ทรายล้อมเพชร: สะมะเรีย (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เมื่อรจนาอย่างนางรำ ‘เพชรไพลิน’ เสี่ยงพวงมาลัยดอกรักออกไป คนรับหาใช่เจ้าเงาะป่าไม่ แต่กลับเป็นถึง ‘ชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามาน อัลซาบาฮัท’ ผู้ปกครองรัฐรามาน
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: โรมานซ์ ชีค นางรำ พาฝัน ดราม่า ริษยา
ตอน: บทที่ 17 -100%
“ถึงแล้วครับ” คนขับรถจอดรถยุโรปหรูหน้าคฤหาสน์ซาบาฮัท กมลทิพย์กับเมธาวีอยู่ในอาการเดียวกัน นั่นคือตกตะลึงกับความใหญ่โตของคฤหาสน์ซึ่งออกแบบและตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมมัวร์ กินพื้นที่กว่าร้อยไร่ ตัวอาคารเป็นสีส้มอิฐซีดจนคล้ายสีน้ำตาล ได้กลิ่นอายมนต์ขลังแห่งท้องทะเลทราย อันที่จริงน่าจะเรียกว่าวังเสียมากกว่าด้วยซ้ำ
กมลทิพย์บอกกับตนเองเลยว่านี่ล่ะคือสิ่งที่ตนใฝ่หา ความมั่งคั่งร่ำรวยทำให้เธอหลงใหลจนคิดอยากสลัดธัญธรณ์ไปโดยไว ประวัติของเธอจะได้ไม่ด่างพร้อย เพื่อปูทางไปสู่หนทางแห่งการขึ้นเป็นชีคคา สตรีผู้ยืนอยู่เคียงข้างชีคแห่งรัฐรามาน...คนที่จะได้ครอบครองทรัพย์สมบัติมหาศาลมากมาย
“เชิญครับ ห้องของคุณกมลทิพย์และคุณเมธาวีอยู่ทางด้านหลังครับ” ชายหนุ่มอายุร่วมหกสิบปีเดินออกมาต้อนรับหญิงสาวทั้งสองอย่างรู้งาน เมื่อเห็นทั้งสองยังคงยืนเฉย เขาจึงต้องเอ่ยปากแนะนำตัว
“ผมชื่อบาซินครับ เป็นพ่อบ้านประจำคฤหาสน์นี้ ท่านชีคสั่งให้จัดเตรียมห้องไว้ให้คุณทั้งสอง เชิญทางนี้ครับ” พ่อบ้านผายมือ ก่อนจะออกเดินนำไป
นั่นล่ะทั้งสองถึงเดินตามเข้าไปโดยมีสาวใช้แบกกระเป๋าตามหลังมาไม่ห่าง
“เสียใจด้วยนะที่ไม่ได้นอนห้องเดียวกับท่านชีค” เมื่อสบโอกาสเลขาสาวก็ซ้ำเติมอีกฝ่าย ดูสีหน้าก็รู้แล้วว่าผิดหวังที่ท่านชีคสั่งให้จัดห้องนอนแยกไปทางเรือนรับรองด้านหลัง แทนที่จะได้นอนอยู่ในคฤหาสน์ห้องเดียวกันกับท่านชีค
เมธาวีไม่คิดหวังอยู่แล้ว เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าไปในห้องส่วนตัว อ้อ...เว้นแม่นางรำนั่น แต่ก็เป็นอดีตไปแล้ว
“มันจะต่างกันตรงไหน เพราะตกดึกท่านชีคก็ต้องลงมากอดฉันอยู่ดี” เมธาวีจีบปากพูดแล้ว เหยียดริมฝีปากมองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “กมลทิพย์...ฉันว่านะ เธอล้มเลิกที่จะเสนอตัวให้ท่านชีคเถอะ เพราะถ้าท่านคิดจะพาเธอขึ้นเตียง คงไม่ปล่อยเธอให้แห้งเหี่ยวจนป่านนี้หรอก”
