เรื่องสั้น Yaoi By Ha.Ma.06 - จบ
เรื่องสั้นที่ถูกรวบรวมไว้ในเรื่องนี้มีทั้งหมด 10 เรื่อง จบเพียงตอนเดียว
Tags: เรื่องสั้น วาย Yaoi
ตอน: ความรักดั่งจันทร์สีเลือด
ในคืนพระจันทร์เต็มดวงเป็นสีเลือด ย่อมมีแต่สิ่งลี้ลับมองไม่เห็น รวมถึงพลังงานมืดมนบางอย่าง ที่ถูกปลุกขึ้นมาอย่างง่ายดาย ถ้ามีสิ่งกระตุ้น
ชายหนุ่มวัยทำงานอายุ 26 ปี ใครๆ มักเห็นว่าเขานั้นเป็นชายผู้อับโชค ไม่ว่าจะพบรักกับสาวสวยเพียงใด คบกันไม่ถึงปีต้องมีเลิกราทุกครั้งไป จวบจน 12 ปี เขาต้องเปลี่ยนคนรักถึง 12 คน แล้วความสิ้นหวังก็เกาะกินจิตใจของเขา และไม่ต้องการจะมีรักครั้งต่อไป
"ทำไมๆ ผมอยากมีรักเหมือนคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง ทำไมโชคชะตาต้องกลั่นแกล้งกันนัก" ชายหนุ่มวิงวอนขอร้องกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน แต่คงเป็นเพียงแค่ขอ เพราะเขาจะไม่อยู่ให้ชะตามาเล่นตลกกับเขาอีกต่อไปแล้ว
"ตุ้ม!!!"
__________________________________________________________________
ชายหนุ่มวัยทำงานคนหนึ่ง ใครๆ ก็เรียกว่า โชค แต่เขาไม่ใช่ชายผู้โชคดีตามชื่อ ที่บิดามารดาเขาตั้งไว้ เพื่อให้ลูกชายสุดที่รักมีแต่โชคลาภ แต่ใครจะรู้ว่า เขานั้นอับโชคขนาดไหน โดยเฉพาะความรัก
ตั้งแต่โชคขึ้นมัธยมต้นเขาก็เริ่มมีความรัก ตามแบบฉบับวัยรุ่นหน้าตาดีซึ่งตอนนั้นเขาอายุเพียงแค่ 13 ปี เป็นความรักครั้งแรกที่งดงามจนไม่สามารถบรรยายได้ รอบตัวดีไปหมด ไม่ว่าจะกินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ไปเที่ยวหรือแม้กระทั่งไปทำความรู้จักครอบครัวของเธอ ภายในหนึ่งปีกับรักสีชมพูเกิดขึ้นแทบทุกวัน แต่เมื่อเข้าปีที่สองเหตุการณ์กลับพลิกผัน หญิงสาวขอเลิกกับเขา จากสีชมพูกลายเป็นสีดำเพียงแค่คำไม่กี่คำ "เราเลิกกันเถอะ เธอดีจนเกินไป" คำพูดเหมือนดูดีแต่แท้จริงแล้วต้องการบอกเลิกเท่านั้น จึงหาเหตุผลมาบอกเขาให้เข้าข้างตนเอง
และเขาก็มีรักครั้งใหม่กับรุ่นน้องที่พึ่งเข้าเรียนปีแรก และต้องอกหักอีกครั้งเพราะคำว่า "เธอดีจนเกินไป" จนกระทั่งเขาขึ้นมหาวิทยาลัยนับตั้งแต่รักครั้งแรก มาถึงตอนนี้เขาเปลี่ยนคนที่เขารักหรือคิดว่านั่นคือความรัก ถูกเปลี่ยนไปแล้วถึง 6 คนด้วยกัน 6 คนกับ 6 ปี คำพูดตอกย้ำทุกครั้งที่ขอเลิก คือคำว่า "เธอดีจนเกินไป" จนหนุ่มน้อยรู้สึกน้อยใจ ในความอับเฉาเรื่องรักของตนเอง
เมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ในปีการศึกษาแรกที่เริ่มเข้าเรียน เขาได้พบรักกับสาวสวยต่างคณะชื่อว่า น้ำหวาน และตกลงเป็นแฟนกัน ซึ่งโชคได้บอกกับตนเองว่า จะเลวให้เธอคนนี้ดู เพื่อสาวน้อยจะได้อยู่กับเขานานๆ และเขาได้เลือกที่จะอยู่หอนอก เพื่อที่จะได้อยู่กับแฟนสาวได้สะดวก ความเลวที่โชคจะนำมาใช้กับคนรักในครั้งนี้ ต้องมาจุกเพราะเจอเลวยิ่งกว่า เมื่อรู้ว่าสาวน้อยที่น่ารักของเขามีแฟนอยู่ก่อนแล้ว
"เฮ้ยโชค เรามีเรื่องจะบอก"
"มีอะไร" โชคเดินเข้ามาใกล้และจ้องหน้าเพื่อรับฟังสิ่งที่เพื่อนร่วมชั้นปีจะบอก
"น้ำหวานของแก ฉันเห็นควงหนุ่มใส่สูทเดินในห้างด้วยนะ"
"พี่เขาหรือเปล่า" โชคพูดไปอย่างนั้นแต่ในใจเริ่มสั่นไหว กลัวไปหมดเขาพึ่งคบกับน้ำหวานไม่ถึงปี และเขาทำตัวไม่สนใจเธอเพื่อให้โหดสมกับผู้หญิงต้องการ หรือเขาจะโดนสวมเขาเสียแล้ว
"พี่อะไร จูบปากกันกลางห้างแบบนั้น นายไม่ทันเกมเธอหรอก"
"จ...จริงเหรอ" โชคหน้าซีดเหงื่อตก มือไม้สั่น นี่เขายังเลวไม่พออีกใช่ไหม
การเผชิญหน้ากับแฟนคนปัจจุบันเป็นอะไรที่อยากมาก ยิ่งรู้ว่าเธอสวมเขาและสลับรางเก่งจนเขาตายใจ พอมารู้ทีหลังจากปากคนอื่นกลับยิ่งเจ็บใจมากขึ้นไปอีก
