เพื่อนรักปรารถนา LGBTQ
“เธอเคยพูดจะไม่เก็บความสาวไว้ให้เขาคนนั้น ถ้าเธอจะเสียมันไปขอให้ฉันได้ไหม ฉันคือเพื่อนที่เธอวางใจได้ไปตลอดกาล จะไม่ทำให้เธอเสียใจเหมือนเขาคนนั้น”
เขาเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ส่วนเธอมีเพื่อนหญิงที่ถูกใจหลงรัก ลังเลเรื่องรักกับเพศไหน?
โดยนามปากกา... ไตรติมา
Bisexual Gay
นิยายไบเซ็กชวลเกย์ รักสามเส้า [หญิงxชาย & ชายxชาย]
หาอ่านเพิ่มเติมได้ >>
https://my.dek-d.com/aunnan/writer/view.php?id=1756847
https://www.readawrite.com/a/sZ2v24-เพื่อนรักปรารถนา
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=oranamarinlove&group=8
http://www.tunwalai.com/story/228816/เพื่อนรักปรารถนา_lgbtq
ฝากกดไลค์เพจนิยายไตรติมา-ติดตามอัพเดท >>
https://www.facebook.com/oranamarinlove
=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=-+-=
* หมายเหตุ *
นิยายรักในแนว LGBTQ คืออะไร?
LGBT หมายถึง กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ * ในภาษาอังกฤษย่อว่า LGBT (หรือ GLBT) ซึ่งเป็นตัวอักษรตัวแรกของคำว่า lesbian (เลสเบี้ยน) , gay (เกย์) , bisexual (ไบเซ็กชวล) , และ transgender/transsexual (คนข้ามเพศ) มีการใช้คำว่า LGBT มาตั้งแต่ยุค 90 ซึ่งดัดแปลงมาจาก “LGB” ที่ใช้ในการแทนวลี "สังคมเกย์" (Gay community) ที่ในหลาย ๆ กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ ไม่รู้สึกว่าอธิบายกลุ่มคนพวกนี้ได้อย่างถูกต้องตามที่กล่าว ในการใช้สมัยใหม่ LGBT มีความหมายถึงความหลากหลายของเพศวิถี (Sexuality) และลักษณะการแสดงเพศทางสังคม และในบางครั้งอาจหมายถึงกลุ่มคนที่ไม่ใช่กลุ่มรักต่างเพศ แทนการระบุว่าเป็นเลสเบี้ยน เกย์ ไบเซ็กชวล หรือ คนข้ามเพศ
ที่มา:
https://th.wikipedia.org/wiki/กลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ
Q = Queer หมายถึงบุคคลผู้ที่สามารถชอบเพศอะไรก็ได้ในบรรดา LGBTQ หรือจะชอบเพศชายหญิงทั่วไปก็ได้ สามารถเกิดความรักได้กับทุกเพศ
Tags: ไตรติมา, โรมานซ์, รักสามเส้า, LGBT, LGBTQ, หนุ่มหล่อ, หนุ่มหน้าสวย, เพื่อน, แอบรักเพื่อน, เกาะ, ไบเซ็กชวลเกย์,

ตอน: Chapter 19 Young and beautiful


..........งานเลี้ยงยังไม่เลิกราในเวลาสามทุ่มกว่า

“ฉันอยากกลับ อยากออกไปขับรถเล่นตอนกลางคืน ขอยืมรถให้ฉันสักสองคันได้ไหมแมกซ์”

เรียวปากรูปกระจับขยับพูดขอคนที่หลงรักตัวเขา มีหรือฝ่ายนั้นจะปฏิเสธได้

“ได้สิจีราที่รัก แต่จะขับรถไปไหนล่ะเกาะนี้เล็กนิดเดียว”

จีราอมยิ้มแบบมีจุดมุ่งหมาย หันหน้ามาหาคาคบ

“พาฉันไปหาชยาได้ไหม”

‘ไม่ได้ ฉันไม่อยากให้ไปเจอกัน’

จะให้ตอบไปอย่างใจนึกได้อย่างไร คาคบทำได้เพียงจำใจรับปาก

“ครับ”



