เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 4 : พิษไข้
จิระและหวันยิหวาเดินเคียงกันออกมาจากร้านอาหารโดยมีขวัญฤดีและเพื่อนๆ สะกดรอยตามอยู่ไม่ห่าง ขวัญฤดีคิดในใจว่าหล่อนต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงที่มากินข้าวกับจิระคือใคร ทำไมตอนที่หล่อนชวนเขามาดินเนอร์เขาปฏิเสธหล่อนทุกครั้ง แล้วยัยนี่เป็นใคร...หล่อนยอมไม่ได้หรอกที่ใครจะเหนือกว่าตัวเอง ในเมื่อหล่อนไม่สมหวังคนอื่นก็อย่าหวังเหมือนกัน
"นี่ขวัญ กลับกันเถอะแก ฉันเมื่อยขาไปหมดแล้ว" แพรวสะกิดเพื่อนแต่การกระทำของเธอนั้นกลับกระตุ้นอารมณ์หงุดหงิดให้กับขวัญฤดีอีกหลายเท่าตัว
"นี่ยัยแพรวแกอยากกลับก็กลับไปคนเดียวสิยะ อย่าเพิ่งมายุ่งกับฉัน คนกำลังหงุดหงิด" ขวัญฤดีบอกอย่างอารมณ์เสียทำให้แพรวถึงกับหน้าเสีย
"โธ่...กลับดีกว่านะปล่อยพวกเขาไปเหอะ แกจีบคนนี้ไม่ติดแกก็ไปจีบคนใหม่ก็ได้นี่" แพรวอ้างเหตุผล
"เรื่องอะไร ฉันไม่ปล่อยคุณจีให้แม่นั่นคาบไปง่ายๆ หรอก ฉันจะแย่งคุณจีมาเป็นของฉันให้ได้" ขวัญฤดีบอกอย่างมาดมั่น เพื่อนทั้งสองคนระอากับพฤติกรรมของเพื่อนแต่ก็ไม่รู้จะห้ามปรามอย่างไร เพราะบอกกล่าวอย่างไรก็ไร้ผล
"ขวัญเธอจะถ่ายรูปเขาไปทำไม" แพรวถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นเพื่อนสาวหยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูป
"ช่างฉันเถอะน่า เอ้า...กลับกันได้แล้ว อยากให้ขวัญกลับไม่ไช่หรือไงกลับสิ" ขวัญฤดีเมื่อได้สิ่งที่ตนพอใจแล้วก็แกล้งหันไปโหวกเหวกเพื่อนก่อนจะเดินก้าวฉับๆ ไปทิ้งให้ปิงกับแพรวมองหน้าหน้ากันอย่างงงๆ
"จีปีนี้งานเลี้ยงบริษัทจะปีนี้จะไปไหนเหรอ" หวันยิหวาถามเพราะหล่อนจำได้ว่าจะจัดกันช่วงกุมภาพันธ์-มีนาคม
"ไปเมืองกาญจน์ จะจัดเดือนหน้านี่ หวาไปกะจีนะ" ชายหนุ่มชวน
"ไม่ดีมั้ง" หวันยิหวาว่า หล่อนก็อยากไปแต่...
"งานเลี้ยงบริษัทไม่ใช่เหรอ หวาไม่ไปดีกว่า"
"ไม่เห็นจะเป็นไรเลยเพราะจีก็ให้พนักงานพาครอบครัวไปเที่ยวด้วยกัน แล้วจีว่าพ่อแม่เราสองคนคงไม่กลับมากันง่ายๆ แน่นอน แล้วจีก็ไม่อยากให้หวาอยู่บ้านคนเดียวด้วย" หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มข้างกาย เมื่อมองขึ้นไปก็เจอกับสายตาของที่เขามองหล่อนอยู่ก่อนแล้ว หวันยิหวาจึงหลบตาเขาโดยพลัน ชายหนุ่มรู้ตัวจึงเสมองไปอีกทาง
"จีจะไปซื้อน้ำ หวาเอาไหม" จิระเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงโซนขายเครื่องดื่มที่โรงภาพยนตร์
"เอาสิเดี๋ยวหวาช่วยถือ เอาแก้วเล็กก็พอนะ ไม่อยากลุกไปเข้าห้องน้ำ" ชายหนุ่มและหญิงสาวจึงเดินไปที่ร้านน้ำที่ตั้งอยู่ด้านข้าง จิระสั่งของที่ต้องการ
“โคล่า แก้วเล็กสองแก้วครับ”
"น้ำแก้วเล็กหมดไปเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ ต้องขอประทานโทษจริงๆ รับเป็นแก้วใหญ่แทนได้ไหมคะ" พนักงานขายถาม
