รักรออุ้ม: ทักษิณา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
ความคึกคะนอง ย่ามใจของเขา กับความอ่อนด้อยประสบการณ์ของเธอ ก่อเกิดหนึ่งชีวิตที่ไม่ตั้งใจขึ้นมา
‘น้องปั้น’ หรือ เด็กชายปกกานต์ หนูน้อยไร้เดียงสาเปรียบดั่งแสงสว่างสาดเข้ามาในชีวิตที่มืดมนของ ‘ปกเกศ’ เธอตั้งใจจะปกป้องลูกน้อยจากทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่...บิดาแท้ๆ ของแก ซึ่งไม่เคยดีพอในสายตาของเธอด้วยเช่นกัน
‘กานต์ชนก’ ชายหนุ่มทายาทนักธุรกิจคนดัง รูปหล่อพ่อรวยครบสูตรหนุ่มในฝัน แต่นิสัยและพฤติกรรมนั้นค่อนไปในทางฝันร้าย
เขาไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร จนมาพบกับปกเกศ ผู้หญิงสวยธรรมดาๆ ที่เขาไม่เคยคิดอะไรมากไปกว่า ‘เล่นแล้วทิ้ง’
ทว่าการเล่นกลับเลยเถิด...ก่อเกิดหนูน้อยน่ารัก ที่เหมือนเขาราวกับแกะ เพียงแค่แรกเห็นก็นึกอยากอุ้ม
...แต่ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว...
อีกบทพิสูจน์หัวใจ ความรัก และคำว่า ‘ครอบครัว’
แม้เกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่ ‘น้องปั้น’ คือดวงใจของแม่ และที่ไม่มีใครรู้เลยก็คือ...เด็กน้อยเป็นแก้วตาของพ่อด้วยเช่นกัน
***************
นิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งถ่ายทอดผ่านปลายปากกา "ทักษิณา" เจ้าของบทประพันธ์นิยายรักสุดแสนน่ารักมากมาย ที่เคยถูกสร้างเป็นละคร ทั้งทางช่อง 3 และช่อง 7 มาแล้วอย่าง #บ่วงอธิฏฐาน #เรือนล้อมรัก กลับมาครั้งนี้ ‘ทักษิณา’ ขอเอาใจแฟนๆ ด้วยนิยายรักโรแมนติกดราม่าที่ #มีลูกเป็นสื่อรัก ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครสายนี้รับรองว่าต้องโดนใจกับความน่ารักน่าหยิกของ ‘น้องปั้น’ ใน ‘รักรออุ้ม’ อย่างแน่นอนจ้า พ่วงด้วยความร้ายกาจ เอาแต่ใจ และความเจ้าเล่ห์ของว่าที่คุณพ่อมือใหม่อย่าง ‘กานต์ชนก’ ! พูดเลยทั้งฟิน+ดราม่า ตะเตือนไต #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbooktogothailand และร้านขายการ์ตูนบงกช-หมึกจีน-นิยาย บาร์บี้บิวตี้
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
**หนังสือพร้อมส่ง**
คุ้มสุดด้วยจำนวน 521 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนท้ายเล่มหวานฟินเต็มอิ่มจุใจ!)
ราคา: 365฿ (จากปก 395฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 410฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 435฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
‘น้องปั้น’ หรือ เด็กชายปกกานต์ หนูน้อยไร้เดียงสาเปรียบดั่งแสงสว่างสาดเข้ามาในชีวิตที่มืดมนของ ‘ปกเกศ’ เธอตั้งใจจะปกป้องลูกน้อยจากทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่...บิดาแท้ๆ ของแก ซึ่งไม่เคยดีพอในสายตาของเธอด้วยเช่นกัน
‘กานต์ชนก’ ชายหนุ่มทายาทนักธุรกิจคนดัง รูปหล่อพ่อรวยครบสูตรหนุ่มในฝัน แต่นิสัยและพฤติกรรมนั้นค่อนไปในทางฝันร้าย
เขาไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใคร จนมาพบกับปกเกศ ผู้หญิงสวยธรรมดาๆ ที่เขาไม่เคยคิดอะไรมากไปกว่า ‘เล่นแล้วทิ้ง’
ทว่าการเล่นกลับเลยเถิด...ก่อเกิดหนูน้อยน่ารัก ที่เหมือนเขาราวกับแกะ เพียงแค่แรกเห็นก็นึกอยากอุ้ม
...แต่ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว...
