ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 6 จอมคุกคาม (40%)
“การนัดดินเนอร์ครั้งก่อนคุณครูซได้รับเชิญด้วย ผมจึงไม่กังวลถึงปัญหาที่จะตามมา แต่นัดครั้งนี้ของคุณหมอเป็นการส่วนตัว มันออกจะไม่เหมาะสมและผมเกรงว่ามันจะเกิดความเสียหายตามมา”
ผู้ชายหน้านิ่งตรงหน้าเธอยังคงเต๊ะท่าเป็นสุภาพบุรุษผู้ดีอย่างไม่มีที่ติ แม้กระทั่งคำพูดก็เช่นกัน เพียงแต่ความหมายนั่นทำเอาคนฟังถึงกับหน้าชา
“ฉันเกรงว่าคงจะต้องอธิบายให้คุณฟังนะคะคุณเกรแฮมถึงความจำเป็นที่ฉันต้องไปดินเนอร์กับคุณเบลลาทิส สภาพจิตใจของคุณเบลลาทิสตอนนี้อยู่ในสภาวะเปราะบาง มันมีการผันผวนทางอารมณ์อย่างมากในแต่ละครั้งที่ฉันนัดตรวจติดตามอาการของเขา และครั้งล่าสุดเขากลับไปเหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนที่จะเข้ารับการรักษา ฉันจำเป็นจะต้องทำความเข้าใจในตัวเขาให้มากขึ้นกว่าเดิมเพื่อช่วยให้เขาดีขึ้นและมันก็เป็นหน้าที่ เป็นงานของฉัน ไม่ใช่เกิดขึ้นเพราะอารมณ์ส่วนตัว หรือที่ลึกซึ้งมากกว่านั้น”
คลินตันถอนหายใจ เป็นครั้งแรกที่นีรารู้สึกได้ว่าเขากำลังอึดอัด
“ความเหมาะสมของผมไม่ใช่แค่หน้าที่หรือฐานะระหว่างคุณกับคุณเบลลาทิสเท่านั้นหรอกครับ”
“แล้วความเหมาะสมของคุณมันมีอะไรบ้างล่ะคะ”
คลินตันมองสบตาเธอด้วยนัยน์ตาสีฟ้าของเขา เธองง ไม่เข้าใจ และอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงได้พยายามกีดกันเธอกับคริสเหลือเกิน หากว่าเธอจะยอมสานสัมพันธ์กับดยุคเพื่อตะกายขึ้นไปเป็นดัชเชส
“ทำไมคะ ทำไมคุณถึงดูกลัวเหลือเกินที่ฉันจะสนิทสนมกับคุณเบลลาทิส มันมีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่าที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับเขา”
นีราไล่ต้อน และชายหนุ่มตรงหน้าเธอก็ผ่อนลมหายใจ ท่าทีของเขาเหมือนบอกว่าช่วยไม่ได้ที่ต้องพูด จิตแพทย์สาวรู้สึกตื่นเต้น เหมือนตอนกำลังจะเข้าห้องอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อฟังผลการพิจารณางานวิจัยเล่มแรก
“จริงๆ ผมก็ไม่อยากพูดถึงมันหรอกนะ” คลินตันพูดแล้วหยุดใคร่ครวญ สุดท้ายเขาก็เอ่ย “ขอโทษที่เสียมารยาท แต่คุณอายุมากเกินไปสำหรับคุณเบลลาทิส”
เหมือนโดนลากไปตบกลางสี่แยก นีราอ้าปากค้างพูดไม่ออก หน้าชาแล้วชาอีก เธอเพิ่งจะสามสิบและเกรแฮมก็กล้าที่จะบอกว่าเธออายุมากเกินไป!
บ้าน่ะสิ! คนสามสิบก็เหมือนวัยรุ่นตอนกลางหรอกย่ะ!
