ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 7 The Beast -จบตอน-
“ตอนแรกฉันยอมรับว่ากลัวจนสติแตก แต่ตอนนี้ฉันรับมือกับมันได้ค่ะ ขอบคุณ”
แม้จะมีเรื่องให้ไม่ลงรอยและปะทะกันมา แต่นีราก็อดซึ้งในน้ำใจเขาไม่ได้จริงๆ ซึ่งเธอก็คงไม่รั้งเขาไว้อีก แต่เพราะกรอบภาพวาดลายเส้นที่เป็นภาพของผู้หญิงหันหลัง จูงมือเด็กน้อยผู้ชายกับสุนัขอีกตัวทำให้เธอสงสัย เพราะเพิ่งสังเกตว่าที่ห้องโถงชั้นล่างนั่นก็มีภาพนี้เหมือนกัน จะต่างก็แค่มีเด็กเพิ่มขึ้นมาเท่านั้น “เอ่อ ภาพวาดสวยจังเลยนะคะ นี่เป็นงานของศิลปินคนไหนคะ ฉันว่าภาพมันดูเหงาๆ”
คลินตันชะงัก และนีราก็รู้สึกผิดที่ความอยากรู้อยากเห็นไปสะกิดอะไรสักอย่างในใจเขาเข้า
“ฉันขอโทษค่ะ แค่เอ่อ อยากรู้” เธอยอมรับออกไปตรงๆ และคลินตันก็หันมา เขาก้าวเข้าไปหยุดที่กรอบภาพถ่ายห่างจากประตูห้องไม่กี่ก้าว แล้วหันมาพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เธอเดินตามไป
“ฝีมือผมเอง”
คำตอบทำให้นีรามองหน้าคนพูดตาแทบเหลือก “คุณ”
เขายิ้ม และละสายตาจากภาพวาดมาสบตากับเธอ “ใช่ผม” เขาเบือนสายตากลับไปจับที่ภาพอีกครั้ง “ส่วนเด็กในภาพนี่ผมเอง ผมกับแม่ แล้วก็บิล เพื่อนของผม เราโตมาด้วยกันและมันตายตอนผมอายุสิบสี่ เราจากกันตั้งแต่ผมเก้าขวบ ก็ห้าปีหลังจากที่ผมไม่ได้อยู่กับมัน”
น้ำเสียงเขาเศร้า และแม้จะเคืองเขานิดๆ โกรธหน่อยๆ โมโหก็ไม่น้อย แต่ความเป็นหมอก็ทำให้นีราอดไม่ได้
“คุณอยากพูดอะไรที่จะทำให้สบายใจออกมาบ้างไหมคะ ฉันสัญญาว่ามันจะเป็นความลับระหว่างคุณกับฉัน”
เขาหันมามองเธอ และนีราก็ยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร
“นี่นอกเวลางานครับ ผมว่าคุณควรพักบ้าง”
นีราอึ้งค้างกับการตอบแบบกวนประสาทนั่น และกว่าเธอจะหาเสียงตัวเองเจอก็ตอนที่เขากำลังจะปิดประตูห้อง
“อย่าลืมนะครับ หกโมงเย็น เพราะแม่บ้านจะต้องกลับตอนหนึ่งทุ่ม”
“คุณ--” ประตูห้องปิดลงเบาๆ พอกันกับตอนที่ถูกเปิดก่อนหน้านี้ นีราพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ สุดท้ายก็อดไม่ได้ “อีตาบ้ากวนประสาทเอ๊ย!”