อีกบทพิสูจน์หัวใจ ความรัก และคำว่า ‘ครอบครัว’
แม้เกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่ ‘น้องปั้น’ คือดวงใจของแม่ และที่ไม่มีใครรู้เลยก็คือ...เด็กน้อยเป็นแก้วตาของพ่อด้วยเช่นกัน
***************
นิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งถ่ายทอดผ่านปลายปากกา "ทักษิณา" เจ้าของบทประพันธ์นิยายรักสุดแสนน่ารักมากมาย ที่เคยถูกสร้างเป็นละคร ทั้งทางช่อง 3 และช่อง 7 มาแล้วอย่าง #บ่วงอธิฏฐาน #เรือนล้อมรัก กลับมาครั้งนี้ ‘ทักษิณา’ ขอเอาใจแฟนๆ ด้วยนิยายรักโรแมนติกดราม่าที่ #มีลูกเป็นสื่อรัก ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครสายนี้รับรองว่าต้องโดนใจกับความน่ารักน่าหยิกของ ‘น้องปั้น’ ใน ‘รักรออุ้ม’ อย่างแน่นอนจ้า พ่วงด้วยความร้ายกาจ เอาแต่ใจ และความเจ้าเล่ห์ของว่าที่คุณพ่อมือใหม่อย่าง ‘กานต์ชนก’ ! พูดเลยทั้งฟิน+ดราม่า ตะเตือนไต #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbooktogothailand และร้านขายการ์ตูนบงกช-หมึกจีน-นิยาย บาร์บี้บิวตี้
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
**หนังสือพร้อมส่ง**
คุ้มสุดด้วยจำนวน 521 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนท้ายเล่มหวานฟินเต็มอิ่มจุใจ!)
ราคา: 365฿ (จากปก 395฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 410฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 435฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: ลูก ครอบครัว ดราม่า โรแมนติก ท้อง
ตอน: บทที่ 20 -40%
คราวนี้เหมือนว่าน้องปั้นจะดื่มนมได้น้อยกว่าปกติ...
ปกเกศรู้สึกผิดสังเกต แต่ไม่ทันเอะใจว่าจะมีอะไร เมื่อให้นมลูกชายเรียบร้อยแล้วเธอก็จับร่างจิ๋วอุ้มคว่ำหน้า พาดบ่าตัวเอง ลูบหลังให้พ่อหนูเรอเอาลมในกระเพาะอาหารออกมา จากนั้นจึงร้องเพลงกล่อมพร้อมโยกตัวลูกน้อยเบาๆ น้องปั้นครางอืออาเหมือนจะบอกอะไรเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพริ้มหลับไป
หญิงสาวค่อยๆ ผ่อนร่างจิ๋วหลิวลงนอนบนเบาะประจำตัว ซึ่งเครื่อง ใช้ทุกอย่างสำหรับเด็กอ่อนนั้น ธีรไนยเป็นคนจัดหามาให้พร้อมสรรพ
เขาดีงามจนปกเกศไม่รู้จะอ้างเหตุผลอะไรมาปฏิเสธคำขอแต่งงานของเขาได้ ทั้งที่เธอคิดกับธีรไนยเหมือนเป็นพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง ไม่เคยคิดอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้นเลยสักนิด
เธอไม่สบายใจเลย ตั้งแต่ที่ธีรไนยพูดเรื่องนี้ มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แน่ใจว่าหากนิลยารู้เรื่องนี้จะต้องโกรธเธอมาก ตอนที่ฝ่ายนั้นทราบว่าธีรไนยเอาชื่อตัวเองเป็นพ่อน้องปั้น นิลยายังถึงกับหน้าจ๋อยไปหลายวัน แล้วถ้าหากเพื่อนรู้ว่าเธอจะต้องแต่งงานกับพี่ไนยอีกล่ะ...ปกเกศไม่อยากคิดเลย
เพราะเธอคนเดียวทำร้ายทุกคน...เธอทำให้อาวสินผิดหวัง ทำให้พี่ไนยต้องเลิกกับช่อฟ้า แล้วก็ยังจะทำให้นิลยาเสียใจอีก...