"ที่รัก วันนี้เราไปเที่ยวกันไหม" สาวน้อยเข้ามาเกาะแขนและทำหน้าตาใสซื่อ ให้โชคพาเธอไปเที่ยว แต่เขาตีสีหน้านิ่ง โดยใจรู้สึกหวั่นกลัว ทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความผิดปกติของชายหนุ่ม จึงเอียงคอสงสัย
"เป็นอะไรคะ วันนี้อารมณ์ไม่ดีเหรอ"
"หวานมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมไม่บอกผม" โชคจ้องเธอเขม็งด้วยความโกรธและเสียใจ
"อ้าว นึกว่าเราสองคนจะรู้ใจกันซะอีก โชคก็ชอบควงสาวไปทั่วหน้าเหมือนกันไม่ใช่หรือไง" น้ำหวานปล่อยแขนและนั่งลงปลายเตียง จ้องมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
"แต่ผมไม่เคยจูบปากใครนอกจากหวานนะ"
"ตลกน่าโชค เราก็เหมือนๆ กัน คุณชอบควงสาวเล่น หวานจะมีคนอื่นบ้างจะเป็นไร"
"นี่ผมผิดใช่ไหม"
"คุณไม่ผิดหรอกแค่โง่ไปนิด" เธอยักไหล่เบ้ปากกับความซื่อบื้อของแฟนหนุ่ม
"ถ้าอย่างนั้นเราเลิกกัน" โชคตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะตัดความสัมพันธ์ เขาไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร
"ได้สิ หวานก็ไม่ได้รักโชคอยู่แล้ว แค่อยากควงเล่นๆ หาแต้มเฉยๆ เฮอะ" เธอเบ้ปากสะบัดหน้า แล้วหันหลังออกจากห้องทันที โชคก็แค่หมากตัวหนึ่งที่ทำให้เธอมีเงินใช้เท่านั้น
หลังจากเลิกกับหวานโชคนึกโกรธตัวเอง นี่เขาเลวไม่พอสินะ ต้องทำตัวให้เลวกว่าเดิม และแล้วก็เข้าอีหรอบเดิมทำเลวไม่ขึ้น เพราะมีคนเลวเหนือกว่า จนกระทั่งเรียนจบสี่ปี เขาได้เปลี่ยนแฟนถึงสี่คน ไม่น่าเชื่อนี่เขาเปลี่ยนแฟนทุกปีเลยใช่ไหม ตั้งแต่รู้จักความรักเขานั้นเปลี่ยนมาแล้วถึง 10 คน ยอมรับว่าตนไม่ทันเกมผู้หญิง จึงไปหาเสือผู้หญิงอย่างเพื่อนชิน ให้แนะนำเคล็ดลับของความเลวให้กับเขาหน่อย
"อยากรู้เหรอ"
"ใช่"
"ผู้หญิงเข้าใจอยาก และปากไม่ตรงกับใจ ผู้หญิงดีๆ เขาไม่ค่อยชอบผู้ชายเลวๆ หรอก ถ้าจะเลวก็ต้องยอมรับว่าความรักมักจะอยู่ไม่ทน อีกอย่างฉันไม่แนะนำให้นายเลว เพราะนายมันเลวไม่ขึ้นว่ะ ฮ่า ฮ่า"
"นี่คือนายด่าฉันใช่ไหม" โชคเบ้ปากใส่ในความกวนและตรงประเด็นของเพื่อน
"เออ..."
"แม่งไม่ช่วยเลย หรือว่าจะหยุดหาแฟนดี"
"ก็ลองเป็นเสือผู้หญิงดูสิ ควงเล่นๆ ฟันไปทั่ว ง่ายดี คิดอะไรมาก คิดแค่สนุกก็พอแล้ว"
"สนุกเหรอ" โชคเริ่มลังเล ในส่วนลึกๆ เขาอยากมีตัวจริงมากกว่าเล่นสนุก
"อืมใช่ อย่างฉันไง ทุกวันนี้ยังหาตัวจริงไม่ได้เลย แต่อย่างว่านะ ฉันยังไม่พร้อมว่ะ อยากเที่ยวควงสาวไปเรื่อยๆ" พูดจบชินหยิบเบียร์กระดกดื่มจนชุ่มคอ ส่วนโชคพิงกำแพงครุ่นคิดถึงอนาคต
"เออ ฉันแนะนำน้องสาวของเพื่อนให้ไหม ลองคบดู เธอน่ารักดีนะ แถมนิสัยดีด้วย" ชินเสนอสาวน้อยให้กับโชค เพื่อเป็นทางเลือกหนึ่ง
"จ...จริงเหรอ" โชคมาคิดดูแล้ว ถ้าทำเลวไม่ขึ้นคงต้องทำดีใหม่อีกครั้ง
สาวน้อยคนนั้นเธอชื่อ กระรอกซึ่งน่ารักสมชื่อ และน่าทะนุถนอม ร่างบางอ้อนแอ้น จนโชคต้องเขินเมื่อพบเจอ แต่โชคคบได้ไม่ถึงปีเธอก็ปันใจไปให้สาวทอมข้างบ้าน นี่จะไม่ให้เขามีความรักเลยใช่ไหม โชคก่นด่าในใจจนหัวหมุนไปหมด
จนกระทั่งเขาได้ทำงานที่ใหม่และได้พบกับสาวน้อยเจ้าเสน่ห์ อายุมากกว่าตน 1 ปี รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เจอกันและคุยปรึกษากันได้แทบทุกเรื่อง โชคหลงสาวน้อยหน้าหวานคนนี้จนลองคบเป็นแฟน ทุกอย่างไปด้วยดีจนกระทั่งวันหนึ่ง
"ไอ้ชิน มึงทำอย่างนี้กับกูได้ไง" โชคแทบอยากฆ่าคนทั้งคู่ที่มานอนกกกันในห้องนอนของเขา นี่เขาโดนสวมเขาอีกแล้วใช่ไหม แถมเป็นเพื่อนสนิทเสียด้วย
