ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 9 สายสัมพันธ์ (75%)
“อยากรู้ไหมเธอเป็นใคร”
แม้จะพยักหน้าแต่คำพูดของนีรากลับเป็น “คงดีมากค่ะถ้าฉันได้รู้ แต่นี่มันเรื่องส่วนตัวของคุณฉันคงไม่ก้าวก่าย”
“งั้นผมฝากบอกเธอด้วยแล้วกัน ว่าผมตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจังเลย”
“ได้สิคะ เดี๋ยว--เอ๊ะ!” มันเกิดขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว คลินตันเอื้อมมือมาคว้าเธอให้เข้าไปใกล้ มือข้างขวาโอบเอวเธอไว้ ส่วนมือซ้ายประคองแก้มของเธอ จากนั้นริมฝีปากอบอุ่นของเขาก็แนบลงมา นีราเบิกตากว้าง เพราะนึกไม่ถึง
“ผมชอบคุณมากนะนีล ยิ่งได้เจอกันแบบนี้ ได้คุยกันแบบนี้ ผมก็รู้ว่าตัวเองโชคดีมากแค่ไหน”
คำหวานแนบชิดริมฝีปากเมื่อเขาถอนจูบ จิตแพทย์สาวเพิ่งตั้งสติได้ เธอกะพริบตาถี่ๆ อ้าปากจะพูดแต่ก็ถูกปิดปากอีกหน แรงรัดจากวงแขนล่ำสันแน่นขึ้น เนื้อตัวเธอแนบชิดกับเขาแทบไม่มีช่องว่าง โดยเฉพาะริมฝีปากที่เขากำลังรุกราน เธอดันเขาออก ทั้งทุบทั้งถองเพื่อให้เป็นอิสระ แต่แรงนั้นก็ช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับพละกำลังของเขา คลินตันสูบทั้งลมหายใจ และสติเธอออกไป ราวกับซาตานที่กระหายหิว โผล่ขึ้นมาจากขุมนรกเพื่อดื่มกินลมหายใจของผู้คนในคืนวันฮาโลวีน
มัน... นีราไม่เหลือสติให้คิดอะไรอีกแล้ว จูบกะทันหันนั้นทำเธอสติแตก เป็นจูบจู่โจมที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอได้เผยอริมฝีปากรับการรุกราน ไม่รู้เลยว่าจากทุบถองมือของเธอกลายเป็นโอบกระหวัดรอบคอเขาแน่น และเนื้อตัวเธอกับเขาได้บดเบียดเข้าหากันจนแทบกลายเป็นเนื้อเดียว
เป็นจูบที่เริ่มต้นอย่างเอาแต่ใจ แล้วกลายเป็นอ่อนหวาน และจบลงที่ร้อนเร่า เนื้อตัวแทบหลอมเหลว
และกว่าจะรู้ตัวก็เมื่อรอยจุมพิตอบอุ่นแนบลงที่หน้าผาก นีราตัวสั่นขึ้นมาเมื่อนึกถึงอารมณ์ด้านมืดของตัวเองที่ถูกจุดขึ้น เธอรู้สึกได้ว่าเขาต้องการสานต่อไปมากกว่านี้ แต่ที่น่าตกใจคือช่วงหนึ่งเธอดันต้องการเหมือนกันกับเขา มันน่าอายและไม่น่ายอมรับ
คลินตันรับรู้ถึงอาการสั่นเทาของคนในอ้อมแขน ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจ เขาไม่เมาก็แค่มึนและมันก็ทำให้สติหายไปพักหนึ่ง นีราเหมือนผลไม้ต้องห้าม ที่แม้จะอยู่เฉยนิ่งๆ ในที่ของมัน แต่เขาก็ห้ามใจไม่ให้เด็ดมาชิมไม่ไหว และตอนนี้ก็ดันติดใจจนอยากกลืนกินให้หมด!