"ครับ เอาเป็นแก้วใหญ่ก็ได้ แต่เอาแก้วเดียวก็พอครับ เดี๋ยวกินไม่หมด"
“จี ทำไมสั่งแก้วเดียวล่ะ สั่งสองแก้วก็ได้นี่” หวันยิหวาค้าน
“กินแก้วเดียวกันไม่เห็นเป็นไรเลยหวา ทำกะไม่เคย” จิระหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้หวันยิหวา หญิงสาวเลยตีแขนไปเพียะหนึ่ง
“นี่แน่ะ ดูพูดเข้านายจี”
“เอาน่า... เข้าโรงหนังเหอะ จะได้เวลาแล้ว” ชายหนุ่มกล่าว หวันยิหวาเลยไม่พูดต่อ พูดไปพูดมาจะเข้าตัวเสียเปล่าๆ ทั้งสองเดินไปบริเวณที่ตรวจตั๋ว พนักงานโรงหนังรับบัตรมาฉีกตามหน้าที่แล้วจึงส่งคืนให้จิระ
"จี หวาขอตั๋วหนังนะ" หวันยิหวาชี้ไปที่กระดาษใบน้อยในมือของเขา
"เอาสิ เห็นหวาเก็บทุกครั้งเลย ไว้ว่างๆ เอามาให้เราดูบ้างสิ จำไม่ได้แล้วว่าดูเรื่องอะไรบ้าง" จิระบอกขณะที่ทั้งสองเดินเข้าสู่ประตูโรงหนัง
"ถ้าไม่ลืมนะ" หวันยิหวาตอบแบบไม่ค่อยเต็มเสียงนัก หล่อนไม่กล้าบอกหรอกว่าพอกลับไปถึงบ้าน หวันยิหวาก็เอาตั๋วหนังที่หล่อนและเขาดูด้วยกันมาเขียนบันทึกความรู้สึกและสิ่งที่ได้ทำร่วมกันในวันนั้นลงไป หลังจากนั้นก็เอาใส่ซองแก้วแล้วก็เก็บใส่กล่องไม่ให้โดนแสง เพื่อกันข้อความบนตั๋วหนังจะจางหายไป ขืนเอาให้ดูเขาจะได้รู้หมดปะไร
จิระวางแก้วในมือที่พนักวางแขนตรงกลางเพื่อให้สะดวกแก่การหยิบดื่ม หวันยิหวาหยิบน้ำมาดับกระหาย ก่อนวางลงพอดีกับที่จิระจับแก้วน้ำพอดี มือของเขาสัมผัสกับหล่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แค่นั้นก็ทำให้ หัวใจของหวันยิหวาเต้นแรงทันที
ฝ่ายจิระเองก็ใช่ว่าจะดูไม่รู้สึก มือที่สัมผัสกันทำให้เขารู้สึกเหมือนกับมีไฟช็อตพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นในหัวใจ ที่ตอนนี้มันเริ่มจะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มมองหวันยิหวาที่รีบหันหน้าไปดูหนังทันที ก่อนจะอมยิ้มออกมา...เขาตาฝาดไปรึเปล่า...สีหน้าอย่างนี้เรียกว่า...เขินรึเปล่านะ แต่เขาก็ยอมรับล่ะนะว่าตัวเองก็เขินไม่น้อยเลยทีเดียว ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำเพื่อหวังจะดูดดับกระหาย
'ดูดน้ำต่อกัน...ก็เหมือนกับจูบกันทางอ้อมน่ะสิ' คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มถึงกับสำลักโดยทันที
"จีเป็นไรมากไหม" หวันยิหวาหันมาถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรๆ" ชายหนุ่มไอออกมาเบาๆ อีกสองสามที
'ไอ้จีเอ๊ย วันนี้เป็นอะไรวะคิดแต่เรื่องบ้าๆ' ชายหนุ่มกร่นด่าตัวเองในใจก่อนจะนั่งสงบจิตสงบใจ แต่กว่าจะหันกลับมาสนใจกับหนังก็ฉายไปเกือบครึ่งเรื่องแล้ว
เมื่อดูไปเกือบชั่วโมงหวันยิหวาก็กอดอกแน่นเพราะอุณหภูมิที่เย็นจัดภายในโรงหนัง โดยปกติหล่อนจะเอาเสื้อกันหนาวมาด้วย แต่วันนี้หล่อนกลับลืมเอามาเสียนี่ ถ้าเอามาก็ไม่ต้องมานั่งหนาวแบบนี้ จิระสังเกตคนข้างตัวที่เอามือกอดอก ปากก็เม้มแน่น สงสัยจะหนาว...คิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มย้ายแก้วน้ำไปไว้อีกด้าน ก่อนจะยกพนักวางมือที่กั้นกลางขึ้นไป หวันยิหวาหันมามองงงๆ