“ปากดี ไม่ต้องมาสาระแนเรื่องของฉัน เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถอะ” กมลทิพย์แทบเต้นผาง เมื่อถูกคู่อริพูดแทงใจดำเธอเข้าพอดี ทำไม! ทั้งๆ ที่เธอก็ทั้งสาวทั้งสวย เรียบร้อย มีชาติตระกูลอย่างที่ท่านชีคน่าจะชอบ ทว่าชีคหนุ่มกลับไม่แม้แต่จะชายตาแล น่าเจ็บใจที่สุด
“แน่ล่ะ ตราบใดที่ท่านชีคยังต้องการฉัน ฉันก็จะปากดีแบบนี้ต่อไป” เมธาวีเชิดหน้าแล้วเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่บาซินเปิดประตูเอาไว้ให้
“ฉันจะคอยดูน้ำหน้าแกตอนที่ท่านชีคเขี่ยแกทิ้ง”
“อย่างน้อยฉันก็ยังเคยโดนท่านชีคกอด ไม่เหมือนใครบางคน โถ...น่าสงสาร”
คำพูดตอกกลับอย่างเจ็บแสบชนิดที่ว่ากมลทิพย์แทบจะเต้นเร่า ส่งผลให้หญิงสาวอยากจะกระโจนเข้าหาอีกฝ่ายหมายจะตบสั่งสอนคู่อริให้หายแค้นสักฉาดสองฉาดนัก แต่เมื่อเห็นสายตาของพ่อบ้าน เธอก็ได้แต่เม้มริมฝีปากเข้าหากันสนิทแล้วมองอีกฝ่ายอย่างอาฆาต
“ฝากไว้ก่อนเถอะอีบ้า”
“รีบมาเอาคืนล่ะ ถ้าช้าฉันจะคิดดอก” เมธาวีลอยหน้าลอยตาราวกับผู้ชนะ
“เชิญคุณทั้งสองพักผ่อนตามสบาย ดินเนอร์เย็นนี้ที่ห้องอาหาร อย่ามาสายนะครับ” บาซินโค้งตัวเล็กน้อยแล้วเดินกลับออกไป
สองสาวมองหน้ากันก่อนจะต่างฝ่ายต่างสะบัดหน้าเข้าห้องของตนเอง แล้วจัดการเลือกชุดที่คิดว่าสวยที่สุด ใช้เวลาที่เหลือประโคมผิวพรรณเพื่อให้งดงามเป็นที่ถูกใจชีคมุซตาฮ์ซาน
*************
ทันทีที่มาถึงคฤหาสน์ร่างสูงก็พาตัวเองมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องนอนของตนเอง ห้องนอนของเขาจะเข้าออกเมื่อไหร่ก็ได้มิใช่หรือ แล้วเหตุใดเขาจึงรีรอไม่ก้าวเข้าไปเสียที ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตั้งใจว่าจะตีหน้ายักษ์แล้วทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ แต่เอาเข้าจริงเขากลับใจอ่อนอยู่ร่ำไป
เรียกได้ว่าชนะทุกอย่างบนโลกใบนี้ ยกเว้นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ชื่อเพชรไพลิน ยิ่งเธอบาดเจ็บเช่นนี้เขายิ่งสงสารจับใจ แม้จะพร่ำบอกกับตัวเองว่าจะไม่ยอมโง่ถูกหลอกเป็นครั้งที่สามก็ตาม
เสียงโทรศัพท์มือถือทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ เขากดรับเมื่อเห็นว่าเป็นสายจากเมืองไทย
“ว่ายังไง งานที่ฉันให้ตามสืบ...”