ความต้องการทำเขาปวดร้าว และถ้ายังขืนอยู่ที่นี่ นีราอาจไปจบลงบนเตียงของเขาทั้งๆ ที่เธอเพิ่งย้ายเข้ามาวันแรกก็เป็นได้
มหาเศรษฐีหนุ่มกดจูบหนักๆ ที่กลุ่มผมยุ่งเหยิงของเธอ จากนั้นอ้อมกอดอบอุ่นก็ผละไปอย่างอาลัยอาวรณ์ พร้อมคำพูดประโยคสุดท้าย
“ฝากบอกโรสด้วยนะนีล ถึงเรื่องที่เราคุยกันเมื่อครู่นี้น่ะ”
คลินตันเดินจากไปเร็วๆ และนีราก็เข่าอ่อนทรุดลงนั่งแปะกับพื้น จิตแพทย์สาวมึนกลิ่นเหล้าจากลมหายใจของเขา กว่าสติจะกลับมาครบถ้วน สิ่งที่เธอรู้ก็คือ คืนนั้นคลินตันไม่ได้อยู่ที่เพ้นต์เฮ้าส์ เขาออกไปข้างนอกทันทีที่จูบเธอเสร็จ
อีตาบ้านั่น ขโมยจูบเธอแบบลืมโลกแล้วก็หนีไปหน้าตาเฉยเลย!
“เฮ้!” เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงดีดนิ้ว นีรากะพริบตา สมองยังตื้อๆ ตันๆ กระทั่งดึงตัวเองกลับมาจากภวังค์ได้ จึงเงยมองคนทำให้เกิดเสียงอย่างมึนๆ “ฉันว่าเธอดูใจลอยมากเลยนะ ห้านาทีกว่ากับการยกแก้วกาแฟขึ้นเพื่อจะดื่มของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ดื่มมัน” ไครีย์นั่งอยู่ตรงข้าม เรามาดื่มกาแฟกันก่อนเข้าทำงาน ร้านกาแฟข้างโรงพยาบาลเป็นที่เหมาะที่สุด เพื่อที่เราจะได้ไม่เข้างานสาย “มันเป็นยังไงเหรอนีล กับคู่หมั้นของเธอที่อยู่ด้วยกันเป็นคืนแรกน่ะ เขากวนเธอหนักเลยหรือยังไง”
นักจิตวิทยาสาวกลอกตาถอนหายใจ เมื่อนีรายังนิ่งเป็นเบื้อใบ้
“เมื่อคืนพวกเธอไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยใช่ไหม เช้านี้เธอถึงได้โทรม แถมยังตาโบ๋ใจลอยแบบนี้ ไงจ๊ะ... ความรักของเกรแฮมร้อนแรงจนคุณหมอพีทรับมือไม่ไหวเลยเหรอ”
ฟังชัดแก้วกาแฟในมือนีราก็แทบหล่น เธอรีบวางมันลงบนโต๊ะพลางค้อน และคนถามก็หัวเราะกับท่าทีเปิ่นๆ ของเธอ นีรากลืนน้ำลายลงคอ ใบหน้าร้อนขึ้นมาอีกเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“บ้าไปแล้ว เธอนี่พูดอะไรไม่รู้เรื่อง”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลยนีล เธอน่ะรู้พอๆ กับฉันรู้นั่นแหละ เอ้อ แล้วยังไงที่ฉันถามน่ะ เธอได้โทร. กลับหาเบลลาทิสไหม เมื่อคืนเขาโทร.มา และดูวุ่นวายใจมากเลยที่เธอไม่รับสาย” ไครีย์ท่าทางจ๋อยๆ เมื่อเอ่ยต่อ “ฉันขอโทษนะ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะบอกเขาเรื่องเธอกับเกรแฮมเลยจริงๆ แต่มันก็เผลอ เธอก็น่าจะรู้ เบลลาทิสมีวิธีทำให้คนยอมบอกความลับกับเขาได้ยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ” เธอนิ่งอีกอึดใจ “ฉันโทร.กลับตอนที่ชาร์จแบตและเห็นว่าเขาโทร. เข้ามา แต่อาเธอร์บอกว่าเขาหลับไปแล้ว เรานัดเจอกันวันนี้น่ะ เห็นว่าไม่ใช่เรื่องด่วน แต่เขาแค่สงสัยอาการที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้น่ะ”