“เหตุผลคุณหยาบคายมาก” นีราดึงสติกลับมาและพูดลอดไรฟัน ความร้อนในอกตีตื้นขึ้นสู่ใบหน้าเมื่อคลินตัน เห็นอาการของเธอแล้วเขากระตุกยิ้ม ดูพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่
“ผมขอโทษครับคุณหมอ เจตนาของผมไม่ได้จะบอกว่าคุณแก่” คนฟังได้แต่นับหนึ่ง สอง สามในใจ “แต่ที่ผมจะบอกก็คือ คุณเบลลาทิสเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีนักกับสาวที่อายุมากกว่า และจากเรื่องนั้นมันกระทบกระเทือนจิตใจเขามาก มากแบบที่คุณหมอก็นึกไม่ถึง”
จิตแพทย์สาวสูดลมหายใจเข้าลึก รวบรวมสติที่กำลังฟุ้งซ่าน เธอรับมือกับคนไข้หลายแบบได้ดี แต่เธอไม่คิดว่าการคุยกับคนปกติแบบคลินตัน แอล. เกรแฮม จะทำให้เธอประสาทเสีย แต่บางที... เขาอาจไม่ใช่คนปกติก็ได้
“โอเคค่ะ ฉันจะพยายามเข้าใจแล้วกันนะคะ แต่สำหรับเรื่องคุณเบลลาทิส ฉันอาจต้องชี้แจ้งอีกรอบว่าที่ฉันไปดินเนอร์กับเขาครั้งที่แล้วนั่นน่ะ ก็โอเคค่ะ... ฉันก็รู้ว่าสุ่มเสี่ยงกับจรรยาบรรณของฉันเหมือนกัน แต่การเข้าไปอยู่ในที่ที่เขาใช้ชีวิตเป็นปกติมันทำให้ฉันเห็นอีกตัวตนของเขา”
“คุณจะบอกผมว่าเพื่อการรักษา”
นีรากลอกตา อยากโกหกนะ แต่... “มันก็มีหวั่นไหวบ้างละค่ะ ก็เขาสมบูรณ์แบบขนาดนั้น”
คลินตันพยักหน้ารับ
“แต่นั่นมันไม่สำคัญ เรื่องสำคัญก็คือ... คุณมีส่วนสร้างแผลในใจให้กับเขา”
เขาเลิกคิ้วขึ้น มือสองข้างยกขึ้นกอดอก ในขณะที่เปลี่ยนเป็นนั่งไขว่ห้าง
“คุณจะให้ฉันพูดจริงๆ น่ะหรือคะ” แทนคำตอบคือการผายมือมาด้านหน้า “โอเค จริงๆ มันออกจะเสียมารยาทที่ฉันพูดออกไป” เป็นนีราเสียเองที่ค่อนข้างกระดากปากกับการพูดเรื่องอันเสื่อมเสียนี่ “แต่ คุณเบลลาทิสเปิดใจกับฉันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน คือเขาดูแย่มากๆ และเขาบอกว่าที่เป็นแบบนี้ สาเหตุมันจากความสัมพันธ์ที่คลุมเครือของคุณกับท่านหญิงเมื่อหลายปีก่อน”
“คุณเชื่อแท็บลอยงั้นเหรอ” เขากระตุกยิ้มมุมปาก ท่าทีไม่ทุกข์ร้อนนั้นทำให้นีราเริ่มกระอักกระอ่วน
“ฉันว่าเพิ่งพูดชัดเจนนะคะว่าคุณเบลลาทิสเป็นคนเอ่ย”
คลินตันยักไหล่แม้มันจะดูไม่สุภาพนักก็ตาม “คุณเบลลาทิสเข้าใจผิดครับ”