ว่าจะไม่คิดมากอีกแล้ว แต่น้ำตาก็ยังเอ่อซึมออกมา แพขนตางอนหนาชุ่มไปด้วยหยดน้ำใส หญิงสาวนั่งชันเข่าพิงแผ่นหลังกับตู้อเนกประสงค์ ทอดสายตามองไกลออกไปนอกหน้าต่าง ที่เวลานี้ความมืดโรยตัวครอบคลุมไปทั่ว แสงสว่างจากหลอดประหยัดไฟข้างนอกไม่ได้ช่วยให้เห็นอะไรชัดเจนนัก หญิงสาวปิดเปลือกตา ปล่อยให้หยดน้ำใสไหลรินลงมาตามร่องแก้มช้าๆ
น้ำตา...ใครก็ว่าไม่ดี แต่พอได้ปล่อยมันออกมาแล้ว ดูเหมือนว่าความทุกข์มากมายในใจจะทุเลาลงไปได้บ้าง
แอ๊ด...
เสียงผลักประตูเข้ามาถึงแม้จะค่อนข้างเบา แต่หญิงสาวก็รู้สึกได้ เธอเปิดตาขึ้นมองผู้ก้าวเข้ามาทรุดนั่งลงเคียงข้างกัน ใกล้ชิดกันชนิดไหล่เบียดไหล่ รับรู้ได้ถึงไออุ่นจากร่างสูงของอีกฝ่ายชัดเจน
“พี่ไนย...” เธอมัวแต่ตะลึงมองเขา ลืมไปสนิทว่าตอนนี้ใบหน้าของตัวเองเปื้อนน้ำตาอยู่ จนอีกฝ่ายยื่นมือเข้ามา ใช้ปลายนิ้วสะอ้านของเขา ช่วยเกลี่ยน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ปกเกศหัวใจเต้นแรง แทบลืมหายใจ
พี่ไนยแปลกไป...ทั้งความอ่อนโยนและแววตาของเขา ดูช่างอ่อน หวานมีความหมายพิเศษกว่าแต่ก่อน
“ร้องไห้อีกแล้ว พอเถอะ เกศร้องมาเยอะ น้ำตาแทบจะเป็นสาย เลือดแล้วมั้ง พี่ขอเถอะ ต่อไปอย่าร้องไห้อีก มันทำให้พี่รู้สึกผิดที่ดูแลเกศไม่ดีพอ” เขาเอ่ยเบาๆ
“พี่ไนยดูแลเกศดีที่สุดแล้วค่ะ เกศไม่ร้องไห้แล้ว” ปกเกศรีบบอกเอาใจเขา ยกหลังมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาทิ้งลวกๆ
“ดีแล้ว พี่ไม่สบายใจเลยทุกครั้งที่เห็นเกศร้องไห้...ความทุกข์ของเกศก็เหมือนความทุกข์ของพี่ด้วย”
“...เกศไม่อยากให้พี่ไนยกังวลเรื่องของเกศขนาดนั้นเลยนะคะ...เกศรู้สึกผิดที่สร้างปัญหาให้พี่...” เธอยังพูดไม่จบก็ถูกชายหนุ่มดึงศีรษะให้เอนไปพิงกับไหล่หนาของเขา หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ ยังงุนงง ตั้งตัวไม่ทัน
“พี่จะปกป้องเกศกับน้องปั้นตลอดไป เราจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนทุกคนต้องอิจฉาเลย...ไม่มีอะไรที่เกศต้องกังวลอีกแล้ว”
“เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ...เหรอคะ?” ปกเกศทวนคำของเขาซ้ำเหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนัก ดวงตากลมโตเหลือบมองเสี้ยวหน้ายิ้มแย้มมีความสุขของธีรไนย ยิ่งหนักหน่วงใจเป็นเท่าทวี
พี่ไนยหมายความว่า...