“ยังไม่ได้เบาะแสเลยครับท่านชีค”
“ตามต่อไป ฉันเชื่อฝีมือพวกนาย”
ชายหนุ่มกดตัดสายแล้วเตรียมจะเปิดประตู ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พยาบาลชาวไทยที่เขาจ้างมาดูแลเพชรไพลินเปิดประตูออกมาพอดี
“ท่านชีคกลับมาแล้วหรือคะ” รัตติกาลทำความเคารพนายจ้างแล้วเบี่ยงตัวเพื่อให้เขาก้าวเข้าไปในห้อง ทว่าชายหนุ่มกลับยืนอยู่แค่หน้าห้องไม่มีท่าทีว่าจะก้าวเข้าไป
“เพชรไพลินเป็นยังไงบ้าง”
“ตอนนี้หลับไปแล้วค่ะท่านชีค เมื่อเช้าพาไปเดินเล่นที่สวนด้านล่าง แผลผ่าตัดดีขึ้นมาก แต่คงต้องใช้ไม้ค้ำยันไปอีกสักระยะ ยังไม่อยากให้เดินเองตอนนี้เพราะจะทำให้กระดูกผิดรูป อาจต้องเข้ารับการผ่าตัดใหม่อีกครั้ง” รัตติกาลรายงานอาการของหญิงสาวอย่างละเอียด
“ขอบใจมาก เธอไปพักผ่อนเถอะ มีอะไรจะให้เด็กรับใช้ไปเรียก”
“ขอบคุณค่ะท่านชีค”
เมื่อนางพยาบาลสาวเดินกลับออกไปแล้วเขาจึงก้าวเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา สองตาพิศมองไปยังเรือนร่างบอบบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงของเขา
เขายังรู้สึกสะเทือนใจไม่หายจากเหตุการณ์ที่เพชรไพลินกัดปากตัวเองจนเลือดไหล ทำไมเธอต้องทำร้ายตัวเองถึงขนาดนั้น หรือจะเป็นอีกมารยาหนึ่งที่เธอไว้ใช้เรียกร้องความสงสาร...มือที่กำลังเอื้อมไปไล้แก้มอิ่มชักกลับราวกับเธอเป็นของต้องห้าม
ร่างบางขยับตัว แล้วกะพริบตาตื่น เมื่อเห็นมีคนมายืนข้างเตียง
“ท่านชีค” หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งแต่เพราะขยับไวไปเธอจึงนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ คนที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงช่วยอิงหมอนไว้กับหัวเตียงเพื่อให้เธอเอนหลังได้สบายขึ้น
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเสียงเบาหวิว ด้วยไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกันแน่ ปากก็พูดประชดถามออกไปด้วยวิสัยของสตรี “ท่านชีคมีธุระอะไรกับสาวใช้อย่างเพชรหรือคะ หากจะเรียกใช้งาน เพชรคงต้องขอเวลาอีกสักหน่อย หากเดินเหินสะดวกเมื่อไหร่จะทำงานให้คุ้มกับเงินที่คุณแม่เอาไป”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกเพชรไพลิน เธอจะได้เป็นทั้งคนใช้และนางบำเรอของฉันแน่” เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ราวกับจะยั่วให้อีกฝ่ายใจเต้นแรง
“มันไม่อยู่ในข้อตกลง ไหนท่านชีคว่าจะให้ฉันเป็นคนรับใช้ไงคะ” หญิงสาวโวยวาย ใบหน้าแดงก่ำเมื่อคิดว่าจะต้องเป็นนางบำเรอของเขา
