กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๑๑ แผน (50%)
เจ้าสาวในชุดแต่งงานสีขาวแสนสวยกับเจ้าบ่าวสุดหล่อแห่งปี กำลังตระกองกอดกันท่ามกลางกลีบกุหลาบที่ร่วงหล่นลงมาราวกับดอกไม้จากสรวงสวรรค์ ความหวานชื่นเข้าครอบคลุมบริเวณนั้นไว้
ผู้คนล้นหลามต่างมาแสดงความยินดี นัยน์ตาสองคู่ของหนุ่มสาวที่จะเริ่มต้นการใช้ชีวิตร่วมกันฉายแววสุขใจอย่างเต็มเปี่ยม ฝ่ายเจ้าสาวเอียงอายไม่กล้าประสานสายตากับเจ้าบ่าว เนื่องจากสายคมที่จับจ้องทำเธอแทบละลาย
เวลาของความสุขผ่านไปอย่างช้าๆ และแล้วก็มาถึงเวลาสำคัญเจ้าบ่าวจะต้องมอบจุมพิตแสดงคำมั่นสัญญาต่อเจ้าสาว ซึ่งหลับตาพริ้มเผยอเรียวปากอิ่มเพื่อรอรับคำมั่นสัญญา และ...
“หิวข้าว”
ภาพฝันของจิรสุตาแตกโพละในทันใด!
ศศิพิมพ์บ่นพึมพำขณะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องไปมา ไม่วายส่งสายตาอ้อนวอนไปยังเพื่อนเจ้าสาวที่มองมาอย่างเคืองๆ
“หาอะไรให้กินหน่อย”
จิรสุตาถอนหายใจและเดินออกจากห้องนอนไป ทิ้งศศิพิมพ์ไว้กับช่างแต่งหน้า
ว่าที่เจ้าสาวนั่งมองเงาสะท้อนในกระจก ขณะที่ช่างกำลังแต่งเติมแก้ไขส่วนบกพร่องบนใบหน้าให้
สองวันก่อนจิรสินมาหาเธอถึงบ้าน ศศิพิมพ์ค่อนข้างประหลาดใจเพราะว่าเราถูกห้ามให้เจอหน้ากันก่อนแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แต่ในเมื่อเขามาในใจเธอสังหรณ์ว่าอาจมีเรื่องแล้วก็มีจริงๆ
อดีตคนรักของเขาอยู่ที่บ้าน หล่อนประสบเหตุน่ากลัวและไม่มีที่พึ่งใดๆ อีก เขาขอให้หล่อนได้อยู่ที่นั่นเพราะปลอดภัยที่สุดแล้ว
ระแวงไหม ศศิพิมพ์ก็บอกยาก เธอรู้แค่สงสารในชะตากรรมของหล่อน จากฟังที่เขาเล่าผู้หญิงคนนั้นโชคร้ายเจอคนไม่ดี และหล่อนก็กำลังทุกข์หนักทั้งยังตั้งท้องอีกด้วย
แต่จะไม่คิดก็ไม่ได้ว่าที่จิรสินช่วยอดีตคนรักของเขาถึงขนาดนั้น มันเป็นเพราะในหัวใจของเขายังมีหล่อนคนนั้น
“กังวลอะไรหรือเปล่าคะทำไมดูซีเรียสจัง”
ช่างแต่งหน้าเอ่ยถามทำให้ศศิพิมพ์รู้สึกตัว เธอยิ้มกลบเกลื่อนและบอกว่าไม่มีอะไร พอดีกับจิรสุตาก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับข้าวต้ม คำถามของช่างแต่งหน้าจึงถูกลืมเลือนไป
ราวสองชั่วโมงต่อมาเจ้าสาวก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
“ปวดฉิ่งฉ่องเปล่าแก อยากเข้าห้องน้ำไหม เดี๋ยวไปราดในพิธีอายชาวบ้านตายนะ”
คำถามของจิรสุตาทำศศิพิมพ์หัวเราะออกมาได้ จิรสุตาอยู่คอยจนกระทั่งได้ยินเสียงโห่ดังแว่วมา หล่อนจึงขอตัวออกไปจากห้อง พร้อมบอกว่าจะไปขอสร้อยคอลุงกับป้ามาทำประตูทองเรียกค่าผ่านด่านจากพี่ชาย
สริพรเข้ามาหาเธอแต่เช้าก่อนลงไปดูงาน แม่ของเธอไม่ได้พูดอะไรมากนักนอกจากขอให้เธอมีความสุขมากๆ ศศินิภามาพร้อมลูกชายและสามี ซึ่งดูไม่ค่อยเต็มใจนัก ศศิพิมพ์ไม่อยากมีเรื่องให้อายแขกจึงพยายามสงบปากสงบคำกับพี่เขยเป็นที่สุด
เสียงโห่กระชั้นดังเข้าใกล้ จากนั้นเป็นเสียงหัวเราะเฮฮาแล้วไม่ถึงสิบนาทีประตูห้องก็เปิดออก สริพรเดินเข้ามาและจับจูงเธอออกไปจากห้องแต่งตัว จิรสินรออยู่ที่หน้าประตูนั่นเอง เขายิ้มกว้างมือที่ยื่นมาหาดูสั่นๆ หญิงสาววางมือลงบนมือเขา ก่อนถูกจับจูงให้เดินตามมารดาลงไป
พิธีเริ่มต้นเมื่อตอนเก้าโมงเช้า ผู้หลักผู้ใหญ่นั่งอยู่เต็มที่โถงด้านล่างของบ้านจิรสิน ผ่านไปไม่นานพิธีก็เสร็จสิ้นเหลือเพียงงานเลี้ยงตอนเย็น บรรดาเพื่อนและแขกที่มาร่วมงานมากหน้าหลายตา แต่ที่ไม่เห็นเลยก็คือปุณณมา เธอเจอหล่อนตอนเย็นวานนี้ที่มาค้างที่นี่เพื่อเตรียมตัว ได้ความว่าหล่อนค้างที่บ้านหลังเล็ก พูดคุยกันไม่กี่คำหล่อนก็แยกตัวออกไป สริพรให้แม่บ้านที่มาทำความสะอาดแบบไปกลับ อยู่ค้างเป็นเพื่อนหล่อนเพราะท้องอ่อนแล้วยังอ่อนแอมากอยู่
เกือบเที่ยงงานเลี้ยงตอนเช้าก็จบ ศศิพิมพ์ที่ตื่นตั้งแต่ตีสามแอบหลบมาพักก่อน เพราะต้องเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงช่วงเย็น
เธอล้มตัวลงนอนบนเตียงทั้งชุดเพราะเหนื่อย จังหวะที่กำลังเคลิ้มจะหลับพื้นเตียงที่ยวบลงทำให้ปรือตาขึ้นมอง
“ใครคะ”
ดังปัณณ์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 มิ.ย. 2561, 21:14:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 มิ.ย. 2561, 21:14:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 698
<< ๑๐ พันธะสัญญา -จบตอน- | ๑๑ แผน -จบตอน- >> |