ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 8 โฉมงาม (50%)
“เอ็มเป็นลูกครึ่งไทยน่ะ เราเจอกันตอนผมอายุสิบสองสิบสาม เธอมีร้านอาหารไทยในบรองซ์ที่รับช่วงต่อจากพ่อของเธอ ตอนนั้นเธอ--” เขาเงียบไปนิด “แบ่งกับข้าวให้ผมกินก่อนที่จะหิวตาย แล้วเธอก็ให้งานผมทำ ให้ที่ซุกหัวนอน”
นีราแทบสำลักเมื่อได้ฟัง
“คุณกินไปเถอะ มันก็แค่เรื่องเก่าๆ เอ็มเหมือนแม่ เธอดูแลผม และตอนนี้เธอก็ยังดูแลผม”
เป็นครั้งแรกที่นีราพูดไม่ออก น้ำเสียงของเขามีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอจะปลอบก็ไม่ได้ จะเบี่ยงประเด็นก็ไม่ได้ มันฟังดูเหงา เศร้า และขมขื่น แต่ก็แฝงไปด้วยความไม่แยแสถึงอดีตที่ผ่านมา
คลินตัน แอล.เกรแฮม ดูไม่เหมือนกับที่เธอเห็นในหนังสือพิมพ์ ที่สำคัญ เขาเปลี่ยนเป็นอีกคนที่ไม่เหมือนนายจ้างที่คอยป่วนประสาทเธอมาตลอดระยะสองสามเดือนนี้เลย จิตแพทย์สาวยกแก้วน้ำขึ้นจิบ เธอรู้สึกเหมือนกำลังกลับไปเป็นเหมือนกับหมอที่เพิ่งจบ และยังไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรดีกับคนไข้คนแรกของตัวเอง
แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้ เธอไม่มีสิทธิ์ก้าวล่วงเข้าไปในบาดแผลจิตใจของเขา นอกจากจะได้รับอนุญาต
“คุณไม่ต้องรู้สึกไม่ดีหรอกครับนีล อดีตของผมที่ช่วงหนึ่งหายไปนั่นน่ะก็เพราะผมเคยเป็นเด็กจรจัดมาก่อน คุณกับคุณนายเกรแฮมใจดีกับผมมาก ผมไม่เคยปิดบังเรื่องนี้กับสื่อหรอก แต่พวกเขาไม่ได้สนใจจะขุดคุ้ยมากกว่าต่างหากหลังจากรู้ว่าผมมันก็แค่เด็กจรจัด”
ชายหนุ่มที่กำลังจัดการกับไข่ดาวในจานตัวเอง เงยหน้าขึ้นมองนีราและยิ้มให้เธอตอบแทนสายตาสงสารที่ปิดไม่มิด เขาเลื่อนสายตาไปยังช้อนของจิตแพทย์สาวที่ยกค้าง และนีราก็รู้ตัวเธอยิ้มแห้งและตักเข้าปาก เขาจึงสำทับต่อ
“คุณต้องกินให้หมดนะ เอ็มจะโกรธมากถ้ามีใครสักคนกินอาหารของเธอเหลือ ผมเคยโดนเอาข้าวต้มราดหัวมาแล้วเพราะความตะกละ”
จิตแพทย์สาวสะอึกจนต้องยกมือขึ้นปิดปาก และคลินตันก็ใจดีเลื่อนแก้วน้ำมาให้เธอ นีรายกมันขึ้นดื่ม น้ำตาไหลและรับผ้าเช็ดปากที่เขายื่นให้ นานกว่าเธอจะหายสำลัก
“คุณเนี่ยนะ” เธอถามกลั้วหัวเราะ “จริงน่ะ”
เขายักไหล่ “แน่นอน เห็นเอ็มใจดีก็อย่าเพิ่งนึกว่าไม่โหดล่ะ” แล้วมาดผู้ดีของเขาก็หายวับ เขาทำเหมือนคนธรรมดาทั่วไปที่นั่งอยู่ในร้านอาหารจีนที่ต้องตะโกนแข่งกับเสียงเคาะกระทะ “เอ็ม นีลไม่เชื่อว่าผมเคยถูกคุณเทชามข้าวต้มราดหัวมาแล้วน่ะ เธอสำลักเชียวนะ”
