กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๑๓ ล่ม (50%)
ความทรงจำ... ไม่เคยลบเลือนหาย
ณวัฒน์เดินได้แล้วแต่ยังคงต้องใช้วอล์คเกอร์ช่วยพยุง ความทรงจำเขากลับมาเกือบสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็น
แน่นอนเขาจำศศิพิมพ์ได้ ทุกอย่าง ทุกเรื่องราวที่เกี่ยวกับเธอ
ครั้งแรกๆ ที่จำได้ณวัฒน์อาละวาดหนัก เขาต้องการศศิพิมพ์ ร่ำร้องอยากเจอ แต่ไม่มีใครทำตามที่เขาต้องการ หมอตัดสินใจส่งไม้ต่อให้จิตแพทย์และเกือบเดือนที่ทำการรักษา ตอนนี้เขารู้จักควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดีมากขึ้น
ณวัฒน์มีอาการของโรคซึมเศร้า โชคดีที่มันยังไม่ร้ายแรง
“พิมพ์แต่งงานมีครอบครัวแล้ว”
ณัฐพงษ์ตัดสินใจบอกน้องชายออกไปตรงๆ ว่าเหตุใดณวัฒน์ควรทำใจเรื่องของศศิพิมพ์ได้แล้ว
ปฏิกิริยาตอบรับของณวัฒน์คือนิ่งและเงียบ
“อีกไม่นานก็คงมีน้อง พิมพ์เดินไปข้างหน้าแล้วนะณุ พี่อยากให้นายทำอย่างพิมพ์บ้าง ก้าวไปข้างหน้าและทิ้งเรื่อง... บางเรื่องไว้กับอดีต”
ณวัฒน์ยังคงไม่ตอบ เขานั่งนิ่งอยู่บนโซฟาท่าเดิม
“พี่อยากให้นายเข้าใจ ว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้”
ทุกอย่าง ทุกคำพูดณวัฒน์ได้ยิน แต่เขาจงใจปล่อยให้มันลอยผ่านไป เขาไม่คิดจะใส่ใจกับมันเลยแม้แต่นิดเดียว
ตอนนี้เขายังไม่แข็งแรง เขาไปหาเธอไม่ได้ เขาไม่อยากเอาสภาพทุเรศทุรังไปให้ศศิพิมพ์เห็น แต่อีกไม่นานหรอกเขาจะต้องกลับมาเป็นปกติ และวันนั้นเขาจะไปหาเธอ
ไปทวงสัญญาที่เธอให้ไว้
“แม่ฮ่องสอนเหรอคะ” ศศิพิมพ์ทวนคำหลังเขาบอกว่างานก่อสร้างรีสอร์ทที่บริษัทรับมามีปัญหา ต้องไปดูด้วยตัวเอง “ไปกี่วันคะพิมพ์จะได้จัดกระเป๋าให้ถูก” ดวงหน้าใสนั้นซื่อเสียจนจิรสินเอ็นดูจนไม่รู้จะเอ็นดูอย่างไรแล้ว
เราอยู่กันในห้องนอน เกือบสี่ทุ่มแล้ว บ้านทั้งหลังปิดไฟหมดแล้วจะเหลือก็แค่ไฟหน้าบ้านและริมรั้ว
นานๆ ที่จะได้ยินเสียงฟองน้ำเห่าคนที่ผ่านไปมา
“ไปด้วยกันสิคะ พ่ออยากให้พิมพ์ไปช่วยดูบัญชีค่ะ”
“อ๋อ” เธอพยักหน้ารับ “บัญชีคนที่โน่นไม่พอหรือไม่น่าไว้ใจคะ”
“เปล่าหรอกค่ะแต่อยากให้พิมพ์ไปช่วยเช็ก ทีมที่โน่นส่วนใหญ่เป็นเด็กจบใหม่ค่ะ ประสบการณ์ยังไม่มาก ทีมที่ทำเดิมก็ยังติดงานอีกที่ งานนี้โปรเจคท์ใหญ่นะคะอย่างต่ำก็สองปี ก็เลยจ้างคนพื้นที่คุ้มกว่า”
หว่านล้อมด้วยเหตุผลแล้วเขาก็ตบท้ายด้วยอ้อน
“คงต้องไปสักสองอาทิตย์ พิมพ์ไปช่วยพี่หน่อยนะคะ”
“ตั้งสองอาทิตย์” เธอขมวดคิ้ว “กลางเดือนพอดีค่ะ ไหนจะภาษี ถ้าพิมพ์ไปใครจะทำคะ”
“คุณนิดบอกว่าจะช่วยดูทางนี้ให้ค่ะ มีเด็กฝึกงานช่วยอีกสองคนไม่น่าจะมีปัญหา”
“แล้วฟองน้ำล่ะคะ”
“พี่ฝากน้าแก้วไว้แล้วค่ะ น้าแก้วบอกว่าไม่ต้องห่วง”
หญิงสาวหน้าตูม “แหมขนาดนี้คงปฏิเสธไม่ได้แล้วมั้งคะ”
