ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: บทที่ ๑๐ สายใย (50%)
“หยุดสติแตกเสียที!!” เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกัน ทั้งจากไครีย์ในสายโทรศัพท์และคลินตันที่อยู่หน้าห้อง นีราสะอึกและได้ผลเธอฟัง อาการสติแตกหายวับไปแทบจะทันที กับน้ำเสียงหงุดหงิดปนรำคาญทั้งของเพื่อนรักและ... เจ้าของเพ้นต์เฮ้าส์สุดโฉดข้างนอกนั่น
“ฉันรู้ว่าเธอกลัวนีล” ไครีย์รีบพูด คงเพราะกลัวว่านีราจะรัวคำพูดใส่หล่อนไปไม่ยั้งอีกรอบ “ฉันกำลังจะไปแจ้งตำรวจ และจะไปช่วยเธอ แต่เธอต้องตั้งสติดีๆ ก่อน ตอนนี้เธอเหมือนคนบ้า พล่ามน้ำไหลไฟดับแบบไร้ประโยชน์ แทนที่จะเอาเวลาหาทางทำให้ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยก่อนฉันกับตำรวจจะไปถึง”
ราวห้าวินาทีที่คิดตาม เสียงตวาดทำให้สติที่กระเจิงของนีรากลับมาเล็กน้อย
“จริงด้วย” เธออุทานด้วยท่าทีดีใจ แต่สุดท้ายก็หน้าม่อย “แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ”
“ถ่วงเวลาไว้” เพื่อนรักแนะนำ “ชวนเขาคุยหรือยอมทำตามที่เขาบอกว่า แต่ห้ามนะ ห้ามเธอเปิดประตูให้เขาเด็ดขาด และเธอควรหาอะไรหนักๆ ไปดันประตูไว้ ในกรณีที่เขาอาจบ้าคลั่งขึ้นมาแล้วหาทางจะเข้าไปให้ถึงตัวเธอ”
“โอเค” นีราสูดลมหายใจเข้าลึก “ฉันต้องใจเย็น ฉันต้องมีสติ ฉัน--” คราวนี้เธอบอกทั้งสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ไค ฉันทำไม่ได้ ฉันกลัวจนเป็นประสาทไปแล้ว! เขา--” หญิงสาวหันขวับไปที่หน้าประตูห้องแต่งตัว ประตูห้องนอนถูกไขเข้ามา นีราร้องกรี๊ดทิ้งมือถือในมือลง เพราะตอนนี้คลินตันในสายตาเธอ เหมือนกับฆาตกรตัวร้ายในหนังฆาตกรรมเลือดสาด!
ไครีย์ที่อยู่ปลายสายได้แต่งุนงง เอ่ยถามกับอากาศอันว่างเปล่า
“นีล เกิดอะไรขึ้น นีลได้ยินฉันไหม!?”
ในหูของนีราอื้ออึ้ง จิตแพทย์สาวพุ่งไปที่ประตูห้องแต่งตัวที่ห่างไปสามก้าวเพื่อจะปิดมัน หวังใจให้มันเป็นปราการด่านสุดท้าย แต่ด้วยความที่นั่งกึ่งคุกเข่าจึงทำให้ช้ากว่าคนที่ยืนห่างกว่า เพราะเขาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ดังนั้นหญิงสาวจึงทันแค่ดันประตูไว้ไม่ทันได้ปิด และคลินตันก็ดันกลับ
“คุณตั้งสติก่อนได้ไหมนีล!”
“จะให้ตั้งสติได้ยังไง วินาทีความเป็นความตาย ขืนคุณหน้ามืดขึ้นมาฉันก็แย่สิ!” ไอ้ที่ไครีย์บอกว่าตั้งสติไว้และให้เกลี้ยกล่อมคลินตันไม่ให้ทำอะไรร้ายแรงปลิวหายวับ ตอนนี้ในหัวของนีรามีแค่ความปลอดภัยของตัวเธอ และเธอก็สู้แรงผู้ชายไม่ไหว คลินตันหอบน้อยๆ เมื่อนีรายอมปล่อยมือและถอยกรูดไปจนมุมที่ข้างผนังกระจกห้องน้ำ เธอหันมองซ้ายขวา คว้าได้กระถางสีขาวใบเล็กที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์หน้าอ่างล้างหน้าก็รีบหยิบมาถือไว้มั่น กะว่าอย่างน้อยๆ ไม่สลบก็มีมึนล่ะ!
