ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่2 -50%
เที่ยวบินสายการบินหนึ่งจากสหรัฐอเมริกามุ่งหน้าสู่ประเทศไทย ร่อนลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิอย่างสวยงามในเวลาห้าทุ่มกว่า
ร่างเล็กบอบบางในชุดรัดกุมสาวเท้าไวๆ นำหน้าสาวน้อยรูปร่างสูงโปร่งราวกับนางแบบนางหนึ่ง ออกมายังบริเวณนัดพบผู้โดยสารขาเข้า ร่างที่เดินนำชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นชายร่างท้วม ผมสีดอกเลา แต่งกายด้วยเสื้อผ้ามีราคาและท่วงท่าภูมิฐาน
“แม่คะ มีอะไร” สาวน้อยที่ตามมาแตะข้อศอกคนที่ยืนชะงักอยู่ข้างหน้า
“เปล่าจ้ะ ไปเถอะลูก คนที่มารอรับเราอยู่นั่นแล้ว” แมกโนเลียยิ้มบางๆ ให้ลูกสาวคนเล็กแล้วเดินนำตรงไปหาชายร่างท้วมผู้นั้น
“แม็กกี้!” สุชาติทัก เขามายืนรออยู่สักพักแล้วยกยิ้มที่มุมปากทันทีที่เห็นแมกโนเลีย แม้อีกฝ่ายจะมีท่าทีเรียบเฉยให้เขาก็ตาม
ขณะนั้นแววตาของชายร่างท้วม เปล่งประกายกล้า เขาไม่อยากเชื่อว่าเมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แมกโนเลีย คูเปอร์สไตน์ในวัยสี่สิบสี่ปีช่างสวยสะพรั่งไปทั้งตัว ผิวพรรณผุดผ่อง ดวงหน้าหวานซึ้งยังตรึงตราตรึงใจเขาไม่สร่างซา ที่เปลี่ยนไปจากเดิมคงมีเพียงร่องรอยความกังวลที่ปิดไม่มิดในดวงตาสีแปลกคู่นั้นซึ่งทำให้หล่อนดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
อันที่จริงสุชาติรู้ว่า แมกโนเลียกำลังหัวใจสลายที่ลูกสาวคนโตมาหายตัวไปอย่างลึกลับ ก็ลูกสาวคนเดียวกันกับที่เจ้าหล่อนหอบหิ้วติดท้องกระเซอะกระเซิงหนีพ่อมันมาจากต่างประเทศ และมาพึ่งใบบุญเขากับภรรยาเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนยังไงล่ะ หากตอนนั้นพ่อเด็กนั่นไม่ตามมารับตัวกลับไปเสียก่อน ป่านนี้เขาก็คงได้ครอบครองแมกโนเลียสมใจไปแล้ว!
“ออกมาไวจริงแม็กกี้ ลุงเห็นว่าเครื่องเพิ่งลงจอดแท้ๆ”
“ค่ะ คุณสุชาติคะ นี่เมษาลูกสาวคนเล็กของฉัน” หล่อนโอบเอวลูกสาวเข้ามายืนเคียงข้างด้วยท่าทีหวงแหน
สุชาติ วรกาญจน์แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กของแมกโนเลีย เขายังจำภาพตอนที่ไอ้มาเฟียจอมกร่างตามมารับตัวแมกโนเลียกลับอเมริกาไปทั้งยังท้องแก่ได้ติดตา แถมยังมีเรื่องกันใหญ่โตจนบาดหมางกันไปทั้งป้าหลาน ไม่นึกสักนิดว่าแมกโนเลียจะมีลูกที่โตเป็นสาวแล้วอีกคน
