ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 7 The Beast (50%)
“คือผมเข้าใจคุณนะคุณหมอว่าไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยหรือฟังอะไร แต่มันก็จำเป็นจริงๆ ดังนั้นผมขอให้คุณหมอตั้งสติเพื่อฟังสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ด้วยครับ” คลินตันรอจนนีราวางสายแล้วจึงได้เอ่ยขึ้น เธอกับเขานั่งประจันหน้ากัน มือหนึ่งของหญิงสาวยังถือถ้วยชาร้อนไว้ อีกมือกำโทรศัพท์ไว้แน่น ในโถงกว้างของอพาร์ตเม้นต์ส่วนตัวเขานั้น มีแค่จิตแพทย์สาว คลินตัน และดิมิทรี พวกเราอยู่กันแค่สามคน หลังโดโลแวนแยกตัวไปรับไครีย์ตามคำสั่งของเจ้านาย
เพ้นต์เฮ้าส์ของคลินตันหรูหราโอ่โถง ราวบันไดที่วนขึ้นชั้นสองทำจากไม้โอ๊กและขัดจนเงาวับอยู่ด้านหลังเธอห่างออกไปเกือบยี่สิบเมตร เรานั่งอยู่ริมผนังกระจกมองออกไปเห็นสระว่ายน้ำในโดมและสวนหย่อมเล็กๆ
และหากนีราไม่อยู่ในอาการขวัญกระเจิง ก็คงได้สังเกตว่าเจ้าของที่นี่มีความชอบในสีขาวและดำมากขนาดไหน เพราะแค่ห้องโถงก็แสดงชัดถึงรสนิยมของเขาแล้ว พื้นห้องปูด้วยกระเบื้องดำสลับขาวดูคล้ายตารางหมากรุก ผนังห้องสีแถบหนึ่งเป็นสีดำทั้งแถบและมีกรอบภาพวาดสีขาวประดับ ภาพในนั้นเป็นลายเส้นขาวดำอีกเช่นกัน เป็นรูปวิวที่โล่งสุดลูกหูลูกตา ปราสาทเก่าแก่ และด้านหลังของผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าผืนป่าพร้อมกับสุนัขหนึ่งตัว
ซึ่งถ้ามองหาสีสันอื่นใดในเพ้นต์เฮ้าส์นี่ นอกจากสีน้ำตาลไม้ก็คงจะยากหน่อยเพราะมีน้อยเหลือเกิน
“คุณหมอ” เพราะเธอเงียบ คลินตันจึงถามย้ำ นีราจึงทำเพียงแค่พยักหน้ารับ ไม่มีกะจิตกะใจจะพูดอะไร
“ผมเพิ่งรู้ว่าคุณกำลังจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเรื่องที่ถูกคุกคามนี้”
คำตอบคือการพยักหน้ารับอีกครั้ง
“ผมเข้าใจคุณนะครับคุณหมอ และผม--” เขานิ่งไปอึดใจ ดูอึดอัดที่จะพูดอย่างเห็นได้ชัด “อยากให้คุณล้มเลิกความคิดนั่นเสีย”
นีรากะพริบตา แต่แรกที่จ้องถ้วยชา ดวงตาคู่งามบัดนี้จับจ้องคนพูดอย่างกับว่าเห็นผี เธอนึกว่าตัวเองฟังผิดไปเสียแล้วถ้าหากว่าเขาจะไม่ย้ำ
“ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมอยากขอให้คุณยกเลิกความคิดที่จะไปแจ้งความซะ”
จิตแพทย์สาวอ้าปากค้างเมื่อเข้าใจความหมายแจ่มแจ้ง คลินตัน แอล.เกรแฮม อยากให้เธอเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบๆ ทั้งๆ ที่เธอกลัวแทบตาย แล้ว... แล้วเขาอยากให้เธอทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
หรือว่า...
นีราลุกพรวดพราดไปหลบหลังโซฟา เธอหรี่ตามองเขาและดิมิทรี หอบหายใจเข้าเร็วและแรง
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย คุณมันเกินจะเยียวยาแล้วคุณลูเซียน!”
เสียงตวาดแหวนั้นสั่น และคลินตันก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย เขาถอนหายใจเลียริมฝีปาก ก่อนหลับตาลง
“คุณมัน--คุณ คุณคุกคามฉัน ข่มขู่ฉัน แล้วยังตามติดฉันเพื่อหลอกให้ฉันมาที่นี่กับคุณ แล้วพวกคุณ--“ นีรากัดริมฝีปากก่อนร้องเสียงดัง “ช่วยด้วย ช่วยฉันที ฉันถูกจับตัวมา!”