“โอ๊ะโอ” เสียงของเอ็มม่าดังตอบ หล่อนยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ในมือข้างหนึ่งถือกาน้ำร้อน อีกข้างถือผ้าเช็ดโต๊ะสีขาว “ฉันคงต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องจริงนะคะคุณหมอ เพราะตอนนั้นเขาดื้อและเกเรมากๆ และฉันก็หมั่นไส้มากๆ ที่เขาบอกว่าฉันทำกับข้าวไม่อร่อย ทั้งๆ ที่เขากินหมดไปแล้วสามชาม”
นีราขำพรืด แต่คลินตันเบ้ปาก ตักอาหารเข้าปากเฉยเสีย และที่นีรานึกไม่ถึง เขายังมีมุมขี้เล่นกับคนอื่นด้วยเมื่อ
“คุณขำได้นะ แต่ต้องกินให้หมดล่ะ อย่าหาว่าผมขู่ ไม่งั้นอะไรนะ--” เขานิ่งคิด พูดเป็นภาษาไทยแบบที่ต้องตั้งใจฟังถึงจะรู้เรื่อง “โดน-ยี-หัว-แน่”
นีรายิ่งหัวเราะ เพราะเอ็มม่าตะโกนแทรกออกมาอีกว่า
“คุณหมอไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันไม่ทำอย่างนั้นกับคุณแน่ แต่กับคลินท์อันนี้ไม่แน่”
คลินตันแสร้งถอนหายใจ และส่ายหน้า นีราขำจนต้องใช้ผ้าปิดปาก และผ่อนคลายมากพอที่จะสบกับนัยน์ตายิ้มได้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ ยามที่เขามองตรงมา
และหลังจบมื้อค่ำ นีราก็รู้สึกว่ามีความเป็นมิตรระหว่างเราเกิดขึ้น เธอรู้สึกเหมือนได้คุยกับเพื่อน ไม่รู้ทำไมแต่ เธอสบายใจมากขึ้นที่จะพูดคุยกับเขา และคลินตันเองก็ดูไม่เหมือนกับที่เธอเคยเห็น ได้ยิน ได้ฟัง หรือที่ได้เจอกับตัวเองมา เขาเป็นเหมือนเหรียญ และเธอเพิ่งได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเหรียญนั่น
“ทำไมคุณถึงได้มาทำเซ็กซ์โฟน”
เป็นอีกหัวข้อที่เราคุยกันหลังดินเนอร์ยุติ เอ็มม่ากลับไปแล้วและนีราก็ถูกคลินตันชวนเข้าไปในโดมกระจก เขากับเธอนั่งที่เก้าอี้ริมสระว่ายน้ำข้างสวนหย่อมเล็กๆ ที่สร้างขึ้นมา นีราดื่มน้ำผลไม้ ส่วนเจ้าบ้านหนุ่มดื่มกาแฟที่แม่บ้านชงไว้ให้ก่อนกลับไป
นีราเลิกคิ้วขึ้น ประวิงเวลาด้วยการมองวิวแม่น้ำโปโตแม็กก่อนเอ่ยตอบเขา
“ถ้าบอกว่ามันทำให้ฉันเข้าใจคนไข้ของฉันได้ดีขึ้นล่ะค่ะ คุณจะเชื่อไหม”
“คนเรามีวิธีทำความเข้าใจเยอะแยะไป และคุณก็แค่เลือกวิธีนี้ที่มันเหมาะกับงานของคุณ” คนตอบยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ นีราเบือนหน้ากลับมามองเขา “หรือคุณหวังจะให้ผมตอบว่าไม่ล่ะ ให้ผมตอบว่าคุณสร้างภาพแบบนั้นหรือเปล่า แต่อันที่จริงผมว่ามันมีเหตุผลมากกว่านี้นะ”
“โอเคมันก็ใช่ คุณเชื่อไหมมันทำเงินให้ฉันได้มากขึ้นด้วยนะ แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายหลัก”
“แล้วมันไม่ขัดกับมโนสำนึกคุณหรอกเหรอ”
“ฉันนึกว่าคุณจะถามว่าฉันต้องการเงินไปทำไมเสียอีกนะ”
