เปลวไฟในกระแสลม
ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
Tags: กุ๊กกิ๊ก, หวานแหวว, บู๊, แอคชั่น, คอมเมดี้, ตลกขบขัน, ไตรติมา, รวย, หล่อ, เท่ห์,
ตอน: ตอน 14 Share house
..........ปลายมีนาโทรคุยกับเคนทางมือถือ
เคนรออยู่ตรงสถานีรถไฟฟ้า แล้วเขาพาเธอขึ้นรถไฟฟ้ามุ่งหน้าเข้ากรุงโตเกียว
พอลงรถไฟฟ้าแล้วเปลี่ยนสายไปขึ้นรถไฟใต้ดินมุ่งหน้าสู่เขตมินะโตะ
หลังลงจากรถไฟใต้ดินแล้วพาเดินเข้าตรอกแคบแค่พอรถยนต์แล่นได้คันเดียว
“ที่นี่ล่ะที่ฉันหาให้เธอ แชร์เฮ้าส์ดูซอมซ่อไปหน่อย เหมาะสมกับค่าเช่าถูกดี มีทางหนีได้หลายทาง ตรอกแถวนี้ตัดต่อกันเหมือนรังผึ้ง เดินไปอีกแค่ห้านาทีจะถึงสวนสาธารณะที่มีคลองด้วย เธอคงชอบไปเดินเล่น แต่ถ้าจะไปมหาวิทยาลัยฉันว่าเธอน่าจะหาจักรยานไว้สักคัน จะได้ไม่ต้องเบียดคนบนรถไฟฟ้า แล้วจะมาอยู่คนเดียวหรือ”
“ฉันจะลากฮิโตมิมาอยู่ด้วย เพราะฮิโตมิเคยใฝ่ฝันอยากอยู่แชร์เฮ้าส์ คราวนี้ได้สมใจแน่ คงได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างอิสระสบายใจ ฉันอยากเข้าไปดูภายในห้อง”
เคนจึงนำทางเดินข้างหน้า
ปลายมีนาเดินตามหลัง พลางพินิจดู...
เป็นตึกอิฐสองชั้นสีน้ำตาลคร่ำคร่ากระดำกระด่างบ่งบอกความเก่าแก่แต่คลาสสิกเรียบเท่ ระเบียงโปร่งมีซี่ลูกกรงตั้งตรง ทางเดินชั้นสองต่อเนื่องกับบันไดขึ้นลงชั้นล่างได้สะดวก
เคนแนะนำให้รู้จักเจ้าของแชร์เฮ้าส์
เป็นหญิงวัยกลางคนอายุราวสี่สิบผิวขาวท้วม สวมกางเกงยีนสีฟ้าซีดเสื้อยืดแขนยาวสีเข้ากัน ผมทรงบ็อบหน้าม้า สวมแว่นสายตาท่าทางใจดี เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
ปลายมีนาทักทายโดยการโค้งคำนับผู้อาวุโสกว่า
แล้วเจ้าของจึงพาไปดูในห้องอยู่ชั้นสองริมในสุดทางเดิน
ตำแหน่งของห้องนั้นถูกใจปลายมีนาอย่างมาก
“ภายในห้องสะอาดดี มีตู้เสื้อผ้า ชั้นวางหนังสือ โต๊ะทำการบ้าน เตียงกับฟูกนอน เหมาะกับชีวิตนักศึกษาอย่างน้องพอดี แต่ห้องน้ำในตัวแคบไปหน่อย คงพอใช้ได้ใช่ไหมคะ”
ปลายมีนาพยักหน้าให้เจ้าของห้องแชร์เฮ้าส์แทนคำตอบยอมรับ ขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง มีกันสาดแข็งแรงรองรับ สามารถปีนขึ้นลงเข้าออกได้โดยสะดวกหากเกิดสถานการณ์คับขัน มันมีตรอกโยงใยไปถึงตรอกอื่นอย่างไร้ทางตันนั่นเป็นอีกจุดที่ถูกใจ
