กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๖ คุ้นเคย (เคยชิน) (25%)
ภาพที่เห็น ธนวัฒน์ไม่ปฏิเสธเลยว่าบาดใจมากขนาดไหน มันบาดใจเสียจนเขาอยากเดินหนีไปจากตรงนั้นแต่ทำไม่ได้ ได้แต่ยืนนิ่งมองและกำมือแน่น อยากโกรธ อยากเกลียด ผู้ชายคนนั้นที่โอบเธอไว้ แต่... ก็รู้ตัวดีว่าทำไม่ได้ จิรสินไม่ได้ทำอะไรผิด
คนผิดคือตัวเขาเอง
“พี่วัฒน์ เห็นไหมไปไหนกันเปิดบ้าน--” จิรสุตาที่เดินตามออกมาเอ่ยยังไม่ทันจบก็เห็นเข้าเสียก่อน หล่อนตาโตก้าวล้ำออกมายืนด้านนอกเต็มตัวและ “อ๊าย-ย-ย มาสวีตอะไรกันตอนเน้! สนใจแขกหน่อยจ้า!!”
ทั้งคู่ถึงกับสะดุ้ง และถอยห่างจากกันในทันที ธนวัฒน์ไม่อยากคิดแต่มือฝ่ายชายดูอ้อยอิ่งราวกับเสียดายที่ต้องถอนอ้อมกอด นิชา อาทิตย์กรูกันออกมาเมียงมองอย่างสนใจ ส่งเสียงโห่แซววี้ดว้าย
ธนวัฒน์ไม่มองต่อ เขาหมุนตัวหันหลังกลับมามองในตัวบ้านและพบว่ากัญญายืนกอดอกเอียงคอมองเขา
“พี่วัฒน์”
“พี่จะไปเข้าห้องน้ำ” เขารีบบอกแต่เมื่อจะก้าวผ่านกัญญาก็เอ่ยขึ้นลอยๆ จนเขาต้องหยุด
“ถ้าคนที่เรารักมีความสุข เราควรดีใจไม่ใช่หรือไง”
เขาไม่ตอบ เพราะเขาไม่ใช่พ่อพระ
กัญญาผ่อนลมหายใจหมุนตัวมองตามจนแผ่นหลังกว้างลับหายไปในทางเดินใต้บันได
สงสารหรือก็สงสาร สมเพชหรือ... ก็ใช่ ทั้งตัวเขาแล้วก็ตัวเธอ
“โอ๊ยเลิกแซวได้แล้ว ก็แค่จะล้มพี่สินก็ช่วย”
เสียงศศิพิมพ์ฟังๆ แล้วคล้ายรำคาญเมื่อจิรสุตายังไม่ยอมหยุด กัญญาก้าวออกมาสมทบกับกลุ่มคนที่บ้างนั่ง บ้างยืนอยู่ใกล้ๆ ชุดม้านั่งหินอ่อน เธอเข้าไปยืนใกล้อาทิตย์ยื่นหน้ายิ้มล้อศศิพิมพ์ด้วยอีกคน แต่คราวนี้เจ้าหล่อนมองตาเขียวทีเดียว ในขณะที่เจ้านายหมาดๆ ของเธอ ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร มีเพียงสาวเจ้าเท่านั้นที่ดูก็รู้ว่าทั้งเขินทั้งไม่พอใจที่ถูกแซว
“พอกันที แซวอะไรหนักหนา เดี๋ยวพิมพ์ก็ได้โกรธ” เป็นนิชาที่ห้ามทัพ ทว่าไม่วาย “เสียดายหยิบมือถือไม่ทัน”
เสียงหัวเราะดังลั่นและศศิพิมพ์ก็หน้าง้ำ จากนั้นธนวัฒน์ก็ตามออกมา แม้สีหน้าจะไม่ได้ดีนัก แต่ก็ยังดีกว่าตอนที่เขาเห็นทั้งคู่ใกล้ชิดกันเมื่อสักครู่นี้
ไม่เกินครึ่งชั่วโมง วงกินดื่มย่อมๆ ก็เตรียมพร้อม ศศิพิมพ์แบ่งกับข้าวไปให้คุณน้าข้างบ้าน เจ้าหมาข้างทางที่ขอมา กินอิ่มแล้วและมุดเข้าไปในกล่องรองด้วยฟูก ซึ่งเจ้านายคนใหม่ทำให้เป็นที่นอน
นอกจากปลาเผา อาหารที่เพิ่มคือหมูกระทะ เตาถ่านถูกนำมาตั้งกลางวงสองใบ และจากนั้นทั้งหมดก็นั่งล้อมวง
เสียงพูดคุยดังสลับเสียงฉี่ฉ่าของเนื้อหมูแนบกระทะ กลิ่นหอมลอยวนในอากาศ ที่เสื่อปูพื้นทางขวาใกล้กระติกน้ำแข็งกับขวดเครื่องดื่ม ศศิพิมพ์กับจิรสินนั่งเคียง ถัดไปเป็นจิรสุตา ตรงกันข้ามคืออาทิตย์ นิชา ธนวัฒน์ และกัญญา
