ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 5 ผู้ต้องสงสัย (๑) (50%)
นีราอึ้งไปนาน ทั้งนึกไม่ถึงและตกใจจริงๆ ที่อาจจะเป็นเขา
กระทั่งตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นลูเซียน
นีราผ่อนลมหายใจและยกมือข้างซ้ายขึ้นลูบหน้า “โอเคค่ะเชอริล ฉันจะรับสายเขา แต่ขอเวลาฉันสักห้านาทีนะคะ ฉันอยากตั้งสติให้ดีๆ ก่อนคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย”
“ได้ค่ะ ฉันจะจัดการให้” แล้วปลายสายก็เงียบไป นีราลดโทรศัพท์ลงและเงยมองไครีย์ที่เอ่ยขึ้น
“ดูเธอเฮิร์ตมากเลยนะที่รู้ว่าเป็นเขา” ไครีย์เอ่ยขึ้น ตอนนี้หล่อนหยุดออกกำลังกายแล้วและพร้อมสำหรับการเป็นผู้ฟังที่ดี “ฉันพูดตรงๆ นะนีลฉันก็เคยคิดว่าน่าจะเป็น--เขา”
“ฉันยอมรับว่าเฮิร์ตมากจริงๆ เพราะเขาเป็นคนที่ไม่เหมือนลูกค้าคนอื่นของฉัน การได้คุยกับเขามีเรื่องเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวน้อยมาก ส่วนใหญ่เราคุยเรื่องสัพเพเหระและฉันก็รู้สึกเหมือนเราเป็นเพื่อน ฉันคือตอนนี้ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี”
“เธอผิดหวังและมากด้วย รู้ไหมนั่นเป็นเพราะเธอหวังกับเขามากเกินไปแล้วล่ะนีล”
นีรามองหน้าไครีย์ แม้ไม่อยากยอมรับแต่... เธอพยักหน้าแทนคำตอบ
“ฉันว่าเธอควรเลิกเป็นสาวเซ็กซ์โฟนและเราควรแจ้งตำรวจ ถ้าเผื่อหมอนี่ทำอะไรเกินเลยบ้าบอไปมากกว่านี้
“ฉันรู้นะว่าที่เธอพูดมันเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่... ฉันเลิกไม่ได้ ไม่รู้สิ ฉันเริ่มทำเรื่องนี้ก็เพราะความอยากรู้อยากเห็น แต่พอนานเข้ามันทำให้ฉันได้เห็นมากกว่าสิ่งที่ฉันอยากรู้ ฉันได้เห็นอารมณ์ของคนหลายๆ รูปแบบ มันทำให้ฉันเข้าใจคนอื่นได้มากขึ้น และอย่างน้อยฉันก็ยังได้ช่วยให้ใครสักคนรู้สึกดีขึ้น”
“ฉันยอมแพ้เธอจริงๆ” ไครีย์กลอกตายกมือขึ้นคลึงขมับ “แล้วเธอจะทำยังไง”
“ฉันจะแจ้งความ” คนฟังดีดนิ้วดังเปาะ แสดงชัดว่าเห็นด้วยเต็มที่
“และฉันก็จะไม่เลิกเป็นสาวเซ็กซ์โฟน แต่ฉันจะไม่รับสายเขาอีกแล้ว”
“โอ้พระเจ้า! ในที่สุดเธอก็คิดได้ กับคนไม่มีตัวตนแบบนั้นเธอช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก อันนี้ฉันเห็นด้วยเต็มที่นะ แล้วก็อีกอย่าง เธอน่ะให้ความสนใจกับลูกค้าของเธอมากเกินไป มันทำให้เธอสับสน เข้าใจว่าอารมณ์หวั่นไหวนั่นน่ะคือความผูกพันทั้งๆ ที่มันไม่ใช่--เลย” ไครีย์แสดงออกว่าดีใจอย่างที่สุดก่อนบอกต่อ “และเธอจะไม่หวั่นไหวเลยถ้าเธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจริงๆ เสียที นีล เธอว่างมาห้าหกปีแล้วนะจากหนุ่มฮังการีคนนั้นน่ะ ฉันว่าเธอควรเปิดใจให้ใครใหม่ได้แล้ว และใครคนนั้นฉันว่าเบลลาทิส”
“เขาเป็นคนไข้ของฉัน”