..........ไม่มีใครไม่รู้จักห้องเช่าชาวเล คนในเกาะเล็กๆ แห่งนี้รู้จักกันดีทุกคน

คนขับรถขับไปตามทางโดยคาคบไม่ต้องออกปากบอกทางเลยแม้แต่น้อย แค่นั่งเบาะข้างคนขับทำตัวเหมือนกับคนใบ้ไปเท่านั้น ไม่อยากให้เขาสองคนได้พบเจอกัน แต่ความไม่อยากนั้นไม่ช่วยอะไร

จีราตื่นเต้นดีใจอีกเดี๋ยวจะได้เจอคู่หมั้นที่เขาเฝ้าตามหา มีแต่รอยยิ้มมองตรงไปยังเบื้องหน้า นั่งเคียงข้างมากับแมกซิมซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังคู่กัน

ไม่นานรถคันหน้าได้แล่นมาจอดบริเวณหน้าห้องเช่าชาวเล ซึ่งห้องแถวยาวนั้นหันด้านข้างติดถนน

รถคันหลังที่บรรทุกลูกน้องของจีราทั้งหกคนถึงได้จอดตามคันที่นำหน้า

คาคบลงจากรถมายืนหน้าประตูห้องของตน กล้ำกลืนก้อนแข็งจุกแน่นในลำคอที่ไม่อยากเปล่งเสียงเรียกให้เธอออกมาเลย ทุกคำต้องจำใจฝืนออกจากปากไป

“ชยาออกมาหน่อย นี่ฉันเองคาคบ”

คนนอนเล่นอยู่ในห้องให้นึกแปลกใจ ทุกทีคาคบจะบอกว่ากลับมาแล้วเปิดประตูหน่อย ให้ฉุกคิด...

‘หรือว่ามีใครตามมาด้วย’

เปิดประตูออกพร้อมก้าวย่างจากห้องในชุดนอนเสื้อยืดตัวยาวแขนกุด

ชยาเบิกตากว้างเมื่อเจอร่างสูงใหญ่ใส่ชุดขาว ใต้เงาแสงไฟส่องทางของห้องเช่า ไม่คิดว่าเขาเป็นเทวดาแน่เมื่อไม่นานเพิ่งฝันเห็นปีศาจ ไม่นึกว่าจะประสบพบกันเร็วถึงเพียงนี้

ตัวเธอชา... ใบหน้าซีดขาวในทันที แทบไม่มีเสียงจะเรียกชื่อเขา

“พี่จีรา!”

“ชยา... พี่ดีใจได้เจอเธอ กลับบ้านเราเถอะ พี่มารับกลับแล้ว”

“ไม่อยากกลับตอนนี้ ฉันอยากอยู่ที่นี่กับ... เพื่อน”

ลังเลใจ... ไม่สามารถเรียกคาคบว่าเป็นอื่นได้นอกเหนือไปจากเพื่อน เมื่อเห็นบุรุษร่างล่ำกำยำทั้งหกเดินตามหลังจีรามาหยุดยืนทะมึน เดาได้เลยพวกมือปืนทั้งนั้น

ในใจสาวตัวน้อยแสนหวั่นกลัว!

รอยยิ้มยินดีเมื่อครู่หายวับเมื่อได้รับคำตอบไม่ได้ดังใจ

“เพื่อนแน่รึ สาวสวยหนุ่มหล่ออยู่กันสองต่อสองในห้องใครก็ต้องคิดว่ามีอะไรกันเกินเพื่อน ...เสื่อมเสีย เธอไม่คิดถึงหน้าแม่ของเธอเลยหรือ ใครรู้เข้าคุณหญิงแม่เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

ชยาจุกอก มันเป็นความจริงทุกอย่างอย่างที่จีรากล่าว

“ชยาเป็นทอม ผมก็ไม่สนผู้หญิง พวกเราไม่ได้มีอะไร อยู่ด้วยกันอย่างเพื่อนแมนๆ ให้ชยาอยู่ที่นี่เถอะ แล้วไว้พวกเราค่อยกลับไปเยี่ยมบ้านวันหลัง”

คาคบพยายามพูดโกหกหวังให้จีราเชื่อ ไม่คิดพรากตัวเธอไปจากเขา

จีรารู้ดีอยู่แก่ใจ ในวันก่อนเคยได้กอดปล้ำ ทำไมจะไม่รู้ว่าคู่หมั้นของตัวเป็นเพียงผู้หญิงมีเลือดเนื้อคนหนึ่งหาได้เบี่ยงเบนเพศไปร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่

