กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๕ ตกกระไดพลอยโจน (25%)
แม้จะได้ประกาศิตว่าห้านาที แต่ก็ร่วมชั่วโมงกว่าโจทก์และจำเลยจะก้าวออกมาจากห้องเกิดเหตุ
ฝ่ายชายดูเฉยๆ ขณะที่ฝ่ายหญิงแม้จะตาช้ำเพราะร้องไห้ แต่ก็ดูออกว่าน่าจะสบายใจมากขึ้นกว่าตอนตื่น
“หนูพิมพ์มา” เป็นคุณสุพนิตที่ตบที่นั่งข้างตัวแล้วพยักหน้า “มานั่งกับแม่กับพ่อนี่ลูก”
ศศิพิมพ์หน้าเหวอกับสรรพนามที่ได้ยิน แต่แล้วก็ถูกรุนหลังจากคู่กรณี ซึ่งดูสบายอกสบายใจยิ่ง ตัวเขานั้นระเห็จไปนั่งโซฟาเดี่ยวใกล้ๆ และมีผู้ร่วมเหตุการณ์ทั้งหมดจ้องมองเป็นตาเดียว
“เอาล่ะทุกคนตั้งใจฟังให้ดีนะ ตอนนี้พวกเธอต้องเป็นพยานรับรู้ด้วย แล้วป๋าก็หวังว่าเรื่องนี้เราจะรู้กันแค่นี้ไม่รั่วไปข้างนอกกว่านี้นะ อย่างน้อยก็ให้นึกถึงหนูพิมพ์บ้าง” คุณจิรศักดิ์ตีหน้าเคร่ง ชี้นิ้วไปยังบรรดาผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งสี่คนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าประมาณว่า นั่งเงียบๆห้ามมีปากมีเสียง จากนั้นก็หันมาหาผู้เสียหาย “หนูพิมพ์ไม่ต้องกลัวนะลูก ป๋าจะจัดการให้” น้ำเสียงนั้นอ่อนโยนเหลือ ผิดลิบลับกับ...
“แกด้วยไอ้ตัวดี แกต้องรับผิดชอบ!”
คำว่ารับผิดชอบทำศศิพิมพ์กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่
“ป๋ากับแม่คิดแล้วคิดอีกคิดจนหัวจะแตก เรื่องนี้ทางออกมันก็มีอยู่แค่ทางเดียวนะลูก” ศศิพิมพ์เริ่มใจไม่ดี “แต่งงานกันให้เร็วที่สุด เผื่อท้องขึ้นมาจะได้ไม่โดนชาวบ้านเขานินทา”
นั่นเป็นประกาศเหมือนฟ้าผ่า ธนวัฒน์หน้าเศร้า จิรสุตาตกใจ ส่วนที่เหลือเลิ่กลั่ก เพราะเมื่อครู่ที่ออกมาจากห้อง ลุงกับป้าของเธอก็สั่งให้เธอต่อโทรศัพท์หามารดาศศิพิมพ์ท่าเดียว จากนั้นก็อธิบายทุกอย่างให้มารดาฝ่ายหญิงฟัง แต่ไม่ยักได้ยินเสร็จสรรพว่าจะให้แต่งงาน เธอได้ยินแค่ว่า
‘ไม่ต้องห่วงนะคะ เราจะรับผิดชอบเต็มที่ ถ้าทุกอย่างเลยเถิด’
แล้วยังไง ยังไม่ทันได้ซักถามว่าจริงหรือไม่ ลุงป้าเธอดันรวบรัดเอาเลยแบบไม่เกริ่นเลยสักนิด!
“แต่งงาน!?”