“พี่จะบอกเรื่องที่เราจะแต่งงานกัน ให้พ่อกับน้องดารู้ เกศพร้อมเมื่อไหร่ เราก็จัดงานกันได้ทันทีเลย”
“เอ่อ...ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มั้งคะพี่ไนย...” เธอค้านเสียงเบา
พี่ไนยดูกระตือรือร้นเหลือเกิน แล้วเธอจะปฏิเสธอย่างไรดีเนี่ย
เธอครุ่นคิด หากแล้วกลับต้องชะงัก เพราะมือใหญ่ของเขาที่เชยคางมนของเธอให้แหงนเงยใบหน้าขึ้น สบตากันในระยะประชิด
“พี่อยากแต่งงานกับเกศเร็วๆ อยากให้เกศคิดว่าพี่เป็นพ่อจริงๆ ของน้องปั้น แล้วลืมผู้ชายคนนั้นไปซะ...พี่ไม่อยากให้เกศคิดถึงคนอื่นนอกจากพี่”
ปกเกศเบิกตาโต ตกตะลึง จู่ๆ ใบหน้าเรียวได้รูปของเขาก็ก้มต่ำลงมา ปลายจมูกโด่งรั้นของเธอสัมผัสกับจมูกโด่งเป็นสันตรงของเขาผะแผ่ว หญิงสาวใจหายวาบ รีบยกมือขึ้นยันอกเสื้อนอนของอีกฝ่าย กำลังจะออกแรงผลัก พลันเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็กรีดร้องดังขึ้น
ธีรไนยชะงักตื่นจากภวังค์หวาม ขณะที่หญิงสาวผินหน้าหนีรีบคว้าโทรศัพท์ของตัวเองมากดปุ่มปิดเสียงก่อน ไม่ต้องการให้ลูกตกใจตื่น ทว่าพอจ้องดูหน้าจอแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักมาก่อน แต่ไม่มีเวลาคิดมากอีกแล้ว เธอหันกลับมาทางญาติหนุ่ม พร้อมยิ้มหน้าเจื่อน เก้อกระดาก
“ขอโทษนะคะพี่ไนย ยายนิลโทร.มาน่ะค่ะ...คือ...พี่ไนยมีธุระอะไรกับเกศหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มี...เกศขอคุยกับยายนิลหน่อยนะคะ” เธอรีบอ้างชื่อนิลยาเพื่อให้พ้นสถานการณ์น่าอึดอัดเร็วๆ คืนนี้ธีรไนยไม่เหมือนเดิม เขาแปลกไปจนเธอนึกกลัว ไม่สนิทใจที่จะใกล้ชิดกับเขาอย่างเคย
“งั้นพี่ออกไปก่อนนะ” ธีรไนยบอก ก่อนขยับตัวลุกออกจากห้องไป ทำเอาปกเกศเผลอระบายลมหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอก
เธอมัวแต่คิดเพลิน จนสายที่เรียกเข้านั้นเงียบหายไป ใบหน้าหวานลออยับยู่นิดๆ สงสัยว่าใครกันที่โทร.เข้ามา ทว่าครู่เดียวเจ้าตัวก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อย เพราะสายจากเบอร์เดิมเรียกเข้ามาอีกครั้ง
คราวนี้ปกเกศตัดสินใจกดรับ กรอกเสียงลงไป
“สวัสดีค่ะ”
“...”
อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรกลับมาเลย ปกเกศขมวดคิ้วแปลกใจ ใครกัน โทร.มาแต่ไม่พูด
“สวัสดีค่ะ ได้ยินไหมคะ...โทร.ผิดหรือเปล่า” เธอซักถามไป ทว่าฝ่ายนั้นก็ยังคงเงียบกริบจนเธอคร้านจะถือโทรศัพท์รอ “ถ้าไม่พูดอะไร งั้นฉันจะตัดสายแล้วนะ”
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งรีบร้องบอกก่อนที่เธอจะตัดสายทิ้งไปจริงๆ
ปกเกศถึงกับชะงัก นิ่วหน้าครุ่นคิด ไม่แน่ใจ...
เสียงนี้ ‘ใช่’ หรือเปล่า...ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...
