รหัสรัก...รหัสหัวใจ
อิงลดา หญิงสาวที่เพิ่งอกหักหมาดๆ ได้รับของขวัญประหลาดเป็นชายหนุ่มรูปงาม ดวงตาสีฟ้า มีชื่อเล่นแปลว่าน้ำแข็ง เขาบอกตัวตัวเองเป็นของขวัญ แต่สำหรับเธอ คิดว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ในคราบปีศาจร้ายที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตมากกว่า เพราะเพียงเริ่มได้รู้จักกัน ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปแบบที่เจ้าตัวไม่เคยคิดมาก่อน
Tags: สิรินดา, รหัสรักรหัสหัวใจ, นิยายรัก
ตอน: 28. บันทึกเล่มนั้น (2)
.../.../...
กังวล สับสน ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองเครียดๆ
งานเข้าหลายงาน เมื่อวานก็มีงานเขียนโปรโมทร้านมาอีกหนึ่งที่ บอกตรงๆ ว่าไม่อยากทำเลย.... คิดว่าจะไปต่อรองว่าขอไม่ทำบางชิ้นได้ไหม
หลังจากบทความเกี่ยวกับ HaftRock Cocktail ดังเกินคาด ก็มีงานโปรโมทแฝงส่งมาเรื่อยๆ แต่...รู้ตัวดีว่าทำได้ไม่ดีเหมือนเก่า
ก็เขียนตามตรง พี่ชาติก็ขอให้ปรับให้อวยกว่านี้ ส่วนฉันก็กลัวว่าถ้าคนอ่านแล้ว ตัดสินใจไปถึงสถานที่จริงแล้วรู้สึกไม่ดีอย่างที่อ่าน สนพ.จะซวยเอา
หลังจากไปต่อรอง ขอเปลี่ยนคอลัมน์ พี่ชาติไม่อนุญาตให้เปลี่ยน แกบอกว่าเราเขียนดีที่สุดแล้ว ช่วยๆ กันไปก่อน....เฮ่ย เขียนดี กับอยากเขียนมันไม่ได้อยู่ในหมวดเดียวกันนี่นะ
กำลังเซ็งเจ้านาย เอกวัตรเดินถือขนมกล่องโตมาให้ เขาบอกว่ามีธุระคุยงานกับพี่ชาติ แต่อ้อยอิ่งคุยกับฉันอยู่นานกว่าจะเดินเข้าห้องพี่ชาติได้
อยากถามนัก ว่าเอาคุณแก้วใสคนสวยไปทิ้งไว้ไหน ... ถึงได้มาทำหวานใส่ฉันบ่อยๆ แบบนี้
"อิงว่างไหม กลางวันนี้"
กำลังคิดเรื่องงานถึงกับสะดุ้ง เพราะเขาลากเก้าอี้มาชิดโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่ มองเลยไปที่ต้นกะหล่ำปลีม่วงในกระถางสีขาว ผูกริบบิ้นสีม่วงอ่อนอย่างสนใจ
"อิงไม่ชอบสีม่วงนี่นา"
เขาจำได้ ฉันยิ้ม"ก็...มีคนให้มา มันก็น่ารักดี เลยตั้งไว้"
"ถ้าไม่มีอะไรด่วนไปกินข้าวกันนะ มีอะไรจะถามนิดหน่อยด้วย" เขาเปลี่ยนเรื่อง ผู้ชายคนนี้พยายามชวนฉันมาสองครั้งแล้ว แต่ฉันหาทางบ่ายเบี่ยงได้โดยแนบเนียน
"เรื่องอะไร ถามตรงนี้ก็ได้"
"มีของใช้สำคัญบางชิ้นที่ผมหาไม่เจอ กำลังคิดว่ามันอาจอยู่ที่...บ้านนั้นน่ะ"
ยัยแจง โต๊ะข้างๆ เงยหน้าขึ้นมาทันที ...แหม แอบฟังอยู่ล่ะสิ
"ก็...ได้ แต่อีกครึ่งชั่วโมงแน่ะกว่าจะพัก" ฉันรีบตัดบท
"ผมรอได้" เขาบอก พร้อมส่งยิ้มสุดเก๋มาให้
ฉันเบิกตากว้างแล้วก็รีบทำสีหน้าให้ปกติที่สุด เป็นไปได้อย่างไร ผู้ชายที่เคยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางอย่างเอกวัตรจะยอมรอฉัน
ปกติ เป็นฉัน ที่รอเขามาตลอด
.../.../...
