ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง

..........หลังจากนั้นเพชรน้ำหนึ่งชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนเป็นส่วนใหญ่ เวลาผ่านไปสามสัปดาห์ ประจำเดือนของเธอไม่มาตามกำหนด

ส่วนยุติอยู่อย่างเงียบเชียบและเครียดลึก... สำนึกผิดมีอยู่เต็มเปี่ยมในใจ ตัวเขาทำให้สัมพันธภาพที่บริสุทธิ์ดุจสีขาวแปดเปื้อนเป็นรอยราคีมีคราบคาวความใคร่อันเกิดจากราคะในใจที่เต็มไปด้วยกิเลสตัณหา ทำให้รู้สึกผิดจนเครียด ไม่กล้าบอกใครทั้งที่กลุ้มใจเหลือเกิน ในที่สุดทนเก็บเงียบไว้ไม่ได้จึงตัดสินใจบอกกับมารดาของตน โดยโทรศัพท์ทางไกลข้ามทวีปคุยปรึกษาหารือ

“แม่คิดถึงยุตินะ ยุติกับหนึ่งสบายดีไหม อยู่ทางนั้นเป็นไงบ้าง” คุณเพ็ญพิศถามบุตรชายคนโตเป็นคำถามแรกด้วยความคิดถึง

“แม่ครับ... ผมเสียใจ... ผมรู้สึกผิด” ยุติพูดไปอย่างอ้ำอึ้งติดตะกุกตะกัก

“ยุติเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น ลูกทำอะไรผิด” เอ่ยรัวถาม ในความรู้สึกของผู้เป็นแม่เริ่มเป็นห่วงกังวลขึ้นมาทันที

“ทั้งที่หนึ่งเขาให้ความเคารพบูชาผม นับถือว่าผมเป็นผู้มีพระคุณอย่างกับจะวางไว้บนหิ้งได้ ถ้ารู้ว่าผมทำผิดต่อเขาในใจเขาคงไม่เหลืออีกเลย เขาคงเห็นผมเป็นมารร้ายที่ทำลายสิ่งสำคัญยิ่งที่ลูกผู้หญิงหวงแหน ผมคาดไม่ถึงว่าผู้ชายที่เขารักหนึ่งจะทั้งรักและทะนุถนอมหนึ่งเหลือเกิน”

“ใครหรือ? ผู้ชายที่เขารักหนูหนึ่ง”

“อยู่ที่นี่มีผู้ชายมาชอบหนึ่ง ชื่อโจเซฟและไทธรรพ์คนรักของหนึ่ง พวกเขาไม่เคยเกินเลยกับหนึ่ง หนึ่งยังบริสุทธิ์อยู่ครับแม่ จนกระทั่งผม... ล่วงล้ำทำลายพรหมจรรย์ทำให้เสียความบริสุทธิ์ด้วยอารมณ์ชั่ววูบเพราะตัณหาหน้ามืดของผมเอง แต่เมื่อทำไปแล้วถึงจะสำนึกผิดยังไงมันไม่สามารถเอากลับคืนมาได้อีกแล้ว มีแต่ต้องรับผิดชอบอย่างดีที่สุด เพราะความจริงแล้วผมรักหนึ่งมาก” ยุติสารภาพบาป ระบายความอัดอั้นตันใจให้มารดาได้รับรู้

“ถึงยุติจะทำผิดเพราะความใกล้ชิดคงเผลอใจกันได้ แต่ยังพอให้อภัยได้ในฐานะคู่หมั้น เมื่อทำไปแล้วต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน”

“ผมไม่แน่ใจ หนึ่งอาจไม่อยากแต่งงาน แต่ตอนนี้ประจำเดือนหนึ่งไม่มาแล้ว ผมกลัวหนึ่งจะท้อง”

“อย่างนั้นยิ่งต้องรีบแต่งงานโดยด่วนที่สุด”

“แม่ครับคือมันมีเรื่องยิ่งกว่านั้น”

จากนั้นยุติเล่าให้มารดาฟังเรื่องที่เพชรน้ำหนึ่งโดนเพื่อนของโจเซฟมอมยาและเขาเข้าไปช่วยเธอ แต่เขากลับกลายเป็นคนฉวยโอกาสทำลายเธอเสียเอง...

