+ * + * + พยศดอกฟ้า (ผู้ช่วยกามเทพ รีโพสต์) + * + * +
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
แค่ดื้อกับแม่หน่อยเดียว อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ถึงกับต้องโดนตัดเบี้ยเลี้ยงเลยเรอะ! แถมทางเดียวที่จะพ้นจากสถานการณ์ถังแตกได้ก็คือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ อย่างสาวัช ปรเมศวร์
นับจากวินาทีแรกที่เจอกัน ชีวิตของสาวัชก็ไม่เหลือความสงบสุขอีกเลย เมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจใช้ทุกวิถีทางบังคับให้เขาทำตามที่เธอต้องการ ทั้งข่มขู่ แบล็กเมล์ และรวบหัวรวบหาง!
ถ้าไม่ใช่เพราะมีเป้าหมายอยู่ในใจ เขาคงไม่ยอมเดินเข้าไปในกับดักที่หญิงสาววางล่อไว้ง่ายๆ เช่นนี้
นายพรานสาวจอมเอาแต่ใจจะถูกเสือซ่อนลายปราบพยศได้หรือไม่ มหากาพย์เรื่องนี้ต้องดูกันยาวๆ เพราะที่เห็นถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด เสือซุ่มอาจรอจังหวะตลบหลังกินรวบดอกฟ้าจอมยุ่งอยู่ก็ได้
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
เพื่อนๆ นักอ่านค้าาาาาา
เก๊ากลับมาแล้ว มาพร้อมกับข่าวดีที่หลายคนรอคอยด้วย
ม่ายยยย ไม่ใช่สิริณจะสละโสด
แต่ข่าวดีที่ว่าก็คือ ใครที่รอผู้ช่วยกามเทพอยู่
กำลังจะได้อ่านแบบเป็นเล่มกันแล้วนะค้าาาาา
โดยเรื่องนี้สิริณจะพิมพ์เองเลยจ้า เห็นเขาฮิตทำมือกัน เลยอยากทำมั่ง
เย้ยยย ม่ายช่าย เนื่องจากส่งสำนักพิมพ์ผ่านแล้ว
แต่สำนักพิมพ์เปลี่ยนไปแนวจีนแทน (รู้กันอยู่เนอว่า สนพ.ไหน 555)
ทำให้ถูกดองต้นฉบับอยู่เป็นปีต่างหาก
ตอนนี้ถอนต้นฉบับออกมาละ
ไม่ส่ง สนพ. อื่นด้วย เกรงจะต้องรออีกนาน
ตอนนี้สิริณรีไรท์จบแล้ว พร้อมพิมพ์แล้ววววววว
แต่จะเปลี่ยนชื่อเรื่องตอนตีพิมพ์นะคะ
โดย ชื่อเดิม : ผู้ช่วยกามเทพ
ชื่อใหม่ : พยศดอกฟ้า
ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นซีรีส์ ดอกดอก 55555
สนิมดอกรัก -> พยศดอกฟ้า -> วิวาห์ดอกกระดาษ
สำหรับพยศดอกฟ้านี้
สิริณจะรีโพสต์ให้อ่านกันวันละหนึ่งตอน
โดยมีจำนวนตอนทั้งหมด 60 ตอน
จะลงให้อ่านจนจบ ไม่ทิ้งกันแน่นอน
ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
จะมีเฉพาะในฉบับหนังสือและอีบุ๊กเท่านั้น
บอกเลยว่าเขียนเอง ยังเขินเอง
คนอ่านจะฟินขนาดไหน ไม่ต้องเดาเนอะ :D
ตอนนี้ปกเสร็จแล้ว เหลือเก็บงานอีกนิดหน่อย
ก็จะพร้อมเปิดให้จองกันแล้ว
อาทิตย์หน้าจะนำปกมาอวดกันนะคะ
สำหรับใครที่สงสัยว่าสิริณหายไปไหนมา
ไปแต่งงานหรือเปล่า (ใช่เรอะ! 5555)
ก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าไปทำงานค่ะ
สิริณกลับไปเป็นสาวออฟฟิศได้เกือบสองปีแล้ว
โดยทำงานในบริษัทเครื่องสำอางระดับมหาชน
ตำแหน่งที่มาพร้อมความรับผิดชอบ
ทำให้แทบไม่มีเวลาพักเลย กลับดึกตลอด
จนเกือบลืมวิธีเขียนนิยายไปแระ
ตอนนี้สิริณพักร่างช่วงใหญ่
กำลังจะเปลี่ยนงาน
ก็เลยรีบมาทำภารกิจที่ติดค้างในใจให้จบก่อน
ใครยังไม่ได้กดไลค์เพจ รีบไปกดไว้นะคะ
www.facebook.com/SirinFC
สิริณใช้สิทธิ์พนักงานซื้อเครื่องสำอางไว้แจกเพียบบบบบ 555
แค่ดื้อกับแม่หน่อยเดียว อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ถึงกับต้องโดนตัดเบี้ยเลี้ยงเลยเรอะ! แถมทางเดียวที่จะพ้นจากสถานการณ์ถังแตกได้ก็คือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ อย่างสาวัช ปรเมศวร์
นับจากวินาทีแรกที่เจอกัน ชีวิตของสาวัชก็ไม่เหลือความสงบสุขอีกเลย เมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจใช้ทุกวิถีทางบังคับให้เขาทำตามที่เธอต้องการ ทั้งข่มขู่ แบล็กเมล์ และรวบหัวรวบหาง!
