กลรักนักดีไซน์
...โบแว...หนุ่มฝรั่งเศสเอาแต่ใจรักการออกแบบเสื้อผ้าเป็นชีวิตจิตใจทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆ
...เพลิงฟ้า...สาวไทยหนีไปอยู่ปารีส
...เรื่องของคนเอาแต่ใจกับคนชอบตามใจมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้น...
...เพลิงฟ้า...สาวไทยหนีไปอยู่ปารีส
...เรื่องของคนเอาแต่ใจกับคนชอบตามใจมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้น...
Tags: รักลวง อิสระ
ตอน: Designer's desire By คชสีห์ 11
กลรักนักดีไซน์ (Designer's desire By คชสีห์) 11
ตึกที่ทำงานถ่ายภาพนิ่งมีคนมาเปิดแต่เช้า เพลิงฟ้าก็มาเช้าเช่นกัน เพราะไม่มีโบแวกวนใจตอนเช้า และเขาเพิ่งเข้านอนตอนตีสี่เห็นทำงานกับพ่อเขาจนเช้าแทบทุกวัน
ช่วงนี้ฌากเอาเวลามาดูแลภรรยาแล้วห่างๆ จากเด็กหนุ่มของเขาพอสมควร เพลิงฟ้าแทบไม่ได้เจอฌาก เพราะเขาดูแลมอร์กานและนอนพักเสมอเมื่อว่าง ถ้าไม่ต้องดูแลมอร์กานก็เรียกลูกชายไปคุยเรื่องโปรเจค เพลิงฟ้าจึงไม่ได้เข้าไปวุ่นวายเท่าไร
เธอแต่งหน้าทำผมแบบพีโอนี่ ออกบ้านด้วยน้ำหอมราคาแพงที่โบแวซื้อมาให้ แต่เวลาไปทำงานวีฟวร์ก็เป็นอีกเรื่อง เธอก็ใส่น้ำหอมที่คุ้นเคยมากกว่า
‘หอมแบบพีโอนี่ถึงจะสมเป็นพีโอนี่สิ’
เมื่อมาถึงแล้ว ทีมงานก็ต้องแปลกใจ เพราะเพลิงฟ้ามาคนเดียวตามลำพัง “ทำไมมาเร็วจังเลยค่ะ อีกตั้งชั่วโมง กว่าจะถึงเวลานัด”
“กลัวรถติดน่ะค่ะ” เพลิงฟ้าบอกเล่า เธอก็กลัวอย่างนั้นจริงๆ กลัวเกิดเหตุฉุกเฉิน
“วันนี้ถ่ายภาพนิ่งคู่นายแบบนะคะ” ทีมงานเข้ามาบอกรายละเอียดงาน
“ค่ะ” เพลิงฟ้าก็แค่รับทราบเท่านั้น
งานนี้เป็นงานขั้นรายการก่อนไปถ่ายโฆษณาอีกที ก็ไม่น่าเชื่อว่านางแบบอายุมากอย่างเธอจะมีคนสนใจพอควร คิดว่าคงเป็นความสามารถในการเสนอขายสินค้ามากกว่า สักพักคนของแจ็คเกอลีนก็มาถึง แมเรียนรีบมาขอโทษขอโพยเพลิงฟ้าที่ตนเองมาช้า
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ” แมเรียนรีบขอโทษ แล้วเอาข้าวของมาให้ ยื่นถ้วยกาแฟให้ก่อนเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ” เพลิงฟ้าบอกแล้วก็ถอนหายใจยาว เพราะไม่คิดว่าต้องมีคนมาคอยดูแลด้วย เธอรับถ้วยกาแฟมาแล้วพูดด้วยอย่างดี “ขอบคุณค่ะ คุณไม่น่าลำบากเลย”
“ถ่ายแบบเช้าแบบนี้ต้องมีนี่แหละค่ะ ทานซุปด้วยนะคะ อย่าให้ท้องว่างเวลาถ่ายแบบค่ะ” แมเรียนล้วงหาซุปถ้วยที่เตรียมมา
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ท้องฉันไม่ว่างแน่ค่ะ ฉันทานมื้อเช้ามาแล้ว” เพลิงฟ้าบอกเล่า เห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับทราบก็วางเอกสารลง
“ฉันแมเรียนผู้ช่วยคุณนะคะ ตารางงานต่างๆ แจ็คเกอลีนให้ฉันดูแล อีกอย่างฉันเป็นคู่หมั้นของฌองด้วยค่ะ เพื่อนของโบแวค่ะ” แมเรียนรู้เรื่องเพลิงฟ้าดีอยู่แล้ว เพราะได้รับหน้าที่ดูแลโดยตรง
“อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เพลิงฟ้าจับมือด้วยแล้วก็รอเวลา
สักพักทีมงานก็บอกให้เธอไปเตรียมตัวและลืมบอกว่านายแบบเป็นใคร แมเรียนก็มัวแต่ดูเรื่องรายละเอียดต่างๆ แต่เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว นายแบบก็ยังไม่มาสักที ทีมงานก็โทรไปตาม
เพลิงฟ้าจึงมีเวลานั่งคุยกับแมเรียน “นางแบบทุกคนจำเป็นต้องมีคนคอยดูแลด้วยเหรอคะ”
“ไม่หรอกค่ะ เฉพาะช่วงแรกที่ต้องคอยพาไปแนะนำ แต่เฉพาะนางแบบที่อาจจะมีโอกาสได้เข้าวงการอื่นหรือทำอย่างอื่นแจ็คเกอลีนจะให้การดูแลเป็นพิเศษ อย่างคุณเนี่ย แจ็คเกอลีนวางแผนไว้ให้เยอะค่ะ ไม่ใช่เป็นนางแบบ ถ้าคนไหนแจ็คเกอลีนเห็นแววล่ะก็ไปได้สวยทุกคน” แมเรียนบอกตามตรง เพราะฌอง-ปิแยร์...คู่หมั้นก็ได้บอกทุกอย่างเกี่ยวกับเพลิงฟ้าให้ฟังหมดแล้ว
“เอ๋ ไม่เห็นแจ็คเกอลีนเคยบอกฉันขนาดนั้นค่ะ” เพลิงฟ้างุนงง ไม่รู้อยู่ๆ แจ็คเกอลีนทำไมถึงอยากให้เธอเข้าวงการนัก
“โบแวฝากไว้ค่ะ บอกว่าถ้าคิดจะปั้นต้องปั้นให้ถึงที่สุด จะมาทิ้งขว้างกลางคันล่ะก็ เขาโกรธ” แมเรียนบอกเล่าตามที่แมเรียนบอก
เพลิงฟ้าก็พยักหน้าช้าๆ โดยไม่รู้ว่าเดิมทีมอร์กานเคยเอารูปเพลิงฟ้าสมัยอยู่เมืองไทยให้แจ็คเกอลีนไปรอบแล้ว แล้วมีอันพับไป พอมารอบนี้เจอเพลิงฟ้าขึ้นเดินแบบ มีมาดนางแบบมากขึ้น ไม่ใช่แค่เด็กกะโปโลธรรมดา ทั้งสีหน้าท่าทางก็เหมือนมีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น จึงพึงพอใจ แม้แต่แมเรียนก็ไม่รู้เรื่อง เพราะเข้ามาทำงานกับแจ็คเกอลีนไม่ถึงห้าปี ตั้งแต่สมัยเรียนจบ
“อ๋อ ใช้เส้นโบแวนี่เอง” เพลิงฟ้าพูดแล้วก็ถอนหายใจยาว
“อย่าคิดมากเลยค่ะ อยู่กับโบแว โอกาสอะไรเข้ามาก็คว้าไปเถอะ โบแวเขาตอบแทนน้ำใจทุกคนด้วยสิ่งเหล่านี้ อย่าไปคิดว่าที่ผ่านมาไม่เคยต้องการผลประโยชน์จากเขา เพราะเขาเต็มใจให้ค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่หวังผลประโยชน์ใดๆ ฌองเล่าให้ฟัง” แมเรียนบอกเล่าด้วยรอยยิ้ม
ไม่ต้องคิดอะไรมาก เฉพาะวันนี้ก็เห็นแล้วว่าเพลิงฟ้าเป็นคนที่ใช้ได้ มาตรงเวลา ไม่มีการอิดออดใดๆ แจ็คเกอลีนบอกถือว่าใช้ได้แล้ว และเอาเวลาว่างในการทำความเข้าใจสินค้า
ชั่วโมงหนึ่งผ่านไปกว่านายแบบจะมา แล้วก็ทำให้เพลิงฟ้าตะลึงงัน เมื่อโนอาเดินเข้ามาแล้วเชิดใส่เธอเข้าไปแต่งตัว แมเรียนถอนหายใจยาว เมื่อนึกได้ว่าลืมบอกเพลิงฟ้า
“ขอโทษนะคะ พีโอนี่ แจ็คเกอลีนไม่ให้บอกก่อนค่ะ รู้ว่าโบแวมีปัญหากับโนอา แต่นี่เป็นข้อตกลงที่ลูกค้าต้องการคุณถ่ายแบบพร้อมโฆษณาในงานเดียว” แมเรียนรู้ดีว่าเจ้านายไม่บอกเพื่อให้เพลิงฟ้ารับงาน
เพลิงฟ้าถอนหายใจยาว รู้ว่าถ้าโบแวรู้ต้องเกิดปัญหาแน่นอน แต่เธอก็รู้ว่าต้องทำงานร่วมกับโนอาอย่างเสียไม่ได้ รออีกพักกว่านายแบบจะพร้อมแล้วก็โดนเรียกไปคุยงานอีกที
โนอามองพีโอนี่แล้วก็ยิ้มแย้ม “ไงล่ะ”
“สบายดีค่ะ คุณล่ะคะ” เพลิงฟ้าไม่รู้จะทักทายยังไงดี
“ก็ดี” โนอามองหล่อนแล้วก็ยิ้มมีเสน่ห์ให้ “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะ”
เพลิงฟ้าก็ต้องฉีกยิ้มให้เขาไปด้วย แม้จะไม่ต้องการกก็ตาม แต่เพราะต้องเข้าสังคมทำให้ต้องยอมรับมารยาทของสังคมไปด้วย ความที่เคยชินกับการอยู่อย่างเงียบๆ มานาน เธอจึงชินกับการไม่ต้องเสแสร้ง แต่เพราะโดนโบแวดึงเข้ามาในโลกของเขา เธอก็ต้องปรับตัวให้ได้อีกเช่นกัน