แม้ห้องจะแคบกว่าที่เคยมีชีวิตอยู่หรูหราห้องกว้างใหญ่ในฐานะคุณหนู แต่สถานที่นี้จะให้ชีวิตและประสบการณ์ใหม่ที่ไม่เคยคุ้นมาก่อน มันช่างน่าตื่นเต้นสนุกสนาน เหมือนกับจะได้ผจญภัยในชีวิตอิสระ ได้เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องมีผู้ใหญ่มาคอยดูแลและควบคุม
ปลายมีนานึกอย่างกระหยิ่มใจมากกว่าจะคำนึงความต่ำต้อยอันจะฉุดภาพลักษณ์ตกต่ำ ทำให้ใครที่มองคนผิวเผินแล้วคิดว่ายากจนกระจอก
“ฉันเดาว่าเธอคงถูกใจ เลยจ่ายค่ามัดจำล่วงหน้าแทนเธอแล้ว ที่เหลือเธอต้องไปหาผู้ปกครองมาค้ำประกัน”
ปลายมีนาไม่ตอบกระไร เพราะไม่แน่ใจว่าผู้ปกครองจะยอมปล่อยให้เธอมาอยู่ที่แบบนี้ กระพริบตาถี่หรี่ตาใช้ความคิด ขณะที่ยกมือถือขึ้นกดถ่ายรูปภายในห้อง ก่อนจะเดินทางกลับได้ถ่ายรูปตัวตึกไว้อีกด้วย
..........ขณะปลายมีนาเดินทางด้วยรถไฟฟ้ากลับเมืองชิซุโอกะ
แต่เรย์ยะเพิ่งเดินทางโดยขับรถฮอนด้าอีโค่คาร์สีขาวเข้ากรุงโตเกียวยามเริ่มราตรี เข้าเขตชูโอ ข้ามแม่น้ำซุมิตะ ถึงย่านคาชิโดกิ หาที่จอดรถแล้วเดินเข้าแมนชั่น ตึกที่สูงเท่ากับโตเกียวทาวเวอร์มิดทาวเวอร์ 58 ชั้น
ด้วยวัยเพียงยี่สิบสี่ปี เขาเริ่มอาชีพช่างภาพนิตยสารแฟชั่น ทำให้ได้รู้จักและเป็นเพื่อนกับนายแบบ
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะรู้จักสถานที่อยู่ของไฮยาโตะ และเดาว่าคู่แฝดคนพี่น่าจะอยู่ตึกเดียวกันนี้ด้วย จึงแจ้งประชาสัมพันธ์ว่าต้องการพบฮายาโตะ และนั่งรอที่เก้าอี้โซฟาโซนต้อนรับแขก
ฮายาโตะมักจะออกไปทำงานพาร์ทไทม์เล่นดนตรีที่ผับหลังเวลา 19.00 น. คืนนี้มีคนที่ยังไม่รู้จักต้องการพบ เขาจึงลงมาพบด้วยความสงสัยใคร่รู้
“ผมฮายาโตะครับ ไม่ทราบใครต้องการพบผม”
ฮายาโตะเป็นฝ่ายทักทายก่อน ทั้งที่เห็นว่าโซนต้อนรับแขกมีชายหนุ่มหน้าหวานนั่งอยู่เพียงคนเดียว
“ฉันเอง เรย์ยะ ต้องการพบนาย เพราะอะไรรู้ไหม จะบอกให้นายน่ะกำลังแย่งแฟนฉัน”
“เอ่อ... แล้วแฟนคุณคือใคร”
“นายย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ อย่าบอกนะว่านายมีแฟนหลายคนจนจำไม่ได้ คนไหนเป็นคนไหน”
“ผมไม่รู้ คุณหมายถึงใคร”