คลินตันมองท่าทางของคุณหมอสาวก็ได้แต่ถอนหายใจ เขายกมือขึ้นเท้าสะเอวและมองเธออย่างเอือมๆ
“คุณเป็นจิตแพทย์นะนีล การรับมือกับการเผชิญหน้าคนโรคจิต คุณหมออย่างคุณน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ”
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก “หมอก็คนธรรมดา อ๊ะ!” เธอยกกระถางใบจ้อยขึ้นสูง “เข้ามาหัวคุณได้แตกแน่!”
“ถามจริงๆ เถอะ ถ้าผมเป็นสตอล์กเกอร์จริงจะมายืนคุยกับคุณด้วยเหตุผลแบบนี้เหรอ”
“คุณไม่ต้องมาหลอกฉัน ลูซคือสตอล์กเกอร์และคุณคือลูซ คุณโกหก แสดงว่าคุณมีเรื่องแอบแฝง!”
“เฮ้อ! ฟังดีนะๆ นีล สตอล์กเกอร์คือลูซจริง แต่เป็นลูซตัวปลอม ซึ่งมันไม่ใช่ผม!”
“ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง ในเมื่อคุณไม่มีหลักฐาน แล้ว--แล้วสภาพคุณ ทุกอย่างมันชวนให้ฉันคิดว่าฉันถูก!”
คลินตันยกมือขึ้นเกาหัวยิก “หลักฐานน่ะมี แต่ผมต้องรู้ก่อนคุณไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหน”
“ฉัน--ฉัน...” นีราครุ่นคิด แต่พอนึกถึงผลได้ผลเสียจึงต้องพูด “คุณเบลลาทิสเป็นคนบอกฉัน”
“แล้วคุณก็เชื่อ” มันคงดูงี่เง่ามากในสายตาของคลินตันตอนนี้ เพราะสีหน้าเขาบอกชัดว่าเบื่อหน่าย “ฟังนะนีล คริสเป็นคนไข้ของคุณ เขายังต้องมาหาหมอ ยังต้องกินยา ผมถามจริง คุณเชื่อที่เขาพูดเหรอ”
ไครีย์ยังคงไม่วางสาย ดังนั้นเสียงทุกอย่างที่เกิดในห้องนั้นเธอจึงได้ยินด้วย
“เออจริง” เสียงพูดแผ่วๆ นั่นดึงความสนใจของคนทั้งคู่ในห้อง แต่เป็นคลินตันที่เดินไปหยิบขึ้นมาและวางมันลงบนเคาน์เตอร์หน้าอ่างล้างหน้า ไม่ได้นำพากับแจกันใบน้อยที่นีราจ้องจะเอามันทุ่มหัวเขา
“ดูคุณจะมีสติมากกว่าเธอนะครับ คุณ--”
“ครูสค่ะ จะเรียกฉันว่าไคก็ได้ค่ะเจ้านาย แต่--” คลินตันหันไปมองนีราและเลิกคิ้วขึ้นยามได้ฟัง “ฉันก็ยังไม่ยกเลิกความคิดที่จะไปแจ้งตำรวจนะคะ จนกว่าฉันจะมั่นใจว่าคุณไม่ใช่คนโรคจิตคนนั้น”
“งั้นขอผมคุยกับนีลเป็นการส่วนตัวก่อนได้ไหม”
“เฮ้อ” ปลายตอบกลับมา “ก็โอเคค่ะ แต่ภายในครึ่งชั่วโมงถ้าฉันยังไม่ได้รับการตอบรับจากนีล หรือถ้าฉันไม่ได้เห็นเธออยู่ในสภาพปกติดีกับตา ฉันก็ยังยืนยันว่าเรื่องนี้ถึงตำรวจแน่”
“ไค! เธอ--”
“เป็นการเดิมพันที่สูงมาก” คลินตันเอ่ยตัดบท “ผมรับรองด้วยเกียรติ ผมยังไม่คลั่งนีลถึงขนาดอยากได้นิ้วเธอดองใส่โหลไว้ดูเล่นหรอกครับ” คำประชดของเขาทำเอานีราตัวสั่น ตอนนี้เธอหนีเข้าไปในตู้กระจกสำหรับอาบน้ำและดึงประตูไว้มั่น คลินตันมองแล้วถอนใจ เขาตัดสายไครีย์และวางโทรศัพท์เธอลงบนเคาน์เตอร์ ตัวเขาเอนสะโพกพิงขอบหินอ่อน สองมือยกขึ้นกอดอก ตามองผู้หญิงสติแตกผ่านกระจกใสอย่างเหนื่อยใจ
“ผมยอมรับ ผมคือลูซ--”
“เรื่องนั้นฉันรู้แล้วย่ะ!”