ใครจะหลอกลวงเธออย่างไร เธอก็ไม่สะท้าน แต่ถ้าเป็นคนใกล้ชิดสนิทสนม เธอก็ปวดใจหนัก
สักพักก็เรียกไปทดสอบแสงแล้วเริ่มถ่ายภาพนิ่งกัน แมเรียนไปนั่งคุยงานถ่ายโฆษณาต่อ เพราะเพลิงฟ้าก็ถนัดโพสต์ท่าอยู่แล้ว สายตาเพลิงฟ้าคุ้นเคยกับภาพของพวกนางแบบดี และเคยมีพื้นฐานจากที่เมืองไทยอยู่บ้าง เธอจึงทำได้ดี แต่ก็แอบอึดอัด เพราะโนอาทำตัวใกล้ชิดเกินกว่าเหตุบ่อยครั้ง
จนกระทั่งโนอาแกล้งบีบหน้าอกเพลิงฟ้าอย่างแรง ทำให้เธอโกรธจัดจนลืมตัว กระทืบเท้าเขาอย่างแรงแล้วตบหน้าโนอา ก่อนถอยออกมา
“นี่คุณคิดว่าคุณเป็นใครน่ะ ถึงจะเป็นเกย์แต่ถ้ามาลวนลามฉันล่ะก็ ฉันก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกัน” เพลิงฟ้าหันไปต่อว่าอีกฝ่ายอย่างหงุดหงิด
โนอาได้ยินก็ตบหน้าเพลิงฟ้าจนสะดุดล้มลงไปนอนกับพื้น “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร คิดว่าฉันอยากจะจับตัวเธอนักเหรอ คิดว่าตัวเองสวยเด่นนักรึไง หน้าอย่างเธอจะหาสักกี่คนก็ได้”
แมเรียนได้ยินเสียเอะอะก็เข้ามาดู เห็นเพลิงฟ้าล้มลง โนอาทำท่าจะเข้าไปทำร้าย ดีที่ทีมงานเข้ามาช่วยไว้ทัน
“แกมันก็แค่อาศัยเส้นโบแวเท่านั้นแหละ” โนอาได้ทีก็พูดขึ้นมา
เพลิงฟ้าลุกขึ้นยืนโดยมีแมเรียนพยุง ก่อนต่อปากต่อคำด้วย “แล้วอย่างคุณเรียกว่าอะไร เกาะฌากขึ้นมาเหมือนกันแหละ โธ่เอ๊ย”
“นี่แกกล้าพูดถึงฌากขึ้นมาเลยเหรอ นังพีโอนี่” โนอาจะเข้าไปต่อยเพลิงฟ้าอีกรอบ
“ตายแล้ว เกิดอะไรขึ้น” เจ้าของบริษัทโฆษณาเข้ามาดูงานในสตูพอดี ก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น “ทำไมนางแบบถึงหน้าบวมอย่างนี้”
ทีมงานคนหนึ่งเข้าไปกระซิบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งยืนยันว่าโนอาลวนลามนางแบบก่อนจริง
“ฉันจะไม่ร่วมงานกับนางแบบคนนี้เด็ดขาด” โนอาพูดขึ้นอย่างโมโห
“แต่ฉันมีสัญญาว่าจ้าง และเธอไม่มีสิทธิผิดสัญญา” เจ้าของบริษัทพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด “ทีนี้จะทำยังไง เธอตบนางแบบฉันจนหน้าแดงแบบนี้แล้ว แถมยังบวมด้วย”
เพลิงฟ้าแอบขอกระดาษชำระจากแมเรียน แล้วคายเลือดที่อยู่ในปากออกมา รสชาติของเลือดยังคงวนอยู่ในปาก
“ตายแล้ว เป็นแผลด้วย ยังไงวันนี้ต้องถ่ายให้เสร็จนะ ฉันเสียเงินเซ็ตฉากไปตั้งเท่าไร” เจ้าของบริษัทโฆษณาโวยวาย
“ก็มันหาเรื่องก่อน กระทืบเท้าแล้วยังมาตบหน้าอีก” โนอาแก้ตัว เพราะโทรไปหาต้นสังกัดแล้ว ทางนั้นไม่ให้ถอนตัว
“ก็แล้วไปบีบนมนางแบบทำไมล่ะ อยากให้เรื่องนี้ถึงโบแวใช่ไหม” แมเรียนพูดขึ้นเพื่อปกป้องเพลิงฟ้า
“ทำไมต้องกลัวโบแวด้วย” โนอาย้อนถาม ก่อนพูดในตอนท้าย “โบแวจะเก่งไปกว่าพ่อเขาเหรอ”
“หยุดเถียงกันได้แล้ว พานางแบบไปทำแผลแล้วแต่งหน้าใหม่ คนที่พวกคุณต้องกลัวคือฉัน” เจ้าของบริษัทพูดขึ้น แล้วไล่ให้แยกย้ายไปทำงาน
เพลิงฟ้าไปทำแผลแต่งหน้าแล้วก็กลับมาอีกครั้ง พยายามปรับอารมณ์ให้ได้ แล้วก็ถ่ายภาพนิ่งจนเสร็จ โดยที่โดนโนอาแกล้งอยู่เรื่อย ก่อนเพลิงฟ้าตัดสินใจกระซิบใส่ข้างหูโนอา
“ฉันมีคลิปที่คุณพยายามปล้ำโบแว โนราส่งให้ฉัน ถ้าคุณยังคงทำงานไม่เต็มที่แบบนี้ ฉันจะเอาไปให้ฌากดู” เพลิงฟ้ากระซิบแล้วได้ผล
โนอาผลักเธอออกให้พ้น ขมวดคิ้วมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เพลิงฟ้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ขอโทษค่ะ สะดุด”
หากคนทั้งกองเห็นว่าโนอาผลักเพลิงฟ้าชัดๆ แต่สุดท้ายก็กลับมาถ่ายต่อ
“ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดเรื่องอะไร” โนอาแอบกระซิบแล้วพยายามเก็บท่าที
“ภาพคุณเปลือยอกแล้วก็จูบโบแวชัดเจนมาก กล้องสมัยนี้มันช่างดีจริงๆ โนราถ่ายไว้หลายภาพ ตอนคุณอยู่ในผับ โบแวไม่สนใจเก็บไว้ แต่โนราส่งมันให้ฉันดู ฉันจะขอให้โนราส่งให้ฉันเมื่อไรก็ได้ รอยสักของคุณออกจะชัดเจนที่หัวไหล่น่ะ สักชื่อฌากด้วยนี่นะ” เพลิงฟ้าบอกรายละเอียดชัด ทำให้โนอาไม่กล้าเล่นตุกติก จึงยอมถ่ายให้ ทั้งยังเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย
เมื่อถ่ายครบทุกชุด พร้อมทั้งสินค้าที่ต้องการ ทำให้ทีมงานโล่งใจมาก แต่ยังมีถ่ายโฆษณาอีก เพลิงฟ้าได้แต่หนักใจ สุดท้ายต้องเลื่อนถ่ายโฆษณาในวันพรุ่งนี้ เป็นอาทิตย์หน้าแทนให้หน้าเธอหายบวมก่อน
“ไหนภาพที่เธอว่ามี” โนอาเข้ามาถามเมื่อมีโอกาส
เพลิงฟ้าเอามือจับหน้าแล้วบอกสั้นๆ “จะส่งเมลไปให้ก็แล้วกัน”
เพลิงฟ้าไปขึ้นรถที่โบแวให้ใช้ขับแล้วพาแมเรียนไปด้วย
“เขามาคุยอะไรเหรอคะ” แมเรียนถามอย่างสงสัย ที่อยู่ๆ ท่าทีของโนอาก็เปลี่ยนไป
“บางครั้งเหตุบังเอิญก็ทำให้เราถือไพ่เหนือกว่าคนบางคนได้ค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะยังไงเขาก็ต้องยอมร่วมงานกับฉันดีๆ ไปจนกว่าจะจบงานแล้วทีหน้าทีหลัง ยังไงรบกวนตรวจสอบด้วยนะคะ โนอากับโบแวไม่ถูกกัน นี่ฉันยังไม่รู้จะคุยกับโบแวยังไงเลย” เพลิงฟ้าบอกเล่าแล้วถอนหายใจ หน้าบวมแบบนี้แล้วจะบอกโบแวยังไงดี
“จริงๆ เรารู้อยู่แล้วค่ะว่านายแบบเป็นใคร แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับคุณ นึกว่าเขาจะเห็นแก่โบแวบ้าง” แมเรียนสารภาพตามตรง
“คุณน่าจะบอกฉันแต่แรก ฉันจะได้เตรียมตัวได้ถูก” เพลิงฟ้ารู้สึกเซ็งมากที่เกิดเรื่องแบบนี้ แต่แมเรียนยังไม่ทันได้พูดอะไร เธอก็พูดขึ้นมาเอง “ทำอาชีพแบบนี้จะเลือกคนที่รักหรือเกลียดก็ไม่ได้ เอาเถอะค่ะ ในเมื่อฉันหลวมตัวมาทำงานด้านนี้ จะมาทำเรื่องมากก็ไม่ได้นะคะ”
“แจ็คเกอลีนบอกว่าให้คุณไปหาหมอด้วย ยังไงพรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปเอง เป็นหมอที่ดูแลเรื่องความงามด้วย จะได้ดูแลคุณอย่างดีค่ะ” แมเรียนได้แต่บอกอย่างรู้สึกผิด
หากในใจก็รู้สึกทึ่งกับเพลิงฟ้าไม่น้อย คนสวยๆ ส่วนมากจะอัตตาสูงด้วยกันทั้งนั้น แต่เพลิงฟ้าดูสมถะติดดินมาก แล้วก็มาได้คิด อาจเพราะยังไม่ดัง จึงยังไม่ใช่เวลาหยิ่งก็เป็นได้ ส่วนมากถ้าดังก็หยิ่งทุกคนนั่นแหละ