“คุณ...คุณคงโทร.มาผิดเบอร์แล้วล่ะ ที่นี่ไม่มีคนที่คุณต้องการคุยด้วยหรอก ขอวางสายนะคะ”
“ปกเกศ ฉันอยากคุยกับเธอ ออกมาคุยกับฉันที่หน้าบ้านหน่อยสิ” อีกฝ่ายรีบบอกก่อนจะหมดโอกาส เท่านั้นเองคนฟังก็อุทานหน้าเหวอ
“หน้าบ้านไหนคะ บ้านฉัน?”
“ใช่ ออกมาคุยกันหน่อยปกเกศ ฉันมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับเธอ” เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมานั้นเป็น ‘คำสั่ง’ ไม่ใช่การขอร้อง ดังนั้นปกเกศจึงส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน
“ฉันไม่มีธุระอะไรกับคุณ กลับไปซะเถอะ ฉันเข้านอนแล้ว”
“ไม่ได้ ฉันมาแล้ว ยังไงก็ต้องได้พบเธอ ถ้าเธอไม่ออกมา ฉันจะปีนรั้วเข้าไปหาเธอเอง ไม่กลัวจะเป็นเรื่องก็เอา!”
“คุณกานต์ชนก อย่ามาขู่กันนะ!” ปกเกศตวาดแวดใส่เขา แล้วก็กลับเป็นฝ่ายตกใจเสียเอง นั่นเพราะน้องปั้นที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ขยับตัวเล็กน้อย ปกเกศผวาเข้ามาดูลูก ก่อนถอนหายใจยาวโล่งอกที่เห็นน้องปั้นยังคงหลับต่อ
นายกานต์ชนกตัวก่อกวน ไม่รู้จะมาไม้ไหนกับเธอกันแน่ แต่คิดว่าต้องไม่ใช่เรื่องดี กับผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีเรื่องดีอะไรในชีวิตของเธอเลย นอกจาก...
ดวงตากลมโตคู่สวยทอดมองไปยังพ่อหนูน้อยไร้เดียงสาที่ยังหลับอยู่ แก้มขาวผ่องอิ่มยุ้ย แก้มแดง ปากแดง ตัวอวบอ้วนกลมถูกห่อเอาไว้ด้วยผ้าเนื้อบางนุ่ม พ่อหนูบิดตัวไปมาเล็กน้อย แต่ยังไม่ยอมตื่น
“ปกเกศ นี่ ฟังกันอยู่หรือเปล่า อย่ายั่วโมโหกันสิ” เสียงห้าวตะคอกต่อว่ามาอย่างหงุดหงิด ด้วยเจ้าตัวไม่เคยต้องรอใครอย่างนี้มาก่อน
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีธุระอะไรกับคุณ กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก” เธอไล่อีกฝ่าย ไม่สนใจ จนกานต์ชนกเอ่ยต่อมา ปกเกศถึงกับเบิกตาโตกำมือแน่น
“หลบหน้ากันอย่างนี้ หรือว่ามีอะไรปกปิดเอาไว้...น้องปั้นไม่ใช่ลูกฉันจริงๆ น่ะเหรอ”
*************
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้านักอ่านเว็บเลิฟทุกท่าน ทีมงานมาส่งความสุขให้แต่เช้าเลยค่ะ^^
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปกเกศรู้สึกผิดสังเกต แต่ไม่ทันเอะใจว่าจะมีอะไร เมื่อให้นมลูกชายเรียบร้อยแล้วเธอก็จับร่างจิ๋วอุ้มคว่ำหน้า พาดบ่าตัวเอง ลูบหลังให้พ่อหนูเรอเอาลมในกระเพาะอาหารออกมา จากนั้นจึงร้องเพลงกล่อมพร้อมโยกตัวลูกน้อยเบาๆ น้องปั้นครางอืออาเหมือนจะบอกอะไรเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพริ้มหลับไป
หญิงสาวค่อยๆ ผ่อนร่างจิ๋วหลิวลงนอนบนเบาะประจำตัว ซึ่งเครื่อง ใช้ทุกอย่างสำหรับเด็กอ่อนนั้น ธีรไนยเป็นคนจัดหามาให้พร้อมสรรพ
เขาดีงามจนปกเกศไม่รู้จะอ้างเหตุผลอะไรมาปฏิเสธคำขอแต่งงานของเขาได้ ทั้งที่เธอคิดกับธีรไนยเหมือนเป็นพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง ไม่เคยคิดอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้นเลยสักนิด
เธอไม่สบายใจเลย ตั้งแต่ที่ธีรไนยพูดเรื่องนี้ มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แน่ใจว่าหากนิลยารู้เรื่องนี้จะต้องโกรธเธอมาก ตอนที่ฝ่ายนั้นทราบว่าธีรไนยเอาชื่อตัวเองเป็นพ่อน้องปั้น นิลยายังถึงกับหน้าจ๋อยไปหลายวัน แล้วถ้าหากเพื่อนรู้ว่าเธอจะต้องแต่งงานกับพี่ไนยอีกล่ะ...ปกเกศไม่อยากคิดเลย
เพราะเธอคนเดียวทำร้ายทุกคน...เธอทำให้อาวสินผิดหวัง ทำให้พี่ไนยต้องเลิกกับช่อฟ้า แล้วก็ยังจะทำให้นิลยาเสียใจอีก...
