เจ้าบ่าวสองเงา
เจ้าบ่าวผู้ที่เธอจะต้องแต่งงานด้วยกับน้องชายจอมกวนของเขามีบางอย่างที่เป็นปริศนา...นิชาลัยยังต้องค้นหาความจริงที่ปกปิดซ่อนเร้นอยู่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 3.แรกพบที่ไม่ประทับใจ3-4
นิชาลัยร้องย้ำ คิดว่าอีกฝ่ายคงลืมฐานะของเธอในบ้านหลังนี้ไปหรือเปล่า เขาช่างไม่มีความเคารพนับถือว่าที่พี่สะใภ้เลย
“ก็แค่ว่าที่ ยังไม่ใช่พี่สะใภ้ตัวจริงสักหน่อย...อะไรๆ มันก็ไม่แน่หรอก ตอนนี้พวกพี่ๆของเธอไม่อยากแต่งงานกับพี่ชายฉัน ก็เลยส่งเธอมาแทน ต่อไป พวกนั้นอาจจะเปลี่ยนใจมาแทนเธอก็ได้”
สิรัฐยิ้มเยาะเหมือนถากถางพวกพี่ๆ ของเธออยู่ในที นิชาลัยฟังแล้วโมโหจริงๆ ทำไมเขาช่างยั่วโมโหเธอได้ขนาดนี้ ผิดแผกจากพี่ชายของตัวเองไม่เหมือนกันเลย
“คงไม่มีอะไรไปเปลี่ยนใจพวกพี่ๆ ได้แล้วล่ะค่ะ ยังไงฉันก็ได้เป็นเจ้าสาวของพี่หนึ่งแน่ๆ”
“มั่นใจจริงนะ ไม่คิดว่าพี่ชายฉันเขาจะจำใจรับเธอเอาไว้มั้งเหรอ ใครจะไปอยากแต่งกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ พี่ฉันเป็นประธานตั้งหลายบริษัทเชียวนะ เธอคิดว่าตัวเองเหมาะสมกับพี่หนึ่งแค่ไหนเหรอ?”
นิชาลัยหน้าร้อนวูบ เมื่อกี้เขาดูหมิ่นพวกพี่สาวบุญธรรมของเธอ ตอนนี้ก็มาดูถูกเธอเต็มๆ...
หญิงสาวดึงมือตัวเองอย่างแรงจนสามารถหลุดจากอุ้งมือใหญ่ของสิรัฐมาได้ ความโกรธเกรี้ยวกราด พุ่งทะยานขึ้นไปหลายริกเตอร์
“ถ้าฉันไม่เหมาะ งั้นก็ให้พี่ชายคุณพูดออกมาเอง คุณเป็นแค่น้องชายมายุ่งอะไรด้วย”
“เธอ!”
สิรัฐสะดุดอึก ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะกล้าโต้กลับมาด้วยถ้อยคำเช่นนี้
เธอกล้ากว่าที่เขาคิดเอาไว้...ภายนอกก็ติ๋มๆ หงิมๆ ดูเรียบร้อยไม่มีพิษสง แต่ตัวตนจริงต่างกันลิบลับ!
“ไม่ต้องมาตะคอกเลย คุณควรจะรู้จักให้เกียรติฉันที่กำลังจะมาเป็นพี่สะใภ้ของคุณ มากกว่าจะมาตั้งแง่ แล้วนี่มันก็ห้องฉัน คุณไม่ควรเข้ามาที่นี่” นิชาลัยได้ที ต่อว่าเขาฉอดๆ วางท่าหน้าเชิดให้สมกับตำแหน่งในเวลานี้ของตนเอง
สิรัฐเงียบไปชั่วขณะ ตาคมกริบมองกวาดอีกฝ่ายวาววามในความมืด นิชาลัยก็รู้สึกได้ว่ามันไม่ธรรมดา ไม่ชอบสายตาของเขาเลย
เธอเป็น “ว่าที่พี่สะใภ้” เขานะ นายสิรัฐคนนี้ไม่รู้จักคำนี้หรือไงนะ!!