********************
หน้ากระดาษตีกลับจากฝ่ายกราฟฟิค มีรอยวงอยู่ห้าหกวง พร้อมข้อความเป็นเชิงถามว่าให้แก้คำผิดที่เยอะจนน่าแปลกใจของเจเนวีฟ ทำเอาเจ้าตัวไม่ค่อยพอใจนัก จึงรีบไปที่แผนกกราฟฟิค มองหาเพลิงฟ้า แต่เพลิงฟ้าไม่อยู่และลางานสามวันอีกแล้ว ช่วงหลังเพลิงฟ้าลางานบ่อยมาก และหัวหน้าฝ่ายกับเจ้าของบริษัทก็ให้ลา
“ปิแเยร์คะ ทำไมคำผิดถึงเยอะอย่างนี้” เจเนวีฟยื่นให้ปิแยร์ดู
“ก็ต้นฉบับคุณมาผิดเยอะ แล้วพีชเขาก็เอามาให้ผมดูแล้วด้วย ภาษาอิตาลีของคุณไม่แข็งแรงก็น่าจะเปิดพจนานุกรมเช็คข้อความที่ตัวเองเขียนหน่อยนะ” ปิแยร์บอกเล่าแล้วก็ไล่เจเนวีฟออกไป เขาไม่ต้องสนใจเจเนวีฟ เพราะเขาไม่ใช่คนที่จะให้สมาชิกกองบรรณาธิการมาหาเรื่อง มีอะไรไม่พอใจให้มารีหรือโซอี้มาคุยกับเขาได้
เจเนวีฟหงุดหงิด ไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง ก็เห็นเอกสารที่ตัวเองเอามาให้เพลิงฟ้าดูก็รู้ว่าเพลิงฟ้าทำตามต้นฉบับที่ผิดพลาดของตน จึงหยิบไปใส่เครื่องทำลายกระดาษ แล้วกลับไปแก้แผ่นส่งงานให้แผนกกราฟิค จากนั้นก็เดินไปหาเลอาแทนที่มารี เพราะมารีคงเข้าข้างเพลิงฟ้าอีกแน่ เหมือนคราวก่อน และปิแยร์ปกป้องลูกน้องตัวเองแน่นอน
“เจนน่าขอพบคุณเลอาหน่อยสิ” เจเนวีฟถามเพื่อนแล้วพยักหน้ารู้กัน
“คุณเลอาคะ เจเนวีฟมาขอพบค่ะ มีปัญหาเรื่องงานค่ะ” เจนน่ารีบรายงานเลอาทันที เพราะรู้ว่าเลอาว่าง ก่อนพยักหน้าเมื่อเลอาบอกอนุญาต
“สวัสดีค่ะ คุณเลอา” เจเนวีฟทำหน้าเศร้าเข้าหาเลอา
“มีอะไรเหรอ ทำไมไม่ผ่านมารีก่อน” เลอาไม่ชอบคนที่ชอบข้ามหน้าข้ามตาเช่นกัน
“มารีชอบเข้าข้างพีชค่ะ ตัวเองทำงานผิดแต่ชอบโทษคนอื่น จนคนอื่นเขาคิดว่าพีชไม่ผิดหมดค่ะ” เจเนวีฟวางงานตัวแดงกับตัวเองสารที่เธอแก้ใหม่แล้ว พร้อมปลอมลายเซ็นของเพลิงฟ้า
“ไหนล่ะหลักฐาน” เลอาไว้เชิงเล็กน้อย ทำตัวเป็นเจ้านายที่ไม่ฟังความข้างเดียว
“นี่ค่ะ พีชทำอาร์ตผิดแท้ๆ แต่กลับทำเหมือนกับฉันทำผิดค่ะ” เจเนวีฟหาทางเล่นงานอดีตเพื่อนร่วมห้องได้สำเร็จแล้ว
เลอานั่งอ่านอยู่พัก ตรวจดูเอกสารแต่ละแผนก เพราะทางปิแยร์ให้ส่งงานแบบนี้ และเคยมีปัญหาว่าทำงานพลาด ดีที่พิสูจน์อักษรสุดท้ายเจอก่อน จึงต้องมีการป้องกันความผิดพลาด
“โทรเรียกพีชให้หน่อยสิ” เลอาบอกเจนน่าที่อยู่หน้าห้อง ก่อนบอกเจเนวีฟ “ขอฟังความอีกข้างก่อนแล้วกันนะ”
เจนน่าโทรกลับมารายงานอีกรอบ “พีชลางานค่ะ”
“ลางานอีกแล้วเหรอ มีวันไหนเข้าออฟฟิศบ้างไหม” เลอาหงุดหงิดตลอด เพราะรู้มาว่าเพลิงฟ้าไม่ค่อยเข้าออฟฟิศเท่าไรนัก
“เดี๋ยวบอกคุณปิแยร์ให้นะคะ” เจนน่าได้ยินเลอาวีนก็รีบขอวางสายแล้วโทรหาปิแยร์แทน
เลอาหมั่นไส้เพลิงฟ้ามาก ยิ่งตอนนี้พ่อกับแม่ย้ายไปอยู่กับโบแว แม่เธอก็เรียกเพลิงฟ้ามาคุยงานด้วยเสมอเวลาเธอไปเรียนรู้งานจากแม่ เพราะติดปัญหาอะไร เพลิงฟ้าอธิบายได้ เนื่องจากรู้จักคนเขียนแทบทุกคน
“เดี๋ยวคุณเลอาก็จะรู้ว่า ปิแยร์ต้องเข้าข้างลูกน้องเขาแน่นอนค่ะ” เจเนวีฟรีบเป่าหูไว้ก่อน
สักพักปิแยร์ก็เข้ามา เห็นเจเนวีฟแล้วรู้เลย ไม่นานมารีก็ตามมาด้วย มารีไม่พอใจเจเนวีฟมาก ที่เอาเรื่องนี้มาทำให้เลอาต้องตัดสินใจ หากมีปัญหาอะไร ควรแก้ไขก่อนไม่ใช่อะไรๆ ก็ถึงนายแบบนี้
“คุณเลอามีอะไรเหรอครับ” ปิแยร์พูดก่อนมารี เพราะตัวเองโดนเรียกก่อนเป็นคนแรก เจอมารีระหว่างทาง เขาก็เลยชวนมารีมาด้วย เพราะตอนแรกคิดว่ามารีอาจจะอยู่ในห้องเลอา
“มารีมีอะไรเหรอ ทำไมต้องมาด้วย” เลอาขมวดคิ้วอย่างงุนงง
“ปกติถ้ามีปัญหาเรื่องงาน มักเกี่ยวข้องกับฝ่ายบรรณาธิการและฝ่ายกราฟฟิค ต้องรับรู้ร่วมกันค่ะ” มารีอธิบายได้เป็นผู้ใหญ่ รู้แล้วว่าปัญหาคืออะไร เพราะระหว่างทางปิแยร์ก็บอกเธอเรื่องนี้เหมือนกัน
“ก็มีเจเนวีฟอยู่แล้วนี่” เลอาบอกออกชัด
“ผมไม่รู้ว่าเจเนวีฟอยู่ครับ เพราะเจนน่าไม่ได้บอก ก็เลยคิดว่าสงสัยมารีไม่ได้อยู่ที่โต๊ะ จึงไม่รู้ก็เลยชวนมาด้วยกัน” ปิแยร์บอกอย่างสุภาพ
อย่างไรเสียเขาทำงานร่วมกับมอร์กานมามากกว่ายี่สิบห้าปี มารีทำมาสิบปี เรียกว่าเลอาต้องเกรงใจบ้าง
“เอาล่ะๆ ลูกน้องคุณทำงานมีปัญหานะ คุณจะว่ายังไง” เลอาเอาเอกสารให้ปิแยร์ดู
ปิแยร์ดูแล้วก็มองเจเนวีฟ รู้ว่าหลักฐานเท็จ เพราะเพลิงฟ้าเอามาให้เขาดูก่อนส่งงานอยู่แล้ว ทำไมเขาจะจำไม่ได้ว่าเจเนวีฟผิดเอง ก่อนพูดกับเจเนวีฟ “เธอว่าเป็นความผิดของพีชใช่ไหม”
“ใช่สิ แล้วมาวงไว้ให้ฉันแก้ ต้องการดิสเครดิตฉันใช่ไหม” เจเนวีฟยืนยันตามที่ตัวเองต้องการ
“เธอมั่นใจนะว่านี่พีชเป็นคนเซ็น พีชได้รับต้นฉบับนี้กับมือหรือเปล่า” ปิแยร์ถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“ก็ต้องได้รับกับมือสิ” เจเนวีฟยืนยันให้เรื่องจบไป
“รับกับมือ ก็ต้องมีลายนิ้วมือของพีชบนกระดาษต้นฉบับใช่ไหม” ปิแยร์ถามให้เจเนวีฟรู้ตัวเสียที ว่าเขารู้แต่แรกแล้วว่าในใบงานใบนี้เป็นของปลอม
เลอาขมวดคิ้วสงสัย “ทำไมต้องถามละเอียดอย่างนั้น เจเนวีฟก็บอกอยู่ว่าให้กับมือ มันก็ต้องมีลายมือของพีชสิ”
“ครับ งั้นผมขอผงคาร์บอนจากแผนกผมมา โรยบนกระดาษ ก็ต้องมีลายนิ้วมือของพีชถูกไหมครับ” ปิแยร์แสดงให้ชัดเจนอีกรอบ
“ก็ต้องมีสิ” เลอาก็บอกชัดเจน
“พีชใส่ถุงมือ คงไม่มีหรอกค่ะ คุณเลอา” เจเนวีฟรีบชี้แจง
“ตอนที่พีชเอาต้นฉบับที่ผิดกับตัวอย่างงานมาให้ผมดู ไม่ได้ใส่ถุงมือแน่นอน ผมรับประกันได้ และถ้าคิดว่าผมปกป้องลูกน้อง ก็ไปดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้ พอดีแผนกผมชอบเล่นแผลงๆ มอร์กานเลยสั่งให้ติดกล้องไว้ ผมจะเอาภาพวันที่รับงานมาให้ โอเคเลย วันที่สิบสามนะครับ ผมจะให้เอามาดูว่าพีชใส่ถุงมือไหม” ปิแยร์พูดอย่างชัดเจน
“ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่” มารีถามขึ้นมาอย่างงุนงง
“ลูกน้องคุณส่งตัวอย่างบทความภาษาอิตาลีผิดๆ มาให้ลูกน้องผม ผมให้พีชไปเรียนภาษาอิตาลีมา ตรงไหนที่พีชไม่เข้าใจ เขาก็เอามาถามผม ก่อนทำอะไร เขาก็ไปเปิดพจนานุกรมมาก่อน ผมก็ช่วยดูให้คร่าวๆ แล้ว ลูกน้องคุณผิดมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นลายพิมพ์ตัดแปะมาให้ ตอนนี้กลับเอาไปแก้เป็นอันถูกแล้วปลอมลายเซ็นลูกน้องผมแบบนี้ได้ยังไง” ปิแยร์ชี้แจงฉีกหน้าเจเนวีฟไม่เหลือดี