"ฉันขอโทษว่ะ ฉ...ฉันเจอตัวจริงแล้ว" ชินก้มหน้ายอมรับผิด เขาไม่อาจหักห้ามใจต่อสาวอายุแก่กว่าคนนี้ได้ รู้สึกถึงบางสิ่งที่โหยหาจากก้นบึ้งของจิตใจ เมื่อได้พบเธอและเธอก็คิดเช่นเดียวกับชิน รีบบอกว่าตนนั้นรักชินตั้งแต่แรกเห็น โดยทั้งหมดเกิดขึ้นในงานเลี่ยงรุ่นที่เธอติดไปร่วมงานกับโชคด้วย ทั้งสองไม่กล้าจะบอกโชคเพราะกลัวตัดความเป็นเพื่อนและพี่น้อง จึงแอบคบกันลับๆ มาตลอดหกเดือน ตลอดเวลาที่อยู่กับโชค เธอรู้สึกแค่พี่น้องไม่รู้สึกถึงความรักแบบชู้สาวเลยสักนิด แต่เธอกลับมาแพ้ใจให้กับชายที่เป็นเพื่อนสนิทของโชคแทน
โชคกำมือแน่นชกกำแพงจนมือเปื้อนเลือด กำแพงแดงฉานเต็มไปด้วยเลือด เป็นดวงใหญ่กว้างจากกำปั้นของโชค เขากระหน่ำไปยังกำแพงอย่างน่ากลัว และไม่มีใครกล้าห้ามเพราะเริ่มกลัวอารมณ์ของโชคในตอนนี้ เมื่อระบายอารมณ์จนพอใจเขาจึงรีบออกจากห้องทันที ทิ้งทั้งสองเอาไว้ที่เดิม
โชคร้องไห้กับความโง่เง่า นี่มันบ้าอะไร ทำไมชีวิตถึงห่วยขนาดนี้ไม่เคยสมหวังอะไรเลยสักอย่าง ความน้อยใจในโชคชะตาจึงตัดสินใจปีนสะพานเพื่อกระโดดฆ่าตัวตาย ให้ร่างกายจมหายไปกับแม่น้ำเชี่ยวกราก
"ทำไมๆ ผมอยากมีรักเหมือนคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง ทำไมโชคชะตาต้องกลั่นแกล้งกันนัก" ชายหนุ่มวิงวอนขอร้องกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน แต่คงเป็นเพียงแค่ขอ เพราะเขาจะไม่อยู่ให้ชะตามาเล่นตลกกับเขาอีกต่อไปแล้ว
"ตุ้ม!!!"
"ช่วยด้วยๆ มีคนจมน้ำ"
โชคไม่เคยแน่ใจอะไรเช่นนี้มาก่อน ใช่แล้ว!! ความตายช่วยมาพรากทุกอย่างไปเสียที ทำให้เขาเกิดใหม่ เกิดเป็นคนใหม่และมีรักครั้งใหม่เหมือนคนอื่น
จังหวะที่โชคกำลังจมและลอยไปพร้อมกับน้ำวนและเชี่ยวนั้น มีเสียงกระโดดน้ำตามร่างเขามา แล้วดึงร่างที่หมดสติจากการจมน้ำขึ้นฝั่งได้ และช่วยชีวิตโชคไว้ด้วยการผายปอดจนกระทั่งโชคสำลักน้ำคายออกมาจนหมด สายตาปรือมองคนที่ช่วยเขาตรงหน้าก่อนที่สติจะดับวูบไป สิ่งเดียวที่เขาเห็น คือนัยน์ตาสีแดงเข้มทั้งสองข้างบนใบหน้าของชายหนุ่ม
เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งคืนที่โชคหมดสติและรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น เขาลุกขึ้นนั่งสำรวจทุกอย่างที่อยู่รอบตัว นี่เขาอยู่ที่ไหน แล้วเป็นห้องนอนของใครไม่ใช่ของเขา
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอครับ" ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วน หน้าตาเกลี้ยงเกลา เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม และมาพร้อมกับข้าวต้มหอมกรุ่นหนึ่งชาม
"คุณเป็นใครครับ"
"ผมเป็นคนช่วยคุณเอง มาทานข้าวต้มก่อนสิ กำลังร้อนๆ ทานสิครับ" ชายหนุ่มตรงหน้าโชคกลับยื่นชามข้าวต้มพร้อมกับรอยยิ้มสวย แต่โชครู้สึกหงุดหงิด ปัดชามข้าวต้มทิ้งจนลวกแขนชายหนุ่มแต่เขากลับนิ่งไม่รู้สึกแสบร้อนสักนิด พร้อมกับก้มหน้ากัดฟันสกัดอารมณ์ที่เริ่มคลุกกรุ่น จนโชคสะดุ้งเล็กน้อย แต่ทำใจสู้เถียงกลับไป
"คุณจะช่วยผมทำไม ผมอยากตาย อยากตาย!! เข้าใจไหม!" เมื่อยิ่งพูดยิ่งอารมณ์ขึ้น ตะโกนใส่ชายหนุ่มที่ช่วยชีวิตเขาไม่หยุด
"นายตายไม่ได้แล้ว เข้าใจไหม" น้ำเสียงสงบนิ่งแต่เยือกเย็น พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองด้วยนัยน์ตาสีแดงก่ำ จนโชคต้องปิดปากถอยกรูดติดหัวเตียงด้วยความกลัว
"ต...ตา" โชคชี้มายังดวงตาของชายหนุ่มและปิดปากข้างหนึ่งไว้ เขาจำได้แล้ว ก่อนสติจะหลุด ดวงตาคู่นี้แหละที่เขาเห็นตรงหน้า
"หึ ชีวิตของนายเป็นของฉัน นายตายไปแล้วครั้งหนึ่ง และตอนนี้ฉันช่วยเอาไว้ ดังนั้นชีวิตร่างกายรวมถึงจิตใจของนาย ต้องเป็นของฉันเพียงผู้เดียว" น้ำเสียงเย็นเฉียบจนโชคไม่อาจกลืนน้ำลายลงคอได้ ด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ทว่าชายหนุ่มตรงหน้ากลับเปลี่ยนท่าทีอย่างกับเป็นคนละคน