“ฉันหนักใจแทนเธอจริงๆ เลย แต่ถึงยังไงเธอก็คงต้องพูดกับเขาวันนี้ใช่ไหม”
นีรานิ่วหน้า “ก็คงงั้นแหละ มันยากหน่อยแต่ก็ต้องพูด ทำไงได้ฉันหมั้นแล้วนี่” ครุ่นคิดอยู่ครู่ก่อนตัดสินใจ “คือเรื่องเบลลาทิสพักไว้ก่อนเถอะ ฉันมีเรื่องสงสัยอยากขอความเห็นจากเธอ” พอไครีย์พยักหน้ารับจึงพูดต่อ “คือว่าฉันรู้สึกเหมือนคุณเกรแฮมน่ะคล้ายกับลูซมากเลย”
ไครีย์เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมเธอยังเรียกเขาว่าคุณเกรแฮมอยู่เลยล่ะทูนหัว”
นีราชะงักและยิ้มแห้งพลางยักไหล่
“ยังไม่ชินน่ะ อีกอย่างก็เผื่อไว้คนอื่นได้ยิน คือฉันไม่อยากให้ใครๆ พูดกันน่ะว่าสมภารกินไก่วัด”
ไครีย์ถอนหายใจ “อ้อเหรอ เธอนี่ก็แปลก” นักจิตวิทยายกกาแฟขึ้นดื่ม “เอ้อ แล้วไงเธอว่าเขาคล้ายกับพ่อหมาป่านั่นงั้นเหรอ แล้วตรงไหนล่ะ”
นีราเม้มปากแน่น จริงอยู่ว่าเธอสนิทกับไครีย์มากแต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา
“ฉันดูจากการพูดน่ะ เสียงเขาคล้ายมาก”
“แค่เสียง” ไครีย์หัวเราะ “คิดมากไปแล้ว”
จิตแพทย์สาวหน้ามุ่ย “เขาเรียกฉันว่าโรสด้วยนะ เรียกเหมือนกับที่ลูซเรียกฉัน”
“ลูกค้าทุกคนของเธอก็เรียกงั้น อีกอย่างเขาสืบประวัติเธอซะละเอียดเลยนะนีล จะรู้ก็ไม่เห็นแปลก”
คำพูดของไครีย์ทำเธอชะงัก เพราะมันจริง เธออาจคิดมากจนเกินไป แต่...
แม้จะพยักหน้าแต่คำพูดของนีรากลับเป็น “คงดีมากค่ะถ้าฉันได้รู้ แต่นี่มันเรื่องส่วนตัวของคุณฉันคงไม่ก้าวก่าย”
“งั้นผมฝากบอกเธอด้วยแล้วกัน ว่าผมตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจังเลย”
“ได้สิคะ เดี๋ยว--เอ๊ะ!” มันเกิดขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว คลินตันเอื้อมมือมาคว้าเธอให้เข้าไปใกล้ มือข้างขวาโอบเอวเธอไว้ ส่วนมือซ้ายประคองแก้มของเธอ จากนั้นริมฝีปากอบอุ่นของเขาก็แนบลงมา นีราเบิกตากว้าง เพราะนึกไม่ถึง
“ผมชอบคุณมากนะนีล ยิ่งได้เจอกันแบบนี้ ได้คุยกันแบบนี้ ผมก็รู้ว่าตัวเองโชคดีมากแค่ไหน”
คำหวานแนบชิดริมฝีปากเมื่อเขาถอนจูบ จิตแพทย์สาวเพิ่งตั้งสติได้ เธอกะพริบตาถี่ๆ อ้าปากจะพูดแต่ก็ถูกปิดปากอีกหน แรงรัดจากวงแขนล่ำสันแน่นขึ้น เนื้อตัวเธอแนบชิดกับเขาแทบไม่มีช่องว่าง โดยเฉพาะริมฝีปากที่เขากำลังรุกราน เธอดันเขาออก ทั้งทุบทั้งถองเพื่อให้เป็นอิสระ แต่แรงนั้นก็ช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับพละกำลังของเขา คลินตันสูบทั้งลมหายใจ และสติเธอออกไป ราวกับซาตานที่กระหายหิว โผล่ขึ้นมาจากขุมนรกเพื่อดื่มกินลมหายใจของผู้คนในคืนวันฮาโลวีน