เลอาหันไปมองหน้าเจเนวีฟ ขมวดคิ้วแล้วมีสีหน้าเข้มงวดแบบมอร์กาน
“เจเนวีฟ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย” มารีหันไปถามลูกน้อง
“ใช่ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย” เลอาถามซ้ำอีก
“ฉันเปล่านะคะ ฉันทำถูกแล้ว อาจมีข้อผิดพลาดตอนฉันเอาต้นฉบับที่ยังไม่แก้ไขคำผิดไปส่งให้ค่ะ เพราะนี่คือต้นฉบับที่ถูกต้องซึ่งคงหยิบผิดไป อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ปลอมลายเซ็น พีชเซ็นให้ฉันจริงๆ ฉันพยายามเอาเอกสารตัวถูกไปให้พีชแล้ว แต่พีชไม่ยอมรับ ทั้งหมดพีชต้องการกลั่นแกล้งดิสเครดิตฉันนี่คะ” เจเนวีฟก็เล่นละครตีเนียนไม่รู้เรื่อง
“คิดว่ามันคงเกิดข้อผิดพลาดเรื่องการสื่อสารขึ้นมากกว่าค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่ควรเอามาเป็นเรื่องให้คุณต้องปวดหัวนะคะ เจเนวีฟ ทีหลังมีอะไรให้ผ่านฉันก่อน เรื่องแบบนี้คุยกับปิแยร์ก็ได้ ไม่ต้องเอาเรื่องจุกจิกมาให้คุณเลอาอีก เอาล่ะ คุณเลอาคะ ขอตัวเอาเอกสารไปให้ทางกราฟฟิคแก้ไขให้ด่วนค่ะ เพราะต้องรีบทำเล่มตัวอย่างค่ะ” มารีรู้ว่าลูกน้องคิดแกล้งเพลิงฟ้า แล้วไม่อยากมีปัญหา เพราะยังไงปิแยร์ซึ่งเก๋าเกมกว่าก็จับไต๋ได้แน่นอนอยู่แล้ว
“ไม่ต้องหรอกครับ พีชเขาแก้งานไว้ให้แล้ว เขาฝากไว้ที่ฝ่ายผม ทางผมก็แค่ต้องการความยืนยันจากฝ่ายคุณเท่านั้นแหละมารี เดี๋ยวผมจะส่งไปให้ฝ่ายภาษาตรวจดูอีกทีแล้วกัน จริงๆ พีชเขาไม่อยากแก้ให้เลย แต่เพราะเขารู้ว่าต้องลางาน กลัวงานไม่ทันกำหนดมากกว่า เขาก็เลยแก้ให้ ถ้าทางฝ่ายภาษาตรวจสอบแล้วมีอะไรผิด เดี๋ยวผมจะแวะเอาไปให้ พอดีมอร์กานเรียกผมพบน่ะ” ปิแยร์บอกชัดเจน
“แม่เรียกไปเรื่องอะไร” เลอาถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“พอดีมีบริษัทนิตยสารจากประเทศไทยสนใจจะเช่าลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่นิตยสารวีฟวร์กับฟีย์ ทีนี้ก็จะเรียกไปคุยเรื่องอาร์ตมากกว่า เขามีตัวอย่างนิตยสารที่เขาทำอยู่ด้วยมาให้ ผมดูเรื่องอาร์ตอย่างเดียวครับ มารีก็คงไปคุยด้วยเหมือนกัน” ปิแยร์หันไปทางมารีเป็นเชิงถาม
“ใช่แล้วล่ะค่ะ ขอตัวไปเตรียมข้อมูลก่อนนะคะ จริงๆ ก็ทราบล่วงหน้ามาแล้วเหมือนกัน แต่ทางการตลาดได้คุยเรื่องรายละเอียดไว้แล้วค่ะ” มารีรีบขอตัวไปกับปิแยร์ เพราะวันนี้วุ่นวายเรื่องเตรียมข้อมูล ทั้งยังมีเรื่องงานแล้วลูกน้องยังต้องมาก่อเรื่องอีก
เลอาได้ยินก็หงุดหงิด เหมือนแม่ไม่เห็นแก่หน้าเธอ แล้วยังเห็นเจเนวีฟอยู่ในห้องอีก “ไปทำอะไรก็ไปทำไป เวลาจะหาเรื่องใครหัดเตรียมใจไว้ด้วย แล้วไม่ต้องใช้วิธีเด็กๆ แบบนี้ คนอย่างปิแยร์เขาอ่านทีเดียวก็เข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร”
“ขอโทษค่ะ” เจเนวีฟขอโทษก็นึกขึ้นได้ เหมือนเลอาจะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว แต่ก็ไม่กล้าพูดมาก จึงออกไปจากห้อง
เลอาถอนหายใจแล้วกดโทรหาแม่ทันที “สวัสดีค่ะ แม่ ทำไมแม่เรียกประชุมที่บ้านแต่ไม่บอกหนูสักคำ”
“พูดเรื่องนิตยสารที่จะเอาไปเผยแพร่ในไทยเหรอ แม่มองว่าลูกก็วุ่นวายเรื่องเรียนรู้งานแล้ว แม่ก็คิดว่าเรื่องนี้ค่อยเรียนรู้ทีหลังได้” มอร์กานเข้าใจอะไรง่ายกว่าลูกสาวนัก เพราะประสบการณ์ในการทำงานที่เหนือชั้นกว่า
“หนูอยากไปเรียนรู้ด้วยค่ะ” เลอาบอกตามตรงเพราะอยากรู้ทุกเรื่องและเก่งในงานสายนี้ให้ได้
“โอเค งั้นลูกก็มาเรียนรู้งานด้วยอีกคน แต่เย็นนี้จะไปดินเนอร์กับฟรังซัวร์ไม่ใช่เหรอ” มอร์กานถามลูกสสาวอย่างงุนงง
“แล้วแม่เลื่อนวันอื่นไม่ได้เหรอคะ” เลอานึกได้ก็อยากให้แม่เลื่อน
“เอางี้แล้วกัน ให้มากันตอนนี้เลย แม่จะได้ฟังเรื่องงาน มาเดี๋ยวนี้เลยนะ เรื่องงานนี้รอไม่ได้หรอก” มอร์กานบอกลูกสาว แล้วก็หันไปทานของว่างที่ฌากป้อนเอาใจ
เลอาได้แต่รับคำแล้วตัดสาย ก่อนเรียกหาข้อมูลจากฝ่ายการตลาดอีกรอบ แล้วก็ต้องนั่งรถไปศึกษาไปจึงต้องให้คนขับรถมาขับให้ ปิแยร์และมารีต่างก็พร้อมข้อมูล อาจขาดอะไรไปบ้าง แต่มีแท็ปเล็ตก็พอช่วยกู้สถานการณ์ไปได้ ต่างก็ไม่ค่อยพอใจนักที่ต้องมาเร็วกว่ากำหนด
********************
เมื่อส่งแมเรียนแล้ว เพลิงฟ้าเห็นมีรถหลายคนจอดอยู่ รวมทั้งรถของโบแวด้วยเธอก็คิดว่าเขาน่าจะอยู่กับฌากมากกว่า แต่เห็นฌากนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกกับโบแวก็แปลกใจ เพราะปกติจะต้องไปคุยกันในห้องทำงานของโบแว
โบแวเงยหน้าเห็นรอยช้ำที่หน้าเพลิงฟ้าก็ถาม “เธอไปโดนอะไรมา ทำไมหน้าบวมแบบนั้น วันนี้ไปถ่ายแบบไม่ใช่เหรอ เกิดอะไรขึ้น”
ฌากก็ขมวดคิ้วมอง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะโนอาไม่ได้โทรมาคุยอะไรมาก นอกจากงานเสร็จแล้ว ช่วงที่ต้องดูแลภรรยา เขาก็จะนัดโนอากลางวันแทน ยกเว้นวันไหนเขาทำงานจนลืมไปว่าต้องเข้านอน เขาก็จะไม่ออกบ้าน เพราะโบแวห้ามขาดไม่ให้โนอามาที่นี่ อย่างวันพรุ่งนี้โนอาโทรมาถามว่าจะออกมาพบไหม เขาก็ตอบตกลงไปแล้วก็เท่านั้น
“สะดุดหกล้มในกองถ่ายค่ะ หน้าไป เอ่อ กระแทกกับกำแพงอย่างแรง ก็เลยเป็นแบบนี้” เพลิงฟ้าไม่อยากให้โบแวเข้าไปวุ่นวายเรื่องงานจึงโกหกไป
“ระวังหน่อยสิ นี่เจ้าของงานเขาไม่ว่าอะไรเหรอ” โบแวถามอย่างสงสัย จะว่าเพลิงฟ้าไม่คุ้นกับส้นสูงก็ไม่ใช่ หัดจนชิน เดินบนรันเวย์อย่างมืออาชีพแล้ว
“คือพื้นมันไม่ค่อยเรียบน่ะค่ะ” เพลิงฟ้าแค่บอกเล่าก่อนขอตัว
โบแวพยักหน้าแล้วคุยงานกับพ่อต่อ แล้วพอผ่านไปสองชั่วโมงก็มีสายเข้า โบแวเห็นแล้วว่าใครโทรมาก็ไม่ได้รับ แต่คุยปิดงานให้เรียบร้อยก่อนค่อยโทรกลับ “ทุกอย่างเรียบร้อยนะครับพ่อ พรุ่งนี้เราพักสักวันนะครับ ผมจะสั่งทำตัวอย่างเลย”
“มาอยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ได้คุยงานกันสะดวกขึ้น อยู่คนละบ้านก็ไม่ค่อยได้งานเยอะแบบนี้” ฌากพูดอย่างอารมณ์ดี “นี่แม่เขายังประชุมไม่เสร็จเลยนะ แต่เลอาออกไปแล้วนี่”
“เลอามีนัดกับสามีเขาแหละครับ งานตัวนี้เห็นแม่บอกว่ามันมีรายละเอียดเกี่ยวกับเนื้อหาที่เพิ่มเติมด้วย ก็ต้องคุยกันเยอะ ผมขอโทรไปหาฌองก่อนนะครับ” โบแวบอกเล่าพ่อแล้วก็ขอตัว โดยเก็บงานเข้าเซฟในห้องทำงานให้เรียบร้อย
