ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก

ตอน: Chapter 9 สายสัมพันธ์ (25%)

Chapter 9
สายสัมพันธ์

“คุณชมจนฉันทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ” จิตแพทย์สาวยอมรับว่าใจสั่น เสียงก็สั่นนิดๆ เมื่อพยายามโต้ตอบเขากลับไป มันเป็นความอ่อนไหวที่น่ากลัว คลินตัน แอล.เกรแฮม จริงๆ แล้วเป็นคนที่มีเสน่ห์ล้นเหลือมาก มากจนน่ากลัว

ใช่ เขาเย็นชา ไม่เคยสนใจใคร เป็นนักธุรกิจเขี้ยวลากดิน เจ้าเล่ห์แสนโกง แต่ก็ต้องยอมรับ เพราะอย่างนี้เขาถึงได้เป็นหนุ่มที่สาวสาวครึ่งค่อนเวอร์จิเนียกรี๊ดกร๊าด

“ผมพูดความจริงต่างหาก” เขายกมือขึ้นแตะมือเธอเป็นเชิงให้หยุดพลางลืมตาขึ้น และก็เอี้ยวตัวมามองเธอโดยที่นีราไม่ทันได้ตั้งตัว ดวงตาสีฟ้าของเขาเหมือนกับท้องฟ้าหน้าร้อน และมันก็ทำให้หน้าเธอร้อนขึ้นมาหน่อยๆ เมื่อถูกจ้องเอาจ้องเอาแบบนี้ “คุณเหมือนนางฟ้านะ ที่ไม่มีสิ่งสกปรกในรูปแบบใดกล้าแตะต้อง”

คำหวานที่ได้ยิน ยังไม่ทำให้นีราใจสั่นได้เท่ากับลมหายใจเจือกลิ่นแอลกอฮอร์ของคลินตันที่ลอยมาปะทะ เมื่อเขาขยับยืดตัวนั่งตรงและเบี่ยงทั้งตัวมาหาเธอ นีรารู้สึกตัวเมื่อเข่าเขากระทบกับกางเกงของเธอ หญิงสาวจะขยับถอยหลังแต่ร่างกายไม่ไวเท่าความคิด ปฏิกิริยาสะดุดขาตัวเองเลยเกิดขึ้น โชคดีที่วงแขนล่ำสันคว้าออกมาและยึดเอวเธอไว้ทัน เขารั้งเธอเข้าไปหาและกลับกลายเป็นว่าเธอยืนอยู่ระหว่างต้นขาของเขาที่แยกออก

ไออุ่นร้อนผ่าวจากร่างกายเขา จิตแพทย์สาวสัมผัสได้ แม้ว่าจะมีเนื้อผ้ากางกั้น

ดวงตาคู่โตที่เบิกกว้างน้อยๆ อย่างตกใจที่มองมา กับริมฝีปากอิ่มที่เผยอค้างทำให้คลินตันนึกอยากสัมผัส เธอตัวสั่น เขารู้เพราะตอนนี้เขาโอบเธอไว้ นีราทิ้งความเป็นหมอไว้ที่ทำงาน เวลานี้หรือแม้กระทั่งตอนที่เขาไปช่วยเธอไว้จากคริส เบลลาทิสไว้ทัน เธอกลับดูเหมือนเด็ก ไร้จริตมารยา และต้องการที่พึ่งพา เขาไม่ได้หมายความว่าเธออ่อนแอ เธอดูแลตัวเองได้ รับมือกับปัญหาพอไหว แต่... เธอให้ความรู้สึกว่าอยากปกป้อง

แรกเลยเขาไม่คิดจะกลับเข้ามาที่เพ้นต์เฮ้าส์นี่อีก แต่หลังจากพบกับคริส เบลลาทิสแล้ว คลินตันก็ไม่รู้ตัวเลยว่ากลับมาได้อย่างไร สมองบอกเขาควรกลับบ้านที่ Old Town แต่สุดท้ายขากลับพาเขามาที่นี่

ที่ที่มีเธออยู่

“คุณ--” ประโยคแรกที่นีราหายตกใจก็คือ “เมาแล้วนะคะเนี่ย”

ฟังจบคลินตันนิ่งไป เชื่อเขาเลย หากเป็นสาวสาวคนอื่น ตามองตา บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ ป่านนี้ไม่จูบกันกับเขาจนลืมโลกก็เกือบๆ จะจบบนเตียงแล้ว แต่นีรากลับไม่ใช่แบบนั้น เธอยังคงรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ได้ดีพอสมควร คิดๆ มาแล้วชายหนุ่มก็อดขำไม่ได้ จากนั้นเขาก็หยุดตัวเองไม่อยู่ ได้แต่กลั้นหัวเราะจนตัวสั่น

“นี่คือการรับมือกับคำชมของคุณงั้นสินะ”

จิตแพทย์สาวตีสีหน้าไม่ถูก กับดวงตาคู่คมที่พราวระยับนั่น ดังนั้นสิ่งที่ทำได้อย่างเดียวในตอนนี้ก็คือเฉไฉ

“ปล่อยฉันเถอะค่ะ ตอนนี้ฉันคงไม่ล้มลงไปหรอก”

