ทัณฑ์ราคี
หากเธอไม่ใช่เจ้าสาวของคนที่เขาเกลียดชัง
หากเธอไม่แต่งงานกับคนที่ทำให้พี่ชายเขา ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา
เขาคงไม่ลากตัวเธอมาเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นในครั้งนี้!
หากเธอไม่แต่งงานกับคนที่ทำให้พี่ชายเขา ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา
เขาคงไม่ลากตัวเธอมาเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นในครั้งนี้!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอน ทัณฑ์เถื่อน/2
ต่อจ้า...
“ฮือ... ไม่นะ อย่า...”
หญิงสาวเบือนหน้าหนีริมฝีปากที่ทาบลงมาบนแก้มนวล พยายามดิ้นรนสู้แม้มือทั้งสองจะถูกมัดอยู่ แต่เธอก็ออกแรงฮึดสู้ แต่คนตัวโตกว่าใช้มือข้างหนึ่งกดตรึงข้อมือน้อยทั้งสองไว้เหนือศีรษะ เข่ากดต้นขาเธอไว้ไม่ให้ดิ้น ดวงตาคู่คมไหววูบเมื่อเห็นใบหน้างามบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว น้ำตาไหลจนเปื้อนผ้าที่ปิดไว้เป็นคราบชื้น ใจคนมองอ่อนลงวูบหนึ่งคล้ายจะยุติสิ่งที่ทำอยู่
ทว่า... ภาพของพี่ชายที่นอนนิ่งไม่ต่างจากผักวาบเข้ามาในหัว ภาพของหญิงวัยกลางคนที่เขาเรียกว่าแม่ กำลังร้องไห้เหมือนคนจะขาดใจ ร่ำร้องให้เขาทวงความยุติธรรมให้พี่ชาย
“กริช พวกมันทำให้กันต์เป็นแบบนี้ กริชต้องจัดการมัน ล้างแค้นให้พี่กันต์นะ แม่ขอร้อง”
ในคืนวิวาห์ของกันต์จัดขึ้นบนเรือสำราญกลางทะเล ภานุลอบเข้ามาในห้องหอลักพาเจ้าสาวหนีลงเรือเล็ก กันต์ตามไปแต่ถูกคนของเจ้าสัวโภคินยิงตกทะเล กว่าจะช่วยขึ้นมาได้ก็ขาดอากาศไปนานกลายเป็นเจ้าชายนิทรา นอนนิ่งเหลือเพียงซากร่างบนเตียง ส่วนเจ้าสาวโชคร้ายจมน้ำเสียชีวิตไป กฎหมายเอาผิดไม่ได้เพราะขาดหลักฐาน แม้จะรู้ตัวว่าเป็นฝีมือใคร สภาพของพี่ชายกับร่างไร้วิญญาณของวลัยลดาเจ้าสาวของกันต์ ทำให้คนเห็นแทบสติแตก เจ็บปวดรวดร้าว หัวใจเจียนแหลกสลาย คนทั้งสองคือคนที่เขารักที่สุด หนึ่งคือพี่ชายร่วมสายเลือด อีกหนึ่งคือผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ
“คุณป้าบอกว่า โตขึ้นจะให้ลดาแต่งงานกับพี่กันต์ ลดาต้องรักพี่กันต์ให้มากๆ อย่าไปรักคนอื่นนอกจากพี่กันต์”
วลัยลดาเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของมารดาที่เสียชีวิตไป มารดาของเขารับเธอมาอุปการะไว้ สั่งสอนให้เธอรักและเชื่อว่าต้องโตขึ้นมาเพื่อเป็นเจ้าสาวของกันต์ พี่ชายของเขา วลัยลดาและเขา โตมาด้วยกัน ความผูกพันมีมากมายจนก่อเกิดเป็นความรักขึ้น กันต์รับรู้ว่าเขารักวลัยลดา จึงชะลอการแต่งงานไว้ พยายามพูดให้มารดาเปลี่ยนใจ แต่ท่านยังยืนกรานให้วลัยลดาแต่งงานกับลูกชายคนโต
“กันต์เป็นลูกชายคนโต ต้องมีทายาทสืบตระกูล ลดาคือผู้หญิงที่เลือกแล้วว่าจะให้แต่งงานกับกันต์ แกต้องเสียสละให้พี่ชายของแก อย่าทำให้ลดาไขว้เขว”
กริชถูกมารดาขอร้องให้เป็นคนเสียสละ เขายอมตัดใจย้ายตัวเองไปทำงานต่างแดน เมื่องานแต่งงานถูกจัดขึ้นเขาจึงกลับมาร่วมอวยพรวันวิวาห์ ให้พี่ชายและหญิงสาวที่เขารัก แต่นั่นกลับเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้เห็นทั้งคู่
หัวใจที่อ่อนลงพลันแข็งกร้าวขึ้นมาด้วยไฟแค้น ภานุทำให้เขาสูญเสียผู้หญิงที่เขารัก ทำร้ายพี่ชายของเขาจนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา มันสมควรแล้วที่เขาจะทำให้มันเจ็บปวดแบบที่มันทำไว้ ดวงตาลุกวาบโชนแสงความเห็นใจถูกปัดทิ้ง มือหนากระชากดึงบราเซียร์ลูกไม้ด้วยแรงแค้น
แควก !