ฌากก็เปิดแท็ปเล็ตแล้วเข้าสู่สังคมของเขาไปเรื่อยๆ ที่ไม่ออกไปไหน เพราะเขายังต้องดูแลภรรยาเขาอีกนั่นเอง
********************
ตึกที่ทำงานถ่ายภาพนิ่งมีคนมาเปิดแต่เช้า เพลิงฟ้าก็มาเช้าเช่นกัน เพราะไม่มีโบแวกวนใจตอนเช้า และเขาเพิ่งเข้านอนตอนตีสี่เห็นทำงานกับพ่อเขาจนเช้าแทบทุกวัน
ช่วงนี้ฌากเอาเวลามาดูแลภรรยาแล้วห่างๆ จากเด็กหนุ่มของเขาพอสมควร เพลิงฟ้าแทบไม่ได้เจอฌาก เพราะเขาดูแลมอร์กานและนอนพักเสมอเมื่อว่าง ถ้าไม่ต้องดูแลมอร์กานก็เรียกลูกชายไปคุยเรื่องโปรเจค เพลิงฟ้าจึงไม่ได้เข้าไปวุ่นวายเท่าไร
เธอแต่งหน้าทำผมแบบพีโอนี่ ออกบ้านด้วยน้ำหอมราคาแพงที่โบแวซื้อมาให้ แต่เวลาไปทำงานวีฟวร์ก็เป็นอีกเรื่อง เธอก็ใส่น้ำหอมที่คุ้นเคยมากกว่า
‘หอมแบบพีโอนี่ถึงจะสมเป็นพีโอนี่สิ’
เมื่อมาถึงแล้ว ทีมงานก็ต้องแปลกใจ เพราะเพลิงฟ้ามาคนเดียวตามลำพัง “ทำไมมาเร็วจังเลยค่ะ อีกตั้งชั่วโมง กว่าจะถึงเวลานัด”
“กลัวรถติดน่ะค่ะ” เพลิงฟ้าบอกเล่า เธอก็กลัวอย่างนั้นจริงๆ กลัวเกิดเหตุฉุกเฉิน
“วันนี้ถ่ายภาพนิ่งคู่นายแบบนะคะ” ทีมงานเข้ามาบอกรายละเอียดงาน
“ค่ะ” เพลิงฟ้าก็แค่รับทราบเท่านั้น
งานนี้เป็นงานขั้นรายการก่อนไปถ่ายโฆษณาอีกที ก็ไม่น่าเชื่อว่านางแบบอายุมากอย่างเธอจะมีคนสนใจพอควร คิดว่าคงเป็นความสามารถในการเสนอขายสินค้ามากกว่า สักพักคนของแจ็คเกอลีนก็มาถึง แมเรียนรีบมาขอโทษขอโพยเพลิงฟ้าที่ตนเองมาช้า
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ” แมเรียนรีบขอโทษ แล้วเอาข้าวของมาให้ ยื่นถ้วยกาแฟให้ก่อนเลย
“ไม่เป็นไรค่ะ” เพลิงฟ้าบอกแล้วก็ถอนหายใจยาว เพราะไม่คิดว่าต้องมีคนมาคอยดูแลด้วย เธอรับถ้วยกาแฟมาแล้วพูดด้วยอย่างดี “ขอบคุณค่ะ คุณไม่น่าลำบากเลย”
“ถ่ายแบบเช้าแบบนี้ต้องมีนี่แหละค่ะ ทานซุปด้วยนะคะ อย่าให้ท้องว่างเวลาถ่ายแบบค่ะ” แมเรียนล้วงหาซุปถ้วยที่เตรียมมา
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ท้องฉันไม่ว่างแน่ค่ะ ฉันทานมื้อเช้ามาแล้ว” เพลิงฟ้าบอกเล่า เห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับทราบก็วางเอกสารลง
“ฉันแมเรียนผู้ช่วยคุณนะคะ ตารางงานต่างๆ แจ็คเกอลีนให้ฉันดูแล อีกอย่างฉันเป็นคู่หมั้นของฌองด้วยค่ะ เพื่อนของโบแวค่ะ” แมเรียนรู้เรื่องเพลิงฟ้าดีอยู่แล้ว เพราะได้รับหน้าที่ดูแลโดยตรง
“อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เพลิงฟ้าจับมือด้วยแล้วก็รอเวลา
สักพักทีมงานก็บอกให้เธอไปเตรียมตัวและลืมบอกว่านายแบบเป็นใคร แมเรียนก็มัวแต่ดูเรื่องรายละเอียดต่างๆ แต่เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว นายแบบก็ยังไม่มาสักที ทีมงานก็โทรไปตาม
เพลิงฟ้าจึงมีเวลานั่งคุยกับแมเรียน “นางแบบทุกคนจำเป็นต้องมีคนคอยดูแลด้วยเหรอคะ”
“ไม่หรอกค่ะ เฉพาะช่วงแรกที่ต้องคอยพาไปแนะนำ แต่เฉพาะนางแบบที่อาจจะมีโอกาสได้เข้าวงการอื่นหรือทำอย่างอื่นแจ็คเกอลีนจะให้การดูแลเป็นพิเศษ อย่างคุณเนี่ย แจ็คเกอลีนวางแผนไว้ให้เยอะค่ะ ไม่ใช่เป็นนางแบบ ถ้าคนไหนแจ็คเกอลีนเห็นแววล่ะก็ไปได้สวยทุกคน” แมเรียนบอกตามตรง เพราะฌอง-ปิแยร์...คู่หมั้นก็ได้บอกทุกอย่างเกี่ยวกับเพลิงฟ้าให้ฟังหมดแล้ว
“เอ๋ ไม่เห็นแจ็คเกอลีนเคยบอกฉันขนาดนั้นค่ะ” เพลิงฟ้างุนงง ไม่รู้อยู่ๆ แจ็คเกอลีนทำไมถึงอยากให้เธอเข้าวงการนัก
“โบแวฝากไว้ค่ะ บอกว่าถ้าคิดจะปั้นต้องปั้นให้ถึงที่สุด จะมาทิ้งขว้างกลางคันล่ะก็ เขาโกรธ” แมเรียนบอกเล่าตามที่แมเรียนบอก
เพลิงฟ้าก็พยักหน้าช้าๆ โดยไม่รู้ว่าเดิมทีมอร์กานเคยเอารูปเพลิงฟ้าสมัยอยู่เมืองไทยให้แจ็คเกอลีนไปรอบแล้ว แล้วมีอันพับไป พอมารอบนี้เจอเพลิงฟ้าขึ้นเดินแบบ มีมาดนางแบบมากขึ้น ไม่ใช่แค่เด็กกะโปโลธรรมดา ทั้งสีหน้าท่าทางก็เหมือนมีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น จึงพึงพอใจ แม้แต่แมเรียนก็ไม่รู้เรื่อง เพราะเข้ามาทำงานกับแจ็คเกอลีนไม่ถึงห้าปี ตั้งแต่สมัยเรียนจบ
“อ๋อ ใช้เส้นโบแวนี่เอง” เพลิงฟ้าพูดแล้วก็ถอนหายใจยาว
“อย่าคิดมากเลยค่ะ อยู่กับโบแว โอกาสอะไรเข้ามาก็คว้าไปเถอะ โบแวเขาตอบแทนน้ำใจทุกคนด้วยสิ่งเหล่านี้ อย่าไปคิดว่าที่ผ่านมาไม่เคยต้องการผลประโยชน์จากเขา เพราะเขาเต็มใจให้ค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่หวังผลประโยชน์ใดๆ ฌองเล่าให้ฟัง” แมเรียนบอกเล่าด้วยรอยยิ้ม
ไม่ต้องคิดอะไรมาก เฉพาะวันนี้ก็เห็นแล้วว่าเพลิงฟ้าเป็นคนที่ใช้ได้ มาตรงเวลา ไม่มีการอิดออดใดๆ แจ็คเกอลีนบอกถือว่าใช้ได้แล้ว และเอาเวลาว่างในการทำความเข้าใจสินค้า
ชั่วโมงหนึ่งผ่านไปกว่านายแบบจะมา แล้วก็ทำให้เพลิงฟ้าตะลึงงัน เมื่อโนอาเดินเข้ามาแล้วเชิดใส่เธอเข้าไปแต่งตัว แมเรียนถอนหายใจยาว เมื่อนึกได้ว่าลืมบอกเพลิงฟ้า
“ขอโทษนะคะ พีโอนี่ แจ็คเกอลีนไม่ให้บอกก่อนค่ะ รู้ว่าโบแวมีปัญหากับโนอา แต่นี่เป็นข้อตกลงที่ลูกค้าต้องการคุณถ่ายแบบพร้อมโฆษณาในงานเดียว” แมเรียนรู้ดีว่าเจ้านายไม่บอกเพื่อให้เพลิงฟ้ารับงาน
เพลิงฟ้าถอนหายใจยาว รู้ว่าถ้าโบแวรู้ต้องเกิดปัญหาแน่นอน แต่เธอก็รู้ว่าต้องทำงานร่วมกับโนอาอย่างเสียไม่ได้ รออีกพักกว่านายแบบจะพร้อมแล้วก็โดนเรียกไปคุยงานอีกที
โนอามองพีโอนี่แล้วก็ยิ้มแย้ม “ไงล่ะ”
“สบายดีค่ะ คุณล่ะคะ” เพลิงฟ้าไม่รู้จะทักทายยังไงดี
“ก็ดี” โนอามองหล่อนแล้วก็ยิ้มมีเสน่ห์ให้ “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะ”
เพลิงฟ้าก็ต้องฉีกยิ้มให้เขาไปด้วย แม้จะไม่ต้องการกก็ตาม แต่เพราะต้องเข้าสังคมทำให้ต้องยอมรับมารยาทของสังคมไปด้วย ความที่เคยชินกับการอยู่อย่างเงียบๆ มานาน เธอจึงชินกับการไม่ต้องเสแสร้ง แต่เพราะโดนโบแวดึงเข้ามาในโลกของเขา เธอก็ต้องปรับตัวให้ได้อีกเช่นกัน
ใครจะหลอกลวงเธออย่างไร เธอก็ไม่สะท้าน แต่ถ้าเป็นคนใกล้ชิดสนิทสนม เธอก็ปวดใจหนัก
สักพักก็เรียกไปทดสอบแสงแล้วเริ่มถ่ายภาพนิ่งกัน แมเรียนไปนั่งคุยงานถ่ายโฆษณาต่อ เพราะเพลิงฟ้าก็ถนัดโพสต์ท่าอยู่แล้ว สายตาเพลิงฟ้าคุ้นเคยกับภาพของพวกนางแบบดี และเคยมีพื้นฐานจากที่เมืองไทยอยู่บ้าง เธอจึงทำได้ดี แต่ก็แอบอึดอัด เพราะโนอาทำตัวใกล้ชิดเกินกว่าเหตุบ่อยครั้ง