นี่ถ้ามาลินีผู้มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ และเป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ไม่ป่วยหนัก แมกโนเลียก็คงไม่ส่งลูกสาวคนโตมาเยี่ยมจนเกิดเรื่องขึ้นสินะ ทีแรกเขายังกลัวอยู่เลยว่าไอ้มาเฟียนั่นจะห่วงลูกสาวตามมาทันที ที่ไหนได้กลับมาแค่แมกโนเลียและลูกสาวคนเล็กที่ท่าทางแก่นแก้วคนหนึ่งเท่านั้น
เห็นโอกาสงามอย่างนี้ สุชาติก็อดเปรี้ยวปากขึ้นมาไม่ได้
“สวัสดีค่ะ” เมษายกมือไหว้ได้น่าดูตามที่มารดาสอน ใบหน้าของหล่อนเหมือนมาเฟียตัวพ่อนั่นแทบไม่มีผิด หล่อนมีรูปร่างปราดเปรียวและมีนัยน์ตาสีเขียวมรกตสวยแปลกที่เปลี่ยนสีได้ตามอารมณ์ ต่างจากพี่สาวที่มีดวงตาสีอำพันกระจ่างชวนมองและรูปร่างอวบอิ่มอรชรสมวัย
เด็กคนนี้เป็นนางแบบได้สบายๆ เขานึก
“เราไม่ได้เอาอะไรมามากค่ะ จะมารับพี่เมย์แล้วก็กลับไปด้วยกันเลย” คำพูดประโยคนั้นทำให้นายสุชาติขยับตัวอย่างอึดอัด
“เออ เรื่องของหลานเมย์นั้น มันค่อนข้างซับซ้อน”
“ทำไมล่ะคะ ตำรวจว่ายังไงบ้าง” แมกโนเลียซักไซ้ ดวงตาสีเข้มกว่าลูกสาวจับจ้องใบหน้าหลุกหลิกไม่เคยเปลี่ยนของอีกฝ่าย
“เอาไว้ไปคุยกันในรถนะหลาน” เขาตัดบทพร้อมเปลี่ยนเรื่อง
“นี่ธรรศเขาก็มาด้วย ช่วยขับรถมาให้ ลุงไม่ค่อยไว้ใจคนอื่น คนบ้านใกล้เรือนเคียง มีฝีมือพอสมควร แม็กกี้จำเขาได้ไหม”
“ค่ะ แต่ฉันห่วงลูกมากกว่า ตำรวจได้เบาะแสหรือยังคะ” แมกโนเลียซักไซ้ แต่อีกฝ่ายเลี่ยงไปจนได้และเดินนำทั้งสองไปที่ลานจอดรถ เมษาหงุดหงิดจนอยากจะร้องออกมา แต่หล่อนก็ทำไม่ได้ เมื่อครู่บิดาเพิ่งส่งข้อ ความมาหา หล่อนกับมารดาจำเป็นต้องโกหกไปว่าป้ามาลินีอาการทรุดหนัก จึงต้องตามพี่สาวกลับมาเมืองไทยด้วย บิดาไปดูกิจการสำคัญที่ฟลอริดาและยังไม่รู้ว่าลูกสาวคนโตถูกลักพาตัวไป ที่น่าเจ็บใจกว่าคือหล่อนกับมารดาเองก็เพิ่งรู้เรื่องเช่นกัน
นี่มันเรื่องลับลมคมในบ้าอะไรกัน!
“คุณแม็กกี้ สวัสดีครับ” ทันทีที่ประตูรถแวนคันหรูเปิดออก เสียงทุ้มนุ่มก็ดังขึ้น เจ้าของเสียงก้าวออกมายืนอยู่ข้างรถประจันหน้ากับคุณแม่ยังสาวร่างเล็ก ดวงตาคู่นั้นจับจ้องใบหน้าแมกโนเลียราวกับถอนสายตาไม่ได้ ทำเอาเมษาขมวดคิ้วมุ่น
ตาแว่นเตอะนี่ใครกัน!