“กับเธอไม่จำเป็นต้องมีข้อตกลงอะไรทั้งนั้น เพราะเธอไม่อยู่ในฐานะที่จะต่อรองอะไรทั้งสิ้น ไม่ว่าฉันจะสั่งอะไร เธอก็ต้องทำตามทั้งนั้น” เขาวางอำนาจเหนือเธอด้วยข้อต่อรองก็คือจำนวนเงินถึงสิบล้านที่มารดาเลี้ยงของเธอใช้วิธีสกปรกแบล็กเมล์เขาไป
“เผด็จการ” เธอต่อว่าเขาหวังให้เขาโกรธบ้าง
“นั่นล่ะตัวฉัน เย็นนี้เธอต้องลงไปดินเนอร์ข้างล่าง หนึ่งทุ่ม ห้ามช้า” ชายหนุ่มกลับยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ สั่งเสร็จก็เดินกลับออกไปราวกับตอกย้ำความเผด็จการของตัวเอง
เพชรไพลินได้แต่โมโหจนควันแทบออกหู ทว่าทำได้ก็เพียงค่อนขอดชายหนุ่มลับหลัง เพราะหากอยู่ต่อหน้าชีคหนุ่มเธอไม่สามารถสรรหาถ้อยคำทำร้ายเขาได้เลยสักครั้ง กลับกันเธอเองนั่นล่ะที่แทบกระอักกับถ้อยคำทำร้ายจิตใจของอีกฝ่าย
“ผู้ชายปากจัด บ้าอำนาจ จอมบงการ เผด็จการที่สุด ฉันเกลียดท่านชีค เกลียดๆๆ” หญิงสาวโวยวายเสียงดังราวกับต้องการปลดปล่อยความตึงเครียดที่อัดแน่นจนแทบระเบิด
“ฉันรู้แล้วว่าเธอเกลียดฉัน ไม่ต้องโวยวายเสียงดังมากก็ได้”
“ท่านชีค” หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปาก เมื่อเห็นว่าเขาเดินกลับเข้ามาในห้อง แต่ด้วยทิฐิทำให้เธอเชิดหน้าขึ้นราวกับไม่ยี่หระทั้งที่หัวใจเจ้ากรรมร่วงหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ฝ่อจนแทบไม่กล้ามองหน้าเขา
“ฉันแค่จะเดินเข้ามาถามเธอว่าดีไซน์เนอร์จัดการเสื้อผ้าให้เธอเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” เขาไม่มีทีท่าว่าจะโกรธหรือต่อว่าทั้งที่ได้ยินเต็มสองหูว่าหญิงสาวด่าเขาว่าอะไรบ้าง
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เธอตอบเสียงเบาราวกับเด็กนักเรียนถูกอาจารย์จับได้ว่าแอบกินขนมใต้โต๊ะ วันก่อนมีช่างตัดเสื้อมาวัดตัวเธอ และเมื่อเช้าเสื้อผ้ากว่าสี่สิบชุดก็ถูกขนเข้ามาในตู้ มันมากมายจนเธอไม่เห็นความจำเป็น
“ดีมาก” เขาตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินกลับออกไป
เพชรไพลินถอนหายใจพรืด คิดว่าเขาจะโกรธจนต่อว่าเธอแรงๆ เสียอีก
ทว่าอีกด้านหนึ่งของประตู ชีคหนุ่มเสยผมที่ปรกหน้าไปยังด้านหลัง แม้ใบหน้าจะนิ่งเฉย ทว่าดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายชัดว่าเขากำลังยิ้ม
“เด็กยังไงก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ” เขาส่ายหน้าแล้วเดินไปที่ห้องทำงาน ปัญหาที่เขาต้องจัดการในคืนนี้ก็คือ ในเมื่อเพชรไพลินใช้ห้องนอนของเขา แล้วเขาจะนอนที่ไหน...
*******************
อะแฮ่มๆ มาต่อให้แล้วจ้า จากเดิมแจ้งไว้ว่าจะลงบทนี้เป็นบทสุดท้าย มีข่าวดีนะคะ ทีมงานตัดสินใจลงต่อให้อีกบทค่ะ
ฉะนั้นยังมีบทที่ 18 ให้อ่านกันต่อนะจ๊ะ!