“ฉันรู้แต่เขาก็จริงจังกับเธอนะ” อาการเลิกคิ้วขึ้นของนีราคือคำถาม “เขามาหาฉัน ถามว่าเธอเป็นอะไร ฉันขอโทษแต่ฉันไม่ได้บอกนะว่าทำไมเธอถึงถูกสตอล์กเกอร์ตาม ดูเหมือนเขาเองจะเข้าใจว่าเป็นหนึ่งในคนไข้ที่เคยมารักษากับเธอ และเขาก็บอกว่าฉันว่าจะจัดการหมอนั่นให้กับเธอ แถมยังห้ามไม่ให้ฉันบอกเธออีกว่าเขารู้”
นีราถอนหายใจ ความอึดอัดรวมถึงผิดหวังยังสุมอยู่ในอกของเธอ
“นีล เบลลาทิสคือคนในความจริงนะ โอเค้--” ไครีย์แบมือสองข้างต่อหน้าจิตแพทย์สาว “เขาเป็นคนไข้ เขาอายุน้อยกว่า แต่ไงล่ะ อีกไม่นานเขาก็ไม่ต้องมารักษากับเธอแล้ว ส่วนเรื่องอายุน้อยฉันไม่เห็นว่าจะสำคัญ เปิดใจมองเขาบ้างเถอะนีล เขาที่มีตัวตนจริงๆ อยู่ต่อหน้าเธอ ไม่ใช่แค่ตัวตนในสายโทรศัพท์”
“ฉัน--”
“เธอก็ค่อยๆ คิดไป ฉันก็แค่อยากให้เธอรู้ เจ้าชายในชีวิตจริงมาอยู่ตรงหน้า ฉันไม่อยากให้เธอทิ้งขว้างเขาไปเพียงเพราะเจ้าชายในสายโทรศัพท์” ไครีย์พูดจบก็ตีลงเบาๆ ที่บ่าของนีรา จากนั้นหล่อนลุกขึ้นยืนและก้าวกลับเข้าไปในห้องส่วนตัวของตัวหล่อนเองที่อยู่ข้างๆ กับห้องของจิตแพทย์สาว
นีราเอนหลังพิงพนักก่อนหลับตาลง ภาพในความทรงจำเกี่ยวกับลูซยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว
“เฮ้ เชอริล” นีราเอ่ยเมื่อยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง “ฉันพร้อมแล้วค่ะ”
ไม่มีคำตอบแต่เป็นเสียงสัญญาณดังยาว นีราสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อได้ยินเสียงทัก
“ไฮโรส หล่อนในสายบอกว่าคุณติดสายอื่นอยู่แต่กำลังจะเรียบร้อย คุณโอเคไหมที่เราจะได้พูดกันต่อ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่ม ความห่วงใยที่แฝงอยู่ในถ้อยคำ นีราไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นการเสแสร้ง
“ใช่ค่ะ แต่ฉันโอเคนะที่เราจะได้คุยกันในวันนี้”
“ฟังดูประหลาดชะมัด แบบนี้สังหรณ์บอกว่าผมอาจไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าที่รัก”
“เปล่าค่ะลูซ--” เธอนิ่งคิด “ก็อย่างที่คุณรู้ฉันถูกสตอล์กเกอร์ตามและฉันไม่โอเคกับมันเลย นับวันฉันยิ่งรู้สึกไม่ดีเอามากๆ เพราะฉันเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นใคร มันเป็นเรื่องที่แย่สุดๆ ในอาทิตย์นี้ และดีสุดๆ เหมือนกันจนฉันคิดว่า--”
“คุณจะเลิกรับสายสินะ” สำเนียง น้ำเสียงของลูซต่างกันกับตอนแรกลิบลับ “มันดีสำหรับคุณ และแน่นอนว่าผมต้องการให้เป็นอย่างนี้ แต่มันจะกลายเป็นเรื่องที่น่าเสียใจกับผมที่สุดถ้าเราจะไม่ได้คุยกันอีก”
“ฉันเสียใจ แต่คงต้องบอกว่าใช่อย่างที่คุณคิด”
“เฮ้! มันดีมากๆ มากกว่า โรสในเมื่อคุณจะเลิกรับสายจากนี้ ผมคิดว่าเรามาทำความรู้จักกันให้มากขึ้นดีไหม”
นีราเพิ่งสะกิดใจ ช่วงหลังๆ นี้เขาร่ำร้องอยากที่จะเจอกับเธอมากเหลือเกิน ซึ่งมันผิดปกติ
“ผมอยากเจอคุณ และอยากคุยกับคุณโดยที่ไม่ต้องรอให้ถึงคืนวันศุกร์อีกแล้ว”