“สวัสดีค่ะ คุณธรรศสบายดีนะคะ”
มารดายิ้มบางๆ ให้เขาเสียด้วย เมษาตาลุกวาว ยื่นมือบางออกมาข้างหน้า พร้อมกับแนะนำตัว
“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อเมษา เป็นลูกสาวแม่แม็กกี้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ธรรศเลิกคิ้วเข้มมองมือเล็กบางที่ยื่นออกมา เขาเลือกที่จะยิ้มเอ็นดูตอบอย่างผู้ใหญ่ยิ้มให้เด็กเล็กๆ แบบที่เขายิ้มให้ลูกสาววัยสามขวบ
“สวัสดีครับ นี่หลานคนเล็กสินะครับคุณแม็กกี้”
“ค่ะ นี่ละเมษา ตัวเล็กแสนซนของแม่”
“ครับ ผมก็มียายหนูเล็กๆ เหมือนกัน แกเพิ่งสามขวบ แม่ของแกเพิ่งเสียไปปีกว่า”
“โอ้ เสียใจด้วยนะคะคุณธรรศ”
“ครับ อุบัติเหตุน่ะฮะ” พ่อคนนุ่มนิ่มพูดไปก็เปิดประตูรถเชื้อเชิญให้มารดาหล่อนขึ้นไปนั่ง แล้วช่วยยกกระเป๋าของมารดาใส่รถ ส่วนของของหล่อน เมษาไม่ได้ให้เขาแตะต้อง แค่เป้สะพายหลังใบเดียวหล่อนแบกขึ้นลงเครื่องมาครึ่งค่อนโลก ไม่เห็นต้องให้ใครมาช่วย โดยเฉพาะคนที่มีท่าทางอ่อนโยน เอาใจใส่มารดาของหล่อนเกินไปแบบนายแว่นหนาคนนี้
“กว่าจะถึงเมืองกาญจน์คงหลายชั่วโมง แวะหาอะไรรองท้องกันหน่อยไหมครับ” เขาถามเมื่อขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ขณะที่สุชาตินั่งเบาะหลังเขาพอดี
“ว่าไงหลาน” สุชาติถามเช่นกันแล้วจงใจชะโงกหน้ามาทางแมกโนเลียอย่างกะทันหันจนหน้าแทบชนกับหน้าของแมกโนเลีย
เมษาเห็นมารดาผงะ หน้าซีด เท่านั้นหล่อนถึงกับตาลุกวาว
ไอ้แก่นี่!
“ไม่ค่ะ เราอิ่มมาจากบนเครื่องแล้ว หนูมีเอนเนอจีบาร์มาด้วย แม่จะรับก็ได้นะคะระหว่างทาง น้ำก็มีค่ะ” หล่อนตัดน้ำใจอีกฝ่ายทุกทาง น้ำ เสียงแข็งดังกังวาน บ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่กลัวใคร ธรรศเป็นฝ่ายฟังคำตอบอยู่เงียบๆ เลยอดเหลือบมองใบหน้าเล็กๆ รูปหัวใจกับดวงตาสีแปลกเอาเรื่องนั้นไม่ได้ เวลาเจ้าหล่อนโกรธตาเขียววาววับราวกับมรกต เหมือนคนพ่อไม่มีผิด!
**************
วรกาญจน์เป็นตระกูลเก่าแก่ที่ทำกิจการเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์มาหลายชั่วอายุคน แม้ระยะหลังๆ กิจการจะซบเซาลงไปมากเพราะนางมาลินี วรกาญจน์เจ็บป่วยออดๆ แอดๆ จึงได้วางมือให้สามีผู้อ่อนวัยกว่าเข้ามาบริหาร แต่กระนั้นนางก็ยังต้องเข้ามาแก้ปัญหาบ่อย ไม่เพียงแต่ปัญหาเรื่องการบริหารหรอก ปัญหาส่วนตัวประเภทชู้สาว นายสุชาติก็ไปก่อไว้ให้นางตามเช็ดตามล้างไม่น้อย แต่เพราะรักสามีและความที่ตนเองมีทายาทให้เขาไม่ได้ นางมาลินีจึงยอมเขาเรื่อยมา
นางเคยแม้กระทั่งเข้าข้างสามีที่มีพฤติกรรมล่วงเกินหลานสาวที่กำลังอุ้มท้องลูกน้อยอยู่ เดชะบุญที่หลานเขยตามมาทันก่อนที่เรื่องฉาวจะเกิดขึ้นในบ้านของนางเองเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
แต่ในวันที่ป่วยหนักเจียนตาย นางมาลินีกลับคิดถึงหลานสาวผู้เป็นสายเลือดคนเดียวขึ้นมา เพราะเพิ่งเห็นน้ำใจสามีว่าในวันสุดท้ายของชีวิต เขาคงปล่อยให้นางตายอยู่อย่างเดียวดายด้วยมัวแต่ออกไปใช้เงินใช้ทองกับผู้หญิงนอกบ้านไม่เลือกหน้าว่าลูกเขาเมียใคร เมื่อตระกูลวรกาญจน์ตกอยู่ในเงื้อมมือคนมักมากอย่างเขา ต่อไปจะมีชะตากรรมเช่นไรเล่า นางต้องเรียกทายาทแท้ๆ ของวรกาญจน์มารับรู้ ใครสักคนที่พอจะฝากผีฝากไข้ได้ ต้องยอมรับว่าเพียงพบหน้าไม่กี่วัน นางมาลินีก็ถูกชะตากับหลานสาวคนโตไม่น้อย
แต่อนิจจาแม่หนูเมย์ที่น่ารักของยายใหญ่ มาอยู่ด้วยแค่สองวันก็มาถูกคนเถื่อนสันดานหยาบที่ไหนไม่รู้ลักพาตัวไป เหตุการณ์เป็นแบบนี้แล้วแม็กกี้คงโกรธป้าอย่างหล่อน ไม่ยอมญาติดีด้วยเป็นแน่!