หากสิ่งที่ได้กลับเป็นตรงข้าม คลินตันยังขำและเขาก็จ้องเธอนิ่งแถมทำเป็นไม่ได้ยินเมื่อเอ่ยถาม “แฟนเก่าคุณคนนั้นเป็นยังไงนะ คุณถึงได้เลิกกับเขาไป พ่อหนุ่มฮังการีสุดล่ำที่ทำงานเป็นเทรนเนอร์นั่นน่ะ” ที่ถามไม่ใช่อะไร แต่เขานึกอยากรู้ว่าไอ้หมอนั่นตาถั่วหรือไง ถึงได้ทิ้งผู้หญิงคนนี้ไป

นีราเป็นความสดใส เธอดูมีอะไรให้น่าค้นหาแบบไม่จบไม่สิ้น และมันน่าท้าทาย

“ฉันรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวมากๆ และเรายังไม่สนิทกันถึงขั้นนั้นเลยนะคะ เพราะฉะนั้นฉันไม่ตอบค่ะ”

“คุณไม่คิดจะรักใคร หรือเพราะยังทำใจเรื่องเลิกกับเขาไม่ได้”

นีราแทบถอนหายใจ นี่มันคนละเรื่องที่พูดกันเลย!

“ฉันก็คงต้องตอบว่าเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะ คุณเกรแฮม และถ้าจะกรุณาตอนนี้ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ”

“ทำไมคุณถึงไม่คิดจะเปิดใจให้ใครบ้างล่ะนีล หลายปีแล้วนะ คุณควรมองใครใหม่ได้แล้ว”

“คุณเมามากแล้วนะคะ ฉันว่าคุณพูดไม่รู้เรื่องแล้วละ” พูดไปแล้วก็นิ่งเสียเอง เมื่อเผลอมองสบตากับคนที่โอบเอวเธอไว้เข้า นีราเพ่งมองเขา น้ำเสียงของเขามัน... คล้ายมากๆ เธอกะพริบตาถี่ๆ ทำไมเสียงของคลินตันถึงได้คล้ายลูเซียนมากขนาดนี้ มันอาจ... เอ่อ เป็นการคิดมากไป แต่เธอก็อดคิดไม่ได้จริงๆ

“คุณเกรแฮม--”

“คลินท์ นีล ได้โปรดเถอะเรียกผมว่าคลินท์”

บรรยากาศมันเริ่มอึดอัดและนีราก็ต้องการจะไปจากตรงนี้ เธอใช้สองมือยันบ่าเขาไว้จนสุดตัว และงัดไม้ตายที่น่าอายออกมาใช้ นั่นก็คือความหลงตัวเองที่ทำให้เขาต้องอายม้วน “ก็ได้ค่ะคลินท์” นีรายิ้มหวานแบบเสแสร้ง “คุณให้ความสนิทสนมและพยายามที่จะสนิทสนมกับฉันมากเกินไป จนฉันอดคิดไม่ได้แล้วนะคะว่าคุณน่าจะตกหลุมรักฉันเข้าเต็มเปา ชนิดถอนตัวไม่ขึ้นเลยน่ะ” ตบท้ายคือการเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงย้ำ

คือ พื้นฐานคนเราต้องอายใช่ไหม ปฏิกิริยาตอนนี้ที่เธอคาดหวังคือเขาต้องปล่อยมือในทันที และอาจจะแก้เกี้ยวประมาณว่าเธอหลงตัวเอง แต่เชื่อเถอะ... กับผู้ชายคนนี้ไม่มีความอายเลยสักนิด วิธีนี้ไม่ได้ผล!

“ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณจะรับรักผมไหมล่ะ”

เป็นนีราที่อึ้งและเขินแทน!

“คุณ!” เธอพูดไม่ออก นึกหาคำพูดใดๆ ไม่เจอ หญิงสาวหลับตาลงและสูดลมหายใจเข้าลึก ตั้งสติ นับหนึ่ง สอง และสาม ก่อนลืมตาขึ้นจ้องเขานิ่ง “ฉันคงเชื่อลงหรอกค่ะ คุณเจอฉันแต่ละครั้งนี่มีแต่ความทรงจำดีๆ ทั้งนั้นเลย แล้วคุณยังว่าฉัน--แก่ ฉันหลอกเด็ก แล้วอีกสารพัดที่คุณงัดมาบีบฉันเนี่ย ฉันเชื่อไม่ลง”

คลินตันฟังแล้วกะพริบตา เหมือนเขาอึ้งไป จากนั้นเขาก็ยิ้ม นีราสะดุ้งโหยงเพราะเขารั้งเธอเข้าไปกอดแนบแน่น ใบหน้าคมคายนั้นซุกลงกับอกเธอ! ขอย้ำว่าอกเธอ!! โดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเพราะแรงเขาเยอะมาก

“คุณ!”

ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำพูด คลินตันเริ่มต้นหัวเราะ พร้อมๆ กับกอดเธอแนบแน่นจนนีราแทบหายใจไม่ออก

จิตแพทย์สาวกลอกตา มือสองข้างที่ยังยกค้างเปลี่ยนเป็นกุมขมับ ในขณะที่เจ้านายของเธอยังคงกอดเธอและซุกหน้ากับอกของเธอพลางหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่อย่างนั้น

นีราถอนหายใจเฮือกๆ บางทีเธอก็คิดนะ ว่ากำลังหนีเสือปะจระเข้!





ดังปัณณ์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2561, 22:32:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2561, 22:32:58 น.

จำนวนการเข้าชม : 732





<< Chapter 8 โฉมงาม -จบตอน-   Chapter 9 สายสัมพันธ์ (50%) >>
pseudolife 31 ม.ค. 2561, 08:59:20 น.
เริ่มน่ารักแล้ววว เปิดใจๆ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account