คลินตันหัวเราะ “ใครๆ ก็ต้องการเงินนีล ผมไม่ได้โลกสวย และตราบใดที่มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน” นีราไม่พูดอะไรต่อ เธอยกชาขึ้นจิบและแทบสำลักเมื่อจู่ๆ เขาถามว่า “ลูกค้าขาประจำที่ชื่อลูซของคุณนั่นเขาเป็นไงบ้าง”
จิตแพทย์สาวรับกระดาษเช็ดปากที่เขายื่นส่งให้ “คุณรู้--” เธอไอสองสามที “ไม่สิ สืบประวัติฉันขนาดนั้นคงรู้อยู่แล้วแหละ” นีรากลอกตา “ก็คงไม่ต้องปิดบังแต่ฉันอยากรู้ คุณจะอยากรู้ไปทำไม”
เธอจ้องตาเขาเขม็ง คิ้วขมวดและเขาก็ไม่ได้หลบตา แถมยังเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“มันเกี่ยวกับสตอล์กเกอร์ที่ตามคุณไหมล่ะ”
“จริงสินะ” หญิงสาวพึมพำ “คือเขา แรกๆ เขาก็ดีน่ะนะ เราคุยกันเรื่องทั่วไปมันไม่ค่อยเกี่ยวกับเซ็กซ์นักหรอกค่ะ จะมีก็แค่ครั้งแรกแล้วก็ระยะหลังนี้แหละที่เขาอยากคุยเรื่องนี้กับฉันบ่อยจนผิดสังเกต อีกอย่างเขารบเร้าที่จะเจอกับฉันด้วยซึ่งมันผิดปกติมากๆ”
“คุณไม่คิดบ้างเหรอ ว่าการคุยกันนานมากๆ มันทำให้คนเราอยากพัฒนาความสัมพันธ์”
“กับสาวเซ็กซ์โฟนเนี่ยนะคะ” คำถามของนีรากึ่งเยาะ และคลินตันก็มองเธอตรงๆ
“แล้วการเป็นสาวเซ็กซ์โฟนมันน่ารังเกียจมากเลยเหรอในสายตาคุณ”
“นั่นควรเป็นคำถามของฉันที่ถามคุณมากกว่าที่จะให้คุณถามฉันนะคะคุณเกรแฮม”
เขายิ้มและเธอเห็นแววอ่อนโยนในดวงตาเขา “คุณไม่รู้สึกผูกพันกับเขาบ้างเลยเหรอนีล คุณคุยกับเขาเป็นปี”
นีราแทบสำลักเมื่อได้ฟัง
“คุณกินไปเถอะ มันก็แค่เรื่องเก่าๆ เอ็มเหมือนแม่ เธอดูแลผม และตอนนี้เธอก็ยังดูแลผม”
เป็นครั้งแรกที่นีราพูดไม่ออก น้ำเสียงของเขามีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอจะปลอบก็ไม่ได้ จะเบี่ยงประเด็นก็ไม่ได้ มันฟังดูเหงา เศร้า และขมขื่น แต่ก็แฝงไปด้วยความไม่แยแสถึงอดีตที่ผ่านมา
คลินตัน แอล.เกรแฮม ดูไม่เหมือนกับที่เธอเห็นในหนังสือพิมพ์ ที่สำคัญ เขาเปลี่ยนเป็นอีกคนที่ไม่เหมือนนายจ้างที่คอยป่วนประสาทเธอมาตลอดระยะสองสามเดือนนี้เลย จิตแพทย์สาวยกแก้วน้ำขึ้นจิบ เธอรู้สึกเหมือนกำลังกลับไปเป็นเหมือนกับหมอที่เพิ่งจบ และยังไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรดีกับคนไข้คนแรกของตัวเอง
แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้ เธอไม่มีสิทธิ์ก้าวล่วงเข้าไปในบาดแผลจิตใจของเขา นอกจากจะได้รับอนุญาต
“คุณไม่ต้องรู้สึกไม่ดีหรอกครับนีล อดีตของผมที่ช่วงหนึ่งหายไปนั่นน่ะก็เพราะผมเคยเป็นเด็กจรจัดมาก่อน คุณกับคุณนายเกรแฮมใจดีกับผมมาก ผมไม่เคยปิดบังเรื่องนี้กับสื่อหรอก แต่พวกเขาไม่ได้สนใจจะขุดคุ้ยมากกว่าต่างหากหลังจากรู้ว่าผมมันก็แค่เด็กจรจัด”