“คุณท่านคะ คุณสุชาติกลับมาถึงแล้ว”
หวันสาวใช้มาปลุกตามคำสั่ง
นางมาลินีเพียงพยักหน้ารับรู้ ฝืนลุกขึ้น เกาะแขนหวันประคองตัว อย่างยากลำบาก
ตอนนั้นเองที่นางเหลือบมองสังขารอันร่วงโรยของตนเองในกระจกเงาแล้วก็ทอดถอนใจ เวลานี้ร่างของหล่อนผอมเหลือแต่โครงกระดูก ผมก็ร่วงจนแทบหมดศีรษะ ไม่เหลือเค้าแม่หม้ายเนื้อหอมที่สามีของนางเคยตามคุกเข่าขอความรักจนใจอ่อนแต่งงานกับเขา
เฮ้อ สภาพแบบนี้อย่าว่าแต่จะให้เขามารักใคร่ไยดีเลย ตัวหล่อนเองแค่ทนมองยังแทบไม่ได้...
“หวัน เอาวิกผมมาใส่ให้หน่อย”
นางมาลินีสั่ง จากนั้นก็แตะลิปสติกลงที่ปากเหี่ยวย่น เพียงเพื่อให้มันไม่ซีดเซียวราวซากศพมากเกินไปนัก
**************
เมษาโผล่มาพร้อมแม่แมกโนเลียแล้ว จะช่วยพฤษภาได้มั้ย ติดตามกันต่อไป...
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ร่างเล็กบอบบางในชุดรัดกุมสาวเท้าไวๆ นำหน้าสาวน้อยรูปร่างสูงโปร่งราวกับนางแบบนางหนึ่ง ออกมายังบริเวณนัดพบผู้โดยสารขาเข้า ร่างที่เดินนำชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นชายร่างท้วม ผมสีดอกเลา แต่งกายด้วยเสื้อผ้ามีราคาและท่วงท่าภูมิฐาน
“แม่คะ มีอะไร” สาวน้อยที่ตามมาแตะข้อศอกคนที่ยืนชะงักอยู่ข้างหน้า
“เปล่าจ้ะ ไปเถอะลูก คนที่มารอรับเราอยู่นั่นแล้ว” แมกโนเลียยิ้มบางๆ ให้ลูกสาวคนเล็กแล้วเดินนำตรงไปหาชายร่างท้วมผู้นั้น
“แม็กกี้!” สุชาติทัก เขามายืนรออยู่สักพักแล้วยกยิ้มที่มุมปากทันทีที่เห็นแมกโนเลีย แม้อีกฝ่ายจะมีท่าทีเรียบเฉยให้เขาก็ตาม
ขณะนั้นแววตาของชายร่างท้วม เปล่งประกายกล้า เขาไม่อยากเชื่อว่าเมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แมกโนเลีย คูเปอร์สไตน์ในวัยสี่สิบสี่ปีช่างสวยสะพรั่งไปทั้งตัว ผิวพรรณผุดผ่อง ดวงหน้าหวานซึ้งยังตรึงตราตรึงใจเขาไม่สร่างซา ที่เปลี่ยนไปจากเดิมคงมีเพียงร่องรอยความกังวลที่ปิดไม่มิดในดวงตาสีแปลกคู่นั้นซึ่งทำให้หล่อนดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
อันที่จริงสุชาติรู้ว่า แมกโนเลียกำลังหัวใจสลายที่ลูกสาวคนโตมาหายตัวไปอย่างลึกลับ ก็ลูกสาวคนเดียวกันกับที่เจ้าหล่อนหอบหิ้วติดท้องกระเซอะกระเซิงหนีพ่อมันมาจากต่างประเทศ และมาพึ่งใบบุญเขากับภรรยาเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนยังไงล่ะ หากตอนนั้นพ่อเด็กนั่นไม่ตามมารับตัวกลับไปเสียก่อน ป่านนี้เขาก็คงได้ครอบครองแมกโนเลียสมใจไปแล้ว!