“อ่อ ห้องเธอเหรอ...” เขาเอ่ยหลังจากนิ่งไป
“ใช่สิ พี่หนึ่งให้ฉันมาอยู่ห้องนี้เอง คุณรีบออกไปได้แล้ว ถ้าใครมาเห็นคุณในห้องนี้ จะพากันเข้าใจผิดไปใหญ่” นิชาลัยชี้นิ้วไปที่ประตูห้อง ต้องการให้อีกฝ่ายออกไปเร็วๆ แต่เขายังอิดออด ทำเป็นมองโน่นมองนี่ ไม่รู้ไม่ชี้ จนหญิงสาวต้องย้ำเสียงเข้ม
“คุณสิรัฐ รีบออกไปสิคะ”
“ปกติฉันก็นอนในห้องนี้ได้ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย”
เขาพูดขึ้น ไม่สนใจที่เธอไล่เจ้าตัวอยู่ปาวๆเลย
“เมื่อก่อนหรือตอนไหนก็เรื่องของคุณ แต่ตอนนี้พี่หนึ่งยกห้องนี้ให้ฉันแล้ว ฉันเป็นเจ้าของห้อง” นิชาลัยเท้าสะเอว ประกาศตัว เชิดหน้าอย่างมั่นใจ
สิรัฐหรี่ตาคมจ้องว่าที่พี่สะใภ้ มุมปากยกยิ้มขบขัน แต่ไม่มีเสียง
“เหรอ แต่ฉันง่วงแล้ว ไปไหนไม่ไหวจริงๆ เอาน่า อย่าคิดมากเลยนิชาลัย ยังไงเราก็จะเป็นญาติกันแล้ว คิดว่าฉันเป็นน้องชายของเธอก็ได้ ขอนอนก่อนนะ ง่วง”
สิรัฐพูดหน้าตาเฉย ร่างสูงหนาใหญ่โตกินเนื้อที่เกือบครึ่งเตียงนอนล้มกลับลงไปนอนแผ่หราเป็นจระเข้ขวางคลอง ทำอย่างกับว่าจะครอบครองเตียงนอนนุ่มสบายเอาไว้แต่เพียงลำพังคนเดียว
นิชาลัยงันไปเลยเมื่อเจอลูกไม้นี้ของอีกฝ่าย เธอผละลงจากเตียงไปยืนอยู่ข้างๆ ไม่รู้จะทำยังไงกับอีกฝ่ายที่นอนนิ่งทำไม่รู้ไม่ชี้ ท่าทางสุขสบายราวกับว่านอนอยู่ในห้องของตัวเองอย่างงั้นล่ะ
เขาต้องบ้าแน่ๆ ทำไมต้องมานอนในห้องของเธอด้วย ดี...ถ้าสิรัฐหน้าด้านหน้าทนได้ก็เอาเลย เธอจะบอกให้น้าสุมาจัดการเขาเลย ดูซิว่าจะทำหน้ายังไง
คิดดังนั้นแล้ว นิชาลัยก็รีบวิ่งออกจากห้องไปตามหาน้าสุ สิโรจน์เคยบอกว่า ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็ให้บอกน้าสุได้เลย ตอนนี้เธอถูกสิรัฐรังแก ยึดเอาห้องนอนไปหน้าตาเฉย นิชาลัยโกรธจนหน้ามืดหูอื้อ แต่พอเจอน้าสุกำลังทำความสะอาดห้องโถงอยู่ หญิงสาวก็ยิ้มกว้าง มีความหวัง
“น้าสุคะ ช่วยหน่อยเถอะค่ะ”
“มีอะไรคะคุณนิ”
น้าสุหยุดมือที่กำลังถูพื้น หันมามองเธออย่างฉงน นิชาลัยขยับจะเล่าทุกอย่างให้อีกฝ่ายฟังแล้วช่วยเธอจัดการกับจอมอันธพาลอย่างนายสิรัฐ แต่ก็คิดขึ้นมาได้เสียก่อน
ไม่ดีมั้ง...เธอเพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรกก็จะมาสร้างความวุ่นวาย อาจจะทำให้พี่น้องเขาทะเลาะกันก็ได้...นิชาลัยหยุดคิดไตร่ตรองนานจนคุณแม่บ้านต้องถามยิ้มๆ
“คุณนิมีอะไรจะให้ดิฉันช่วยเหลือหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ...ยังไงดีล่ะ นิ...คือว่านิ...ไม่มีอะไรค่ะ...”