ถ้าไม่ใช่เพราะมีเป้าหมายอยู่ในใจ เขาคงไม่ยอมเดินเข้าไปในกับดักที่หญิงสาววางล่อไว้ง่ายๆ เช่นนี้
นายพรานสาวจอมเอาแต่ใจจะถูกเสือซ่อนลายปราบพยศได้หรือไม่ มหากาพย์เรื่องนี้ต้องดูกันยาวๆ เพราะที่เห็นถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด เสือซุ่มอาจรอจังหวะตลบหลังกินรวบดอกฟ้าจอมยุ่งอยู่ก็ได้
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
เพื่อนๆ นักอ่านค้าาาาาา
เก๊ากลับมาแล้ว มาพร้อมกับข่าวดีที่หลายคนรอคอยด้วย
ม่ายยยย ไม่ใช่สิริณจะสละโสด
แต่ข่าวดีที่ว่าก็คือ ใครที่รอผู้ช่วยกามเทพอยู่
กำลังจะได้อ่านแบบเป็นเล่มกันแล้วนะค้าาาาา
โดยเรื่องนี้สิริณจะพิมพ์เองเลยจ้า เห็นเขาฮิตทำมือกัน เลยอยากทำมั่ง
เย้ยยย ม่ายช่าย เนื่องจากส่งสำนักพิมพ์ผ่านแล้ว
แต่สำนักพิมพ์เปลี่ยนไปแนวจีนแทน (รู้กันอยู่เนอว่า สนพ.ไหน 555)
ทำให้ถูกดองต้นฉบับอยู่เป็นปีต่างหาก
ตอนนี้ถอนต้นฉบับออกมาละ
ไม่ส่ง สนพ. อื่นด้วย เกรงจะต้องรออีกนาน
ตอนนี้สิริณรีไรท์จบแล้ว พร้อมพิมพ์แล้ววววววว
แต่จะเปลี่ยนชื่อเรื่องตอนตีพิมพ์นะคะ
โดย ชื่อเดิม : ผู้ช่วยกามเทพ
ชื่อใหม่ : พยศดอกฟ้า
ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นซีรีส์ ดอกดอก 55555
สนิมดอกรัก -> พยศดอกฟ้า -> วิวาห์ดอกกระดาษ
สำหรับพยศดอกฟ้านี้
สิริณจะรีโพสต์ให้อ่านกันวันละหนึ่งตอน
โดยมีจำนวนตอนทั้งหมด 60 ตอน
จะลงให้อ่านจนจบ ไม่ทิ้งกันแน่นอน
ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
จะมีเฉพาะในฉบับหนังสือและอีบุ๊กเท่านั้น
บอกเลยว่าเขียนเอง ยังเขินเอง
คนอ่านจะฟินขนาดไหน ไม่ต้องเดาเนอะ :D
ตอนนี้ปกเสร็จแล้ว เหลือเก็บงานอีกนิดหน่อย
ก็จะพร้อมเปิดให้จองกันแล้ว
อาทิตย์หน้าจะนำปกมาอวดกันนะคะ
สำหรับใครที่สงสัยว่าสิริณหายไปไหนมา
ไปแต่งงานหรือเปล่า (ใช่เรอะ! 5555)
ก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าไปทำงานค่ะ
สิริณกลับไปเป็นสาวออฟฟิศได้เกือบสองปีแล้ว
โดยทำงานในบริษัทเครื่องสำอางระดับมหาชน
ตำแหน่งที่มาพร้อมความรับผิดชอบ
ทำให้แทบไม่มีเวลาพักเลย กลับดึกตลอด
จนเกือบลืมวิธีเขียนนิยายไปแระ
ตอนนี้สิริณพักร่างช่วงใหญ่
กำลังจะเปลี่ยนงาน
ก็เลยรีบมาทำภารกิจที่ติดค้างในใจให้จบก่อน
ใครยังไม่ได้กดไลค์เพจ รีบไปกดไว้นะคะ
www.facebook.com/SirinFC
สิริณใช้สิทธิ์พนักงานซื้อเครื่องสำอางไว้แจกเพียบบบบบ 555
Tags: สิริณ, อิงอรุณ, ผู้ชายเย็นชา, พระเอกซึน
ตอน: ตอนที่ 30
สถานการณ์ของปรเมศวร์เทรดดิ้งเข้าสู่สภาวะปกติได้สองวัน เพียงสาวัชกลับจากนครราชสีมา ธนาก็สั่งให้สมาชิกทุกคนมารับประทานอาหารร่วมกัน ทว่าบรรยากาศบนโต๊ะกลับอึมครึม มีเพียงเสียงตะเกียบกระทบชามข้าวดังเป็นระยะ
“ขอบใจทุกคนนะที่มากินข้าวพร้อมกัน” ธนามองสมาชิกร่วมโต๊ะ
“เฮียคงได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างนี้ทุกวันแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะ ‘ใครบางคน’ หัวสูง ไม่ยอมมาร่วมโต๊ะอาหารบ่อย ๆ พวกหัวสมัยใหม่ก็อย่างนี้ละ กระทั่งธรรมเนียมของบ้านก็ยังทำตามไม่ได้ อีกหน่อยจะให้ไปดูแลบริษัทได้ยังไง” ดารณีเปรยจบ ก็พุ้ยข้าวเข้าปากดุจเอ่ยถึงลมฟ้าอากาศทั่วไป
สาวิตรีวางช้อนส้อมแผ่วเบา ออกปากเจียมเนื้อเจียมตัว “ดิฉันขอโทษแทนลูกด้วยนะคะคุณนายใหญ่”
“ไม่ต้องมาตอแหล ลื้อมันตีสองหน้าเก่งนัก อั๊วรู้นะว่าลื้อด่าอั๊วอยู่ในใจน่ะ”