“ออกมาไวจริงแม็กกี้ ลุงเห็นว่าเครื่องเพิ่งลงจอดแท้ๆ”
“ค่ะ คุณสุชาติคะ นี่เมษาลูกสาวคนเล็กของฉัน” หล่อนโอบเอวลูกสาวเข้ามายืนเคียงข้างด้วยท่าทีหวงแหน
สุชาติ วรกาญจน์แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กของแมกโนเลีย เขายังจำภาพตอนที่ไอ้มาเฟียจอมกร่างตามมารับตัวแมกโนเลียกลับอเมริกาไปทั้งยังท้องแก่ได้ติดตา แถมยังมีเรื่องกันใหญ่โตจนบาดหมางกันไปทั้งป้าหลาน ไม่นึกสักนิดว่าแมกโนเลียจะมีลูกที่โตเป็นสาวแล้วอีกคน
นี่ถ้ามาลินีผู้มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ และเป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ไม่ป่วยหนัก แมกโนเลียก็คงไม่ส่งลูกสาวคนโตมาเยี่ยมจนเกิดเรื่องขึ้นสินะ ทีแรกเขายังกลัวอยู่เลยว่าไอ้มาเฟียนั่นจะห่วงลูกสาวตามมาทันที ที่ไหนได้กลับมาแค่แมกโนเลียและลูกสาวคนเล็กที่ท่าทางแก่นแก้วคนหนึ่งเท่านั้น
เห็นโอกาสงามอย่างนี้ สุชาติก็อดเปรี้ยวปากขึ้นมาไม่ได้
“สวัสดีค่ะ” เมษายกมือไหว้ได้น่าดูตามที่มารดาสอน ใบหน้าของหล่อนเหมือนมาเฟียตัวพ่อนั่นแทบไม่มีผิด หล่อนมีรูปร่างปราดเปรียวและมีนัยน์ตาสีเขียวมรกตสวยแปลกที่เปลี่ยนสีได้ตามอารมณ์ ต่างจากพี่สาวที่มีดวงตาสีอำพันกระจ่างชวนมองและรูปร่างอวบอิ่มอรชรสมวัย
เด็กคนนี้เป็นนางแบบได้สบายๆ เขานึก
“เราไม่ได้เอาอะไรมามากค่ะ จะมารับพี่เมย์แล้วก็กลับไปด้วยกันเลย” คำพูดประโยคนั้นทำให้นายสุชาติขยับตัวอย่างอึดอัด
“เออ เรื่องของหลานเมย์นั้น มันค่อนข้างซับซ้อน”
“ทำไมล่ะคะ ตำรวจว่ายังไงบ้าง” แมกโนเลียซักไซ้ ดวงตาสีเข้มกว่าลูกสาวจับจ้องใบหน้าหลุกหลิกไม่เคยเปลี่ยนของอีกฝ่าย
“เอาไว้ไปคุยกันในรถนะหลาน” เขาตัดบทพร้อมเปลี่ยนเรื่อง
“นี่ธรรศเขาก็มาด้วย ช่วยขับรถมาให้ ลุงไม่ค่อยไว้ใจคนอื่น คนบ้านใกล้เรือนเคียง มีฝีมือพอสมควร แม็กกี้จำเขาได้ไหม”
“ค่ะ แต่ฉันห่วงลูกมากกว่า ตำรวจได้เบาะแสหรือยังคะ” แมกโนเลียซักไซ้ แต่อีกฝ่ายเลี่ยงไปจนได้และเดินนำทั้งสองไปที่ลานจอดรถ เมษาหงุดหงิดจนอยากจะร้องออกมา แต่หล่อนก็ทำไม่ได้ เมื่อครู่บิดาเพิ่งส่งข้อ ความมาหา หล่อนกับมารดาจำเป็นต้องโกหกไปว่าป้ามาลินีอาการทรุดหนัก จึงต้องตามพี่สาวกลับมาเมืองไทยด้วย บิดาไปดูกิจการสำคัญที่ฟลอริดาและยังไม่รู้ว่าลูกสาวคนโตถูกลักพาตัวไป ที่น่าเจ็บใจกว่าคือหล่อนกับมารดาเองก็เพิ่งรู้เรื่องเช่นกัน
นี่มันเรื่องลับลมคมในบ้าอะไรกัน!