ฮายาโตะไม่อยากออกตัวว่าเขามีแฟนหลายคน ไม่รู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนดังกล่าวเป็นใคร จึงถามไถ่อย่างงงงัน
เป็นโอกาสให้เรย์ยะเปิดปากด่าว่าต่อไปอีก
“อย่ามาทำเป็นไก๋ ตีหน้าซื่อบื้อ ฉันแค่มาเตือนให้เลิกตามจีบแฟนฉัน ไม่อย่างนั้นนายจะโดนตามด่าสามวันสามคืนไม่ซ้ำคำ”
เรย์ยะทำเสียงดังตวาดแหวขึ้นมา
จนกระทั่งได้ยินไปถึงสองสาวประชาสัมพันธ์ ทำให้พวกเธอหันมองมาทางพวกเขาสองหนุ่ม
เท่านั้นยังไม่สะใจเรย์ยะ เขาเดินไปคุยกับพวกเธอ
“คนนี้เป็นคู่แฝดคนพี่ของนายแบบดัง เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งมีข่าวฉาวจูบสาวในรถเบนซ์ นี่กำลังมีข่าวฉาวใหม่ล่าสุดแย่งแฟนผม ก็เข้าใจนะว่าเป็นลูกคนรวย คงคิดว่าทำอะไรไม่ดีไม่งามไปก็ไม่น่าเกลียด ทั้งที่เป็นเรื่องน่าทุเรศยังทำได้ บ้าผู้หญิง แค่เห็นว่าสวยเป็นตามจีบดะ ไม่สนใครเป็นแฟนใคร”
ฮายาโตะมองดูอย่างไม่สบอารมณ์ถึงกับขยับแว่นสายตา เม้มปากเป็นเส้นตรง กัดฟันกรอด อยากต่อยหน้าเรย์ยะสักหมัด แต่อึดอัดขัดข้องใจทำไม่ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกสาวๆ ที่จ้องมองอยู่ ให้รู้สึกเสียหน้าอยากด่าตอบโต้ก็ดันนึกไม่ทัน เพราะไม่สันทัดทำสงครามน้ำลาย เป็นแต่ชอบใช้กำลังอย่างลูกผู้ชายมากกว่าการต่อล้อต่อเถียง
“ฉันมาดูหนังหน้าผู้ชายที่หลงตัวเองว่าเป็นลูกคนรวย แต่นิสัยเสียชอบแย่งแฟนชาวบ้าน วันหน้าฉันจะมาอีกถ้ายังไม่เลิกพฤติกรรมทุเรศตามจีบแฟนฉัน”
ได้ด่าจนพอใจแล้วเรย์ยะก็จากไป
ทิ้งเบื้องหลังให้ฮายาโตะต้องอับอาย
ได้เห็นพวกสาวประชาสัมพันธ์ทำเป็นมองไปทางอื่น แล้วแอบซุบซิบนินทา
มารยาทเสียทางสังคมชนิดนี้เขาเองไม่อยากเจอ ต้องรีบเดินหนีไปทำงานของตน
..........ตึกเล็กบ้านโอกาโมโตะ อยู่ในรั้วบ้านเดียวกับตึกใหญ่ตระกูลมัทสึมูระ แอนนาอาศัยอยู่สามคนกับชินยะผู้เป็นสามี และคาร์ล ลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขา
คืนนี้ฮายาโตะโทรบอกล่วงหน้าว่าจะมาค้างคืนด้วย
เธอจึงเตรียมจัดห้องไว้รอรับ แล้วตื่นนอนตั้งแต่ตีหนึ่ง ปรุงอาหารประเภทน้ำซุป เพื่อให้ฮายาโตะได้รับประทานอุ่นท้องอีกด้วย
เวลาหลังเลิกเล่นดนตรีในผับ ตีสอง...