เขาถอนใจอีกรอบ “ฟังให้จบแล้วอย่าเพิ่งขัดนะนีล ผมคือลูซ ผมโทร.หาคุณ คุยกับคุณและก็อยากเจอคุณจริงๆ ก็ตอนที่ผมรู้ว่าคุณกับโรสเป็นคนเดียวกัน ผมรู้ว่าคุณเป็นโรสก็ตอนที่ผมให้คนสืบประวัติคุณ ตอนที่มีข่าวว่าคุณกับเบลลาทิสปิ๊งปั๊งกันนั่นแหละ ผมทำไม่ใช่เพราะหวังผลที่ตัวคุณ แต่เป็นเพราะเบลลาทิส คุณรักษาเขามาเป็นปี คุณไม่เคยสงสัยในอาการของเขาบ้างเลยหรือ”
นีรากะพริบตา สมองประมวลผลช้ามากในตอนนี้
“คุณหมายถึง”
“เอาละ คุณต้องสัญญา ทุกอย่างที่คุณได้รู้จะต้องเป็นความลับ ไม่มีคนที่สามที่จะรู้เรื่องนี้นอกจากเรา และคุณต้องทำทุกอย่างที่จะปกปิดมันไว้”
“ฉันรู้ว่าเธอกลัวนีล” ไครีย์รีบพูด คงเพราะกลัวว่านีราจะรัวคำพูดใส่หล่อนไปไม่ยั้งอีกรอบ “ฉันกำลังจะไปแจ้งตำรวจ และจะไปช่วยเธอ แต่เธอต้องตั้งสติดีๆ ก่อน ตอนนี้เธอเหมือนคนบ้า พล่ามน้ำไหลไฟดับแบบไร้ประโยชน์ แทนที่จะเอาเวลาหาทางทำให้ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยก่อนฉันกับตำรวจจะไปถึง”
ราวห้าวินาทีที่คิดตาม เสียงตวาดทำให้สติที่กระเจิงของนีรากลับมาเล็กน้อย
“จริงด้วย” เธออุทานด้วยท่าทีดีใจ แต่สุดท้ายก็หน้าม่อย “แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ”
“ถ่วงเวลาไว้” เพื่อนรักแนะนำ “ชวนเขาคุยหรือยอมทำตามที่เขาบอกว่า แต่ห้ามนะ ห้ามเธอเปิดประตูให้เขาเด็ดขาด และเธอควรหาอะไรหนักๆ ไปดันประตูไว้ ในกรณีที่เขาอาจบ้าคลั่งขึ้นมาแล้วหาทางจะเข้าไปให้ถึงตัวเธอ”
“โอเค” นีราสูดลมหายใจเข้าลึก “ฉันต้องใจเย็น ฉันต้องมีสติ ฉัน--” คราวนี้เธอบอกทั้งสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ไค ฉันทำไม่ได้ ฉันกลัวจนเป็นประสาทไปแล้ว! เขา--” หญิงสาวหันขวับไปที่หน้าประตูห้องแต่งตัว ประตูห้องนอนถูกไขเข้ามา นีราร้องกรี๊ดทิ้งมือถือในมือลง เพราะตอนนี้คลินตันในสายตาเธอ เหมือนกับฆาตกรตัวร้ายในหนังฆาตกรรมเลือดสาด!