เสียงผ้าขาดดังบาดหู หัวใจของเจ้าของอาภรณ์ผืนน้อยเจียนขาดใจตาม
“อย่านะ อย่าทำแบบนี้ ได้โปรด...”
มัสลินสะดุ้งผวา พยายามดิ้นรนปกป้องตัวเองสุดชีวิต ทั้งที่รู้ดีว่าเรี่ยวแรงหรือสภาพร่างกายของตัวเองที่ถูกเขาจับมัดไว้ ไม่อาจจะต้านทานความป่าเถื่อนของอีกฝ่ายได้ น้ำตาไหลรินออกมาพร้อมกับเสียงร้องอ้อนวอน
“ไม่นะ ปล่อยฉันเถอะ อย่าทำฉันเลย ฮือ...”
อาภรณ์ชิ้นน้อยถูกกระชากจนหลุดออกจากร่าง เผยให้เห็นความงดงามของวัยสาว xxxxxxxxxxxxx
สายตาของกริชกวาดมองไปบนร่างงามอย่างตะลึงลาน เจ้าสาวของศัตรูสวยชนิดเป็นหนึ่งไม่มีสอง งามกว่าผู้หญิงคนไหนที่เคยผ่านตา ความงามนี้ควรค่าแก่การยกย่องไว้เป็นยอดดวงใจของเจ้าบ่าว แต่เธอโชคร้ายที่เลือกแต่งงานกับผู้ชายอย่างภานุ ความงดงามราวกับดอกบัวสวรรค์จึงต้องถูกบดขยี้ ทำลายให้สาสมกับความแค้นที่ประทุขึ้นในใจของผู้ชายอย่างกริช
“กรี๊ดดด อย่านะ...”
เสียงกรีดร้องดังขึ้น เมื่อมือหนากระชากอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดกายส่วนล่างออกพ้นตัว xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“ฮือ ปล่อยฉัน ฮือ ปล่อยฉันเถอะ...”
คำอ้อนวอนนั้นไร้ผล คนฟังไม่สนใจซ้ำยังปิดปากของเธอไว้ด้วยริมฝีปากของเขาไม่ให้ส่งเสียงรำคาญหู xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
มัสลินน้ำตาไหลจนแทบไม่พอไหล ยิ่งดิ้นรนมากเพียงใด เขายิ่งลงทัณฑ์เธอรุนแรงขึ้น xxxxxxxxxxxxxxxxxx
หญิงสาวบิดกายหนีแต่ไม่อาจหลุดพ้น ร่างกายของเธอไม่อาจจะต่อต้านสัมผัสป่าเถื่อนของเขาไหว ความหวาดกลัวครอบคลุมหัวใจ แรงต่อต้านลดน้อยลง เรี่ยวแรงหมดลงไปทุกที
“กรี๊ดดด”
หญิงสาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อบางสิ่งรุกล้ำเข้ามาในกายสาว xxxxxxx
กาลเวลาเหมือนผ่านไปเชื่องช้า หญิงสาวทนทรมานให้เขาพร่าผลาญร่างกาย จนแทบเจียนจะขาดใจตายกับความป่าเถื่อนไร้ความปรานี เมื่อเขาปลดปล่อยกายสาวจึงชอกช้ำร้าวระบม ไม่ต่างจากดอกไม้ที่ถูกบดขยี้จนกลีบบางแหลกลาญ ไม่เหลือคราบเงาของความงดงามให้ชื่นชม
มัสลินนอนคุดคู้อย่างน่าเวทนา น้ำตาไหลรินเจ็บร้าวทั้งกายใจ เวรกรรมอันใดทำให้ต้องพบเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ อยากจะกลั้นใจตายให้หลุดพ้นไปจากความทุกข์ทนนี้ แต่ภาพของคุณยายวาบเข้ามาเตือนสติ
“ยายจะรอมัสกลับมา”
ถ้าเธอตายไปใครจะดูแลคุณยาย ท่านจะเสียใจแค่ไหนที่หลานรักจากไป ร่างกายอ่อนแอของท่านจะทานทนไหวได้อย่างไร หัวใจดวงน้อยเจ็บช้ำกับความคิดนี้ พยายามปลอบประโลมตัวเองให้เข้มแข็งขึ้น กายสาวถูกทำลายพรหมจรรย์ไปมีรอยราคีไม่อาจเรียกคืน แต่ชีวิตและลมหายใจของเธอต้องอยู่ เพื่อจะได้กลับไปหาคนที่เธอรัก