“กลับมาแล้วครับ”
ฮายาโตะกล่าวทักทายเสียงดัง ยิ้มแฉ่งและเดินเข้าหาด้วยดีใจที่ได้เจอแม่นมคนโปรด
แอนนาเข้ามาโอบกอดอย่างเป็นปลื้ม พลางลูบหลังลูบไหล่เด็กหนุ่มที่เหมือนลูกชายอีกคน หลังจากไม่ค่อยได้พบกันมาระยะหนึ่ง
“ทานอะไรมาหรือยัง ถ้ายังก็ทานน้ำซุปร้อนซะหน่อยนะคะ กำลังร้อนๆ อยู่เลย”
ฮายาโตะนั่งทานซุปอยู่ในห้องครัวจนอิ่ม
แล้วแอนนามาเก็บนำไปล้าง
พอดีกับไฮยาโตะมาเคาะประตูบ้าน
ฮายาโตะไปเปิดรับ
พร้อมกับโดนน้องชายคู่แฝดบ่นยาวยืด
“นี่ฉันแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนตั้งแต่เที่ยงคืนแล้ว เพราะยัยแพตตี้โทรมาคร่ำครวญกับฉันว่านายไม่ยอมกลับบ้าน สงสัยมีปัญหาอะไรทำไมไม่พูดคุยกันตรงๆ แพตตี้กลัวนายจะตัดรอนเริ่มตีตัวออกห่าง ไม่อย่างนั้นก็ปันใจไปมีคนใหม่ หรือนายเบื่อ? ตั้งแต่มีแฟนหลายคน นายเป็นตัวปัญหา”
“ฉันเบื่อ”
“เบื่อก็บอกผู้หญิงเขาไปตรงๆ เลิกได้ก็เลิกไป”
“ไม่ได้เบื่อแพ็ตตี้ ฉันเบื่อตัวเอง ไม่สามารถสนองความต้องการของสาวเขาได้หมดทุกคน เขาขอรถยนต์รุ่นใหม่คนละคัน สามคนก็สามคัน ส่วนคนใหม่ยังไม่เคยเรียกร้องอะไรจากฉัน แต่ฉันอยากให้ในสิ่งที่เขาต้องการ”
“ฉันไม่ให้เว้ย อย่านึกว่าสมบัติของพ่อเป็นของนายคนเดียว ยังมีฉันอยู่ทั้งคน นึกถึงฉันบ้าง เอาแต่ใช้เงินโครมๆ จะเหลืออะไรมาถึงฉัน ฉันทำงานเป็นนายแบบหัวปั่นขยันทำงานทำเงิน นายหารายได้จากการเล่นดนตรีแต่ละคืนยังได้เงินไม่เท่าฉันเลย แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาใช้เงินเกินหน้าเกินตาฉัน เลิกซะพวกผู้หญิงของนายนั่นไม่มีใครเขารักนายจริงใจหรอก พวกเห็นแก่ความร่ำรวยอยากสบายคิดแต่จะจับนาย เอาแต่ใช้เงินอย่างกับเทน้ำ ฉันไม่รับเป็นพี่สะใภ้หรอกนะ คิดบ้างหรือเปล่าถ้านายไม่รวยไม่ปรนเปรอพวกเธอจะรักนายไหม อุดมคติตามหารักแท้ของนายป่านนี้ยังหาไม่เจอ ถ้านายปลอมตัวเป็นยาจกแกล้งจนเพื่อหาผู้หญิงสักคนที่เขารักนายแท้จริง ฉันขอสนับสนุนเลย จะได้ไม่ต้องสิ้นเปลืองมรดกของพ่อที่พ่ออุตส่าห์เก็บสะสมทำไว้ให้กับลูก”
“แต่ฉันต้องรับผิดชอบชีวิตพวกเธอทั้งสามคน เพราะเรามีอะไรกันลึกซึ้งแล้ว พวกเธอเป็นเมียของฉันฉันตัดใครไม่ลง สงสาร...”