ชายหนุ่มที่กำลังจัดการกับไข่ดาวในจานตัวเอง เงยหน้าขึ้นมองนีราและยิ้มให้เธอตอบแทนสายตาสงสารที่ปิดไม่มิด เขาเลื่อนสายตาไปยังช้อนของจิตแพทย์สาวที่ยกค้าง และนีราก็รู้ตัวเธอยิ้มแห้งและตักเข้าปาก เขาจึงสำทับต่อ
“คุณต้องกินให้หมดนะ เอ็มจะโกรธมากถ้ามีใครสักคนกินอาหารของเธอเหลือ ผมเคยโดนเอาข้าวต้มราดหัวมาแล้วเพราะความตะกละ”
จิตแพทย์สาวสะอึกจนต้องยกมือขึ้นปิดปาก และคลินตันก็ใจดีเลื่อนแก้วน้ำมาให้เธอ นีรายกมันขึ้นดื่ม น้ำตาไหลและรับผ้าเช็ดปากที่เขายื่นให้ นานกว่าเธอจะหายสำลัก
“คุณเนี่ยนะ” เธอถามกลั้วหัวเราะ “จริงน่ะ”
เขายักไหล่ “แน่นอน เห็นเอ็มใจดีก็อย่าเพิ่งนึกว่าไม่โหดล่ะ” แล้วมาดผู้ดีของเขาก็หายวับ เขาทำเหมือนคนธรรมดาทั่วไปที่นั่งอยู่ในร้านอาหารจีนที่ต้องตะโกนแข่งกับเสียงเคาะกระทะ “เอ็ม นีลไม่เชื่อว่าผมเคยถูกคุณเทชามข้าวต้มราดหัวมาแล้วน่ะ เธอสำลักเชียวนะ”
“โอ๊ะโอ” เสียงของเอ็มม่าดังตอบ หล่อนยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ในมือข้างหนึ่งถือกาน้ำร้อน อีกข้างถือผ้าเช็ดโต๊ะสีขาว “ฉันคงต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องจริงนะคะคุณหมอ เพราะตอนนั้นเขาดื้อและเกเรมากๆ และฉันก็หมั่นไส้มากๆ ที่เขาบอกว่าฉันทำกับข้าวไม่อร่อย ทั้งๆ ที่เขากินหมดไปแล้วสามชาม”
นีราขำพรืด แต่คลินตันเบ้ปาก ตักอาหารเข้าปากเฉยเสีย และที่นีรานึกไม่ถึง เขายังมีมุมขี้เล่นกับคนอื่นด้วยเมื่อ
“คุณขำได้นะ แต่ต้องกินให้หมดล่ะ อย่าหาว่าผมขู่ ไม่งั้นอะไรนะ--” เขานิ่งคิด พูดเป็นภาษาไทยแบบที่ต้องตั้งใจฟังถึงจะรู้เรื่อง “โดน-ยี-หัว-แน่”
นีรายิ่งหัวเราะ เพราะเอ็มม่าตะโกนแทรกออกมาอีกว่า
“คุณหมอไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันไม่ทำอย่างนั้นกับคุณแน่ แต่กับคลินท์อันนี้ไม่แน่”
คลินตันแสร้งถอนหายใจ และส่ายหน้า นีราขำจนต้องใช้ผ้าปิดปาก และผ่อนคลายมากพอที่จะสบกับนัยน์ตายิ้มได้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ ยามที่เขามองตรงมา
และหลังจบมื้อค่ำ นีราก็รู้สึกว่ามีความเป็นมิตรระหว่างเราเกิดขึ้น เธอรู้สึกเหมือนได้คุยกับเพื่อน ไม่รู้ทำไมแต่ เธอสบายใจมากขึ้นที่จะพูดคุยกับเขา และคลินตันเองก็ดูไม่เหมือนกับที่เธอเคยเห็น ได้ยิน ได้ฟัง หรือที่ได้เจอกับตัวเองมา เขาเป็นเหมือนเหรียญ และเธอเพิ่งได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเหรียญนั่น
“ทำไมคุณถึงได้มาทำเซ็กซ์โฟน”
เป็นอีกหัวข้อที่เราคุยกันหลังดินเนอร์ยุติ เอ็มม่ากลับไปแล้วและนีราก็ถูกคลินตันชวนเข้าไปในโดมกระจก เขากับเธอนั่งที่เก้าอี้ริมสระว่ายน้ำข้างสวนหย่อมเล็กๆ ที่สร้างขึ้นมา นีราดื่มน้ำผลไม้ ส่วนเจ้าบ้านหนุ่มดื่มกาแฟที่แม่บ้านชงไว้ให้ก่อนกลับไป