"นอนพักเถอะ เดี๋ยวผมไปทำมาให้ใหม่" ชายหนุ่มเปลี่ยนน้ำเสียงพูดใหม่เมื่อได้สติ และลุกจากเตียงพร้อมกับก้าวขาออกจากห้อง แต่โชคร้องห้ามเอาไว้ก่อน
"ช่วยผมทำไม ล...แล้วคุณชื่ออะไร"
"เรียกผมว่าคาริ แล้วที่ช่วย เพราะอยากได้ทั้งหมดที่เป็นตัวคุณมาเป็นของผม" รอยยิ้มกับสายตาที่อ่อนโยนส่งมาให้โชค ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่ไม่แปลกไปหน่อยหรือที่พูดแบบนี้
"เดี๋ยว! ผมชื่อโชคนะ" โชครีบพูดก่อนที่คาริ จะก้าวขาออกไป แต่คาริกลับชะงักพร้อมกับทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้ม และคำพูดที่ทำให้โชคต้องงุนงง
"อืม ผมรู้แล้ว"
.
.
.
เมื่อ 13 ปีก่อน ก่อนที่โชคจะเริ่มคบกับแฟนคนแรก คืนนั้น เป็นคืนพระจันทร์สีเลือด โชคออกมาพร้อมกับครอบครัวเพื่อมาดูพระจันทร์ เขาเจอสุนัขตัวใหญ่นอนบาดเจ็บอยู่ใต้ต้นไม้ ด้วยความสงสารจึงเข้าไปอุ้มแต่อุ้มไม่ไหวจึงล้มลงทั้งคู่
สุนัขหายใจรวยรินจนโชคร้อนใจ รีบเรียกบิดาและมารดาของเขามาช่วยสุนัขตัวนี้ ทั้งสองรีบมาอุ้มไปส่งโรงพยาบาลสัตว์ ปรากฏว่าร่างกายบาดเจ็บเล็กน้อย เพียงแค่อ่อนเพลียเท่านั้น จึงนำกลับบ้านได้
ตลอดหนึ่งสัปดาห์โชคดูแลสุนัขตัวผู้น่าสงสารเป็นอย่างดีและยังตั้งชื่อว่า คาริ อีกด้วย จนกระทั่งวันหนึ่งคาริหายตัวไปและไม่กลับมาอีกเลย
ที่คาริหายไปนั้นเขาไม่ได้หายไปไหน เป็นเพราะเขาหายสนิทดีแล้ว จึงกลายร่างกลับเป็นคนต่อ คาริเก็บตัวและเฝ้ามองเด็กน้อย ไม่เคยคลาดสายตาสักครั้ง แต่โชคไม่เคยรู้ตัวว่าเขามีคนคอยตามติดขนาดนี้ คาริเป็นปีศาจสุนัขที่กำเนิดจากสุนัขที่ถูกฆ่าตาย ซึ่งเป็นเบื้องหลังของเมืองที่เจริญ แต่เขาโชคดีได้โอกาสจากพลังประหลาดภายใต้แสงสีแดงของดวงจันทร์ ที่ทุกคนต่างหวาดกลัวว่าจะนำความชั่วร้ายมาสู่ตนเอง
แต่ทว่าการมีชีวิตใหม่ทำให้ร่างสุนัขของเขาต้องบอบช้ำแต่ได้โชคช่วยเอาไว้ เขาจึงแข็งแรงจวบจนทุกวันนี้ เป้าหมายของเขาคือการเฝ้ามองโชคให้อยู่ภายในสายตาของเขาเท่านั้น และแล้วความปรารถนาของเขาได้เป็นจริง
.
.
.
.
และความเป็นจริงอีกอย่างของโชค คือโชคเป็นชายหนุ่มที่เกิดภายใต้ดวงชะตาที่มืดมน โดนสาปให้มีความผิดหวังในเรื่องความรัก ทุกครั้งที่มีรักใหม่จะต้องผิดหวังทุกคราไป ซินแสได้ทำนายเช่นนั้น เขาจึงได้ชื่อว่า ลาภวัต เป็นชื่อจริง ที่แปลว่า ผู้อุดมไปด้วยโชคลาภ และเรียกชื่อเล่นว่า โชค เพื่อดวงชะตาจะได้เปลี่ยนไปบ้าง แต่แล้วกลับผิดคาดไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ จนเป็นอย่างทุกวันนี้
แต่ใครจะไปเชื่อว่าโชค กลับกลายเป็นคนที่โชคดีในความรักอย่างไม่รู้ตัว ภายใต้ดวงชะตาต้องคำสาปของเขา ความรักที่เขาโหยหาตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่ม กลายเป็นว่าต้องมารักกับชายหนุ่มประหลาดที่มีดวงตาสีแดงฉาน แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นทุกครั้งที่จ้องมองเขา และเป็นคนรักคนที่ 13 ซึ่งใครๆ ก็บอกว่าเป็นตัวเลขที่ไม่ดี แต่สำหรับโชคผู้เดินอยู่ในเส้นทางแห่งความอับโชคในเรื่องรัก กลับมีคนที่รักและเฝ้ารอคอยเขามาตลอด 13 ปี
ชายหนุ่มวัยทำงานอายุ 26 ปี ใครๆ มักเห็นว่าเขานั้นเป็นชายผู้อับโชค ไม่ว่าจะพบรักกับสาวสวยเพียงใด คบกันไม่ถึงปีต้องมีเลิกราทุกครั้งไป จวบจน 12 ปี เขาต้องเปลี่ยนคนรักถึง 12 คน แล้วความสิ้นหวังก็เกาะกินจิตใจของเขา และไม่ต้องการจะมีรักครั้งต่อไป
"ทำไมๆ ผมอยากมีรักเหมือนคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง ทำไมโชคชะตาต้องกลั่นแกล้งกันนัก" ชายหนุ่มวิงวอนขอร้องกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน แต่คงเป็นเพียงแค่ขอ เพราะเขาจะไม่อยู่ให้ชะตามาเล่นตลกกับเขาอีกต่อไปแล้ว
"ตุ้ม!!!"