“คุณแม็กกี้ สวัสดีครับ” ทันทีที่ประตูรถแวนคันหรูเปิดออก เสียงทุ้มนุ่มก็ดังขึ้น เจ้าของเสียงก้าวออกมายืนอยู่ข้างรถประจันหน้ากับคุณแม่ยังสาวร่างเล็ก ดวงตาคู่นั้นจับจ้องใบหน้าแมกโนเลียราวกับถอนสายตาไม่ได้ ทำเอาเมษาขมวดคิ้วมุ่น
ตาแว่นเตอะนี่ใครกัน!
“สวัสดีค่ะ คุณธรรศสบายดีนะคะ”
มารดายิ้มบางๆ ให้เขาเสียด้วย เมษาตาลุกวาว ยื่นมือบางออกมาข้างหน้า พร้อมกับแนะนำตัว
“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อเมษา เป็นลูกสาวแม่แม็กกี้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ธรรศเลิกคิ้วเข้มมองมือเล็กบางที่ยื่นออกมา เขาเลือกที่จะยิ้มเอ็นดูตอบอย่างผู้ใหญ่ยิ้มให้เด็กเล็กๆ แบบที่เขายิ้มให้ลูกสาววัยสามขวบ
“สวัสดีครับ นี่หลานคนเล็กสินะครับคุณแม็กกี้”
“ค่ะ นี่ละเมษา ตัวเล็กแสนซนของแม่”
“ครับ ผมก็มียายหนูเล็กๆ เหมือนกัน แกเพิ่งสามขวบ แม่ของแกเพิ่งเสียไปปีกว่า”
“โอ้ เสียใจด้วยนะคะคุณธรรศ”
“ครับ อุบัติเหตุน่ะฮะ” พ่อคนนุ่มนิ่มพูดไปก็เปิดประตูรถเชื้อเชิญให้มารดาหล่อนขึ้นไปนั่ง แล้วช่วยยกกระเป๋าของมารดาใส่รถ ส่วนของของหล่อน เมษาไม่ได้ให้เขาแตะต้อง แค่เป้สะพายหลังใบเดียวหล่อนแบกขึ้นลงเครื่องมาครึ่งค่อนโลก ไม่เห็นต้องให้ใครมาช่วย โดยเฉพาะคนที่มีท่าทางอ่อนโยน เอาใจใส่มารดาของหล่อนเกินไปแบบนายแว่นหนาคนนี้
“กว่าจะถึงเมืองกาญจน์คงหลายชั่วโมง แวะหาอะไรรองท้องกันหน่อยไหมครับ” เขาถามเมื่อขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ขณะที่สุชาตินั่งเบาะหลังเขาพอดี
“ว่าไงหลาน” สุชาติถามเช่นกันแล้วจงใจชะโงกหน้ามาทางแมกโนเลียอย่างกะทันหันจนหน้าแทบชนกับหน้าของแมกโนเลีย
เมษาเห็นมารดาผงะ หน้าซีด เท่านั้นหล่อนถึงกับตาลุกวาว
ไอ้แก่นี่!
“ไม่ค่ะ เราอิ่มมาจากบนเครื่องแล้ว หนูมีเอนเนอจีบาร์มาด้วย แม่จะรับก็ได้นะคะระหว่างทาง น้ำก็มีค่ะ” หล่อนตัดน้ำใจอีกฝ่ายทุกทาง น้ำ เสียงแข็งดังกังวาน บ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่กลัวใคร ธรรศเป็นฝ่ายฟังคำตอบอยู่เงียบๆ เลยอดเหลือบมองใบหน้าเล็กๆ รูปหัวใจกับดวงตาสีแปลกเอาเรื่องนั้นไม่ได้ เวลาเจ้าหล่อนโกรธตาเขียววาววับราวกับมรกต เหมือนคนพ่อไม่มีผิด!