“ฉันเรียกผู้หญิงที่ยอมมีอะไรด้วยว่าคู่นอนโว้ยไม่ใช่เมีย นายอย่าเอาแต่หลงเล่ห์มารยาของผู้หญิง สติปัญญาอันชาญฉลาดของนายหัดเอามาใช้บ้าง ไม่ใช่มัวแต่เก่งวิชาการอ่อนหัดเรื่องหญิง อย่าทำเป็นควายบรรทุกเกวียนขนของขวัญไปบรรณาการผู้หญิงที่ไม่ใกล้เคียงแม่และไม่มีวันจะเอามาทำแม่ของลูก รึนายคิดจะฝากอนาคตไว้กับสามสาวนั่นให้เป็นแม่ของลูกนาย เฮอะ... ใช้อะไรคิดวะไอ้คนบ้ารัก”
ไฮยาโตะตะเบ็งเสียงใส่อารมณ์โมโห
จนแฝดผู้พี่ไม่มีคำใดจะตอบโต้
“แอนนา...”
ฮายาโตะทำเสียงอ้อนแม่นมของตน รู้สึกดวงตาปริ่มน้ำใสๆ เอ่อรื้นขึ้นมา อยากจะร้องไห้ เพราะโดนน้องชายด่าเจ็บแสบเข้าไปถึงทรวง
“โถ่เอ๊ย... ทำเป็นสำออยออดอ้อน ฉันหมั่นไส้นาย พรุ่งนี้เช้าจะไปฟ้องพ่อให้หั่นค่าใช้จ่ายของนายทุกรายการ อยากดูน้ำหน้าถ้านายไม่มีเงินใช้แล้วสาวคนไหนจะมาแคร์นาย”
ไฮยาโตะพอพูดเสร็จแล้วจึงสะบัดหน้า หันหลังเดินกลับออกไป
ต่อมาภายหลังไม่นานนั้นปรากฏว่าค่าใช้จ่ายรายเดือนโดนหัก มีลิสรายการยาวเป็นหางว่าว เงินเดือนถูกหักลดลง 50% หนักกว่าอย่างอื่น ค่าโทรศัพท์ ค่าเน็ต ค่าน้ำมันรถ ค่าเช่าที่จอดรถ ค่าใช้จ่ายส่วนกลางห้องสูทหรู ค่าอาหาร ค่าเสื้อผ้าเครื่องใช้ ค่าเบี้ยเลี้ยง อื่นๆ ฯลฯ...
..........ฮิโตมิต่างจากแฟนคนอื่นของฮายาโตะ มีนิสัยคล้ายปลายมีนาอยู่บ้างตรงติดดินไม่ติดหรู แต่นอกนั้นนิสัยเจ้าชู้หลายใจรักชายหลายคน รักความเป็นอิสระคล้ายนิสัยของพ่อแท้จริงของตนเอง
เป็นนิสัยที่ขัดแย้งและมีปัญหาไม่ค่อยลงรอยกับคุณอายะผู้เป็นแม่แท้ๆ ของตน
เมื่อปลายมีนามาปรึกษาเรื่องจะย้ายออกไปอยู่แชร์เฮ้าส์
เป็นความใฝ่ฝันของฮิโตมิที่จะได้ออกไปใช้ชีวิตอิสระตามใจตน จึงสนับสนุนและลุ้นเต็มที่ ตั้งใจว่าจะต้องตามปลายมีนาไปอยู่ด้วยให้ได้
เมื่อคุณคล้ายพิพัฒน์เดินทางมาจากเมืองไทย ฮิโตมิจึงรีบช่วยปลายมีนาพูดขออนุญาต
“นะคะคุณอา... ให้ปลายไปอยู่แชร์เฮ้าส์เถอะ มีหนูไปอยู่เป็นเพื่อนด้วย รับรองปลอดภัยไม่ต้องห่วง ปลายไม่ได้อยู่คนเดียว”
เธอไม่พูดเปล่า พลางเขย่าแขนขวาซึ่งเธอนั่งอยู่เคียงข้างคุณคล้ายพิพัฒน์
ส่วนปลายมีนาไม่ค่อยอยากเป็นเด็กขี้อ้อน ยังอุตส่าห์อ้อมหลังโซฟา กอดคอพ่อและพูดอ้อนออด
“ราคาห้องเช่าถูกมาก แค่เศษตังค์ในกระเป๋าพ่อยังเช่าแชร์เฮ้าส์ได้ตั้งสองสามห้องด้วยซ้ำ”