__________________________________________________________________
ชายหนุ่มวัยทำงานคนหนึ่ง ใครๆ ก็เรียกว่า โชค แต่เขาไม่ใช่ชายผู้โชคดีตามชื่อ ที่บิดามารดาเขาตั้งไว้ เพื่อให้ลูกชายสุดที่รักมีแต่โชคลาภ แต่ใครจะรู้ว่า เขานั้นอับโชคขนาดไหน โดยเฉพาะความรัก
ตั้งแต่โชคขึ้นมัธยมต้นเขาก็เริ่มมีความรัก ตามแบบฉบับวัยรุ่นหน้าตาดีซึ่งตอนนั้นเขาอายุเพียงแค่ 13 ปี เป็นความรักครั้งแรกที่งดงามจนไม่สามารถบรรยายได้ รอบตัวดีไปหมด ไม่ว่าจะกินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ไปเที่ยวหรือแม้กระทั่งไปทำความรู้จักครอบครัวของเธอ ภายในหนึ่งปีกับรักสีชมพูเกิดขึ้นแทบทุกวัน แต่เมื่อเข้าปีที่สองเหตุการณ์กลับพลิกผัน หญิงสาวขอเลิกกับเขา จากสีชมพูกลายเป็นสีดำเพียงแค่คำไม่กี่คำ "เราเลิกกันเถอะ เธอดีจนเกินไป" คำพูดเหมือนดูดีแต่แท้จริงแล้วต้องการบอกเลิกเท่านั้น จึงหาเหตุผลมาบอกเขาให้เข้าข้างตนเอง
และเขาก็มีรักครั้งใหม่กับรุ่นน้องที่พึ่งเข้าเรียนปีแรก และต้องอกหักอีกครั้งเพราะคำว่า "เธอดีจนเกินไป" จนกระทั่งเขาขึ้นมหาวิทยาลัยนับตั้งแต่รักครั้งแรก มาถึงตอนนี้เขาเปลี่ยนคนที่เขารักหรือคิดว่านั่นคือความรัก ถูกเปลี่ยนไปแล้วถึง 6 คนด้วยกัน 6 คนกับ 6 ปี คำพูดตอกย้ำทุกครั้งที่ขอเลิก คือคำว่า "เธอดีจนเกินไป" จนหนุ่มน้อยรู้สึกน้อยใจ ในความอับเฉาเรื่องรักของตนเอง
เมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ในปีการศึกษาแรกที่เริ่มเข้าเรียน เขาได้พบรักกับสาวสวยต่างคณะชื่อว่า น้ำหวาน และตกลงเป็นแฟนกัน ซึ่งโชคได้บอกกับตนเองว่า จะเลวให้เธอคนนี้ดู เพื่อสาวน้อยจะได้อยู่กับเขานานๆ และเขาได้เลือกที่จะอยู่หอนอก เพื่อที่จะได้อยู่กับแฟนสาวได้สะดวก ความเลวที่โชคจะนำมาใช้กับคนรักในครั้งนี้ ต้องมาจุกเพราะเจอเลวยิ่งกว่า เมื่อรู้ว่าสาวน้อยที่น่ารักของเขามีแฟนอยู่ก่อนแล้ว
"เฮ้ยโชค เรามีเรื่องจะบอก"
"มีอะไร" โชคเดินเข้ามาใกล้และจ้องหน้าเพื่อรับฟังสิ่งที่เพื่อนร่วมชั้นปีจะบอก
"น้ำหวานของแก ฉันเห็นควงหนุ่มใส่สูทเดินในห้างด้วยนะ"
"พี่เขาหรือเปล่า" โชคพูดไปอย่างนั้นแต่ในใจเริ่มสั่นไหว กลัวไปหมดเขาพึ่งคบกับน้ำหวานไม่ถึงปี และเขาทำตัวไม่สนใจเธอเพื่อให้โหดสมกับผู้หญิงต้องการ หรือเขาจะโดนสวมเขาเสียแล้ว
"พี่อะไร จูบปากกันกลางห้างแบบนั้น นายไม่ทันเกมเธอหรอก"
"จ...จริงเหรอ" โชคหน้าซีดเหงื่อตก มือไม้สั่น นี่เขายังเลวไม่พออีกใช่ไหม
การเผชิญหน้ากับแฟนคนปัจจุบันเป็นอะไรที่อยากมาก ยิ่งรู้ว่าเธอสวมเขาและสลับรางเก่งจนเขาตายใจ พอมารู้ทีหลังจากปากคนอื่นกลับยิ่งเจ็บใจมากขึ้นไปอีก
"ที่รัก วันนี้เราไปเที่ยวกันไหม" สาวน้อยเข้ามาเกาะแขนและทำหน้าตาใสซื่อ ให้โชคพาเธอไปเที่ยว แต่เขาตีสีหน้านิ่ง โดยใจรู้สึกหวั่นกลัว ทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความผิดปกติของชายหนุ่ม จึงเอียงคอสงสัย
"เป็นอะไรคะ วันนี้อารมณ์ไม่ดีเหรอ"
"หวานมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมไม่บอกผม" โชคจ้องเธอเขม็งด้วยความโกรธและเสียใจ
"อ้าว นึกว่าเราสองคนจะรู้ใจกันซะอีก โชคก็ชอบควงสาวไปทั่วหน้าเหมือนกันไม่ใช่หรือไง" น้ำหวานปล่อยแขนและนั่งลงปลายเตียง จ้องมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
"แต่ผมไม่เคยจูบปากใครนอกจากหวานนะ"
"ตลกน่าโชค เราก็เหมือนๆ กัน คุณชอบควงสาวเล่น หวานจะมีคนอื่นบ้างจะเป็นไร"
"นี่ผมผิดใช่ไหม"
"คุณไม่ผิดหรอกแค่โง่ไปนิด" เธอยักไหล่เบ้ปากกับความซื่อบื้อของแฟนหนุ่ม
