กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๗ หมดโปรโมชั่น (25%)
จิรสุตากะพริบตาปริบๆ ที่วันนี้จะมาค้างกับศศิพิมพ์ แต่ดันเจอแจ็คพ็อตว่าที่บ่าวสาวแทบจะกินหัวกันอยู่หน้าบ้าน
“เอ่อ” เธอมองพี่ชายและเพื่อนสนิทที่ยื้อกันอยู่ หน้าตาเคร่งเครียดทั้งคู่อย่างไม่มั่นใจนัก “เอ่อ แบบว่าจะให้อยู่หรือกลับดี”
“กลับ!”
“อยู่!”
พูดพร้อมกัน แล้วก็มองหน้ากัน และไม่พอใจกันทั้งคู่
เป็นศศิพิมพ์ที่ดึงแขนออกจากการเกาะกุม เธอสะบัดหน้าหนีไม่มองจิรสินและเดินเร็วๆ ไปหาจิรสุตา
“เข้าบ้านเถอะ”
จิรสินเดินตามมาดูหัวเสียเต็มที่ “เรายังคุยกันไม่จบพิมพ์”
“จบแล้วค่ะ” จิรสุตามองคนพูด และหันไปมองพี่ชาย “จะไม่มีอะไรที่เปลี่ยนไปทั้งนั้น พิมพ์ยืนยันคำเดิม พี่สินก็อยู่ของพี่สินไป พิมพ์ก็อยู่ส่วนพิมพ์ หาข้ออ้างถ่วงเวลายืดงานหมั้นออกไปเรื่อยๆ”
“พิมพ์!”
“หยู้ด!”
จิรสุตาห้ามทัพเมื่อเห็นทั้งคู่จ้องตากันแทบไม่กะพริบ ท่าทางตอนนี้คือคุยไม่รู้เรื่องจนกว่าอีกฝ่ายจะชนะ
“เอ่อ” คนห้ามยิ้มแห้ง เหลือบมองพี่ชายที่ยกมือเท้าสะเอวมองเธอนิ่งๆ “ง่า” ครั้นพอหันมามองเพื่อนสนิทข้างตัวก็พบว่าจ้องเธอเขม็ง จิรสุตาถอนหายใจ “พี่สินกลับก่อนเถอะค่ะ ที่บ้านไม่มีใครตาฝากป้าแม่บ้านอยู่รอ มืดค่ำกว่านี้เดี๋ยวแกกลับลำบาก มีอะไรไว้คุยกันใหม่ตอนนี้พี่ก็โมโห ยายพิมพ์ก็หงุดหงิด คุยให้ตายก็ไม่รู้เรื่อง”
คู่วิวาทนิ่งกันไปอึดใจใหญ่ๆ และฝ่ายชายก็ยอมถอย
จิรสินถอนหายใจเหลียวมองว่าที่คู่หมั้น ชายหนุ่มขยับจะก้าวเข้าไปหาแต่อีกฝ่ายถอยหลังเขาจึงยืนนิ่ง เหลือบมองน้องสาวที่มองมาด้วยสายตาร้องขอแล้วก็ยอม
“พี่กลับละนะ”
“ค่ะ”
มีเท่านั้นสำหรับคำที่พูดกันดีๆ ศศิพิมพ์ไม่หันกลับไปมองแม้จะได้ยินเสียงเครื่องยนต์ จิรสุตายืนถอนหายใจเฮือกๆ ก่อนกลับออกไปขับรถเข้ามาเก็บ ในขณะที่เจ้าของบ้านเดินหน้าตึงเข้าบ้านไปก่อน
ครึ่งชั่วโมงที่หลีกเลี่ยงการพูดถึงเรื่องวิวาท
ศศิพิมพ์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมทำงานต่อ จิรสุตายังนั่งอยู่ชั้นล่างรอไปอาบน้ำต่อ พอเห็นอีกฝ่ายทรุดลงนั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร ทำท่าว่าจะไม่พูดไม่คุยก็อดรนทนไม่ได้
“เป็นอะ--”
“งานพี่พลอยต้องรีบทำส่งให้ทันวันอังคาร”
กรรม!
“ตาต้นไม่สบายแล้วไอ้พี่เขยฉันก็แสนดีติดธุระยันเต”
มาไม้นี้สิ่งที่จิรสุตาทำได้คือ... ตามน้ำ!