“คุณ--หมอ” ดิมิทรีพยายามจะเดินเข้าไปหานีรา “คือมัน--” แต่ถูกแหว
“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันไม่กลัวหรอกเพื่อนฉันจะต้องบอกเรื่องนี้กับตำรวจ!”
คลินตันยกมือขึ้นกุมขมับ ถอนหายใจและส่ายหน้า
“คุณจะทำอะไรกับฉัน ฉันบอกไว้เลยนะว่าอย่าหวังจะได้แตะต้องฉัน ฉันยอมตายมากกว่าที่จะให้ผู้ชายแบบคุณมาแตะตัว!” นีราขู่ฟ่อ หันรีหันขวางคว้าได้รูปปั้นผู้หญิงผมยาวขนาดข้อศอกมาถือไว้ในมือ หลังชนผนังกระจก หรี่ตามองชายสองคนอย่างไม่ไว้ใจ “ปล่อยฉันไป! แล้วคุณ คุณเกรแฮม คุณจะต้องเข้าไปรักษาตัวเรื่องอาการผิดปกติทางจิตขั้นรุนแรงของคุณ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ ไม่สิ ฉันต้องแจ้งอยู่แล้ว!”
“สองแสนปอนด์สำหรับรูปปั้นที่คุณถืออยู่ และถ้าคุณแน่ใจว่ารับผิดชอบได้จะขว้างก็เชิญ”
ความวุ่นวายกำลังจะดำเนินไป แต่คลินตันเป็นคนหยุดสถานการณ์นั้น เขาชี้ไปที่แจกันใบที่นีราทำท่าจะทุ่ม น้ำเสียงที่เอ่ยฟังแล้วทั้งระอาและเหนื่อยหน่าย
“อะไรนะ” นีรารู้สึกว่าตัวเองจะฟังผิดไป เธอเหลียวมองดิมิทรี
“สองแสนปอนด์ครับ ผลงานของอัลเลน เฟิร์ส” คำอธิบายของดิมิทรีทำให้นีรามือคล้ายจะอ่อนแรง เพราะที่ถืออยู่นี่คืองานของศิลปินนักปั้นชื่อดัง แต่... คลินตัน แอล.เกรแฮม เอางานมูลค่าสองแสนปอนด์มาวางไว้แบบของประดับราคาแค่ไม่กี่เหรียญ ที่ถึงตกแตกแต่ก็ไม่เสียดาย แต่ถึงอย่างนั้น นีราก็ยังฝืนยกขู่ เธอเชิดหน้า
“สองแสนปอนด์แล้วไง ก็ลองพวกคุณเข้ามาสิ ถ้าพวกคุณไม่ปล่อยฉันไปและเลิกทำอะไรบ้าๆ นี่ฉันจะทุ่มให้ดู อ๋อ และฉันจะฟ้องร้องค่าเสียหายที่คุณทำฉันขวัญกระเจิงจนเกลี้ยงกระเป๋าเลยคอยดู!”
“นั่งลงแล้วมาคุยกันดีๆ นีรา พีท” คลินตันสั่งด้วยเสียงเรียบเฉย แต่นีรายังดื้อ เธอสั่นศีรษะปฏิเสธ
“วางรูปปั้นนั่นลงซะแล้วมาคุยกันดีๆ และสำหรับสองคำอธิบายที่คุณต้องการ หนึ่ง คุณกำลังจะทำลายข้าวของของผม และสอง คุณอาจถูกฟ้องร้องในข้อหาหมิ่นประมาทได้”
“ไม่ต้องเอากฎหมายมาขู่ ฉัน--”
“ผมไม่ใช่สตอล์กเกอร์คนนั้นที่ตามคุณ เข้าใจหรือยัง!”
“ไม่เข้าใจ!” นีราตะโกนกลับและยอมวางรูปปั้นลงบนโต๊ะข้างโซฟาเพราะมันหนัก และเธอก็เริ่มเหนื่อยแล้ว “คุณบอกว่าตัวเองไม่ใช่ แล้วฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง หลักฐานอยู่ที่ไหนก็ไม่มี แต่จู่ๆ คุณบอกไม่ให้ฉันแจ้งความมันเพราะอะไร โดยเฉพาะวันนี้บังเอิญเกินไปไหมที่ฉันกำลังถูกตาม แล้วอยู่ๆ คุณก็ไปโผล่ต่อหน้าฉันตอนฉันกำลังจะกลับอพาร์ตเม้นต์มันคืออะไร! นี่ไงล่ะ ทุกอย่างมันพอเหมาะพอดีเกินไปไหม ถ้าคุณไม่ใช่ลูเซียนที่กำลังตามฉันแล้วคุณเป็นใคร!”