แต่สิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ใหม่ๆ คือคาคบเป็นเกย์ทำให้จีราลังเล นึกเชื่อว่าบางทีสองคนนี้อาจจะไม่มีอะไรเกินเลยเพื่อน

จะอย่างไรก็ตามเขาไม่ลังเลอยู่นานในเมื่อเป้าหมายคือการตามตัวเธอกลับเมืองไทย

“คุณหญิงแม่เธอกำลังจะกลับเมืองไทย เธอควรรีบกลับไปรอเจอแม่เธอ กลับไปพร้อมพี่นี่แหละ ไปเก็บกระเป๋าเอาหนังสือเดินทางติดตัวไปด้วย”

“ไม่”

ชยาน้ำเสียงห้วน ตั้งท่าว่ายังไงจะไม่ยอมกลับไปแน่

จีราเม้มปาก สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด คงต้องจัดการเอง

เดินเข้าไปภายในห้องเช่า ได้เห็นสภาพซอมซ่อแล้วปากก็บ่นไปเรื่อย

“อยู่ได้ไงกันในห้องเช่าแคบๆ หมาผู้ดีของฉันยังได้อยู่บ้านใหญ่กว่านี้”

ไม่ยากที่จะเดาว่ากระเป๋าใบไหนเป็นของชยา เสื้อผ้าชุดผู้หญิงมันฟ้อง และมีกระเป๋าสะพายใบหรูยัดเก็บอยู่รวมกันในนั้น เมื่อเปิดออกดูมีบัตรประชาชนพร้อมหนังสือเดินทางจึงเก็บยัดเข้าไปคืน แล้วลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากห้องเช่าไม้ สั่งให้ลูกน้อง...

“เอากระเป๋านี่ไปเก็บใส่ท้ายรถ”

ลูกน้องมารับแล้วลากไปตามคำสั่ง

“เราไปกันได้แล้ว”

พูดขณะฉวยมือชยาพร้อมกับเดินนำ

แต่เธอขืนดึงมือกลับสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุมของจีรา

“ไม่ไป... พี่จีรากลับไปก่อนเถอะ”

“ต้องให้อุ้มใช่ไหม”

ไวเท่าปากว่า จีราใช้กำลังช้อนใต้ขาพับจับอุ้มร่างบาง อีกมือทอแผ่นหลังสาวคู่หมั้นเป็นผลให้เธอนั้นอยู่ในวงแขนเขา โดยไม่สนใจชาวบ้าน มุ่งเดินตรงไปยังรถที่จอดรออยู่ไม่ห่างประมาณห้าเมตร

ซึ่งคนที่อาศัยในห้องเช่าชาวเลมีการแง้มประตูดูกันแทบทุกห้อง บางคนออกมายืนดูหน้าห้องเพราะเห็นคนมากันหลายคน จึงสนใจว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น

คาคบตกใจ เธอที่เขารักกำลังถูกพรากจากไป ใจหาย...

มันเหมือนหัวใจจะขาดรอนติดตามตัวเธอไปด้วย

อาจจะไม่ได้กลับคืนมาอยู่คู่เคียงกันดังเดิม ใจมันรับสภาพไม่ได้

“ไม่... อย่าไป”

แต่แมกซิมเข้ามาขวางประกบกอดร่างที่เล็กบางกว่าตัวเขาพร้อมกับคำพูดเตือนใจ

“ชยาเป็นคนของเขา เขามาเอาของเขาคืน เราไปขวางไม่ได้หรอกคาคบ ปล่อยพวกเขาไปเถอะนะ”

“ไม่... ผมอยู่ไม่ได้มันเหมือนจะตาย”

พูดกับแมกซิม ทั้งสองมือพยายามผลักออกจากการเหนี่ยวรั้งรัดรอบร่างกาย

“อย่าพาชยาไป ขอให้เธอได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างอิสระบ้างเถิด อย่าเอาเธอไปกักขัง”