“อ้าว คุณรัฐ ยังไม่นอนอีกเหรอคะ?”
สาวใหญ่แม่บ้านหันไปเห็นร่างสูงใหญ่ของสิรัฐเข้าก่อน จึงละความสนใจจากนิชาลัยไป แต่คำพูดของน้าสุ ทำเอานิชาลัยถึงกับสะดุ้ง หันไปมองร่างสูงใหญ่ข้างหลังเธอตาโต ตื่นตระหนก
เขาตามเธอมา เงียบเชียบรวดเร็วอย่างกับผีเลย!!
“ยังเลย ฉันจะนอนได้ยังไง ยังไม่ได้ทำความรู้จักกับว่าที่พี่สะใภ้อย่างเป็นทางการเลย”
เขาบอกน้าสุเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลายเป็นนิชาลัยที่อ้าปากค้าง เหวอเสียเอง
“คุณ...พูดว่ายังไม่ได้ทำความรู้จักได้ยังไง คุณเข้าไปในห้อง...”
“ใช่ ฉันว่าจะไปทำความรู้จักเธอที่ห้อง แต่ไม่เห็นเธอ เลยลองเดินออกมาดู ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะนิชาลัย เธอผิดจากที่ฉันคิดเอาไว้เยอะเลย”
สิรัฐยื่นมือมารอมือเธอ แต่นิชาลัยไม่เล่นด้วย เธอถดถอยห่างจากเขา เกือบจะหลบไปซ่อนอยู่หลังน้าสุ
“เราเจอกันแล้ว ทำไมคุณต้องแกล้งทำเป็นเพิ่งเจอกันด้วย?”
“อ้าว เจอกันแล้วเหรอคะ..?” สุชาดามองสองหนุ่มสาว ก่อนหัวเราะ เห็นฟันหน้าอยู่ไม่ครบ “คุณสองแกล้งอะไรหนูนิหรือเปล่าคะ อย่าแกล้งเธอสิ คุณหนึ่งฝากฝังให้พวกเราทุกคนช่วยกันดูแลหนูนิเธอนะคะ”
“คร้าบ ผมรู้แล้วน่า ผมก็ช่วยดูแลอยู่นี่ไง น้าสุไม่ต้องห่วง คำสั่งพี่หนึ่ง ผมทำตามอยู่แล้ว”
สิรัฐโอ้อวด แต่นิชาลัยย่นจมูกใส่เขาอย่างไม่เชื่อสักนิด
ให้สาบานที่ไหน ศาลเจ้าพ่อใดๆ เธอก็ไม่เชื่อว่านายสิรัฐพูดความจริง หากพี่หนึ่งสั่งเขาอย่างนั้นจริงแล้วที่เขาเข้ามาแกล้งเธอถึงห้องนอนเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไง...คนบ้า หน้าด้านหน้าเป็น โกหกหน้าตาย ปิศาจร้าย!!
นิชาลัยด่าว่าชายหนุ่มอยู่ในใจ ทว่าหน้าบู้ยู่ยี่ของเธอก็เหมือนคำตอบโต้ที่ดีอยู่แล้วเพียงแต่คนมองเห็นทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจ
“นิชาลัยเพิ่งมาถึง คงยังไม่คุ้นทางเดินในบ้าน มา ฉันจะพาเธอไปส่งที่ห้องพักให้เอง ดึกแล้วจะได้พักผ่อน”
จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นแล้วเข้ามาคว้ามือเธอ ดึงให้เดินตามไปด้วยกัน ต่อหน้าน้าสุเฉยเลย
“คุณ...คุณสิรัฐ ปล่อยฉัน คุณจะพาฉันไปไหน!! น้าสุคะ ช่วยนิด้วย!!”