โจทก์และจำเลยที่หายมึนตะโกนลั่น
“ใช่จ้ะ” คุณสุพนิตลูบหน้าลูบหลังว่าที่สะใภ้ น้ำเสียงปลื้มเสียจนปิดไม่มิด “แม่น่ะอยากได้หนูพิมพ์เป็นสะใภ้ใจจะขาด เมื่อก่อนนู้นที่ตาสินทำเรื่องป้าก็นึกว่าชวดแล้ว ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีวันนี้”
คนโดนกอดไม่ทันตั้งตัวได้แต่อึ้ง จิรสินที่พอจะเดาได้ว่าเรื่องต้องออกมาเป็นแบบนี้ได้แต่ส่ายหน้าปลงๆ
“ผมไม่แต่ง”
ชายหนุ่มนึกสงสารคนเถียงไม่ออก เลยจัดการตัดฉับเพื่อความสบายใจ ก่อนที่จะโดนลากเข้าสู่ประตูวิวาห์แบบงงๆ ซึ่งความจริงเขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไร แต่... เธอไม่ได้มีใจให้เขา เขาก็ไม่อยากฝืนใจเธอ หัวใจเธอยังไม่ได้กลับมาเป็นของเธอ หากแต่งงานคนที่จะทรมานก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน
และเหมือนศศิพิมพ์จะได้สติ “ชะ--ใช่ค่ะ หนูก็ไม่แต่ง” ผู้เสียหายพยายามจะขืนตัวออกแต่คนกอดไม่ยอมปล่อย
“ทำไมล่ะลูก หนูบอกแม่มาซิ”
คุณสุพนิตผละออกมองหน้าว่าที่สะใภ้ตรงๆ
“ก็... ก็เราไม่ได้มีอะไรกัน แล้วก็ไม่ได้รักกันด้วยนี่คะ”
“แล้วไอ้ที่นอนกอด... เอ่ออยู่บนเตียงด้วยกันในสภาพนั้นล่ะลูก หนูต้องคิดให้ดีๆ นะคะหนูพิมพ์”
“เอ่อ--” เป็นศศิพิมพ์ที่ติดอ่าง
และจิรสินที่เข้ามาช่วย “โธ่! แม่ครับ มันไม่ง่ายอย่างที่พูดหรอกนะครับ ขืนแต่งกันไปเดี๋ยวก็ต้องเลิกกันอยู่ดีไม่ขายหน้ากันแย่หรอกเหรอนั้น” ชายหนุ่มพยายามอธิบายท่าทางหนักใจ
“ชะใช่ค่ะ” ฝ่ายหญิงรีบรับลูกต่อ “ชีวิตคู่ของพิมพ์ ยังไงๆ พิมพ์ก็อยากเจอคนดี” ทั้งห้องที่ว่าเงียบยิ่งเงียบหนัก ศศิพิมพ์หน้าแหย “คือพี่สินก็ดีค่ะ ดีมาก แต่แบบ เอ่อ แบบอยากอยู่กับคนที่พิมพ์ชอบน่ะค่ะ คือพี่สินกับพิมพ์ไม่มีทางรักกันได้หรอกค่ะ เรา... เราเป็นได้แค่พี่น้อง”
“พี่น้องแบบท้องติดกันเหรอคะ ลูกพิมพ์”
ศศิพิมพ์อึ้งไปอีกเพราะเถียงไม่ออก
“ตกลงจะไม่แต่ง” คุณจิรศักดิ์ถามหยั่งเชิง
“ค่ะ/ครับ” คำตอบรับนั้นหนักแน่น
“หัวเด็ดตีนขาดไม่ว่าจะมีใครรู้แล้วก็ตาม”
“ค่ะ/ครับ” ตอบไปแล้วศศิพิมพ์ถึงได้คิดเรื่องเพิ่งเกิดไม่น่าจะมีคนอื่นรู้ในเมื่อมีกันแค่นี้หรือว่า...
“แต่... คงไม่ได้หรอกนะคะ”
คุณสุพนิตยกมือขึ้นป้องปากหัวเราะหัวใคร่ พอใจในท่าทางที่เริ่มไม่มั่นใจของหญิงสาวที่ท่าจะรู้ตัวแล้ว
“ทำไมล่ะคะคุณป้า”
คุณสุพนิตยิ้มมุมปาก ดูร้ายกาจ
“แม่นิดนะคะ โทร.ไปหาคุณแม่ลูกพิมพ์แล้วค่ะ คุณแม่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว และยินดีที่ทางแม่นิดจะรับผิดชอบทำทุกอย่างให้ถูกต้อง”
หูศศิพิมพ์อื้อ ตาก็ลาย ตั้งแต่ได้ยินคำว่าคุณแม่หนูพิมพ์!
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 เม.ย. 2561, 22:04:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 เม.ย. 2561, 22:04:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 878
| << ๔ ผู้เสียหาย -จบตอน- | ๕ ตกกระไดพลอยโจน (50%) >> |