ส่งเสียงตะโกนบอกจีรา

และพร้อมกันนั้นได้ตะโกนพูดกับเธอที่เขารัก

“เราเป็นเพื่อนรักกัน เพื่อนต้องไม่ทิ้งกันเอาฉันไปด้วย ฉันเป็นห่วงอยากตามไปคุ้มครองเธอ ...ชยา”

ชยาโดนประกบ ซ้ายมือคือจีราขวามือเธอคือลูกน้องของจีราลุกหนีไปไหนไม่ได้ ได้แต่ส่ายหน้าน้ำตาไหล... อย่างไรใจเธอไม่ยอมไปด้วย

“ฉันไม่อยากไป ถ้าจะเอาฉันไปต้องเอาพี่คบไปด้วย”

จีราคิดอยู่ว่าเขาไม่ใจอ่อนที่ได้เห็นน้ำตาและไม่จำเป็นต้องทำตามข้อเรียกร้องของเธอ จึงสั่งคนขับรถ

“ออกรถสิ รออะไร”

ซึ่งคนขับรีบทำตามค่อยเคลื่อนตัวรถไปตามถนนเล็กแคบ

คาคบสลัดแขนหลุดจากแมกซิม วิ่งตามรถคันที่กำลังพรากหญิงสาวคนรักของเขาจากไกล

จีราหันเหลียวหลังมองชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาสะสวย ทั้งหล่อเหลาในเสื้อสีน้ำเงินสว่างสะท้อนแสงไฟส่องทางกำลังวิ่งตามหลังรถ อะไรบางอย่างดลใจให้นึกเสียดายอาลัยอาวรณ์ยามจาก...

“หยุดรถ ลดกระจกลง”

คนขับรถทำตาม

“คาคบ... นายกลับไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าที่ห้อง แล้วนั่งรถคันหลังนั่น เราจะไปด้วยกัน”

น้ำตาที่กำลังไหลพลันหยุดร่วง พร้อมดวงตาคมเบิกโต

ใช่... ค่อยใจชื้นขึ้นมา

แล้วรีบเดินกลับหลังไปยังห้องเช่าคว้ากระเป๋าเดินทาง กุลีกุจอยัดสิ่งของจำเป็นเข้าไปอย่างรวดเร็ววิ่งขึ้นรถตามคำบอกของจีรา

แมกซิมขึ้นรถคันเดียวกันตามคาคบมา แต่ไม่คิดจะตามไปลงเรือเฟอร์รี่ด้วย

รถทั้งสองคันแล่นมุ่งหน้าไปยังท่าเทียบเรือใหญ่ที่มีเรือเฟอร์รี่ลอยลำอยู่



..........ช่วงเช้ามืดเรือเฟอร์รี่เข้ามาจอดที่เกาะในน่านน้ำเขตประเทศไทย

หลังตื่นนอนตอนเช้าแล้วจีราตั้งใจแวะลงจากเรือเพื่อเดินเล่นในตลาดของเกาะ

จีรากับคาคบเดินนำหน้ามีบอดี้การ์ดเดินตามหลังสองคน

ส่วนชยาเดินตามหลังขนาบข้างซ้ายขวาหน้าหลังด้วยบอดี้การ์ดหรือมือปืนของจีราถึงสี่นาย

“ขอบคุณมากนะครับสำหรับเสื้อตัวนี้ เป็นสับปะรดทั้งตัวเสื้อสวยดี จีราเข้าใจเลือกซื้อนะครับ”

คาคบได้รับเสื้อแบรนด์เนมมาจากจีราที่เพิ่งซื้อมาแต่ยังไม่เคยใส่เลย มันเป็นเสื้อเนื้อผ้านิ่มพิมพ์ลายสับปะรดถูกใจใส่กับกางเกงยีนอินเทรนด์สีเข้มมีรอยขาดโชว์หัวเข่า

“ไม่หรอกที่เสื้อใส่แล้วดูสวยคงเพราะคนใส่หน้าตาดีด้วยล่ะ”

จีรากล่าวชมประสาคนอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

ทำให้คนหล่อเขินขึ้นมาได้ ขาแทบไขว้กันเดินไม่ตรงทาง คาคบไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มแก้มแตก หน้าบานยิ่งกว่าดอกไม้บานยามเช้าเสียอีก

หนำซ้ำจีรายังแสดงออกว่าอารมณ์ดีมากจนออกนอกหน้า มีการฮัมเพลงเนื้อร้องเป็นภาษาอังกฤษพริตตี้บอยท่อนนั้น ชื่นชม...