นีราเลิกคิ้วขึ้น ประวิงเวลาด้วยการมองวิวแม่น้ำโปโตแม็กก่อนเอ่ยตอบเขา
“ถ้าบอกว่ามันทำให้ฉันเข้าใจคนไข้ของฉันได้ดีขึ้นล่ะค่ะ คุณจะเชื่อไหม”
“คนเรามีวิธีทำความเข้าใจเยอะแยะไป และคุณก็แค่เลือกวิธีนี้ที่มันเหมาะกับงานของคุณ” คนตอบยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ นีราเบือนหน้ากลับมามองเขา “หรือคุณหวังจะให้ผมตอบว่าไม่ล่ะ ให้ผมตอบว่าคุณสร้างภาพแบบนั้นหรือเปล่า แต่อันที่จริงผมว่ามันมีเหตุผลมากกว่านี้นะ”
“โอเคมันก็ใช่ คุณเชื่อไหมมันทำเงินให้ฉันได้มากขึ้นด้วยนะ แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายหลัก”
“แล้วมันไม่ขัดกับมโนสำนึกคุณหรอกเหรอ”
“ฉันนึกว่าคุณจะถามว่าฉันต้องการเงินไปทำไมเสียอีกนะ”
คลินตันหัวเราะ “ใครๆ ก็ต้องการเงินนีล ผมไม่ได้โลกสวย และตราบใดที่มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน” นีราไม่พูดอะไรต่อ เธอยกชาขึ้นจิบและแทบสำลักเมื่อจู่ๆ เขาถามว่า “ลูกค้าขาประจำที่ชื่อลูซของคุณนั่นเขาเป็นไงบ้าง”
จิตแพทย์สาวรับกระดาษเช็ดปากที่เขายื่นส่งให้ “คุณรู้--” เธอไอสองสามที “ไม่สิ สืบประวัติฉันขนาดนั้นคงรู้อยู่แล้วแหละ” นีรากลอกตา “ก็คงไม่ต้องปิดบังแต่ฉันอยากรู้ คุณจะอยากรู้ไปทำไม”
เธอจ้องตาเขาเขม็ง คิ้วขมวดและเขาก็ไม่ได้หลบตา แถมยังเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“มันเกี่ยวกับสตอล์กเกอร์ที่ตามคุณไหมล่ะ”
“จริงสินะ” หญิงสาวพึมพำ “คือเขา แรกๆ เขาก็ดีน่ะนะ เราคุยกันเรื่องทั่วไปมันไม่ค่อยเกี่ยวกับเซ็กซ์นักหรอกค่ะ จะมีก็แค่ครั้งแรกแล้วก็ระยะหลังนี้แหละที่เขาอยากคุยเรื่องนี้กับฉันบ่อยจนผิดสังเกต อีกอย่างเขารบเร้าที่จะเจอกับฉันด้วยซึ่งมันผิดปกติมากๆ”
“คุณไม่คิดบ้างเหรอ ว่าการคุยกันนานมากๆ มันทำให้คนเราอยากพัฒนาความสัมพันธ์”
“กับสาวเซ็กซ์โฟนเนี่ยนะคะ” คำถามของนีรากึ่งเยาะ และคลินตันก็มองเธอตรงๆ
“แล้วการเป็นสาวเซ็กซ์โฟนมันน่ารังเกียจมากเลยเหรอในสายตาคุณ”
“นั่นควรเป็นคำถามของฉันที่ถามคุณมากกว่าที่จะให้คุณถามฉันนะคะคุณเกรแฮม”
เขายิ้มและเธอเห็นแววอ่อนโยนในดวงตาเขา “คุณไม่รู้สึกผูกพันกับเขาบ้างเลยเหรอนีล คุณคุยกับเขาเป็นปี”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ม.ค. 2561, 21:54:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ม.ค. 2561, 21:54:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 741
| << Chapter 8 โฉมงาม | Chapter 8 โฉมงาม (75%) >> |