ไลรีย์ เบลลาทิสไม่อยากเชื่อหูตัวเองเท่าไหร่นัก เมื่อนักสืบที่จ้างให้คอยติดตามนีรา พิชาธรณ์รายงานเข้ามาว่าตอนนี้จิตแพทย์สาวดูเหมือนจะเป็นที่สนใจของคริส รวมถึงคลินตัน ที่รับหน้าดูแลคริสที่อเมริกา
“ว่าไงนะ ทั้งคริส แล้วก็คุณเกรแฮมน่ะเหรอ”
“ใช่ครับท่านหญิง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับดยุคเหมือนจะพัฒนามากเกินกว่าคนไข้กับหมอ แต่จู่ๆ ก็สะดุด ดูเหมือนจะเป็นคุณเกรแฮมที่เข้าไปแทรกกลาง และเอ่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่เกิดขึ้นเร็วมาก ตอนนี้คุณหมอพีทย้ายเข้าไปอยู่กับคุณเกรแฮมที่เพ้นต์เฮ้าส์เรียบร้อยแล้วครับ ผมคิดว่า ความสัมพันธ์ระหว่างคุณเกรแฮมกับคุณหมอพีทคงพัฒนา หลังจากที่คุณเกรแฮมได้พูดคุยกับเธอ ถึงเรื่องความเหมาะสมในการวางตัวของเธอน่ะครับ”
ดัชเชสหม้ายอยู่ในห้องนอน ที่ซึ่งเป็นส่วนตัวสูง เธอนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาข้างประตูระเบียง คำรายงานของปลายสายทำให้เธอขมวดคิ้ว นีรา พิชาธรณ์ดูจะไม่ใช่แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ
ประวัติของหล่อนไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่ความทะเยอทะยานก็ไม่สามารถวัดได้จากประวัตินั่นอยู่แล้ว
“เอาละ ขอบใจมาก คุณช่วยติดตามดูผู้หญิงคนนี้อีกสักพักนะ ส่วนจะเลิกเมื่อไหร่ฉันจะบอกอีกที”
ปลายสายรับคำ ไลรีย์จึงวางสาย และไม่รอช้า เธอกดเบอร์โทรศัพท์ที่จำได้ขึ้นใจ ไม่นานปลายสายก็รับ
“คลินตัน” ดัชเชสหม้ายถึงกับนั่งไม่ติดโซฟาทีเดียว “ฉันได้รับรายงานที่น่าทึ่ง ว่าเธอกับคุณหมอพีทย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วอย่างนั้นเหรอ”
ปลายสายเงียบไปอึดใจ “ใช่ครับท่านหญิง และผมก็คิดว่ามันจะเป็นการก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากไปนะครับ”
“ระหว่างเรายังมีเรื่องส่วนตัวอีกเหรอคลินท์!” ไลรีย์ระเบิดอารมณ์ออกไปและนิ่ง เธอสูดลมหายใจเข้าลึก “คลินท์ฉันไม่รู้นะว่าเธอทำแบบนี้เพื่ออะไร จะประชดฉันหรือเพราะต้องการเอาชนะคริส--”
“ผมรักเธอ และสำหรับผม เธอไม่มีอะไรเสียหาย เธอจะออกสมบูรณ์แบบมากเกินไปสำหรับผมด้วยซ้ำ ถ้าหากท่านหญิงจะได้เรียนรู้ความเป็นตัวเธอมากกว่าประวัติที่นักสืบส่งให้”
“ฉันไม่เสียเวลาเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นหรอกคลินท์ เพราะทั้งสำหรับเธอและคริส หล่อนไม่เหมาะสม”
“ถ้าหากเรียกหาความเหมาะสม ผมต่างหากที่ไม่เหมาะกับเธอ”
“คลินตัน เธอเป็นใคร แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เธอก็รู้ ที่ฉันเตือนก็เพราะฉันหวังดีและรักเธอ!”
“ขอบคุณสำหรับคำว่ารักที่ท่านหญิงคอยพร่ำบอกผมทุกครั้งที่มีโอกาส แต่เรื่องของผมมันจบไปนานแล้วครับ ท่านหญิงอย่าได้กังวลอีกต่อไปเลย ส่วนสำหรับดยุคเรื่องมันคงยังไม่จบ ถ้าท่านหญิงมีเวลาใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้แล้วละก็ ผมแนะนำ ท่านหญิงควรใส่ใจคริสให้มากกว่านี้เช่นกัน เพราะสิ่งที่เขาเคยเผชิญนั่นท่านหญิงก็มีส่วน”
“หล่อนจะทำให้ทั้งเธอและคริสต้องเจ็บปวด” ไลรีย์บอกย้ำ “หล่อนจะเหมือนกับคริสทีน ผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้คริสเสียใจ ผู้หญิงเจ้ามารยาที่เข้าหาทั้งเธอแล้วก็คริสในเวลาเดียวกัน!”