แต่พอจบบทที่ 18 แล้วไม่สามารถลงให้อ่านได้แล้วน้าาาา ต้องอ่านกันต่อในเล่มเท่านั้นนะคะ (พร้อมตอนพิเศษหนูเพชรกับท่านชีคหวานๆ วาบหวาม อิอิ)
**เตือนๆๆ สำหรับนักอ่านเว็บเลิฟ มีสิทธิ์สั่งซื้อทรายล้อมเพชรในราคาเท่าเปิดจองอยู่นะคะ**
จากราคาปก 372 บาท เหลือ 340 บาท (ค่าส่งลงทะเบียนอีก 40 บาท รวมเป็น 380 บาทเท่านั้น)
หมดเขตสิ้นเดือนกันยายนนี้แล้วจ้า
สงวนสิทธิ์ให้เฉพาะสั่งซื้อกับสนพ.โดยตรงเท่านั้นนะคะ โดย inbox สั่งซื้อกับแอดมินเพจ หรือเมล์ plaipakkabooks@gmail.com ก็ย่อมได้เช่นกันค่ะ
**ก่อนใช้สิทธิ์ แจ้งเข้ามากันก่อนนะว่ามาจากเว็บเลิฟ เดี๋ยวอดได้ราคาพิเศษกันค่ะ**
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
กมลทิพย์บอกกับตนเองเลยว่านี่ล่ะคือสิ่งที่ตนใฝ่หา ความมั่งคั่งร่ำรวยทำให้เธอหลงใหลจนคิดอยากสลัดธัญธรณ์ไปโดยไว ประวัติของเธอจะได้ไม่ด่างพร้อย เพื่อปูทางไปสู่หนทางแห่งการขึ้นเป็นชีคคา สตรีผู้ยืนอยู่เคียงข้างชีคแห่งรัฐรามาน...คนที่จะได้ครอบครองทรัพย์สมบัติมหาศาลมากมาย
“เชิญครับ ห้องของคุณกมลทิพย์และคุณเมธาวีอยู่ทางด้านหลังครับ” ชายหนุ่มอายุร่วมหกสิบปีเดินออกมาต้อนรับหญิงสาวทั้งสองอย่างรู้งาน เมื่อเห็นทั้งสองยังคงยืนเฉย เขาจึงต้องเอ่ยปากแนะนำตัว
“ผมชื่อบาซินครับ เป็นพ่อบ้านประจำคฤหาสน์นี้ ท่านชีคสั่งให้จัดเตรียมห้องไว้ให้คุณทั้งสอง เชิญทางนี้ครับ” พ่อบ้านผายมือ ก่อนจะออกเดินนำไป
นั่นล่ะทั้งสองถึงเดินตามเข้าไปโดยมีสาวใช้แบกกระเป๋าตามหลังมาไม่ห่าง
“เสียใจด้วยนะที่ไม่ได้นอนห้องเดียวกับท่านชีค” เมื่อสบโอกาสเลขาสาวก็ซ้ำเติมอีกฝ่าย ดูสีหน้าก็รู้แล้วว่าผิดหวังที่ท่านชีคสั่งให้จัดห้องนอนแยกไปทางเรือนรับรองด้านหลัง แทนที่จะได้นอนอยู่ในคฤหาสน์ห้องเดียวกันกับท่านชีค
เมธาวีไม่คิดหวังอยู่แล้ว เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าไปในห้องส่วนตัว อ้อ...เว้นแม่นางรำนั่น แต่ก็เป็นอดีตไปแล้ว
“มันจะต่างกันตรงไหน เพราะตกดึกท่านชีคก็ต้องลงมากอดฉันอยู่ดี” เมธาวีจีบปากพูดแล้ว เหยียดริมฝีปากมองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “กมลทิพย์...ฉันว่านะ เธอล้มเลิกที่จะเสนอตัวให้ท่านชีคเถอะ เพราะถ้าท่านคิดจะพาเธอขึ้นเตียง คงไม่ปล่อยเธอให้แห้งเหี่ยวจนป่านนี้หรอก”