"ถ้าอย่างนั้นเราเลิกกัน" โชคตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะตัดความสัมพันธ์ เขาไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร
"ได้สิ หวานก็ไม่ได้รักโชคอยู่แล้ว แค่อยากควงเล่นๆ หาแต้มเฉยๆ เฮอะ" เธอเบ้ปากสะบัดหน้า แล้วหันหลังออกจากห้องทันที โชคก็แค่หมากตัวหนึ่งที่ทำให้เธอมีเงินใช้เท่านั้น
หลังจากเลิกกับหวานโชคนึกโกรธตัวเอง นี่เขาเลวไม่พอสินะ ต้องทำตัวให้เลวกว่าเดิม และแล้วก็เข้าอีหรอบเดิมทำเลวไม่ขึ้น เพราะมีคนเลวเหนือกว่า จนกระทั่งเรียนจบสี่ปี เขาได้เปลี่ยนแฟนถึงสี่คน ไม่น่าเชื่อนี่เขาเปลี่ยนแฟนทุกปีเลยใช่ไหม ตั้งแต่รู้จักความรักเขานั้นเปลี่ยนมาแล้วถึง 10 คน ยอมรับว่าตนไม่ทันเกมผู้หญิง จึงไปหาเสือผู้หญิงอย่างเพื่อนชิน ให้แนะนำเคล็ดลับของความเลวให้กับเขาหน่อย
"อยากรู้เหรอ"
"ใช่"
"ผู้หญิงเข้าใจอยาก และปากไม่ตรงกับใจ ผู้หญิงดีๆ เขาไม่ค่อยชอบผู้ชายเลวๆ หรอก ถ้าจะเลวก็ต้องยอมรับว่าความรักมักจะอยู่ไม่ทน อีกอย่างฉันไม่แนะนำให้นายเลว เพราะนายมันเลวไม่ขึ้นว่ะ ฮ่า ฮ่า"
"นี่คือนายด่าฉันใช่ไหม" โชคเบ้ปากใส่ในความกวนและตรงประเด็นของเพื่อน
"เออ..."
"แม่งไม่ช่วยเลย หรือว่าจะหยุดหาแฟนดี"
"ก็ลองเป็นเสือผู้หญิงดูสิ ควงเล่นๆ ฟันไปทั่ว ง่ายดี คิดอะไรมาก คิดแค่สนุกก็พอแล้ว"
"สนุกเหรอ" โชคเริ่มลังเล ในส่วนลึกๆ เขาอยากมีตัวจริงมากกว่าเล่นสนุก
"อืมใช่ อย่างฉันไง ทุกวันนี้ยังหาตัวจริงไม่ได้เลย แต่อย่างว่านะ ฉันยังไม่พร้อมว่ะ อยากเที่ยวควงสาวไปเรื่อยๆ" พูดจบชินหยิบเบียร์กระดกดื่มจนชุ่มคอ ส่วนโชคพิงกำแพงครุ่นคิดถึงอนาคต
"เออ ฉันแนะนำน้องสาวของเพื่อนให้ไหม ลองคบดู เธอน่ารักดีนะ แถมนิสัยดีด้วย" ชินเสนอสาวน้อยให้กับโชค เพื่อเป็นทางเลือกหนึ่ง
"จ...จริงเหรอ" โชคมาคิดดูแล้ว ถ้าทำเลวไม่ขึ้นคงต้องทำดีใหม่อีกครั้ง
สาวน้อยคนนั้นเธอชื่อ กระรอกซึ่งน่ารักสมชื่อ และน่าทะนุถนอม ร่างบางอ้อนแอ้น จนโชคต้องเขินเมื่อพบเจอ แต่โชคคบได้ไม่ถึงปีเธอก็ปันใจไปให้สาวทอมข้างบ้าน นี่จะไม่ให้เขามีความรักเลยใช่ไหม โชคก่นด่าในใจจนหัวหมุนไปหมด
จนกระทั่งเขาได้ทำงานที่ใหม่และได้พบกับสาวน้อยเจ้าเสน่ห์ อายุมากกว่าตน 1 ปี รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เจอกันและคุยปรึกษากันได้แทบทุกเรื่อง โชคหลงสาวน้อยหน้าหวานคนนี้จนลองคบเป็นแฟน ทุกอย่างไปด้วยดีจนกระทั่งวันหนึ่ง
"ไอ้ชิน มึงทำอย่างนี้กับกูได้ไง" โชคแทบอยากฆ่าคนทั้งคู่ที่มานอนกกกันในห้องนอนของเขา นี่เขาโดนสวมเขาอีกแล้วใช่ไหม แถมเป็นเพื่อนสนิทเสียด้วย
"ฉันขอโทษว่ะ ฉ...ฉันเจอตัวจริงแล้ว" ชินก้มหน้ายอมรับผิด เขาไม่อาจหักห้ามใจต่อสาวอายุแก่กว่าคนนี้ได้ รู้สึกถึงบางสิ่งที่โหยหาจากก้นบึ้งของจิตใจ เมื่อได้พบเธอและเธอก็คิดเช่นเดียวกับชิน รีบบอกว่าตนนั้นรักชินตั้งแต่แรกเห็น โดยทั้งหมดเกิดขึ้นในงานเลี่ยงรุ่นที่เธอติดไปร่วมงานกับโชคด้วย ทั้งสองไม่กล้าจะบอกโชคเพราะกลัวตัดความเป็นเพื่อนและพี่น้อง จึงแอบคบกันลับๆ มาตลอดหกเดือน ตลอดเวลาที่อยู่กับโชค เธอรู้สึกแค่พี่น้องไม่รู้สึกถึงความรักแบบชู้สาวเลยสักนิด แต่เธอกลับมาแพ้ใจให้กับชายที่เป็นเพื่อนสนิทของโชคแทน
โชคกำมือแน่นชกกำแพงจนมือเปื้อนเลือด กำแพงแดงฉานเต็มไปด้วยเลือด เป็นดวงใหญ่กว้างจากกำปั้นของโชค เขากระหน่ำไปยังกำแพงอย่างน่ากลัว และไม่มีใครกล้าห้ามเพราะเริ่มกลัวอารมณ์ของโชคในตอนนี้ เมื่อระบายอารมณ์จนพอใจเขาจึงรีบออกจากห้องทันที ทิ้งทั้งสองเอาไว้ที่เดิม
