ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่4 -50%
“เมื่อไหร่ผมจะได้คุยกับลูกเสียทีแม็กกี้” เสียงเข้มออดอ้อนมาตามสายโทรศัพท์
“พ่อขา คุยกับเอพริลก็ได้นี่คะ พี่เมย์ไม่ว่าง”
“พี่เราเขาทำอะไรนักหนาฮึ พ่อโทร.มาทีไรไม่เคยว่างสักที” ปลายสายทำเสียงเข้มใส่ แม็กกี้รับโทรศัพท์ไปจากลูกสาวแล้วเดินหายเข้าไปในห้องนอน เมษารู้ว่ามีแต่มารดาเท่านั้นที่มีมนตร์กล่อมบิดาให้ตายใจได้
ขอเวลาสักพักนะคะพ่อ เอพริลจะไปตามพี่เมย์กลับมาให้ได้!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น เมษาเดินไปเปิดประตู คนที่โทร.มานัดมารดาไว้เมื่อเช้ามาถึงตรงเวลาเป๊ะ
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“ค่ะ เอ๊ะ” เมษาร้องเมื่อเห็นหนูน้อยร่างกลมที่เขากระเตงมาด้วย เจ้าหล่อนมีผมหยิกหยองน่ารักและรอยยิ้มกว้างจนตาหยี ในมือแกว่งตุ๊กตาหมีไปมา อีกมือกำปกเสื้อเชิ้ตของบิดาไว้แน่ ขณะที่คนเป็นบิดาขยับแว่นทำสีหน้ายุ่งยาก
“ขนมหวาน ลูกสาวผม”
“อ้อ...ค่ะ” เมษาเปิดประตูออกกว้างให้เขาอุ้มลูกเข้ามา
“สวัสดีค่ะคุณธรรศ อ้าวนั่นพาลูกสาวมาด้วยเหรอคะ” เสียงหวานๆ ของแมกโนเลียทักดังมาจากด้านหลัง เมษาสาบานได้ว่าเห็นรอยแดงระเรื่อที่โหนกแก้มขาวๆ ของตาแว่น
เรื่องอะไรนายนี่มาทำเขินใส่แม่ของหล่อนล่ะ
“เข้ามาก่อนสิคะ เชิญที่ห้องรับแขก”
แมกโนเลียผายมือเชื้อเชิญ ห้องชุดที่เมษาจองไว้นั้นกว้างขวาง สมราคา มีห้องนอนแยกกันสองห้องเชื่อมด้วยห้องนั่งเล่น ครัวเล็กๆ และระเบียงนั่งสบาย
“พอดีพี่เลี้ยงหนูขนมหวานลากลับบ้านครับ ผม...เอ่อ...ไม่อยากไปกวนบ้านคุณป้ามาลินีช่วงนี้ เลยต้องกระเตงมาด้วย สวัสดีค่ะคุณป้ากับพี่เมษาเสียสิลูก” ธรรศจับมือน้อยๆ ประนม เจ้าหนูก็ยอมก้มหัวลงทำเสียงสวัสดีแต่โดยดี
“แหมน่ารักนะคะ วางแกลงให้เล่นเถอะค่ะ”
“เดี๋ยวซนครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตามประสาเด็ก” แมกโนเลียบอก
พอผู้เป็นพ่อวางลงที่พื้นพรม เจ้าหนูน้อยนามว่าขนมหวานก็ลงกลิ้งหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ไม่สนใจผู้ใหญ่อีกต่อไป ธรรศเลยกลับมาสนใจคุยกับแมกโนเลียต่อ
“ผมสืบมาได้ว่าคุณสุชาติให้คนออกตามหาน้องเมย์ทางเขาผาตาด ไปหลายวันแล้วครับ แต่ดูเหมือนยังไม่มีข่าวอะไร”
“แล้วทำไมเขาไม่บอกอะไรเราเลยล่ะคะแม่” เมษาหันไปถามมารดา แต่คนตอบยังคงเป็นธรรศ
“ผมคิดว่า...เอ่อ อาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณสุชาติ ผมได้ข่าวว่าเมื่อเดือนก่อนมีคนมาอาละวาดที่บ้านวรกาญจน์เกี่ยวกับโฉนดที่ดิน เขาเป็นพวกทำบ่อพลอย แต่คนคนนี้ผมไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า แต่พอรู้ว่าที่ดินที่ว่านั้นอยู่ที่ไหน”
“ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลย นะคะแม่”
“จ้ะๆ” แมกโนเลียพยักหน้าตอบลูกสาวแล้วหันไปถามธรรศต่ออย่างร้อนใจ “ที่ดินที่ว่าไปไกลไหมคะ แล้วยายหนู จะเอายังไงดี”
“นี่ละครับที่ผมจนปัญญา จากนี่ไปไกลพอสมควร ไม่ค่อยเหมาะกับยายหนูเท่าไร พี่เลี้ยงก็มาลางานเอาวันนี้เสียด้วย”
ธรรศหนักใจแต่ก็ยังอุตส่าห์โบกมือให้ลูกสาวที่ส่งยิ้มตาหวานมาให้
ระหว่างนั้นเขาปล่อยให้สุภาพสตรีทั้งสองตัดสินใจ ชายหนุ่มรู้ดีว่าแมกโนเลียห่วงลูกสาวที่หายไปมาก และขณะเดียวกันก็คงไม่อยากให้เมษาต้องออกไปเสี่ยงอันตรายด้วยอีกคน เขาเองก็เป็นห่วงลูกสาวตัวน้อยพอกัน
“ถ้าอย่างนั้น เมษาอยู่ดูแลยายหนูที่นี่ได้ไหมลูก แม่ออกไปกับคุณธรรศไม่นาน”
“ได้ไงคะแม่” เมษาค้านทันที
“ลูกจะไปกับคุณธรรศเองค่ะ แม่อยู่ดูแลน้องหนูแล้วกัน รอพ่อโทร.กลับมาด้วยดีไหมคะ เมื่อกี้คุยได้ครู่เดียว ลูกว่าเดี๋ยวพ่อคงโทร.กลับมาอีกแน่ ลูกไม่รู้จะบอกพ่อยังไงน่ะค่ะ กลัวพ่อสงสัยเดี๋ยวมันจะไปกันใหญ่”
“แต่ว่า...”
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ลูกจะดูแลตัวเองอย่างดีที่สุด นะคะแม่”
“ก็ได้จ้ะ รบกวนคุณธรรศด้วยนะคะ” แมกโนเลียยอมลูกสาวก็จริง แต่มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดยามหันไปฝากฝังกับธรรศ
เขาอยากจะเอื้อมมือมากุมมือบางที่สั่นระริกคู่นั้นไว้ แต่ดวงตาสีเขียวอีกคู่หนึ่งจ้องเขม็ง ทำให้เขาขยับตัวอย่างอึดอัด
“ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด” ธรรศตอบสั้นๆ แค่นั้น
เมษาเดินเข้าไปเก็บของในห้องนอนโยนใส่เป้ใบเล็กแล้วก็หิ้วออกมาจากห้อง หล่อนสวมเสื้อยืดตัวสั้นเข้ารูป ทับด้วยแจ็กเก็ตยีนสีซีด และใส่กางเกงยีนทรงกระบอกส่งให้รูปร่างระหงโปร่งเปรียวยิ่งขึ้น ธรรศเพิ่งเห็นว่าหล่อนสูงกว่าพี่สาวไม่น้อยทีเดียว แล้วยังมีรูปร่างโปร่งบางกว่า อาจเป็นเพราะยังเด็กอยู่กระมัง สัดส่วนอย่างหญิงสาวจึงยังไม่เด่นชัดเท่าที่ควร หรือหล่อนจะรักษารูปร่างผอมบอบบางอย่างนางแบบนิยมกัน
โลกตะวันตกคลั่งความผอมกันมิใช่รึ
ความคิดเตลิดพาเข้ารกเข้าพงไปจนธรรศเองนึกอยากเขกกะโหลกตนเอง
“เดี๋ยวลูกมานะคะแม่” เมษาจูบแก้มมารดา
“จุ๊บ” เด็กหญิงในอ้อมแขนของแมกโนเลียส่งจูบตอบให้ เมษาอดกดจูบแรงๆ ลงที่แก้มยุ้ยๆ น่าหยิกนั่นไม่ได้ และนั่นทำให้ธรรศหน้าร้อนผ่าว หล่อนเล่นฝังจมูกกับปากลงบนแก้มนุ่มข้างที่เขาเพิ่งหอมลูกไปก่อนที่จะส่งให้มารดาของหล่อนเมื่อครู่นี่เอง!
เมษาผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เดินตามพ่อหม้ายหนุ่มลงลิฟต์มายังชั้นล่างของโรงแรม ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะเดินพ้นบริเวณล็อบบี้ออกจากโรงแรมไป ก็มีเสียงหวานๆ ร้องทักเขามาแต่ไกล
“อุ๊ย คุณธรรศจริงๆ ด้วย” เจ้าหล่อนสวมชุดสวยงาม แม้จะไม่ใช่เครื่องแบบเดียวกันกับพนักงานโรงแรม แต่ก็เห็นได้ชัดว่าหล่อนเกี่ยวข้องกับโรงแรมนี้เป็นแน่
“คุณอาริดา สวัสดีครับ ผมมาธุระกับเพื่อนเก่าครับ”
หญิงคนนั้นปรายตาหวานมองคนที่หล่อนเข้าใจว่าเป็น ‘เพื่อนเก่า’ ตามที่ธรรศว่า มันเป็นจริตของการถามโดยไม่ต้องเอ่ยปากอย่างหนึ่ง ธรรศเลยจำต้องเอ่ยแนะนำต่อว่า
“นี่คุณเมษาครับ ลูกสาวของเพื่อนผม”
“อ้อ สวัสดีค่ะ คุณหนูคูเปอร์สไตน์ใช่ไหมคะ”
“ค่ะ”
“เป็นยังไงบ้างคะห้องพักของเรา สะดวกสบายไหมคะ”
“ดีค่ะ” เมษาตอบ พยายามยิ้มบางๆ อย่างที่มารดาชอบทำ แต่หล่อนรู้ว่าทำได้ไม่เนียนเท่า ก็หล่อนกำลังรีบมากนี่นา มันความเป็นความตายของพี่สาวคนเดียวของหล่อนเลยนะ!
“มีอะไรก็บอกนะคะ ทางโรงแรมยินดีให้บริการเต็มที่ ต่อสายตรงถึงอาริดาเลยก็ได้ค่ะ คุณธรรศยังมีเบอร์อยู่ไหมคะ” หล่อนปรายตาหวานวับไปถามเขา
“ครับ” ธรรศรับเสียงนุ่ม เมษาแอบกลอกตาไปมา
“แหม...คุณธรรศมีหลานสาวโตขนาดนี้ ตามเพื่อนไม่ทันแล้วนะคะ ยายหนูเพิ่งเตาะแตะเอง”
“ครับ”
“ต้องขอตัวนะคะ พอดีเรามีธุระสำคัญมาก” เมษาทะลุกลางปล้องขึ้นมาอย่างอดรนทนไม่ไหว
“คะ อ๋อ ค่ะๆ ไว้พบกันใหม่ค่ะ” แม่สาวอาริดารีบจบบทสนทนาอย่างเสียมิได้ แล้วหลบทางให้ธรรศกับเมษา ทั้งสองเลยผละออกมาแทบจะทันที
แค่ก้าวพ้นประตูหน้าโรงแรมเท่านั้น เมษาก็ถอนใจยืดยาวจนคนที่เดินนำได้ยิน
“เป็นอะไรครับ”
“เปล่าค่ะ แค่คิดว่าโล่งใจที่หลุดออกมาได้ จะได้ไปตามหาพี่เมย์เสียที นี่รถคุณเหรอคะ” หล่อนเปลี่ยนเรื่องทันควันจนเขาตามไม่ทัน
ธรรศเปิดประตูขึ้นรถคันนั้นแทนคำตอบ เมษาเลยรีบกระโดดขึ้นรถเขา ท่าทางตื่นเต้น
“สวีตโฟร์วีลไดรฟ์เสียด้วย! ขอฉันขับได้ไหมคะ ขากลับก็ได้”