“ปากดี ไม่ต้องมาสาระแนเรื่องของฉัน เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถอะ” กมลทิพย์แทบเต้นผาง เมื่อถูกคู่อริพูดแทงใจดำเธอเข้าพอดี ทำไม! ทั้งๆ ที่เธอก็ทั้งสาวทั้งสวย เรียบร้อย มีชาติตระกูลอย่างที่ท่านชีคน่าจะชอบ ทว่าชีคหนุ่มกลับไม่แม้แต่จะชายตาแล น่าเจ็บใจที่สุด
“แน่ล่ะ ตราบใดที่ท่านชีคยังต้องการฉัน ฉันก็จะปากดีแบบนี้ต่อไป” เมธาวีเชิดหน้าแล้วเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่บาซินเปิดประตูเอาไว้ให้
“ฉันจะคอยดูน้ำหน้าแกตอนที่ท่านชีคเขี่ยแกทิ้ง”
“อย่างน้อยฉันก็ยังเคยโดนท่านชีคกอด ไม่เหมือนใครบางคน โถ...น่าสงสาร”
คำพูดตอกกลับอย่างเจ็บแสบชนิดที่ว่ากมลทิพย์แทบจะเต้นเร่า ส่งผลให้หญิงสาวอยากจะกระโจนเข้าหาอีกฝ่ายหมายจะตบสั่งสอนคู่อริให้หายแค้นสักฉาดสองฉาดนัก แต่เมื่อเห็นสายตาของพ่อบ้าน เธอก็ได้แต่เม้มริมฝีปากเข้าหากันสนิทแล้วมองอีกฝ่ายอย่างอาฆาต
“ฝากไว้ก่อนเถอะอีบ้า”
“รีบมาเอาคืนล่ะ ถ้าช้าฉันจะคิดดอก” เมธาวีลอยหน้าลอยตาราวกับผู้ชนะ
“เชิญคุณทั้งสองพักผ่อนตามสบาย ดินเนอร์เย็นนี้ที่ห้องอาหาร อย่ามาสายนะครับ” บาซินโค้งตัวเล็กน้อยแล้วเดินกลับออกไป
สองสาวมองหน้ากันก่อนจะต่างฝ่ายต่างสะบัดหน้าเข้าห้องของตนเอง แล้วจัดการเลือกชุดที่คิดว่าสวยที่สุด ใช้เวลาที่เหลือประโคมผิวพรรณเพื่อให้งดงามเป็นที่ถูกใจชีคมุซตาฮ์ซาน
*************
ทันทีที่มาถึงคฤหาสน์ร่างสูงก็พาตัวเองมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องนอนของตนเอง ห้องนอนของเขาจะเข้าออกเมื่อไหร่ก็ได้มิใช่หรือ แล้วเหตุใดเขาจึงรีรอไม่ก้าวเข้าไปเสียที ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตั้งใจว่าจะตีหน้ายักษ์แล้วทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ แต่เอาเข้าจริงเขากลับใจอ่อนอยู่ร่ำไป
เรียกได้ว่าชนะทุกอย่างบนโลกใบนี้ ยกเว้นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ชื่อเพชรไพลิน ยิ่งเธอบาดเจ็บเช่นนี้เขายิ่งสงสารจับใจ แม้จะพร่ำบอกกับตัวเองว่าจะไม่ยอมโง่ถูกหลอกเป็นครั้งที่สามก็ตาม
เสียงโทรศัพท์มือถือทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ เขากดรับเมื่อเห็นว่าเป็นสายจากเมืองไทย
“ว่ายังไง งานที่ฉันให้ตามสืบ...”
