ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 6 จอมคุกคาม (60%)
คลินตันยิ้ม เขาเอนหลังพิงพนักและขยับสูทที่สวม และนั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ ก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทร.ออก “เข้ามาได้” ประตูห้องถูกเปิดออกทันที นีราเห็นโดโลแวนถือซองเอกสารเข้ามา เขาหยุดใกล้โต๊ะโค้งให้แก่เธอก่อนวางซองลงตรงหน้าคลินตัน “ขอบคุณมากดิมิทรี”
นีราเฝ้ามองสองหนุ่มที่คงสื่อสารทางโทรจิต ดิมิทรีถอยกลับออกไปจากห้องทันทีและเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู คลินตันก็ยืดตัวนั่งตรง และเลื่อนซองเอกสารมาตรงหน้าเธอ
“ผมรู้ว่าคุณหมอคงจะปฏิเสธ ดังนั้น เพื่อกันความยุ่งยากที่จะตามมาผมจึงต้องจำเป็นทำแบบนี้ครับ”
นีรายังไม่หยิบซองที่ถูกเลื่อนมาตรงหน้าเปิดอ่าน คลินตันจึงกระทุ้งด้วยประโยคต่อมา
“ผมทราบมาสักพักใหญ่ๆ ว่าคุณหมอกำลังถูกสตอล์กเกอร์ตาม” นีราฝืนทำหน้านิ่ง แต่ไม่วายแอบกลืนน้ำลายลงคอ “เพราะ--” คลินตันหยุดและเอนพิงพนักโซฟาอีกครั้ง “เปิดอ่านเถอะครับ”
แม้ไม่อยากแต่ท่าทีของเขาทำให้นีราเริ่มไม่สบายใจ เธอหยิบขึ้นมาเปิดออกดูและพบว่าเป็นเอกสารประมาณสี่ห้าแผ่น ครั้นเริ่มอ่านหญิงสาวก็หน้าซีดจนเหมือนไก่ต้ม
“คุณสืบประวัติฉัน!” หน้าเธอแดงสลับซีด “คุณทำเกินไปแล้วนะคุณเกรแฮม นี่คุณกำลังล่วงละเมิด--”
“ถ้าคุณหมอต้องการฟ้องร้องผม ผมก็ไม่มีปัญหา ทนายของผมจะจัดการได้ แต่เท่าที่รู้ ผมคิดว่าเรื่องอาชีพเสริมของคุณหมอคงจะเป็นที่น่าสนใจไม่มากก็น้อยหรอกนะครับ สำหรับสื่อ” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มละไม ไม่ต่างกับซาตานในขุมนรกเลย นีรากำเอกสารแน่น คลินตัน แอล. เกรแฮม คือนักธุรกิจโดยสายเลือด เขาหน้าเลือดและฆ่าคนได้ด้วยรอยยิ้ม “คุณเป็นคุณหมอที่ดีนะครับ นีรา แต่บางครั้งมันอาจดีจนเกินไปและทำให้ตัวคุณเดือดร้อน”
หญิงสาวเม้มปากแน่น เอกสารในมือยับย่น
“คุณข่มขู่ฉัน” ดวงตาคู่สวยนั้นเต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะ นีราไม่เคยโกรธใครได้มากเท่านี้มาก่อน
คลินตันไม่ตอบ เขาแค่มองสบกับเธอไม่กะพริบ ชายหนุ่มขยับสูทอีกครั้งก่อนลุกขึ้นยืน
“ผมหวังว่าคุณหมอคงจะทำตามที่ผมร้องขอในทุกข้อ”
นีราเมินหน้าหนี และยอมเสียมารยาทอย่างที่สุดกับแขกที่เป็นถึงนายจ้างของเธอ
“ไว้พบกัน คุณหมอพีท” คลินตันผ่อนลมหายใจ มองจิตแพทย์สาวที่จนแล้วจนรอดไม่เอ่ยลา และไม่แม้แต่จะมองมา ชายหนุ่มหมุนตัวและเดินตรงไปที่ประตูห้อง แต่กระนั้นเมื่อผลักประตูเปิดออกไปก็ยังอดจะมองกลับไปยังจิตแพทย์สาวอีกครั้งไม่ได้ เขามองเสี้ยวใบหน้าด้านข้างของหญิงสาวอยู่อึดใจ ก่อนตัดสินใจปิดประตูบานนั้นลง
เสียงปิดประตูทำให้นีราค่อยหันกลับมา ในดวงตามองเห็นหยดน้ำคลออยู่ หญิงสาวยอมรับโกรธจนอยากร้องไห้ เป็นครั้งแรกที่เธอถูกต้อนจนจนมุมแบบนี้ และเธอก็สาบานกับตัวเอง
คลินตัน แอล. เกรแฮม จะเป็นคนสุดท้ายในโลกใบนี้ที่เธอจะยอมดีด้วย!