“คิดได้ไงตั้งชื่อว่าฟองน้ำ มอมอย่างนั้นจับลงเครื่องซักผ้าก็ใช่ว่าจะขาวฟูน่ารัก”
จิรสุตาแหย่เจ้าของหมาจึงโดนหยิกไปที หล่อนจึงเอาคืนด้วยการแย่งกุ้งที่อีกฝ่ายกำลังหมายตา พอแย่งได้ก็กินแบบเอร็ดอร่อยยั่วเสียจนอดีตเจ้าของกุ้งฉุน แต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมา
ด้วยมีหน้าที่เติมถ่าน ฉะนั้นจึงเลี่ยงที่จะไม่เปื้อนไม่ได้ ดังนั้นตอนนี้จิรสินจึงได้รอยดำแถวคางปื้นใหญ่
“เช็ดคางหน่อยค่ะ”
ศศิพิมพ์เอ่ย และหันไปหยิบกระดาษทิชชู่ในกล่องส่งให้ อาทิตย์ที่เพิ่งคีบหมูเข้าปากเห็นอีกก็อดไม่ได้
“พี่พิมพ์ก็เช็ดให้สิพี่ คุณสินมือเปื้อนนะน่ะ”
แววตาคนพูดกรุ้มกริ่ม และศศิพิมพ์ก็โคลงศีรษะ แถมเจ้านายหมาดๆ ก็เล่นกับเขาเสียด้วย เพราะหน้ายื่นมาหลับตาพริ้ม
“งั้นไม่ต้องเช็ดค่ะ ไงๆ วันนี้ก็ต้องอาบน้ำ กลับบ้านพี่สินค่อยล้างออกแล้วกัน”
เสียงหัวเราะครืนใหญ่ตามมา แต่ธนวัฒน์เป็นคนเดียวที่ยิ้มฝืนๆ เมื่อได้ยินถ้อยกระเซ้าของเจ้านายหนุ่ม
“เขินเหรอคะ ไม่ต้องเขินนะ อีกหน่อยก็ชิน”
“โอ๊ยตาย” จิรสุตายกมือขึ้นกุมแก้มทั้งสองข้าง “เบาหวานขึ้นแน่ๆ คืนนี้ อิจฉา อิจมาก-ก-ก”
สิ้นเสียงผักบุ้งกำใหญ่ที่ยังไม่ได้หั่นแต่ล้างเตรียมไว้ ก็ปลิวมาปะทะคนพูดเต็มรักเพราะหลบไม่ทัน
เกือบสี่ทุ่มอาหารยังเหลือ แต่คนเริ่มไม่ไหวกันแล้ว ดังนั้นจึงได้เวลาล่ำลา ธนวัฒน์ไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่เพราะดวดแก้เหล้าจนเมาคอพับไปตั้งแต่สามทุ่มกว่าๆ อาทิตย์มึนนิดหน่อย ส่วนฝ่ายหญิงปกติดีทุกคน จิรสินทำหน้าที่เก็บเตา สาวสาวเก็บกวาดจานชามกับสถานที่ สักพักก็ถือกระเป๋าเดินตามกันออกไปที่หน้าบ้าน
อาทิตย์หิ้วปีกธนวัฒน์ไปขึ้นรถกัญญา หล่อนไม่ได้เมาจึงอาสาไปส่งสองหนุ่มถึงที่พักเอง นิชากลับกับจิรสุตา ดังนั้นเมื่อทุกคนขับรถจากไปแล้วคนที่ยังเหลือจึงมีแค่จิรสิน
“กลับดีๆ นะคะ”
เธอไล่และเขาก็รู้ ชายหนุ่มอมยิ้มมุมปากแต่ส่ายหน้า
“พี่ยังมึนอยู่ค่ะขอนั่งพักสักเดี๋ยวได้ไหม”
เจ้าของบ้านหน้ามุ่ยบ่นอุบอิบ “ก็กินซะขนาดนั้น”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 เม.ย. 2561, 22:47:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 เม.ย. 2561, 22:47:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 738
| << ๕ ตกกระไดพลอยโจน -จบตอน- | ๖ คุ้นเคย (เคยชิน) (50%) >> |
กาซะลองพลัดถิ่น 17 เม.ย. 2561, 01:36:25 น.
คือรำคาญธนวัฒน์..ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำหรือเอ่ยอะไรแต่ก็รำคาญท่าที
คือรำคาญธนวัฒน์..ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำหรือเอ่ยอะไรแต่ก็รำคาญท่าที