“ขอบคุณที่ท่านหญิงช่วยย้ำว่าครั้งหนึ่ง ทั้งผมและดยุคโง่มากแค่ไหน แต่ผมยังยืนยัน นีลไม่เหมือนคริสทีน เธอมีค่าและเกียรติมากกว่าผู้หญิงคนนั้น--” คลินตันเงียบไปเมื่อมีเสียงลอดเข้ามา เหมือนใครสักคนร้องเรียกเขา และเมื่อเขากลับมาพูดกับเธออีกครั้ง “ผมเกรงว่าอาจจะต้องวางสาย ขอบคุณท่านหญิงอีกครั้งที่กรุณาเป็นห่วง แต่ตอนนี้คนที่ต้องการความรักความห่วงใยมากที่สุดคือดยุค... ไม่ใช่ผม”
ปลายสายถูกตัดไปในทันที และไลรีย์ก็กำมือถือนั้นไว้แน่น เธอกัดริมฝีปากก่อนปาโทรศัพท์มือถือออกไปกระทบผนัง มันตกกระทบพื้นและแตกกระจาย ดวงตาคู่งามของดัชเชสหม้ายคลอไปด้วยหยดน้ำ
หยดน้ำนั้นดังเพชรเมื่อประกายต้องแสงไฟ
แต่หยดน้ำนั้นจะมาจากความคับแค้นใจ หรือความเศร้าที่กัดกินใจ ก็หาทราบได้ไม่
แม้จะมีเรื่องให้ไม่ลงรอยและปะทะกันมา แต่นีราก็อดซึ้งในน้ำใจเขาไม่ได้จริงๆ ซึ่งเธอก็คงไม่รั้งเขาไว้อีก แต่เพราะกรอบภาพวาดลายเส้นที่เป็นภาพของผู้หญิงหันหลัง จูงมือเด็กน้อยผู้ชายกับสุนัขอีกตัวทำให้เธอสงสัย เพราะเพิ่งสังเกตว่าที่ห้องโถงชั้นล่างนั่นก็มีภาพนี้เหมือนกัน จะต่างก็แค่มีเด็กเพิ่มขึ้นมาเท่านั้น “เอ่อ ภาพวาดสวยจังเลยนะคะ นี่เป็นงานของศิลปินคนไหนคะ ฉันว่าภาพมันดูเหงาๆ”
คลินตันชะงัก และนีราก็รู้สึกผิดที่ความอยากรู้อยากเห็นไปสะกิดอะไรสักอย่างในใจเขาเข้า
“ฉันขอโทษค่ะ แค่เอ่อ อยากรู้” เธอยอมรับออกไปตรงๆ และคลินตันก็หันมา เขาก้าวเข้าไปหยุดที่กรอบภาพถ่ายห่างจากประตูห้องไม่กี่ก้าว แล้วหันมาพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้เธอเดินตามไป
“ฝีมือผมเอง”
คำตอบทำให้นีรามองหน้าคนพูดตาแทบเหลือก “คุณ”
เขายิ้ม และละสายตาจากภาพวาดมาสบตากับเธอ “ใช่ผม” เขาเบือนสายตากลับไปจับที่ภาพอีกครั้ง “ส่วนเด็กในภาพนี่ผมเอง ผมกับแม่ แล้วก็บิล เพื่อนของผม เราโตมาด้วยกันและมันตายตอนผมอายุสิบสี่ เราจากกันตั้งแต่ผมเก้าขวบ ก็ห้าปีหลังจากที่ผมไม่ได้อยู่กับมัน”
น้ำเสียงเขาเศร้า และแม้จะเคืองเขานิดๆ โกรธหน่อยๆ โมโหก็ไม่น้อย แต่ความเป็นหมอก็ทำให้นีราอดไม่ได้
“คุณอยากพูดอะไรที่จะทำให้สบายใจออกมาบ้างไหมคะ ฉันสัญญาว่ามันจะเป็นความลับระหว่างคุณกับฉัน”
เขาหันมามองเธอ และนีราก็ยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร
“นี่นอกเวลางานครับ ผมว่าคุณควรพักบ้าง”
นีราอึ้งค้างกับการตอบแบบกวนประสาทนั่น และกว่าเธอจะหาเสียงตัวเองเจอก็ตอนที่เขากำลังจะปิดประตูห้อง
“อย่าลืมนะครับ หกโมงเย็น เพราะแม่บ้านจะต้องกลับตอนหนึ่งทุ่ม”
“คุณ--” ประตูห้องปิดลงเบาๆ พอกันกับตอนที่ถูกเปิดก่อนหน้านี้ นีราพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ สุดท้ายก็อดไม่ได้ “อีตาบ้ากวนประสาทเอ๊ย!”