“หนึ่งต้องโกรธผมแน่นอน ถ้ารู้ว่าผมเป็นคนทำลายเขาแล้วอาจไม่ยอมแต่งงานกับผม อีกอย่างหนึ่งยังรักยังรอไทธรรพ์อยู่และอยากเรียนจบปริญญาโทด้วย ผมไม่อยากบอกเรื่องที่ผมทำลงไป แต่ต่อไปผมจะพยายามทำดีมากที่สุดกับหนึ่ง อยากทำให้เขารักผมมากกว่านี้ ให้ผมเป็นคนบอกหนึ่งด้วยตัวเองในภายหลังได้ไหมครับแม่”

“ถ้ายุติไม่บอกหนูหนึ่ง หนูหนึ่งจะได้ขึ้นชื่อว่า ‘เป็นหญิงสาวที่ท้องไม่มีพ่อ’ มันเสียหายชื่อเสียงด้วยนะยุติแล้วหนูหนึ่งเองคงไม่มีความสุขหรอก”

“แต่ในฐานะคู่หมั้นผมจะพาหนึ่งไปฝากครรภ์และรับเป็นพ่อของลูกครับ ผมจะรับผิดชอบอย่างดีที่สุด อย่าห่วงเลยครับแม่ แค่อย่าเพิ่งบอกว่าผมเป็นคนทำอะไรหนึ่ง แม่ช่วยปิดเป็นความลับให้ผมนะครับ แต่ผมจะสารภาพผิดกับพ่อแม่ของหนึ่งทุกคนจะได้รับรู้ว่าผมพร้อมรับผิดชอบหนึ่ง แต่เพราะผมไม่อยากมีปัญหาส่วนตัวกับหนึ่ง จึงต้องขอร้องผู้ใหญ่ของหนึ่งทุกคน ช่วยกันปิดหนึ่ง อย่าเพิ่งบอกหนึ่งถึงสิ่งที่ผมทำกับหนึ่ง” ยุติขอร้อง

ผู้เป็นแม่รับฟังและปล่อยให้เป็นไปตามที่ลูกต้องการ

...จากนั้นยุติจึงโทรศัพท์ทางไกลไปญี่ปุ่น สารภาพผิดกับคุณยูตะและขอความร่วมมือทำนองเดียวกับที่เขาบอกมารดาของเขา

ตลอดจนพ่อแม่แท้จริงของเพชรน้ำหนึ่งยุติได้โทรศัพท์ไปสารภาพผิดและขอร้องในทำนองเดียวกัน เป็นอันว่าผู้ใหญ่ทุกคนได้รับรู้แล้วและให้ความร่วมมือ

‘มีเพียงเรื่องเดียวที่เราจะไม่มีวันปริปากสารภาพเด็ดขาดคือเรื่องการแต่งงานระหว่างเรากับกลอยใจและกลอยใจกำลังท้อง มันจะต้องเป็นความลับที่สุดเพราะนั่นเป็นการตัดโอกาสตัวเองไม่ให้ได้แต่งงานกับหนึ่ง หนำซ้ำจะโดนแม่ตัดออกจากกองมรดกด้วย’

ยุติครุ่นคิดเป็นกังวลอยู่ในใจ



..........เพชรน้ำหนึ่งรอเวลาให้ประจำเดือนมา

แต่ยุติเคี่ยวเข็ญพาไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจการตั้งครรภ์จนได้

“ไม่เห็นจะต้องพามาตรวจเลย หมู่นี้หนึ่งเครียดมากนั่นอาจเป็นสาเหตุใหญ่ทำให้ประจำเดือนขาดช่วง เคยได้ยินมาว่าบางคนเคยมีช่วงประจำเดือนมาช้านานเป็นเดือนสองเดือนยังเคยมีเลย” เธอพยายามพูดบ่ายเบี่ยงเลี่ยงการไปพบแพทย์ หวั่นเกรงอย่างลึกลงไปในใจกลัวการตั้งครรภ์!

“พี่พามาถึงโรงพยาบาลแล้ว เข้าไปให้คุณหมอตรวจหน่อยเถอะน่า” ยุติคะยั้นคะยอ เธอจึงต้องทำตาม

...สักพักใหญ่ต่อมา

“เป็นอย่างไรบ้างหนึ่ง ผลตรวจออกมาว่ายังไง” เขาเอ่ยถาม หลังเธอกลับออกมาจากการพบแพทย์แล้ว

“หนึ่งท้องจริงด้วยพี่ยุติ ท้องได้หกสัปดาห์แล้ว ฮือ ฮือ...” เพชรน้ำหนึ่งร้องไห้ออกมาเหมือนเป็นเด็ก

“โธ่หนึ่งกำลังจะมีน้อง ทำใจให้ดีอย่าคิดมากนะ” ได้แต่พูดปลอบใจเธอ

“หากมีผู้หญิงสักคนรู้ตัวว่าท้องเพราะถูกใครข่มขืนไม่รู้... ไม่รู้ตัวเลยเป็นใครก็ต้องสะอื้นทุกข์ใจ ไม่ให้คิดมากคงมีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ไม่คิดอะไรเลย” เธอกล่าวละล่ำละลักทั้งน้ำตา