โทรศัพท์ปฏิเสธนัดดินเนอร์ของนีราทำให้คริสบอกไม่ถูกรู้สึกอย่างใดกันแน่ เสียใจ ผิดหวัง โกรธ ทุกอย่างมันผสมปนกันไปหมด และเพื่อดับความรู้สึกวุ่นวายเหล่านี้เขาจึงต้องอาศัยเหล้า
ทั่วทั้งเพ้นต์เฮ้าส์สงบเงียบ ไม่มีเงาของคนรับใช้ให้เห็นแม้แต่คนเดียว โถงกลางที่เชื่อมมาสู่บาร์นั้นเปิดไฟไว้เพียงสลัว เมื่อมองออกไปจะเห็นเงามัวของเครื่องเรือนที่ดูคล้ายเงาผู้คน คริส เบลลาทิสสวมเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีดำ แขนเสื้อถูกพับขึ้นไปไว้ที่ข้อแขน และกระดุมเสื้อถูกปลดลงสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกกว้าง เส้นผมของเขายับยุ่งใบหน้าแดงก่ำ เขาเดินวนเวียนไปมาภายในบาร์ที่รอบล้อมไปด้วยเหล้าชั้นดีราคาแพง
วอดก้าในแก้วถูกดื่มรวดเดียวจนหมด เมื่อตอนที่อาเธอร์เดินเข้ามาหยุดที่หน้าบาร์เครื่องดื่ม ซึ่งคริสถือแก้วเดินวนไปเวียนมาอยู่นานแล้ว พ่อบ้านเก่าแก่ผายมือไปด้านหลังที่ซึ่งคลินตัน แอล. เกรแฮมเดินตามมา ครั้นเมื่อแขกมาหยุดลงใกล้กัน อาเธอร์ก็หันไปรายงานดยุคว่า
“คุณเกรแฮมมาถึงแล้วครับ”
“ไปได้อาเธอร์” เสียงสั่งนั้นเฉียบขาด คริสหยุดเดินวางแก้วลงบนพื้นไม้โอ๊กเต็มแรงจนส่งเสียงดังและน่ากลัวมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาเหลือบมองไปยังคลินตันด้วยแววตาวาวจ้าปานเสือกำลังจ้องจับเหยื่อ “คุณเกรแฮม--” ดยุคจุปากสองสามที “ในที่สุดคุณก็มา ถึงจะช้าไปครึ่งชั่วโมงก็ตามที”
“มายลอร์ด” คลินตันค้อมศีรษะเพื่อให้เกียรติแก่หนุ่มน้อย
“สักหน่อยไหม” คริสเอ่ยถามพลางยิ้มมุมปาก ระหว่างเทเหล้าลงในแก้ว คลินตันมองสบนัยน์ตาลุกเป็นไฟนั้นอย่างไม่สะทกสะท้านและปฏิเสธด้วยการนิ่ง “เหล้าชั้นดี นานทีปีหนคุณจะได้ชิมนะ ไม่ลองหน่อยเหรอ”
คำตอบยังคงเป็นความเงียบ
“เหล้าชั้นดีที่... คนอย่างพวกคุณขวนขวายเพื่อจะให้ได้ดื่มมันยังไงล่ะ”
คำถากถางร้ายกาจ แต่ผู้ฟังกลับยังคงอาการสงบนิ่งได้อย่างน่าฉงน และเป็นเบลลาทิสที่ทนไม่ไหว
“ผมเป็นใครคุณรู้ไหม” เสียงถามนั้นเย็นเยียบ “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่ายถึงเรื่องชีวิตส่วนตัวและความพึงพอใจของผม!” เหล้าในแก้วถูกสาดเข้าเต็มหน้าของเกรแฮม และคนทำก็ยิ้มมุมปากอย่างสะใจ เพราะผู้ถูกกระทำไม่ตอบโต้ ผู้มีวัยมากกว่าเพียงแค่ยกมือขึ้นปาดเหล้าออกจากใบหน้า “กลับไปแก้ไขสิ่งที่คุณพูดกับนีลเมื่อบ่ายนี้ซะ”
“ขออภัย” คลินตันยังมีสีหน้าเรียบเฉย “แต่ผมคงทำให้ไม่ได้ครับ มายลอร์ด!”