ว่าจะไม่คิดมากอีกแล้ว แต่น้ำตาก็ยังเอ่อซึมออกมา แพขนตางอนหนาชุ่มไปด้วยหยดน้ำใส หญิงสาวนั่งชันเข่าพิงแผ่นหลังกับตู้อเนกประสงค์ ทอดสายตามองไกลออกไปนอกหน้าต่าง ที่เวลานี้ความมืดโรยตัวครอบคลุมไปทั่ว แสงสว่างจากหลอดประหยัดไฟข้างนอกไม่ได้ช่วยให้เห็นอะไรชัดเจนนัก หญิงสาวปิดเปลือกตา ปล่อยให้หยดน้ำใสไหลรินลงมาตามร่องแก้มช้าๆ
น้ำตา...ใครก็ว่าไม่ดี แต่พอได้ปล่อยมันออกมาแล้ว ดูเหมือนว่าความทุกข์มากมายในใจจะทุเลาลงไปได้บ้าง
แอ๊ด...
เสียงผลักประตูเข้ามาถึงแม้จะค่อนข้างเบา แต่หญิงสาวก็รู้สึกได้ เธอเปิดตาขึ้นมองผู้ก้าวเข้ามาทรุดนั่งลงเคียงข้างกัน ใกล้ชิดกันชนิดไหล่เบียดไหล่ รับรู้ได้ถึงไออุ่นจากร่างสูงของอีกฝ่ายชัดเจน
“พี่ไนย...” เธอมัวแต่ตะลึงมองเขา ลืมไปสนิทว่าตอนนี้ใบหน้าของตัวเองเปื้อนน้ำตาอยู่ จนอีกฝ่ายยื่นมือเข้ามา ใช้ปลายนิ้วสะอ้านของเขา ช่วยเกลี่ยน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ปกเกศหัวใจเต้นแรง แทบลืมหายใจ
พี่ไนยแปลกไป...ทั้งความอ่อนโยนและแววตาของเขา ดูช่างอ่อน หวานมีความหมายพิเศษกว่าแต่ก่อน
“ร้องไห้อีกแล้ว พอเถอะ เกศร้องมาเยอะ น้ำตาแทบจะเป็นสาย เลือดแล้วมั้ง พี่ขอเถอะ ต่อไปอย่าร้องไห้อีก มันทำให้พี่รู้สึกผิดที่ดูแลเกศไม่ดีพอ” เขาเอ่ยเบาๆ
“พี่ไนยดูแลเกศดีที่สุดแล้วค่ะ เกศไม่ร้องไห้แล้ว” ปกเกศรีบบอกเอาใจเขา ยกหลังมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาทิ้งลวกๆ
“ดีแล้ว พี่ไม่สบายใจเลยทุกครั้งที่เห็นเกศร้องไห้...ความทุกข์ของเกศก็เหมือนความทุกข์ของพี่ด้วย”
“...เกศไม่อยากให้พี่ไนยกังวลเรื่องของเกศขนาดนั้นเลยนะคะ...เกศรู้สึกผิดที่สร้างปัญหาให้พี่...” เธอยังพูดไม่จบก็ถูกชายหนุ่มดึงศีรษะให้เอนไปพิงกับไหล่หนาของเขา หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ ยังงุนงง ตั้งตัวไม่ทัน
“พี่จะปกป้องเกศกับน้องปั้นตลอดไป เราจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนทุกคนต้องอิจฉาเลย...ไม่มีอะไรที่เกศต้องกังวลอีกแล้ว”
“เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ...เหรอคะ?” ปกเกศทวนคำของเขาซ้ำเหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนัก ดวงตากลมโตเหลือบมองเสี้ยวหน้ายิ้มแย้มมีความสุขของธีรไนย ยิ่งหนักหน่วงใจเป็นเท่าทวี
พี่ไนยหมายความว่า...