อยากจะกรี๊ดดด (อีกแล้ว)
สามสิบสองปีมีครั้งเดียว ...ฉันกำลังถูกรุมจีบ!!!!
มันจะต้องเป็นเรื่องประวัติศาสตร์ที่สำคัญให้เล่าไปยังลูกหลานของตระกูลแน่ๆ (ถ้าฉันมีลูกหลานต่อไปนะ)
เอกวัตร และหนุ่มน้อยอีกคนที่พบที่ยิม
ฉัน...สวยจริงๆ หรือนี่เจ้าสมุดบันทึก หรือว่าผู้ชายในยุคนี้ชอบของแปลก ถ้าเป็นเมื่อก่อน การถูกจีบแบบชัดๆ โดยผู้ชายสองคนพร้อมกันแบบนี้ คงฟินไม่น้อย
ตอนนี้คงมีเรื่องอื่นให้คิดเยอะเลยไม่ค่อยเท่าไหร่ ที่สำคัญ คนเอ้ยหุ่นยนต์ที่อยากให้จีบ ทำไมเงียบไปนะ
นายหายไปไหนไอแซค หรือกำลังสนุกกับโลกใหม่ งานใหม่ จนลืมฉัน ไหนเคยบอกว่าชอบกัน แล้วทำไมเจอหน้ากันครั้งสองครั้งแล้วเงียบไปแบบนี้ล่ะ
ต้นไม้ของนายมันเหี่ยวแล้วนะ ฉันไม่มีความสามารถในการดูแลมัน ทั้งๆ ที่พยายามดูแลมันอย่างดีแล้วก็ตาม
หรือนายติดใจกับโลกใบนี้ ติดใจกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ จนเข้าใจแล้วว่า ไอ้ที่เคยบอกว่าชอบน่ะ มันแค่หน่วยประมวลผลในสมองของนายผิดปกติ
ไม่เอาน้า...ฉันอยากให้นายสนใจฉัน อยากให้นายแคร์ฉันคนเดียว
ก็นายทั้งหล่อ ทั้งเก่ง นิสัยดี ไม่เรื่องมาก ตอนกอดก็อบอุ่นไม่เหมือนกับกอดกับหนุ่มๆ คนอื่นเลยสักนิด
สำหรับฉัน นายไม่ใช่หุ่นยนต์ แต่เป็นยอดมนุษย์ ที่หล่อที่สุดในสามโลก ที่พระเจ้าส่งมาให้มากกว่า ฉันเชื่อว่า นายจะเนรมิตรทุกอย่างให้ฉันได้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม ข้อดีของนายคือพูดจริงทำจริง และทำได้ ...สิ่งนั้นแหละที่ฉันไม่เห็นในตัวผู้ชายอื่นๆ (อาจจะมี แต่ฉันไม่เจอ)
ช่วงนี้ก็เลยออกจะเซ็งๆ อยากจะไปหา อยากไปเจอหน้า อยากคุยด้วยอีก แต่ก็ไม่กล้า เผื่อนายอยากจะใช้ชีวิตเงียบๆ ของนายไป
ทำไงดีว้าาา
ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่บ่นอยู่ในบันทึกเล่มนี้นั่นแหละ
.../.../...