“พอได้แล้ว! ” ธนาเสียงแหบแห้ง เอ่ยช้า ๆ เห็นได้ชัดว่าหายใจลำบาก เขาวางตะเกียบและถ้วยข้าวสวยลง “ขอความสงบเวลากินข้าวมันยากนักหรือ ถ้าจะเถียงกันเป็นตลาดสดก็ไปทำที่อื่น”
สาวิตรีก้มหน้า หยิบช้อนส้อมมาถืออีกครั้ง
ธนาจึงหันมาตั้งคำถามแก่บุตรชายคนเล็ก ทั้งยังรามือตั้งใจรอฟังคำตอบ “หยงบอกว่าลื้อไปโรงงานประชุมกับบริษัทประกัน ผลเป็นยังไงบ้างล่ะสาวัช”
“ตำรวจยืนยันว่าสาเหตุของเพลิงไหม้เกิดจากไฟฟ้าลัดวงจรซึ่งตรงตามเงื่อนไขในกรมธรรม์ประกันอัคคีภัยที่เราทำไว้ จากนี้ทางประกันจะส่งคนมาประเมินความเสียหาย ก่อนสรุปเป็นตัวเลขที่จะจ่ายชดเชยให้เราครับ”
“ดี! พรุ่งนี้ลื้อแถลงข่าวเลยนะ เตี่ยจะรอดู” ธนาผงกศีรษะด้วยความพอใจ
“ให้คุณหยงแถลงดีกว่า ผมเกรงว่า...” สาวัชเสเบือนหน้าไปสบตาริสาอย่างหวั่น ๆ “ผมกลัวจะทำพลาดเหมือนที่ให้สัมภาษณ์สื่อคราวที่แล้ว”
“ใครก็ต้องเคยพลาดทั้งนั้น มัวแต่กลัวแล้วเมื่อไหร่จะทำใหม่ให้ถูกต้องล่ะ ลื้อก็ถือโอกาสนี้แก้ตัวซะสิ”
บรรยากาศคุกรุ่น ดารณีกระแทกตะเกียบบนโต๊ะแล้วลุกออกไปโดยไม่รักษากิริยา ริสาเหลือบมองบิดา เห็นท่านคีบกับข้าวใส่จานให้สาวิตรีดุจไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวจึงวางตะเกียบบ้าง ขอตัวด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ แล้วลุกตามมารดาไป
“จองหองเหมือนแม่มันไม่มีผิด” ธนาพึมพำ หันไปหาบุตรชายคนกลางและปราม “อย่าทำตัวน่าเบื่อเหมือนแม่กับพี่สาวลื้อล่ะ ขืนเอาแต่เดินคอแข็งเหมือนอาหยง ว่าที่เมียลื้อคงอาละวาดแน่ ๆ ”
สาวิตรีหน้าถอดสีเล็กน้อย “เฮียจะหาเมียให้คุณฮกหรือคะ”
“อั๊วไก๊เสียว [1] ให้อาหยงกับสาวัชแล้ว ก็ต้องให้อาฮกด้วยสิ จะได้ยุติธรรม” เขาหัวเราะอย่างพอใจ
วัชระไม่มีท่าทีไม่พอใจ เขาคีบอาหารใส่จานบิดา “เตี่ยชิมผัดเปรี้ยวหวานหรือยัง อร่อยดีนะ ผมกินแล้วชอบ”
“ชอบก็ดีแล้ว ลื้อเองก็กินเยอะ ๆ นะ” ธนายิ้มอารมณ์ดี
“เสี่ยชิมจานนี้ดูสิคะ สาทำเองเลยนะ” สาวิตรีพะนอเอาใจสามี
สาวัชเหลือบดูวัชระ ก็เห็นพี่ชายยักไหล่ไม่ยี่หระสิ่งใด รับประทานอาหารต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สาวัชรามือ ทั้งที่มีผู้คนรายล้อม แต่เขากลับอ้างว้าง เปล่าดายจับใจ ไม่เคยมีใครสนใจถามไถ่ว่าเขาอยากทำอะไร มีแต่คำสั่งที่เขาจำต้องปฏิบัติตามตลอดมา และคงจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป!
เสียงระฆังตีเบา ๆ ดังพร้อมกับที่หน้าต่างบานเล็กบนนาฬิกาแขวนผนังเปิดกว้าง แล้วนกตัวน้อยก็ยื่นหน้าออกมาร้องคุกคูบอกให้อิงอรุณทราบเวลา หญิงสาววางหนังสือไว้ที่หัวเตียง ครั้นเห็นนามบัตรบริการรับจัดเลี้ยงนอกสถานที่ก็นึกได้ว่าต้องแจ้ง
พันเทพให้ไปรับชุดหมั้นที่แก้ไขครั้งสุดท้ายเสร็จแล้ว
หญิงสาวจึงเปิดโปรแกรมไลน์ ไล่หาชื่อเพื่อนรัก แต่แล้วเธอกลับพบชื่อใครบางคนที่คาดไม่ถึง อิงอรุณคลิกดูรายละเอียดของ ‘เพื่อนใหม่’ ทันที รอยยิ้มผุดขึ้นเมื่อแน่ใจว่าชื่อที่เห็นคือคนที่เธอกำลังคิดถึงจริง ๆ!
หญิงสาวเปิดหน้าต่างสนทนา กลอกตา เดาะลิ้นครุ่นคิด นึกหาคำทักทายที่เหมาะใจอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงพิมพ์ข้อความระรัวรวดเร็ว
‘คุณสาวัชเล่นไลน์ด้วยเหรอคะ’ เธอส่งสติกเกอร์รูปการ์ตูนอ้าปากค้างทำท่าตกใจ เคาะปลายนิ้วเรียวบนหน้าจอเป็นจังหวะ กระวนกระวายอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับหรือเปล่า...
‘ไม่ได้มีไว้เล่น เอาไว้ใช้งาน’ คำตอบห้วนสั้นอธิบายได้ดีไม่แพ้การแนะนำตัวเสียอีก...สาวัชตัวจริง!