“พี่จะบอกเรื่องที่เราจะแต่งงานกัน ให้พ่อกับน้องดารู้ เกศพร้อมเมื่อไหร่ เราก็จัดงานกันได้ทันทีเลย”
“เอ่อ...ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มั้งคะพี่ไนย...” เธอค้านเสียงเบา
พี่ไนยดูกระตือรือร้นเหลือเกิน แล้วเธอจะปฏิเสธอย่างไรดีเนี่ย
เธอครุ่นคิด หากแล้วกลับต้องชะงัก เพราะมือใหญ่ของเขาที่เชยคางมนของเธอให้แหงนเงยใบหน้าขึ้น สบตากันในระยะประชิด
“พี่อยากแต่งงานกับเกศเร็วๆ อยากให้เกศคิดว่าพี่เป็นพ่อจริงๆ ของน้องปั้น แล้วลืมผู้ชายคนนั้นไปซะ...พี่ไม่อยากให้เกศคิดถึงคนอื่นนอกจากพี่”
ปกเกศเบิกตาโต ตกตะลึง จู่ๆ ใบหน้าเรียวได้รูปของเขาก็ก้มต่ำลงมา ปลายจมูกโด่งรั้นของเธอสัมผัสกับจมูกโด่งเป็นสันตรงของเขาผะแผ่ว หญิงสาวใจหายวาบ รีบยกมือขึ้นยันอกเสื้อนอนของอีกฝ่าย กำลังจะออกแรงผลัก พลันเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็กรีดร้องดังขึ้น
ธีรไนยชะงักตื่นจากภวังค์หวาม ขณะที่หญิงสาวผินหน้าหนีรีบคว้าโทรศัพท์ของตัวเองมากดปุ่มปิดเสียงก่อน ไม่ต้องการให้ลูกตกใจตื่น ทว่าพอจ้องดูหน้าจอแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักมาก่อน แต่ไม่มีเวลาคิดมากอีกแล้ว เธอหันกลับมาทางญาติหนุ่ม พร้อมยิ้มหน้าเจื่อน เก้อกระดาก
“ขอโทษนะคะพี่ไนย ยายนิลโทร.มาน่ะค่ะ...คือ...พี่ไนยมีธุระอะไรกับเกศหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มี...เกศขอคุยกับยายนิลหน่อยนะคะ” เธอรีบอ้างชื่อนิลยาเพื่อให้พ้นสถานการณ์น่าอึดอัดเร็วๆ คืนนี้ธีรไนยไม่เหมือนเดิม เขาแปลกไปจนเธอนึกกลัว ไม่สนิทใจที่จะใกล้ชิดกับเขาอย่างเคย
“งั้นพี่ออกไปก่อนนะ” ธีรไนยบอก ก่อนขยับตัวลุกออกจากห้องไป ทำเอาปกเกศเผลอระบายลมหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอก
เธอมัวแต่คิดเพลิน จนสายที่เรียกเข้านั้นเงียบหายไป ใบหน้าหวานลออยับยู่นิดๆ สงสัยว่าใครกันที่โทร.เข้ามา ทว่าครู่เดียวเจ้าตัวก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อย เพราะสายจากเบอร์เดิมเรียกเข้ามาอีกครั้ง
คราวนี้ปกเกศตัดสินใจกดรับ กรอกเสียงลงไป
“สวัสดีค่ะ”
“...”
อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรกลับมาเลย ปกเกศขมวดคิ้วแปลกใจ ใครกัน โทร.มาแต่ไม่พูด
“สวัสดีค่ะ ได้ยินไหมคะ...โทร.ผิดหรือเปล่า” เธอซักถามไป ทว่าฝ่ายนั้นก็ยังคงเงียบกริบจนเธอคร้านจะถือโทรศัพท์รอ “ถ้าไม่พูดอะไร งั้นฉันจะตัดสายแล้วนะ”
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งรีบร้องบอกก่อนที่เธอจะตัดสายทิ้งไปจริงๆ
ปกเกศถึงกับชะงัก นิ่วหน้าครุ่นคิด ไม่แน่ใจ...
เสียงนี้ ‘ใช่’ หรือเปล่า...ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...
“คุณ...คุณคงโทร.มาผิดเบอร์แล้วล่ะ ที่นี่ไม่มีคนที่คุณต้องการคุยด้วยหรอก ขอวางสายนะคะ”
“ปกเกศ ฉันอยากคุยกับเธอ ออกมาคุยกับฉันที่หน้าบ้านหน่อยสิ” อีกฝ่ายรีบบอกก่อนจะหมดโอกาส เท่านั้นเองคนฟังก็อุทานหน้าเหวอ
“หน้าบ้านไหนคะ บ้านฉัน?”
“ใช่ ออกมาคุยกันหน่อยปกเกศ ฉันมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับเธอ” เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมานั้นเป็น ‘คำสั่ง’ ไม่ใช่การขอร้อง ดังนั้นปกเกศจึงส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน
“ฉันไม่มีธุระอะไรกับคุณ กลับไปซะเถอะ ฉันเข้านอนแล้ว”
“ไม่ได้ ฉันมาแล้ว ยังไงก็ต้องได้พบเธอ ถ้าเธอไม่ออกมา ฉันจะปีนรั้วเข้าไปหาเธอเอง ไม่กลัวจะเป็นเรื่องก็เอา!”
“คุณกานต์ชนก อย่ามาขู่กันนะ!” ปกเกศตวาดแวดใส่เขา แล้วก็กลับเป็นฝ่ายตกใจเสียเอง นั่นเพราะน้องปั้นที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ขยับตัวเล็กน้อย ปกเกศผวาเข้ามาดูลูก ก่อนถอนหายใจยาวโล่งอกที่เห็นน้องปั้นยังคงหลับต่อ
นายกานต์ชนกตัวก่อกวน ไม่รู้จะมาไม้ไหนกับเธอกันแน่ แต่คิดว่าต้องไม่ใช่เรื่องดี กับผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีเรื่องดีอะไรในชีวิตของเธอเลย นอกจาก...
ดวงตากลมโตคู่สวยทอดมองไปยังพ่อหนูน้อยไร้เดียงสาที่ยังหลับอยู่ แก้มขาวผ่องอิ่มยุ้ย แก้มแดง ปากแดง ตัวอวบอ้วนกลมถูกห่อเอาไว้ด้วยผ้าเนื้อบางนุ่ม พ่อหนูบิดตัวไปมาเล็กน้อย แต่ยังไม่ยอมตื่น
“ปกเกศ นี่ ฟังกันอยู่หรือเปล่า อย่ายั่วโมโหกันสิ” เสียงห้าวตะคอกต่อว่ามาอย่างหงุดหงิด ด้วยเจ้าตัวไม่เคยต้องรอใครอย่างนี้มาก่อน
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีธุระอะไรกับคุณ กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก” เธอไล่อีกฝ่าย ไม่สนใจ จนกานต์ชนกเอ่ยต่อมา ปกเกศถึงกับเบิกตาโตกำมือแน่น
“หลบหน้ากันอย่างนี้ หรือว่ามีอะไรปกปิดเอาไว้...น้องปั้นไม่ใช่ลูกฉันจริงๆ น่ะเหรอ”
*************
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้านักอ่านเว็บเลิฟทุกท่าน ทีมงานมาส่งความสุขให้แต่เช้าเลยค่ะ^^
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 พ.ย. 2561, 08:36:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 พ.ย. 2561, 08:36:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 642
| << บทที่ 19 -100% | บทที่ 20 -70% + โปรฯ 7days >> |