มัน... นีราไม่เหลือสติให้คิดอะไรอีกแล้ว จูบกะทันหันนั้นทำเธอสติแตก เป็นจูบจู่โจมที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอได้เผยอริมฝีปากรับการรุกราน ไม่รู้เลยว่าจากทุบถองมือของเธอกลายเป็นโอบกระหวัดรอบคอเขาแน่น และเนื้อตัวเธอกับเขาได้บดเบียดเข้าหากันจนแทบกลายเป็นเนื้อเดียว
เป็นจูบที่เริ่มต้นอย่างเอาแต่ใจ แล้วกลายเป็นอ่อนหวาน และจบลงที่ร้อนเร่า เนื้อตัวแทบหลอมเหลว
และกว่าจะรู้ตัวก็เมื่อรอยจุมพิตอบอุ่นแนบลงที่หน้าผาก นีราตัวสั่นขึ้นมาเมื่อนึกถึงอารมณ์ด้านมืดของตัวเองที่ถูกจุดขึ้น เธอรู้สึกได้ว่าเขาต้องการสานต่อไปมากกว่านี้ แต่ที่น่าตกใจคือช่วงหนึ่งเธอดันต้องการเหมือนกันกับเขา มันน่าอายและไม่น่ายอมรับ
คลินตันรับรู้ถึงอาการสั่นเทาของคนในอ้อมแขน ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจ เขาไม่เมาก็แค่มึนและมันก็ทำให้สติหายไปพักหนึ่ง นีราเหมือนผลไม้ต้องห้าม ที่แม้จะอยู่เฉยนิ่งๆ ในที่ของมัน แต่เขาก็ห้ามใจไม่ให้เด็ดมาชิมไม่ไหว และตอนนี้ก็ดันติดใจจนอยากกลืนกินให้หมด!
ความต้องการทำเขาปวดร้าว และถ้ายังขืนอยู่ที่นี่ นีราอาจไปจบลงบนเตียงของเขาทั้งๆ ที่เธอเพิ่งย้ายเข้ามาวันแรกก็เป็นได้
มหาเศรษฐีหนุ่มกดจูบหนักๆ ที่กลุ่มผมยุ่งเหยิงของเธอ จากนั้นอ้อมกอดอบอุ่นก็ผละไปอย่างอาลัยอาวรณ์ พร้อมคำพูดประโยคสุดท้าย
“ฝากบอกโรสด้วยนะนีล ถึงเรื่องที่เราคุยกันเมื่อครู่นี้น่ะ”
คลินตันเดินจากไปเร็วๆ และนีราก็เข่าอ่อนทรุดลงนั่งแปะกับพื้น จิตแพทย์สาวมึนกลิ่นเหล้าจากลมหายใจของเขา กว่าสติจะกลับมาครบถ้วน สิ่งที่เธอรู้ก็คือ คืนนั้นคลินตันไม่ได้อยู่ที่เพ้นต์เฮ้าส์ เขาออกไปข้างนอกทันทีที่จูบเธอเสร็จ
อีตาบ้านั่น ขโมยจูบเธอแบบลืมโลกแล้วก็หนีไปหน้าตาเฉยเลย!
“เฮ้!” เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงดีดนิ้ว นีรากะพริบตา สมองยังตื้อๆ ตันๆ กระทั่งดึงตัวเองกลับมาจากภวังค์ได้ จึงเงยมองคนทำให้เกิดเสียงอย่างมึนๆ “ฉันว่าเธอดูใจลอยมากเลยนะ ห้านาทีกว่ากับการยกแก้วกาแฟขึ้นเพื่อจะดื่มของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ดื่มมัน” ไครีย์นั่งอยู่ตรงข้าม เรามาดื่มกาแฟกันก่อนเข้าทำงาน ร้านกาแฟข้างโรงพยาบาลเป็นที่เหมาะที่สุด เพื่อที่เราจะได้ไม่เข้างานสาย “มันเป็นยังไงเหรอนีล กับคู่หมั้นของเธอที่อยู่ด้วยกันเป็นคืนแรกน่ะ เขากวนเธอหนักเลยหรือยังไง”
นักจิตวิทยาสาวกลอกตาถอนหายใจ เมื่อนีรายังนิ่งเป็นเบื้อใบ้
“เมื่อคืนพวกเธอไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยใช่ไหม เช้านี้เธอถึงได้โทรม แถมยังตาโบ๋ใจลอยแบบนี้ ไงจ๊ะ... ความรักของเกรแฮมร้อนแรงจนคุณหมอพีทรับมือไม่ไหวเลยเหรอ”