ชายหนุ่มหัวเราะจากที่นั่งหย่อนขา เขาขยับขึ้นมานั่งบนเตียงเต็มตัว แถมยังขยับล้ำมากลางเตียงใกล้ศศิพิมพ์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว ท่าทางหัวเราะจนตาหยีของเขานั้นทำให้ศศิพิมพ์ยิ้มตาม หญิงสาวขยับจะลุกขึ้นไปจัดกระเป๋าไว้รอบางส่วนแต่เขายึดต้นแขนเธอไว้
“คะ”
“เรื่องเมื่อกลางวันนั่นโกรธไหมคะ”
“โกรธทำไมคะ ก็รู้อยู่ว่าทำไม ยายตายังบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรพี่สินเยอะ ตอนนี้คงดวงตกถึงได้โผล่มาได้ทุกวัน” เธอถอนหายใจแล้วแสร้งว่า “น่าเบื่อนะคะเสน่ห์แรงแบบนี้ เลือกไม่ถูกเลย”
ชายหนุ่มยิ้มขำ “ช่างกัดนักนะ”
หญิงสาวไม่ตอบแต่หัวเราะจนตาหยี เขาเงียบไปพักจากนั้นจึงได้ถามขึ้น คราวนี้ไม่มีแววล้อเล่น
“อยากฟังเรื่องตี๊ไหมคะ”
“ทำไมคะ”
“เผื่อพิมพ์อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงพยายามทำให้เรามีปัญหากัน”
ตีรณาเล่นหนักมือขึ้นทุกทีดูท่าเจ้าหล่อนจะไม่อยากเห็นเขามีความสุขจริงๆ อย่างวันนี้เรื่องมันมีอยู่ว่า เจ้าหล่อนมาท้วงเรื่องแบบของเรือนหอแต่ดันพยายามจะเป่าถ่านไฟเก่าให้คุไปด้วย เมื่อยั่วก็แล้วแต่เขาเฉยเจ้าหล่อนเลยเข้ามาหวังจะปล้ำจูบให้ได้ ศศิพิมพ์เข้าไปเอาแฟ้มเช็คพอดีและเห็นเข้าตำตา
ณวัฒน์เดินได้แล้วแต่ยังคงต้องใช้วอล์คเกอร์ช่วยพยุง ความทรงจำเขากลับมาเกือบสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็น
แน่นอนเขาจำศศิพิมพ์ได้ ทุกอย่าง ทุกเรื่องราวที่เกี่ยวกับเธอ
ครั้งแรกๆ ที่จำได้ณวัฒน์อาละวาดหนัก เขาต้องการศศิพิมพ์ ร่ำร้องอยากเจอ แต่ไม่มีใครทำตามที่เขาต้องการ หมอตัดสินใจส่งไม้ต่อให้จิตแพทย์และเกือบเดือนที่ทำการรักษา ตอนนี้เขารู้จักควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดีมากขึ้น
ณวัฒน์มีอาการของโรคซึมเศร้า โชคดีที่มันยังไม่ร้ายแรง
“พิมพ์แต่งงานมีครอบครัวแล้ว”
ณัฐพงษ์ตัดสินใจบอกน้องชายออกไปตรงๆ ว่าเหตุใดณวัฒน์ควรทำใจเรื่องของศศิพิมพ์ได้แล้ว
ปฏิกิริยาตอบรับของณวัฒน์คือนิ่งและเงียบ
“อีกไม่นานก็คงมีน้อง พิมพ์เดินไปข้างหน้าแล้วนะณุ พี่อยากให้นายทำอย่างพิมพ์บ้าง ก้าวไปข้างหน้าและทิ้งเรื่อง... บางเรื่องไว้กับอดีต”
ณวัฒน์ยังคงไม่ตอบ เขานั่งนิ่งอยู่บนโซฟาท่าเดิม
“พี่อยากให้นายเข้าใจ ว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้”
ทุกอย่าง ทุกคำพูดณวัฒน์ได้ยิน แต่เขาจงใจปล่อยให้มันลอยผ่านไป เขาไม่คิดจะใส่ใจกับมันเลยแม้แต่นิดเดียว
ตอนนี้เขายังไม่แข็งแรง เขาไปหาเธอไม่ได้ เขาไม่อยากเอาสภาพทุเรศทุรังไปให้ศศิพิมพ์เห็น แต่อีกไม่นานหรอกเขาจะต้องกลับมาเป็นปกติ และวันนั้นเขาจะไปหาเธอ
ไปทวงสัญญาที่เธอให้ไว้