“บ้านเรารวยนะลูก ห้องเช่าราคาถูกนั่นไม่อยู่ในสายตาพ่อ พ่อเช่าห้องพักสุดหรูให้อยู่ตึกเดียวกับยูรวรรธน์แล้ว ที่นั่นระบบรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยม มีรปภ.ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง กล้องวงจรปิดเอย สัญญาณกันขโมยเอย สัญญาณไฟไหม้ เครื่องดับเพลิงอัตโนมัติ โอ๊ย... สารพัดจะปลอดภัยนะปลาย ลูกเคยถูกไอ้โม่งที่ไหนไม่รู้จะมาจับตัวไปขาย พ่อใจเสียเป็นห่วงลูกมาก ที่จริงอยากให้ปลายกลับไปอยู่เมืองไทยด้วยซ้ำถ้าปลายไม่สอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังของญี่ปุ่น”
“แม่ก็ว่าจะให้ฮิโตมิไปอยู่กับปลายด้วยที่คุณคล้ายเช่าให้ปลายแล้ว แม่เชื่อระบบรักษาความปลอดภัยของเขา”
“โถ่แม่... ต่อให้มีระบบรักษาความปลอดภัยเยี่ยมยอดแค่ไหน ถ้าพวกโจรมันจ้องจะจับตัวปลาย มันต้องแอบเข้าไปจนได้ มีทางเข้าออกทางเดียวเหมือนปิดประตูตีแมวแล้วรอดยาก เผลอๆ หนูอาจเป็นตัวแถม ถูกจับตามปลายไปด้วย ซวยล่ะทีนี้ ร้องเรียกให้คนช่วยคงไม่มีใครได้ยิน เพราะผนังห้องเก็บเสียงได้เงียบสนิทมาก ขนาดยิงปืนกันในห้องยังไม่รู้ว่าข้างห้องได้ยินหรือเปล่า”
“ปลายไม่อยากเป็นแมวนะคะพ่อ พอพวกมันจับตัวปลายไปได้แล้วค่อยมาไล่ดูกล้องวงจรปิด ค่อยตามหาตัวปลายทีหลังงั้นหรือคะ กว่าจะตามหาตัวปลายเจอ มีหวังโดนยำเละหรือไม่คงโดนส่งไปขายชายแดนญี่ปุ่นแล้ว ตามหายังไงก็ไม่เจอ”
เธอเถียงอย่างให้เหตุผล
“แต่ที่ดูในรูปทั้งเก่าทั้งทรุดโทรม ตึกจะพังมิพังแหล่ จะอยู่กันไหวหรือลูก”
คุณคล้ายพิพัฒน์เสียงอ่อนลง เริ่มคล้อยตามเหตุผลของผู้เป็นบุตรสาวและฮิโตมิ แต่ยังไม่วายมีข้อโต้แย้งประสาคนติดหรู และหวงห่วงบุตรสาวยิ่งกว่าสิ่งใด
.
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 ม.ค. 2562, 14:20:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 ม.ค. 2562, 14:20:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 729
| << ตอน 13 HURRICANE | ตอน 15 แฟนเก่าแฟนใหม่ >> |
ไตรติมา 4 ม.ค. 2562, 20:50:08 น.
อีบุ๊กออกใหม่นิยายวัยรุ่นไปโหลดกันค่ะ
https://www.mebmarket.com/ebook-87520-เปลวไฟในกระแสลม-ภาคคุกคาม
โปรดกดไลค์เพจนิยายไตรติมา >> https://www.facebook.com/oranamarinlove
อีบุ๊กออกใหม่นิยายวัยรุ่นไปโหลดกันค่ะ
https://www.mebmarket.com/ebook-87520-เปลวไฟในกระแสลม-ภาคคุกคาม
โปรดกดไลค์เพจนิยายไตรติมา >> https://www.facebook.com/oranamarinlove