แก้วเหล้าเฉียดใบหน้าคลินตันไปนิดเดียวเมื่อมันลอยหวือตกไปกระทบด้านหลังเขา
“ไปทำตามที่สั่งซะ เกรแฮม!”
แทนคำตอบคือการหมุนตัวเดินจากมา คริสกำมือแน่น มองตามแผ่นหลังของผู้มีวัยมากกว่าที่เดินจากไป
“กลับไปแก้ไขซะ ทำให้เธอตอบตกลงดินเนอร์กับฉัน คลินตัน! ได้ยินไหม ทำตามที่ฉันสั่ง!!”
คลินตันหยุดเมื่อเดินพ้นมุมของผนังห้องที่โค้งรับกับทางเชื่อมประตูเพ้นต์เฮ้าส์ อาเธอร์ยืนอยู่ตรงนั้น ชายต่างวัยสองคนยืนประจันหน้าโดยมีเสียงโครมครามที่เกิดจากฝีมือคริสดังมาทางเบื้องหลัง
“คุณควรทำตามอย่างที่ดยุคสั่ง”
นั่นคือคำแนะนำจากพ่อบ้านสูงวัย คลินตันยิ้มมุมปาก
“ผมจะรับฟังนะอาเธอร์ และคุณก็ควรจะฟังคำของผม คุณเบลลาทิสถึงเวลาที่จะต้องกินยาแล้วละนะ” พูดแล้วผู้เป็นแขกก็ก้าวเดิน ในขณะที่กำลังจะก้าวผ่านพ่อบ้านสูงวัยก็ต้องชะงัก
“ที่ดยุคเป็นเช่นนี้ คุณก็มีส่วน”
นีราเฝ้ามองสองหนุ่มที่คงสื่อสารทางโทรจิต ดิมิทรีถอยกลับออกไปจากห้องทันทีและเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู คลินตันก็ยืดตัวนั่งตรง และเลื่อนซองเอกสารมาตรงหน้าเธอ
“ผมรู้ว่าคุณหมอคงจะปฏิเสธ ดังนั้น เพื่อกันความยุ่งยากที่จะตามมาผมจึงต้องจำเป็นทำแบบนี้ครับ”
นีรายังไม่หยิบซองที่ถูกเลื่อนมาตรงหน้าเปิดอ่าน คลินตันจึงกระทุ้งด้วยประโยคต่อมา
“ผมทราบมาสักพักใหญ่ๆ ว่าคุณหมอกำลังถูกสตอล์กเกอร์ตาม” นีราฝืนทำหน้านิ่ง แต่ไม่วายแอบกลืนน้ำลายลงคอ “เพราะ--” คลินตันหยุดและเอนพิงพนักโซฟาอีกครั้ง “เปิดอ่านเถอะครับ”
แม้ไม่อยากแต่ท่าทีของเขาทำให้นีราเริ่มไม่สบายใจ เธอหยิบขึ้นมาเปิดออกดูและพบว่าเป็นเอกสารประมาณสี่ห้าแผ่น ครั้นเริ่มอ่านหญิงสาวก็หน้าซีดจนเหมือนไก่ต้ม
“คุณสืบประวัติฉัน!” หน้าเธอแดงสลับซีด “คุณทำเกินไปแล้วนะคุณเกรแฮม นี่คุณกำลังล่วงละเมิด--”
“ถ้าคุณหมอต้องการฟ้องร้องผม ผมก็ไม่มีปัญหา ทนายของผมจะจัดการได้ แต่เท่าที่รู้ ผมคิดว่าเรื่องอาชีพเสริมของคุณหมอคงจะเป็นที่น่าสนใจไม่มากก็น้อยหรอกนะครับ สำหรับสื่อ” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มละไม ไม่ต่างกับซาตานในขุมนรกเลย นีรากำเอกสารแน่น คลินตัน แอล. เกรแฮม คือนักธุรกิจโดยสายเลือด เขาหน้าเลือดและฆ่าคนได้ด้วยรอยยิ้ม “คุณเป็นคุณหมอที่ดีนะครับ นีรา แต่บางครั้งมันอาจดีจนเกินไปและทำให้ตัวคุณเดือดร้อน”
หญิงสาวเม้มปากแน่น เอกสารในมือยับย่น