หล่อนหันมาจ้องมองเขาตาละห้อย รอคำตอบ
ธรรศคาดเข็มขัด กดพิกัดจุดหมายปลายทางที่จะมุ่งหน้าไป เปลี่ยนแว่นสายตาเป็นแว่นกันแดดแล้วก็หันมาตอบเสียงเรียบ
“อย่าดีกว่า”
“ทำไมล่ะคะ ฉันมีใบขับขี่สากลนะ ฉันขับได้ ฉันขับเป็นทุกอย่างล่ะน่ายกเว้นเครื่องบินเพราะพ่อไม่ยอมให้แตะ ไม่งั้นฉันก็บินปร๋อไปแล้ว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเหยาะแหยะนะคะ” สารพัดที่หล่อนจะพูด ธรรศจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า พยายามเอาหูทวนลม
“คาดเข็มขัดแล้วนั่งนิ่งๆ” เขาบอกเสียงเย็น เมษาหน้าตางอง้ำ
วินาทีนั้นเอง หล่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาบริษัทรถเช่าทันที ไม่นานหล่อนก็สั่งจองรถเช่ายี่ห้อและรุ่นเดียวกันกับที่เขาขับอยู่นี้จนได้ ธรรศได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอาใจ
เมษาคนนี้ยังเป็นเด็กไม่รู้จักโตจริงๆ แต่หล่อนจะทำอะไรก็ช่างหล่อนเถิด คนที่เขาแคร์ที่สุดก็คือแมกโนเลียผู้อ่อนโยนคนนั้นต่างหาก
เวลาผ่านไปราวๆ สามสิบนาทีเห็นจะได้โดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไร เริ่มแรกธรรศเอื้อมมือไปเปิดเพลงสากลคลอๆ เพื่อให้บรรยากาศลดความอึดอัดลงบ้าง เขาเห็นหล่อนนั่งนิ่งขึงแล้วบอกตรงๆ ว่าปวดต้นคอแทน แต่ทันทีที่เขาเปิดเพลงขึ้นเบาๆ เจ้าหล่อนก็ค้นหาหูฟังขึ้นมาเสียบโทรศัพท์ มือถือ เปิดเพลงฟังพลางร้องคลอไปชมวิวทิวทัศน์ไปราวกับสบายอารมณ์เสียเต็มประดา
ธรรศกำพวงมาลัยแน่น หักห้ามใจไม่ให้ยื่นมือไปเขกกบาลสวยๆ ของหล่อน เขาเห็นแก่ว่าเมษาเป็นลูกสาวตัวแสบของหญิงสาวที่เขาแอบมีใจให้มากว่ายี่สิบปีหรอก
เด็กอะไรช่างก๋ากั่น ไม่ได้ความน่ารักมาจากแม่เสียบ้างเลย!
****************
เมษาอย่าเอาแต่ใจมากๆนะ ระวังธรรศทำโทษล่ะ อิอิ
ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภาสั่งจองได้แล้ววันนี้ ถึง 5 พฤษภาคม 2562 ค่ะ
เต็มอิ่มจุใจด้วยจำนวน 448 หน้า พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!
ในราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ส่งฟรีแบบลงทะเบียน
กรณีจัดส่ง EMS บวกเพิ่ม 45฿
**พร้อมจัดส่งเดือนพฤษภาคม 2562**
ช่องทางสั่งจอง
- inbox เพจปลายปากกาสำนักพิมพ์
- เมล์ plaipakkabooks@gmail.com
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านbooksforfun ร้านbooktogothailand ร้านนิยายรัก ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านbestbooksmile ร้านbanniyayindy ร้านbooksyourlikeshop และร้านbookathome
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“พ่อขา คุยกับเอพริลก็ได้นี่คะ พี่เมย์ไม่ว่าง”
“พี่เราเขาทำอะไรนักหนาฮึ พ่อโทร.มาทีไรไม่เคยว่างสักที” ปลายสายทำเสียงเข้มใส่ แม็กกี้รับโทรศัพท์ไปจากลูกสาวแล้วเดินหายเข้าไปในห้องนอน เมษารู้ว่ามีแต่มารดาเท่านั้นที่มีมนตร์กล่อมบิดาให้ตายใจได้
ขอเวลาสักพักนะคะพ่อ เอพริลจะไปตามพี่เมย์กลับมาให้ได้!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น เมษาเดินไปเปิดประตู คนที่โทร.มานัดมารดาไว้เมื่อเช้ามาถึงตรงเวลาเป๊ะ
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“ค่ะ เอ๊ะ” เมษาร้องเมื่อเห็นหนูน้อยร่างกลมที่เขากระเตงมาด้วย เจ้าหล่อนมีผมหยิกหยองน่ารักและรอยยิ้มกว้างจนตาหยี ในมือแกว่งตุ๊กตาหมีไปมา อีกมือกำปกเสื้อเชิ้ตของบิดาไว้แน่ ขณะที่คนเป็นบิดาขยับแว่นทำสีหน้ายุ่งยาก
“ขนมหวาน ลูกสาวผม”
“อ้อ...ค่ะ” เมษาเปิดประตูออกกว้างให้เขาอุ้มลูกเข้ามา
“สวัสดีค่ะคุณธรรศ อ้าวนั่นพาลูกสาวมาด้วยเหรอคะ” เสียงหวานๆ ของแมกโนเลียทักดังมาจากด้านหลัง เมษาสาบานได้ว่าเห็นรอยแดงระเรื่อที่โหนกแก้มขาวๆ ของตาแว่น
เรื่องอะไรนายนี่มาทำเขินใส่แม่ของหล่อนล่ะ
“เข้ามาก่อนสิคะ เชิญที่ห้องรับแขก”
แมกโนเลียผายมือเชื้อเชิญ ห้องชุดที่เมษาจองไว้นั้นกว้างขวาง สมราคา มีห้องนอนแยกกันสองห้องเชื่อมด้วยห้องนั่งเล่น ครัวเล็กๆ และระเบียงนั่งสบาย
“พอดีพี่เลี้ยงหนูขนมหวานลากลับบ้านครับ ผม...เอ่อ...ไม่อยากไปกวนบ้านคุณป้ามาลินีช่วงนี้ เลยต้องกระเตงมาด้วย สวัสดีค่ะคุณป้ากับพี่เมษาเสียสิลูก” ธรรศจับมือน้อยๆ ประนม เจ้าหนูก็ยอมก้มหัวลงทำเสียงสวัสดีแต่โดยดี
“แหมน่ารักนะคะ วางแกลงให้เล่นเถอะค่ะ”
“เดี๋ยวซนครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตามประสาเด็ก” แมกโนเลียบอก
พอผู้เป็นพ่อวางลงที่พื้นพรม เจ้าหนูน้อยนามว่าขนมหวานก็ลงกลิ้งหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ไม่สนใจผู้ใหญ่อีกต่อไป ธรรศเลยกลับมาสนใจคุยกับแมกโนเลียต่อ
“ผมสืบมาได้ว่าคุณสุชาติให้คนออกตามหาน้องเมย์ทางเขาผาตาด ไปหลายวันแล้วครับ แต่ดูเหมือนยังไม่มีข่าวอะไร”
“แล้วทำไมเขาไม่บอกอะไรเราเลยล่ะคะแม่” เมษาหันไปถามมารดา แต่คนตอบยังคงเป็นธรรศ