Oh my pretty pretty boy

I love you

Like I never ever loved no one before you

Pretty pretty boy you’re mine

Just tell me you love me too

Oh my pretty pretty boy

I need you

ชยาเดินตามหลังทั้งได้ยินทั้งจ้องมองเขม็ง แทบไม่เชื่อสายตาว่าจีราจะร้องเพลงเกี้ยวคนรักของเธอ

หนำซ้ำคาคบยังชม้ายมองสบตากับจีรา ส่งยิ้มหวานหน้าบานแฉ่งอะไรจะปานนั้น

ทำให้ชยานึกหมั่นไส้อย่างไรบอกไม่ถูก

‘ล้อเล่นกันรึเปล่า หรือโลกพลิกขั้วเหนือขั้วใต้ตีลังกากลับหัว อย่ามาร้องเพลงจีบกัน นั่นมันของรักของหวงของฉันเชียวนะพี่จีรา’

นึกในใจที่มันหึงถลึงตาให้โดยที่คนเดินนำหน้าไม่ได้หันมาเห็นเธอเลยสักคน เหมือนจะลืมว่ามีตัวเธอเดินตามหลังมาด้วยซ้ำ

“แวะร้านเครื่องประดับเงินหน่อยสิครับ”

คาคบสัมผัสข้อของมือของจีราไม่เชิงจะจับมือเสียทีเดียว พากันเดินเข้าร้านขายของสวยงาม

ชยาไม่เดินเข้าร้านนั้นเพราะมันแคบ ตัวเธอมีบอดี้การ์ดเดินขนาบทำให้รำคาญใจ เลยไปหาที่นั่งในร้านขายของกินฝั่งตรงข้ามสั่งน้ำมะตูมมากิน นั่งมองคนเดินตลาดที่ผ่านไปผ่านมายามเช้าแปดโมง และมองสองหนุ่มนั้นที่กำลังเลือกเครื่องประดับด้วย

“ผมขอลองใส่อันนี้”

คนขายนำต่างหูยาวออกจากตู้โชว์แกะจากแพ็กเกจส่งให้คาคบใส่แล้วส่องกระจกดู

เห็นจีรามองยิ้มๆ ท่าทางเหมือนไม่กล้าใส่ต่างหู ทั้งที่คาคบเห็นมีรอยรูเจาะหูทั้งสองข้าง

“จีราไม่ลองใส่ดูบ้างล่ะครับ”

“ไม่ล่ะ พ่อฉันไม่ชอบให้ใส่”

“น่าเสียดาย แต่ชยาชอบผู้ชายใส่ต่างหูนะ ชอบมาเล่นหูด้วย”

คาคบบอก

ที่จริงจีราอยากใส่ต่างหูอยู่แล้วพอมีแรงจูงใจจากชยา เขาเลยอยากลองใส่ต่างหูยาวแบบคาคบบ้าง

“เห็นไหมล่ะใส่แล้วหูสวยดูดี จีราดูเหมาะกับการใส่ต่างหูเหมือนกันนะครับ”

จีรายิ้มอย่างมีความสุข ดวงตาคู่นั้นทอประกายฉายแววออกมา ไม่ใช่เพราะว่าคำชมจากคาคบเพียงเท่านั้น

“นายทำให้ฉันสบายใจมากนะคาคบ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนที่เข้าใจ ชอบอะไรเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันหวงฉันหึงชยาไม่ชอบให้มีผู้ชายมาจีบ ฉันระแวงนายมาตลอดและคิดว่านายก็คงไม่ชอบฉัน แต่พอฉันเพิ่งรู้ว่าเราเป็นเหมือนกันและเข้ากันได้ นายเป็นคิงฉันเป็นควีนเลยคิดว่าเราไม่น่าจะเกลียดกัน”

“ที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดเกลียดจีรา ตรงกันข้ามกลับชื่นชมจีราทั้งหล่อ รวย หุ่นดี เพอร์เฟ็กทุกอย่าง บางทียังเคยนึกถ้าเลือกเกิดได้อยากเกิดมามีพร้อมทุกอย่างแบบจีรา”