“คุณข่มขู่ฉัน” ดวงตาคู่สวยนั้นเต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะ นีราไม่เคยโกรธใครได้มากเท่านี้มาก่อน
คลินตันไม่ตอบ เขาแค่มองสบกับเธอไม่กะพริบ ชายหนุ่มขยับสูทอีกครั้งก่อนลุกขึ้นยืน
“ผมหวังว่าคุณหมอคงจะทำตามที่ผมร้องขอในทุกข้อ”
นีราเมินหน้าหนี และยอมเสียมารยาทอย่างที่สุดกับแขกที่เป็นถึงนายจ้างของเธอ
“ไว้พบกัน คุณหมอพีท” คลินตันผ่อนลมหายใจ มองจิตแพทย์สาวที่จนแล้วจนรอดไม่เอ่ยลา และไม่แม้แต่จะมองมา ชายหนุ่มหมุนตัวและเดินตรงไปที่ประตูห้อง แต่กระนั้นเมื่อผลักประตูเปิดออกไปก็ยังอดจะมองกลับไปยังจิตแพทย์สาวอีกครั้งไม่ได้ เขามองเสี้ยวใบหน้าด้านข้างของหญิงสาวอยู่อึดใจ ก่อนตัดสินใจปิดประตูบานนั้นลง
เสียงปิดประตูทำให้นีราค่อยหันกลับมา ในดวงตามองเห็นหยดน้ำคลออยู่ หญิงสาวยอมรับโกรธจนอยากร้องไห้ เป็นครั้งแรกที่เธอถูกต้อนจนจนมุมแบบนี้ และเธอก็สาบานกับตัวเอง
คลินตัน แอล. เกรแฮม จะเป็นคนสุดท้ายในโลกใบนี้ที่เธอจะยอมดีด้วย!
โทรศัพท์ปฏิเสธนัดดินเนอร์ของนีราทำให้คริสบอกไม่ถูกรู้สึกอย่างใดกันแน่ เสียใจ ผิดหวัง โกรธ ทุกอย่างมันผสมปนกันไปหมด และเพื่อดับความรู้สึกวุ่นวายเหล่านี้เขาจึงต้องอาศัยเหล้า
ทั่วทั้งเพ้นต์เฮ้าส์สงบเงียบ ไม่มีเงาของคนรับใช้ให้เห็นแม้แต่คนเดียว โถงกลางที่เชื่อมมาสู่บาร์นั้นเปิดไฟไว้เพียงสลัว เมื่อมองออกไปจะเห็นเงามัวของเครื่องเรือนที่ดูคล้ายเงาผู้คน คริส เบลลาทิสสวมเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีดำ แขนเสื้อถูกพับขึ้นไปไว้ที่ข้อแขน และกระดุมเสื้อถูกปลดลงสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกกว้าง เส้นผมของเขายับยุ่งใบหน้าแดงก่ำ เขาเดินวนเวียนไปมาภายในบาร์ที่รอบล้อมไปด้วยเหล้าชั้นดีราคาแพง
วอดก้าในแก้วถูกดื่มรวดเดียวจนหมด เมื่อตอนที่อาเธอร์เดินเข้ามาหยุดที่หน้าบาร์เครื่องดื่ม ซึ่งคริสถือแก้วเดินวนไปเวียนมาอยู่นานแล้ว พ่อบ้านเก่าแก่ผายมือไปด้านหลังที่ซึ่งคลินตัน แอล. เกรแฮมเดินตามมา ครั้นเมื่อแขกมาหยุดลงใกล้กัน อาเธอร์ก็หันไปรายงานดยุคว่า
“คุณเกรแฮมมาถึงแล้วครับ”
“ไปได้อาเธอร์” เสียงสั่งนั้นเฉียบขาด คริสหยุดเดินวางแก้วลงบนพื้นไม้โอ๊กเต็มแรงจนส่งเสียงดังและน่ากลัวมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาเหลือบมองไปยังคลินตันด้วยแววตาวาวจ้าปานเสือกำลังจ้องจับเหยื่อ “คุณเกรแฮม--” ดยุคจุปากสองสามที “ในที่สุดคุณก็มา ถึงจะช้าไปครึ่งชั่วโมงก็ตามที”
