ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 8 โฉมงาม
การอยู่ในห้อง เอ่อ ไม่ใช่สินะ การอยู่ในบริเวณเดียวกันกับผู้ชายรูปหล่อแปลกหน้า มันก็ออกจะกดดันอยู่หน่อยๆ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันก็เถอะ แต่ห้องเชื่อมที่มีแค่ประตูบานเดียวกั้นอยู่ มันก็น่าหวั่นใช่ย่อย
นีราไม่เคยอยู่ร่วมบ้านหรือร่วมอพาร์ตเม้นต์ห้องเดียวกับผู้ชายอื่นมาก่อน ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกของเธอ และความรู้สึกที่ว่าใครอีกคนอยู่ข้างนอกนั่น ซึ่งเป็นคนที่ไม่ได้สนิทสนมกันเลยมันจึงทำให้เธอเกร็งไม่น้อย นี่มันไม่เหมือนกับการพบคนไข้ที่เป็นผู้ชายตามลำพัง เพราะในกรณีนั้นมันไม่เคยนานเกินสองชั่วโมง
ห้าโมงเย็น กับอีกสี่สิบนาทีนีราเปิดประตูออกมาจากห้องส่วนตัว ทั้งเพ้นต์เฮ้าส์เงียบกริบไม่มีเงาของใครให้เห็นเลยแม้แต่คนเดียว หญิงสาวเดินผ่านประตูหน้าห้องของคลินตัน หยุดชั่งใจว่าจะเคาะประตูแล้วชวนเขาลงไปพร้อมกันดีหรือไม่ แต่อีกใจก็ค้านไว้ ว่าถึงการกระทำของเธอจะเกิดขึ้นด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่เขาอาจตีเจตนาของเธอไปในทางที่ว่า ‘อ่อย’ เขาก็เป็นได้ ดังนั้นนีราจึงเดินผ่านลงบันไดโค้ง ครั้นก้าวผ่านห้องโถงกว้างจนใกล้จะถึงบาร์ที่อยู่ก่อนห้องรับประทานอาหาร นีราก็ชะงักหลังได้ยินเสียงพูดคุยแว่วๆ
คลินตันพูดกับใครสักคน เธอฟังไม่ถนัดแต่พอจับใจความได้ว่า
รัก... พร่ำบอก... เรื่องของผม และที่พีคสุดคือ ท่านหญิง!
จิตแพทย์สาวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อดันมาได้ยินเข้าถึงเรื่องลับๆ ของเขาเข้า งานนี้อาจมีมูลเรื่องสัมพันธ์ลับๆ ของมหาเศรษฐีหนุ่มกับสาวสูงศักดิ์เมื่อหลายปีก่อน ที่เจ้าหล่อนดันเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายของผู้ดีอังกฤษ นีรายกมือขึ้นปิดปาก นี่เองที่คริสถึงได้ดูกดดัน และปักใจเชื่อเหลือเกินว่าแม่ของเขามีชู้!
อุแม่เจ้า!
นีรายังตั้งตัวไม่ทันก็เท่านั้นเมื่อได้ยินเสียงคลินตันคุยกับแม่บ้านของเขา เรื่องให้มาตามเธอมารับประทานอาหารค่ำ จิตแพทย์สาวประวิงเวลากะให้แม่บ้านของเขาเดินมาใกล้จุดที่เธออยู่ ก่อนจะโผล่หน้าออกไป และ...
“ไฮ ฉันไม่ได้มาช้าไปใช่ไหมคะ”
เอ็มม่า กอร์ดอนเป็นแม่บ้านของเขา หล่อนอายุห้าสิบกว่าปีแล้ว รูปร่างอ้วนท้วน แก้มแดงเหมือนก้นเด็ก ผมสีทองอมน้ำตาลมัดรวบตึง บริเวณสองแก้มมองเห็นกระที่ขึ้นกระจายชัดเจน
“ฉัน นีรา พีท.ค่ะ เรียกนีลก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก--” เธอแนะนำและยื่นมือออกไปเพื่อสัมผัส
“เอ็มม่า กอร์ดอนค่ะคุณหมอ เรียกฉันว่าเอ็มก็ได้ค่ะ หวังว่าระยะเวลาที่คุณหมออยู่ที่นี่ถ้าหากมีอะไรไม่ถูกใจบอกฉันได้นะคะ”
“แน่นอนค่ะเอ็ม” สองสาวต่างวัยปล่อยมือ และนีราก็มองเอ็มม่าที่ก้าวหลบให้เธอได้เดินต่อ พลางผายมือไปยังทางห้องรับประทานอาหาร นีราออกเดินนำ และเห็นคลินตันนั่งอยู่ที่บาร์ เขากำลังถือแก้วไวน์ไว้ในมือหนึ่งและส่งยิ้มให้เธอ หญิงสาวยิ้มตอบและเดินตรงเข้าไปหาเขา ก่อนเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเขายื่นแก้วไวน์ในมือให้กับเธอ
“ถ้าหากฉันบอกว่าฉันไม่ชอบดื่มไวน์ ไม่ชอบดื่มพวกแอลกอฮอร์ คุณจะโกรธไหม”
คลินตันยักไหล่และวางมันลงบนเคาน์เตอร์ แล้วผายมือเชื้อเชิญเธอ