“ฉัน--” จิตแพทย์สาวรู้สึกเหมือนคนอกหัก ทั้งเสียใจ ทั้งผิดหวัง และเสียความรู้สึก แต่... “ขอโทษเพราะ” เธอถอนหายใจ “มันคงเป็นไปไม่ได้ ว่าแต่... คุณอยากให้ฉันช่วยอะไรไหมคะลูซ คุณอยากเล่าเรื่องที่ไม่สบายใจให้ฉันฟังไหม”
“คุณปฏิเสธเร็วไปแล้วนะโรส” น้ำเสียงนั้นกึ่งกลั้วหัวเราะเหมือนเห็นเป็นเรื่องเล่น “แล้วก็อีกอย่างผมว่าคุณคงไม่อยากรู้หรอกว่าเรื่องไม่สบายใจของผมมันเกี่ยวกับอะไร”
คำตอบของเขาทำให้นีราแค่นยิ้ม เท่านี้ก็พอแล้วสำหรับหลักฐาน ลูซคือสตอล์กเกอร์คนนั้นแน่นอน
“งั้นเราควรลากันตรงนี้เลยจะดีกว่า ลูซ ฉันไม่รู้จะพูดยังไงแต่ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ฉันดีใจนะคะที่ได้คุยกับคุณ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอย่างน่าเหลือเชื่อ และฉันก็หวังว่าเราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้”
“เฮ้! เดี๋ยวคุณพูด--”
“ลาก่อนค่ะลูซ”
พูดจบนีราไม่รอช้าเธอโอนสายของเขากลับไปให้เชอริลและยังคงนั่งจมอยู่กับตัวเอง ตามองโทรศัพท์มือถือ เธอกำลังเป็นอย่างที่ไครีย์ว่า เธอยึดติดกับการรับสายของลูเซียนมากเกินไป มากจนเผลอหวั่นไหวไปกับมัน
ลูเซียนไม่มีตัวตน เขาเป็นแค่มโนภาพของชายคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังคุกคามชีวิตของเธอ
กระทั่งตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นลูเซียน
นีราผ่อนลมหายใจและยกมือข้างซ้ายขึ้นลูบหน้า “โอเคค่ะเชอริล ฉันจะรับสายเขา แต่ขอเวลาฉันสักห้านาทีนะคะ ฉันอยากตั้งสติให้ดีๆ ก่อนคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย”
“ได้ค่ะ ฉันจะจัดการให้” แล้วปลายสายก็เงียบไป นีราลดโทรศัพท์ลงและเงยมองไครีย์ที่เอ่ยขึ้น
“ดูเธอเฮิร์ตมากเลยนะที่รู้ว่าเป็นเขา” ไครีย์เอ่ยขึ้น ตอนนี้หล่อนหยุดออกกำลังกายแล้วและพร้อมสำหรับการเป็นผู้ฟังที่ดี “ฉันพูดตรงๆ นะนีลฉันก็เคยคิดว่าน่าจะเป็น--เขา”
“ฉันยอมรับว่าเฮิร์ตมากจริงๆ เพราะเขาเป็นคนที่ไม่เหมือนลูกค้าคนอื่นของฉัน การได้คุยกับเขามีเรื่องเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวน้อยมาก ส่วนใหญ่เราคุยเรื่องสัพเพเหระและฉันก็รู้สึกเหมือนเราเป็นเพื่อน ฉันคือตอนนี้ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี”
“เธอผิดหวังและมากด้วย รู้ไหมนั่นเป็นเพราะเธอหวังกับเขามากเกินไปแล้วล่ะนีล”
นีรามองหน้าไครีย์ แม้ไม่อยากยอมรับแต่... เธอพยักหน้าแทนคำตอบ
“ฉันว่าเธอควรเลิกเป็นสาวเซ็กซ์โฟนและเราควรแจ้งตำรวจ ถ้าเผื่อหมอนี่ทำอะไรเกินเลยบ้าบอไปมากกว่านี้
“ฉันรู้นะว่าที่เธอพูดมันเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่... ฉันเลิกไม่ได้ ไม่รู้สิ ฉันเริ่มทำเรื่องนี้ก็เพราะความอยากรู้อยากเห็น แต่พอนานเข้ามันทำให้ฉันได้เห็นมากกว่าสิ่งที่ฉันอยากรู้ ฉันได้เห็นอารมณ์ของคนหลายๆ รูปแบบ มันทำให้ฉันเข้าใจคนอื่นได้มากขึ้น และอย่างน้อยฉันก็ยังได้ช่วยให้ใครสักคนรู้สึกดีขึ้น”