‘ไหนตอนนั้นบอกว่าโปรแกรมแชทพวกนี้เป็นของไร้สาระไงคะ’
‘ตอนนี้ก็ยังคิดแบบนั้นอยู่’
อิงอรุณหัวเราะคิก แล้วจึงเปลี่ยนเรื่อง เพราะรู้ว่าขืนตอบโต้ มีหวังบทสนทนาคงไม่ไปไหนไกลกว่านี้ จึงถามกลับไปใหม่ ‘โคราชเป็นยังไงบ้างคะ’
‘คนเยอะ วุ่นวาย รถติด เกือบจะเหมือนกรุงเทพฯ อยู่แล้ว’
‘อิงไม่ได้ถามถึงจังหวัดโคราช แต่ถามถึงคุณตอนอยู่โคราชต่างหาก เดินทางไกลเหนื่อยหรือเปล่า จัดการงานเรียบร้อยไหม มีเรื่องอะไรสนุก ๆ น่าสนใจจนลืมไม่ลงบ้าง อากาศเป็นยังไง แล้วก็...อาหารอร่อยหรือเปล่า’
อิงอรุณนึกภาพออกเลยว่าคนอ่านคงกำลังขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง แล้วก็อาจพึมพำแขวะว่าเธอ ‘จุ้นจ้าน’ แน่ ๆ
ทว่าหลังจากรออยู่เกือบห้านาที แต่ยังไม่มีคำตอบกลับมา อิงอรุณจึงหน้าม่อย รอยยิ้มจางลง และกลายเป็นการทอดถอนใจในท้ายที่สุด
หญิงสาวปิดหน้าจอสนทนา เลือกชื่อพันเทพส่งข้อความให้เขาตามความตั้งใจแรก วางโทรศัพท์ที่โต๊ะแล้วล้มตัวลงนอน ขณะกำลังเอื้อมมือไปยังโคมไฟ พลันเสียงสัญญาณว่ามีข้อความเข้าก็ดังขึ้น
กามเทพสาวเดาว่าเป็นพันเทพตอบกลับ จึงหยิบโทรศัพท์มาเปิดอ่านอย่างไม่
ใคร่ไยดี ครั้นเห็นข้อความ เธอก็ทะลึ่งพรวดขึ้นนั่ง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
‘ผมกลับถึงกรุงเทพฯ แล้ว ไม่เหนื่อย งานเรียบร้อย ไม่มีอะไรสนุกจนน่าจดจำ อากาศร้อน ส่วนอาหาร...ผัดหมี่โคราชอร่อยดี’
อิงอรุณอ่านทวนข้อความซ้ำ ๆ รอยยิ้มคลี่ขจายจนกลายเป็นยิ้มกว้างขวาง ขณะกำลังชั่งใจว่าจะตอบโต้อย่างไร ข้อความถัดไปก็เด้งขึ้นบนหน้าจอ
‘กรุงเทพฯ ล่ะ เป็นยังไง’
อิงอรุณจิ้มหน้าจอพิมพ์ระรัวเร็ว ‘งานเพียบเลยค่ะ ลูกค้าติดใจทริปพิพิธภัณฑ์กันมาก มีแต่คนเรียกร้องอยากให้จัดอีก อากาศร้อนขึ้นนิดหน่อย แต่ท้องฟ้าสีสวยนะคะ ต้นชมนาดข้างรั้วบริษัทออกดอกพราวเลย หอมสุด ๆ อ้อ...คุณป้าที่ร้านอาหารเวียดนามถามถึงคุณสาวัชด้วย’
‘แผลล่ะ หายหรือยัง ไปล้างแผลตามนัดหรือเปล่า’
หญิงสาวยู่หน้า อุตส่าห์เล่าไปซะยาว ถามกลับมาแค่เนี้ย!
‘แผลแห้งแล้วค่ะ หมอบอกว่าไม่ต้องไปล้างแผลแล้ว แค่ย้ำว่าต้องฉีดยากันบาดทะยักให้ครบสามเข็มก็พอ’
‘อีกสองเข็มต้องฉีดเมื่อไหร่’
อิงอรุณเปิดปฏิทินในโทรศัพท์ดูวันนัด ‘วันที่...เดือนหน้า กับอีกหกเดือนถัดไปค่ะ คุณสาวัชถามทำไมคะ’
ทว่าเธอกลับได้รับสติกเกอร์รูปหมีพูห์ใช้นิ้วชี้แตะปากพร้อมกับคำพูด ‘จุ๊ ๆ ’
อิงอรุณหัวเราะคิก คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะมีโหมดนี้ด้วย ‘ไม่บอกก็ตามใจ ว่าแต่คุณสาวัชเพิ่งกลับจากโคราช ได้พักยังคะ ไปเที่ยวคลายเครียดกันไหม’
เขาเงียบไปนานจนอิงอรุณใจเสีย
‘ถ้าอึดอัดใจ ไม่อยากไป ก็ไม่เป็นไรนะคะ อิงแค่อยากให้คุณพักบ้างเอง’
‘ที่ไหน’
คนอ่านลิงโลดใจ กะการใหญ่โต ทะเล ภูเขา หรือจะเป็นวัดวาอารามดีนะ ต้องสถานที่แนวไหนหนอ ถึงจะทำให้คนขี้เครียดหน้าขรึมอย่างสาวัชสบายใจได้...
จู่ ๆ เขาก็ถาม ‘ถือโอกาสไปสำรวจพระราชวังไว้เปิดเป็นทริปด้วยเลยสิ เคยได้ยินชื่อพระจุฑาธุชราชฐานไหม เป็นพระราชวังฤดูร้อนในสมเด็จพระพุทธเจ้า-หลวงรัชกาลที่ห้าน่ะ อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ ที่เกาะสีชังนี่เอง’
กามเทพสาวงันไปครู่ใหญ่ เพิ่งตระหนักว่าเมื่อครู่เธอลืมเรื่องงานไปสนิท เมื่ออีกฝ่ายตอบเข้าทางเฉกนี้มีหรือเธอจะไม่คว้าโอกาสไว้!