“ถ้าในงานเลี้ยงอาจไม่แน่ครับ เพราะผมคงรู้สึกเหมือนถูกหักหน้า”
เขาเป็นคนพูดตรงๆ หนึ่งล่ะ ที่นีราสังเกตได้
เราเดินเคียงกันผ่านบาร์ และไปหยุดที่มุมสุดของห้อง มองด้านซ้ายซึ่งก็เป็นด้านหลังของบาร์ที่เจาะผ่านผนังเข้าไป ถูกจัดเป็นห้องครัวและมีเครื่องมือทุกอย่างครบอยู่ในนั้น เอ็มม่าจัดโต๊ะให้เธอกับเขาในมุมที่มองออกไปเห็นวิวแม่น้ำโปโตแม็กได้ชัดเจน ไฟถูกหรี่ลงก่อนหน้าแล้ว เพื่อให้เชิงเทียนที่ตั้งไว้กลางโต๊ะได้ทำหน้าที่ของมันเต็มที่ แสงสว่างของเทียนเป็นสีนวลๆ บรรยากาศดูโรแมนติกเต็มที่
“สรุปนอกจากคุณครูเซฝาแฝดก็คงไม่มีใครรู้งั้นสินะ เรื่องหมั้นหลอกๆ ระหว่างคุณกับฉัน”
นีรากระซิบถามคนข้างตัว และคลินตันก็กระตุกยิ้ม เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้านวลกระซิบตอบปานกัน
“ความลับที่รู้มากเกินกว่าสองคน มันเสี่ยงอยู่แล้วครับ”
จิตแพทย์สาวดึงใบหน้าออกห่าง แก้เก้อด้วยการเหลียวกลับมามองเอ็มม่าที่ยืนห่างออกไปประมาณห้าก้าว
“เป็นดินเนอร์ที่วิเศษมากค่ะเอ็ม”
แม่บ้านสาวใหญ่แค่ยิ้มและค้อมศีรษะให้ หล่อนก้าวผ่านพวกเราเข้าไปในห้องครัว ก่อนเข็นรถเข็นออกมาพร้อมกับอาหารสองจาน คลินตันกระตุ้นให้นีราเข้าไปนั่งลงที่โต๊ะด้วยการเดินไปเลื่อนเก้าอี้ออกให้ นีราผ่อนลมหายใจ ก่อนทำตามคำสั่งทางมารยาทนั่น ชั่ววูบหนึ่งเมื่อเขาปล่อยมือจากพนักเก้าอี้ เขาวางมือลงบนบ่าของเธอ แรงบีบเบาๆ ที่บ่านั่นเหมือนกระแสไฟอ่อนๆ ที่วิ่งเข้าสู่ตัวเธอ หัวใจนีราเต้นแรง และรู้สึกว่าแก้มร้อนขึ้นมาหน่อยๆ
“หวังว่าคุณหมอจะชอบอาหารมื้อนี้นะคะ”
คำพูดของเอ็มม่าทำให้เธอรู้สึกตัว นีรากะพริบตาพบว่าคลินตันนั่งอยู่ตรงข้ามเธอและเขามองเธอด้วยสายตาเรียบเฉยที่ไม่แสดงออกว่ารู้สึกอย่างใดกันแน่ หญิงสาวหลบการสบตากับเขาด้วยการเงยหน้าขึ้นยิ้มกับแม่บ้านสาวใหญ่
“มันน่าทานมากค่ะเอ็ม ฉันคงจะต้องน้ำหนักขึ้นแน่ๆ ถ้าทานอย่างนี้ทุกวัน คุณอาจต้องรับผิดชอบนะ”
“ถึงตอนนั้นฉันจะทำอาหารคลีนให้คุณทานเองค่ะคุณหมอ”
มันไม่ใช่ออเดิร์ฟของอาหารฝรั่งเศส ไม่ใช่อาหารที่เลิศหรูอะไร เพราะเป็นอาหารไทยจานเดียว ก็... อย่างที่เรียกกันว่ามันเป็นอาหารสิ้นคิด กะเพราไก่ไข่ดาว! แต่เป็นแบบไม่เผ็ดน่ะนะ
“เอ็มม่าทำอาหารได้แทบทุกประเทศ จีน ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส แม้กระทั่งอาหารไทย”
เจ้าบ้านเอ่ยขึ้น ดึงความสนใจของนีราไปจากเอ็มม่าที่กลับเข้าไปในห้องครัว
“เธอเก่งนะคะ แล้วก็ยอมรับเลยว่าฉันไม่ได้กินผัดกะเพรามานานแล้วด้วย” แทนคำตอบ คลินตันมองเธอนิ่งๆ เขาผายมือเล็กน้อยเป็นเชิงชวนให้เธอลองชิม นีราทำตามและพอตักเข้าปากก็นิ่งไปนิด ก่อนเคี้ยวจนหมดและยิ้ม “เอ็มเก่งมากค่ะ คุณไปได้ตัวเธอมาจากไหนเนี่ย ว้าวแบบ อร่อยมากเลย”
“เอ็มเป็นลูกครึ่งไทยน่ะ เราเจอกันตอนผมอายุสิบสี่ เธอมีร้านอาหารไทยในบรองซ์ที่รับช่วงต่อจากพ่อของเธอ ตอนนั้นเธอ--” เขาเงียบไปนิด “แบ่งกับข้าวให้ผมกินก่อนที่จะหิวตาย แล้วเธอก็ให้งานผมทำ ให้ที่ซุกหัวนอน”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ม.ค. 2561, 20:54:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ม.ค. 2561, 20:54:47 น.
จำนวนการเข้าชม : 738
| << Chapter 7 The Beast -จบตอน- | Chapter 8 โฉมงาม (50%) >> |