“มันเป็นคำปฏิเสธที่ชัดเจนหนักแน่นและฉันก็อยากให้คุณพูดแบบนี้กับคุณเบลลาทิสนะคะ”
“ไว้ผมจะคิดดูนะ” คำตอบของเขาทำให้นีราถอนหายใจอีกเฮือก “แต่ผมอยากได้คำตอบว่าคุณหมอจะทำตามที่ผมขอร้อง อย่าใกล้ชิดคุณเบลลาทิสจนเกินไป ผมขอเตือนว่าการทำอย่างนั้นมันอาจจะส่งผลที่ไม่ดีนัก”
“คุณเกรแฮมคะ ฉันว่าการเหยียดชนชั้นหรือว่าสีผิว หรือว่าเชื้อชาติมันจบลงแล้วนะ”
“ขอโทษที่ทำให้เข้าใจแบบนั้น แต่ผมเกรงว่ามันจะไม่ปลอดภัยทั้งสำหรับคุณหมอและก็คุณเบลลาทิส”
“อะไรคือไม่ปลอดภัยในนิยามของคุณคะ”
คลินตันบอกไม่ถูกนักหรอกว่ารู้สึกอย่างไรกับท่าทีการถามอย่างหน้าซื่อตาใสของเธอ
“สำหรับผมคือความปลอดภัยในทุกด้านครับคุณหมอ ชื่อเสียง เกียรติหรือกระทั่งชีวิต”
“ฉันไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายที่แฝงตัวมาเป็นจิตแพทย์ คอยหาเวลาเหมาะๆ เอาชีวิตคุณเบลลาทิส” นีรายิ้มมุมปากนิดๆ “ หรือว่าคุณกลัวฉันจะกลายเป็นฮาร์ลีย์ ควินน์ จิตแพทย์ผู้น่าสงสารที่ถูกส่งไปรักษาโจ๊กเกอร์และตกหลุมรักเขาจนสุดท้ายกลายเป็นแฟนกัน แล้ว แล้ว โจ๊กเกอร์ก็ตกหลุมรักฮาร์ลีย์จนอยากจะฆ่าเธอ” คลินตันมองจิตแพทย์สาวที่หยุดพูดแล้วนิ่งไปเขม็ง “คุณดูหนังมากไปแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่ฮาร์ลีย์ แล้วคุณเบลลาทิสก็ไม่ใช่โจ๊กเกอร์ที่ฉันจะไปผนึกกำลังเพื่อสู้กับแบทแมน อ๋อ!” นีรายกมือขึ้นแตะปากตัวเอง “อย่าบอกนะว่าคุณเทียบตัวเองเข้ากับแบทแมนน่ะ”
คลินตันหลุดหัวเราะออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็น เขาเบือนหน้าหนีและยังหัวเราะอยู่อย่างนั้นถึงหนึ่งนาทีเต็มๆ นีราถึงกับหน้าชา สักพักก็กลับอายขึ้นมาที่หลงพล่ามบ้าบออะไรไม่รู้ต่อหน้าเขา
“ขอโทษที่เสียมารยาทจนหลุดหัวเราะออกมา แต่ผมยังยืนยันครับคุณหมอ ขอให้คุณหมออย่าพยายามใกล้ชิดคุณเบลลาทิสจนมากกว่าเกินไป”
“ฉันอยากรู้เหตุผลที่เป็นเหตุผลมากกว่านี้ค่ะ”
“นั่นคือเหตุผลครับ” คลินตันมองสบตาเธอไม่กะพริบ นีราจ้องตอบและผ่อนลมหายใจ เธอเป็นฝ่ายเลี่ยงการสบสายตากับเขา ด้วยการยกข้อมือซ้ายขึ้นดูนาฬิกา
“ฉันเกรงว่าเหตุผลของคุณจะยังทำให้ฉันยอมรับไม่ได้ค่ะ คุณเกรแฮม”