“ยังไม่ได้เบาะแสเลยครับท่านชีค”
“ตามต่อไป ฉันเชื่อฝีมือพวกนาย”
ชายหนุ่มกดตัดสายแล้วเตรียมจะเปิดประตู ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พยาบาลชาวไทยที่เขาจ้างมาดูแลเพชรไพลินเปิดประตูออกมาพอดี
“ท่านชีคกลับมาแล้วหรือคะ” รัตติกาลทำความเคารพนายจ้างแล้วเบี่ยงตัวเพื่อให้เขาก้าวเข้าไปในห้อง ทว่าชายหนุ่มกลับยืนอยู่แค่หน้าห้องไม่มีท่าทีว่าจะก้าวเข้าไป
“เพชรไพลินเป็นยังไงบ้าง”
“ตอนนี้หลับไปแล้วค่ะท่านชีค เมื่อเช้าพาไปเดินเล่นที่สวนด้านล่าง แผลผ่าตัดดีขึ้นมาก แต่คงต้องใช้ไม้ค้ำยันไปอีกสักระยะ ยังไม่อยากให้เดินเองตอนนี้เพราะจะทำให้กระดูกผิดรูป อาจต้องเข้ารับการผ่าตัดใหม่อีกครั้ง” รัตติกาลรายงานอาการของหญิงสาวอย่างละเอียด
“ขอบใจมาก เธอไปพักผ่อนเถอะ มีอะไรจะให้เด็กรับใช้ไปเรียก”
“ขอบคุณค่ะท่านชีค”
เมื่อนางพยาบาลสาวเดินกลับออกไปแล้วเขาจึงก้าวเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา สองตาพิศมองไปยังเรือนร่างบอบบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงของเขา
เขายังรู้สึกสะเทือนใจไม่หายจากเหตุการณ์ที่เพชรไพลินกัดปากตัวเองจนเลือดไหล ทำไมเธอต้องทำร้ายตัวเองถึงขนาดนั้น หรือจะเป็นอีกมารยาหนึ่งที่เธอไว้ใช้เรียกร้องความสงสาร...มือที่กำลังเอื้อมไปไล้แก้มอิ่มชักกลับราวกับเธอเป็นของต้องห้าม
ร่างบางขยับตัว แล้วกะพริบตาตื่น เมื่อเห็นมีคนมายืนข้างเตียง
“ท่านชีค” หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งแต่เพราะขยับไวไปเธอจึงนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ คนที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงช่วยอิงหมอนไว้กับหัวเตียงเพื่อให้เธอเอนหลังได้สบายขึ้น
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเสียงเบาหวิว ด้วยไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกันแน่ ปากก็พูดประชดถามออกไปด้วยวิสัยของสตรี “ท่านชีคมีธุระอะไรกับสาวใช้อย่างเพชรหรือคะ หากจะเรียกใช้งาน เพชรคงต้องขอเวลาอีกสักหน่อย หากเดินเหินสะดวกเมื่อไหร่จะทำงานให้คุ้มกับเงินที่คุณแม่เอาไป”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกเพชรไพลิน เธอจะได้เป็นทั้งคนใช้และนางบำเรอของฉันแน่” เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ราวกับจะยั่วให้อีกฝ่ายใจเต้นแรง
“มันไม่อยู่ในข้อตกลง ไหนท่านชีคว่าจะให้ฉันเป็นคนรับใช้ไงคะ” หญิงสาวโวยวาย ใบหน้าแดงก่ำเมื่อคิดว่าจะต้องเป็นนางบำเรอของเขา
“กับเธอไม่จำเป็นต้องมีข้อตกลงอะไรทั้งนั้น เพราะเธอไม่อยู่ในฐานะที่จะต่อรองอะไรทั้งสิ้น ไม่ว่าฉันจะสั่งอะไร เธอก็ต้องทำตามทั้งนั้น” เขาวางอำนาจเหนือเธอด้วยข้อต่อรองก็คือจำนวนเงินถึงสิบล้านที่มารดาเลี้ยงของเธอใช้วิธีสกปรกแบล็กเมล์เขาไป
“เผด็จการ” เธอต่อว่าเขาหวังให้เขาโกรธบ้าง
“นั่นล่ะตัวฉัน เย็นนี้เธอต้องลงไปดินเนอร์ข้างล่าง หนึ่งทุ่ม ห้ามช้า” ชายหนุ่มกลับยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ สั่งเสร็จก็เดินกลับออกไปราวกับตอกย้ำความเผด็จการของตัวเอง