นิชาลัยหันมาร้องขอความช่วยเหลือน้าสุ เพราะเห็นแล้วว่าสิรัฐไม่ยอมปล่อยแขนเธอแน่แล้ว น้าสุเป็นทางรอดหนึ่งเดียวของเธอ แต่ฝ่ายนั้นก็มองมาแล้วส่ายหน้า
“คุณสองจะทำอะไรคะ ปล่อยหนูนิเถอะค่ะ” น้าสุร้องบอกเจ้านายหนุ่มเสียงอ่อย มีความยำเกรงอีกฝ่ายอยู่ในน้ำเสียงและหน้าตาของสาวใหญ่ชัดเจน
นิชาลัยใจฝ่อไปเลย เธอไม่แน่ใจแล้วว่า น้าสุจะเป็นตัวช่วยของเธอได้
“ไม่มีอะไรหรอกน้า ผมจัดการเอง น้าสุมีอะไรทำก็ทำไปเถอะ ผมจะต้อนรับว่าที่เจ้าสาวของพี่หนึ่งเอง”
สิรัฐยิ้มเห็นเขี้ยวและลักยิ้มที่มุมปากด้านซ้าย น้าสุเหลือบมองมาอย่างไม่สบายใจนัก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ตาเรียวสีน้ำตาลเข้มจ้องมองร่างแบบางของหญิงสาวหน้าหวานไป ส่ายหัวไปมา ยิ่งได้ยินเสียงร้องต่อมาของนิชาลัยก็ถึงกับถอนใจเฮือก
“น้าสุคะ ช่วยบอกพี่หนึ่งด้วย นิอยากพบเขา ขออนุญาตให้นิเข้าไปพบคุณหนึ่งได้มั้ยคะ!!”
“พี่หนึ่งเขาพักผ่อนไปนานแล้ว เธอจะไปรบกวนเขาทำไม ไม่อยากให้พี่ชายฉันหายเร็วๆหรือไง มานี่เถอะ ต้องการอะไรก็บอกฉันได้เลย ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลย”
สิรัฐตัดบท บอกปัดแทนน้าสุและปิดความหวังของนิชาลัยลงในพลัน
หญิงสาวแทบจะกรีดร้อง นายสิรัฐต้องการอะไร เขากลั่นแกล้งเธอทำไม!!!
****************
*****************
********** แฮ่ม...คุณสองร้ายอะไรเบอร์นี้...ทำไมไม่ได้ความใจดีของคุณหนึ่งมาบ้างน้อ...อะไรจะเกิดขึ้นกับหนูนิต่อไป กรุณาติดตามด้วยนะคะ จุ๊บบบบบบบ
****** ขอโทษที่มาสั้นนะคะคุณKim เขียนไปลงไปน่ะค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ >//////<
“ก็แค่ว่าที่ ยังไม่ใช่พี่สะใภ้ตัวจริงสักหน่อย...อะไรๆ มันก็ไม่แน่หรอก ตอนนี้พวกพี่ๆของเธอไม่อยากแต่งงานกับพี่ชายฉัน ก็เลยส่งเธอมาแทน ต่อไป พวกนั้นอาจจะเปลี่ยนใจมาแทนเธอก็ได้”
สิรัฐยิ้มเยาะเหมือนถากถางพวกพี่ๆ ของเธออยู่ในที นิชาลัยฟังแล้วโมโหจริงๆ ทำไมเขาช่างยั่วโมโหเธอได้ขนาดนี้ ผิดแผกจากพี่ชายของตัวเองไม่เหมือนกันเลย
“คงไม่มีอะไรไปเปลี่ยนใจพวกพี่ๆ ได้แล้วล่ะค่ะ ยังไงฉันก็ได้เป็นเจ้าสาวของพี่หนึ่งแน่ๆ”
“มั่นใจจริงนะ ไม่คิดว่าพี่ชายฉันเขาจะจำใจรับเธอเอาไว้มั้งเหรอ ใครจะไปอยากแต่งกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ พี่ฉันเป็นประธานตั้งหลายบริษัทเชียวนะ เธอคิดว่าตัวเองเหมาะสมกับพี่หนึ่งแค่ไหนเหรอ?”
นิชาลัยหน้าร้อนวูบ เมื่อกี้เขาดูหมิ่นพวกพี่สาวบุญธรรมของเธอ ตอนนี้ก็มาดูถูกเธอเต็มๆ...
หญิงสาวดึงมือตัวเองอย่างแรงจนสามารถหลุดจากอุ้งมือใหญ่ของสิรัฐมาได้ ความโกรธเกรี้ยวกราด พุ่งทะยานขึ้นไปหลายริกเตอร์
“ถ้าฉันไม่เหมาะ งั้นก็ให้พี่ชายคุณพูดออกมาเอง คุณเป็นแค่น้องชายมายุ่งอะไรด้วย”
“เธอ!”