ผู้ชายหน้านิ่งตรงหน้าเธอยังคงเต๊ะท่าเป็นสุภาพบุรุษผู้ดีอย่างไม่มีที่ติ แม้กระทั่งคำพูดก็เช่นกัน เพียงแต่ความหมายนั่นทำเอาคนฟังถึงกับหน้าชา
“ฉันเกรงว่าคงจะต้องอธิบายให้คุณฟังนะคะคุณเกรแฮมถึงความจำเป็นที่ฉันต้องไปดินเนอร์กับคุณเบลลาทิส สภาพจิตใจของคุณเบลลาทิสตอนนี้อยู่ในสภาวะเปราะบาง มันมีการผันผวนทางอารมณ์อย่างมากในแต่ละครั้งที่ฉันนัดตรวจติดตามอาการของเขา และครั้งล่าสุดเขากลับไปเหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนที่จะเข้ารับการรักษา ฉันจำเป็นจะต้องทำความเข้าใจในตัวเขาให้มากขึ้นกว่าเดิมเพื่อช่วยให้เขาดีขึ้นและมันก็เป็นหน้าที่ เป็นงานของฉัน ไม่ใช่เกิดขึ้นเพราะอารมณ์ส่วนตัว หรือที่ลึกซึ้งมากกว่านั้น”
คลินตันถอนหายใจ เป็นครั้งแรกที่นีรารู้สึกได้ว่าเขากำลังอึดอัด
“ความเหมาะสมของผมไม่ใช่แค่หน้าที่หรือฐานะระหว่างคุณกับคุณเบลลาทิสเท่านั้นหรอกครับ”
“แล้วความเหมาะสมของคุณมันมีอะไรบ้างล่ะคะ”
คลินตันมองสบตาเธอด้วยนัยน์ตาสีฟ้าของเขา เธองง ไม่เข้าใจ และอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงได้พยายามกีดกันเธอกับคริสเหลือเกิน หากว่าเธอจะยอมสานสัมพันธ์กับดยุคเพื่อตะกายขึ้นไปเป็นดัชเชส
“ทำไมคะ ทำไมคุณถึงดูกลัวเหลือเกินที่ฉันจะสนิทสนมกับคุณเบลลาทิส มันมีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่าที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับเขา”
นีราไล่ต้อน และชายหนุ่มตรงหน้าเธอก็ผ่อนลมหายใจ ท่าทีของเขาเหมือนบอกว่าช่วยไม่ได้ที่ต้องพูด จิตแพทย์สาวรู้สึกตื่นเต้น เหมือนตอนกำลังจะเข้าห้องอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อฟังผลการพิจารณางานวิจัยเล่มแรก
“จริงๆ ผมก็ไม่อยากพูดถึงมันหรอกนะ” คลินตันพูดแล้วหยุดใคร่ครวญ สุดท้ายเขาก็เอ่ย “ขอโทษที่เสียมารยาท แต่คุณอายุมากเกินไปสำหรับคุณเบลลาทิส”
เหมือนโดนลากไปตบกลางสี่แยก นีราอ้าปากค้างพูดไม่ออก หน้าชาแล้วชาอีก เธอเพิ่งจะสามสิบและเกรแฮมก็กล้าที่จะบอกว่าเธออายุมากเกินไป!
บ้าน่ะสิ! คนสามสิบก็เหมือนวัยรุ่นตอนกลางหรอกย่ะ!