โชคร้องไห้กับความโง่เง่า นี่มันบ้าอะไร ทำไมชีวิตถึงห่วยขนาดนี้ไม่เคยสมหวังอะไรเลยสักอย่าง ความน้อยใจในโชคชะตาจึงตัดสินใจปีนสะพานเพื่อกระโดดฆ่าตัวตาย ให้ร่างกายจมหายไปกับแม่น้ำเชี่ยวกราก
"ทำไมๆ ผมอยากมีรักเหมือนคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง ทำไมโชคชะตาต้องกลั่นแกล้งกันนัก" ชายหนุ่มวิงวอนขอร้องกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน แต่คงเป็นเพียงแค่ขอ เพราะเขาจะไม่อยู่ให้ชะตามาเล่นตลกกับเขาอีกต่อไปแล้ว
"ตุ้ม!!!"
"ช่วยด้วยๆ มีคนจมน้ำ"
โชคไม่เคยแน่ใจอะไรเช่นนี้มาก่อน ใช่แล้ว!! ความตายช่วยมาพรากทุกอย่างไปเสียที ทำให้เขาเกิดใหม่ เกิดเป็นคนใหม่และมีรักครั้งใหม่เหมือนคนอื่น
จังหวะที่โชคกำลังจมและลอยไปพร้อมกับน้ำวนและเชี่ยวนั้น มีเสียงกระโดดน้ำตามร่างเขามา แล้วดึงร่างที่หมดสติจากการจมน้ำขึ้นฝั่งได้ และช่วยชีวิตโชคไว้ด้วยการผายปอดจนกระทั่งโชคสำลักน้ำคายออกมาจนหมด สายตาปรือมองคนที่ช่วยเขาตรงหน้าก่อนที่สติจะดับวูบไป สิ่งเดียวที่เขาเห็น คือนัยน์ตาสีแดงเข้มทั้งสองข้างบนใบหน้าของชายหนุ่ม
เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งคืนที่โชคหมดสติและรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น เขาลุกขึ้นนั่งสำรวจทุกอย่างที่อยู่รอบตัว นี่เขาอยู่ที่ไหน แล้วเป็นห้องนอนของใครไม่ใช่ของเขา
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอครับ" ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วน หน้าตาเกลี้ยงเกลา เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม และมาพร้อมกับข้าวต้มหอมกรุ่นหนึ่งชาม
"คุณเป็นใครครับ"
"ผมเป็นคนช่วยคุณเอง มาทานข้าวต้มก่อนสิ กำลังร้อนๆ ทานสิครับ" ชายหนุ่มตรงหน้าโชคกลับยื่นชามข้าวต้มพร้อมกับรอยยิ้มสวย แต่โชครู้สึกหงุดหงิด ปัดชามข้าวต้มทิ้งจนลวกแขนชายหนุ่มแต่เขากลับนิ่งไม่รู้สึกแสบร้อนสักนิด พร้อมกับก้มหน้ากัดฟันสกัดอารมณ์ที่เริ่มคลุกกรุ่น จนโชคสะดุ้งเล็กน้อย แต่ทำใจสู้เถียงกลับไป
"คุณจะช่วยผมทำไม ผมอยากตาย อยากตาย!! เข้าใจไหม!" เมื่อยิ่งพูดยิ่งอารมณ์ขึ้น ตะโกนใส่ชายหนุ่มที่ช่วยชีวิตเขาไม่หยุด
"นายตายไม่ได้แล้ว เข้าใจไหม" น้ำเสียงสงบนิ่งแต่เยือกเย็น พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองด้วยนัยน์ตาสีแดงก่ำ จนโชคต้องปิดปากถอยกรูดติดหัวเตียงด้วยความกลัว
"ต...ตา" โชคชี้มายังดวงตาของชายหนุ่มและปิดปากข้างหนึ่งไว้ เขาจำได้แล้ว ก่อนสติจะหลุด ดวงตาคู่นี้แหละที่เขาเห็นตรงหน้า
"หึ ชีวิตของนายเป็นของฉัน นายตายไปแล้วครั้งหนึ่ง และตอนนี้ฉันช่วยเอาไว้ ดังนั้นชีวิตร่างกายรวมถึงจิตใจของนาย ต้องเป็นของฉันเพียงผู้เดียว" น้ำเสียงเย็นเฉียบจนโชคไม่อาจกลืนน้ำลายลงคอได้ ด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ทว่าชายหนุ่มตรงหน้ากลับเปลี่ยนท่าทีอย่างกับเป็นคนละคน
"นอนพักเถอะ เดี๋ยวผมไปทำมาให้ใหม่" ชายหนุ่มเปลี่ยนน้ำเสียงพูดใหม่เมื่อได้สติ และลุกจากเตียงพร้อมกับก้าวขาออกจากห้อง แต่โชคร้องห้ามเอาไว้ก่อน
"ช่วยผมทำไม ล...แล้วคุณชื่ออะไร"
"เรียกผมว่าคาริ แล้วที่ช่วย เพราะอยากได้ทั้งหมดที่เป็นตัวคุณมาเป็นของผม" รอยยิ้มกับสายตาที่อ่อนโยนส่งมาให้โชค ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่ไม่แปลกไปหน่อยหรือที่พูดแบบนี้
"เดี๋ยว! ผมชื่อโชคนะ" โชครีบพูดก่อนที่คาริ จะก้าวขาออกไป แต่คาริกลับชะงักพร้อมกับทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้ม และคำพูดที่ทำให้โชคต้องงุนงง
"อืม ผมรู้แล้ว"
.