“แม่ฮ่องสอนเหรอคะ” ศศิพิมพ์ทวนคำหลังเขาบอกว่างานก่อสร้างรีสอร์ทที่บริษัทรับมามีปัญหา ต้องไปดูด้วยตัวเอง “ไปกี่วันคะพิมพ์จะได้จัดกระเป๋าให้ถูก” ดวงหน้าใสนั้นซื่อเสียจนจิรสินเอ็นดูจนไม่รู้จะเอ็นดูอย่างไรแล้ว
เราอยู่กันในห้องนอน เกือบสี่ทุ่มแล้ว บ้านทั้งหลังปิดไฟหมดแล้วจะเหลือก็แค่ไฟหน้าบ้านและริมรั้ว
นานๆ ที่จะได้ยินเสียงฟองน้ำเห่าคนที่ผ่านไปมา
“ไปด้วยกันสิคะ พ่ออยากให้พิมพ์ไปช่วยดูบัญชีค่ะ”
“อ๋อ” เธอพยักหน้ารับ “บัญชีคนที่โน่นไม่พอหรือไม่น่าไว้ใจคะ”
“เปล่าหรอกค่ะแต่อยากให้พิมพ์ไปช่วยเช็ก ทีมที่โน่นส่วนใหญ่เป็นเด็กจบใหม่ค่ะ ประสบการณ์ยังไม่มาก ทีมที่ทำเดิมก็ยังติดงานอีกที่ งานนี้โปรเจคท์ใหญ่นะคะอย่างต่ำก็สองปี ก็เลยจ้างคนพื้นที่คุ้มกว่า”
หว่านล้อมด้วยเหตุผลแล้วเขาก็ตบท้ายด้วยอ้อน
“คงต้องไปสักสองอาทิตย์ พิมพ์ไปช่วยพี่หน่อยนะคะ”
“ตั้งสองอาทิตย์” เธอขมวดคิ้ว “กลางเดือนพอดีค่ะ ไหนจะภาษี ถ้าพิมพ์ไปใครจะทำคะ”
“คุณนิดบอกว่าจะช่วยดูทางนี้ให้ค่ะ มีเด็กฝึกงานช่วยอีกสองคนไม่น่าจะมีปัญหา”
“แล้วฟองน้ำล่ะคะ”
“พี่ฝากน้าแก้วไว้แล้วค่ะ น้าแก้วบอกว่าไม่ต้องห่วง”
หญิงสาวหน้าตูม “แหมขนาดนี้คงปฏิเสธไม่ได้แล้วมั้งคะ”
ชายหนุ่มหัวเราะจากที่นั่งหย่อนขา เขาขยับขึ้นมานั่งบนเตียงเต็มตัว แถมยังขยับล้ำมากลางเตียงใกล้ศศิพิมพ์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว ท่าทางหัวเราะจนตาหยีของเขานั้นทำให้ศศิพิมพ์ยิ้มตาม หญิงสาวขยับจะลุกขึ้นไปจัดกระเป๋าไว้รอบางส่วนแต่เขายึดต้นแขนเธอไว้
“คะ”
“เรื่องเมื่อกลางวันนั่นโกรธไหมคะ”
“โกรธทำไมคะ ก็รู้อยู่ว่าทำไม ยายตายังบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรพี่สินเยอะ ตอนนี้คงดวงตกถึงได้โผล่มาได้ทุกวัน” เธอถอนหายใจแล้วแสร้งว่า “น่าเบื่อนะคะเสน่ห์แรงแบบนี้ เลือกไม่ถูกเลย”
ชายหนุ่มยิ้มขำ “ช่างกัดนักนะ”
หญิงสาวไม่ตอบแต่หัวเราะจนตาหยี เขาเงียบไปพักจากนั้นจึงได้ถามขึ้น คราวนี้ไม่มีแววล้อเล่น
“อยากฟังเรื่องตี๊ไหมคะ”
“ทำไมคะ”
“เผื่อพิมพ์อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงพยายามทำให้เรามีปัญหากัน”
ตีรณาเล่นหนักมือขึ้นทุกทีดูท่าเจ้าหล่อนจะไม่อยากเห็นเขามีความสุขจริงๆ อย่างวันนี้เรื่องมันมีอยู่ว่า เจ้าหล่อนมาท้วงเรื่องแบบของเรือนหอแต่ดันพยายามจะเป่าถ่านไฟเก่าให้คุไปด้วย เมื่อยั่วก็แล้วแต่เขาเฉยเจ้าหล่อนเลยเข้ามาหวังจะปล้ำจูบให้ได้ ศศิพิมพ์เข้าไปเอาแฟ้มเช็คพอดีและเห็นเข้าตำตา
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ค. 2561, 21:49:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ค. 2561, 21:49:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 742
| << ๑๓ ล่ม (25%) | ๑๓ ล่ม (75%) >> |