“เหตุผลคุณหยาบคายมาก” นีราดึงสติกลับมาและพูดลอดไรฟัน ความร้อนในอกตีตื้นขึ้นสู่ใบหน้าเมื่อคลินตัน เห็นอาการของเธอแล้วเขากระตุกยิ้ม ดูพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่
“ผมขอโทษครับคุณหมอ เจตนาของผมไม่ได้จะบอกว่าคุณแก่” คนฟังได้แต่นับหนึ่ง สอง สามในใจ “แต่ที่ผมจะบอกก็คือ คุณเบลลาทิสเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีนักกับสาวที่อายุมากกว่า และจากเรื่องนั้นมันกระทบกระเทือนจิตใจเขามาก มากแบบที่คุณหมอก็นึกไม่ถึง”
จิตแพทย์สาวสูดลมหายใจเข้าลึก รวบรวมสติที่กำลังฟุ้งซ่าน เธอรับมือกับคนไข้หลายแบบได้ดี แต่เธอไม่คิดว่าการคุยกับคนปกติแบบคลินตัน แอล. เกรแฮม จะทำให้เธอประสาทเสีย แต่บางที... เขาอาจไม่ใช่คนปกติก็ได้
“โอเคค่ะ ฉันจะพยายามเข้าใจแล้วกันนะคะ แต่สำหรับเรื่องคุณเบลลาทิส ฉันอาจต้องชี้แจ้งอีกรอบว่าที่ฉันไปดินเนอร์กับเขาครั้งที่แล้วนั่นน่ะ ก็โอเคค่ะ... ฉันก็รู้ว่าสุ่มเสี่ยงกับจรรยาบรรณของฉันเหมือนกัน แต่การเข้าไปอยู่ในที่ที่เขาใช้ชีวิตเป็นปกติมันทำให้ฉันเห็นอีกตัวตนของเขา”
“คุณจะบอกผมว่าเพื่อการรักษา”
นีรากลอกตา อยากโกหกนะ แต่... “มันก็มีหวั่นไหวบ้างละค่ะ ก็เขาสมบูรณ์แบบขนาดนั้น”
คลินตันพยักหน้ารับ
“แต่นั่นมันไม่สำคัญ เรื่องสำคัญก็คือ... คุณมีส่วนสร้างแผลในใจให้กับเขา”
เขาเลิกคิ้วขึ้น มือสองข้างยกขึ้นกอดอก ในขณะที่เปลี่ยนเป็นนั่งไขว่ห้าง
“คุณจะให้ฉันพูดจริงๆ น่ะหรือคะ” แทนคำตอบคือการผายมือมาด้านหน้า “โอเค จริงๆ มันออกจะเสียมารยาทที่ฉันพูดออกไป” เป็นนีราเสียเองที่ค่อนข้างกระดากปากกับการพูดเรื่องอันเสื่อมเสียนี่ “แต่ คุณเบลลาทิสเปิดใจกับฉันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน คือเขาดูแย่มากๆ และเขาบอกว่าที่เป็นแบบนี้ สาเหตุมันจากความสัมพันธ์ที่คลุมเครือของคุณกับท่านหญิงเมื่อหลายปีก่อน”
“คุณเชื่อแท็บลอยงั้นเหรอ” เขากระตุกยิ้มมุมปาก ท่าทีไม่ทุกข์ร้อนนั้นทำให้นีราเริ่มกระอักกระอ่วน
“ฉันว่าเพิ่งพูดชัดเจนนะคะว่าคุณเบลลาทิสเป็นคนเอ่ย”
คลินตันยักไหล่แม้มันจะดูไม่สุภาพนักก็ตาม “คุณเบลลาทิสเข้าใจผิดครับ”
“มันเป็นคำปฏิเสธที่ชัดเจนหนักแน่นและฉันก็อยากให้คุณพูดแบบนี้กับคุณเบลลาทิสนะคะ”
“ไว้ผมจะคิดดูนะ” คำตอบของเขาทำให้นีราถอนหายใจอีกเฮือก “แต่ผมอยากได้คำตอบว่าคุณหมอจะทำตามที่ผมขอร้อง อย่าใกล้ชิดคุณเบลลาทิสจนเกินไป ผมขอเตือนว่าการทำอย่างนั้นมันอาจจะส่งผลที่ไม่ดีนัก”
“คุณเกรแฮมคะ ฉันว่าการเหยียดชนชั้นหรือว่าสีผิว หรือว่าเชื้อชาติมันจบลงแล้วนะ”
“ขอโทษที่ทำให้เข้าใจแบบนั้น แต่ผมเกรงว่ามันจะไม่ปลอดภัยทั้งสำหรับคุณหมอและก็คุณเบลลาทิส”