ไครีย์ที่อยู่ปลายสายได้แต่งุนงง เอ่ยถามกับอากาศอันว่างเปล่า
“นีล เกิดอะไรขึ้น นีลได้ยินฉันไหม!?”
ในหูของนีราอื้ออึ้ง จิตแพทย์สาวพุ่งไปที่ประตูห้องแต่งตัวที่ห่างไปสามก้าวเพื่อจะปิดมัน หวังใจให้มันเป็นปราการด่านสุดท้าย แต่ด้วยความที่นั่งกึ่งคุกเข่าจึงทำให้ช้ากว่าคนที่ยืนห่างกว่า เพราะเขาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ดังนั้นหญิงสาวจึงทันแค่ดันประตูไว้ไม่ทันได้ปิด และคลินตันก็ดันกลับ
“คุณตั้งสติก่อนได้ไหมนีล!”
“จะให้ตั้งสติได้ยังไง วินาทีความเป็นความตาย ขืนคุณหน้ามืดขึ้นมาฉันก็แย่สิ!” ไอ้ที่ไครีย์บอกว่าตั้งสติไว้และให้เกลี้ยกล่อมคลินตันไม่ให้ทำอะไรร้ายแรงปลิวหายวับ ตอนนี้ในหัวของนีรามีแค่ความปลอดภัยของตัวเธอ และเธอก็สู้แรงผู้ชายไม่ไหว คลินตันหอบน้อยๆ เมื่อนีรายอมปล่อยมือและถอยกรูดไปจนมุมที่ข้างผนังกระจกห้องน้ำ เธอหันมองซ้ายขวา คว้าได้กระถางสีขาวใบเล็กที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์หน้าอ่างล้างหน้าก็รีบหยิบมาถือไว้มั่น กะว่าอย่างน้อยๆ ไม่สลบก็มีมึนล่ะ!
คลินตันมองท่าทางของคุณหมอสาวก็ได้แต่ถอนหายใจ เขายกมือขึ้นเท้าสะเอวและมองเธออย่างเอือมๆ
“คุณเป็นจิตแพทย์นะนีล การรับมือกับการเผชิญหน้าคนโรคจิต คุณหมออย่างคุณน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ”
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก “หมอก็คนธรรมดา อ๊ะ!” เธอยกกระถางใบจ้อยขึ้นสูง “เข้ามาหัวคุณได้แตกแน่!”
“ถามจริงๆ เถอะ ถ้าผมเป็นสตอล์กเกอร์จริงจะมายืนคุยกับคุณด้วยเหตุผลแบบนี้เหรอ”
“คุณไม่ต้องมาหลอกฉัน ลูซคือสตอล์กเกอร์และคุณคือลูซ คุณโกหก แสดงว่าคุณมีเรื่องแอบแฝง!”
“เฮ้อ! ฟังดีนะๆ นีล สตอล์กเกอร์คือลูซจริง แต่เป็นลูซตัวปลอม ซึ่งมันไม่ใช่ผม!”
“ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง ในเมื่อคุณไม่มีหลักฐาน แล้ว--แล้วสภาพคุณ ทุกอย่างมันชวนให้ฉันคิดว่าฉันถูก!”