‘เกาะสีชังมีพระราชวังด้วยเหรอคะ อิงไม่เคยรู้เลย’
‘ไม่แปลกใจหรอก’ คนอะไร้พูดตรงตลอด ทำให้คนฟังหน้าม้านเก่งชะมัด
‘งั้นเราไปกันวันไหนดีคะ’ เธอกระตือรือร้นจนแทบอ่านออกจากตัวอักษร
หลังจากนัดแนะเรื่องสถานที่ และวันเวลาเดินทางเรียบร้อย สาวัชก็ตัดบทขอตัวดื้อ ๆ ส่งมาเพียงสติกเกอร์การ์ตูนหมีพูห์กอดคอพิกเล็ตและทิกเกอร์ มีข้อความประกอบว่า ‘แล้วเจอกัน’
อิงอรุณเอนพิงหัวเตียง อ่านข้อความที่พูดคุยกันทั้งหมดซ้ำทีละประโยค นึกขันตัวเองที่เขาถามถึงกรุงเทพฯ สั้น ๆ แต่เธอกลับตอบยาวเหยียด หญิงสาวคว้าคอเจ้าหมีสีเหลืองบนที่นอนมากอด แล้วบ่นกับมันเบา ๆ
“คุณสาวัชท่าทางจะชอบหมีพูห์เหมือนกันนะ” เธอส่งยิ้มให้ตุ๊กตา “เล่าไปได้ยังไงเนี่ยว่าชมนาดข้างรั้วออกดอกแล้ว ขี้เห่อชะมัดเลยอิงอรุณ”
หญิงสาวอ่านข้อความมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้วอมยิ้ม แตะนิ้วลงบนหน้าจอเบา ๆ เผลอพึมพำ “แล้วเจอกันค่ะ...คุณสาวัช”
กามเทพสาววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียง แล้วดับไฟล้มตัวลงนอนโดยมีรอยยิ้มเปื้อนเต็มดวงหน้า หญิงสาวอาจเป็นนักจิตวิทยาที่สามารถวิเคราะห์ลูกค้า เพื่อนฝูง รวมถึงคนรอบตัวได้มากมาย ทว่าคนเดียวที่เธอไม่เคยพิจารณาถึงเหตุและผลในการกระทำทุก ๆ เรื่องเลยก็คือ...ตัวเอง!
หากอิงอรุณสละเวลาเล็กน้อยมองหาสาเหตุที่เธอ ‘ขี้เห่อ’ เพียงนั้น หญิงสาวจะเข้าใจเองว่าความรู้สึกของตนที่มีต่อสาวัชมิใช่แค่เพื่อนร่วมงานธรรมดา แต่มีความอ่อนโยนละเอียดอ่อนและลึกซึ้งยิ่งกว่ามากมายนัก
เพราะในห้วงรัก เราจะมองโลกด้วยสายตาและหัวใจที่เปิดกว้างขึ้น เพื่อกอบเก็บความสวยงามทั้งหมดที่มี ไว้เล่าให้ใครอีกคนหนึ่งฟัง...เสมอ!
[1] ภาษาจีนแต้จิ๋ว หมายถึงการใช้แม่สื่อช่วยแนะนำคู่ครองให้บุตรหลานของตน หรืออาจหมายถึงจับคู่ลูกหลานให้กับลูกหลานของคนรู้จักที่เห็นว่าเหมาะสม บ้างก็เรียก เหลียะชิง
-----------------------------------------------------------
ประกาศ
เรื่องนี้จะลงให้อ่านฟรีจนจบ
หลังลงครบทุกตอน
จะติดเหรียญ 5/6 ของเล่มนะคะ
ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
มีเฉพาะในฉบับตีพิมพ์และอีบุ๊คเท่านั้นค่ะ
ตามไปจิกหมอน+ฟินกันในเล่มได้เลย
หนังสือและอีบุ๊คพร้อมจำหน่ายแล้วนะคะ
สั่งซื้อฉบับหนังสือ https://goo.gl/HA1QWz
100 คนแรก จัดส่งฟรี + รับที่คั่นนกฟลามิงโกเพิ่มพิเศษ
หรือซื้อฉบับหนังสือจากร้านออนไลน์ชื่อดัง
ร้านนิยายรัก https://goo.gl/uPTdCs
E-Book
mebmarket >>https://goo.gl/o9FXn6
ookbee >>https://goo.gl/rf274b
Hytexts >>https://goo.gl/KcekzB
โหลดอีบุ๊คพยศดอกฟ้าภายใน 31 พ.ค.61
รับที่คั่นลายนกฟลามิงโกจัดส่งถึงบ้าน
อีก 100 รางวัลจ้ะ จัดกันไปเน้นๆ
บอกให้รู้ว่าจะซื้อเล่มหรืออีบุ๊ก ก็รักเท่ากันนะจ๊ะ
วิธีการรับของรางวัล อ่านกันดีๆ ค่ะ
1. ถ้าซื้อจาก Meb ไปที่ My Account -> My privilege แล้วรับสิทธิ์เลย
2. ถ้าซื้อจาก ookbee หรือ hytexts แคปหน้าจอการสั่งซื้อ ระบุอีเมลที่ใช้ login ส่งมาที่กล่องข้อความของเพจสิริณ
สิริณจะยืนยันกลับเฉพาะท่านที่ได้รับสิทธิ์นะคะ
เฉพาะอีบุ๊ก แจก 100 ชิ้นค่ะ ครบเมื่อไหร่ ปิดการแจกทันที
สะดวกช่องทางไหนสั่งซื้อเลยค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ยังรักและเมตตากันเสมอนะคะ
“ขอบใจทุกคนนะที่มากินข้าวพร้อมกัน” ธนามองสมาชิกร่วมโต๊ะ
“เฮียคงได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างนี้ทุกวันแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะ ‘ใครบางคน’ หัวสูง ไม่ยอมมาร่วมโต๊ะอาหารบ่อย ๆ พวกหัวสมัยใหม่ก็อย่างนี้ละ กระทั่งธรรมเนียมของบ้านก็ยังทำตามไม่ได้ อีกหน่อยจะให้ไปดูแลบริษัทได้ยังไง” ดารณีเปรยจบ ก็พุ้ยข้าวเข้าปากดุจเอ่ยถึงลมฟ้าอากาศทั่วไป