วันหนึ่ง - ถูกบอกรัก เอกวัตรชวนลองกลับไปคบกันใหม่ เพราะตอนนี้เขา "ว่าง" ที่จะคบกับฉันแล้ว
'แก้วเขาน่าเบื่อ วันๆ เอาแต่แต่งตัวสวย อยากไปห้าง อยากไปเที่ยว ใช้เป็นแต่เงิน'
"น่าเบื่อ" คำนี้คุ้นๆ ไหมยัยอิง ดูเหมือนปีที่แล้ว ผู้ชายคนนี้ก็เคยโยนคำนี้ใส่หน้าเธอนะ
อีกวัน - ขับรถไปหาผู้ชายอีกคน เพื่อขอความช่วยเหลือเรื่องเอกวัตร ... แต่ดูเหมือนเขาไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันแล้ว
เมื่อก่อนนายฝ่าด่านกาลเวลา มาเพื่อช่วยชีวิตฉัน แต่ครั้งนี้ แค่การแสดงเป็นคนรัก เพื่อช่วยให้ฉันรอดจากเอกวัตร และน้องทีมเทรนเนอร์หุ่นเท่ นายไม่คิดจะถามรายละเอียดอะไรเลย แค่ฉันอ้าปากขอความช่วยเหลือนายก็ปฏิเสธทันที
รู้ไหม ฉันนอนคิดทั้งคืนนะ ก่อนที่จะขับรถไปหานายที่ร้าน
การที่ผู้หญิงสักคน(แบบฉัน) ไปขอร้องผู้ชายด้วยเรื่องแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ ถ้าไม่รู้สึกดีกับนายมากพอ จะไม่ทำเด็ดขาด
มันมีเพียงความหวังริบหรี่ คิดง่ายๆ แค่ ถ้าเอาเรื่องนี้เป็นเหตุผลในการที่จะได้กลับไปเข้าใกล้นายอีก ก็คงดี
เพราะตอนนี้ ฉันอยากรู้จักนายมากขึ้น
แต่ดูเหมือนนายจะไม่อยากรู้จักฉัน...ใช่ไหม
คราวนี้ รู้สึกเหมือนยิ่งกว่าอกหักอีก....ให้ตายเถอะ
.../.../...
สวัสดี และล่าก่อน
บันทึกสุดท้ายของเล่มนี้แล้วล่ะ ฉันไม่ได้เขียนบันทึกมากว่าเดือน เพราะว่า...ไม่มีอะไรจะเขียน ชีวิตนิ่งสนิทแบบอยู่ไปวันๆ มาหลายอาทิตย์แล้ว
ปีหน้า ตั้งใจจะขึ้นบันทึกเล่มใหม่ เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ เสียที ... ถึงตอนนั้น ฉันคงลาออกจากงาน ย้ายไปอยู่ที่ใหม่เรียบร้อยแล้ว
ไปไหนก็ยังไม่รู้ แต่ได้บทสรุปกับตัวเองแล้วว่า ไม่อยากเขียนบทความ ทำงานเดิมๆ อีก อยากเริ่มงานเขียนของตัวเองจริงๆ จังๆ เสียที ถ้ายังมัวเขียนบทความโปรโมทร้านอยู่นี่ หนังสือที่เขียนค้างไว้ คงจะไม่มีวันเสร็จ
คนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ยิ่งสำหรับคนที่ไม่มีพันธะ ไม่มีอะไรห่วงอย่างฉัน ยิ่งง่ายมาก
คิดอยู่สองสามวัน นับตั้งแต่ที่รู้จากพี่ชาติ ว่าจะพาพนักงานไปเลี้ยงปีใหม่ที่ HaftRock Cocktail ว่าจะเอาสมุดบันทึกเล่มนี้ ที่นายไม่ได้อ่านมาเกือบปี ให้นายดีไหม
ท้ายที่สุด ก็ตัดสินใจ...นายอาจจะเปิดอ่าน หรือไม่เปิดอ่าน มันก็เป็นความรู้สึกทั้งหมดของฉัน
จากนี้ ฉันคงจะได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แบบเงียบๆ และไกลๆ หาอะไรใหม่ๆ ให้ตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางไปยังที่ที่อยากไป หรือทำงานเขียนให้เสร็จ