"หนาวเหรอ เอามือมาสิ" จิระไม่รอช้าฉวยเอามือหล่อนไปกุมไว้พร้อมกับเขยิบมานั่งใกล้ๆ
"ตัวรุมๆ นะหวา มานั่งใกล้ๆ จีจะได้อุ่นขึ้นมาหน่อย" เขายิ้มให้หล่อนทีนึงก่อนจะหันไปสนใจกับภาพยนตร์เบื้องหน้าต่อปล่อยให้หล่อนหน้าแดงสติเตลิดไปไกลแล้วกับสัมผัสที่ได้รับ หญิงสาวรู้สึกว่าร่างกายค่อยๆ อุ่นขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้อาจจะร้อนจัดไปแล้วก็ได้
ขณะกลับรถกลับบ้านจิระก็ย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะใจกล้าขนาดนี้ เหมือนกันอะไรดลใจให้เขาเอาพนักวางแขนขึ้นแล้วเขยิบเอาร่างกายเขาไปแนบชิดร่างกายเจ้าหล่อนแถมยังถือวิสาสะไปกุมมือเธอไว้ด้วย...เขาทำอะไรไปเนี่ย...
จิระหันไปมองหวันยิหวาที่กำลังหลับอยู่ที่เบาะข้างๆ มือหนาเขยิบเสื้อสูทของเข้าขึ้นเมื่อเห็นมันร่นลงไปจากไหล่บาง ขับไปได้สักระยะฝนก็ตกกระหน่ำลงมา ดูทีท่าว่าคงไม่หยุดตกง่ายๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมารถของชายหนุ่มก็จอดเทียบหน้าบ้านของเจ้าหล่อนได้สำเร็จแต่สายฝนก็เทลงมาหนักยิ่งกว่าเดิม หวันยิหวายังหลับสนิทจิระส่งเสียงเรียกเบาๆ
“หวาๆ ถึงแล้ว” เหมือนว่าหล่อนไม่ได้ยิน แล้วก็เพ้อออกมา
“...หนาวอ่ะ...”
‘อากาศบนรถก็ไม่หนาวนี่นา’ เขาเอื้อมมือไปปัดปอยผมที่ตกลงข้างแก้มของหญิงสาวทำให้ความร้อนจากตัวเจ้าหล่อนไหลสู่มือของเขา แก้มหล่อนมันร้อนผิดปกติ เขาจึงเลื่อนมือจากแก้มไปที่หน้าผากของหญิงสาวจริงดังคาดหล่อนตัวร้อน...ร้อนมากทีเดียว ตอนอยู่ในโรงหนังยังแค่ตัวรุมๆ นี่นา จิระเขย่ามือของเจ้าหล่อนหวันยิหวาลืมตาขึ้นมามองจิระอย่างยากเย็น
“จี...ถึงแล้วเหรอ...” หญิงสาวพยายามขืนตัวลุกขึ้นแต่ทว่าลุกไม่ได้
“...หวา...หวาเวียนหัวจัง” หวันยิหวาพยายามเปล่งเสียงออกมา
“หวาตัวร้อนมากเลย” จิระบอก
“เหรอ...สงสัยคงเพราะโดนฝนเมื่อกลางวัน...” หวันยิหวาบอกกล่าวให้ชายหนุ่มฟังแต่คล้ายกับว่าหล่อนละเมอมากกว่า
“ถ้าจีรู้ว่าหวาไม่ค่อยสบายจีไม่พาไปดูหนังหรอก”
“ก็จีนัดหวาไว้แล้ว หวาไม่อยากผิดสัญญานี่”
“ไว้ดูวันอื่นก็ได้ หวารอจีแป๊บนึงนะ ขอไปเปิดบ้านก่อน” เขากล่าวก่อนถือร่มเพื่อเปิดประตูรั้วและประตูบ้านของหญิงสาว แต่พอวิ่งกลับมาที่รถก็เห็นหวันยิหวานอนสลบอยู่ที่พื้นหน้าบ้านที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำฝน สายฝนที่กระหน่ำลงมาทำให้เจ้าหล่อนเปียกไปทั้งตัว
“หวา!“ ชายหนุ่มตะโกนเรียก จิระรีบวิ่งมาช้อนร่างของหวันยิหวาขึ้นมาทันที
ระหว่างทางที่จิระกับลังอุ้มหวันยิหวาไปนั้นเจ้าหล่อนก็ได้สติค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วเมื่อหล่อนรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพแบบได้หล่อนก็ดิ้นขลุกขลักๆ พร้อมกับเปล่งเสียงเบาๆ อย่างขัดขืนแต่ทว่ากลับไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและกำลัง
“หวา...เดินเองได้...จีปล่อย...” มือเรียวพยายามยันแผงอกกว้างออกแต่ก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มรู้สึกว่ามือหญิงสาวที่ดันเขาเมื่อครู่เหมือนว่าหล่อนแตะอยู่มากกว่า
“อยู่เฉยๆ สิจะถึงอยู่แล้ว อย่าดิ้นสิ” หญิงหาวทำหน้ายุ่งก่อนตาจะปิดไปอีกรอบ ชายหนุ่มค่อยๆ วางคนป่วยลงที่โซฟาอย่างแผ่วเบาที่สุด จิระรีบหายาให้หวันยิหวาทานแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า
“เวรแล้วไง...ไอ้เจก็ไม่อยู่ใครจะเปลี่ยนเสื้อให้ยัยหวาวะ” ชายหนุ่มเกาหัวอย่างไรรู้ทำยังไงดี
แล้วชายหนุ่มก็ตัดสินใจได้ในที่สุด...ก็อยู่กันสองคนก็คงต้องเป็นเขานั่นแหละที่ต้องเป็นคนเปลี่ยนเสื้อให้เธอ คิดได้ดังนั้นจิระจึงรีบขึ้นไปที่ห้องนอนของหญิงสาวเพื่อเอาเสื้อคลุม ผ้าห่ม ผ้าขนหนู กะละมังใบย่อมและยาลดไข้ ชายหนุ่มรีบป้อนยาให้หญิงสาวก่อนอันดับแรก แต่ก็มาหนักใจต่อเพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“จะทำไงดีวะเนี่ยต้องเช็ดตัว แต่ว่า...” ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่ยังนอนอยู่
‘ทำไมมันลำบากใจอย่างนี้วะ’ นิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจเด็ดขาด
“เช็ดก็เช็ด ทนโดนด่าดีกว่ายัยนี่เป็นปอดบวมตาย” ว่าแล้วก็ถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่ จิระคลี่ผ้าห่มผืนบางคลุมร่างของหวันยิหวาไว้ แล้วค่อยๆ ปลดกระดุมออกด้วยอัตราการเต้นของหัวใจที่เริ่มเต้นผิดจังหวะและทำท่าจะถี่ขึ้นทุกทีๆ ที่มือใหญ่ปลดกระดุมออกไปเรื่อยๆ ทีละเม็ดๆ
‘ไอ้จี มืออย่าสั่นสิเว้ย’ ชายหนุ่มหลับตาปี๋พร้อมๆ กับด่าตัวเองในใจ
“แล้วจะถอดเสื้อยังไงดี” จิระมองร่างหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ใต้ผ้าห่มผืนบาง
เขาหยุดคิดสักพักก่อนจะเขยิบผ้าห่มมาคลุมทั้งร่าง จากนั้นก็ค่อยๆ นำเสื้อเชิ้ตออกจากแขนกลมกลึง
ชายหนุ่มช้อนคอและร่างของเจ้าหล่อนให้ลุกขึ้นนั่ง เขาโอบศีรษะของหญิงสาวมาวางที่ไหล่หนาส่วนอีกมือหนึ่งก็รีบตะปบผ้าห่มที่กำลังเลื่อนลงจนเห็นเนินอกอิ่มให้สูงขึ้นอีก
‘เกือบไปแล้วไหมล่ะไอ้จี เฮ้ออออ’
จิระเสมองไปอีกทาง...ทางไหนก็ได้ที่ไม่ต้องมองร่างขาวเนียนที่กำลังซบไหล่เขาตอนนี้ เพราะหัวใจเขาตอนนี้มันหวิวๆ ชอบกลต้นเหตุมาจากคนป่วยที่กำลังหลับอยู่เอาปลายจมูกและเรียวปากบางมาสัมผัสกับต้นคอของเขา และกำลังหายใจรดต้นคอเขาอยู่
ชายหนุ่มตั้งสติให้อยู่กับเนื้อกับตัวอีกครั้ง...พอเอาเสื้อและเสื้อชั้นในออกมาได้แล้วจึงจัดการกับกระโปรงของสาวเจ้าต่ออย่างไม่ยากเย็นนัก จากนั้นจิระก็รีบนำเสื้อคลุมที่เตรียมไว้มาใส่ให้เจ้าหล่อนเอาไว้ก่อน เผื่อแม่คุณปัดผ้าห่มที่คลุมไว้ออกไป เขานั่นแหละที่จะเสียคน