ไลรีย์ เบลลาทิสไม่อยากเชื่อหูตัวเองเท่าไหร่นัก เมื่อนักสืบที่จ้างให้คอยติดตามนีรา พิชาธรณ์รายงานเข้ามาว่าตอนนี้จิตแพทย์สาวดูเหมือนจะเป็นที่สนใจของคริส รวมถึงคลินตัน ที่รับหน้าดูแลคริสที่อเมริกา
“ว่าไงนะ ทั้งคริส แล้วก็คุณเกรแฮมน่ะเหรอ”
“ใช่ครับท่านหญิง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับดยุคเหมือนจะพัฒนามากเกินกว่าคนไข้กับหมอ แต่จู่ๆ ก็สะดุด ดูเหมือนจะเป็นคุณเกรแฮมที่เข้าไปแทรกกลาง และเอ่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่เกิดขึ้นเร็วมาก ตอนนี้คุณหมอพีทย้ายเข้าไปอยู่กับคุณเกรแฮมที่เพ้นต์เฮ้าส์เรียบร้อยแล้วครับ ผมคิดว่า ความสัมพันธ์ระหว่างคุณเกรแฮมกับคุณหมอพีทคงพัฒนา หลังจากที่คุณเกรแฮมได้พูดคุยกับเธอ ถึงเรื่องความเหมาะสมในการวางตัวของเธอน่ะครับ”
ดัชเชสหม้ายอยู่ในห้องนอน ที่ซึ่งเป็นส่วนตัวสูง เธอนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาข้างประตูระเบียง คำรายงานของปลายสายทำให้เธอขมวดคิ้ว นีรา พิชาธรณ์ดูจะไม่ใช่แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ
ประวัติของหล่อนไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่ความทะเยอทะยานก็ไม่สามารถวัดได้จากประวัตินั่นอยู่แล้ว
“เอาละ ขอบใจมาก คุณช่วยติดตามดูผู้หญิงคนนี้อีกสักพักนะ ส่วนจะเลิกเมื่อไหร่ฉันจะบอกอีกที”
ปลายสายรับคำ ไลรีย์จึงวางสาย และไม่รอช้า เธอกดเบอร์โทรศัพท์ที่จำได้ขึ้นใจ ไม่นานปลายสายก็รับ
“คลินตัน” ดัชเชสหม้ายถึงกับนั่งไม่ติดโซฟาทีเดียว “ฉันได้รับรายงานที่น่าทึ่ง ว่าเธอกับคุณหมอพีทย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วอย่างนั้นเหรอ”
ปลายสายเงียบไปอึดใจ “ใช่ครับท่านหญิง และผมก็คิดว่ามันจะเป็นการก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากไปนะครับ”
“ระหว่างเรายังมีเรื่องส่วนตัวอีกเหรอคลินท์!” ไลรีย์ระเบิดอารมณ์ออกไปและนิ่ง เธอสูดลมหายใจเข้าลึก “คลินท์ฉันไม่รู้นะว่าเธอทำแบบนี้เพื่ออะไร จะประชดฉันหรือเพราะต้องการเอาชนะคริส--”
“ผมรักเธอ และสำหรับผม เธอไม่มีอะไรเสียหาย เธอจะออกสมบูรณ์แบบมากเกินไปสำหรับผมด้วยซ้ำ ถ้าหากท่านหญิงจะได้เรียนรู้ความเป็นตัวเธอมากกว่าประวัติที่นักสืบส่งให้”
“ฉันไม่เสียเวลาเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นหรอกคลินท์ เพราะทั้งสำหรับเธอและคริส หล่อนไม่เหมาะสม”
“ถ้าหากเรียกหาความเหมาะสม ผมต่างหากที่ไม่เหมาะกับเธอ”
“คลินตัน เธอเป็นใคร แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เธอก็รู้ ที่ฉันเตือนก็เพราะฉันหวังดีและรักเธอ!”