“มายลอร์ด” คลินตันค้อมศีรษะเพื่อให้เกียรติแก่หนุ่มน้อย
“สักหน่อยไหม” คริสเอ่ยถามพลางยิ้มมุมปาก ระหว่างเทเหล้าลงในแก้ว คลินตันมองสบนัยน์ตาลุกเป็นไฟนั้นอย่างไม่สะทกสะท้านและปฏิเสธด้วยการนิ่ง “เหล้าชั้นดี นานทีปีหนคุณจะได้ชิมนะ ไม่ลองหน่อยเหรอ”
คำตอบยังคงเป็นความเงียบ
“เหล้าชั้นดีที่... คนอย่างพวกคุณขวนขวายเพื่อจะให้ได้ดื่มมันยังไงล่ะ”
คำถากถางร้ายกาจ แต่ผู้ฟังกลับยังคงอาการสงบนิ่งได้อย่างน่าฉงน และเป็นเบลลาทิสที่ทนไม่ไหว
“ผมเป็นใครคุณรู้ไหม” เสียงถามนั้นเย็นเยียบ “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่ายถึงเรื่องชีวิตส่วนตัวและความพึงพอใจของผม!” เหล้าในแก้วถูกสาดเข้าเต็มหน้าของเกรแฮม และคนทำก็ยิ้มมุมปากอย่างสะใจ เพราะผู้ถูกกระทำไม่ตอบโต้ ผู้มีวัยมากกว่าเพียงแค่ยกมือขึ้นปาดเหล้าออกจากใบหน้า “กลับไปแก้ไขสิ่งที่คุณพูดกับนีลเมื่อบ่ายนี้ซะ”
“ขออภัย” คลินตันยังมีสีหน้าเรียบเฉย “แต่ผมคงทำให้ไม่ได้ครับ มายลอร์ด!”
แก้วเหล้าเฉียดใบหน้าคลินตันไปนิดเดียวเมื่อมันลอยหวือตกไปกระทบด้านหลังเขา
“ไปทำตามที่สั่งซะ เกรแฮม!”
แทนคำตอบคือการหมุนตัวเดินจากมา คริสกำมือแน่น มองตามแผ่นหลังของผู้มีวัยมากกว่าที่เดินจากไป
“กลับไปแก้ไขซะ ทำให้เธอตอบตกลงดินเนอร์กับฉัน คลินตัน! ได้ยินไหม ทำตามที่ฉันสั่ง!!”
คลินตันหยุดเมื่อเดินพ้นมุมของผนังห้องที่โค้งรับกับทางเชื่อมประตูเพ้นต์เฮ้าส์ อาเธอร์ยืนอยู่ตรงนั้น ชายต่างวัยสองคนยืนประจันหน้าโดยมีเสียงโครมครามที่เกิดจากฝีมือคริสดังมาทางเบื้องหลัง
“คุณควรทำตามอย่างที่ดยุคสั่ง”
นั่นคือคำแนะนำจากพ่อบ้านสูงวัย คลินตันยิ้มมุมปาก
“ผมจะรับฟังนะอาเธอร์ และคุณก็ควรจะฟังคำของผม คุณเบลลาทิสถึงเวลาที่จะต้องกินยาแล้วละนะ” พูดแล้วผู้เป็นแขกก็ก้าวเดิน ในขณะที่กำลังจะก้าวผ่านพ่อบ้านสูงวัยก็ต้องชะงัก
“ที่ดยุคเป็นเช่นนี้ คุณก็มีส่วน”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 พ.ย. 2560, 20:10:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 พ.ย. 2560, 20:10:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 795
| << Chapter 6 จอมคุกคาม (40%) | Chapter 6 จอมคุกคาม (80%) >> |
goldensun 14 พ.ย. 2560, 22:01:10 น.
แบล็คเมลนี่เอง ทำเอาคริสคลั่งไปเลย
แบล็คเมลนี่เอง ทำเอาคริสคลั่งไปเลย