สิรัฐสะดุดอึก ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะกล้าโต้กลับมาด้วยถ้อยคำเช่นนี้
เธอกล้ากว่าที่เขาคิดเอาไว้...ภายนอกก็ติ๋มๆ หงิมๆ ดูเรียบร้อยไม่มีพิษสง แต่ตัวตนจริงต่างกันลิบลับ!
“ไม่ต้องมาตะคอกเลย คุณควรจะรู้จักให้เกียรติฉันที่กำลังจะมาเป็นพี่สะใภ้ของคุณ มากกว่าจะมาตั้งแง่ แล้วนี่มันก็ห้องฉัน คุณไม่ควรเข้ามาที่นี่” นิชาลัยได้ที ต่อว่าเขาฉอดๆ วางท่าหน้าเชิดให้สมกับตำแหน่งในเวลานี้ของตนเอง
สิรัฐเงียบไปชั่วขณะ ตาคมกริบมองกวาดอีกฝ่ายวาววามในความมืด นิชาลัยก็รู้สึกได้ว่ามันไม่ธรรมดา ไม่ชอบสายตาของเขาเลย
เธอเป็น “ว่าที่พี่สะใภ้” เขานะ นายสิรัฐคนนี้ไม่รู้จักคำนี้หรือไงนะ!!
“อ่อ ห้องเธอเหรอ...” เขาเอ่ยหลังจากนิ่งไป
“ใช่สิ พี่หนึ่งให้ฉันมาอยู่ห้องนี้เอง คุณรีบออกไปได้แล้ว ถ้าใครมาเห็นคุณในห้องนี้ จะพากันเข้าใจผิดไปใหญ่” นิชาลัยชี้นิ้วไปที่ประตูห้อง ต้องการให้อีกฝ่ายออกไปเร็วๆ แต่เขายังอิดออด ทำเป็นมองโน่นมองนี่ ไม่รู้ไม่ชี้ จนหญิงสาวต้องย้ำเสียงเข้ม
“คุณสิรัฐ รีบออกไปสิคะ”
“ปกติฉันก็นอนในห้องนี้ได้ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย”
เขาพูดขึ้น ไม่สนใจที่เธอไล่เจ้าตัวอยู่ปาวๆเลย
“เมื่อก่อนหรือตอนไหนก็เรื่องของคุณ แต่ตอนนี้พี่หนึ่งยกห้องนี้ให้ฉันแล้ว ฉันเป็นเจ้าของห้อง” นิชาลัยเท้าสะเอว ประกาศตัว เชิดหน้าอย่างมั่นใจ
สิรัฐหรี่ตาคมจ้องว่าที่พี่สะใภ้ มุมปากยกยิ้มขบขัน แต่ไม่มีเสียง
“เหรอ แต่ฉันง่วงแล้ว ไปไหนไม่ไหวจริงๆ เอาน่า อย่าคิดมากเลยนิชาลัย ยังไงเราก็จะเป็นญาติกันแล้ว คิดว่าฉันเป็นน้องชายของเธอก็ได้ ขอนอนก่อนนะ ง่วง”
สิรัฐพูดหน้าตาเฉย ร่างสูงหนาใหญ่โตกินเนื้อที่เกือบครึ่งเตียงนอนล้มกลับลงไปนอนแผ่หราเป็นจระเข้ขวางคลอง ทำอย่างกับว่าจะครอบครองเตียงนอนนุ่มสบายเอาไว้แต่เพียงลำพังคนเดียว
นิชาลัยงันไปเลยเมื่อเจอลูกไม้นี้ของอีกฝ่าย เธอผละลงจากเตียงไปยืนอยู่ข้างๆ ไม่รู้จะทำยังไงกับอีกฝ่ายที่นอนนิ่งทำไม่รู้ไม่ชี้ ท่าทางสุขสบายราวกับว่านอนอยู่ในห้องของตัวเองอย่างงั้นล่ะ
เขาต้องบ้าแน่ๆ ทำไมต้องมานอนในห้องของเธอด้วย ดี...ถ้าสิรัฐหน้าด้านหน้าทนได้ก็เอาเลย เธอจะบอกให้น้าสุมาจัดการเขาเลย ดูซิว่าจะทำหน้ายังไง
คิดดังนั้นแล้ว นิชาลัยก็รีบวิ่งออกจากห้องไปตามหาน้าสุ สิโรจน์เคยบอกว่า ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็ให้บอกน้าสุได้เลย ตอนนี้เธอถูกสิรัฐรังแก ยึดเอาห้องนอนไปหน้าตาเฉย นิชาลัยโกรธจนหน้ามืดหูอื้อ แต่พอเจอน้าสุกำลังทำความสะอาดห้องโถงอยู่ หญิงสาวก็ยิ้มกว้าง มีความหวัง