“ขอบคุณสำหรับคำว่ารักที่ท่านหญิงคอยพร่ำบอกผมทุกครั้งที่มีโอกาส แต่เรื่องของผมมันจบไปนานแล้วครับ ท่านหญิงอย่าได้กังวลอีกต่อไปเลย ส่วนสำหรับดยุคเรื่องมันคงยังไม่จบ ถ้าท่านหญิงมีเวลาใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้แล้วละก็ ผมแนะนำ ท่านหญิงควรใส่ใจคริสให้มากกว่านี้เช่นกัน เพราะสิ่งที่เขาเคยเผชิญนั่นท่านหญิงก็มีส่วน”
“หล่อนจะทำให้ทั้งเธอและคริสต้องเจ็บปวด” ไลรีย์บอกย้ำ “หล่อนจะเหมือนกับคริสทีน ผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้คริสเสียใจ ผู้หญิงเจ้ามารยาที่เข้าหาทั้งเธอแล้วก็คริสในเวลาเดียวกัน!”
“ขอบคุณที่ท่านหญิงช่วยย้ำว่าครั้งหนึ่ง ทั้งผมและดยุคโง่มากแค่ไหน แต่ผมยังยืนยัน นีลไม่เหมือนคริสทีน เธอมีค่าและเกียรติมากกว่าผู้หญิงคนนั้น--” คลินตันเงียบไปเมื่อมีเสียงลอดเข้ามา เหมือนใครสักคนร้องเรียกเขา และเมื่อเขากลับมาพูดกับเธออีกครั้ง “ผมเกรงว่าอาจจะต้องวางสาย ขอบคุณท่านหญิงอีกครั้งที่กรุณาเป็นห่วง แต่ตอนนี้คนที่ต้องการความรักความห่วงใยมากที่สุดคือดยุค... ไม่ใช่ผม”
ปลายสายถูกตัดไปในทันที และไลรีย์ก็กำมือถือนั้นไว้แน่น เธอกัดริมฝีปากก่อนปาโทรศัพท์มือถือออกไปกระทบผนัง มันตกกระทบพื้นและแตกกระจาย ดวงตาคู่งามของดัชเชสหม้ายคลอไปด้วยหยดน้ำ
หยดน้ำนั้นดังเพชรเมื่อประกายต้องแสงไฟ
แต่หยดน้ำนั้นจะมาจากความคับแค้นใจ หรือความเศร้าที่กัดกินใจ ก็หาทราบได้ไม่
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ม.ค. 2561, 22:05:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ม.ค. 2561, 22:05:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 863
| << Chapter 7 The Beast (85%) | Chapter 8 โฉมงาม >> |
ดังปัณณ์ 2 ม.ค. 2561, 22:06:36 น.
สวัสดีปีใหม่ค่า กลับมาแล้วววววว 555 ต่อไปมายาวจนจบเลย ><
ฝากป๋าคลินท์อีกรอบนะค้า
สวัสดีปีใหม่ค่า กลับมาแล้วววววว 555 ต่อไปมายาวจนจบเลย ><
ฝากป๋าคลินท์อีกรอบนะค้า