เพชรไพลินได้แต่โมโหจนควันแทบออกหู ทว่าทำได้ก็เพียงค่อนขอดชายหนุ่มลับหลัง เพราะหากอยู่ต่อหน้าชีคหนุ่มเธอไม่สามารถสรรหาถ้อยคำทำร้ายเขาได้เลยสักครั้ง กลับกันเธอเองนั่นล่ะที่แทบกระอักกับถ้อยคำทำร้ายจิตใจของอีกฝ่าย
“ผู้ชายปากจัด บ้าอำนาจ จอมบงการ เผด็จการที่สุด ฉันเกลียดท่านชีค เกลียดๆๆ” หญิงสาวโวยวายเสียงดังราวกับต้องการปลดปล่อยความตึงเครียดที่อัดแน่นจนแทบระเบิด
“ฉันรู้แล้วว่าเธอเกลียดฉัน ไม่ต้องโวยวายเสียงดังมากก็ได้”
“ท่านชีค” หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปาก เมื่อเห็นว่าเขาเดินกลับเข้ามาในห้อง แต่ด้วยทิฐิทำให้เธอเชิดหน้าขึ้นราวกับไม่ยี่หระทั้งที่หัวใจเจ้ากรรมร่วงหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ฝ่อจนแทบไม่กล้ามองหน้าเขา
“ฉันแค่จะเดินเข้ามาถามเธอว่าดีไซน์เนอร์จัดการเสื้อผ้าให้เธอเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” เขาไม่มีทีท่าว่าจะโกรธหรือต่อว่าทั้งที่ได้ยินเต็มสองหูว่าหญิงสาวด่าเขาว่าอะไรบ้าง
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เธอตอบเสียงเบาราวกับเด็กนักเรียนถูกอาจารย์จับได้ว่าแอบกินขนมใต้โต๊ะ วันก่อนมีช่างตัดเสื้อมาวัดตัวเธอ และเมื่อเช้าเสื้อผ้ากว่าสี่สิบชุดก็ถูกขนเข้ามาในตู้ มันมากมายจนเธอไม่เห็นความจำเป็น
“ดีมาก” เขาตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินกลับออกไป
เพชรไพลินถอนหายใจพรืด คิดว่าเขาจะโกรธจนต่อว่าเธอแรงๆ เสียอีก
ทว่าอีกด้านหนึ่งของประตู ชีคหนุ่มเสยผมที่ปรกหน้าไปยังด้านหลัง แม้ใบหน้าจะนิ่งเฉย ทว่าดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายชัดว่าเขากำลังยิ้ม
“เด็กยังไงก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ” เขาส่ายหน้าแล้วเดินไปที่ห้องทำงาน ปัญหาที่เขาต้องจัดการในคืนนี้ก็คือ ในเมื่อเพชรไพลินใช้ห้องนอนของเขา แล้วเขาจะนอนที่ไหน...
*******************
อะแฮ่มๆ มาต่อให้แล้วจ้า จากเดิมแจ้งไว้ว่าจะลงบทนี้เป็นบทสุดท้าย มีข่าวดีนะคะ ทีมงานตัดสินใจลงต่อให้อีกบทค่ะ
ฉะนั้นยังมีบทที่ 18 ให้อ่านกันต่อนะจ๊ะ!
แต่พอจบบทที่ 18 แล้วไม่สามารถลงให้อ่านได้แล้วน้าาาา ต้องอ่านกันต่อในเล่มเท่านั้นนะคะ (พร้อมตอนพิเศษหนูเพชรกับท่านชีคหวานๆ วาบหวาม อิอิ)
**เตือนๆๆ สำหรับนักอ่านเว็บเลิฟ มีสิทธิ์สั่งซื้อทรายล้อมเพชรในราคาเท่าเปิดจองอยู่นะคะ**
จากราคาปก 372 บาท เหลือ 340 บาท (ค่าส่งลงทะเบียนอีก 40 บาท รวมเป็น 380 บาทเท่านั้น)
หมดเขตสิ้นเดือนกันยายนนี้แล้วจ้า
สงวนสิทธิ์ให้เฉพาะสั่งซื้อกับสนพ.โดยตรงเท่านั้นนะคะ โดย inbox สั่งซื้อกับแอดมินเพจ หรือเมล์ plaipakkabooks@gmail.com ก็ย่อมได้เช่นกันค่ะ
**ก่อนใช้สิทธิ์ แจ้งเข้ามากันก่อนนะว่ามาจากเว็บเลิฟ เดี๋ยวอดได้ราคาพิเศษกันค่ะ**
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.ย. 2561, 00:13:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.ย. 2561, 00:13:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 601
| << บทที่ 17 -60% | บทที่ 18 -30% >> |