“ฉันยอมแพ้เธอจริงๆ” ไครีย์กลอกตายกมือขึ้นคลึงขมับ “แล้วเธอจะทำยังไง”
“ฉันจะแจ้งความ” คนฟังดีดนิ้วดังเปาะ แสดงชัดว่าเห็นด้วยเต็มที่
“และฉันก็จะไม่เลิกเป็นสาวเซ็กซ์โฟน แต่ฉันจะไม่รับสายเขาอีกแล้ว”
“โอ้พระเจ้า! ในที่สุดเธอก็คิดได้ กับคนไม่มีตัวตนแบบนั้นเธอช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก อันนี้ฉันเห็นด้วยเต็มที่นะ แล้วก็อีกอย่าง เธอน่ะให้ความสนใจกับลูกค้าของเธอมากเกินไป มันทำให้เธอสับสน เข้าใจว่าอารมณ์หวั่นไหวนั่นน่ะคือความผูกพันทั้งๆ ที่มันไม่ใช่--เลย” ไครีย์แสดงออกว่าดีใจอย่างที่สุดก่อนบอกต่อ “และเธอจะไม่หวั่นไหวเลยถ้าเธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจริงๆ เสียที นีล เธอว่างมาห้าหกปีแล้วนะจากหนุ่มฮังการีคนนั้นน่ะ ฉันว่าเธอควรเปิดใจให้ใครใหม่ได้แล้ว และใครคนนั้นฉันว่าเบลลาทิส”
“เขาเป็นคนไข้ของฉัน”
“ฉันรู้แต่เขาก็จริงจังกับเธอนะ” อาการเลิกคิ้วขึ้นของนีราคือคำถาม “เขามาหาฉัน ถามว่าเธอเป็นอะไร ฉันขอโทษแต่ฉันไม่ได้บอกนะว่าทำไมเธอถึงถูกสตอล์กเกอร์ตาม ดูเหมือนเขาเองจะเข้าใจว่าเป็นหนึ่งในคนไข้ที่เคยมารักษากับเธอ และเขาก็บอกว่าฉันว่าจะจัดการหมอนั่นให้กับเธอ แถมยังห้ามไม่ให้ฉันบอกเธออีกว่าเขารู้”
นีราถอนหายใจ ความอึดอัดรวมถึงผิดหวังยังสุมอยู่ในอกของเธอ
“นีล เบลลาทิสคือคนในความจริงนะ โอเค้--” ไครีย์แบมือสองข้างต่อหน้าจิตแพทย์สาว “เขาเป็นคนไข้ เขาอายุน้อยกว่า แต่ไงล่ะ อีกไม่นานเขาก็ไม่ต้องมารักษากับเธอแล้ว ส่วนเรื่องอายุน้อยฉันไม่เห็นว่าจะสำคัญ เปิดใจมองเขาบ้างเถอะนีล เขาที่มีตัวตนจริงๆ อยู่ต่อหน้าเธอ ไม่ใช่แค่ตัวตนในสายโทรศัพท์”
“ฉัน--”
“เธอก็ค่อยๆ คิดไป ฉันก็แค่อยากให้เธอรู้ เจ้าชายในชีวิตจริงมาอยู่ตรงหน้า ฉันไม่อยากให้เธอทิ้งขว้างเขาไปเพียงเพราะเจ้าชายในสายโทรศัพท์” ไครีย์พูดจบก็ตีลงเบาๆ ที่บ่าของนีรา จากนั้นหล่อนลุกขึ้นยืนและก้าวกลับเข้าไปในห้องส่วนตัวของตัวหล่อนเองที่อยู่ข้างๆ กับห้องของจิตแพทย์สาว
นีราเอนหลังพิงพนักก่อนหลับตาลง ภาพในความทรงจำเกี่ยวกับลูซยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว
“เฮ้ เชอริล” นีราเอ่ยเมื่อยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง “ฉันพร้อมแล้วค่ะ”
ไม่มีคำตอบแต่เป็นเสียงสัญญาณดังยาว นีราสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อได้ยินเสียงทัก
“ไฮโรส หล่อนในสายบอกว่าคุณติดสายอื่นอยู่แต่กำลังจะเรียบร้อย คุณโอเคไหมที่เราจะได้พูดกันต่อ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่ม ความห่วงใยที่แฝงอยู่ในถ้อยคำ นีราไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นการเสแสร้ง
“ใช่ค่ะ แต่ฉันโอเคนะที่เราจะได้คุยกันในวันนี้”
“ฟังดูประหลาดชะมัด แบบนี้สังหรณ์บอกว่าผมอาจไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าที่รัก”