“แล้วไง”
“มันติดหญิงอ่ะสิ แกคิดดูเกาะเมียกิน แล้วไปแรดนอกบ้านทำตัวเป็นหนุ่มโสดกับสาวอื่น แล้วดูพี่ฉัน ดีงามมากไม่เลิกกับมันสักที”
“ทำไงได้ พี่พลอยก็คงรักเขามาก”
ศศิพิมพ์เงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์เพื่อมองเพื่อนสนิท
“รักเหรอ นั่นน่ะนะ”
“ใช่รัก แล้วนั่นมันก็มันชีวิตของพี่พลอย เราไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย ที่ตอนนี้แกพูดได้เพราะแกยังไม่เคยเจอกับตัวเอง แกยังไม่เคยรักใครถึงขนาดชีวิตนี้ขาดเขาไม่ได้ ที่สำคัญแกยังไม่เคยรักใครจริงจังเลยต่างหาก ถ้าแกไม่อยากปวดหัวกับพี่เขยแกก็อย่าไปสนใจ แต่ถ้าทำไม่ได้แกก็ต้องคอยช่วยเป็นกำลังใจให้พี่แกห่างๆ ช่วยเท่าที่จะทำได้”
จิรสุตาสูดลมหายใจเข้าลึก อาศัยจังหวะศศิพิมพ์นิ่งฟังพูดต่อ
“สำหรับพี่ณัน ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหมว่ามันไม่ใช่ ‘ความรัก’ แกก็แค่ปลื้ม ชื่นชม ส่วนนายณุนั่นคือความสงสารกับความรู้สึกผิด แน่นอนแกไม่มีที่จะพัฒนาความรู้สึกนั่นมาเป็นรักได้หรอก เพราะถ้าทำได้ทำไปนานแล้ว”
ศศิพิมพ์อ้าปากจะเถียงแต่จิรสุตาไม่เปิดโอกาส
“รักมันไม่มีเหตุผลพิมพ์ เพราะมันอยู่เหนือความรู้สึกใดๆทั้งหมด คาดคะเนไม่ได้ว่าจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ บังคับให้รู้สึกกับใครก็ไม่ได้ด้วย ตอนนี้แกมองอย่างคนที่มองจากข้างนอกแกก็เห็นว่าน่าจะเป็นแบบนั้นได้ แต่ถ้าลองแกเป็นพี่พลอยล่ะแกจะทำยังไง ที่เขาบอกว่าความรักมันทำให้คนตาบอดก็เพราะแบบนี้ไง หัดแยกความรู้สึกกับเหตุผลออกจากกันบ้างก็ดีนะพิมพ์ แกไม่ได้อยู่กับพวกเขาเวลาที่มีความสุข แกเสือกเข้าไปรับรู้ก็เฉพาะตอนทุกข์ ไอ้แบบมารักกัน มีอุปสรรคนิดหน่อยอย่างแม่ผัวไม่ชอบ แล้วจบแฮปปี้เอนดิ้งมีความสุขตลอดไปน่ะมันไม่มี ซึ่งแกจะไม่มีวันเจอรักแท้ ถ้าแกไม่เปิดใจ”
จิรสุตาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
“ฉันรู้แกกลัว เพราะผู้ชายรอบตัวแกมันมีแต่คนพรรค์นั้น แต่แกนั่นไม่ใช่สิ่งที่แกจะตัดสินว่าผู้ชายในโลกนี้เป็นเหมือนกันหมดนะ ระวังแล้วกัน ใจแกน่ะมันจะตายด้านเสียก่อน ให้มันสุขบ้างทุกข์บ้างหัวใจมันจะได้แข็งแรง”
-----------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่า แฮ่ หายไปสองสามวัน
ช่วงนี้อาจจะแวบหายบ่อยๆ นะฮับ หนอนน้อยติดงานปิดงบประจำปีกับเจ้านายค่ะ ยังเคลียร์ไม่เสร็จเลย ปลายเดือนนี้กับเดือนหน้าจนเกือบสิ้นเดือนคงได้มาๆ หายๆ นะฮับ
ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันนะค้าบ ^O^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 เม.ย. 2561, 21:00:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 เม.ย. 2561, 21:00:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 870
| << ๖ คุ้นเคย (เคยชิน) -จบตอน- | ๗ หมดโปรโมชั่น (50%) >> |