“ผมคิดว่า...เอ่อ อาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณสุชาติ ผมได้ข่าวว่าเมื่อเดือนก่อนมีคนมาอาละวาดที่บ้านวรกาญจน์เกี่ยวกับโฉนดที่ดิน เขาเป็นพวกทำบ่อพลอย แต่คนคนนี้ผมไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า แต่พอรู้ว่าที่ดินที่ว่านั้นอยู่ที่ไหน”
“ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลย นะคะแม่”
“จ้ะๆ” แมกโนเลียพยักหน้าตอบลูกสาวแล้วหันไปถามธรรศต่ออย่างร้อนใจ “ที่ดินที่ว่าไปไกลไหมคะ แล้วยายหนู จะเอายังไงดี”
“นี่ละครับที่ผมจนปัญญา จากนี่ไปไกลพอสมควร ไม่ค่อยเหมาะกับยายหนูเท่าไร พี่เลี้ยงก็มาลางานเอาวันนี้เสียด้วย”
ธรรศหนักใจแต่ก็ยังอุตส่าห์โบกมือให้ลูกสาวที่ส่งยิ้มตาหวานมาให้
ระหว่างนั้นเขาปล่อยให้สุภาพสตรีทั้งสองตัดสินใจ ชายหนุ่มรู้ดีว่าแมกโนเลียห่วงลูกสาวที่หายไปมาก และขณะเดียวกันก็คงไม่อยากให้เมษาต้องออกไปเสี่ยงอันตรายด้วยอีกคน เขาเองก็เป็นห่วงลูกสาวตัวน้อยพอกัน
“ถ้าอย่างนั้น เมษาอยู่ดูแลยายหนูที่นี่ได้ไหมลูก แม่ออกไปกับคุณธรรศไม่นาน”
“ได้ไงคะแม่” เมษาค้านทันที
“ลูกจะไปกับคุณธรรศเองค่ะ แม่อยู่ดูแลน้องหนูแล้วกัน รอพ่อโทร.กลับมาด้วยดีไหมคะ เมื่อกี้คุยได้ครู่เดียว ลูกว่าเดี๋ยวพ่อคงโทร.กลับมาอีกแน่ ลูกไม่รู้จะบอกพ่อยังไงน่ะค่ะ กลัวพ่อสงสัยเดี๋ยวมันจะไปกันใหญ่”
“แต่ว่า...”
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ลูกจะดูแลตัวเองอย่างดีที่สุด นะคะแม่”
“ก็ได้จ้ะ รบกวนคุณธรรศด้วยนะคะ” แมกโนเลียยอมลูกสาวก็จริง แต่มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดยามหันไปฝากฝังกับธรรศ
เขาอยากจะเอื้อมมือมากุมมือบางที่สั่นระริกคู่นั้นไว้ แต่ดวงตาสีเขียวอีกคู่หนึ่งจ้องเขม็ง ทำให้เขาขยับตัวอย่างอึดอัด
“ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด” ธรรศตอบสั้นๆ แค่นั้น
เมษาเดินเข้าไปเก็บของในห้องนอนโยนใส่เป้ใบเล็กแล้วก็หิ้วออกมาจากห้อง หล่อนสวมเสื้อยืดตัวสั้นเข้ารูป ทับด้วยแจ็กเก็ตยีนสีซีด และใส่กางเกงยีนทรงกระบอกส่งให้รูปร่างระหงโปร่งเปรียวยิ่งขึ้น ธรรศเพิ่งเห็นว่าหล่อนสูงกว่าพี่สาวไม่น้อยทีเดียว แล้วยังมีรูปร่างโปร่งบางกว่า อาจเป็นเพราะยังเด็กอยู่กระมัง สัดส่วนอย่างหญิงสาวจึงยังไม่เด่นชัดเท่าที่ควร หรือหล่อนจะรักษารูปร่างผอมบอบบางอย่างนางแบบนิยมกัน
โลกตะวันตกคลั่งความผอมกันมิใช่รึ
ความคิดเตลิดพาเข้ารกเข้าพงไปจนธรรศเองนึกอยากเขกกะโหลกตนเอง
“เดี๋ยวลูกมานะคะแม่” เมษาจูบแก้มมารดา
“จุ๊บ” เด็กหญิงในอ้อมแขนของแมกโนเลียส่งจูบตอบให้ เมษาอดกดจูบแรงๆ ลงที่แก้มยุ้ยๆ น่าหยิกนั่นไม่ได้ และนั่นทำให้ธรรศหน้าร้อนผ่าว หล่อนเล่นฝังจมูกกับปากลงบนแก้มนุ่มข้างที่เขาเพิ่งหอมลูกไปก่อนที่จะส่งให้มารดาของหล่อนเมื่อครู่นี่เอง!
เมษาผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เดินตามพ่อหม้ายหนุ่มลงลิฟต์มายังชั้นล่างของโรงแรม ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะเดินพ้นบริเวณล็อบบี้ออกจากโรงแรมไป ก็มีเสียงหวานๆ ร้องทักเขามาแต่ไกล
“อุ๊ย คุณธรรศจริงๆ ด้วย” เจ้าหล่อนสวมชุดสวยงาม แม้จะไม่ใช่เครื่องแบบเดียวกันกับพนักงานโรงแรม แต่ก็เห็นได้ชัดว่าหล่อนเกี่ยวข้องกับโรงแรมนี้เป็นแน่
“คุณอาริดา สวัสดีครับ ผมมาธุระกับเพื่อนเก่าครับ”
หญิงคนนั้นปรายตาหวานมองคนที่หล่อนเข้าใจว่าเป็น ‘เพื่อนเก่า’ ตามที่ธรรศว่า มันเป็นจริตของการถามโดยไม่ต้องเอ่ยปากอย่างหนึ่ง ธรรศเลยจำต้องเอ่ยแนะนำต่อว่า
“นี่คุณเมษาครับ ลูกสาวของเพื่อนผม”
“อ้อ สวัสดีค่ะ คุณหนูคูเปอร์สไตน์ใช่ไหมคะ”
“ค่ะ”
“เป็นยังไงบ้างคะห้องพักของเรา สะดวกสบายไหมคะ”
“ดีค่ะ” เมษาตอบ พยายามยิ้มบางๆ อย่างที่มารดาชอบทำ แต่หล่อนรู้ว่าทำได้ไม่เนียนเท่า ก็หล่อนกำลังรีบมากนี่นา มันความเป็นความตายของพี่สาวคนเดียวของหล่อนเลยนะ!
“มีอะไรก็บอกนะคะ ทางโรงแรมยินดีให้บริการเต็มที่ ต่อสายตรงถึงอาริดาเลยก็ได้ค่ะ คุณธรรศยังมีเบอร์อยู่ไหมคะ” หล่อนปรายตาหวานวับไปถามเขา
“ครับ” ธรรศรับเสียงนุ่ม เมษาแอบกลอกตาไปมา
“แหม...คุณธรรศมีหลานสาวโตขนาดนี้ ตามเพื่อนไม่ทันแล้วนะคะ ยายหนูเพิ่งเตาะแตะเอง”
“ครับ”
“ต้องขอตัวนะคะ พอดีเรามีธุระสำคัญมาก” เมษาทะลุกลางปล้องขึ้นมาอย่างอดรนทนไม่ไหว
“คะ อ๋อ ค่ะๆ ไว้พบกันใหม่ค่ะ” แม่สาวอาริดารีบจบบทสนทนาอย่างเสียมิได้ แล้วหลบทางให้ธรรศกับเมษา ทั้งสองเลยผละออกมาแทบจะทันที
แค่ก้าวพ้นประตูหน้าโรงแรมเท่านั้น เมษาก็ถอนใจยืดยาวจนคนที่เดินนำได้ยิน
“เป็นอะไรครับ”
“เปล่าค่ะ แค่คิดว่าโล่งใจที่หลุดออกมาได้ จะได้ไปตามหาพี่เมย์เสียที นี่รถคุณเหรอคะ” หล่อนเปลี่ยนเรื่องทันควันจนเขาตามไม่ทัน
ธรรศเปิดประตูขึ้นรถคันนั้นแทนคำตอบ เมษาเลยรีบกระโดดขึ้นรถเขา ท่าทางตื่นเต้น
“สวีตโฟร์วีลไดรฟ์เสียด้วย! ขอฉันขับได้ไหมคะ ขากลับก็ได้”
หล่อนหันมาจ้องมองเขาตาละห้อย รอคำตอบ
ธรรศคาดเข็มขัด กดพิกัดจุดหมายปลายทางที่จะมุ่งหน้าไป เปลี่ยนแว่นสายตาเป็นแว่นกันแดดแล้วก็หันมาตอบเสียงเรียบ
“อย่าดีกว่า”
“ทำไมล่ะคะ ฉันมีใบขับขี่สากลนะ ฉันขับได้ ฉันขับเป็นทุกอย่างล่ะน่ายกเว้นเครื่องบินเพราะพ่อไม่ยอมให้แตะ ไม่งั้นฉันก็บินปร๋อไปแล้ว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเหยาะแหยะนะคะ” สารพัดที่หล่อนจะพูด ธรรศจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า พยายามเอาหูทวนลม