ฟังชัดแก้วกาแฟในมือนีราก็แทบหล่น เธอรีบวางมันลงบนโต๊ะพลางค้อน และคนถามก็หัวเราะกับท่าทีเปิ่นๆ ของเธอ นีรากลืนน้ำลายลงคอ ใบหน้าร้อนขึ้นมาอีกเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“บ้าไปแล้ว เธอนี่พูดอะไรไม่รู้เรื่อง”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลยนีล เธอน่ะรู้พอๆ กับฉันรู้นั่นแหละ เอ้อ แล้วยังไงที่ฉันถามน่ะ เธอได้โทร. กลับหาเบลลาทิสไหม เมื่อคืนเขาโทร.มา และดูวุ่นวายใจมากเลยที่เธอไม่รับสาย” ไครีย์ท่าทางจ๋อยๆ เมื่อเอ่ยต่อ “ฉันขอโทษนะ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะบอกเขาเรื่องเธอกับเกรแฮมเลยจริงๆ แต่มันก็เผลอ เธอก็น่าจะรู้ เบลลาทิสมีวิธีทำให้คนยอมบอกความลับกับเขาได้ยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ” เธอนิ่งอีกอึดใจ “ฉันโทร.กลับตอนที่ชาร์จแบตและเห็นว่าเขาโทร. เข้ามา แต่อาเธอร์บอกว่าเขาหลับไปแล้ว เรานัดเจอกันวันนี้น่ะ เห็นว่าไม่ใช่เรื่องด่วน แต่เขาแค่สงสัยอาการที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้น่ะ”
“ฉันหนักใจแทนเธอจริงๆ เลย แต่ถึงยังไงเธอก็คงต้องพูดกับเขาวันนี้ใช่ไหม”
นีรานิ่วหน้า “ก็คงงั้นแหละ มันยากหน่อยแต่ก็ต้องพูด ทำไงได้ฉันหมั้นแล้วนี่” ครุ่นคิดอยู่ครู่ก่อนตัดสินใจ “คือเรื่องเบลลาทิสพักไว้ก่อนเถอะ ฉันมีเรื่องสงสัยอยากขอความเห็นจากเธอ” พอไครีย์พยักหน้ารับจึงพูดต่อ “คือว่าฉันรู้สึกเหมือนคุณเกรแฮมน่ะคล้ายกับลูซมากเลย”
ไครีย์เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมเธอยังเรียกเขาว่าคุณเกรแฮมอยู่เลยล่ะทูนหัว”
นีราชะงักและยิ้มแห้งพลางยักไหล่
“ยังไม่ชินน่ะ อีกอย่างก็เผื่อไว้คนอื่นได้ยิน คือฉันไม่อยากให้ใครๆ พูดกันน่ะว่าสมภารกินไก่วัด”
ไครีย์ถอนหายใจ “อ้อเหรอ เธอนี่ก็แปลก” นักจิตวิทยายกกาแฟขึ้นดื่ม “เอ้อ แล้วไงเธอว่าเขาคล้ายกับพ่อหมาป่านั่นงั้นเหรอ แล้วตรงไหนล่ะ”
นีราเม้มปากแน่น จริงอยู่ว่าเธอสนิทกับไครีย์มากแต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา
“ฉันดูจากการพูดน่ะ เสียงเขาคล้ายมาก”
“แค่เสียง” ไครีย์หัวเราะ “คิดมากไปแล้ว”
จิตแพทย์สาวหน้ามุ่ย “เขาเรียกฉันว่าโรสด้วยนะ เรียกเหมือนกับที่ลูซเรียกฉัน”
“ลูกค้าทุกคนของเธอก็เรียกงั้น อีกอย่างเขาสืบประวัติเธอซะละเอียดเลยนะนีล จะรู้ก็ไม่เห็นแปลก”
คำพูดของไครีย์ทำเธอชะงัก เพราะมันจริง เธออาจคิดมากจนเกินไป แต่...
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ม.ค. 2561, 22:16:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ม.ค. 2561, 22:16:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 792
| << Chapter 9 สายสัมพันธ์ (50%) | Chapter 9 สายสัมพันธ์ (100%) >> |