จิตแพทย์สาวหอบหายใจเมื่อเอ่ยถึงสิ่งที่คับข้องใจออกมา ก่อนตวัดตาค้อนดิมิทรีที่ถือถ้วยน้ำชาของเธอมายื่นส่งให้ นีรากัดริมฝีปากแต่ก็ยอมรับมาดื่มเพราะคอแห้งแต่...
“แอบใส่ยาอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย”
คลินตันดูหัวเสียนิดๆ “คุณคงหลับไปแล้วแหละ”
เพ้นต์เฮ้าส์ของคลินตันหรูหราโอ่โถง ราวบันไดที่วนขึ้นชั้นสองทำจากไม้โอ๊กและขัดจนเงาวับอยู่ด้านหลังเธอห่างออกไปเกือบยี่สิบเมตร เรานั่งอยู่ริมผนังกระจกมองออกไปเห็นสระว่ายน้ำในโดมและสวนหย่อมเล็กๆ
และหากนีราไม่อยู่ในอาการขวัญกระเจิง ก็คงได้สังเกตว่าเจ้าของที่นี่มีความชอบในสีขาวและดำมากขนาดไหน เพราะแค่ห้องโถงก็แสดงชัดถึงรสนิยมของเขาแล้ว พื้นห้องปูด้วยกระเบื้องดำสลับขาวดูคล้ายตารางหมากรุก ผนังห้องสีแถบหนึ่งเป็นสีดำทั้งแถบและมีกรอบภาพวาดสีขาวประดับ ภาพในนั้นเป็นลายเส้นขาวดำอีกเช่นกัน เป็นรูปวิวที่โล่งสุดลูกหูลูกตา ปราสาทเก่าแก่ และด้านหลังของผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าผืนป่าพร้อมกับสุนัขหนึ่งตัว
ซึ่งถ้ามองหาสีสันอื่นใดในเพ้นต์เฮ้าส์นี่ นอกจากสีน้ำตาลไม้ก็คงจะยากหน่อยเพราะมีน้อยเหลือเกิน
“คุณหมอ” เพราะเธอเงียบ คลินตันจึงถามย้ำ นีราจึงทำเพียงแค่พยักหน้ารับ ไม่มีกะจิตกะใจจะพูดอะไร
“ผมเพิ่งรู้ว่าคุณกำลังจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจเรื่องที่ถูกคุกคามนี้”
คำตอบคือการพยักหน้ารับอีกครั้ง
“ผมเข้าใจคุณนะครับคุณหมอ และผม--” เขานิ่งไปอึดใจ ดูอึดอัดที่จะพูดอย่างเห็นได้ชัด “อยากให้คุณล้มเลิกความคิดนั่นเสีย”
นีรากะพริบตา แต่แรกที่จ้องถ้วยชา ดวงตาคู่งามบัดนี้จับจ้องคนพูดอย่างกับว่าเห็นผี เธอนึกว่าตัวเองฟังผิดไปเสียแล้วถ้าหากว่าเขาจะไม่ย้ำ
“ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมอยากขอให้คุณยกเลิกความคิดที่จะไปแจ้งความซะ”
จิตแพทย์สาวอ้าปากค้างเมื่อเข้าใจความหมายแจ่มแจ้ง คลินตัน แอล.เกรแฮม อยากให้เธอเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบๆ ทั้งๆ ที่เธอกลัวแทบตาย แล้ว... แล้วเขาอยากให้เธอทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
หรือว่า...
นีราลุกพรวดพราดไปหลบหลังโซฟา เธอหรี่ตามองเขาและดิมิทรี หอบหายใจเข้าเร็วและแรง
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย คุณมันเกินจะเยียวยาแล้วคุณลูเซียน!”
เสียงตวาดแหวนั้นสั่น และคลินตันก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย เขาถอนหายใจเลียริมฝีปาก ก่อนหลับตาลง
“คุณมัน--คุณ คุณคุกคามฉัน ข่มขู่ฉัน แล้วยังตามติดฉันเพื่อหลอกให้ฉันมาที่นี่กับคุณ แล้วพวกคุณ--“ นีรากัดริมฝีปากก่อนร้องเสียงดัง “ช่วยด้วย ช่วยฉันที ฉันถูกจับตัวมา!”
“คุณ--หมอ” ดิมิทรีพยายามจะเดินเข้าไปหานีรา “คือมัน--” แต่ถูกแหว
“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันไม่กลัวหรอกเพื่อนฉันจะต้องบอกเรื่องนี้กับตำรวจ!”