“คาดเข็มขัดแล้วนั่งนิ่งๆ” เขาบอกเสียงเย็น เมษาหน้าตางอง้ำ
วินาทีนั้นเอง หล่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาบริษัทรถเช่าทันที ไม่นานหล่อนก็สั่งจองรถเช่ายี่ห้อและรุ่นเดียวกันกับที่เขาขับอยู่นี้จนได้ ธรรศได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอาใจ
เมษาคนนี้ยังเป็นเด็กไม่รู้จักโตจริงๆ แต่หล่อนจะทำอะไรก็ช่างหล่อนเถิด คนที่เขาแคร์ที่สุดก็คือแมกโนเลียผู้อ่อนโยนคนนั้นต่างหาก
เวลาผ่านไปราวๆ สามสิบนาทีเห็นจะได้โดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไร เริ่มแรกธรรศเอื้อมมือไปเปิดเพลงสากลคลอๆ เพื่อให้บรรยากาศลดความอึดอัดลงบ้าง เขาเห็นหล่อนนั่งนิ่งขึงแล้วบอกตรงๆ ว่าปวดต้นคอแทน แต่ทันทีที่เขาเปิดเพลงขึ้นเบาๆ เจ้าหล่อนก็ค้นหาหูฟังขึ้นมาเสียบโทรศัพท์ มือถือ เปิดเพลงฟังพลางร้องคลอไปชมวิวทิวทัศน์ไปราวกับสบายอารมณ์เสียเต็มประดา
ธรรศกำพวงมาลัยแน่น หักห้ามใจไม่ให้ยื่นมือไปเขกกบาลสวยๆ ของหล่อน เขาเห็นแก่ว่าเมษาเป็นลูกสาวตัวแสบของหญิงสาวที่เขาแอบมีใจให้มากว่ายี่สิบปีหรอก
เด็กอะไรช่างก๋ากั่น ไม่ได้ความน่ารักมาจากแม่เสียบ้างเลย!
****************
เมษาอย่าเอาแต่ใจมากๆนะ ระวังธรรศทำโทษล่ะ อิอิ
ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภาสั่งจองได้แล้ววันนี้ ถึง 5 พฤษภาคม 2562 ค่ะ
เต็มอิ่มจุใจด้วยจำนวน 448 หน้า พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!
ในราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ส่งฟรีแบบลงทะเบียน
กรณีจัดส่ง EMS บวกเพิ่ม 45฿
**พร้อมจัดส่งเดือนพฤษภาคม 2562**
ช่องทางสั่งจอง
- inbox เพจปลายปากกาสำนักพิมพ์
- เมล์ plaipakkabooks@gmail.com
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านbooksforfun ร้านbooktogothailand ร้านนิยายรัก ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านbestbooksmile ร้านbanniyayindy ร้านbooksyourlikeshop และร้านbookathome
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 เม.ย. 2562, 09:29:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 เม.ย. 2562, 09:29:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 583
| << บทที่3 -100% | บทที่4 -100% >> |