คลินตันยกมือขึ้นเกาหัวยิก “หลักฐานน่ะมี แต่ผมต้องรู้ก่อนคุณไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหน”
“ฉัน--ฉัน...” นีราครุ่นคิด แต่พอนึกถึงผลได้ผลเสียจึงต้องพูด “คุณเบลลาทิสเป็นคนบอกฉัน”
“แล้วคุณก็เชื่อ” มันคงดูงี่เง่ามากในสายตาของคลินตันตอนนี้ เพราะสีหน้าเขาบอกชัดว่าเบื่อหน่าย “ฟังนะนีล คริสเป็นคนไข้ของคุณ เขายังต้องมาหาหมอ ยังต้องกินยา ผมถามจริง คุณเชื่อที่เขาพูดเหรอ”
ไครีย์ยังคงไม่วางสาย ดังนั้นเสียงทุกอย่างที่เกิดในห้องนั้นเธอจึงได้ยินด้วย
“เออจริง” เสียงพูดแผ่วๆ นั่นดึงความสนใจของคนทั้งคู่ในห้อง แต่เป็นคลินตันที่เดินไปหยิบขึ้นมาและวางมันลงบนเคาน์เตอร์หน้าอ่างล้างหน้า ไม่ได้นำพากับแจกันใบน้อยที่นีราจ้องจะเอามันทุ่มหัวเขา
“ดูคุณจะมีสติมากกว่าเธอนะครับ คุณ--”
“ครูสค่ะ จะเรียกฉันว่าไคก็ได้ค่ะเจ้านาย แต่--” คลินตันหันไปมองนีราและเลิกคิ้วขึ้นยามได้ฟัง “ฉันก็ยังไม่ยกเลิกความคิดที่จะไปแจ้งตำรวจนะคะ จนกว่าฉันจะมั่นใจว่าคุณไม่ใช่คนโรคจิตคนนั้น”
“งั้นขอผมคุยกับนีลเป็นการส่วนตัวก่อนได้ไหม”
“เฮ้อ” ปลายตอบกลับมา “ก็โอเคค่ะ แต่ภายในครึ่งชั่วโมงถ้าฉันยังไม่ได้รับการตอบรับจากนีล หรือถ้าฉันไม่ได้เห็นเธออยู่ในสภาพปกติดีกับตา ฉันก็ยังยืนยันว่าเรื่องนี้ถึงตำรวจแน่”
“ไค! เธอ--”
“เป็นการเดิมพันที่สูงมาก” คลินตันเอ่ยตัดบท “ผมรับรองด้วยเกียรติ ผมยังไม่คลั่งนีลถึงขนาดอยากได้นิ้วเธอดองใส่โหลไว้ดูเล่นหรอกครับ” คำประชดของเขาทำเอานีราตัวสั่น ตอนนี้เธอหนีเข้าไปในตู้กระจกสำหรับอาบน้ำและดึงประตูไว้มั่น คลินตันมองแล้วถอนใจ เขาตัดสายไครีย์และวางโทรศัพท์เธอลงบนเคาน์เตอร์ ตัวเขาเอนสะโพกพิงขอบหินอ่อน สองมือยกขึ้นกอดอก ตามองผู้หญิงสติแตกผ่านกระจกใสอย่างเหนื่อยใจ
“ผมยอมรับ ผมคือลูซ--”
“เรื่องนั้นฉันรู้แล้วย่ะ!”
เขาถอนใจอีกรอบ “ฟังให้จบแล้วอย่าเพิ่งขัดนะนีล ผมคือลูซ ผมโทร.หาคุณ คุยกับคุณและก็อยากเจอคุณจริงๆ ก็ตอนที่ผมรู้ว่าคุณกับโรสเป็นคนเดียวกัน ผมรู้ว่าคุณเป็นโรสก็ตอนที่ผมให้คนสืบประวัติคุณ ตอนที่มีข่าวว่าคุณกับเบลลาทิสปิ๊งปั๊งกันนั่นแหละ ผมทำไม่ใช่เพราะหวังผลที่ตัวคุณ แต่เป็นเพราะเบลลาทิส คุณรักษาเขามาเป็นปี คุณไม่เคยสงสัยในอาการของเขาบ้างเลยหรือ”
นีรากะพริบตา สมองประมวลผลช้ามากในตอนนี้
“คุณหมายถึง”
“เอาละ คุณต้องสัญญา ทุกอย่างที่คุณได้รู้จะต้องเป็นความลับ ไม่มีคนที่สามที่จะรู้เรื่องนี้นอกจากเรา และคุณต้องทำทุกอย่างที่จะปกปิดมันไว้”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ม.ค. 2561, 21:40:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ม.ค. 2561, 21:40:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 830
| << Chapter 10 สายใย (25%) | Chapter 10 สายใย (75%) >> |