จนกระทั่งโนอาแกล้งบีบหน้าอกเพลิงฟ้าอย่างแรง ทำให้เธอโกรธจัดจนลืมตัว กระทืบเท้าเขาอย่างแรงแล้วตบหน้าโนอา ก่อนถอยออกมา
“นี่คุณคิดว่าคุณเป็นใครน่ะ ถึงจะเป็นเกย์แต่ถ้ามาลวนลามฉันล่ะก็ ฉันก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกัน” เพลิงฟ้าหันไปต่อว่าอีกฝ่ายอย่างหงุดหงิด
โนอาได้ยินก็ตบหน้าเพลิงฟ้าจนสะดุดล้มลงไปนอนกับพื้น “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร คิดว่าฉันอยากจะจับตัวเธอนักเหรอ คิดว่าตัวเองสวยเด่นนักรึไง หน้าอย่างเธอจะหาสักกี่คนก็ได้”
แมเรียนได้ยินเสียเอะอะก็เข้ามาดู เห็นเพลิงฟ้าล้มลง โนอาทำท่าจะเข้าไปทำร้าย ดีที่ทีมงานเข้ามาช่วยไว้ทัน
“แกมันก็แค่อาศัยเส้นโบแวเท่านั้นแหละ” โนอาได้ทีก็พูดขึ้นมา
เพลิงฟ้าลุกขึ้นยืนโดยมีแมเรียนพยุง ก่อนต่อปากต่อคำด้วย “แล้วอย่างคุณเรียกว่าอะไร เกาะฌากขึ้นมาเหมือนกันแหละ โธ่เอ๊ย”
“นี่แกกล้าพูดถึงฌากขึ้นมาเลยเหรอ นังพีโอนี่” โนอาจะเข้าไปต่อยเพลิงฟ้าอีกรอบ
“ตายแล้ว เกิดอะไรขึ้น” เจ้าของบริษัทโฆษณาเข้ามาดูงานในสตูพอดี ก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น “ทำไมนางแบบถึงหน้าบวมอย่างนี้”
ทีมงานคนหนึ่งเข้าไปกระซิบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งยืนยันว่าโนอาลวนลามนางแบบก่อนจริง
“ฉันจะไม่ร่วมงานกับนางแบบคนนี้เด็ดขาด” โนอาพูดขึ้นอย่างโมโห
“แต่ฉันมีสัญญาว่าจ้าง และเธอไม่มีสิทธิผิดสัญญา” เจ้าของบริษัทพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด “ทีนี้จะทำยังไง เธอตบนางแบบฉันจนหน้าแดงแบบนี้แล้ว แถมยังบวมด้วย”
เพลิงฟ้าแอบขอกระดาษชำระจากแมเรียน แล้วคายเลือดที่อยู่ในปากออกมา รสชาติของเลือดยังคงวนอยู่ในปาก
“ตายแล้ว เป็นแผลด้วย ยังไงวันนี้ต้องถ่ายให้เสร็จนะ ฉันเสียเงินเซ็ตฉากไปตั้งเท่าไร” เจ้าของบริษัทโฆษณาโวยวาย
“ก็มันหาเรื่องก่อน กระทืบเท้าแล้วยังมาตบหน้าอีก” โนอาแก้ตัว เพราะโทรไปหาต้นสังกัดแล้ว ทางนั้นไม่ให้ถอนตัว
“ก็แล้วไปบีบนมนางแบบทำไมล่ะ อยากให้เรื่องนี้ถึงโบแวใช่ไหม” แมเรียนพูดขึ้นเพื่อปกป้องเพลิงฟ้า
“ทำไมต้องกลัวโบแวด้วย” โนอาย้อนถาม ก่อนพูดในตอนท้าย “โบแวจะเก่งไปกว่าพ่อเขาเหรอ”
“หยุดเถียงกันได้แล้ว พานางแบบไปทำแผลแล้วแต่งหน้าใหม่ คนที่พวกคุณต้องกลัวคือฉัน” เจ้าของบริษัทพูดขึ้น แล้วไล่ให้แยกย้ายไปทำงาน
เพลิงฟ้าไปทำแผลแต่งหน้าแล้วก็กลับมาอีกครั้ง พยายามปรับอารมณ์ให้ได้ แล้วก็ถ่ายภาพนิ่งจนเสร็จ โดยที่โดนโนอาแกล้งอยู่เรื่อย ก่อนเพลิงฟ้าตัดสินใจกระซิบใส่ข้างหูโนอา
“ฉันมีคลิปที่คุณพยายามปล้ำโบแว โนราส่งให้ฉัน ถ้าคุณยังคงทำงานไม่เต็มที่แบบนี้ ฉันจะเอาไปให้ฌากดู” เพลิงฟ้ากระซิบแล้วได้ผล
โนอาผลักเธอออกให้พ้น ขมวดคิ้วมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เพลิงฟ้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ขอโทษค่ะ สะดุด”
หากคนทั้งกองเห็นว่าโนอาผลักเพลิงฟ้าชัดๆ แต่สุดท้ายก็กลับมาถ่ายต่อ
“ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดเรื่องอะไร” โนอาแอบกระซิบแล้วพยายามเก็บท่าที
“ภาพคุณเปลือยอกแล้วก็จูบโบแวชัดเจนมาก กล้องสมัยนี้มันช่างดีจริงๆ โนราถ่ายไว้หลายภาพ ตอนคุณอยู่ในผับ โบแวไม่สนใจเก็บไว้ แต่โนราส่งมันให้ฉันดู ฉันจะขอให้โนราส่งให้ฉันเมื่อไรก็ได้ รอยสักของคุณออกจะชัดเจนที่หัวไหล่น่ะ สักชื่อฌากด้วยนี่นะ” เพลิงฟ้าบอกรายละเอียดชัด ทำให้โนอาไม่กล้าเล่นตุกติก จึงยอมถ่ายให้ ทั้งยังเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย
เมื่อถ่ายครบทุกชุด พร้อมทั้งสินค้าที่ต้องการ ทำให้ทีมงานโล่งใจมาก แต่ยังมีถ่ายโฆษณาอีก เพลิงฟ้าได้แต่หนักใจ สุดท้ายต้องเลื่อนถ่ายโฆษณาในวันพรุ่งนี้ เป็นอาทิตย์หน้าแทนให้หน้าเธอหายบวมก่อน
“ไหนภาพที่เธอว่ามี” โนอาเข้ามาถามเมื่อมีโอกาส
เพลิงฟ้าเอามือจับหน้าแล้วบอกสั้นๆ “จะส่งเมลไปให้ก็แล้วกัน”
เพลิงฟ้าไปขึ้นรถที่โบแวให้ใช้ขับแล้วพาแมเรียนไปด้วย
“เขามาคุยอะไรเหรอคะ” แมเรียนถามอย่างสงสัย ที่อยู่ๆ ท่าทีของโนอาก็เปลี่ยนไป
“บางครั้งเหตุบังเอิญก็ทำให้เราถือไพ่เหนือกว่าคนบางคนได้ค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะยังไงเขาก็ต้องยอมร่วมงานกับฉันดีๆ ไปจนกว่าจะจบงานแล้วทีหน้าทีหลัง ยังไงรบกวนตรวจสอบด้วยนะคะ โนอากับโบแวไม่ถูกกัน นี่ฉันยังไม่รู้จะคุยกับโบแวยังไงเลย” เพลิงฟ้าบอกเล่าแล้วถอนหายใจ หน้าบวมแบบนี้แล้วจะบอกโบแวยังไงดี
“จริงๆ เรารู้อยู่แล้วค่ะว่านายแบบเป็นใคร แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับคุณ นึกว่าเขาจะเห็นแก่โบแวบ้าง” แมเรียนสารภาพตามตรง
“คุณน่าจะบอกฉันแต่แรก ฉันจะได้เตรียมตัวได้ถูก” เพลิงฟ้ารู้สึกเซ็งมากที่เกิดเรื่องแบบนี้ แต่แมเรียนยังไม่ทันได้พูดอะไร เธอก็พูดขึ้นมาเอง “ทำอาชีพแบบนี้จะเลือกคนที่รักหรือเกลียดก็ไม่ได้ เอาเถอะค่ะ ในเมื่อฉันหลวมตัวมาทำงานด้านนี้ จะมาทำเรื่องมากก็ไม่ได้นะคะ”
“แจ็คเกอลีนบอกว่าให้คุณไปหาหมอด้วย ยังไงพรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปเอง เป็นหมอที่ดูแลเรื่องความงามด้วย จะได้ดูแลคุณอย่างดีค่ะ” แมเรียนได้แต่บอกอย่างรู้สึกผิด
หากในใจก็รู้สึกทึ่งกับเพลิงฟ้าไม่น้อย คนสวยๆ ส่วนมากจะอัตตาสูงด้วยกันทั้งนั้น แต่เพลิงฟ้าดูสมถะติดดินมาก แล้วก็มาได้คิด อาจเพราะยังไม่ดัง จึงยังไม่ใช่เวลาหยิ่งก็เป็นได้ ส่วนมากถ้าดังก็หยิ่งทุกคนนั่นแหละ
********************
หน้ากระดาษตีกลับจากฝ่ายกราฟฟิค มีรอยวงอยู่ห้าหกวง พร้อมข้อความเป็นเชิงถามว่าให้แก้คำผิดที่เยอะจนน่าแปลกใจของเจเนวีฟ ทำเอาเจ้าตัวไม่ค่อยพอใจนัก จึงรีบไปที่แผนกกราฟฟิค มองหาเพลิงฟ้า แต่เพลิงฟ้าไม่อยู่และลางานสามวันอีกแล้ว ช่วงหลังเพลิงฟ้าลางานบ่อยมาก และหัวหน้าฝ่ายกับเจ้าของบริษัทก็ให้ลา
“ปิแเยร์คะ ทำไมคำผิดถึงเยอะอย่างนี้” เจเนวีฟยื่นให้ปิแยร์ดู