“อะไรคือไม่ปลอดภัยในนิยามของคุณคะ”
คลินตันบอกไม่ถูกนักหรอกว่ารู้สึกอย่างไรกับท่าทีการถามอย่างหน้าซื่อตาใสของเธอ
“สำหรับผมคือความปลอดภัยในทุกด้านครับคุณหมอ ชื่อเสียง เกียรติหรือกระทั่งชีวิต”
“ฉันไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายที่แฝงตัวมาเป็นจิตแพทย์ คอยหาเวลาเหมาะๆ เอาชีวิตคุณเบลลาทิส” นีรายิ้มมุมปากนิดๆ “ หรือว่าคุณกลัวฉันจะกลายเป็นฮาร์ลีย์ ควินน์ จิตแพทย์ผู้น่าสงสารที่ถูกส่งไปรักษาโจ๊กเกอร์และตกหลุมรักเขาจนสุดท้ายกลายเป็นแฟนกัน แล้ว แล้ว โจ๊กเกอร์ก็ตกหลุมรักฮาร์ลีย์จนอยากจะฆ่าเธอ” คลินตันมองจิตแพทย์สาวที่หยุดพูดแล้วนิ่งไปเขม็ง “คุณดูหนังมากไปแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่ฮาร์ลีย์ แล้วคุณเบลลาทิสก็ไม่ใช่โจ๊กเกอร์ที่ฉันจะไปผนึกกำลังเพื่อสู้กับแบทแมน อ๋อ!” นีรายกมือขึ้นแตะปากตัวเอง “อย่าบอกนะว่าคุณเทียบตัวเองเข้ากับแบทแมนน่ะ”
คลินตันหลุดหัวเราะออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็น เขาเบือนหน้าหนีและยังหัวเราะอยู่อย่างนั้นถึงหนึ่งนาทีเต็มๆ นีราถึงกับหน้าชา สักพักก็กลับอายขึ้นมาที่หลงพล่ามบ้าบออะไรไม่รู้ต่อหน้าเขา
“ขอโทษที่เสียมารยาทจนหลุดหัวเราะออกมา แต่ผมยังยืนยันครับคุณหมอ ขอให้คุณหมออย่าพยายามใกล้ชิดคุณเบลลาทิสจนมากกว่าเกินไป”
“ฉันอยากรู้เหตุผลที่เป็นเหตุผลมากกว่านี้ค่ะ”
“นั่นคือเหตุผลครับ” คลินตันมองสบตาเธอไม่กะพริบ นีราจ้องตอบและผ่อนลมหายใจ เธอเป็นฝ่ายเลี่ยงการสบสายตากับเขา ด้วยการยกข้อมือซ้ายขึ้นดูนาฬิกา
“ฉันเกรงว่าเหตุผลของคุณจะยังทำให้ฉันยอมรับไม่ได้ค่ะ คุณเกรแฮม”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 พ.ย. 2560, 21:40:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 พ.ย. 2560, 21:40:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 869
| << Chapter 6 จอมคุกคาม (20%) | Chapter 6 จอมคุกคาม (60%) >> |
ดังปัณณ์ 13 พ.ย. 2560, 21:41:59 น.
ดีค้า พาคลินท์มาส่งค่ะ บทนี้ยกให้เฮีย คริสต้องหลีกทางแว้วววว
คุณGoldensun 5555 นั่นสิคะ เจอนีลยืนยันแล้วเฮียจะทำไงมาลุ้นกันต่อน้า
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
วันนี้หลับฝันดี นะคะ เจอกันตอนหน้า บ๊ายบายค่า
ดีค้า พาคลินท์มาส่งค่ะ บทนี้ยกให้เฮีย คริสต้องหลีกทางแว้วววว
คุณGoldensun 5555 นั่นสิคะ เจอนีลยืนยันแล้วเฮียจะทำไงมาลุ้นกันต่อน้า
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
วันนี้หลับฝันดี นะคะ เจอกันตอนหน้า บ๊ายบายค่า