“เปล่าค่ะลูซ--” เธอนิ่งคิด “ก็อย่างที่คุณรู้ฉันถูกสตอล์กเกอร์ตามและฉันไม่โอเคกับมันเลย นับวันฉันยิ่งรู้สึกไม่ดีเอามากๆ เพราะฉันเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นใคร มันเป็นเรื่องที่แย่สุดๆ ในอาทิตย์นี้ และดีสุดๆ เหมือนกันจนฉันคิดว่า--”
“คุณจะเลิกรับสายสินะ” สำเนียง น้ำเสียงของลูซต่างกันกับตอนแรกลิบลับ “มันดีสำหรับคุณ และแน่นอนว่าผมต้องการให้เป็นอย่างนี้ แต่มันจะกลายเป็นเรื่องที่น่าเสียใจกับผมที่สุดถ้าเราจะไม่ได้คุยกันอีก”
“ฉันเสียใจ แต่คงต้องบอกว่าใช่อย่างที่คุณคิด”
“เฮ้! มันดีมากๆ มากกว่า โรสในเมื่อคุณจะเลิกรับสายจากนี้ ผมคิดว่าเรามาทำความรู้จักกันให้มากขึ้นดีไหม”
นีราเพิ่งสะกิดใจ ช่วงหลังๆ นี้เขาร่ำร้องอยากที่จะเจอกับเธอมากเหลือเกิน ซึ่งมันผิดปกติ
“ผมอยากเจอคุณ และอยากคุยกับคุณโดยที่ไม่ต้องรอให้ถึงคืนวันศุกร์อีกแล้ว”
“ฉัน--” จิตแพทย์สาวรู้สึกเหมือนคนอกหัก ทั้งเสียใจ ทั้งผิดหวัง และเสียความรู้สึก แต่... “ขอโทษเพราะ” เธอถอนหายใจ “มันคงเป็นไปไม่ได้ ว่าแต่... คุณอยากให้ฉันช่วยอะไรไหมคะลูซ คุณอยากเล่าเรื่องที่ไม่สบายใจให้ฉันฟังไหม”
“คุณปฏิเสธเร็วไปแล้วนะโรส” น้ำเสียงนั้นกึ่งกลั้วหัวเราะเหมือนเห็นเป็นเรื่องเล่น “แล้วก็อีกอย่างผมว่าคุณคงไม่อยากรู้หรอกว่าเรื่องไม่สบายใจของผมมันเกี่ยวกับอะไร”
คำตอบของเขาทำให้นีราแค่นยิ้ม เท่านี้ก็พอแล้วสำหรับหลักฐาน ลูซคือสตอล์กเกอร์คนนั้นแน่นอน
“งั้นเราควรลากันตรงนี้เลยจะดีกว่า ลูซ ฉันไม่รู้จะพูดยังไงแต่ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ฉันดีใจนะคะที่ได้คุยกับคุณ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอย่างน่าเหลือเชื่อ และฉันก็หวังว่าเราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้”
“เฮ้! เดี๋ยวคุณพูด--”
“ลาก่อนค่ะลูซ”
พูดจบนีราไม่รอช้าเธอโอนสายของเขากลับไปให้เชอริลและยังคงนั่งจมอยู่กับตัวเอง ตามองโทรศัพท์มือถือ เธอกำลังเป็นอย่างที่ไครีย์ว่า เธอยึดติดกับการรับสายของลูเซียนมากเกินไป มากจนเผลอหวั่นไหวไปกับมัน
ลูเซียนไม่มีตัวตน เขาเป็นแค่มโนภาพของชายคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังคุกคามชีวิตของเธอ
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 พ.ย. 2560, 19:35:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 พ.ย. 2560, 19:35:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 771
| << Chapter 5 ผู้ต้องสงสัย (๑) (25%) | Chapter 5 ผู้ต้องสงสัย (๑) (75%) >> |
goldensun 9 พ.ย. 2560, 21:22:12 น.
ลึกลับนัก เลยโดนตัดสายไปเลย
ลูเซียนน่าจะเป็นชื่อกลางของคลินตัน
ได้เวลาคลินตันแสดงตัวมังคะ
ลึกลับนัก เลยโดนตัดสายไปเลย
ลูเซียนน่าจะเป็นชื่อกลางของคลินตัน
ได้เวลาคลินตันแสดงตัวมังคะ