สองหนุ่มยิ้มอย่างมีไมตรีให้ต่อกัน ประสานสายตามองกันนิ่งนาน เพิ่งรู้สึกว่าถูกชะตากันในวันนี้เองคือวันที่ค้นพบตัวตนที่แท้จริงของกันและกัน



..........ทานข้าวเช้าด้วยกันสามคนในตลาด

ชยานั่งฝั่งตรงข้ามสองหนุ่ม นึกอยากรู้ว่าทำไมท่าทีที่จีราเคยไม่ชอบคาคบจึงดูเปลี่ยนไปราวหน้ามือเป็นหลังมือเช่นนี้

เธอแกล้งพูดสัพยอกเป็นการหยั่งเชิงเขา

“เห็นนะจ้องมองอยู่ตลอดพี่จีราทำตาหวานใส่พี่คบเนี่ย ฉันหวงของฉันนะจะบอกให้ เพราะพี่คบเป็นเพื่อนที่ฉันรักมาก”

จีราเลิกคิ้ว เพิ่งรู้สึกแปลกใจในตัวเองเมื่อโดนชยาทัก เพราะเขาไม่ได้เจตนาจะทำตาหวานอะไรให้คาคบ จึงบอกเล่าให้ชยาได้รับฟังไปตามความเป็นจริง

“พี่เพิ่งรู้ว่าคาคบเป็นเกย์คิง ความจริงพี่ก็เป็นไบฯ ควีนนะ เพิ่งรู้ว่าเราเข้ากันได้เลยดีใจเหมือนมีเพื่อนที่เข้าใจกัน แต่ก่อนพี่ไม่เคยรู้ว่าคาคบเป็น... เลยหลงไม่ชอบหน้ามาตลอด”

“หะ! พี่จีราเป็นไบฯ ควีน?”

อุทานแบบแปลกใจพร้อมคำถามย้ำ

นี่เป็นอะไรที่ชยาเพิ่งรู้ ที่ผ่านมาเหมือนไม่ได้รู้จักกันอย่างแท้จริงเลย

จีรายิ้มรับกับคำถามจากชยา และส่งสายตามองคาคบแบบคนรู้ใจด้วยรอยยิ้มแบบเปิดใจให้กัน

ชยาหยุดยิ้มแล้วนึกเพียงในใจ...

‘ไบควีนกับไบคิงเข้าคู่กัน? นี่มันจะเกิดสงครามโลกขึ้นได้เลย สงครามชิงผู้ชายระหว่างชยากับพี่จีรา เพราะว่าพี่คบคือคนที่ทั้งรักทั้งหวงของเรานะ’

“พี่คบก็เป็นไบฯ ชอบผู้หญิงด้วย คงไม่ชอบพี่จีราคนเดียวหรอก”

จีราหันมองพินิจใบหน้าชยา ตระหนักได้ว่าเธอหวงเพื่อนชายคนนี้ไม่ใช่เล่น มีอะไรซ่อนเร้นในใจนึกสงสัย



..........บรรยากาศยามเย็นน่านั่งเล่นบนดาดฟ้าเรือเฟอร์รี่

จีราคิดจัดดินเนอร์ยามเย็นนั่งดูพระอาทิตย์ตกอย่างโรแมนติคระหว่างตัวเขากับชยา

จึงวานให้คาคบมาเป็นนักดนตรี ใช้กีตาร์บรรเลงขับกล่อมช่วยเสริมสร้างบรรยากาศให้ยิ่งโรแมนติคเพิ่มขึ้นไปอีก

คาคบถึงเพิ่งรู้สึก ...เศร้า

‘เขาสองคนเป็นคู่หมั้นกัน เรามันแค่ตัวประกอบ อย่างมากก็เป็นได้แค่เพื่อน’

ถึงแม้มันจะเป็นอย่างนั้นยังอยากร้องเพลงที่เธอโปรดปรานให้ฟัง ระหว่างร้องเพลง Young and beautyful เสียงของคาคบเศร้าซึมลึกซึ้ง...