**************
วรกาญจน์เป็นตระกูลเก่าแก่ที่ทำกิจการเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์มาหลายชั่วอายุคน แม้ระยะหลังๆ กิจการจะซบเซาลงไปมากเพราะนางมาลินี วรกาญจน์เจ็บป่วยออดๆ แอดๆ จึงได้วางมือให้สามีผู้อ่อนวัยกว่าเข้ามาบริหาร แต่กระนั้นนางก็ยังต้องเข้ามาแก้ปัญหาบ่อย ไม่เพียงแต่ปัญหาเรื่องการบริหารหรอก ปัญหาส่วนตัวประเภทชู้สาว นายสุชาติก็ไปก่อไว้ให้นางตามเช็ดตามล้างไม่น้อย แต่เพราะรักสามีและความที่ตนเองมีทายาทให้เขาไม่ได้ นางมาลินีจึงยอมเขาเรื่อยมา
นางเคยแม้กระทั่งเข้าข้างสามีที่มีพฤติกรรมล่วงเกินหลานสาวที่กำลังอุ้มท้องลูกน้อยอยู่ เดชะบุญที่หลานเขยตามมาทันก่อนที่เรื่องฉาวจะเกิดขึ้นในบ้านของนางเองเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
แต่ในวันที่ป่วยหนักเจียนตาย นางมาลินีกลับคิดถึงหลานสาวผู้เป็นสายเลือดคนเดียวขึ้นมา เพราะเพิ่งเห็นน้ำใจสามีว่าในวันสุดท้ายของชีวิต เขาคงปล่อยให้นางตายอยู่อย่างเดียวดายด้วยมัวแต่ออกไปใช้เงินใช้ทองกับผู้หญิงนอกบ้านไม่เลือกหน้าว่าลูกเขาเมียใคร เมื่อตระกูลวรกาญจน์ตกอยู่ในเงื้อมมือคนมักมากอย่างเขา ต่อไปจะมีชะตากรรมเช่นไรเล่า นางต้องเรียกทายาทแท้ๆ ของวรกาญจน์มารับรู้ ใครสักคนที่พอจะฝากผีฝากไข้ได้ ต้องยอมรับว่าเพียงพบหน้าไม่กี่วัน นางมาลินีก็ถูกชะตากับหลานสาวคนโตไม่น้อย
แต่อนิจจาแม่หนูเมย์ที่น่ารักของยายใหญ่ มาอยู่ด้วยแค่สองวันก็มาถูกคนเถื่อนสันดานหยาบที่ไหนไม่รู้ลักพาตัวไป เหตุการณ์เป็นแบบนี้แล้วแม็กกี้คงโกรธป้าอย่างหล่อน ไม่ยอมญาติดีด้วยเป็นแน่!
“คุณท่านคะ คุณสุชาติกลับมาถึงแล้ว”
หวันสาวใช้มาปลุกตามคำสั่ง
นางมาลินีเพียงพยักหน้ารับรู้ ฝืนลุกขึ้น เกาะแขนหวันประคองตัว อย่างยากลำบาก
ตอนนั้นเองที่นางเหลือบมองสังขารอันร่วงโรยของตนเองในกระจกเงาแล้วก็ทอดถอนใจ เวลานี้ร่างของหล่อนผอมเหลือแต่โครงกระดูก ผมก็ร่วงจนแทบหมดศีรษะ ไม่เหลือเค้าแม่หม้ายเนื้อหอมที่สามีของนางเคยตามคุกเข่าขอความรักจนใจอ่อนแต่งงานกับเขา
เฮ้อ สภาพแบบนี้อย่าว่าแต่จะให้เขามารักใคร่ไยดีเลย ตัวหล่อนเองแค่ทนมองยังแทบไม่ได้...
“หวัน เอาวิกผมมาใส่ให้หน่อย”
นางมาลินีสั่ง จากนั้นก็แตะลิปสติกลงที่ปากเหี่ยวย่น เพียงเพื่อให้มันไม่ซีดเซียวราวซากศพมากเกินไปนัก
**************
เมษาโผล่มาพร้อมแม่แมกโนเลียแล้ว จะช่วยพฤษภาได้มั้ย ติดตามกันต่อไป...
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 มี.ค. 2562, 07:16:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 มี.ค. 2562, 07:16:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 581
| << บทที่1 -100% | บทที่2 -100% + รายละเอียดการสั่งจอง >> |