จิระค่อยๆ ประคองศีรษะของหญิงสาวให้สัมผัสกับหมอนอย่างแผ่วเบา คราวนี้จะได้เช็ดตัวให้เสียที จิระพยายามจะไม่มองร่างบางที่นอนหลับไม่ได้สติด้วยพิษไข้ แต่มันก็ทำได้ลำบากยิ่งนัก...เพราะเขาเองก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาทั่วไปที่มีเลือดมีเนื้อ พอมาเจอแบบนี้เข้าก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา
การเช็ดตัวไม่ลำบากนักเพราะจิระเช็ดแค่ใบหน้า ลำคอและท่อนแขน แต่ปัญหาใหญ่อยู่ที่การใส่เสื้อนอนให้หญิงสาว แต่แล้วสิ่งที่ชายหนุ่มไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อหวันยิหวาเอามือข้างหนึ่งมากระหวัดรอบคอเขาโดยที่ตัวหล่อนเองคงไม่รู้ตัวและเขาเองก็ตกใจ ทำให้ผ่อนแรงที่ยึดตัวหล่อนลง ตอนนี้ร่างของเขาจึงเอนไปตามร่างของเธอ
ใบหน้าของคนทั้งสองจะห่างกันแค่คืบ หวันยิหวาเลื่อนมือไปที่โอบรอบคอไปที่แผ่นหลังของชายหนุ่ม แล้วก็ไม่ทราบว่าอะไรดลให้หล่อนเอามืออีกข้างยกขึ้นมาลูบแก้มเขา หญิงสาวลืมตาได้เพียงนิดก่อนเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา
“...จี...” หล่อนเลื่อนมือเรียวขาวจากแก้มมาที่ต้นคอของเขา ปมเสื้อคลุมที่พันรอบกายหญิงสาวเริ่มเลื่อนหลุด
ตอนนี้ชายหนุ่มก็ไม่รู้ตัวแล้วว่าตัวเองกำลังทำอะไร เพราะใบหน้าของเขากำลังก้มเขาใกล้ใบหน้าของหญิงสาวเรื่อยๆ เรื่อยๆ...
---------------------------------------------
คุณ violette
โอมีนางมารแล้วหรือคะ แล้วใครมาจีบหมอหวามีมั้ยเอ่ย รออ่านค่า
>> ตอนนี้มีแต่นางมารค่ะ ส่วนเรื่อจะมีใครมาจีบหมอหวาไหมต้องติดตามค่ะ
คุณ anOO
อ้าวๆๆ นายจีเค้ากำลังรุกดันจะมีคนมาสกัดแล้วซะงั้น
>>สกัดจนจบเรื่องเลยล่ะค่ะ คุณขวัญฤดีนี่
คุณ silverraindrop
โอะ..โอ มารร้ายเผยโฉมแล้ว มาลุ้นให้กำลังหวาค่ะ
>> ขอบคุณแทนหมอหวาด้วยค่ะ
ปาลิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ส.ค. 2554, 02:13:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ส.ค. 2554, 02:20:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 2317
| << ตอนที่ 3 : ดูหนังกันไหม | ตอนที่ 5 : ล่วงเกิน >> |
violette 18 ส.ค. 2554, 04:11:03 น.
กรี๊ดดดด ลุ้นตอนต่อไปค่า สู้ๆทั้งจีและหวานะคะ ยัยขวัญนี่ท่าจะป่วนน่าดู
กรี๊ดดดด ลุ้นตอนต่อไปค่า สู้ๆทั้งจีและหวานะคะ ยัยขวัญนี่ท่าจะป่วนน่าดู
เบลินญา 18 ส.ค. 2554, 09:55:15 น.
อีกนิด...อีกนิ้ดดดเดียวเอง
อีกนิด...อีกนิ้ดดดเดียวเอง
silverraindrop 18 ส.ค. 2554, 11:40:12 น.
อ๊าย....ลุ้นตัวโก่งเลยค่ะ จะเกิดอะไรขึ้นหรือปล่าวน๊า
อ๊าย....ลุ้นตัวโก่งเลยค่ะ จะเกิดอะไรขึ้นหรือปล่าวน๊า
anOO 18 ส.ค. 2554, 13:07:14 น.
หวังว่านายจีคงไม่ซุ่มซ่าม หน้าทิ่มไปบนเตียงหรอกนะ 555
หวังว่านายจีคงไม่ซุ่มซ่าม หน้าทิ่มไปบนเตียงหรอกนะ 555