ชยาสามารถรับรู้ความรู้สึกนั้นได้ ...เศร้าเช่นกัน

Hot summer night mid-July

When you and I were forever wild

The crazy days

นึกถึงเนื้อเพลงท่อนนั้นมันมีความหมาย

‘ค่ำคืนเร่าร้อนของเรา เราเคยอยู่ด้วยกัน อ้อมกอดนั้น จูบแสนหวานมอมเมาให้หลงใหลในวันนั้น... วันนี้ไม่อาจเอื้อมถึงกัน’

เหมือนในใจมันต้องการจะร้องไห้ออกมา

แต่ทำไม่ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าจีรา

กล้ำกลืนน้ำตาให้ไหลตกลงไปในห้วงหัวใจ...

แล้วหันหน้าหนีซ่อนน้ำตาไปมองท้องฟ้ายามอาทิตย์อัสดง

‘พี่คบ... เราเป็นได้แค่เพียงเพื่อนกันเท่านั้นเหรอ จะไม่มีวันเป็นคนรักกันได้เลยเหรอ’

เธอเฝ้าถาม เป็นเพียงเสียงในใจไม่อาจเอ่ยออกมาได้

ส่วนจีราคิดอีกอย่างต่างออกไป ไม่ว่าอย่างไรใจอยากทำให้ชยารัก ถึงได้คิดถ้อยคำรำพันกลั่นมาจากใจ

“รู้ไหมชยาฉันเกิดมาเพื่อรักเธอ ฉันขอแลกด้วยชีวิตต่อให้ต้องตายฉันจะไม่ยอมให้ใครมาพรากเธอไปจากฉัน”

ผู้หญิงคาดหวังความรักมากมายจากชายผู้ยอมตายถวายชีวิตพลีให้ ย่อมยินดีปรีดาฝันใฝ่หาผู้ประดุจดังเจ้าชายในฝันแบบจีรา

ยกเว้นสาวไบเซ็กช่วลเช่นชยา

“คิดบ้างไหมว่าคนที่รักกันเหลือเกิน ถ้าคนหนึ่งตายไปอีกคนจะอยู่ได้อย่างไร มันทุกข์ทรมานจนทนอยู่ไม่ได้ เอาแต่คิดว่าจะยอมตายเพื่อให้ได้ครอบครอง เปลี่ยนมามีชีวิตอยู่เพื่อกันและกันจะดีกว่า คนรักพรากจากกันไม่ตายยังหวนกลับมาเจอกันได้ แต่ถ้าตายทุกอย่างจบ ถ้าคิดแบบพี่จีราฉันจะไม่มีวันรักพี่”

สายตาสะบัดค้อน ชยาลุกขึ้นยืนทำตาดุให้เขาก่อนเชิดหน้าเดินหนีไป

“กริ๊ง!”

เสียงช้อนกับส้อมกระทบจานที่จีราวางกระแทกลงระบายอารมณ์โกรธ ถ้อยคำท้ายประโยคที่เธอบอกจะไม่มีวันรักเขามันช่างท้าทาย

“ฉันจะต้องเอาชนะใจเธอให้ได้ อย่ามาทำใจแข็งกับฉัน”

จีรานั่งพูดกับตัวเอง ดวงตาโตวาวแววตาก้าวร้าว เรียวปากนั้นปิดสนิทเม้มเป็นเส้นตรงตั้งทิฐิมานะแรงกล้าในใจ

มีคาคบนั่งอยู่ในที่นี่เขาคือคนที่ได้รับฟัง ด้วยปฏิภาณเมื่อมองตามสายตาสามารถอ่านนิสัยคนอย่างจีราได้ ยามแสนดีเปรียบเหมือนพ่อพระชอบช่วยคนทุกข์ยากลำบาก แต่มีอีกภาคเป็นคนใจร้อนยามโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไม่ต่างกับพ่อพระเพลิงไปถึงไหนเผาไหม้บรรลัยไปที่นั่น

จะครองใจผู้ชายแบบนี้ได้ไม่ใช่ใช้ความแข็งหรือแรงร้อน หากแต่ต้องอ่อนต้องหวานเป็นสายธารเย็นระรื่นชื่นใจ คาคบตระหนักตนเองว่าควรวางตัวอย่างไรเมื่ออยู่ใกล้คนเช่นจีรา




ไตรติมา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 มี.ค. 2562, 18:37:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 มี.ค. 2562, 20:05:15 น.

จำนวนการเข้าชม : 680





<< Chapter 18 Nightmare   Chapter 20 Fall in love >>