อกหักคราวนี้...ไม่เหมือนคราวก่อน ไม่ต้องห่วง
ฉันสบายดี และคงสบายดีขึ้นทีละนิด จะไม่ได้คิดทำร้ายตัวเองแบบครั้งก่อนๆ แน่นอน
ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณสำหรับความเข้มแข็ง
ขอให้นายโชคดี และ...ลาก่อน
กังวล สับสน ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองเครียดๆ
งานเข้าหลายงาน เมื่อวานก็มีงานเขียนโปรโมทร้านมาอีกหนึ่งที่ บอกตรงๆ ว่าไม่อยากทำเลย.... คิดว่าจะไปต่อรองว่าขอไม่ทำบางชิ้นได้ไหม
หลังจากบทความเกี่ยวกับ HaftRock Cocktail ดังเกินคาด ก็มีงานโปรโมทแฝงส่งมาเรื่อยๆ แต่...รู้ตัวดีว่าทำได้ไม่ดีเหมือนเก่า
ก็เขียนตามตรง พี่ชาติก็ขอให้ปรับให้อวยกว่านี้ ส่วนฉันก็กลัวว่าถ้าคนอ่านแล้ว ตัดสินใจไปถึงสถานที่จริงแล้วรู้สึกไม่ดีอย่างที่อ่าน สนพ.จะซวยเอา
หลังจากไปต่อรอง ขอเปลี่ยนคอลัมน์ พี่ชาติไม่อนุญาตให้เปลี่ยน แกบอกว่าเราเขียนดีที่สุดแล้ว ช่วยๆ กันไปก่อน....เฮ่ย เขียนดี กับอยากเขียนมันไม่ได้อยู่ในหมวดเดียวกันนี่นะ
กำลังเซ็งเจ้านาย เอกวัตรเดินถือขนมกล่องโตมาให้ เขาบอกว่ามีธุระคุยงานกับพี่ชาติ แต่อ้อยอิ่งคุยกับฉันอยู่นานกว่าจะเดินเข้าห้องพี่ชาติได้
อยากถามนัก ว่าเอาคุณแก้วใสคนสวยไปทิ้งไว้ไหน ... ถึงได้มาทำหวานใส่ฉันบ่อยๆ แบบนี้
"อิงว่างไหม กลางวันนี้"
กำลังคิดเรื่องงานถึงกับสะดุ้ง เพราะเขาลากเก้าอี้มาชิดโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่ มองเลยไปที่ต้นกะหล่ำปลีม่วงในกระถางสีขาว ผูกริบบิ้นสีม่วงอ่อนอย่างสนใจ
"อิงไม่ชอบสีม่วงนี่นา"
เขาจำได้ ฉันยิ้ม"ก็...มีคนให้มา มันก็น่ารักดี เลยตั้งไว้"
"ถ้าไม่มีอะไรด่วนไปกินข้าวกันนะ มีอะไรจะถามนิดหน่อยด้วย" เขาเปลี่ยนเรื่อง ผู้ชายคนนี้พยายามชวนฉันมาสองครั้งแล้ว แต่ฉันหาทางบ่ายเบี่ยงได้โดยแนบเนียน
"เรื่องอะไร ถามตรงนี้ก็ได้"
"มีของใช้สำคัญบางชิ้นที่ผมหาไม่เจอ กำลังคิดว่ามันอาจอยู่ที่...บ้านนั้นน่ะ"
ยัยแจง โต๊ะข้างๆ เงยหน้าขึ้นมาทันที ...แหม แอบฟังอยู่ล่ะสิ
"ก็...ได้ แต่อีกครึ่งชั่วโมงแน่ะกว่าจะพัก" ฉันรีบตัดบท
"ผมรอได้" เขาบอก พร้อมส่งยิ้มสุดเก๋มาให้
ฉันเบิกตากว้างแล้วก็รีบทำสีหน้าให้ปกติที่สุด เป็นไปได้อย่างไร ผู้ชายที่เคยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางอย่างเอกวัตรจะยอมรอฉัน
ปกติ เป็นฉัน ที่รอเขามาตลอด
.../.../...
อยากจะกรี๊ดดด (อีกแล้ว)
สามสิบสองปีมีครั้งเดียว ...ฉันกำลังถูกรุมจีบ!!!!