“เมื่อรู้ว่าท้องแล้วอย่างนั้นฝากท้องกับทางโรงพยาบาลเลยนะหนึ่ง”

“จะฝากได้ยังไงล่ะ เขาต้องให้มีคนเซ็นรับรองเป็นพ่อของลูก หนึ่ง... ท้องไม่มีพ่อนี่ฮือ ฮือ...” เธอว่า พลางก้มหน้าร้องไห้อีก

“อ๋อ... เรื่องนั้นไม่มีปัญหา พี่... ยุติ จะเซ็นรับรองเป็นพ่อของลูกให้เอง ไปฝากท้องเถอะนะหนึ่ง” เขาบอก

เธอเงยหน้ามองตาเขาแล้วลืมร้องไห้ไปเลย และทำตามคำแนะนำของเขา

“ครั้งนี้หนึ่งขอบคุณที่สุด พี่ยุติมีบุญคุณกับหนึ่งมาก ความจริงหนึ่งดีใจนะที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะมีลูก เขาเป็นลูกของหนึ่งคนเดียว”

“หนึ่งคิดจะแต่งงานกับ... พ่อที่แท้จริงของลูกไหม ลูกหนึ่งจะได้มีพ่อ” ยุติลองถาม หวังหยั่งใจเธอ

“ไม่ล่ะหนึ่งไม่อยากแต่งงานถ้าหากพ่อของลูกคือโจเซฟ หนึ่งเลิกคบกับเขาแล้วเพราะหนึ่งไม่ได้รัก แต่ไม่ว่าพ่อของลูกจะเป็นใครช่างมันเถอะ หนึ่งจะรักและเลี้ยงลูกในท้องหนึ่งให้ดีที่สุด”

“เรื่องนี้ยังไงหนึ่งต้องบอกพ่อแม่ของหนึ่ง ถ้าผู้ใหญ่ให้หนึ่งแต่งงานกับพี่เพราะเราเป็นคู่หมั้นกัน หนึ่งตกลงไหม”

“พี่ยุติย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ พี่ยุติแต่งงานกับกลอยใจไปแล้วและกำลังจะมีลูกกับกลอยใจเหมือนกัน เป็นไปไม่ได้ที่หนึ่งจะยอมแต่งงานกับพี่ยุติ”

“แล้วเรื่องที่พี่มีเมียมีลูกนี่หนึ่งจะบอกพวกผู้ใหญ่ไหม เราอาจต้องถอนหมั้นกันถ้าผู้ใหญ่รู้เรื่องเข้า” เขาถามในสิ่งที่เธอเป็นกังวลเช่นเดียวกัน

“คือว่าหนึ่งยังไม่พร้อมถอนหมั้นพี่ยุติ เพราะฉะนั้นหนึ่งไม่อยากให้ผู้ใหญ่รู้เรื่องกลอยใจกับลูกในท้อง หนึ่งจะบอกความจริงว่าหนึ่งท้องไม่มีพ่อเพราะถูกข่มขืน หนึ่งรอให้ตัวเองเรียนจบปริญญาโทก่อน ค่อยคิดเรื่องแต่งงานทีหลัง” นั่นคือความตั้งใจของเพชรน้ำหนึ่ง

“ยังมีความจริงอีกอย่างหนึ่งคือหนึ่งยังรักยังรอไทธรรพ์ แน่ใจหรือว่าเขาจะกลับมาหา และถ้าหากเขาหวนกลับมาเจอหนึ่งมีลูกแล้วคิดว่าไทธรรพ์จะแต่งงานกับหนึ่งหรือ เขาอาจจะ...”

“หยุดพูดเถอะพี่ยุติ ไว้ให้เวลานั้นมาถึงก่อนค่อยว่ากันทีหลัง” เพชรน้ำหนึ่งพูดตัดบท เหมือนโดนจี้จุดเจ็บในใจจากแต่ละคำที่ยุติพูดไปถึงไทธรรพ์ ทำให้สีหน้าเธอหมองหม่นปนเหงาเศร้าใจ



..........ยุติพยายามเอาใจใส่ดูแลว่าที่คุณแม่ทั้งสองนางเป็นอย่างดี

ในห้องนั่งเล่น

“ใกล้จะเข้านอนแล้วพี่ชงนมอุ่นมาให้ดื่มกันทั้งสองคนนะ เป็นนมที่ดีสำหรับคุณแม่” ยุติยกถาดใส่แก้วนมสองแก้วนำมาตั้งวางบนโต๊ะกลาง

ซึ่งทั้งสองคุณแม่ยังสาวกำลังนั่งดูทีวีอยู่ด้วยกัน

“ขอบคุณมากค่ะ พี่ยุตินี่ช่างดูแลเอาใจใส่ดีจริงเลย” เพชรน้ำหนึ่งกล่าว ซึ่งเขายิ้มรับ

