กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๑๓ ล่ม (75%)
แต่แรกจิรสินกลัวเธอไม่เข้าใจ ทว่าไม่ทันจะได้อธิบาย ศศิพิมพ์ที่หน้านิ่งๆ ก็ก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างเขา แถมเธอยังสอนตีรณาเข้าให้
‘คุณตี๊กำลังจะแต่งงานนะคะ จะทำอะไรฉันก็อยากให้คุณนึกถึงคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันด้วย ถึงคุณกับพี่สินจะเคยมีอดีตด้วยกันมาแต่มันก็จบไปแล้ว อีกอย่างฉันที่เป็นภรรยาพี่สินก็ยังอยู่ตรงนี้ อยู่ด้วยกันคุณก็ยังจะทำ ถ้าหากคุณต้องการจะปีนต้นงิ้วฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางหรอกค่ะ แต่ขอร้องว่ากรุณาอย่าพาพี่สินไปปีนด้วย’
เจ็บ... ศศิพิมพ์พูดเรียบๆ แต่ได้ผล ตีรณาหน้าม้านสะบัดจนหน้าหันเหมือนโดนตบและกลับไปเลย!
และถึงเธอจะบอกว่าไม่คิดอะไร แต่เขาก็ห่วงกลัวเธอเข้าใจผิด
“ไม่บอกพิมพ์ก็พอนึกได้ค่ะ เรื่องคลิป”
เขาพยักหน้ารับ “ตี๊ไม่เคยโทษตัวเอง ตี๊รับไม่ได้กับการถูกลืม เธอโทษพี่มาตลอดเรื่องคลิปนั่นว่าเป็นเพราะคบกับพี่ ชีวิตเธอถึงได้ตกต่ำจนไม่สามารถกลับเข้าวงการแสดงได้อีก”
“ให้พิมพ์เดา เธอหาว่าคลิปที่หลุดนั่นเป็นฝีมือพี่สิน”
“ค่ะ” เขาถอนหายใจ “แต่จริงๆ มันหลุดเพราะโทรศัพท์ตี๊ถูกแฮก ตอนเลิกกันพี่เคยพูดควรลบทิ้งไม่ควรเก็บไว้ แต่เธอไม่เชื่อ หลายครั้งตอนคบกันที่พี่เห็น ตี๊ถ่ายคลิปที่มีอะไรกับแฟนเก็บไว้ตลอด ไม่รู้ต้องการอะไรแต่ตี๊ทำเหมือนสะสม”
“อี๋” ท่าทางศศิพิมพ์ตลกจนเขานึกขำ “ล่าแต้ม!”
“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะค่ะ”
“มิน่าล่ะคะ พิมพ์จำได้ว่าข่าวนั่นดังอยู่นาน คลิปถูกปล่อยออกมาทีละคลิปสองคลิป แหม... พิมพ์ก็นึกว่ามีแค่พี่สิน”
เขาไม่เอ่ยคำใด แต่ดึงมือเธอไปกุมไว้ทั้งสองข้าง
“พี่อยากให้รู้ไว้นะคะ พี่กับตี๊จบกันแล้วจริงๆ เชื่อใจพี่ได้”
ศศิพิมพ์ยิ้มขำ เมื่อเห็นท่าทีทุกข์ร้อนของเขา แล้วก็ต้องตกใจเพราะจิรสินรั้งเธอให้ขยับเข้าไปหา แม้ขืนตัวไว้แต่ก็ไม่ค่อยได้ผล สุดท้ายเธอก็จำต้องซุกอยู่แทบอกกว้างนั่น
“กับจันทร์ก็ไม่มีอะไรแล้วจริงๆ ค่ะ เราเป็นแค่เพื่อน”
กับตีรณาเธอมั่นใจ แต่กับปุณณมาเธอไม่แน่ใจ
ผู้หญิงคนหนึ่งคบกันฉาบฉวยไม่มีอะไรให้ผูกพัน แต่กับอีกคน... ถึงกับทำเขาเสียศูนย์ได้ ศศิพิมพ์ไม่อยากคิดว่าจิรสินจะตัดอดีตแฟนเก่าได้ขาด ดังนั้นนี่จึงเป็นอีกเหตุผลที่เรายังเป็นได้แค่เพื่อนร่วมห้อง
เขารักษาสัญญากับเธอ ทั้งๆ ที่เธอก็รู้ว่ามันทำยาก แต่เธอก็ยังไม่พร้อม ศศิพิมพ์ยังมีเรื่องค้างคาในใจ หากยินยอมอยู่ในอ้อมกอดเขา เธอก็กลัวว่าเรื่องที่ค้างคามันจะทำให้เธอทรมาน
เขาเหมือนดวงอาทิตย์ อยู่ใกล้มากเกินไปก็มีแต่จะไหม้ไปเท่านั้น
เราออกเดินทางไปแม่ฮ่องสอนกันปลายสัปดาห์นั่น จิรสินกำชับคนในบริษัทว่าหากมีใครมาถามให้บอกว่าไม่รู้ว่าเขาไปไหน และสั่งย้ำว่าห้ามติดต่อทางโทรศัพท์ทั้งเขาและศศิพิมพ์ นอกจากว่าจะเป็นกรณีเร่งด่วน และจำเป็นจริงๆ
สั่งแล้ว ย้ำแล้ว ดังนั้นจิรสินจึงโล่งอกโล่งใจ และพาภรรยาไปฮันนีมูนได้อย่างหายห่วง พ่อแม่ของเขาตั้งความหวังไว้มากว่าอยากได้หลาน และจิรสินก็คิดว่าบางทีบรรยากาศ สถานที่ อาจช่วยให้ความหวังของท่านเป็นจริง
เราขึ้นเครื่องบินไปลงที่เชียงใหม่ คืนนั้นพักกันที่โรงแรมในเมือง จิรสินมีเพื่อนเป็นเจ้าของเต้นท์รถอยู่ที่นั่น ผลพลอยได้คือรถเช่าราคาถูกแสนถูกที่เราจะขับไปแม่ฮ่องสอนกันหลังพักที่เชียงใหม่อีกหนึ่งคืน
เราออกจากเชียงใหม่กันแต่เช้า พอพ้นเขตเมืองสองข้างทางก็เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อยที่ขึ้นจนเขียวครึ้ม ยิ่งพอเข้าเขตแม่ฮ่องสอนก็เริ่มเห็นดอกบัวตองที่ขึ้นอยู่ประปราย เพียงแต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีดอกเหมือนหน้าหนาว มีเพียงใบสีเขียวสดและดอกแค่เล็กน้อยเท่านั้น
บ่ายแก่ รีสอร์ตที่เป็นจุดหมายอยู่ไกลออกไปไม่ถึงสองกิโลเมตร จากทางคดเคี้ยวของเชิงเขาเมื่อมองลงไปจะเห็นตัวรีสอร์ตที่ก่อสร้างแล้วเสร็จบางส่วนอยู่ลิบๆ
จิรสินจอดรถเลียบไหล่ทางเพื่อให้หญิงสาวชื่นชมความสวยงามนั้นได้อย่างเต็มที่ จากมุมสูงบริเวณเชิงเขาที่เป็นคล้ายแอ่งกระทะ บ้านพักทำจากไม้ซ่อนตัวกระจายอยู่ในเงาไม้ หมอกจางๆ ลอยตัวอ้อยอิ่งเบาบางดูคล้ายเมืองในความฝัน
‘คุณตี๊กำลังจะแต่งงานนะคะ จะทำอะไรฉันก็อยากให้คุณนึกถึงคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันด้วย ถึงคุณกับพี่สินจะเคยมีอดีตด้วยกันมาแต่มันก็จบไปแล้ว อีกอย่างฉันที่เป็นภรรยาพี่สินก็ยังอยู่ตรงนี้ อยู่ด้วยกันคุณก็ยังจะทำ ถ้าหากคุณต้องการจะปีนต้นงิ้วฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางหรอกค่ะ แต่ขอร้องว่ากรุณาอย่าพาพี่สินไปปีนด้วย’
เจ็บ... ศศิพิมพ์พูดเรียบๆ แต่ได้ผล ตีรณาหน้าม้านสะบัดจนหน้าหันเหมือนโดนตบและกลับไปเลย!
และถึงเธอจะบอกว่าไม่คิดอะไร แต่เขาก็ห่วงกลัวเธอเข้าใจผิด
“ไม่บอกพิมพ์ก็พอนึกได้ค่ะ เรื่องคลิป”
เขาพยักหน้ารับ “ตี๊ไม่เคยโทษตัวเอง ตี๊รับไม่ได้กับการถูกลืม เธอโทษพี่มาตลอดเรื่องคลิปนั่นว่าเป็นเพราะคบกับพี่ ชีวิตเธอถึงได้ตกต่ำจนไม่สามารถกลับเข้าวงการแสดงได้อีก”
“ให้พิมพ์เดา เธอหาว่าคลิปที่หลุดนั่นเป็นฝีมือพี่สิน”
“ค่ะ” เขาถอนหายใจ “แต่จริงๆ มันหลุดเพราะโทรศัพท์ตี๊ถูกแฮก ตอนเลิกกันพี่เคยพูดควรลบทิ้งไม่ควรเก็บไว้ แต่เธอไม่เชื่อ หลายครั้งตอนคบกันที่พี่เห็น ตี๊ถ่ายคลิปที่มีอะไรกับแฟนเก็บไว้ตลอด ไม่รู้ต้องการอะไรแต่ตี๊ทำเหมือนสะสม”
“อี๋” ท่าทางศศิพิมพ์ตลกจนเขานึกขำ “ล่าแต้ม!”