มันจะต้องเป็นเรื่องประวัติศาสตร์ที่สำคัญให้เล่าไปยังลูกหลานของตระกูลแน่ๆ (ถ้าฉันมีลูกหลานต่อไปนะ)
เอกวัตร และหนุ่มน้อยอีกคนที่พบที่ยิม
ฉัน...สวยจริงๆ หรือนี่เจ้าสมุดบันทึก หรือว่าผู้ชายในยุคนี้ชอบของแปลก ถ้าเป็นเมื่อก่อน การถูกจีบแบบชัดๆ โดยผู้ชายสองคนพร้อมกันแบบนี้ คงฟินไม่น้อย
ตอนนี้คงมีเรื่องอื่นให้คิดเยอะเลยไม่ค่อยเท่าไหร่ ที่สำคัญ คนเอ้ยหุ่นยนต์ที่อยากให้จีบ ทำไมเงียบไปนะ
นายหายไปไหนไอแซค หรือกำลังสนุกกับโลกใหม่ งานใหม่ จนลืมฉัน ไหนเคยบอกว่าชอบกัน แล้วทำไมเจอหน้ากันครั้งสองครั้งแล้วเงียบไปแบบนี้ล่ะ
ต้นไม้ของนายมันเหี่ยวแล้วนะ ฉันไม่มีความสามารถในการดูแลมัน ทั้งๆ ที่พยายามดูแลมันอย่างดีแล้วก็ตาม
หรือนายติดใจกับโลกใบนี้ ติดใจกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ จนเข้าใจแล้วว่า ไอ้ที่เคยบอกว่าชอบน่ะ มันแค่หน่วยประมวลผลในสมองของนายผิดปกติ
ไม่เอาน้า...ฉันอยากให้นายสนใจฉัน อยากให้นายแคร์ฉันคนเดียว
ก็นายทั้งหล่อ ทั้งเก่ง นิสัยดี ไม่เรื่องมาก ตอนกอดก็อบอุ่นไม่เหมือนกับกอดกับหนุ่มๆ คนอื่นเลยสักนิด
สำหรับฉัน นายไม่ใช่หุ่นยนต์ แต่เป็นยอดมนุษย์ ที่หล่อที่สุดในสามโลก ที่พระเจ้าส่งมาให้มากกว่า ฉันเชื่อว่า นายจะเนรมิตรทุกอย่างให้ฉันได้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม ข้อดีของนายคือพูดจริงทำจริง และทำได้ ...สิ่งนั้นแหละที่ฉันไม่เห็นในตัวผู้ชายอื่นๆ (อาจจะมี แต่ฉันไม่เจอ)
ช่วงนี้ก็เลยออกจะเซ็งๆ อยากจะไปหา อยากไปเจอหน้า อยากคุยด้วยอีก แต่ก็ไม่กล้า เผื่อนายอยากจะใช้ชีวิตเงียบๆ ของนายไป
ทำไงดีว้าาา
ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่บ่นอยู่ในบันทึกเล่มนี้นั่นแหละ
.../.../...