“ขอบคุณค่ะพี่ยุติ” กลอยใจกล่าวอย่างสั้น มองดูสามีของตนที่กำลังมองเพชรน้ำหนึ่งอย่างรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขารักคนนั้น ในใจจึงเจ็บขึ้นมา แต่เคยทำใจไว้แล้วว่าจะยอมอดทน “ดื่มนมหมดแก้วแล้ว ฉันขอเข้านอนก่อน”

“เดี๋ยวสิพี่มีของน่ารักจะให้ดู มีสองอันสีชมพูกับสีเขียว” เขาหยิบของเล่นสำหรับเด็ก เป็นหูฟังสำหรับพูดกับลูกในท้อง

“พี่ยุตินี่เขาไว้ใช้ตอนลูกดิ้นได้แล้ว หนึ่งกับกลอยใจเพิ่งท้องอ่อน ๆ ลูกในท้องยังฟังไม่ได้หรอก”

“แต่ต่อไปต้องได้ใช้แน่ พี่ให้นะคนละอัน” ยุติส่งให้อันละคน

“ขอบคุณนะพี่ยุติ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อน” กลอยใจบอกและลุกหนีเดินเข้าห้องนอนของตน

มียุติเดินตามมาในห้อง

“ทำไมไม่ชอบใจของที่พี่ให้เหรอ สีชมพูไม่ถูกใจหรือ? หรือจะเอาสีเขียว เดี๋ยวพี่เอาไปเปลี่ยนกับหนึ่งให้”

“เปล่า... ไม่ใช่เรื่องของเล่นนี่หรอก ฉันไม่มีอะไรไม่ถูกใจพี่ยุติ เพียงแต่รู้สึกว่าตัวเองเหมือนส่วนเกินเวลาพี่ยุติมองคุณหนึ่ง สายตามันฟ้องเสมอว่าพี่ยุติรักเขามาก ฉันไม่อยากเจ็บปวดเลยไม่อยากมอง”

“พี่อยากดูแลทั้งสองคนให้ดีที่สุด พี่มีความสุขมากนะที่ได้เป็นผู้เฝ้าดูแล พี่อยากทำให้ทุกอย่าง อย่าคิดมากว่าพี่รักใครมากกว่าใครเลย ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”

“พี่ยุติกับคุณหนึ่งเป็นคู่หมั้นกัน คุณหนึ่งท้องแบบนี้แล้วพี่ยุติไม่อยากแต่งงานกับคุณหนึ่งใช่ไหม”

“ไม่ใช่หรอก หนึ่งเขาไม่ยอมแต่งงานกับพี่เพราะพี่มีเมียแล้วและกำลังจะมีลูก”

“บางที...” กลอยใจลังเลที่จะพูดต่อนิดหน่อย “ฉันอาจช่วยให้คุณหนึ่งยอมแต่งงานกับพี่ยุติได้ ถ้าพี่ยุติยังรักคุณหนึ่งโดยไม่รังเกียจที่คุณหนึ่งเสียตัวให้ผู้ชายอื่นจนท้อง ฉันจะช่วยให้พี่ยุติได้คุณหนึ่งเป็นเมียอีกคน ถ้าพี่ยุติได้คุณหนึ่งแล้วคุณหนึ่งต้องยอมแต่งงานกับพี่ยุติแน่นอน”

“ถ้าพี่ล่วงเกินเขา เขาอาจเกลียดพี่ ถ้าหากหนึ่งกลายเป็นเมียพี่อีกคนแล้วกลอยใจจะไม่เจ็บปวดหรือ”

“คงเจ็บปวด... แต่ถ้าเป็นคุณหนึ่งฉันยอมทนรับได้”

ได้ฟังดังนั้นยุติจึงตัดสินใจเล่าความจริงโดยไม่ปิดบังกับกลอยใจ

“คือพี่มีความจริงจะบอก แต่กลอยใจต้องปิดไว้เป็นความลับ ห้ามบอกหนึ่งเป็นอันขาดนะ” ยุติเอ่ยปาก

กลอยใจพยักหน้ารับ

“ตอนที่หนึ่งหมดสติพี่เป็นคนไปช่วยแล้วพี่เองเป็นคนทำให้หนึ่งเสียความบริสุทธิ์ ลูกในท้องของหนึ่งเป็นลูกของพี่เอง” เขาบอกไปแล้วจึงได้เห็นสีหน้าเศร้าสลดของภรรยา ทำให้รู้สึกสงสาร... เข้าใจในความเจ็บปวดของเธอดี

,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ
ยังไงก็โปรดติดตามกันในตอนต่อไป
.

ไตรติมา

จำนวนการเข้าชม : 952

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery