฉันเปิดเผยตัวเองทุกอย่างให้เขารู้ และคนอื่นๆ ก็รู้ด้วย ว่าฉันเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำอะไรให้กับเขา รู้สึกยังไงกับเขา จนสุดท้ายเดี๋ยวนี้เรากลายเป็นเพื่อนแสนดีต่อกัน” เด็กสาวชะงักและเงยมองเธอเต็มตาครั้งแรกโดยที่ไม่ได้เผลอ “แน่นอนเดี๋ยวนี้ฉันก็ยังปวารณาตัวเป็นเมีย-ขา อยู่ในฮาเร็มของเขาอยู่นะ” เธอเอ่ยติดตลก แล้วนิ่งไปอึดใจ “ไดแอน การอยู่ในเงามืดถึงเราทำดีแทบตายเขาก็ไม่รู้หรอกค่ะ โดยเฉพาะความรู้สึกถ้าคุณไม่เปิดเผย อีกคนก็จะไม่รับรู้และตีความรู้สึกของคุณไปในทางที่ผิด เพราะเขาจะกลัวเนื่องจากความไม่รู้ค่ะ ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้ทำเพื่ออะไร มาจากใคร”
หยดน้ำตาคนฟังหยดแหมะ
“ความรักสำหรับคนเรามันไม่ได้มีได้แค่ครั้งเดียวนะคะไดแอน ข้างนอกนั้น นอกประตูนั่นยังมีผู้ชายอีกมากให้คุณเดินออกไปเจอและตกหลุมรักนะ”
เด็กสาวยกมือขึ้นปิดหน้าและร้องไห้โฮ นีราไม่พูดไม่ทำอะไรนอกจากหยิบกล่องทิชชู่และคอยยื่นมันส่งให้หล่อนซับน้ำตา
สองชั่วโมงหลังจากนั้นไม่มีอะไรคืบหน้าสักเท่าไหร่ แต่แค่เท่าที่เด็กสาวได้ร้องไห้เพื่อระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา สำหรับนีราถือว่ามันดีมากเกินพอแล้ว นัดครั้งต่อไปอีกหนึ่งอาทิตย์ระหว่างนี้นีราสั่งยาบางตัวให้กับคนไข้ และขอเวลาพูดคุยกับคนเป็นแม่อีกสิบนาที เธอหวังอาทิตย์หน้าเมื่อเราเจอกัน หล่อนจะดีขึ้นมากกว่านี้
“เราจะเจอกันอีกไหมคะ ไดแอน”
นีราเอ่ยถามหลังเดินออกมาส่งแม่ลูกที่หน้าประตูห้อง คนไข้ของเธอยังหน้านิ่งกระนั้นก็ยังได้ยินคำตอบแสนเบา
“ก็ถ้าคุณมาทำงานยังไงก็ต้องได้เจอ”
นีรายิ้มกว้าง มารดาของเด็กสาวดูดีใจจนน้ำตาไหล หล่อนยกมือขึ้นปาดน้ำตาเอ่ยขอบคุณเธออีกครั้งก่อนที่ทั้งสองจะเดินจากไป เมื่อพอส่งคนไข้เรียบร้อยนีราก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง เคสนี้ทำให้เธออดนึกถึงตัวเองไม่ได้ว่า ‘คนที่ทำ’ เรื่องที่มันเป็นสตอล์กเกอร์กับเธอ ซึ่งต่างกันมากกับที่เด็กสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นทำจะเป็นคนเช่นไร ถูกเลี้ยงดู และอยู่ในสภาวะสังคมแบบไหน และเขาต้องการอะไร เนื่องจากมันผ่านมาสองสามวันแล้ว แน่นอนว่าเธอยังได้รับของขวัญประหลาด รวมถึงช่อดอกไม้ในทุกๆ วัน รวมถึงถ้อยคำที่หนักข้อขึ้นทุกที
หนักขนาดไหนก็ถึงขั้นที่ว่า... เธอรวบรวมของเหล่านั้นและเริ่มอยากไปแจ้งความขึ้นมาแล้วเหมือนกัน เพราะหากปล่อยไว้แบบนี้ เธอคงเป็นบ้าเพราะความระแวงเข้าจริงๆ
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 พ.ย. 2560, 13:02:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ย. 2560, 13:02:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 803
| << Chapter 3 ข้อความ -จบตอน- | Chapter 4 ผู้ต้องสงสัย (3/5) >> |
goldensun 7 พ.ย. 2560, 19:29:02 น.
ผู้ต้องสงสัย (1/5) หายไปไหนคะ
ผู้ต้องสงสัย (1/5) หายไปไหนคะ