.
.
เมื่อ 13 ปีก่อน ก่อนที่โชคจะเริ่มคบกับแฟนคนแรก คืนนั้น เป็นคืนพระจันทร์สีเลือด โชคออกมาพร้อมกับครอบครัวเพื่อมาดูพระจันทร์ เขาเจอสุนัขตัวใหญ่นอนบาดเจ็บอยู่ใต้ต้นไม้ ด้วยความสงสารจึงเข้าไปอุ้มแต่อุ้มไม่ไหวจึงล้มลงทั้งคู่
สุนัขหายใจรวยรินจนโชคร้อนใจ รีบเรียกบิดาและมารดาของเขามาช่วยสุนัขตัวนี้ ทั้งสองรีบมาอุ้มไปส่งโรงพยาบาลสัตว์ ปรากฏว่าร่างกายบาดเจ็บเล็กน้อย เพียงแค่อ่อนเพลียเท่านั้น จึงนำกลับบ้านได้
ตลอดหนึ่งสัปดาห์โชคดูแลสุนัขตัวผู้น่าสงสารเป็นอย่างดีและยังตั้งชื่อว่า คาริ อีกด้วย จนกระทั่งวันหนึ่งคาริหายตัวไปและไม่กลับมาอีกเลย
ที่คาริหายไปนั้นเขาไม่ได้หายไปไหน เป็นเพราะเขาหายสนิทดีแล้ว จึงกลายร่างกลับเป็นคนต่อ คาริเก็บตัวและเฝ้ามองเด็กน้อย ไม่เคยคลาดสายตาสักครั้ง แต่โชคไม่เคยรู้ตัวว่าเขามีคนคอยตามติดขนาดนี้ คาริเป็นปีศาจสุนัขที่กำเนิดจากสุนัขที่ถูกฆ่าตาย ซึ่งเป็นเบื้องหลังของเมืองที่เจริญ แต่เขาโชคดีได้โอกาสจากพลังประหลาดภายใต้แสงสีแดงของดวงจันทร์ ที่ทุกคนต่างหวาดกลัวว่าจะนำความชั่วร้ายมาสู่ตนเอง
แต่ทว่าการมีชีวิตใหม่ทำให้ร่างสุนัขของเขาต้องบอบช้ำแต่ได้โชคช่วยเอาไว้ เขาจึงแข็งแรงจวบจนทุกวันนี้ เป้าหมายของเขาคือการเฝ้ามองโชคให้อยู่ภายในสายตาของเขาเท่านั้น และแล้วความปรารถนาของเขาได้เป็นจริง
.
.
.
.
และความเป็นจริงอีกอย่างของโชค คือโชคเป็นชายหนุ่มที่เกิดภายใต้ดวงชะตาที่มืดมน โดนสาปให้มีความผิดหวังในเรื่องความรัก ทุกครั้งที่มีรักใหม่จะต้องผิดหวังทุกคราไป ซินแสได้ทำนายเช่นนั้น เขาจึงได้ชื่อว่า ลาภวัต เป็นชื่อจริง ที่แปลว่า ผู้อุดมไปด้วยโชคลาภ และเรียกชื่อเล่นว่า โชค เพื่อดวงชะตาจะได้เปลี่ยนไปบ้าง แต่แล้วกลับผิดคาดไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ จนเป็นอย่างทุกวันนี้
แต่ใครจะไปเชื่อว่าโชค กลับกลายเป็นคนที่โชคดีในความรักอย่างไม่รู้ตัว ภายใต้ดวงชะตาต้องคำสาปของเขา ความรักที่เขาโหยหาตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่ม กลายเป็นว่าต้องมารักกับชายหนุ่มประหลาดที่มีดวงตาสีแดงฉาน แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นทุกครั้งที่จ้องมองเขา และเป็นคนรักคนที่ 13 ซึ่งใครๆ ก็บอกว่าเป็นตัวเลขที่ไม่ดี แต่สำหรับโชคผู้เดินอยู่ในเส้นทางแห่งความอับโชคในเรื่องรัก กลับมีคนที่รักและเฝ้ารอคอยเขามาตลอด 13 ปี
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 มี.ค. 2562, 09:14:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 มี.ค. 2562, 09:14:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 546
| << พบกันที่ปลายอุโมงค์มืด | เหตุเกิดเพราะฉันขึ้นรถผิด (Yaoi) >> |