“น้าสุคะ ช่วยหน่อยเถอะค่ะ”
“มีอะไรคะคุณนิ”
น้าสุหยุดมือที่กำลังถูพื้น หันมามองเธออย่างฉงน นิชาลัยขยับจะเล่าทุกอย่างให้อีกฝ่ายฟังแล้วช่วยเธอจัดการกับจอมอันธพาลอย่างนายสิรัฐ แต่ก็คิดขึ้นมาได้เสียก่อน
ไม่ดีมั้ง...เธอเพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรกก็จะมาสร้างความวุ่นวาย อาจจะทำให้พี่น้องเขาทะเลาะกันก็ได้...นิชาลัยหยุดคิดไตร่ตรองนานจนคุณแม่บ้านต้องถามยิ้มๆ
“คุณนิมีอะไรจะให้ดิฉันช่วยเหลือหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ...ยังไงดีล่ะ นิ...คือว่านิ...ไม่มีอะไรค่ะ...”
“อ้าว คุณรัฐ ยังไม่นอนอีกเหรอคะ?”
สาวใหญ่แม่บ้านหันไปเห็นร่างสูงใหญ่ของสิรัฐเข้าก่อน จึงละความสนใจจากนิชาลัยไป แต่คำพูดของน้าสุ ทำเอานิชาลัยถึงกับสะดุ้ง หันไปมองร่างสูงใหญ่ข้างหลังเธอตาโต ตื่นตระหนก
เขาตามเธอมา เงียบเชียบรวดเร็วอย่างกับผีเลย!!
“ยังเลย ฉันจะนอนได้ยังไง ยังไม่ได้ทำความรู้จักกับว่าที่พี่สะใภ้อย่างเป็นทางการเลย”
เขาบอกน้าสุเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลายเป็นนิชาลัยที่อ้าปากค้าง เหวอเสียเอง
“คุณ...พูดว่ายังไม่ได้ทำความรู้จักได้ยังไง คุณเข้าไปในห้อง...”
“ใช่ ฉันว่าจะไปทำความรู้จักเธอที่ห้อง แต่ไม่เห็นเธอ เลยลองเดินออกมาดู ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะนิชาลัย เธอผิดจากที่ฉันคิดเอาไว้เยอะเลย”
สิรัฐยื่นมือมารอมือเธอ แต่นิชาลัยไม่เล่นด้วย เธอถดถอยห่างจากเขา เกือบจะหลบไปซ่อนอยู่หลังน้าสุ
“เราเจอกันแล้ว ทำไมคุณต้องแกล้งทำเป็นเพิ่งเจอกันด้วย?”
“อ้าว เจอกันแล้วเหรอคะ..?” สุชาดามองสองหนุ่มสาว ก่อนหัวเราะ เห็นฟันหน้าอยู่ไม่ครบ “คุณสองแกล้งอะไรหนูนิหรือเปล่าคะ อย่าแกล้งเธอสิ คุณหนึ่งฝากฝังให้พวกเราทุกคนช่วยกันดูแลหนูนิเธอนะคะ”
“คร้าบ ผมรู้แล้วน่า ผมก็ช่วยดูแลอยู่นี่ไง น้าสุไม่ต้องห่วง คำสั่งพี่หนึ่ง ผมทำตามอยู่แล้ว”
สิรัฐโอ้อวด แต่นิชาลัยย่นจมูกใส่เขาอย่างไม่เชื่อสักนิด
ให้สาบานที่ไหน ศาลเจ้าพ่อใดๆ เธอก็ไม่เชื่อว่านายสิรัฐพูดความจริง หากพี่หนึ่งสั่งเขาอย่างนั้นจริงแล้วที่เขาเข้ามาแกล้งเธอถึงห้องนอนเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไง...คนบ้า หน้าด้านหน้าเป็น โกหกหน้าตาย ปิศาจร้าย!!