“ก็ต้นฉบับคุณมาผิดเยอะ แล้วพีชเขาก็เอามาให้ผมดูแล้วด้วย ภาษาอิตาลีของคุณไม่แข็งแรงก็น่าจะเปิดพจนานุกรมเช็คข้อความที่ตัวเองเขียนหน่อยนะ” ปิแยร์บอกเล่าแล้วก็ไล่เจเนวีฟออกไป เขาไม่ต้องสนใจเจเนวีฟ เพราะเขาไม่ใช่คนที่จะให้สมาชิกกองบรรณาธิการมาหาเรื่อง มีอะไรไม่พอใจให้มารีหรือโซอี้มาคุยกับเขาได้
เจเนวีฟหงุดหงิด ไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง ก็เห็นเอกสารที่ตัวเองเอามาให้เพลิงฟ้าดูก็รู้ว่าเพลิงฟ้าทำตามต้นฉบับที่ผิดพลาดของตน จึงหยิบไปใส่เครื่องทำลายกระดาษ แล้วกลับไปแก้แผ่นส่งงานให้แผนกกราฟิค จากนั้นก็เดินไปหาเลอาแทนที่มารี เพราะมารีคงเข้าข้างเพลิงฟ้าอีกแน่ เหมือนคราวก่อน และปิแยร์ปกป้องลูกน้องตัวเองแน่นอน
“เจนน่าขอพบคุณเลอาหน่อยสิ” เจเนวีฟถามเพื่อนแล้วพยักหน้ารู้กัน
“คุณเลอาคะ เจเนวีฟมาขอพบค่ะ มีปัญหาเรื่องงานค่ะ” เจนน่ารีบรายงานเลอาทันที เพราะรู้ว่าเลอาว่าง ก่อนพยักหน้าเมื่อเลอาบอกอนุญาต
“สวัสดีค่ะ คุณเลอา” เจเนวีฟทำหน้าเศร้าเข้าหาเลอา
“มีอะไรเหรอ ทำไมไม่ผ่านมารีก่อน” เลอาไม่ชอบคนที่ชอบข้ามหน้าข้ามตาเช่นกัน
“มารีชอบเข้าข้างพีชค่ะ ตัวเองทำงานผิดแต่ชอบโทษคนอื่น จนคนอื่นเขาคิดว่าพีชไม่ผิดหมดค่ะ” เจเนวีฟวางงานตัวแดงกับตัวเองสารที่เธอแก้ใหม่แล้ว พร้อมปลอมลายเซ็นของเพลิงฟ้า
“ไหนล่ะหลักฐาน” เลอาไว้เชิงเล็กน้อย ทำตัวเป็นเจ้านายที่ไม่ฟังความข้างเดียว
“นี่ค่ะ พีชทำอาร์ตผิดแท้ๆ แต่กลับทำเหมือนกับฉันทำผิดค่ะ” เจเนวีฟหาทางเล่นงานอดีตเพื่อนร่วมห้องได้สำเร็จแล้ว
เลอานั่งอ่านอยู่พัก ตรวจดูเอกสารแต่ละแผนก เพราะทางปิแยร์ให้ส่งงานแบบนี้ และเคยมีปัญหาว่าทำงานพลาด ดีที่พิสูจน์อักษรสุดท้ายเจอก่อน จึงต้องมีการป้องกันความผิดพลาด
“โทรเรียกพีชให้หน่อยสิ” เลอาบอกเจนน่าที่อยู่หน้าห้อง ก่อนบอกเจเนวีฟ “ขอฟังความอีกข้างก่อนแล้วกันนะ”
เจนน่าโทรกลับมารายงานอีกรอบ “พีชลางานค่ะ”
“ลางานอีกแล้วเหรอ มีวันไหนเข้าออฟฟิศบ้างไหม” เลอาหงุดหงิดตลอด เพราะรู้มาว่าเพลิงฟ้าไม่ค่อยเข้าออฟฟิศเท่าไรนัก
“เดี๋ยวบอกคุณปิแยร์ให้นะคะ” เจนน่าได้ยินเลอาวีนก็รีบขอวางสายแล้วโทรหาปิแยร์แทน
เลอาหมั่นไส้เพลิงฟ้ามาก ยิ่งตอนนี้พ่อกับแม่ย้ายไปอยู่กับโบแว แม่เธอก็เรียกเพลิงฟ้ามาคุยงานด้วยเสมอเวลาเธอไปเรียนรู้งานจากแม่ เพราะติดปัญหาอะไร เพลิงฟ้าอธิบายได้ เนื่องจากรู้จักคนเขียนแทบทุกคน
“เดี๋ยวคุณเลอาก็จะรู้ว่า ปิแยร์ต้องเข้าข้างลูกน้องเขาแน่นอนค่ะ” เจเนวีฟรีบเป่าหูไว้ก่อน
สักพักปิแยร์ก็เข้ามา เห็นเจเนวีฟแล้วรู้เลย ไม่นานมารีก็ตามมาด้วย มารีไม่พอใจเจเนวีฟมาก ที่เอาเรื่องนี้มาทำให้เลอาต้องตัดสินใจ หากมีปัญหาอะไร ควรแก้ไขก่อนไม่ใช่อะไรๆ ก็ถึงนายแบบนี้
“คุณเลอามีอะไรเหรอครับ” ปิแยร์พูดก่อนมารี เพราะตัวเองโดนเรียกก่อนเป็นคนแรก เจอมารีระหว่างทาง เขาก็เลยชวนมารีมาด้วย เพราะตอนแรกคิดว่ามารีอาจจะอยู่ในห้องเลอา
“มารีมีอะไรเหรอ ทำไมต้องมาด้วย” เลอาขมวดคิ้วอย่างงุนงง
“ปกติถ้ามีปัญหาเรื่องงาน มักเกี่ยวข้องกับฝ่ายบรรณาธิการและฝ่ายกราฟฟิค ต้องรับรู้ร่วมกันค่ะ” มารีอธิบายได้เป็นผู้ใหญ่ รู้แล้วว่าปัญหาคืออะไร เพราะระหว่างทางปิแยร์ก็บอกเธอเรื่องนี้เหมือนกัน
“ก็มีเจเนวีฟอยู่แล้วนี่” เลอาบอกออกชัด
“ผมไม่รู้ว่าเจเนวีฟอยู่ครับ เพราะเจนน่าไม่ได้บอก ก็เลยคิดว่าสงสัยมารีไม่ได้อยู่ที่โต๊ะ จึงไม่รู้ก็เลยชวนมาด้วยกัน” ปิแยร์บอกอย่างสุภาพ
อย่างไรเสียเขาทำงานร่วมกับมอร์กานมามากกว่ายี่สิบห้าปี มารีทำมาสิบปี เรียกว่าเลอาต้องเกรงใจบ้าง
“เอาล่ะๆ ลูกน้องคุณทำงานมีปัญหานะ คุณจะว่ายังไง” เลอาเอาเอกสารให้ปิแยร์ดู
ปิแยร์ดูแล้วก็มองเจเนวีฟ รู้ว่าหลักฐานเท็จ เพราะเพลิงฟ้าเอามาให้เขาดูก่อนส่งงานอยู่แล้ว ทำไมเขาจะจำไม่ได้ว่าเจเนวีฟผิดเอง ก่อนพูดกับเจเนวีฟ “เธอว่าเป็นความผิดของพีชใช่ไหม”
“ใช่สิ แล้วมาวงไว้ให้ฉันแก้ ต้องการดิสเครดิตฉันใช่ไหม” เจเนวีฟยืนยันตามที่ตัวเองต้องการ
“เธอมั่นใจนะว่านี่พีชเป็นคนเซ็น พีชได้รับต้นฉบับนี้กับมือหรือเปล่า” ปิแยร์ถามให้แน่ใจอีกครั้ง
“ก็ต้องได้รับกับมือสิ” เจเนวีฟยืนยันให้เรื่องจบไป
“รับกับมือ ก็ต้องมีลายนิ้วมือของพีชบนกระดาษต้นฉบับใช่ไหม” ปิแยร์ถามให้เจเนวีฟรู้ตัวเสียที ว่าเขารู้แต่แรกแล้วว่าในใบงานใบนี้เป็นของปลอม
เลอาขมวดคิ้วสงสัย “ทำไมต้องถามละเอียดอย่างนั้น เจเนวีฟก็บอกอยู่ว่าให้กับมือ มันก็ต้องมีลายมือของพีชสิ”
“ครับ งั้นผมขอผงคาร์บอนจากแผนกผมมา โรยบนกระดาษ ก็ต้องมีลายนิ้วมือของพีชถูกไหมครับ” ปิแยร์แสดงให้ชัดเจนอีกรอบ
“ก็ต้องมีสิ” เลอาก็บอกชัดเจน
“พีชใส่ถุงมือ คงไม่มีหรอกค่ะ คุณเลอา” เจเนวีฟรีบชี้แจง
“ตอนที่พีชเอาต้นฉบับที่ผิดกับตัวอย่างงานมาให้ผมดู ไม่ได้ใส่ถุงมือแน่นอน ผมรับประกันได้ และถ้าคิดว่าผมปกป้องลูกน้อง ก็ไปดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้ พอดีแผนกผมชอบเล่นแผลงๆ มอร์กานเลยสั่งให้ติดกล้องไว้ ผมจะเอาภาพวันที่รับงานมาให้ โอเคเลย วันที่สิบสามนะครับ ผมจะให้เอามาดูว่าพีชใส่ถุงมือไหม” ปิแยร์พูดอย่างชัดเจน
“ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่” มารีถามขึ้นมาอย่างงุนงง
“ลูกน้องคุณส่งตัวอย่างบทความภาษาอิตาลีผิดๆ มาให้ลูกน้องผม ผมให้พีชไปเรียนภาษาอิตาลีมา ตรงไหนที่พีชไม่เข้าใจ เขาก็เอามาถามผม ก่อนทำอะไร เขาก็ไปเปิดพจนานุกรมมาก่อน ผมก็ช่วยดูให้คร่าวๆ แล้ว ลูกน้องคุณผิดมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นลายพิมพ์ตัดแปะมาให้ ตอนนี้กลับเอาไปแก้เป็นอันถูกแล้วปลอมลายเซ็นลูกน้องผมแบบนี้ได้ยังไง” ปิแยร์ชี้แจงฉีกหน้าเจเนวีฟไม่เหลือดี
เลอาหันไปมองหน้าเจเนวีฟ ขมวดคิ้วแล้วมีสีหน้าเข้มงวดแบบมอร์กาน
“เจเนวีฟ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย” มารีหันไปถามลูกน้อง
“ใช่ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย” เลอาถามซ้ำอีก
“ฉันเปล่านะคะ ฉันทำถูกแล้ว อาจมีข้อผิดพลาดตอนฉันเอาต้นฉบับที่ยังไม่แก้ไขคำผิดไปส่งให้ค่ะ เพราะนี่คือต้นฉบับที่ถูกต้องซึ่งคงหยิบผิดไป อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ปลอมลายเซ็น พีชเซ็นให้ฉันจริงๆ ฉันพยายามเอาเอกสารตัวถูกไปให้พีชแล้ว แต่พีชไม่ยอมรับ ทั้งหมดพีชต้องการกลั่นแกล้งดิสเครดิตฉันนี่คะ” เจเนวีฟก็เล่นละครตีเนียนไม่รู้เรื่อง