วันหนึ่ง - ถูกบอกรัก เอกวัตรชวนลองกลับไปคบกันใหม่ เพราะตอนนี้เขา "ว่าง" ที่จะคบกับฉันแล้ว
'แก้วเขาน่าเบื่อ วันๆ เอาแต่แต่งตัวสวย อยากไปห้าง อยากไปเที่ยว ใช้เป็นแต่เงิน'
"น่าเบื่อ" คำนี้คุ้นๆ ไหมยัยอิง ดูเหมือนปีที่แล้ว ผู้ชายคนนี้ก็เคยโยนคำนี้ใส่หน้าเธอนะ
อีกวัน - ขับรถไปหาผู้ชายอีกคน เพื่อขอความช่วยเหลือเรื่องเอกวัตร ... แต่ดูเหมือนเขาไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันแล้ว
เมื่อก่อนนายฝ่าด่านกาลเวลา มาเพื่อช่วยชีวิตฉัน แต่ครั้งนี้ แค่การแสดงเป็นคนรัก เพื่อช่วยให้ฉันรอดจากเอกวัตร และน้องทีมเทรนเนอร์หุ่นเท่ นายไม่คิดจะถามรายละเอียดอะไรเลย แค่ฉันอ้าปากขอความช่วยเหลือนายก็ปฏิเสธทันที
รู้ไหม ฉันนอนคิดทั้งคืนนะ ก่อนที่จะขับรถไปหานายที่ร้าน
การที่ผู้หญิงสักคน(แบบฉัน) ไปขอร้องผู้ชายด้วยเรื่องแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ ถ้าไม่รู้สึกดีกับนายมากพอ จะไม่ทำเด็ดขาด
มันมีเพียงความหวังริบหรี่ คิดง่ายๆ แค่ ถ้าเอาเรื่องนี้เป็นเหตุผลในการที่จะได้กลับไปเข้าใกล้นายอีก ก็คงดี
เพราะตอนนี้ ฉันอยากรู้จักนายมากขึ้น
แต่ดูเหมือนนายจะไม่อยากรู้จักฉัน...ใช่ไหม
คราวนี้ รู้สึกเหมือนยิ่งกว่าอกหักอีก....ให้ตายเถอะ
.../.../...
สวัสดี และล่าก่อน
บันทึกสุดท้ายของเล่มนี้แล้วล่ะ ฉันไม่ได้เขียนบันทึกมากว่าเดือน เพราะว่า...ไม่มีอะไรจะเขียน ชีวิตนิ่งสนิทแบบอยู่ไปวันๆ มาหลายอาทิตย์แล้ว
ปีหน้า ตั้งใจจะขึ้นบันทึกเล่มใหม่ เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ เสียที ... ถึงตอนนั้น ฉันคงลาออกจากงาน ย้ายไปอยู่ที่ใหม่เรียบร้อยแล้ว
ไปไหนก็ยังไม่รู้ แต่ได้บทสรุปกับตัวเองแล้วว่า ไม่อยากเขียนบทความ ทำงานเดิมๆ อีก อยากเริ่มงานเขียนของตัวเองจริงๆ จังๆ เสียที ถ้ายังมัวเขียนบทความโปรโมทร้านอยู่นี่ หนังสือที่เขียนค้างไว้ คงจะไม่มีวันเสร็จ
คนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ยิ่งสำหรับคนที่ไม่มีพันธะ ไม่มีอะไรห่วงอย่างฉัน ยิ่งง่ายมาก
คิดอยู่สองสามวัน นับตั้งแต่ที่รู้จากพี่ชาติ ว่าจะพาพนักงานไปเลี้ยงปีใหม่ที่ HaftRock Cocktail ว่าจะเอาสมุดบันทึกเล่มนี้ ที่นายไม่ได้อ่านมาเกือบปี ให้นายดีไหม
ท้ายที่สุด ก็ตัดสินใจ...นายอาจจะเปิดอ่าน หรือไม่เปิดอ่าน มันก็เป็นความรู้สึกทั้งหมดของฉัน
จากนี้ ฉันคงจะได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แบบเงียบๆ และไกลๆ หาอะไรใหม่ๆ ให้ตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางไปยังที่ที่อยากไป หรือทำงานเขียนให้เสร็จ
อกหักคราวนี้...ไม่เหมือนคราวก่อน ไม่ต้องห่วง
ฉันสบายดี และคงสบายดีขึ้นทีละนิด จะไม่ได้คิดทำร้ายตัวเองแบบครั้งก่อนๆ แน่นอน
ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณสำหรับความเข้มแข็ง
ขอให้นายโชคดี และ...ลาก่อน
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ม.ค. 2561, 23:44:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ม.ค. 2561, 15:38:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1518
| << 27: บันทึกเล่มนั้น (ตอนที่ 1) | 29. การตัดสินใจ >> |
titirat 19 ม.ค. 2561, 17:14:58 น.
ไอแซค ไปอยู่ไหน คิดถึงจัง ขอบคุณนะ จะบอกว่าชอบค่ะ
ไอแซค ไปอยู่ไหน คิดถึงจัง ขอบคุณนะ จะบอกว่าชอบค่ะ