สาวิตรีวางช้อนส้อมแผ่วเบา ออกปากเจียมเนื้อเจียมตัว “ดิฉันขอโทษแทนลูกด้วยนะคะคุณนายใหญ่”
“ไม่ต้องมาตอแหล ลื้อมันตีสองหน้าเก่งนัก อั๊วรู้นะว่าลื้อด่าอั๊วอยู่ในใจน่ะ”
“พอได้แล้ว! ” ธนาเสียงแหบแห้ง เอ่ยช้า ๆ เห็นได้ชัดว่าหายใจลำบาก เขาวางตะเกียบและถ้วยข้าวสวยลง “ขอความสงบเวลากินข้าวมันยากนักหรือ ถ้าจะเถียงกันเป็นตลาดสดก็ไปทำที่อื่น”
สาวิตรีก้มหน้า หยิบช้อนส้อมมาถืออีกครั้ง
ธนาจึงหันมาตั้งคำถามแก่บุตรชายคนเล็ก ทั้งยังรามือตั้งใจรอฟังคำตอบ “หยงบอกว่าลื้อไปโรงงานประชุมกับบริษัทประกัน ผลเป็นยังไงบ้างล่ะสาวัช”
“ตำรวจยืนยันว่าสาเหตุของเพลิงไหม้เกิดจากไฟฟ้าลัดวงจรซึ่งตรงตามเงื่อนไขในกรมธรรม์ประกันอัคคีภัยที่เราทำไว้ จากนี้ทางประกันจะส่งคนมาประเมินความเสียหาย ก่อนสรุปเป็นตัวเลขที่จะจ่ายชดเชยให้เราครับ”
“ดี! พรุ่งนี้ลื้อแถลงข่าวเลยนะ เตี่ยจะรอดู” ธนาผงกศีรษะด้วยความพอใจ
“ให้คุณหยงแถลงดีกว่า ผมเกรงว่า...” สาวัชเสเบือนหน้าไปสบตาริสาอย่างหวั่น ๆ “ผมกลัวจะทำพลาดเหมือนที่ให้สัมภาษณ์สื่อคราวที่แล้ว”
“ใครก็ต้องเคยพลาดทั้งนั้น มัวแต่กลัวแล้วเมื่อไหร่จะทำใหม่ให้ถูกต้องล่ะ ลื้อก็ถือโอกาสนี้แก้ตัวซะสิ”
บรรยากาศคุกรุ่น ดารณีกระแทกตะเกียบบนโต๊ะแล้วลุกออกไปโดยไม่รักษากิริยา ริสาเหลือบมองบิดา เห็นท่านคีบกับข้าวใส่จานให้สาวิตรีดุจไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวจึงวางตะเกียบบ้าง ขอตัวด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ แล้วลุกตามมารดาไป
“จองหองเหมือนแม่มันไม่มีผิด” ธนาพึมพำ หันไปหาบุตรชายคนกลางและปราม “อย่าทำตัวน่าเบื่อเหมือนแม่กับพี่สาวลื้อล่ะ ขืนเอาแต่เดินคอแข็งเหมือนอาหยง ว่าที่เมียลื้อคงอาละวาดแน่ ๆ ”
สาวิตรีหน้าถอดสีเล็กน้อย “เฮียจะหาเมียให้คุณฮกหรือคะ”
“อั๊วไก๊เสียว [1] ให้อาหยงกับสาวัชแล้ว ก็ต้องให้อาฮกด้วยสิ จะได้ยุติธรรม” เขาหัวเราะอย่างพอใจ
วัชระไม่มีท่าทีไม่พอใจ เขาคีบอาหารใส่จานบิดา “เตี่ยชิมผัดเปรี้ยวหวานหรือยัง อร่อยดีนะ ผมกินแล้วชอบ”
“ชอบก็ดีแล้ว ลื้อเองก็กินเยอะ ๆ นะ” ธนายิ้มอารมณ์ดี
“เสี่ยชิมจานนี้ดูสิคะ สาทำเองเลยนะ” สาวิตรีพะนอเอาใจสามี
สาวัชเหลือบดูวัชระ ก็เห็นพี่ชายยักไหล่ไม่ยี่หระสิ่งใด รับประทานอาหารต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สาวัชรามือ ทั้งที่มีผู้คนรายล้อม แต่เขากลับอ้างว้าง เปล่าดายจับใจ ไม่เคยมีใครสนใจถามไถ่ว่าเขาอยากทำอะไร มีแต่คำสั่งที่เขาจำต้องปฏิบัติตามตลอดมา และคงจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป!
เสียงระฆังตีเบา ๆ ดังพร้อมกับที่หน้าต่างบานเล็กบนนาฬิกาแขวนผนังเปิดกว้าง แล้วนกตัวน้อยก็ยื่นหน้าออกมาร้องคุกคูบอกให้อิงอรุณทราบเวลา หญิงสาววางหนังสือไว้ที่หัวเตียง ครั้นเห็นนามบัตรบริการรับจัดเลี้ยงนอกสถานที่ก็นึกได้ว่าต้องแจ้ง
พันเทพให้ไปรับชุดหมั้นที่แก้ไขครั้งสุดท้ายเสร็จแล้ว
หญิงสาวจึงเปิดโปรแกรมไลน์ ไล่หาชื่อเพื่อนรัก แต่แล้วเธอกลับพบชื่อใครบางคนที่คาดไม่ถึง อิงอรุณคลิกดูรายละเอียดของ ‘เพื่อนใหม่’ ทันที รอยยิ้มผุดขึ้นเมื่อแน่ใจว่าชื่อที่เห็นคือคนที่เธอกำลังคิดถึงจริง ๆ!
หญิงสาวเปิดหน้าต่างสนทนา กลอกตา เดาะลิ้นครุ่นคิด นึกหาคำทักทายที่เหมาะใจอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงพิมพ์ข้อความระรัวรวดเร็ว
‘คุณสาวัชเล่นไลน์ด้วยเหรอคะ’ เธอส่งสติกเกอร์รูปการ์ตูนอ้าปากค้างทำท่าตกใจ เคาะปลายนิ้วเรียวบนหน้าจอเป็นจังหวะ กระวนกระวายอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับหรือเปล่า...