“คิดว่ามันคงเกิดข้อผิดพลาดเรื่องการสื่อสารขึ้นมากกว่าค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่ควรเอามาเป็นเรื่องให้คุณต้องปวดหัวนะคะ เจเนวีฟ ทีหลังมีอะไรให้ผ่านฉันก่อน เรื่องแบบนี้คุยกับปิแยร์ก็ได้ ไม่ต้องเอาเรื่องจุกจิกมาให้คุณเลอาอีก เอาล่ะ คุณเลอาคะ ขอตัวเอาเอกสารไปให้ทางกราฟฟิคแก้ไขให้ด่วนค่ะ เพราะต้องรีบทำเล่มตัวอย่างค่ะ” มารีรู้ว่าลูกน้องคิดแกล้งเพลิงฟ้า แล้วไม่อยากมีปัญหา เพราะยังไงปิแยร์ซึ่งเก๋าเกมกว่าก็จับไต๋ได้แน่นอนอยู่แล้ว
“ไม่ต้องหรอกครับ พีชเขาแก้งานไว้ให้แล้ว เขาฝากไว้ที่ฝ่ายผม ทางผมก็แค่ต้องการความยืนยันจากฝ่ายคุณเท่านั้นแหละมารี เดี๋ยวผมจะส่งไปให้ฝ่ายภาษาตรวจดูอีกทีแล้วกัน จริงๆ พีชเขาไม่อยากแก้ให้เลย แต่เพราะเขารู้ว่าต้องลางาน กลัวงานไม่ทันกำหนดมากกว่า เขาก็เลยแก้ให้ ถ้าทางฝ่ายภาษาตรวจสอบแล้วมีอะไรผิด เดี๋ยวผมจะแวะเอาไปให้ พอดีมอร์กานเรียกผมพบน่ะ” ปิแยร์บอกชัดเจน
“แม่เรียกไปเรื่องอะไร” เลอาถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“พอดีมีบริษัทนิตยสารจากประเทศไทยสนใจจะเช่าลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่นิตยสารวีฟวร์กับฟีย์ ทีนี้ก็จะเรียกไปคุยเรื่องอาร์ตมากกว่า เขามีตัวอย่างนิตยสารที่เขาทำอยู่ด้วยมาให้ ผมดูเรื่องอาร์ตอย่างเดียวครับ มารีก็คงไปคุยด้วยเหมือนกัน” ปิแยร์หันไปทางมารีเป็นเชิงถาม
“ใช่แล้วล่ะค่ะ ขอตัวไปเตรียมข้อมูลก่อนนะคะ จริงๆ ก็ทราบล่วงหน้ามาแล้วเหมือนกัน แต่ทางการตลาดได้คุยเรื่องรายละเอียดไว้แล้วค่ะ” มารีรีบขอตัวไปกับปิแยร์ เพราะวันนี้วุ่นวายเรื่องเตรียมข้อมูล ทั้งยังมีเรื่องงานแล้วลูกน้องยังต้องมาก่อเรื่องอีก
เลอาได้ยินก็หงุดหงิด เหมือนแม่ไม่เห็นแก่หน้าเธอ แล้วยังเห็นเจเนวีฟอยู่ในห้องอีก “ไปทำอะไรก็ไปทำไป เวลาจะหาเรื่องใครหัดเตรียมใจไว้ด้วย แล้วไม่ต้องใช้วิธีเด็กๆ แบบนี้ คนอย่างปิแยร์เขาอ่านทีเดียวก็เข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร”
“ขอโทษค่ะ” เจเนวีฟขอโทษก็นึกขึ้นได้ เหมือนเลอาจะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว แต่ก็ไม่กล้าพูดมาก จึงออกไปจากห้อง
เลอาถอนหายใจแล้วกดโทรหาแม่ทันที “สวัสดีค่ะ แม่ ทำไมแม่เรียกประชุมที่บ้านแต่ไม่บอกหนูสักคำ”
“พูดเรื่องนิตยสารที่จะเอาไปเผยแพร่ในไทยเหรอ แม่มองว่าลูกก็วุ่นวายเรื่องเรียนรู้งานแล้ว แม่ก็คิดว่าเรื่องนี้ค่อยเรียนรู้ทีหลังได้” มอร์กานเข้าใจอะไรง่ายกว่าลูกสาวนัก เพราะประสบการณ์ในการทำงานที่เหนือชั้นกว่า
“หนูอยากไปเรียนรู้ด้วยค่ะ” เลอาบอกตามตรงเพราะอยากรู้ทุกเรื่องและเก่งในงานสายนี้ให้ได้
“โอเค งั้นลูกก็มาเรียนรู้งานด้วยอีกคน แต่เย็นนี้จะไปดินเนอร์กับฟรังซัวร์ไม่ใช่เหรอ” มอร์กานถามลูกสสาวอย่างงุนงง
“แล้วแม่เลื่อนวันอื่นไม่ได้เหรอคะ” เลอานึกได้ก็อยากให้แม่เลื่อน
“เอางี้แล้วกัน ให้มากันตอนนี้เลย แม่จะได้ฟังเรื่องงาน มาเดี๋ยวนี้เลยนะ เรื่องงานนี้รอไม่ได้หรอก” มอร์กานบอกลูกสาว แล้วก็หันไปทานของว่างที่ฌากป้อนเอาใจ
เลอาได้แต่รับคำแล้วตัดสาย ก่อนเรียกหาข้อมูลจากฝ่ายการตลาดอีกรอบ แล้วก็ต้องนั่งรถไปศึกษาไปจึงต้องให้คนขับรถมาขับให้ ปิแยร์และมารีต่างก็พร้อมข้อมูล อาจขาดอะไรไปบ้าง แต่มีแท็ปเล็ตก็พอช่วยกู้สถานการณ์ไปได้ ต่างก็ไม่ค่อยพอใจนักที่ต้องมาเร็วกว่ากำหนด
********************
เมื่อส่งแมเรียนแล้ว เพลิงฟ้าเห็นมีรถหลายคนจอดอยู่ รวมทั้งรถของโบแวด้วยเธอก็คิดว่าเขาน่าจะอยู่กับฌากมากกว่า แต่เห็นฌากนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกกับโบแวก็แปลกใจ เพราะปกติจะต้องไปคุยกันในห้องทำงานของโบแว
โบแวเงยหน้าเห็นรอยช้ำที่หน้าเพลิงฟ้าก็ถาม “เธอไปโดนอะไรมา ทำไมหน้าบวมแบบนั้น วันนี้ไปถ่ายแบบไม่ใช่เหรอ เกิดอะไรขึ้น”
ฌากก็ขมวดคิ้วมอง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะโนอาไม่ได้โทรมาคุยอะไรมาก นอกจากงานเสร็จแล้ว ช่วงที่ต้องดูแลภรรยา เขาก็จะนัดโนอากลางวันแทน ยกเว้นวันไหนเขาทำงานจนลืมไปว่าต้องเข้านอน เขาก็จะไม่ออกบ้าน เพราะโบแวห้ามขาดไม่ให้โนอามาที่นี่ อย่างวันพรุ่งนี้โนอาโทรมาถามว่าจะออกมาพบไหม เขาก็ตอบตกลงไปแล้วก็เท่านั้น
“สะดุดหกล้มในกองถ่ายค่ะ หน้าไป เอ่อ กระแทกกับกำแพงอย่างแรง ก็เลยเป็นแบบนี้” เพลิงฟ้าไม่อยากให้โบแวเข้าไปวุ่นวายเรื่องงานจึงโกหกไป
“ระวังหน่อยสิ นี่เจ้าของงานเขาไม่ว่าอะไรเหรอ” โบแวถามอย่างสงสัย จะว่าเพลิงฟ้าไม่คุ้นกับส้นสูงก็ไม่ใช่ หัดจนชิน เดินบนรันเวย์อย่างมืออาชีพแล้ว
“คือพื้นมันไม่ค่อยเรียบน่ะค่ะ” เพลิงฟ้าแค่บอกเล่าก่อนขอตัว
โบแวพยักหน้าแล้วคุยงานกับพ่อต่อ แล้วพอผ่านไปสองชั่วโมงก็มีสายเข้า โบแวเห็นแล้วว่าใครโทรมาก็ไม่ได้รับ แต่คุยปิดงานให้เรียบร้อยก่อนค่อยโทรกลับ “ทุกอย่างเรียบร้อยนะครับพ่อ พรุ่งนี้เราพักสักวันนะครับ ผมจะสั่งทำตัวอย่างเลย”
“มาอยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ได้คุยงานกันสะดวกขึ้น อยู่คนละบ้านก็ไม่ค่อยได้งานเยอะแบบนี้” ฌากพูดอย่างอารมณ์ดี “นี่แม่เขายังประชุมไม่เสร็จเลยนะ แต่เลอาออกไปแล้วนี่”
“เลอามีนัดกับสามีเขาแหละครับ งานตัวนี้เห็นแม่บอกว่ามันมีรายละเอียดเกี่ยวกับเนื้อหาที่เพิ่มเติมด้วย ก็ต้องคุยกันเยอะ ผมขอโทรไปหาฌองก่อนนะครับ” โบแวบอกเล่าพ่อแล้วก็ขอตัว โดยเก็บงานเข้าเซฟในห้องทำงานให้เรียบร้อย
ฌากก็เปิดแท็ปเล็ตแล้วเข้าสู่สังคมของเขาไปเรื่อยๆ ที่ไม่ออกไปไหน เพราะเขายังต้องดูแลภรรยาเขาอีกนั่นเอง
********************
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ส.ค. 2561, 19:27:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ส.ค. 2561, 19:27:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 674
| << Designer's desire By คชสีห์ 10 | Designer's desire By คชสีห์ 12 >> |