“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะค่ะ”
“มิน่าล่ะคะ พิมพ์จำได้ว่าข่าวนั่นดังอยู่นาน คลิปถูกปล่อยออกมาทีละคลิปสองคลิป แหม... พิมพ์ก็นึกว่ามีแค่พี่สิน”
เขาไม่เอ่ยคำใด แต่ดึงมือเธอไปกุมไว้ทั้งสองข้าง
“พี่อยากให้รู้ไว้นะคะ พี่กับตี๊จบกันแล้วจริงๆ เชื่อใจพี่ได้”
ศศิพิมพ์ยิ้มขำ เมื่อเห็นท่าทีทุกข์ร้อนของเขา แล้วก็ต้องตกใจเพราะจิรสินรั้งเธอให้ขยับเข้าไปหา แม้ขืนตัวไว้แต่ก็ไม่ค่อยได้ผล สุดท้ายเธอก็จำต้องซุกอยู่แทบอกกว้างนั่น
“กับจันทร์ก็ไม่มีอะไรแล้วจริงๆ ค่ะ เราเป็นแค่เพื่อน”
กับตีรณาเธอมั่นใจ แต่กับปุณณมาเธอไม่แน่ใจ
ผู้หญิงคนหนึ่งคบกันฉาบฉวยไม่มีอะไรให้ผูกพัน แต่กับอีกคน... ถึงกับทำเขาเสียศูนย์ได้ ศศิพิมพ์ไม่อยากคิดว่าจิรสินจะตัดอดีตแฟนเก่าได้ขาด ดังนั้นนี่จึงเป็นอีกเหตุผลที่เรายังเป็นได้แค่เพื่อนร่วมห้อง
เขารักษาสัญญากับเธอ ทั้งๆ ที่เธอก็รู้ว่ามันทำยาก แต่เธอก็ยังไม่พร้อม ศศิพิมพ์ยังมีเรื่องค้างคาในใจ หากยินยอมอยู่ในอ้อมกอดเขา เธอก็กลัวว่าเรื่องที่ค้างคามันจะทำให้เธอทรมาน
เขาเหมือนดวงอาทิตย์ อยู่ใกล้มากเกินไปก็มีแต่จะไหม้ไปเท่านั้น
เราออกเดินทางไปแม่ฮ่องสอนกันปลายสัปดาห์นั่น จิรสินกำชับคนในบริษัทว่าหากมีใครมาถามให้บอกว่าไม่รู้ว่าเขาไปไหน และสั่งย้ำว่าห้ามติดต่อทางโทรศัพท์ทั้งเขาและศศิพิมพ์ นอกจากว่าจะเป็นกรณีเร่งด่วน และจำเป็นจริงๆ
สั่งแล้ว ย้ำแล้ว ดังนั้นจิรสินจึงโล่งอกโล่งใจ และพาภรรยาไปฮันนีมูนได้อย่างหายห่วง พ่อแม่ของเขาตั้งความหวังไว้มากว่าอยากได้หลาน และจิรสินก็คิดว่าบางทีบรรยากาศ สถานที่ อาจช่วยให้ความหวังของท่านเป็นจริง
เราขึ้นเครื่องบินไปลงที่เชียงใหม่ คืนนั้นพักกันที่โรงแรมในเมือง จิรสินมีเพื่อนเป็นเจ้าของเต้นท์รถอยู่ที่นั่น ผลพลอยได้คือรถเช่าราคาถูกแสนถูกที่เราจะขับไปแม่ฮ่องสอนกันหลังพักที่เชียงใหม่อีกหนึ่งคืน
เราออกจากเชียงใหม่กันแต่เช้า พอพ้นเขตเมืองสองข้างทางก็เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อยที่ขึ้นจนเขียวครึ้ม ยิ่งพอเข้าเขตแม่ฮ่องสอนก็เริ่มเห็นดอกบัวตองที่ขึ้นอยู่ประปราย เพียงแต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีดอกเหมือนหน้าหนาว มีเพียงใบสีเขียวสดและดอกแค่เล็กน้อยเท่านั้น
บ่ายแก่ รีสอร์ตที่เป็นจุดหมายอยู่ไกลออกไปไม่ถึงสองกิโลเมตร จากทางคดเคี้ยวของเชิงเขาเมื่อมองลงไปจะเห็นตัวรีสอร์ตที่ก่อสร้างแล้วเสร็จบางส่วนอยู่ลิบๆ
จิรสินจอดรถเลียบไหล่ทางเพื่อให้หญิงสาวชื่นชมความสวยงามนั้นได้อย่างเต็มที่ จากมุมสูงบริเวณเชิงเขาที่เป็นคล้ายแอ่งกระทะ บ้านพักทำจากไม้ซ่อนตัวกระจายอยู่ในเงาไม้ หมอกจางๆ ลอยตัวอ้อยอิ่งเบาบางดูคล้ายเมืองในความฝัน
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ค. 2561, 21:24:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ก.ค. 2561, 21:24:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 891
| << ๑๓ ล่ม (50%) | ๑๓ ล่ม -จบตอน- >> |