"ฉันทำผิดอะไร แกถึงได้ทำกับฉันแบบนี้"
มัสลินเอ่ยถามผู้ชายที่ทำลายความสาว สร้างราคีคาวให้เธอ ด้วยน้ำเสียงขมขื่น เธอไม่เคยรู้จักเขา ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า แต่ทำไมเขาถึงทำร้ายเธออย่างไร้ความปรานี
"ผิดสิ ผิดที่เธอเป็นเจ้าสาวของไอ้ภานุยังไงล่ะ ถ้าเธอไม่แต่งงานกับมัน ฉันคงไม่เอาตัวเธอมา"
หากเธอไม่ใช่เจ้าสาวของคนที่เขาเกลียดชัง หากเธอไม่แต่งงานกับคนที่ทำให้พี่ชายเขา ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เขาคงไม่ลากตัวเธอมาเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นในครั้งนี้ !
“ฉันไม่รู้ว่าแกกับเขามีความแค้นอะไรกัน ขอร้องเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เธออ้อนวอนขอความเมตตา
น้ำเสียงเจือรอยสะอื้นน่าเวทนา ร่างงามคู้กายกอดตัวเองไว้บนพื้นแข็งกระด้าง ชุดเจ้าสาวสีขาวขาดวิ่นถูกใช้ปิดบังความเปลือยเปล่าที่ถูกเขาสร้างรอยราคีจนเป็นรอยช้ำไปทั้งกาย กริชละสายตาจากภาพนั้นสะท้อนใจวูบ ความรู้สึกผิดวาบเข้ามาในหัวใจ ความแค้นทำให้เขาทำลายหญิงสาวลงไป ในตอนที่รับรู้ว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่อง ก็ไม่อาจหยุดยั้งตัวเองได้เสียแล้ว ความสาวของเธอทำให้เขามึนเมาทำการรุนแรงจนเธอแหลกร้าว ยอมรับว่าติดใจร่างงามของเธอจนอยากครอบครองไว้นานกว่านี้
“ถ้าไอ้ภานุมันมาตามเธอเมื่อไหร่ ฉันจะปล่อยไป”
เขาทิ้งจดหมายไว้ให้ภานุ นัดมันให้มาพบตรงจุดที่มันทำให้พี่ชายเขาต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา แค้นเริ่มตรงไหนเขาจะจบมันตรงนั้น
เจ้าสาวของมันคือเหยื่อล่อชั้นดี!
/////
อัพต่อแล้วจ้า
ขอตัดเลิฟซีนออกนะจ๊ะ ตามกฎเวป (ฉบับเต็มอยู่ในเล่มจ้า)
เรื่องราว จะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ นะคะ หนูมัสของเรา ยังต้องเจอกับความป่าเถื่อนของกริชอีกหลายรอบ มรสุมชีวิตของนางเอกของเรา ยังไม่จบลงง่ายๆ (เตรียมซับน้ำตา555)
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ
รวิญาดา/ผการุ้ง
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ก.ค. 2561, 07:18:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ก.ค. 2561, 07:18:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 603
| << ตอนที่3. ทัณฑ์เถื่อน/1 | ตอนที่3. ทัณฑ์เถื่อน/3 >> |