คลินตันยกมือขึ้นกุมขมับ ถอนหายใจและส่ายหน้า
“คุณจะทำอะไรกับฉัน ฉันบอกไว้เลยนะว่าอย่าหวังจะได้แตะต้องฉัน ฉันยอมตายมากกว่าที่จะให้ผู้ชายแบบคุณมาแตะตัว!” นีราขู่ฟ่อ หันรีหันขวางคว้าได้รูปปั้นผู้หญิงผมยาวขนาดข้อศอกมาถือไว้ในมือ หลังชนผนังกระจก หรี่ตามองชายสองคนอย่างไม่ไว้ใจ “ปล่อยฉันไป! แล้วคุณ คุณเกรแฮม คุณจะต้องเข้าไปรักษาตัวเรื่องอาการผิดปกติทางจิตขั้นรุนแรงของคุณ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ ไม่สิ ฉันต้องแจ้งอยู่แล้ว!”
“สองแสนปอนด์สำหรับรูปปั้นที่คุณถืออยู่ และถ้าคุณแน่ใจว่ารับผิดชอบได้จะขว้างก็เชิญ”
ความวุ่นวายกำลังจะดำเนินไป แต่คลินตันเป็นคนหยุดสถานการณ์นั้น เขาชี้ไปที่แจกันใบที่นีราทำท่าจะทุ่ม น้ำเสียงที่เอ่ยฟังแล้วทั้งระอาและเหนื่อยหน่าย
“อะไรนะ” นีรารู้สึกว่าตัวเองจะฟังผิดไป เธอเหลียวมองดิมิทรี
“สองแสนปอนด์ครับ ผลงานของอัลเลน เฟิร์ส” คำอธิบายของดิมิทรีทำให้นีรามือคล้ายจะอ่อนแรง เพราะที่ถืออยู่นี่คืองานของศิลปินนักปั้นชื่อดัง แต่... คลินตัน แอล.เกรแฮม เอางานมูลค่าสองแสนปอนด์มาวางไว้แบบของประดับราคาแค่ไม่กี่เหรียญ ที่ถึงตกแตกแต่ก็ไม่เสียดาย แต่ถึงอย่างนั้น นีราก็ยังฝืนยกขู่ เธอเชิดหน้า
“สองแสนปอนด์แล้วไง ก็ลองพวกคุณเข้ามาสิ ถ้าพวกคุณไม่ปล่อยฉันไปและเลิกทำอะไรบ้าๆ นี่ฉันจะทุ่มให้ดู อ๋อ และฉันจะฟ้องร้องค่าเสียหายที่คุณทำฉันขวัญกระเจิงจนเกลี้ยงกระเป๋าเลยคอยดู!”
“นั่งลงแล้วมาคุยกันดีๆ นีรา พีท” คลินตันสั่งด้วยเสียงเรียบเฉย แต่นีรายังดื้อ เธอสั่นศีรษะปฏิเสธ
“วางรูปปั้นนั่นลงซะแล้วมาคุยกันดีๆ และสำหรับสองคำอธิบายที่คุณต้องการ หนึ่ง คุณกำลังจะทำลายข้าวของของผม และสอง คุณอาจถูกฟ้องร้องในข้อหาหมิ่นประมาทได้”
“ไม่ต้องเอากฎหมายมาขู่ ฉัน--”
“ผมไม่ใช่สตอล์กเกอร์คนนั้นที่ตามคุณ เข้าใจหรือยัง!”
“ไม่เข้าใจ!” นีราตะโกนกลับและยอมวางรูปปั้นลงบนโต๊ะข้างโซฟาเพราะมันหนัก และเธอก็เริ่มเหนื่อยแล้ว “คุณบอกว่าตัวเองไม่ใช่ แล้วฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง หลักฐานอยู่ที่ไหนก็ไม่มี แต่จู่ๆ คุณบอกไม่ให้ฉันแจ้งความมันเพราะอะไร โดยเฉพาะวันนี้บังเอิญเกินไปไหมที่ฉันกำลังถูกตาม แล้วอยู่ๆ คุณก็ไปโผล่ต่อหน้าฉันตอนฉันกำลังจะกลับอพาร์ตเม้นต์มันคืออะไร! นี่ไงล่ะ ทุกอย่างมันพอเหมาะพอดีเกินไปไหม ถ้าคุณไม่ใช่ลูเซียนที่กำลังตามฉันแล้วคุณเป็นใคร!”
จิตแพทย์สาวหอบหายใจเมื่อเอ่ยถึงสิ่งที่คับข้องใจออกมา ก่อนตวัดตาค้อนดิมิทรีที่ถือถ้วยน้ำชาของเธอมายื่นส่งให้ นีรากัดริมฝีปากแต่ก็ยอมรับมาดื่มเพราะคอแห้งแต่...
“แอบใส่ยาอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย”
คลินตันดูหัวเสียนิดๆ “คุณคงหลับไปแล้วแหละ”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 พ.ย. 2560, 21:35:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ย. 2560, 21:35:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 773
| << Chapter 7 The Beast (25%) | Chapter 7 The Beast (75%) >> |