นิชาลัยด่าว่าชายหนุ่มอยู่ในใจ ทว่าหน้าบู้ยู่ยี่ของเธอก็เหมือนคำตอบโต้ที่ดีอยู่แล้วเพียงแต่คนมองเห็นทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจ
“นิชาลัยเพิ่งมาถึง คงยังไม่คุ้นทางเดินในบ้าน มา ฉันจะพาเธอไปส่งที่ห้องพักให้เอง ดึกแล้วจะได้พักผ่อน”
จู่ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นแล้วเข้ามาคว้ามือเธอ ดึงให้เดินตามไปด้วยกัน ต่อหน้าน้าสุเฉยเลย
“คุณ...คุณสิรัฐ ปล่อยฉัน คุณจะพาฉันไปไหน!! น้าสุคะ ช่วยนิด้วย!!”
นิชาลัยหันมาร้องขอความช่วยเหลือน้าสุ เพราะเห็นแล้วว่าสิรัฐไม่ยอมปล่อยแขนเธอแน่แล้ว น้าสุเป็นทางรอดหนึ่งเดียวของเธอ แต่ฝ่ายนั้นก็มองมาแล้วส่ายหน้า
“คุณสองจะทำอะไรคะ ปล่อยหนูนิเถอะค่ะ” น้าสุร้องบอกเจ้านายหนุ่มเสียงอ่อย มีความยำเกรงอีกฝ่ายอยู่ในน้ำเสียงและหน้าตาของสาวใหญ่ชัดเจน
นิชาลัยใจฝ่อไปเลย เธอไม่แน่ใจแล้วว่า น้าสุจะเป็นตัวช่วยของเธอได้
“ไม่มีอะไรหรอกน้า ผมจัดการเอง น้าสุมีอะไรทำก็ทำไปเถอะ ผมจะต้อนรับว่าที่เจ้าสาวของพี่หนึ่งเอง”
สิรัฐยิ้มเห็นเขี้ยวและลักยิ้มที่มุมปากด้านซ้าย น้าสุเหลือบมองมาอย่างไม่สบายใจนัก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ตาเรียวสีน้ำตาลเข้มจ้องมองร่างแบบางของหญิงสาวหน้าหวานไป ส่ายหัวไปมา ยิ่งได้ยินเสียงร้องต่อมาของนิชาลัยก็ถึงกับถอนใจเฮือก
“น้าสุคะ ช่วยบอกพี่หนึ่งด้วย นิอยากพบเขา ขออนุญาตให้นิเข้าไปพบคุณหนึ่งได้มั้ยคะ!!”
“พี่หนึ่งเขาพักผ่อนไปนานแล้ว เธอจะไปรบกวนเขาทำไม ไม่อยากให้พี่ชายฉันหายเร็วๆหรือไง มานี่เถอะ ต้องการอะไรก็บอกฉันได้เลย ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลย”
สิรัฐตัดบท บอกปัดแทนน้าสุและปิดความหวังของนิชาลัยลงในพลัน
หญิงสาวแทบจะกรีดร้อง นายสิรัฐต้องการอะไร เขากลั่นแกล้งเธอทำไม!!!
****************
*****************
********** แฮ่ม...คุณสองร้ายอะไรเบอร์นี้...ทำไมไม่ได้ความใจดีของคุณหนึ่งมาบ้างน้อ...อะไรจะเกิดขึ้นกับหนูนิต่อไป กรุณาติดตามด้วยนะคะ จุ๊บบบบบบบ
****** ขอโทษที่มาสั้นนะคะคุณKim เขียนไปลงไปน่ะค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ >//////<
ธีมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ค. 2561, 09:29:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ค. 2561, 09:29:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 577
| << 3.แรกพบที่ไม่ประทับใจ2 | 4.สาปส่งนายตัวร้าย >> |
titirat 31 ก.ค. 2561, 12:40:44 น.
หนึ่งหรือสองน่าจะเป็นคนคนเดียวกันเนอะ
หนึ่งหรือสองน่าจะเป็นคนคนเดียวกันเนอะ