‘ไม่ได้มีไว้เล่น เอาไว้ใช้งาน’ คำตอบห้วนสั้นอธิบายได้ดีไม่แพ้การแนะนำตัวเสียอีก...สาวัชตัวจริง!
‘ไหนตอนนั้นบอกว่าโปรแกรมแชทพวกนี้เป็นของไร้สาระไงคะ’
‘ตอนนี้ก็ยังคิดแบบนั้นอยู่’
อิงอรุณหัวเราะคิก แล้วจึงเปลี่ยนเรื่อง เพราะรู้ว่าขืนตอบโต้ มีหวังบทสนทนาคงไม่ไปไหนไกลกว่านี้ จึงถามกลับไปใหม่ ‘โคราชเป็นยังไงบ้างคะ’
‘คนเยอะ วุ่นวาย รถติด เกือบจะเหมือนกรุงเทพฯ อยู่แล้ว’
‘อิงไม่ได้ถามถึงจังหวัดโคราช แต่ถามถึงคุณตอนอยู่โคราชต่างหาก เดินทางไกลเหนื่อยหรือเปล่า จัดการงานเรียบร้อยไหม มีเรื่องอะไรสนุก ๆ น่าสนใจจนลืมไม่ลงบ้าง อากาศเป็นยังไง แล้วก็...อาหารอร่อยหรือเปล่า’
อิงอรุณนึกภาพออกเลยว่าคนอ่านคงกำลังขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง แล้วก็อาจพึมพำแขวะว่าเธอ ‘จุ้นจ้าน’ แน่ ๆ
ทว่าหลังจากรออยู่เกือบห้านาที แต่ยังไม่มีคำตอบกลับมา อิงอรุณจึงหน้าม่อย รอยยิ้มจางลง และกลายเป็นการทอดถอนใจในท้ายที่สุด
หญิงสาวปิดหน้าจอสนทนา เลือกชื่อพันเทพส่งข้อความให้เขาตามความตั้งใจแรก วางโทรศัพท์ที่โต๊ะแล้วล้มตัวลงนอน ขณะกำลังเอื้อมมือไปยังโคมไฟ พลันเสียงสัญญาณว่ามีข้อความเข้าก็ดังขึ้น
กามเทพสาวเดาว่าเป็นพันเทพตอบกลับ จึงหยิบโทรศัพท์มาเปิดอ่านอย่างไม่
ใคร่ไยดี ครั้นเห็นข้อความ เธอก็ทะลึ่งพรวดขึ้นนั่ง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
‘ผมกลับถึงกรุงเทพฯ แล้ว ไม่เหนื่อย งานเรียบร้อย ไม่มีอะไรสนุกจนน่าจดจำ อากาศร้อน ส่วนอาหาร...ผัดหมี่โคราชอร่อยดี’
อิงอรุณอ่านทวนข้อความซ้ำ ๆ รอยยิ้มคลี่ขจายจนกลายเป็นยิ้มกว้างขวาง ขณะกำลังชั่งใจว่าจะตอบโต้อย่างไร ข้อความถัดไปก็เด้งขึ้นบนหน้าจอ
‘กรุงเทพฯ ล่ะ เป็นยังไง’
อิงอรุณจิ้มหน้าจอพิมพ์ระรัวเร็ว ‘งานเพียบเลยค่ะ ลูกค้าติดใจทริปพิพิธภัณฑ์กันมาก มีแต่คนเรียกร้องอยากให้จัดอีก อากาศร้อนขึ้นนิดหน่อย แต่ท้องฟ้าสีสวยนะคะ ต้นชมนาดข้างรั้วบริษัทออกดอกพราวเลย หอมสุด ๆ อ้อ...คุณป้าที่ร้านอาหารเวียดนามถามถึงคุณสาวัชด้วย’
‘แผลล่ะ หายหรือยัง ไปล้างแผลตามนัดหรือเปล่า’
หญิงสาวยู่หน้า อุตส่าห์เล่าไปซะยาว ถามกลับมาแค่เนี้ย!
‘แผลแห้งแล้วค่ะ หมอบอกว่าไม่ต้องไปล้างแผลแล้ว แค่ย้ำว่าต้องฉีดยากันบาดทะยักให้ครบสามเข็มก็พอ’
‘อีกสองเข็มต้องฉีดเมื่อไหร่’
อิงอรุณเปิดปฏิทินในโทรศัพท์ดูวันนัด ‘วันที่...เดือนหน้า กับอีกหกเดือนถัดไปค่ะ คุณสาวัชถามทำไมคะ’
ทว่าเธอกลับได้รับสติกเกอร์รูปหมีพูห์ใช้นิ้วชี้แตะปากพร้อมกับคำพูด ‘จุ๊ ๆ ’
อิงอรุณหัวเราะคิก คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะมีโหมดนี้ด้วย ‘ไม่บอกก็ตามใจ ว่าแต่คุณสาวัชเพิ่งกลับจากโคราช ได้พักยังคะ ไปเที่ยวคลายเครียดกันไหม’
เขาเงียบไปนานจนอิงอรุณใจเสีย
‘ถ้าอึดอัดใจ ไม่อยากไป ก็ไม่เป็นไรนะคะ อิงแค่อยากให้คุณพักบ้างเอง’
‘ที่ไหน’
คนอ่านลิงโลดใจ กะการใหญ่โต ทะเล ภูเขา หรือจะเป็นวัดวาอารามดีนะ ต้องสถานที่แนวไหนหนอ ถึงจะทำให้คนขี้เครียดหน้าขรึมอย่างสาวัชสบายใจได้...
จู่ ๆ เขาก็ถาม ‘ถือโอกาสไปสำรวจพระราชวังไว้เปิดเป็นทริปด้วยเลยสิ เคยได้ยินชื่อพระจุฑาธุชราชฐานไหม เป็นพระราชวังฤดูร้อนในสมเด็จพระพุทธเจ้า-หลวงรัชกาลที่ห้าน่ะ อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ ที่เกาะสีชังนี่เอง’
กามเทพสาวงันไปครู่ใหญ่ เพิ่งตระหนักว่าเมื่อครู่เธอลืมเรื่องงานไปสนิท เมื่ออีกฝ่ายตอบเข้าทางเฉกนี้มีหรือเธอจะไม่คว้าโอกาสไว้!
‘เกาะสีชังมีพระราชวังด้วยเหรอคะ อิงไม่เคยรู้เลย’
‘ไม่แปลกใจหรอก’ คนอะไร้พูดตรงตลอด ทำให้คนฟังหน้าม้านเก่งชะมัด
‘งั้นเราไปกันวันไหนดีคะ’ เธอกระตือรือร้นจนแทบอ่านออกจากตัวอักษร
หลังจากนัดแนะเรื่องสถานที่ และวันเวลาเดินทางเรียบร้อย สาวัชก็ตัดบทขอตัวดื้อ ๆ ส่งมาเพียงสติกเกอร์การ์ตูนหมีพูห์กอดคอพิกเล็ตและทิกเกอร์ มีข้อความประกอบว่า ‘แล้วเจอกัน’
อิงอรุณเอนพิงหัวเตียง อ่านข้อความที่พูดคุยกันทั้งหมดซ้ำทีละประโยค นึกขันตัวเองที่เขาถามถึงกรุงเทพฯ สั้น ๆ แต่เธอกลับตอบยาวเหยียด หญิงสาวคว้าคอเจ้าหมีสีเหลืองบนที่นอนมากอด แล้วบ่นกับมันเบา ๆ
“คุณสาวัชท่าทางจะชอบหมีพูห์เหมือนกันนะ” เธอส่งยิ้มให้ตุ๊กตา “เล่าไปได้ยังไงเนี่ยว่าชมนาดข้างรั้วออกดอกแล้ว ขี้เห่อชะมัดเลยอิงอรุณ”
หญิงสาวอ่านข้อความมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้วอมยิ้ม แตะนิ้วลงบนหน้าจอเบา ๆ เผลอพึมพำ “แล้วเจอกันค่ะ...คุณสาวัช”
กามเทพสาววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียง แล้วดับไฟล้มตัวลงนอนโดยมีรอยยิ้มเปื้อนเต็มดวงหน้า หญิงสาวอาจเป็นนักจิตวิทยาที่สามารถวิเคราะห์ลูกค้า เพื่อนฝูง รวมถึงคนรอบตัวได้มากมาย ทว่าคนเดียวที่เธอไม่เคยพิจารณาถึงเหตุและผลในการกระทำทุก ๆ เรื่องเลยก็คือ...ตัวเอง!
หากอิงอรุณสละเวลาเล็กน้อยมองหาสาเหตุที่เธอ ‘ขี้เห่อ’ เพียงนั้น หญิงสาวจะเข้าใจเองว่าความรู้สึกของตนที่มีต่อสาวัชมิใช่แค่เพื่อนร่วมงานธรรมดา แต่มีความอ่อนโยนละเอียดอ่อนและลึกซึ้งยิ่งกว่ามากมายนัก
เพราะในห้วงรัก เราจะมองโลกด้วยสายตาและหัวใจที่เปิดกว้างขึ้น เพื่อกอบเก็บความสวยงามทั้งหมดที่มี ไว้เล่าให้ใครอีกคนหนึ่งฟัง...เสมอ!
[1] ภาษาจีนแต้จิ๋ว หมายถึงการใช้แม่สื่อช่วยแนะนำคู่ครองให้บุตรหลานของตน หรืออาจหมายถึงจับคู่ลูกหลานให้กับลูกหลานของคนรู้จักที่เห็นว่าเหมาะสม บ้างก็เรียก เหลียะชิง
-----------------------------------------------------------
ประกาศ
เรื่องนี้จะลงให้อ่านฟรีจนจบ
หลังลงครบทุกตอน
จะติดเหรียญ 5/6 ของเล่มนะคะ
ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
มีเฉพาะในฉบับตีพิมพ์และอีบุ๊คเท่านั้นค่ะ
ตามไปจิกหมอน+ฟินกันในเล่มได้เลย
หนังสือและอีบุ๊คพร้อมจำหน่ายแล้วนะคะ
สั่งซื้อฉบับหนังสือ https://goo.gl/HA1QWz
100 คนแรก จัดส่งฟรี + รับที่คั่นนกฟลามิงโกเพิ่มพิเศษ
หรือซื้อฉบับหนังสือจากร้านออนไลน์ชื่อดัง
ร้านนิยายรัก https://goo.gl/uPTdCs
E-Book
mebmarket >>https://goo.gl/o9FXn6
ookbee >>https://goo.gl/rf274b
Hytexts >>https://goo.gl/KcekzB
โหลดอีบุ๊คพยศดอกฟ้าภายใน 31 พ.ค.61
รับที่คั่นลายนกฟลามิงโกจัดส่งถึงบ้าน
อีก 100 รางวัลจ้ะ จัดกันไปเน้นๆ
บอกให้รู้ว่าจะซื้อเล่มหรืออีบุ๊ก ก็รักเท่ากันนะจ๊ะ
วิธีการรับของรางวัล อ่านกันดีๆ ค่ะ
1. ถ้าซื้อจาก Meb ไปที่ My Account -> My privilege แล้วรับสิทธิ์เลย
2. ถ้าซื้อจาก ookbee หรือ hytexts แคปหน้าจอการสั่งซื้อ ระบุอีเมลที่ใช้ login ส่งมาที่กล่องข้อความของเพจสิริณ
สิริณจะยืนยันกลับเฉพาะท่านที่ได้รับสิทธิ์นะคะ
เฉพาะอีบุ๊ก แจก 100 ชิ้นค่ะ ครบเมื่อไหร่ ปิดการแจกทันที
สะดวกช่องทางไหนสั่งซื้อเลยค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ยังรักและเมตตากันเสมอนะคะ
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 พ.ค. 2561, 22:42:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 พ.ค. 2561, 23:02:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 573
| << ตอนที่ 29 | ตอนที่ 31 >> |